Аймақтық интеграция шеңберіндегі Араб Мағриб бірлестігі

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 63 бет
Таңдаулыға:

МАЗМҰНЫ

Қысқартылған атаулар тізімі . . . 3

КІРІСПЕ . . . 4

1 ТАРАУ БАТЫС ОРТАТЕҢІЗІНДЕГІ АЙМАҚТЫҚ ИНТЕГРАЦИЯЛЫҚ ТЕНДЕНЦИЯНЫҢ ДАМУЫ

1. 1 Солтүстік Африка елдерінің саяси дамуының құқықтық негіздері . . . 8

1. 2 Мағриб елдері арасындағы саяси-экономикалық байланыстарының нығаю үрдісінің кейбір қырлары . . . 14

1. 3 Мағриб елдеріндегі ішкі саяси-әлеуметтік жағдай: өзекті мәселелері мен маңыздылығы . . . . . 21

2 ТАРАУ АЙМАҚТЫҚ ИНТЕГРАЦИЯ ШЕҢБЕРІНДЕГІ АРАБ МАҒРИБ БІРЛЕСТІГІ

2. 1 Араб Мағриб Бірлестігінің қалыптасуы мен дамуы . . . 27

2. 2 Араб Мағриб одағы шеңберіндегі өзара қатынастар және еуропалық ықпал ету үрдісі . . . 39

2. 3 Мағриб елдері мен Еуропалық Одақ арасындағы ынтымақтастық: негізгі мәселелері мен болашағы . . . ……. 44

ҚОРЫТЫНДЫ . . . 52

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ. 54

ҚЫСҚАРТУЛАР

АМО - Араб Мағриб Одағы.

ЕО - Еуропалық Одақ

МДБ- Мәдени және Демократия үшін Бірлестік

СКФ- Социалистік Күштер Фронты

АҚК- Араб Қауымдастығының Кеңесі

ПШАМК - Парсы Шығанағы Араб Мемлекеттерінің Кеңесі

ЮНЕСКО - Білім, ғылым және мәдениет жөніндегі Біріккен Ұлттар Ұйымы

МДБ - Мәдениет пен демократия үшін бірлестік

КІРІСПЕ

Тақырыптың өзектілігі. Қазіргі халықаралық қатынасатар жүйесінде аймақтық интеграциялық үрдістер кең етек алуда. Сол ретте Машриктегі бірігу қозғалыстары солтүстікафрикалық елдердегі жағдайлардың дамуына өзінің жағымды әсерін тигізді. Олар осы болашақтағы онжылдықта ең басты идеясы антикалық эпохаға дейін кететін ортағасырлық тарихи тамырлар Ұлы Араб Мағрибын құру болды.

Солтүстік Африка араб елдеріндегі интеграциялық тенденцияның дамуына белгілі аймаққа байланысты бірнеше спецификалық маңыздылықтар қатысты: Мағриб елдері Африкалық құрлықтың солтүстік пен солтүстік-батысында үлкен аймақты алып жатыр, оның өзі бір уақытта араб және африка қауымдастығына жататынын көрсетеді. Бірақ көбінесе араб елдерімен қатынасы басым болып келеді.

Мағриб елдері, Ливиядан басқа, бұрынғы Франция жерлері болып келеді. Оның өзі олардың бұрынғы метрополиядан және Еуропаға байланыстылығын көрсетеді. Мағрибтер ұлттық азат ету барысында тарихи қойылған мақсаттардың тұтастығы, кейін, тәуелсіз мемлекет болу барысында және даму бағдарламалардың құрастыруында, осы елдердің саяси лидерлерінің обьективті түрде біркелкі даму формаларды іздестіруге түрткі болды. Интеграцияға ұмтылу Мағриб елдерінің әлі отарлық тәуелділіктен шықпаған кезден басталды деуге болады.

