Аристотель – ғұлама ойшыл

Жоспар

Кіріспе

1.тарау
1.1 Аристотель . ғұлама ойшыл

2.тарау
2.1 Аристотель немесе ғылыми таным логикасы
2.2 Таным теориясы туралы ілімі
2.3 Аристотельдің «Жан» туралы түсінігі
2.4 Аристотельдің «Адам тәрбиесі туралы» мәселесі

Қорытынды

Аристотель немесе ғылыми таным логикасы

Аристотельдің (б.з.б. 384-322 жылдары) философиясы, бір жағынан, барлық көне грек философиясының қорытындысы іспетті. Ал, екінші жағынан, Аристотель көзқарасы орта ғасыр мен жаңа дәуірдің ғылыми ілімдерінің қайнар бастауы болды. Яғни, бұл ұлы ойшыл көне грек данышпандары көтерген проблемаларға жан-жақты талдау жасап, өз заманындағы көкейкесті мәселелерді шешіп беруге ұмтылды. Ол, сондай-ақ өзінің өмір сүріп отырған заманы әлі де күн тәртібіне қоймаған мәселелерді шешемін деп болашаққа ой жүгіртті.
Аристотель «Метафизика» деп аталатын кітабында философияның негізгі мәселелерінің бірі – болмысты жан-жақты анықтай отырып, өзіне дейінгі ойшылдарға әсіресе Платонның философиясына сын ескертпелер айтты.
Аристотель-Платонның шәкірті. Ұстазының көзі тірісінде шәкірті оның шығармаларына сын көзбен қарап, пікірлерін ашық айтпағаны рас. Бірақ кейін келе, өзінің философия жүйесін жасау процесінде ол Платонның көзқарасына қарама – қарсы шықты. Аристотельге: «Сен неге көзінің тірісінде ұстазыңа қарсы шықпадың?» - деп айып таққанда. Ол: «Платон маған дос, бірақ ақиқат одан да гөрі қымбатырақ», - деп жауап беріпті деген аңыз бар .
Аристотель Платонға қарсы шыға отырып, мазмұн мен форма, яғни материя мен форма мәселесін көтерді, олардың өзара байланысын ашпақшы болды дедік қой. Ал енді осы екі категорияның (материя мен форманың) диалектикалық қатынасын талдай отырып, Аристотельдің философиялық жүйесіне көз жүгіртелік.
Аристотельдің анықтамасындағы «Материя» Платонның ұғымындағыдан әлдеқайда өзгеше «Материя», Аристотельдің ойынша «Субстрат» (латын тілінде «негіз», «астар» деген мағына береді).
Ол өзінің анықтаушысынан, формасынан айрылған процесс. Сайып келгенде, бұл материя, субстрат тек қана мүмкіндік күйінде қалады .
Материяның, субстраттың бойында екі жағдай бар. Бірі- онда әлі «форма жоқ», ол кейін пайда болады, екіншіден онда болашақта «формаға» айналатын мүмкіндік бар. Бұл бір процестің екі жағы. Бірі – теріс анықтама, ал екіншісі – оң анықтама.
Материя деген ұғым, Аристотельдің түсінігі бойынша, бір жағынан субстрат, яғни, негіз, бірдеңенің ішкі астары. Материя – енжар, ал форма – белсенді болып келеді. Сондықтан материя, субстрат өзінің табиғи енжарлығына байланысты ешбір қимылмен іске қатыспайды.
Ал форма болса тым белсенді. Ол материяның түрін, негізін өзгертіп, оның басқа формаға ауысуына мүмкіндік жасайды. Олай болса, егер форма, оның белсенділігі болмаса материяның ешбір маңызы да жоқ.
Аристотельдің ойлау процесінің мәселелерімен көп айналысқанын жақсы білеміз. Оның осы мәселеге арналған «Категориялар», «Бірінші аналитика», «Екінші аналитика», «Топика» тағы басқа да еңбектері бар.
Аристотель таным теориясына Платонға қарағанда әрі көбірек, әрі тереңірек көңіл аударды. Ол бұл мәселені Платоннан гөрі тым өзгеше, әрі түсінікті етіп баяндады. Ол Платонның мифке сүйенген таным теориясынан бас тартты. Егер Платон таным тек еске түсіру, сайып келгенде, үңгірге қамалған адамдардың дүниегі сырттан түскен сәулелер арқылы ғана, елес арқылы қабылдауы деп есептесе, Аристотель бұл теорияға басқаша мән берді. Ол бізге әлі жетпеген «Философия туралы» деген трактатында адамдардың танымын үнемі даму процесінде қарайды.
Аристотельдің таным теориясы сенсуализмнен (сенсуа – латын тілінде «түйсік») басталып. Рациолизмге («рацио» - латын тілінде «ақыл») келіп аяқталады.
Көне грек дәуірінде осы екі ұғымның екеуі де болғаны анық. Ендеше, танымды түйсіктен, тәжірибеден ақылған, білімге, ғылымға қарай өтті деп Аристотельдің ойын тұжырымдауымыз оның көзқарасына жасаған қиянат емес .
Әрине, сырт қарағанда солай болып көрінуі даусыз. Бірақ Аристотель «Метафизика» деген еңбегінде таным теориясындағы ойлау мен болмыстың тепе – тең келіп, шамаласпайтын болмағаны ма деген сұраққа өзі жауап береді: білім қуаты жағынан жалпыға, актуалдығы жағынан дараға бағытталады.
