Қазақ тіліндегі лингвистикалық терминдердің жасалу көздері мен оларды аудару мәселелері

Пән: Тілтану, Филология
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 51 бет
Таңдаулыға:

Кіріспе

Жұмыстың өзектілігі. Ғылым әлемінде терминологияның алатын орны айрықша. Бұған қызықпайтын, оның күрделі мәселелерін қарастыруды қаламайтын маман кем де кем.

Салалық терминология мәселесін зерттеудің өзіндік себептері
бар, біріншіден, ғылыми-техникалық прогрестің дамуына байланысты оның терминологиясы да заман талабына сай дамуға
тиіс, екіншіден, мемлекеттік тілдің негізі - қазақ әдеби тілі болса,
оның ғылыми тілі, стилі, өзіне тән терминдік жүйесі қалыптасуы
қажеттігі өмірдің өзі көрсетіп отырған шындық екені даусыз. Ең
бастысы, қазіргі кезде қазақ терминологиясы қоғамдағы
өзгерістердің әсерінен дағдарысқа ұшырап, әркімнің өз бетінше
термин жасауы барынша орын алуда. Демек, қазіргі кезеңде қазақ терминологиясына терминжасамның негізгі қағидалары мен терминжасамның талабына сай көзқарас тұрғысынан қарай отырып, филологиялық, оның ішінде лингвистикалық терминдерді қалыптастырудың принциптерін белгілеу - бүгінгі күннің басты мәселесі. Терминологиялық лексиканы зерттеп, оның теориялық мәнін, маңызын анықтауда көптеген ғалымдардың, А. Байтұрсынұлы, Ж. Аймауытұлы, Х. Досмұхамедұлы, Қ. Кемеңгерұлы, С. Жиенбаев, Қ. Жұбанов, Н. Сауранбаев, С. Аманжолов, А. Ысқақов, М. Балақаев, Ә. Қайдаров, С. Исаев, Ш. Сарыбаев, Ө. Айтбаев, Ш. Құрманбайұлы т. б. ғалымдардың еңбектері белгілі.

Бұл зерттеулерде термин жасаудың принциптері мен шарттары белгіленді, сөздік жасау салалық термин жасау мәселесі қолға алынды. Дегенмен, зерттеушілердің назарына ілікпеген қазақ терминологиясының салалары әлі де аз емес. Солардың бірі -лингвистикалық терминдер. Демек, осы айтылғандар қазақ тілі ғылымында филологиялық терминдер тұтастай жинақталып, қалыптасу кезеңіне қарай жүйеленіп, сараланып зерттеле қоймағандығын көрсетеді.

Қазақ терминологиясының қазіргі жаңа дәуірінде терминдер әлемінің көрінісін толық бейнелеуге деген ұмтылыс тақырыпты таңдаудың себебін және бітіру жұмысының өзектілігін айқындаса керек.

Зерттеудің мақсаты қазақ тілінің лингвистика саласында терминдік жүйенің қалыптасып дамуының тілдік, коғамдық-әлеуметтік негіздерін анықтау, терминжасам тәсілдерін, олардың лексико-семантикалық топтарын айқындау, терминдердің қалыптасуын кезеңдік тұрғыдан қарастыра отырып, ғылыми сипаттама жасау. Бұл мақсаттардан мынандай міндеттер туындайды:

қазақ тіліндегі лингвистикалық терминдердің шығу көздерін, қалыптасу кезеңдерін айқындау, олардың белгілі ғалымдарға қатысын, жасалу жолдарын, тілші ғалымдардың терминжасамдағы орнын көрсету; тілге қатысты ғылыми әдебиеттердегі терминдерге лингвистикалық тұрғыдан талдау жасау, бағалау;

- төл сөздердің, кірме сөздердің терминдену сипатын анықтау;

- лингвистикалық терминдердің лингвистикалық сөздіктерде берілуі, ондағы қолданысқа жаңа еніп келе жатқан терминдер, олардың аударылу мәселелерін жан-жақты талдау.

Бітіру жұмысының зерттеу нысаны. Қазақ тілінің лингвистикалық терминдер жүйесі, лингвистикалық сөздіктер.

