Джонатан Свифт

Пән: Тарихи тұлғалар
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 92 бет
Таңдаулыға:

Мазмұны

Кіріспе . . . 3

1. Д. Свифттің өмірі мен шығармашылығы, XVII- XVIII ғ. ғ. Англияның

тарихы, саяси-әлеуметтік жағдайы7

1. 1 Д. Свифттің сатиралық романы - «Гулливердің саяхаттары». 15

2. Романның қазақ тіліне аударылуының тарихы мен тәжірибесі . . . 27

2. 1 «Гулливердің саяхаттарындағы» психологизмнің қазақ тіліндегі

аудармасында берілуі36

Қорытынды . . . 74

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі . . . 77

Кіріспе

XVIII ғ. ағылшынның ұлы жазушысы Джонатан Свифт (1667-1745 жж. ) өзінің сатиралық романы «Гулливердің саяхаттарымен» (1926 ж. ) әлемге әйгілі болды.

Бұл басты және жалынды кітабында жазушы сол кезеңдегі ақсүйектік Англияның мемлекеттік құрылымын, қоғамдық тәртібін қатаң күлкі етіп, билеуші топтардың жатыпішерлігі мен екіжүзділіктерін, бай-ақсүйектердің өзімшілдігі мен пайдакүнемдіктерін, яғни сол ортаның психологиялық ахуалын жан-жақты көрсетті.

Англияның сол кезеңдегі үстем тап өкілдерін әшкерелеуге арналған бұл кітаптың көп беттері өзінің сатиралық күшін қазіргі кезеңде де жоғалтқан жоқ.

Адамды адамның қанауы, қарапайым халықтың кедейленуіне әкеліп соққан билік, әрине, Англиядан да басқа Еуропа елдеріне тән болды. Сондықтан да Свифттің сатирасының психологиялық мәні кең болды. Мұндай әйгілілікке жеткен сол кезеңнің жазушысы аз еді. Бұл туралы А. М. Горький өте жақсы айтқан: «Д. Свифт - один на всю Европу, но буржуазия Европы считала что его сатира бьет только Англию. »[22. 316]

Свифттің ойы мен тапқырлығы шынымен де таң қалдырады. Оның Гулливерінің басыныан не өтпеді! Қаншама шым-шытырық оқиғалардан аман қалды! Бірақ та қандай жағдайға тап болмасын (күлкілі немесе қайғылы), ол XVIII ғасырдың қарапайым ағылшынына тән ақылдылығы мен салқынқандылығын жоғалтпайды. Гулливердің сабырмен бір қалыпты әңгімесіне кейде кекесін, сықақ қосылып кетеді, сол кезде өзінің аңғал кейіпкерінің артынан Свифттің мысқылдаған даусы естіліп тұрғандай болады. Ал кейде ашуына ие бола алмаған кездерде Свифт Гулливерді мүлдем ұмытып, ирония мен қаһарлы сарказммен қаруланған қатал сотқа айналып кетеді.

«Гулливердің саяхаттарының» әр бетінде дерлік автордың өз кезеңіндегі қоғамдық қатынастар мен жағдайларға байланысты астарлап, тұспалдап айтылған ойлары жасырын тұрады. Свифттің кітабында ғасырлар бойы сақталып келген басты нәрселер: арамтамақтар мен жатыпішерлерге деген ашу-ыза және әлемдегі барлық материалдық құндылықтарды өз қолдарымен жасаған адал еңбек етушілерге деген сый-құрмет, сүйіспеншілік.

Жазушы өз романында ергежейлілер мен алыптар, ақымақтар мен суайттар туралы халық ертегілерінің, сол сияқты XVIII ғ. Англияда кең тараған шын және жалған саяхаттар туралы мемуарлы-шытырман оқиғалардың мотивтері мен образдарын пайдаланды. Осының бәрі Свифттің шығармасын қызықты және көңілді еткені соншалықты, терең ойлы, салмақты, сатиралық, философиялық романның қысқартылған басылымдары балалардың қызықты және сүйікті кітаптарының бірі болды.

