Бала құқықтары туралы конвенцияны жүзеге асыру: мәселелері мен қазіргі жағдайы

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 82 бет
Таңдаулыға:

“Бала құқықтары туралы конвенцияны жүзеге асыру: мәселелері мен қазіргі жағдайы”

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ 3

1 БАЛА ҚҰҚЫҚЫҒЫ ТУРАЛЫ КОВЕНЦИЯ-БАЛАЛАРДЫҢ МҮДДЕСІ МЕН ҚҰҚЫҒЫН ҚОРҒАУ АЙМАҒЫНДАҒЫ КЕШЕНДІ ХАЛЫҚАРАЛЫҚ ШАРТ 9

1. 1 Баланың мүддесі мен құқығының халықаралық - құқықтық қорғаудағы дамуының тарихы 9

1. 2 Конвенцияға жалпы сипаттама 15

2 БАЛА ҚҰҚЫҒЫ ТУРАЛЫ КОНВЕНЦИЯНЫҢ ӘМБЕБАПТЫҚ СИПАТТАҒЫ ХАЛЫҚАРАЛЫҚ АКТІЛЕРМЕН АРАҚАТЫНАСЫ 21

2. 1 Адам құқығы туралы Конвенция мен Халықаралық пактілер 21

2. 2Конвенция және басқа халықаралық құқықтық құжаттар 28

3 БАЛА ҚҰҚЫҒЫ ТУРАЛЫ КОНВЕНЦИЯНЫҢ ЖҮЗЕГЕ АСЫРЫЛУЫН ҚАМТАМАСЫЗ ЕТУ БОЙЫНША ШАРАЛАР 35

3. 1 Бақылау тетігі 35

3. 2 Конвенцияның жүзеге асырылуының жалпы шаралары 40

3. 3 Конвенцияның тиімді кейбір мәселелері 43

ҚОРЫТЫНДЫ 47

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ 54

Қосымша А 64

Қосымша Б 70

КІРІСПЕ

ХХ ғасырдың соңындағы халықаралық бірлестік, келесі жүзжылдықта, болашақ жаңа ұрпақтың тыныштық пен бейбітшілікте өмір сүрулеріне негізделген. Халықаралық құқық қоғамдағы әлсіз топтардың, яғни адамның өзд құқықтарын және арнайы бостандықтарын арнайы қорғаудың шараларын қарастырады [1, 407 б. ] . Бұл категорияға ең біріншіден балалар жатады.

Балалардың құқықтары мен мүдделерін халықаралық құқықтық реттеу көптеген факторлармен ерекшеленеді. Оның бастауының дамуы Ұлттық Лиганың шегінде қарастырылған, ал содан кейін паралельді түрде жалпы адам құқығын халықаралық құқықтық тәртіппен бірге Біріккен Ұлттар Ұйымының қолдауымен жүргізіліп отырды. Бұл процестер өзара тығыз және өзара байланысты болды. Жекелеп алғанда, 1924 жылғы Бала құқығы Декларациясында балалар, тек қана қорғау объектісі ретінде ғана қарастырылды, ал 1948 жылғы Адам құқығының Жалпы Декларациясын қабылдағаннан кейін ғана, баланы құқық субъектісі ретінде тану тенденциясы қарастырылды, бұл 1959 жылғы Бала құқығы туралы Декларацияның жеке ережелерінде көрсетілгенін куәландырады.

Халықаралық ізгілік (гуманитарлық) құқығының белгілі бір даму сатысында, балаларға арналған, халықаралық заңи міндетті кешенді құжатты жасап және қабылдау қажеттілігі туындады. Ол 1989 жылы 20 қарашада Бас Ассамблеямен қабылданған бала құқығы туралы Конвенция болып табылды. Оның прогресивті мәнін екі аспектіде қарастыруға болады: мемлекекет ішінде және халықаралық.

Балалардың құқығы мен мүддесін қорғау мемлекеттің ішкі құқықтық реттелуінің пәні болып табылады. Бірақ та, баланың жеке құқығы ұлттық заңдылықтағы арнайы халықаралық шарттың қабылдануына қарамаста. Балаллар өздерінің әрекет қабілетсізділігінің арақасында құқық субъектісінің ұстанушы ретінде емес, ата-анасы немесе олардың орнын басатын тұлғалардың қарауында қамқорлықта және қорғауында болатын объектілер ретінде қарастырылды.