20 ғ. соңы - 21 ғ. басында әлемдік және аймақтық деңгейде саяси - экономикалық саласында әртүрлі мемлекеттер арасында өзара тәуелділікті күшейту тенденциялары қарқынды дамуда болды, сонымен қатар көптеген елдердің өзара ықпалдасу мақсаты осы заманның жаңа қатерлеріне бірге қарсы тұруда. Жаңа өлшем солтүстік және оңтүстік ынтымақтастыққа ие болады. Тап осы бағыт халықаралық қатынастарда көптеген мамандармен бай және кедей елдер арасында әлеуметтік - экономикалық дамуда конфронтациалдық деңгейлерде айырмашылықты сақтаушы ретінде қарастырады .

Оңтүстікте арта түскен қыр көрсетулер - жиі болатын жергілікті даулар, лаңкестік, жаппай қырып-жою қаруларын қолдану мүмкіндігі, демографиялық теңсіздік, яғни тұрақсыздықтың негізгі қайнар көзі дамушы елдер деп саналуы, бұл өз кезегінде солтүстік елдерде алаңдаушылық туғызуда. Дамушы елдерде әлеуметтік - экономикалық даму көрсеткіштерімен туып көбеюшілік көрсеткіштері жоғары дәрежеде болу сәйкестіксіздігі кедейліктің өсуіне алып келеді. Ол өмір деңгейінің жалпы нашарлауына бірте-бірте алып келеді. Бұл өте қауіпті тенденция, солтүстік және оңтүстік арасындағы сәйкессіздіктердің өсуі жыл сайын айқындала түсуде, бұл аймақтық және әлемдік шиеленістерге әкелетіні сөзсіз. Сондықтан да алдыңғы қатарға әлемдік қауіпсіздікті қамтамасыз ету мәселесі шығады. Басқа жағынан, солтүстік және оңтүстік арасында өсіп жатқан даулардың жеңу жолдарының іздеу, бір-бірін түсініп, қауымдастырудың жолдары ізденуде.

Осыған байланысты, өнеркәсіпті дамыған елдер дамушы елдерге көмекке келе отырып, оларға қаржы-экономикалық көмек, Оңтүстік елдерімен саяси-экономикалық интеграциялық қауымдасу формаларын жөндеуде. Солтүстік-Оңтүстік қатынастарының дамуы, көпжақты қауымдастықта және аймақтық қауіпсіздікті қамтамасыз етудедегі барысында негізгі мысал ретінде осы Батыс Ортатеңіз аймағындағы интеграциалық даму үрдісін жан-жақты ғылыми негізде сараптау да өте өзекті мәселелердің бірі екендігі ешқандай күмән туғызбас.

Зерттеу аймағы. Осы Мағриб елдер арасындағы қарым-қатынастар екі дәрежеде қарастырылады. Біріншіден, Марокко, Алжир, Тунис, Ливия және Мавритания арасындағы өзара байланыс деңгейі, яғни Араб Мағриб Бірлестік ішіндегі саяси-экономикалық ынтымақтастық үрдісі сарапталынады. Екіншіден, Еуропа Одағы мен Солтүстік Африка елдер арасындағы кең көлемдегі еуро-жерортатеңіз қауымдастығы шеңберіндегі байланыстар ретінде.

Жұмыстың мақсаты. Мағриб елдеріндегі өзара қарым-қатынастары нәтижесіндегі туындаған өзекті мәселелер мен ынтымақтастықтың болашағын зерттеу.

Жұмыстың міндеті. Алға қойылған мақсатты ашу үшін келесі міндеттер айқындалды:

- Солтүстік Африка елдерінің құқықтық негіздеріне сүйене отырып саяси дамуын зерттеу;