XVIII ғ. ағылшын сатиригі Джонатан Свифттің «Гуливердің саяхаттары» шығармасын алғаш рет 1937 ж. орыс тіліндегі аудармасынан қысқыртылған нұсқасын балаларға арналған шығарма ретінде Ғ. Оспанов «Гулливер Лилипуттар арасында» деген атпен аударды. Романды екінші рет 1951 ж. орыс тілінен С. Ищанов «Лемюэль Гулливердің саяхаттары» деген атпен толық аударды. Жалпы бұл классикалық шығарма «Гулливердің саяхаттарының» орысша аудармасының екі нұсқасы бар. Бірі А. Франковскийдің аудармасы болса, бірі Б. М. Энгельгардттың аудармасы. Ал қазақ тіліне С. Ищанов А. Франковскийдің нұсқасынан аударған. Одан кейін де орыс тіліндегі аударма нұсқасы бірнеше рет басылып шығып, өңделіп отырған. Ал қазақ тіліндегі аудармасы осы күнге дейін не қайта аударылмаған не қайта басылмаған, яғни өңделмеген, кезінде кеткен кемшіліктер әлі күнге дейін заман талабына сай өңделмеген.

Сонымен бірге С. Ищанов Монғол жазушысы Лодойдамбаның, «Алтайда» Амман Мирдің «Төрт дәруіш» шығармаларын (1961ж. ), араб ертегісі «Али баба мен қырық қарақшыны» (араб) 1950ж., «Үнді балаларын» (Үнді жазушыларының әңгімелері) 1960ж. аударған. Бұдан байқайтынымыз аудармашы бір жылда бір шығармадан және бір бірінен айырмашылығы көп халықтардың шығармаларын аударып отырған, мұндай аудармаларды біз сапалы болады деп айту да қиын. Негізі аудармашы көркем аударманы аудармас бұрын ол елдің тарихына, саяси-әлеуметтік жағдайына, ұлттық ерекшеліктеріне қанық болуы керек деген қағиданы мойындап қана қоймай, оны басты бағдар етіп алған дұрыс.

Зерттеу тақырыбының өзектілігі. Қазіргі кезге дейін ағылшын әдебиетінен қазақ тіліне, қазақ әдебиетінен ағылшын тіліне біраз шығармалар аударылды. Оның көпшілігі қайта аударылып, сатылай емес, түпнұсқадан тікелей аударылып, қайта басылып шығып жатыр. Сол шығармалардың авторлары жөнінде, аударылуы жөнінде қазақ тілінде біраз зерттеу еңбектері бар. Бірақ XVIIIғ. ағылшын әдебиетінің көрнекті өкілі, ұлы сатиригі Джонатан Свифттің қазақ тіліне бір ғана шығармасы «Гулливердің саяхаттары» ғана орыс тіліндегі аудармасынан алғаш рет 1937ж., екінші рет 1951ж. аударылған. Жарты ғасырдан астам уақыт өтсе де қайта түпнұсқадан тікелей аударылмаған және қайта басылмаған.

Джонатан Свифттің өмірі, шығармашылығы туралы қазақ тілінде ғылыми ақпарат жоқтың қасы десе де болады, ал танымдық сапада азды-көпті ақпарат бар. Шығарманың қазақ тіліне аударылуы жайлы арнайы зерттеу еңбектері жоқ. Сонымен қатар, көркем шығармадағы жалпы психологизм мәселесіне байланысты зерттеу еңбектері біршама болса да, көркем шығарманың бір тілден екінші тілге аударылу барысында психологизмнің берілуі туралы арнайы зерттеу еңбектері кездеспейді. Сондықтан да аталмыш романның осы күнге дейінгі аудармасының сапасы, авторлық тұрғының аударма мәтінге ауысу дәрежесі мен деңгейі, шығарманың мазмұнының, негізінің, өзіндік ерекшеліктерінің қалай берілгендігі көп жағдайда белгісіз. Сондықтан бұл жұмыстың алғашқы тарауында Свифттің өмірі мен шығармашылығы, Англияның сол кезеңдегі тарихы жайлы мәліметтер беріледі, себебі аударманы зерттеп, салыстырып, талдау үшін сол кезеңдегі тарихи фонды, автордың көзқарасын, танымын, ой-өрісін танып, білуіміз қажет. Сонымен бірге жұмыстың тақырыбына сәйкес «Гулливердің саяхаттары» романы туралы, Свифттің сатиралық өнері туралы мәліметтер беріледі. Екінші тарау психологизм мәселесі мен аударма теориясының кейбір мәселеріне, оның ішінде «Гулливердің саяхаттарындағы» психологизмнің қазақ тіліндегі аудармада берілуіне арналып, шығарманың үш нұсқасы салыстырылып, сапасы анықталады.

Зерттеу жұмысының мақсаты мен міндеттері.