Мұнымен, балалардың құқытары “балалар мен ата-ананың арасындағы өзара байланыстағы призма арқылы” көрінді, сонымен қатар баланың тұлға ретіндегі либерезациясы процесі ақырындап жүріп отырды [2, 200 б. ] . Бірақ, атақты И. А. Покровский былай дейді: «интересная иррациональность развития: нередко законодательства, весьма прогрессивные в области супружеских отношений, оказываются чрезвычайно консервативными в сфере отношений между родителями и детьмиң [3, С. 189] .

Бала құқығы туралы Конвенция баларға деген көзқарастың жаңа моделін тудырды, баланың отбасындағы және қоғамдағы жағдайының өзгеруі үшін белгілі бір күш болып табылды. Осы айтылғанға байланысты мынандай пікірлер де бар: «никто из современных цивилистов и правоведов не оспаривает более тот факт, что ребенок является самостоятельным носителем прав - специальным субъектом праваң [4, С. 219] .

Қазіргі кезеңдегі халықаралық ізгілік құқығының ерекшелігі, құқықтарды азамамттық, саяси және экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтарға бөлу екінші жоспарға кетуі болып табылады. Бұл кейбір халықаралық құжаттарда айқындалады. Ең алдымен, 1948 жылғы Жалпы адам құқығының Декларациясында көрсетілген құқық санаттарының қайшылығының жоқтығында. 1966 жылғы азаматтық және саяси құқықтар туралы Халықаралық пактінің кіріспесінде былай делінеді: «согласно Всеобщей декларации прав человека идеал свободной человеческой личности, пользующейся гражданской и политической свободой и свободой от страха и нужды, может быть осуществлен только, если будут созданы такие условия, при которых каждый может пользоваться своими экономическими, социальными и культурными правами, также как и своими гражданскими и политическими правамиң. Бұл, сондай-ақ, БҰҰ Бас Ассамблеясының резолюциясында да көрсетілген «Неделимость и взаимозависимость экономических, социальных, культурных, гражданских и политических правң от 4 декабря 1986 г., в которой подтверждается, что все права человека и основные свободы неделимы и взаимозависимы и что развитие и защита одной категории прав никогда не могут служить предлогом или оправданием для освобождения государств от развития и защиты других правң.

Аталған екі санаттың да, адамға деген маңыздылығының тікелей дәлелі ретінде, Бала құқығы туралы Конвенция болып табалады, ол азаматтық және саяси, сондай-ақ экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтарды қамтитын кешенді құжат болып табылады.

Тақырыптың таңдалуы келесі факторлармен байланысты:

Қазақстан Республикасының Конституциясына сәйкес, Қазақстан Республикасының жалпы танылған қағидалары мен халықаралық шарттары және халықаралық құқықтары, оның құқықтық жүйесінің бөлінбес бөлігі болып табылады. Конституцияның негізінде халықаралық құқықтың тікелей қайнар көздері туралы көптеген нормативтік актілерді Қазақстан Республикасының аумағында бекітті. Бұған бала құқығы туралы Конвенция, мұнда Қазақстан өзінің аумағында тікелей құқық иеленушілік тәртіппен қатысуына әрекет жасай алады.

Бала құқығы туралы Конвенция адам құқығы аймағындағы жаңа халықаралық шарт болып табылады, сондықтан да, оның ережелерін одан әрі зерттеу, қазіргі кезеңдегі халықаралық ізгілік(гуманитарлық) құқығының сипаттамасын, алдында бекітілген адам құқығы туралы құжаттарға қарағанда, адам құқығы туралы халықаралық стандарттарды одан әрі дамыту. Стандарттар, адам құқықтары мен бостандықтарының жалпы сипатта түсінікті болуы үшін және осы құқықтардың сақталуы мен орындалуы бойынша міндеттерді толықққанды орындау үшін қажет [5, С. 29] .

Қазақстан Республикасы Конвенцияның 42 бабына сәйкес, тиісті әрекет-құралдарды өз мойнына міндеттей келе, Конвенцияның ережелерімен және қағидаларымен ересек адамдарды да, сондай-ақ балаларды да ақпараттандырып отыру. Тиісті норманың мәні мынада болып табылады, яғни балалар өздерінің құқықтарын толыққанды және өзін сыйлай алатын жеке тұлға ретінде қалыптасып жетіліп өсуі үшін қоғамға зиян келтірмей, өзінің мүддесінің шегінде пайдаланып, құқықтарын білу қажет. Ересек адамдар, ең алдымен балардың құқығын қорғау және оның жүзеге асырылуы үшін, баланың құқықтарын білуі тиіс.