Мағриб елдеріндегі саяси - экономикалық даму жағдайын айқындау;
- Мағриб елдеріндегі ішкі саяси-әлеуметтік жағдайын, өзекті мәселелерін ашу;
- Аймақтық интеграция шеңберіндегі араб мағриб бірлесігін айқындау;
- Араб Мағриб одағы шеңберіндегі өзара қатынастар және еуропалық ықпал ету үрдісіндегі мәселелерді нақтылау;
- Мағриб елдері мен Еуропалық Одақ арасындағы ынтымақтастығын негізгі мәселелері мен болашағын айқындау.
Бітіру жұмысының деректік негіздері. Бітіру жұмысы тақырыбының деректік көздерін шартты түрде төмендегідей бес топқа бөлуге болады.
Зерттеу көздерініңбірінші тобынзаңнамалық құжаттар құрайды. Яғни, бес елдің конституциясын пайдаландым [1-5] . Мемлекеттің басты сыртқы саяси ұстанымын айқындайтын негізгі құжат ел конституциясы болып табылады. Осыған орай елдің бүкіл ішкі және сыртқы саясаты ел конституциясына негізделеді.
Деректік көздерініңекінші тобынадипломатиялық құжаттар орын алады [6-20] . Екіжақты қатынастардың қауіпсіздік саласындағы ынтымақтастық деңгейі, өзекті мәселелер жөніндегі саяси ұстанымдары осы құжаттарда қарастырылған.
Зерттеу жұмысында пайдаланылған деректердіңүшінші тобынаМағриб елдер және Президенттері мен сыртқы істер министрлерінің, елшілердің баяндамалары, өзара сапарлар барысындағы сөйлеген сөздері және әр түрлі ақпарат құралдарына берген сұхбаттары кіреді [21-36] . Олар алға қойылған мақсатты талқылауда мемлекет басшыларының өзекті мәселелерге қатысты жеке көзқарасын, сондай-ақ сол сәттегі мемлекеттің саяси ұстанымын айқындауға өзіндік зор үлесін қосты.
Ғылыми зерттелу дәрежесі. Зерттелу аймақ бойынша Сапронованың М. А. Арабский Восток: Власть и конституции. М. - Изд. Росспэн. 2001 . с. 29 кітабі елдердің конституцияларымен толықтай танысып, соның барысында Мағриб елдерін спецификалық саяси-әлеуметтік жағдайын зерттеуге үлкен үлесін қосты [37] . Левин З. И. [38] . Аймақтық интеграция тақырыбына байланысты, ең бастысы А. Ковтуновтың «Проблемы интеграции стран Магриба (80-е - середина 90-х годов) ». М. 1998 г. кітабы зор үлес қосты. Монографияда жүйелі түрде солтүстікафрика аймағында интеграциялық процесстер айқын қарастырылған. Сонымен қатар АМО туралы анализдерге көп назар аударылған. Хронологиялық зерттеу рамкалары 90 жж орталарымен шектеледі. Әсіресе ол Барселон декларациясының қабылдауымен, Солтүстік Африка және Еуропа арасындағы жаңа қарым қатынастардың пайда болуына түрткі болған 90 жж екінші жартысына түседі [39] . Народонаселение: энциклопедический словарь. М. : 1994 г. Мағриб елдеріндегі халық мәселесі жөнінде нақтырақ танысуға көмектесті [40] . Иванова И. П. [41] . А. Д Воскресенскидің «Восток и Запад: региональные подсистемы и региональные проблемы международных отношений» кітабі кең ауқымдағы түрдегі тарихи шолулар жасап, толықтай елдердің саясаты мен экономикасына байланысты бірнеше сұрақтарға жауап табуға көмек көрсетті [42] . Кхошайш Фуад Али [43] . Гумма Э. [44] . Шагаль В. Э [45] . Жұмыста А. Азатян және А. Ткаченконың « Интеграционные процессы в экономике стран Северной Африки», М. 2000 ж. кітабында Солтүстік Африка елдерінің 80-і 90-і жылдарда сыртқы экономикалық байланыстардың дамуы талданады. Авторлармен аймақтағы экономикалық интеграцияның болашақтағы тереңдетілуі талданып, Солтүстік Африка және ЕО елдерінің қауымдастық проблемалары жазылған. Осылайша, монографияда әсіресе 90-ж ортасымен шектелетін экономикалық интеграциялық аспектіне толық талдаумен шектеледі. Жұмыс барысында бірнеше ресей ғалымдардың зерттеулері қолданған болатын. Олар мағриб елдері мен зерттеуші елдердің тарихи және саяси-әлеуметтік сұрақтарға байланысты шешуде зор үлесін қосты [46] . Лебедева Е. А [47], Алфимов Е. В. [48], Арабские страны: история, экономика, политика. Сборник статьей [49], Араслы Э. Т. [50] . Сонымен қатар қазақстандық зерттеушіліерден К. Баймуратовтың Вот он, арабский Восток. (арабы в борьбе за независимость и единства) Алма-Ата. Казахстан. 1967. кітабын айтып кетуге болады [51] . Ланда [52], Ю. Мальцев [53], Васильев А. М. [54] әдебиеттері Солтүстік Африка елдерінің сыртқы саясаты мен тарихи деректеріне сүйене отырып негізгі сараптамалар жасауға көмектесті.
Ғылыми талқылаулар «Африка. Интеллигент», «Леонтьевские» газеттері мен «Ближний Восток и Современность», «Азия и Африка сегодня», «Самиздат», «Континет», «Конституционное право: восточноевропейское обозрение» журналдарынде кеңінен кездеседі[55-66] . Осы мақалалардың ішінде Н. Колосова [61], А. Ткаченко [59] еңбектерін атап кетуге болады.