Тақырыпқа сәйкес, Джонатан Свифттің идеялық және психологиялық көзқарасын анықтау үшін оның өмірі мен шығармашылығы, сол кезеңдегі Англиядағы тарихы, әлеуметтік-саяси жағдайы туралы толық мәлімет беру.
«Гулливердің саяхаттары» романы мен оның қазақ тіліндегі аудармасын мазмұндық, құрылымдық тұрғыдан салыстыра қарастыру.
Романдағы психологизм мәселесін және Гулливердің саяхаттарының» қазақ тіліндегі аудармасында психологизмнің сақталуын, берілуін сараптау.
Ағылшын, орыс, қазақ тілдеріндегі мәтіндеррді салыстыра-салғастыра зерттеу, функционалдық-прагматикалық мәселелердің сақталуына мән беру.
Романның қазақ тіліне аудару барысында жеткен жетістіктер мен жіберген кемшіліктердің түп-төркінін анықтау.

Зерттеудің ғылыми жаңалығы. Алғаш рет осы магистрлік диссертацияда Д. Свифттің «Гулливердің саяхаттарындағы» психологизм мәселесі қарастырылады. Оған қоса осы романның қазақ тіліне аударылуының тарихы мен тәжірибесі алғаш рет сөз болады. Осы роман жөнінде жазылған әдебиеттер жүйеленеді. Аударма алғаш рет түпнұсқа мен орыс тіліндегі аударма нұсқасымен салғастырыла қаралады.

Зерттеу нысанасы ретінде Джонатан Свифттің «Гулливердің саяхаттары» шығармасының ағылшын, орыс, қазақ тілдеріндегі нұсқалары, психологизм жайлы еңбектер пайдаланылды. Свифт туралы, сол кезеңдегі Англяның тарихы туралы жазылған еңбектер, мақалалар қамтылды.

Әдістемелік негіз. Аударманың теориясы мен тарихы бойынша А. Алдашева, Қ. Алпысбаев, Н. Сағындықова, Г. Бельгер т. б. қазақстандық ғалымдардың еңбектерімен қатар, В. С. Виноградов, В. Н. Комиссаров, Н. К. Гарбовский, А. В. Федоров, И. Левый т. б. ресейлік ғалымдардың аударма мәселесіне арнаған ғылыми еңбектері негізге алынды. Шет ел әдебиеті туралы орыс тіліндегі Г. В. Аникин мен Н. П. Михальскаялардың еңбектерін, Д. Свифттің өмірі мен шығармашылығы жөнінде И. А. Дубашинскийдің, В. С. Муравьевтың, М. А. Нерсесованың т. б. ғалымдардың кітаптары пайдаланылды, психологизмге байланысты Б. Майтановтың, Г. Пірәлиеваның монографиялары негізге алынды.

Зерттеу әдістері. Жұмысты жазу барысында тарихи-салыстырмалы, кластерлік әдістермен қатар, түпнұсқа мен аудармаларды жүйелеу, салыстыру-салғастыру, талдау әдіс-тәсілдері қолданылды.

Теориялық, тәжірибелік мәні. Бұл жұмыстың көмекші құрал ретіндегі теориялық-практикалық мәні бар. Аударма ісі мамандығы бойынша білім алатын студенттер мен магистранттарға шет ел әдебиетіне, аударма тәжірибесіне байланысты пәндер бойынша дәрістерде, семинарларда пайдалануға болады.

Зерттеудің құрылымы. Магистрлік диссертация кіріспеден, екі бөлімнен, қорытынды мен пайдаланған әдебиеттер тізімінен тұрады.

1-тарау. Свифттің өмірі мен шығармашылығы, XVII- XVIII ғ. ғ. Англияның тарихы, саяси-әлеуметтік жағдайы

Ағылшын әдебиетінің әйгілі сатиралық дәстүрі Свифттің шығармашылығымен тығыз байланысты. Біздің түсінігімізде Свифт бәрінен бұрын қатыгез сатирик, өз ғасырының кемшіліктерінің қатал көрінісшісі. Свифт аллегоряның шебері, яғни бір құбылысты (оқиғаны) басқа нәрсемен сипаттай отырып, ол шығармаларында фантастикалық образдар, ғажайып шытырман оқиғалар, саяхаттары арқылы шындықты айтады.