Жұмыстың зерттеу дереккөзі: Қазақ тілінде осы кезге дейін жарық көрген зерттеу жұмыстары мен түрлі сөздіктер және оқулықтар, сондай-ақ, А. Байтұрсынұлының, Х. Досмұхамедұлының, С. Жиенбаевтың, С. Аманжоловтың, Ә. Қайдаровтың, Ө. Айтбаевтың, Ш. Құрманбайұлының еңбектері, лингвистикалық түсіндірме сөздік (А. Салқынбай, Е. Абақан, 1988), лингвистикалық терминдердің орысша-қазақша сөздігі (І. Кеңесбаев, Т. Жанұзақов, 1967), Атаулар сөздігі (1931), Тіл білімі сөздігі (1998), т. б. пайдаланылды.

Жұмыстың құрылымы. Жұмыс кіріспеден, екі тараудан және қорытынды мен пайдаланған әдебиеттерден тұрады.

ҚАЗАҚ ТІЛІНДЕГІ ЛИНГВИСТИКАЛЫҚ ТЕРМИНДЕРДІҢ ЖАСАЛУ КӨЗДЕРІ МЕН ОЛАРДЫ АУДАРУ МӘСЕЛЕЛЕРІ

1. 1. Терминологияның зерттелу тарихынан

Терминдер жүйесі, жалпы терминология жағдайы тілдің лексикалық құрамындағы бүтін бір мәселе ретінде көптен зерттеліп келеді. Оларды шешуге тіл мамандары да, логиктер де, басқа да ғылым салаларының өкілдері де қатысып, еңбектерін арнады.

Терминологиялық лексиканы зерттеуде және оның қоғам үшін мәнін, маңызын анықтауда А. А. Реформатский, В. В. Виноградов, А. Н. Баскаков, Р. А. Будагов, Р. Ф. Журавлев, М. Ш. Гасымов, Б. О. Орузбаева, Н. А. Щеглова, Д. Э. Розенталь, М. А. Теленкова және В. П. Даниленко, Т. Бертагаевтың еңбектерін ерекше атауға болады. Сондай-ақ қазақ түрколог тілшілері: А. Байтұрсынұлы, Қ. Жұбанұлы, С. Аманжолов, І. Кеңесбаев, Н. Сауранбаев. М. Балақаев, Ә. Қайдаров, Р. Сыздықова, Ш. Сарыбаев, К. Мұсаев Ө. Айтбаев, С. Исаев, Б. Калиев, А. Әбдірахманов, Ш. Күркебайұлы, А. Аманжолов, Р. Өрекеновалардың еңбектерінің де үлесі зор.

Белгілі тіл маманы А. А. Реформатский термин мен терминология ұғымының теориялық мәнін ашуға тырысады. Ол термин, ұғым, сөз түсініктерінің өзара байланысы жөніндегі пікірлерді салыстыра келіп, екі түрлі бағытқа тоқталады: яғни -терминнің белгілі бір затпен байланысты қарайтындар, екіншісі -терминді ұғыммен байланысты қарайтындар . . . А. А. Реформатский терминнің басты белгілеріне тоқталады: "термин емес сөздердің мағынасы контексте ашылу керек те, ал термин сөздер контекске тәуелді емес. Термин сөздерге көп мағыналылық, экспрессия жат" - дейді. Ол терминді 1) терминологиялық жүйенің элементі ретінде; 2) жалпы тіл жүйесінің элементі есебіде қарастырады.

Ғылыми терминдерді зерттеуде олардың сөз таптарының қайсысынан жасалатынын білу де аса қажетті мәселелерің бірінен саналады.

Г. О. Винокур терминдер тек зат есім болуға тиіс деген пікір айтады. Яғни термин болу үшін сол сөз заттануы тиіс. Ол, әсіресе қимыл атауларына назар аударады. Техникалық терминдердің көбі қимыл мен процесс атаулары болып келеді деген қорытынды жасайды.

Н. А. Щеглованың еңбектерінен де осындай пікірді кездестіруге болады. В. Н. Прохорова "Актуальные проблемы современной русской лексикологии" деген еңбегінде терминге мынадай анықтама берген: "Термин - бұл арнаулы қолданыс саласындағы ғылыми немесе өндірістік-технологиялық ұғымның атауы болып табылатын және дифинициясы (тілдік ұғымның анықтамасы) бар сөз немесе сөздер тіркесі".