Хронологиялық жағынан жұмыс ХХ ғасырдың 90-жылдарынан қазіргі кезге дейінгі уақытты қамтиды. Өйткені тек 90-жж, әсіресе екінші жартысында, зерттелулі аймақта аймақтық интеграция жаңа қарқында дами түсті. Дегенмен зерттеу барысында аймақ елдерінің интеграциялық даму тарихына шолу мәселені айқындау кезінде ескеріледі.

Зерттеудің ғылыми-әдістемелік базасы . Зерттеу жұмысында тарихи оқиғаларға, сан-саладағы мемлекетаралық құжаттарға жинақтау, талдау, жүйелеу әдістері қолданылды. Сондай-ақ, кеңінен қолданылатын тарихи-салыстырмалы және теориялық әдістемелік негіз де зерттеу жұмысына арқау болды.

Зерттеу жұмысының тақырыбын ашуда негізгі әдістеме ретінде қоғамдық ғылым саласында зерттеудің стандартты сараптамасы - контент-сараптама қолдану өз септігін тигізді. Яғни, оның көмегімен БАҚ хабарламасы, саяси тұлғалардың мәлімдемелері және секілді мәтіндердің әр түрлі типтеріне сараптама жасалды.

Жұмыс құрылымы. Алға қойған мақсат пен міндеттерге сәйкес жұмыс ішкі құрылымға бағынады. Ол кіріспеден, екі тараудан, алты параграфтан, қорытынды бөлімнен және пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

І БАТЫС ОРТАТЕҢІЗІНДЕГІ АЙМАҚТЫҚ ИНТЕГРАЦИЯЛЫҚ ТЕНДЕНЦИЯНЫҢ ДАМУЫ.

1. 1 Солтүстік Африка елдерінің саяси дамуының құқықтық негіздері

Аль -Мағриб атауы арабтардың жаулап алу жорықтары кезінен кейін осындай атау алды. « Аль-Мағриб» атауы араб тілінен - « күн отыратын ел» немесе « Батыс» дегенді білдіреді. Жалпы Мағриб - Африка континентінің солтүстік-батысында оналасқан ауқымды аймақ. Терминология ғылымы бойынша соған кіретін үш ел - Алжир, Марокко және Тунис - негізінен кіші Мағриб деп аталынады. Ал осы жазып кеткен үш елге қоса тағы да Ливия мен Мавритания және Батыс Сахараны араб немесе Ұлы Мағриб деп атауға болады.