Міне, жалпыға ұмтылатын білімнің бәрін ойлау процесі арқылы белгілі бір формаға түсіріп, зерттеу қажет. Сондықтан Аристотельдің форманы асыра дәріптегені ағат болғанымен, сол көне грек дәуірінде жаңа ғылымның, кейін орта ғасыр мен жаңа дәуірде ерекше рөл атқарған көптеген білімдердің сүйенер негізі болған формальды логиканы тудырды.
Аристотель жасаған осы ғылымның (формальды логиканың) атқарған маңызын айтып жеткізу қиын шығар. Оның таным теориясына да, дүниетанымға да тікелей қатысы болды. Ол өзі пайда болған дәуірден бастап, тек логика болып қана қалған жоқ, сонымен бірге ол әлемді, дүниені, табиғатты танудың әдісіне айнала бастады. Тек ХVІІІ ғасырдың аяғы мен ХІХ ғасырдың басында классикалық неміс философиясында диалектикалық логика таным теориясы ретінде өмірге келген соң ғана бұл логика өзінің бұрынғы әмбебапы, жан-жақты тегіс қамтыған маңызынан айрыла бастады. Бірақ жаңа заманның математикалық логикасы, тіл біліміне қатысы бар, ілімдер – лингвистика мен семантикалық логикалары осы формальдық логикадан келіп шықты. Ендеше формальды логиканың қазіргі жаратылыстану саласы мен жекелеген ғылымдар үшін әлі де өте маңызы зор екенін есімізде ұстағанымыз дұрыс.
Бірақ, Аристотельдің таным теориясы мен формальды логикасы тек рациональды, идеалды болып шыққандықтан, олар адам туралы мәселеден бөлініп қалды ғой?! Әсіресе, формальды логикадағы силлогизмдер мен дәлелдемелер адамнан, оның ішкі дүниесінен қол үзіп кетті емес пе деген сауал да пайда болды.
Сауалға жауап: Аристотель осы білім мен ғылым арқылы адамды тануға жақындай түседі. Бірақ, бұл адамға қарай басталған жол өте ауыр, әрі қайшылыққа толы. Оның ойынша, ілім ақылды жанға ғана орналасқан. Ендеше, жанның бір түрі – ақылды жан тек адамға ғана тән. Ол денеден бөлек, оқшау өмір сүреді. Ойлау мәңгі.
Өйткені, ақыл ешуақытта да жойылмайды, әрі қирап талқандалмайды. Ол өте құдіретті әрі ештемеге бағынышты емес. Бұл теориялық ақыл . Ал енді болмысты материя және форма деп екіге бөлуге байланысты Аристотель ақылды да екігі бөледі. Оның ойынша, әрі пайымдаушы, әрі енжар ақыл бар. Сондай-ақ, әрі белсенді, әрі жасампаз ақыл да өмір сүреді. Оның бірі – материяға тән, екіншісі – формаға сәйкес келеді. Ақылдың қандай түрі болмасын, сайып келгенде, ол құдайға келіп тіреледі.
Аристотельдің ақылды құдайға әкеліп тіреуі форманы асыра дәріптеуімен тығыз байланысты екендігі өзінен өзі түсінікті. Өйткені, оның ойынша, формалардың формасы бар. Ал ол –құдай. Міне, орта ғасырдағы діннің шығуына негіз болған осы идея шығар. Сондай-ақ Батыстағы орта ғасырлық схоластиканың негізін қалаушы Фома Аквинский «Формалардың формасы құдай» деп ашықтан ашық айтқаны да осыдан келіп шығады.
Аристотельдің форманы асыра дәріптеуі құдай туралы ұғымды алып келді. Формалар үш негізде өмір сүреді екен. Құдайға – актуалды және материясыз, табиғатта – актуалды және материалды, жанда – потенциалды және материясыз. Міне, осыдан келіп Аристотель білім танымнан бұрын өмір сүрген деп есептейді. Мұндай пікірдің өзі ақылдың енжар, селқос болуымен қатар оның белсенді әрі жасампаз өмір сүретінін дәлелдейді. Сөйтіп, Аристотель білімді дамып отыратын процесс деген идеяны басқаша негізде жандандыра түсті.

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі

1. Жарықбаев Қ. Қазақ психологиясының тарихы – Алматы:
Қазақстан. 1996 ж.
2. Шабельников В. Психика -функциялық жүйе.
3. Ә.Нысанбаев., Т.Әбжанов. Қысқаша философия тарихы.
4. Ә.Х.Тұрғынбаев. «Философия».
5. Абрамов Г.С. Практическая психология. Москва 2001.
6. Т.Тәжібаев. Жалпы психология. Алматы «Қазақ университеті».
7. Битянова М. Практическая психология. Москва 1996.
8. Ж.Алтай., А.Мұханбетәли. «Философия тарихы». Алматы 2006ж.
9. Гоноболин Н. Психология. Алматы. «Мектеп» 1976.
10. Рубенштейн С.Л. «Основы общей психологии» Москва 1989.
11. Психология. 10 том. Бас.ред.И.Тасмағамбетов 2том.
Алматы. Таймас 2005
12. Петровский А., Ярошевский М. История психологии. М., 1994.