Өткен ұлы жазушылардың арасында шығармашылығы біздің мәдениетімізге еніп кеткен, аттарын есімізге ризашылықпен түсіретіндердің ішінде Джонатан Свифт сияқты қайғылы, қарама-қайшы сұлбаның табылуы екі талай.

Өзінің терең де келісімсіз сатирасымен ол замандастары мен сыбайластарынан ғана басым болған жоқ, ағылшынның кейінгі буын жазушыларынан да артық болды. Свифт - гуманист. Оның қатал шабыты қоғамдық жауыздықты жоюға қызмет етуге жаралған. Бірақ жазушының өмір туралы ойы, пессимизмге толы, ал оның жағымды үлгісі утопиялық форма түрінде. Өз ғасырының қарама-қайшылықтарын Свифт қайғылы қабылдайды, оның болашаққа деген көзқарасының келешегі жоқ.

Ол ғасыр қиын және қарама-қайшылыққа толы кезең болатын, Англия басқа Еуропа мемлекеттерін басып озып, буржуазиялық даму жолына алғаш болып түскен еді.

Англияда буржуазиялық төңкеріс XVII ғасырдың 40-жылдары болды. Бірақ монархияның құлағанынан кейін орнаған буржуазиялық республика Англияда көп өмір сүрмеді.

Шиеленіскен саяси күрес республика армиясының көрнекті қызметкері Оливер Кромвильдің диктатурасына алып келді. Оның өлімінен кейін, Англияда монархияны қалпына келтіруге жағдай туды. Сөйтіп 1660ж. жазаланған король Карл II-нің баласы ағылшын тағына отырды.

Бірақ Англияда феодалдық тәртіптің билігі берік болмады. Стюарттардың, Карл II-нің одан кейін оның ағасы Яков I-нің реакциялық құрылымы билеуші топтардың қарсылығы мен халық арасында революцияның пайда болуына түрткі болды. Герцог Монмунтскийдің жетекшілігімен болған көтеріліске жауап ретінде Яков II-нің үкіметінің жауабы болған қанды репрессиялар да келе жатқан ағылшын абсолютизмінің құлауының алдын ала алмады.

XVII ғ. 80ж. феодализммен күрес кезінде ағылшын үкіметі жер иеленушілермен келісімге барады. Ағылшын тарихшылары «атақты» деп аталған екінші буржуазиялық төңкеріс қансыз, халықтың қатысысыз, мемлекетте өзгеріс болды. Стюарттар тақтан түсірілді де Францияға қашып кетті, Англия конституциялық монархия болды, билік парламент пен олардың алдында жауапты министірлер кабинетіне өтті.

Буржуазиялық құрылым ағылшын халқына жаңа қиындықтар мен мұқтаждықтар алып келді. Англия отарлау соғыстарын тауар өткізетін базар үшін жүргізді, заңды түрде шаруалардың жерлерін тартып алуды бекітті. Әсіресе Ирландияда жағдай өте ауыр болды, ол жерде нағыз отарлық тәртіп үстем болды және жоқшылықтың шарықтау шегіне жеткізді.

XVIII ғ. алдыңғы қатардағы ағым ағартушылық идеясы болды. Ағартушылар өмір қайта құрылуы мүмкін деп оптимистік тұрғыдан қарады. Англиядағы ағартушылық басқа мемлекеттерге қарағанда буржуазиялық төңкерістің алдында емес кейін болды. Ағылшын ағартушыларының үлесіне келе жатқан төңкеріске ойшылдарды дайындау емес оның нәтижелерін түсіну үшін дайындау міндеті тиді.

Ағылшын ағартушылары мемлекетте орнаған буржуазиялық-ақсүйектік құрылымды әр қайсысы әр түрлі қабылдады.

Алғашқы ағылшын ағартушыларының ішінде әдет-ғұрып очерктерінің негізін қалаушылар, Стиль және Аддисон журналдарын шығарушылар ақын Александр Поп пен англиядағы реалистік роман «Робинзон Крузоның» авторы, буржуазиялық прогресстің жақтаушысы Даниель Дефо.

Басқа жазушылар негізінен және жүйелі түрде пайдакүнемдіктің көрінбейтін жақтарын сынап, үлестен құр қалған халықтың мүддесін қорғады. Бұл бағытты Свифт басқарды. XVIII ғ. ортасында Филдинг, Смоллет т. б. Свифттің жолын қуушылар болды.