Кең мағынадағы тарихи Мағриб Солтүстік Африканың бес мемлекетінен, жекелей алғанда: Тунис, Алжир, Марокко, Ливия және Мавританиядан тұрады. Бұл бес мемлекет геосаяси кеңістікте әлемдік саяси экономикалық жүйеге үйлесімді енуге мүмкіндік беретін даму бағытын іздестіріп жүрген аймақ болып табылады. Мағриб елдерінің соңғы онжылдықтағы дамуын сипаттау мен сараптау, берілген мәселенің отандық шығыстануда аз зерттелгендігімен байланысты болып отыр. Әсіресе, көп қызығушылықты құбылмалы қазіргі әлемде өздерінің санаттарын анықтауы тудырып отыр. Арабтардың, Солтүстік Африка елдерінің тұрғылықты тұрғындарының ішінде этностық түрлілігіне қарап қандай да бір топқа жатқызу қиындау болып келеді [3, б. 46] .

Солтүстік Африкада тұратын халықтар өздерін жеке араб уммасының ешқайсысына жатқызбайды десек болғандай, дегенмен, мемлекеттік деңгейде арабтық тұтастықпен Мағрибтық тұтастыққа күмән келтірілмейді. Магриб шын мәнінде еуропалық және солтүстік африкалық әмбебап синтез негізінде сипатталады әрі соңғысы өз кезегінде, берберлік, арабтық ижәне африкалық негіздердің қоспасы болып табылады. Бүгінгі күнгі мағриб қоғамында осы негіздердің әрқайсысын таза күйде бөліп көрсету мүмкін емес болып барады. Сондықтан, сыртқы саяси ориентирлер табиғи түрде ішкі түрлі идентификациялық негіздің көрінісі болып отыр. Солтүстік Африка елдерінің жерорта теңізі аймағына, араб мұсылман өркениетіне, африкандық континентке жатуы бес мемлекет конституциясының маңызды құрамдас бөлігі болып табылады. Негізгі заң әдеттегідей, қоғамдағы басым немесе билеуші топтар қолдайтын басты саяси бағытар немесе рухани құндылықтар шоғырланған саяси идеологиялық құжат қана емес [37, б. 29] .

Араб елдерінде конституция негізгі заңнама құжат бола отырып, мемлекеттік құрылыстың азаматтардың құқықтық негізін құрайды. Сонымен қатар араб елдерінде көптеген әлеуметтік қатынастар конституциямен емес, ал жай құқықтық және ислам нормалармен реттеледі. Сонда факт түрінде, конституция халықтың емес, мемлектеттің негізгі заңы болып саналады. Преамбулада әдетте кімнің атынан, республикалықта - халық өкілінен, монархиялықта - король атынан, ал Ливияда - Революциялық Кеңес атынан. Осы елдер конституциясы заңды емес, саяси және идеологиялық мақсатымен жазылады деуге болады. Преамбула кей кезде ортақ діни характерде болады, Аллаға көрсете отырып. Бір дін, ислам діні бар екені және оны діни не конституциялық нормалардың арасындағы байланысты көрсетуде айқын көрінеді. Преамбуладан басқа, араб елдерінің конституциясында жеке мәтін қосылған бөлімдерден тұрады. Бірінші бөлімінде елдің ортақ қағидалары айтылады. Мысалы Тунисте « ортақ положениялар», Мароккада « негізгі қағидалар», Ливияда « Мемлекет», Мавританияда « Ортақ положениялар мен негізгі қағидалар». Көптеген араб елдерінде, конституциялық даму процессі тек екінші Дүниежүзілік соғыстан кейін ғана 50-70 жж саяси тәуелсіздік алуда ғана тіркелген болатын. әсіресе Алжир, Тунис, Марокко және Ливия. Ливиялық 1977ж «Халық билігі туралы декларацияда» ливия конституцияның бөлігінде, құран Ливия Араб Халық Социалистік Джамахирияның конституциясы болып саналады делінген. Осында да Ливия мемлекеттік механизімінде ислам діні ең маңызды рөль атқаратыны анық көрінуде. Ливиялық монарх сенуситтер орденінің басшысы болды. 1969ж М. Каддафи басшылыққа келгенде мемлекеттік органдардың құрылымында исламдық факторлар әсерін тигізді. (жасыл кітаб бойынша) М. Каддафи : « Дін және дәстүр қоcылған түрі шынайы заңның түрі болып саналады. » деді ол [5] . Мавритания конституциясында 1991ж исламды « халық және мемлекет діні» деп айтады. Ал мемлекеттің өзін «демократиялық және социалды исламдық мемлекет» деп жариялайды. Мавритания преамбуласында мерейтойлы ретінде Мавритания халқы басқа да ағайындылармен, мусульмандық, африкандық және араб халқымен Ұлы Мағриб және Африка бірігуі мен елде бейбітшілік үшін күресуді айтады. Ал Тунис пеамбуласында «Ұлы Мағрибке адал болуы» туралы айтылады [1] . Марокко конституциясында «Африкалық ел бола тұрып, өз алдына африкалық бірігуді мақсат етеді» дейді [2] .