Осы мақсатта тек қана Конвенцияның мәтінін ғана кең ауқымда қол жеткізу жеткілісіз, сондықтан оның мазмұнына да оңай түрде қол жеткізу қажеттілігінде. Себебі, оның көптеген ережелерін түсіну үшін, Конвенцияның мәтінінің негізінде оларды өте тыңғылықты және жүйелі түрде анализдеумен қатар, адам құқығының жүйесін тәртіптеу.

Бала құқығы туралы Конвенцияның маңыздылығына қарамастан, балалардың құқықтары мен мүдделерін қорғау ісінде, тиісті халықаралық шарт құқықты қорғау және пәннің кешенді зерттелу аймағындағы мамандардың көзіне ілінудің объектісі ретінде болмады.

Халықаралық құқық оқулықтарында, бұл конвенция, халықаралық гуманитарлық құқықтың қайнар көзі ретінде [6, С. 355] немесе адам құқықтарын қорғау бойынша халықаралық органдардың қысқаша сипаттамасымен байланыстырылып (оған бала құқығы бойынша Комитет кіреді) [7, С. 414] немесе халықаралық құқықтың жекелеген сұрақтарын қарастырумен байланысты жағдайларда ғана еске алынады [8, С. 147, 246, 437, 482] . Кейбір оқулықтарда бала құқығы туралы Конвенцияның жалпы сипаттамасы, шарттарға, жеке санаттардағы жеке тұлғалардың құқығын қорғауға бағытталған, жекелеген параграфтар да беріледі [9, С. 29-31] .

Тиісті халықаралық шартқа толық сипаттама беруді және/немесе жекелеген ережелеріне талдауды көптен бері жүргізіп, осы саламен айналысып келе жатқан Ю. М. Колосовтың жұмыстарынан кездестіруге болады. Ю. М. Колосов бала құқығы туралы Комитетте сарапшы болып ұзақ жұмыс істеген. Ю. М. Колосовпен мыналар қамтылып, қарастырылған: бала құқығы мен мүддесін қорғауды реттеудегі халықаралық - құқықтың дамуының тарихына қысқаша сипаттамаларға тоқталу, «балаң ұғымына конвенциялық анықтама беру, қарулы күштер шиеленісінде балаларды қорғау, заңның әрекет етудегі халықаралық құқықпен шиеленістегі балалардың процессуалдық кепілдіктерін, экономикалық эксплуатацияны, бала құқығы бойынша Комитеттің жұмыстары.

А. В. Кортунов «Бала құқығы туралы Конвенцияң деген мақаласында қарастырылып отырған құжатқа кең ауқымда сипаттама береді. С. А. Колосов бала құқығы туралы Конвенцияның мысалында, жағдайлары әлсіз деп танылған санаттардағы тұрғылықты халықтың әлеуметін қорғауда әділеттілік қағидасын жүзеге асыруды зерттеген.

Сондай-ақ, осы жұмыста И. К. Городецкийдің 1973 жылғы «Международная защита прав и интересов детейң деп аталатын монографиясы маңызды орын алады. Бұл заң әдебиеттерінде алғаш рет балалардың құқықтары мен бластандықтарын халықаралық-құқықтық зерттеу жүргізілген, мұнда әр түрлі халықаралық - құқықтық шарттарға талдау жасалынады, соның ішінде 1959 жылғы бала құқығы туралы Декларацияға және Халықаралық ұйым еңбегінің кейбір конвенцияларына да талдау жасалынған.

Бала құқығы туралы Конвенцияға заңгер-халықаралықтар (юристы-международники) ғана көңіл бөлмей, сонымен қатар мемлекетіші құқығы аймағындағы мамандардың да көңіл бөлгенін ескеруіміз қажет. оның жекелеген ережелеріне сілтемелерді отбасы құқығы бойынша монографиялық жұмыстар мен ғылыми комментарийлардан табуға болады.

Құқықтық оқулықтардан басқа танымал жазушы Ю. Яковлевтің «Ваши права, детиң деген кітабында балалардың құқығы туралы ең бірінші тәжірибені ұсынады [10, С. 128 ] . 1948 жылғы адам құқығы туралы жалпы Декларациямен оқытушымен төменгі сыныптардағы оқушылармен танысу бойынша әдістемесі бойынша ұсыныстар өңделді, бұған бала құқығы туралы Конвенцияда кірді [11, С. 32 ] .