Термин жөнінде бұдан да басқа пікірлер бар. Атап айтқанда, энциклопедиялық сөздіктердің өзінен мынадай анықтаманы кездестіруге болады.

"Термин - рим мифологиясында шекара құдайы. Т. -терминалдар құрметіне арналған мейрам" дегенді аңғартады. Сонымен бірге термин - шекара, шек деген ұғымды білдіретін латын сөзі.

О. С. Ахманова "Словарь лингвистических терминов" деген еңбегінде: "Термин (ағыл) дегеніміз - арнайы ұғымдар мен арнайы заттарды белгілеу үшін жасалған (қабылданған, енген және т. б. ), тілдегі арнайы (ғылыми, техникалық т. б. ) сөздер мен сөз тіркестері - деген пікірді айтады. [35] . Термин жөніндегі осындай пікірлерді қуаттай отырып, Д. Э. Розенталь мен М. А. Теленкова терминнің бір ғана мағына беретінін айтады. Тілдегі сөздердің бірсыпырасы көп мағыналы болып келсе, термин жалқы мағына береді, -дейді.

Академик І. Кеңесбаев пен профессор Т. Жанұзақов терминнің о баста латын тілінің "шек", "шекара" деген сөздерінен пайда болғандығын айтады. Яғни: "Ғылым мен техниканың, көркем-өнер мен қоғам өмірінің алуан түрлі саласына байланысты қолданылатын, тұжырымды білдіретін сөздер мен сөз тіркестері, атау сөз" - деген пікірге келеді. [1] .

Сайып келгенде, тілші ғалымдар әр түрлі болжам жасағанымен негізінен бір тұжырымға келеді.

В. П. Даниленко өзінің " Русская терминология " деген еңбегінде орыс тілі терминдерін дұрыс түсіну үшін ең алдымен "Орыс тілі" деген күрделі, жиынтық ұғымның құрамына кіретін элементтер арасындағы иерархиялық байланысты (сатылай сабақтаса байланысқан элементтердің рет-ретімен қатарласуы) айқындап алудың қажеттігі айтады. Осындай иерархиялық тізбекте тектік ұғымды, автордың айтуынша, "жалпы ұлттық орыс тілі" деген ұгымды білдіреді. Бұл ұғымға осы тілдің функционалдық тармағы болып табылатын "жалпы әдеби тіл", "диалектілер", "қарапайым сөйлеу", "жаргондар" тобы кіруге тиісті. Ал орыс тілінің терминдер жүйесін автор жалпы әдеби тілдің функционалдық тармағы болып табылатын ғылым тіліне жатқызады, осы тілдің лексикалық құрамына жататындығын айтады. Шындығында, терминдерді жалпы әдеби тілдің тармақтарының бірі ретінде қарастыратын болсақ, онда оның өзіне тән табиғатын ескермеген болар едік. Біріншіден, терминдердің пайда болуы әлеуметтік қажеттіліктен туады, адам өміріне ғылым

мен техника келді, оны жасаушы топ пайда болды, олардың жұмыс үстінде бір-бірімен қатынасатын, пиар алысатын тілінде ғылымдық жаңа ұғымдарды білдіретін, сол кәсіппен айналысатындар ғана қолданатын сөздер пайда болды. Осының нәтижесінде мұндай ғылыми ортаның тіл жалпы әдеби тілдің басқа функционалдық тарамдарынан өзгешелене бастады, сөйтіп әдеби тілдің бір тарамы ғылым тілі дүниеге келді.

Бұл тіл - терминдер жүйесінің жасалатын көрігі, өмір сүретін ортасы. өйткені, терминдер ғылым мен техниканың дамуынан, осы қажеттіліктен туындағандықтан, оның табиғатын, ерекшеліктерін тілдің өзіне ғана тән имманентік себептермен түсіндіруге келе бермейді. Мысалы, жалпы әдеби тіл лексикасының дамуында болып жататын семантикалық өзгерістер терминологиядағы осындай процеске барлық уакытта өлшем бола бермейді: термин сөздердің мағынасындағы өзгеріс қоғамдық таным мен теориядағы, ғылымдағы дамумен байланысты болса (экстралингвистикалық себептердің нәтижесі болса), лексиканың басқа қатпарындағы семантикалық өзгерістің пайда болуына көпшілігінде лингвистикалық себептер әсер етеді (соңғысында сөздердің тіркесу қабілеттілігінің артуы, оның өзі синтаксисте ажырау, қайта құрылу, аналогия, үнем т. б. заңдардың әсерімен болуы мумкін) .