Жалпы кейбір солтүстік африка елдерінің конституциясы бұрынғы метрополиялардың конституциялық актісіне ұқсатып жазған болатын. Марокконың 1962 ж конституциясы Франция республикасының конституциясына ұқсас, өйткені оны француз заңгерлері жазуға үлкен үлес қосты. Марокко конституциясы монархиялық конституция болып саналады. Оның преамбуласында «Ұлттық тұтастық, адамгершілік қасиеттерге адал болып қалу, адалдылық пен бостандық және әлем үшін, халық арасындағы прогресс пен еркін қауымдастық үшін жұмыс жасау»туралы айтылған.

Марокко конституциясының преамбуласында «Марокко Корольдігі Ұлы араб мағрибының бөлігі болып табылады. Әрі африкандық мемлекетретінде мақсаттарының бірі Африкандық тұтастықты қалыптастыруға ұмтылады» [2] .

Алжира конституциясында ел ислам жеріне тиесілі, Ұлы Мағриб, араб жері, Жерорта теңізі, Африка бөлігі болып табылады делінген. Тунис « ислам іліміне, Араб Мағрибының бірлігіне, арабтық жанұяға берік». 1992 жылы жаңартылған Ливияның конституциялық декларациясының преамбуласында былай делініеді « Шығанақтан теңізге дейін арабтық бірлікке кедергілердің бәрін алып тастауға ұмтылу», ливия халқы- араб ұлтының олное арабское единство» [37, б. 36] . преамбулада сонымен қатар, Ливия территориясы Африканың бөлігі болып табылатынын айтады. Алайда, Ливия конституциясының басқа Солтүстік Африканың басқа елдерінен түбегейлі айырмашылығы джамхирияның Мағриб еніп қана қоймай, оның инициаторы, негізін қалаушысы және толыққанды мүшесі ретінде атсалысуы болып табылады.

Мағрибтық қоғамның өзіндік идентификациясы туралы сөз қозғай отырып, Ұлы арабтық бірлік жөнінде айтпай өтуге болмайды. Барлық бес мемлекет конституцияларында көрсетілгендей өздерін арабтық әлемге жатқызады. Арабтық ынтымақтастық пен арабтық бірлікке жету туралы мәселе өткен ғасырдың 60- жылдары қызу талқыланған. Панарабизм қозғалысы Г. А. Насер атты идеологтың есімімімен тығыз байланысты. Олар арабтардың бөлшектенуі уақытша ғана құбылыс екеніне, арабтық ұлтшылдықтың « мүмкіндігі мол шынайылық » екеніне сенетін [37] . 60 жылдардың ортасында Палестиналық ғалым Бурхан ад-Даджани осыған байланысты былай деген: « Арабтық ұлтшылдықтың әсері және әрбір арабтық мемлекеттің ішінде арабтық бірлікке берік ұлттық күштердің болуы арабтық мемлекеттерді бір бірімен қатынасты кеңейтуге итерген басты фактор болды. » [38] . Алайда, соңғы онжылдықтарда арабтық бірлік едәуір дағдарыстарды бастан кешіруде. Формальды түрде бекітілген Мағриб елдерінің жалпы арабтық ұстанымдарының негізі шайқала бастауда. Ресейлік зерттеуші А. А Ткаченконың пікірінше, аймақтаң барлық елдерінде постарлық кезеңдегі панарабизм, ұлтшылдық жәймендеп өзінің тартымдылығын жоғалтуда[46] . Алдыңғы шепке практикалық сипаттағы нақты міндеттемелер шығуда-экономика, әлеуметтік сала, қауіпсіздік, сондықтан қазіргі панарабизм идеологиясы арабтық мемлекеттердің саясатында, ы құрал ретінде қолданылуда.