Магистрлік диссертацияны жазу барысында Ресей және Батыс елдерінің ғалымдарының еңбектері қолданылды. Осы халықаралық гуманитарлық құқық саласына арналған ғалымдардың еңбектеріне: (Л. Б Алексеев, В. М. Жуйков, В. А. Карташкин, Г. И. Курдюков, И. И. Лукашук, Б. Г. Манов, Р. А. Мюллерсон, О. И. Тиунов и др. ), сондай- ақ жалпы халықаралық құқы теориясы мәселесі бойынша Бекяшев, P. M. Валеев, А. С. Гавердовский, Г. В. Игнатенко, Д. Б. Левин, СЮ. Марочкин, Л. Х. Мингазов, Ю. А. Решетов, А. Н. Талалаев, Г. И. Тункин, С. В. Черниченко и др. ) . сонымен қатар, Батыс елдерінің авторларының мынадай еңбектері қолданылды: Ф. Алстон, Д. Гомьен, Ю. Верхеллен, Л. Зваак, Н. Кантвелл, С. Кохен, М. Новак, М. Пайс, Д. Стурм, Д. Тодрес, Т. Хаммарберг, Д. Харрис, У. Шабас и других. Осы жұмыстың негізінде адам құқығын қорғау және жалпы реттеу аймағындағы халықаралық шарттар (1966 жылғы азаматтық және саяси құқық туралы Халықаралық пакті, және т. б. ), оның ішінде балаларға арналған кейбір жеке ережелер де бар (1949 жылғы соғыс кезінде азаматтық тұрғындарды қорғау туралы Женева Конвенциясы, 1954 жылғы азаматтығы жоқты қысқарту туралы Конвенция), сондай-ақ арнайы, балалардың құқықтары мен мүдделерін қорғауға және реттеуге бағытталған (кейбір Халықаралық еңбекті ұйымдастыру конвенциялары, айта кетсек, 1973 жылғы жұмысқа қабылдау үшін минималды жас туралы №138 Конвенция, 1980 жылғы балаларды ұрлаудағы халықаралық аспектідегі азаматтық-құқықтық туралы Конвенция, 1993 жылғы халықаралық баланы асырап алу аймағындағыбалаларды қорғау және ынтымақтастық туралы Гаага Конвенциясы және т. б. ) .

Сондай-ақ, басқа да әмбебаптық сипаттағы халықаралық-құқықтық құжаттар зерттелінді (1959 жылғы бала құқығы туралы Конвенция, 1924 жылғы бала құқығы Декларациясы, 1971 ақыл естері қалып қойған тұлғалар туралы Конвенция, 1975 жылғы мүгедектердің құқықтарын қорғау туралы Конвенция, 1974 жылғы төтенше жағдайлар кезінде және қарулы шиеленістер кезінде әйел және балалардың құқықтарын қорғау туралы Конвенция, 1985 жылғы кәмелетке толмағандарға қатысты әділ соттың жүргізілуіне қатысты, БҰҰ-ның минималды стандартты ережелері (Қытай ережелері), 1990 жылғы кәмелетке толмағандар арасындағы қылмыстылықтың алдын-алу үшін БҰҰ-ның басқарушылық қағидалары) және т. с. с.

Магистрлік диссертацияны дайындау барысында бала құқығы туралы Конвенцияға қатысушы мемлекеттердің кейбір баяндамалары, бала құқығы туралы Комитеттің Қорытынды ескертулері, адам құқығы туралы Комитеттің және Комитеттің экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқытары бойынша жалпы комментарийлары, БҰҰ-ның Бас Ассамблеясының резолюциясы, БҰҰ-ның Бас хатшысының құжаттары қарастырылды.

Магистрлік диссертацияның әдістемелік негізін жалпы ғылыми жүйелі талдау әдісі және нормативтік, ғылыми және тәжірибелік деректемелерді біріктіру, тарих тұрғысынан қарастыру, жеке ғылыми және арнайы салыстырмалы құқықтық, логикалық және т. б әдістер құрастырады.

Магистрлік диссертацияның зерттелуінің мақсаты адам құқығы және бала құқығы мен мүддесін қорғаудың құқықтық негізінің аймағында, әмбебаптық халықаралық шарт ретінде және соңғысы кешенді болып табылатын, бала құқығы туралы Конвенцияның мазмұнын талдау болып табылады.