Ағылшын ағартушыларның арасында Свифт ерекше орын алады. Ол көпшілік ағартушылардың адамның жеке жақсылықтарын қоғамның кеселдеріне қарсы қоюға болады деген қиялдарды қолдамайды. Свифт сол кезеңдегі ағылшын өмірінің барлық жағын: басқару жүйесінің кемшілігін, оңай олжаның артынан жаппай жүгіруді, меншікті қорғайтын сот пен заңды, отбасының ыдырауын т. б. талдай отырып, буржуазиялық мемлекет пен буржуазиялық прогрессті мойындамайды.

XVIIIғ. әдебиетіне өркениетті қоғамды, табиғи жаратылыстың үлгілі жобасын немесе басқа әлем мен ғаламшардан келген нәрсе және онда дұрыс, орынды табиғатқа жақын тәртіп орнаған деп бағалау тән.

Ағылшын ағартушыларында «нағыз адам» түсінігі едәуір нақтыланады. Дефоның романы «Робинзон Крузода» «табиғи қалып» XVIIIғ. Ағылшын буржуасын мейірімді қылып жібереді. Ол өзінің таптық белгілері мен сенімін жоғалтпайды, бірақ кейіпкердің елсіз аралда тұруға мәжбүр болуы оның күш-қуатын, тапқырлығын, іскерлігін, оптимизмін т. б. иеленуге емес табиғатпен күреске жұмсайды. Табиғи, нағыз адам болып Робинзон өркениетті айыптайды, бірақ өз аралында соның бір үлгісін жаңадан жасайды, нәтижесінде ол жерде буржуазиялық тәртіп орнатады.

Свифт оған қарама-қарсы тұжырымға келеді. Ағылшын буржуазиясын «елсіз аралға» орналастырып, оларға «табиғи қалпын» қайтарып, олардың кемшіліктерін өркениеттің жамылғысысыз, ажарсыз, жалаңаш түрінде көрсетіп, Свифт өз нұсқасын «табиғи адам» жартылай адам, жартылай жануар - йэхуді жасайды. («Гулливердің саяхаттары», төртінші бөлім)

Барлық ағартушылар сияқты Свифт те рационалист болды. Бірақ Свифт ақылдың құдіреттілігіне күмән келтіреді. Сонда да сатириктің пессимизміне, заманның бұзылып кетуі туралы қайғырып ойлануына қарамастан Свифт әрқашан ағартушы болып қала берді. Ол: «суретшінің міндеті - өз отандастарына олардың кемшіліктері мен адасқандықтарын айтып, мінездің, әдеттің дұрысталуына, жөнделуіне түрті болу», - дейді.

Француз ағартушылары ең бірінші саяси мәселелерге көңіл бөлсе, буржуазиялық төңкерістен кейін өмір сүрген ағым ағартушыларын экономикалық және эстетикалық мәселелер қызықтырды.

Свифт мемлекеттің, халықтың мүддесін билеуші жоғарғы топтың мүддесінен жоғары қояды. Ирландияның тәуелсіздік алуы үшін күреске белсенді қатыса отырып, ол халыққа жол табады. Свифт олардың құқығын қоғап қана қоймайды, сонымен бірге халықты белсенді әрекет етуге шақырады.

Джонатан Свифт ағылшын болған бірақ оның өмірі Ирландиямен тығыз байланысты. Ол сол жерде туған және оқыған, көп жыл өмір сүрген, ирландия патриоттарымен бірге ағылшын езгісіне қарсы күрескен. Ол Дублинде қайтыс болып сол жерде жерленген.

1731ж. Д. Свифт, Дублиндегі әулие Патриктің шіркеуінің деканының «Доктор Сфифттің өліміне арналған өлеңі» оқырмандарды үміттендіргенмен оларға әлі он төрт жыл күту керек еді. Бұл өлеңінде ол автопортретін де бере кетеді, оны былай қорытындылайды.

Согласен я, декана ум

Сатиры полон и угрюм;

Но не искал он нежной лиры:

Наш век достоин лишь сатиры.

Всем людям мнил он дать урок,

Казня не имя но порок,

И одного кого-то высечь

Не думал он, касаясь тысяч…[3] Бірақ та бұл істің жартысы ғана еді. Мұндай өмірбаян онша қызықты емес еді. Сол үшін қызыққұмар замандастарына болашақ биографтардан бұрын бір белгі беру керек болды. Сол 1731ж. Свифт «Свифттер отбасының тарихы туралы» жазады. Свифт, Томас Свиффтің жетінші немесе сегізінші баласы Джонатанның жалғыз баласы болған.