Оңшыл арабтық ұлтшылдар арабтық бірлік мәселесін шектеулі түрде қарастырады. Олар арабтық ұлтты қалыптастыру мен арабтық бірлікке жету басқа әлеуметтік құбылыстар секілді белгілі бір заңдылықтарға бағынатынын мойындағысы келмейді. Арабтық ұлт бұл мәселеде тысқары емес. Арабтық ұлттың қалыптасуына қажет кейбір объективті факторлар ғасырлар бойы пайда болып, қалыптасты, ал кейбіреулері енді туындауда. Оларға жекелей алғанда. «экономикалық өмірдің біркелкілігін» жатқызсақ болады.

Тарихи тағдырдың ортақтығын түсіну мен жалпы мағрибтық негіздер 1989 Араб мағрибы одағының құрылуына идеологиялық тұрғыдан көп әсер етті. Тунис, Алжир, Марокко, Ливия және Мавританияны біріктіріп отырған бұл аймақтық ұйым өзінің мақсаты ретінде ортақ сыртқы саясат қалыптастыруды, экономикалық, әлеуметтік мәселелер бойынша жүйелеу жұмыстарын жүргізуді алдыға қойды. Мүшелердің ойынша, бұл мәселелерді бірлесе отырып шешу жекелеген мемлекеттерге ғана емес, бүкіл мағрибке тиімді болады.

Көптеген ғасырлар бойы Мағриб елдері жаулап алушылармен күрес жүргізіп, өздерінің саяси, экономикалық мүдделерін қорғады. Берберлер, римдік оккупация, романизациялау, вандалдар, Византия, арабтар, түріктер, француздық отарлық билік - осының барлығы аймақтың ұзақ та күрдері тарихының парақтары [39] .

Берберлік негізгі саяси партиялар Мәдениет пен демократия үшін бірлестік (МДБ), Социалистік күштер фронты (СКФ) 2002 жылғы парламентке сайлауларға сайлау басталмай жатып байкот жасалды. Онда билік сайлаудың қорытындысына фалсификация жасайтыны айтылды. Әлбетте, берберлік азшылықтың мәселесі тек мәдени лингвистикалық сипатқа ие емес. Мұндай астарынан биліктің дағдарысы көрінеді. Ол билік қоғамның негізгі қажеттіліктерін қанағаттандыра алмаудан туып отыр: қауіпсіздік, экономикалық игілік, кірістерді әділетті бөлу. Магриб мемлекеттері жекелеген бір идентификациялық бағытты таңдап алуға қиындау елдердің бірі. Идентификациялық құрамдас бөліктердің шиеленісі Солтүстік Африкада болып жатқан күрделі әлеуметтік, саяси үрдістердің негізгі кілті болып табылады. Сонымен қатар, көп векторлы өзіндік идентификация көбіне аймақтақты айтпағанда, мемлекеттік ортақ ориентирлерді қалыптастыруда маңызды рөл атқарады. Бүгінгі таңда марокканы идентификациялай отырып, оның конституциясы араб тілін «ресми» байланыс құралы(ислам, әрине, «мемлекеттік дін») ретінде жарияланады) әрі елді «Ұлы Мағриб бөлігі » деп таниды[47] .

Африка елдерінде исламның көшбасшысы арабтар болды 7 ғасырда Амр ибн аль-Аса басшылығындағы төрт мың атты әскер Мысырдың негізгі қалаларын жаулап алып, Солт. Африкада арабизация және исламизацияға бас салады. 8-10ғғ араб басшылығында барлық ортатеңіз жағалауындағы қалалар кірді .

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.