Зерттеу жұымысының жоғарыда көрсетілген алдына қойған мақсатына жету үшін төмендегі міндеттерді шешу жүктеледі:

баланың құқығы мен мүддесін қорғауда арнайы халықаралық-құқықпен негіздеу қажеттілігі;

зерттелініп отырған аймақтағы халықаралық құқықтық реттеудің ерекшелігін айқындау;

адам құқығы туралы Конвенцияның басқа Халықаралық пактілермен және басқа әмбебап халықаралық құжаттармен арақатынасын зерттеу;

адам құқығын қорғау және жалпы реттеу жүйесінде Конвенцияның орнын, оның ішінде адам құқығының халықаралық стандарттардағы дамуы мен оған қосқан үлесін анықтау;

Конвенцияның кейбір тиімді мәселелерін көрсету;

кейбір қатысушы мемлекеттердің баяндамасы негізінде Конвенцияның тәжірибеде жүзеге асырылуын зертеу;

Конвенцияның тиміділігін арттыру және оны қолдану бойынша ұсыныстарды өңдеп, қалыптастыру.

1 БАЛА ҚҰҚЫҚЫҒЫ ТУРАЛЫ КОВЕНЦИЯ-БАЛАЛАРДЫҢ МҮДДЕСІ МЕН ҚҰҚЫҒЫН ҚОРҒАУ АЙМАҒЫНДАҒЫ КЕШЕНДІ ХАЛЫҚАРАЛЫҚ ШАРТ

1. 1 Баланың мүддесі мен құқығының халықаралық - құқықтық қорғаудағы дамуының тарихы

Балалардың құқықтары мен мүддесін халықаралық-құқықтыққорғаудың дамуының бірнеше кезеңі бар.

Осы аймақтағы бірінші құжат болып, 1924 жылы 26 қыркүйекте Ұлттық Лиганың бесінші ассамблеясында қабылданған бала құқығы туралы Декларация (Женева Декларациясы) . Ол әлемдегі барлық елдердегі ер адам дар мен әйелдер атынан қалыптасты және бес қағидан тұрды. Атына қарамастан, Женева Декларациясында баланың құқығы айтылмады (бұған қарамастан қағиданың құрылысында “құқық” деген сөз мүлдем айтылмады ), тек қана балаларға не істелінуі туралы айтлыған.

Оның бірінші қағидасы былай делінген: «Ребенку должна предоставляться возможность нормального развития, как материального, так и духовногоң.

В ней было выражено стремление к обеспечению основных нужд детей: «Голодный ребенок должен быть накормлен; больному ребенку должен быть предоставлен уход; отсталому ребенку должна быть оказана помощь; порочные дети должны быть исправлены; сиротам и беспризорным детям должно быть дано убежище и все необходимое для их существования ң (принцип ІІ) .

Сонымен бірге, баланың белгілі бір дербестігі де қарастырылған: «Ребенку должна быть предоставлена возможность зарабатывать средства на существование, и он должен быть огражден от всех видов эксплуатацииң (принцип ІV) . Тиісті құжаттың ережелерінің ішінде балаларға жағдайлар жасау бойынша, балалар үшін Үкміет тарапынан ешқандай міндеткершіліктер айтылмады деп [12, С. 12 ], демагогикалық және абстрактілік сипатамасына [12, С. 13 ] ескертулер айтудың қажеті жоқ. Маңыздысы болып, Женева декларациясындағы бала құқығы үшін күресу, есеп берудің негізі болды, балалар туралы арнайы қамқорлықтар мен қорғаныстардың қажеттілігін бірінші рет қажетті екендігін атап көрсетті.

Осы бағыттағы екінші кезең БҰҰ-ның Бас Ассамблеясымен 1959 жылғы Бала құқығы туралы Декларацияның қабылдануымен байланысты (бұдан былай 1959 жылғы Декларация) [13, С. 32 ] . Мұнда алдыңғы декларацияның ержелері ары қарай дамыды: «Ребенку законом и другими средствами должна быть обеспечена специальная защита и предоставлены возможности и благоприятные условия, которые позволяли бы ему развиваться физически, умственно, нравственно, духовно и в социальном отношении здоровым и нормальным путем и в условиях свободы и достоинстваң. Әрі қарай, 1959 жылғы Декларация баланың мүддесін қамтасыз ететін қағидасын қарастырады: «главным соображениемң «прииздании с этой целью законовң (2 қағида) и являться руководящим для лиц, ответственных за воспитание и образование ребенка, в первую очередь для родителей (7 қағида) .