Свифт бір жаста болғанда оның басынан қызық оқиға өтеді. Баланың күтушісі оған бауыр басып қалғаны соншалықты Англиядағы бір қайтыс болған туысына барып, мұрасын алып қайту керек болғанда, ол баланы анасы мен ағасынан жасырын өзімен бірге Уайтхэвенге алып кетеді. Барлығы белгілі болған кезед анасы бала қатайғанша қайта жолға шықпауын бұйырғандықтан, ол жерде олар үш жылдай болады. Бала қайтқанша күтушінің арқасында жазуды үйреніп, ал бес жасқа толғанда Библияның кез келген жерінен оқи алатын болған.

Ол өмірбаянында өзінің шығармашылығы туралы мүлдем сөз қылмауын, әдебиетте атын көрсетпеуін былай болжауға болады. Біріншіден әдеби, Свифт анық және дәлелді болу үшін үгіттемейді керісінше, баяндайды. Жасанды әңгімелеуші белгілі бір саяси, идеялық, тәрбиелік жағдайды көзімен көрген немесе қатысушы ретінде таңдалып, суреттеледі. Ол өзінің жеке ойымен емес, істің мазмұнымен танысуды, сатириктің тұлғасына емес, нақты жағдайға қызығушылық танытуды ұсынады. Оқырманның қабылдауын не автор, не оның тұлғасы, не өмірі, не стилі көңілін бөлмеуі керек, осыдан қандай да бір бейнеліліктен арылған жақсыз сөйлеуге ұмтылу келіп шығады.

Свифттің автобиографиясы да өз міндеті бар әдеби шығарма. Бұл жазушының өмірін сипаттау емес. Д. Свифттің өзіне өлгеннен кейін де авторлық қажет емес, оның кітаптары Англияның тарихы мен рухани өмірімен бірігіп кеткен, сондықтан оларды жеке емес, әлеуметтік контекстте түсіну керек. Свифттің отбасы - шығармашылығынан бөлек өзі туралы әңгіме. Сонымен біріншіден, автордың өзінің шеттеуі - бейнелеудің свифттік принципі. Екіншіден өз өмірбаянынан шығармашылығын алып тастауы. Ол өзінің тағдырын шығармашылығынан бөліп алады. Ол өзі туралы не айтылса да, кітаптарын қатыстырмауын өтінеді. Өзінің жазушылық еңбегін қоғамның мойындауын талап етпейді. Не болса да ол ақша, қызмет, атақ үшін жазған жоқ. Мысалға ол Англияда тұрғысы келеді, ағылшын епископтығына сайланғысы келеді, ақшадан қиналғысы келмейді. Бірақ әділдікті, өзінің мінезіне, әдеби қызметіне байланыссыз өзіне деген түзу қарым-қатынасты қалайды, еңбегінің жемісін көргісі келеді. Бірақ «Сержи перо он и язык, Он в жизни многого б достиг» деп өзі айтқандай шығармашылығы оның қызметіне кедергі келтіреді.

Свифт 1667ж. 30-қарашасында әулие Эндрю күнінде дүниеге келген. Жазушының ағысы адвокат Годвин Свифт Ирландияға жұмысқа тұрғаннан кейін оның артынан інілері келеді. Жазушының әкесі Д. Свифт баласының дүниеге келуіне бірнеше ай қалғанда оқыстан 25 жасында қайтыс болып кетеді де, әйелі жас баламен қиын жағдайда қалады.

Мектеп бітіргеннен кейін он төрт жасар Свифт әлі де ортағасырлық тәртіп пен діни ілім билеп тұрған Дублин университетіне түседі.

Свифттер әулеті бірнеше ұрпақ бойы шіркеу қызметкерлері болған. Сондықтан Годвин Свифт, інісінің тәрбиесімен айналысып, оны Килкеннидегі мектепке, содан кейін Дублиндегі Тринити колледжіне (1682ж. ) береді, ол жерде болашақ жазушы отбасының салты бойынша дін қызметкері болу үшін дінді оқуға міндетті еді. Свифттің сол кездің өзінде тапқырлығымен, кекесін сөздерімен, тәуелсіз, батыл мінезімен ерекшеленгендігін кейінірек университеттегі достары естеріне алып отыратын.

Унивеситетте өтілетін барлық пәндердің ішінен поэзия мен тарихқа қатты қызыққан, ал басты пән болып саналатын теологиядан «немқұрайлы» деген баға алатын болған.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.