1959 жылдың Декларациясында ең маңызды болып, оның ережелеріне “құқық” және “құқыққа ие болу” сөздері қосылған: “Ребенок должен обладать всеми правами, изложенными в настоящей Декларации” (1 қағида ) ; “Ребенок с момента своего рождения должен иметь право на имя и гражданство” (3 қағида) ; “Он должен иметь право на здоровый рост и развитие . . . ”, “Ребенок должен иметь право на необходимое питание, жилище, отдых и медицинское обслуживание” (4 қағида) ; “Ребенок имеет право на образование . . . ” (7 қағида) .

Бұл фактіні әдебеиттерде әр түрлі бағалайды. Колосов Ю. М. 1959 жылғы Декларацияда баланың құқығын белсенділігі төменгі деңгейде түсіндірілген дейді, оның себебі, мынада: «субъектами этих прав являлись родители, неправительственные организации, местные власти и правительстваң [14, С. 397] .

Авторлардың логикасын пайдалан отырып, кез-келген құқықты, бала өзі дербес, жеке түрде оны жүзеге асыра алмаса, онда оның белсенділігі төмен деп саналады. Осыған байланысты ата-аналары, үкіметтік емес ұйымдар, жергілікті билік органдары және үкімет міндеттерді орындаушы субъектілер ретіндеқарастыру қажет.

Д. Тодрес, бірінші қағиданың құрылысында, Декларация: «признала ребенка в качестве субъекта международного праваң, - деп көрсеткен [15, С. 164] . Бұл көзқарас даусыз деп табылады. Біріншіден, 1959 жылғы Декларация, заңдық тұрғыдан міндеттеі емес құжат болып тұрғанда, онда айтылған құқықтар мен бостандықтарды тануға және сақтауға шақырады. Екіншіден, егер автор декларацияның заңды табиғатына басқаша қараса, неге онда 1959 жылғы осы Декларация “баланы халықаралық құқықтың субъектісі ретінде таныған”. 1948 жылғы адам құқығы туралы Жалпы декларацияның да, ережелерінің мазмұны осыған ұқсас.

Біздің пікіріміз бойынша, 1959 жылғы Декларация баланың құқығы мен мүддесін қорғауға бағытталған, мұнымен бірге оның жеке құқықтарын жариялауда үлкен жетістіктерге қадам жасаған.

Қарастырылып отырған құжат, жалпы алғанда халықаралық-құқықтық реттеу үшін прогресивті мағынаға ие болды. Айтылған қағидалар дискриминацияға түспеуі тиіс. Алдыңғы халықаралық актілерде қағиданың мазмұны ұқсас болса да, 1959 жылғы бала құқығы туралы Декларацияда ол өзінің жаңа атауына ие болды. 1924 жылғы Женева Декларациясының кіріспесінде дискриминацияға түспеудің үш негізі қаланды: нәсілі, азаматтығы және діні.

1948 жылғы адам құқығының Жалпы декларациясы бұл тізімдерді кеңейтті, оған: түсі, жынысы, тілі, саяси және басқа да сенім-нанымдары, әлеуметтік шығу тегі, мүліктік жағдайы. 1959 жылғы Декларацияға мәнді қосқан үлесі болып, баланың өзіне немесе оның отбасына тиісті тууылуы немесе басқа жағдайлары негізінде дискриминацияға шек салу. Мұнымен кемсітпеу қағидасы 1966 жылғы Халықаралық пактіде бекітілген.

Сонымен бірге, 1924 жылғы Женева декларациясымен 1959 жылғы Декларацияны салыстырғанда қағиданың бірі басқаша негізделген: «Ребенок должен при всех обстоятельствах быть среди тех, кто первым получает защиту и поддержкуң (8 қағида) . Декларацияны өңдеуде кейбір мемлекеттер қағиданың құырлысын былай деп көрсеткен: «больше соответствует действительности, принимая во внимание ситуацию, когда для спасения людей требуется в первую очередь оказать помощь взрослому человеку. Для сравнения: «Ребенок должен первым получать помощьң (принцип 3 Декларации 1924 г. ), например, врачуң. Мүмкін мұндай өзгеріс Женева декларациясының қағидасын төмендетіп дұрыс көзбен қарау міндетті емес, керісінше оған деген қатынасы қоғамның мүшесі ретінде айтылады.

1970 жылы БҰҰ-ның конвенциясының шегінде алғаш рет қажеттілік және мүмкіншілік туралы балаға қатысты талқыға түсті, бірақ жауабы нақты жауапсыз болып қала берді.

Бір жағынан 1966 жылғы бала құқығы туралы халықаралық пакті болса, баланы қосқанда, бұл халықаралық шарттарды негіздеу мынаны куәландырады: әркім, ешкім, барлық тұлғалар.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.