Терминдік лексикадағы сөз тудыру мәселесі де лексиканың басқа топтарынан өзіне тән өзгешелігімен сараланады. Осы факторды, терминологиялық лексиканы айқындауды ескерусіз калдыруға болмайды. Практикалық терминдер жасау процесін терминологияға қатысты, соған тән сөз тудыру механизмдерін жақсы білмей тұрып, оны түсіндіруге болмайды.

Жоғарыда айтылғандардан терминология жүйесін түсіндіруде біріне-бірі карама-карсы екі мәселенің бірлігін байқауға болады: 1) терминдік сөздерді жалпы әдеби тіл құрамына қосып, соған тән өлшемді қолдансақ, терминологияға тән функционалдық, басқа да қасиеттеріне нұқсан келетін сияқты; 2) керісінше терминологияны жалпы әдеби тіл үлесінен шығарып, оны белгілі бір тілдік жүйеден бөлек қарауға тағы да болмайды. Өйткені терминология тілдің лексикалық құрамының бір тармағы, оның ішінде әдеби лексиканың бөлшегі болып табылады. Терминдер әдеби тілдің ішіндегі ғылыммен байланысты ұғымдарды білдіретіндіктен, ғылыми тілге материал болады, соған қызмет етеді, осы ортада дамиды.

Сондықтан терминологиялық лексиканың тек өзіне ғана тән лингвистикалық ерекшелігіне байланысты мәселелерді тек лексика өмір сүретін табиғи орта - ғылым тілінің құрамында қарастырғанда ғана дұрыс шешуге болады. Термин сөздер тек осы ортада ғана терминдік қасиетке ие болады, өзінің негізгі қызметінде -номинативті-семасиологиялық функцияда жұмсалады, тек жеке ұғымның атауы (номинативтік-дефинитивтік) бола алады, яғни терминдік моносемантизмнің жасалуына жағдай жасайтын бірден-бір орта ғылым тіл болу керек. Тілдің функционалдық тармақтарының бірі ғылым тілі екендігін В. И. Сифоров былай баяндайды. "Лингвистика вплоть до последних десятилетий разрабатывала . . . традиционные системы (литературный язык, территориальные знаковые системы) и лишь сравнительно недавно обратилось к языку науки и техники. По-видимому, общей задачей, стоящей перед лингвистами в этом плане, является активное обращение к материалу, выходящему за пределы очерченных традиций".

Тіл мамандары терминдер жуйесін теориялық және практикалық жағынан екі түрлі аспектіде қарастырады. Терминологияның тіл құрылымынан алатын орнын айқындау, ғылым тілінің лексикасына байланысты жалпы ерекшеліктерді ашу тілдік таңбаның ерекше бір түрлі болып табылатын терминдердің лингвистикалық табиғатын түсіндірумен байланысты. Ғылым тілінің жалпы қызметін айқындай отырып терминдер қызметін және терминдерге тән ерекшеліктерді даралау, терминологиялық лексиканың жалпы даму бағдарын белгілеу - осының бәрін терминдер жүйесін теориялық жағынан зерттеу болып саналады.

Терминдерді практикалық аспектісі тұрғысынан зерттеу мына меселелерді қамтиды: термин жүйесінде норма ұғымын қолдану мәселесі, конкрета (салалык) терминдер жүйесін тәртіпке келтіру (жуйеге), унификациялау мәселесі, терминологиялық сөз жасаудың жалпы бағытын айқындау, ғылым тіліндегі негізгі категорияларды білдіретін ұғымдар үшін жаңа атаулардың жасалу жолдары мен үлгілерін ашу.

Терминологияның теориялық және практикалық мәселелерінің ішіндегі ең негізгісі - терминологиялық лексиканың тілдің кұрылымдық жүйесінен алатын орнын анықтау. Өйткені, тек осы мәселе өзінің дұрыс шешімін тапқанда ғана терминдердің жалпы табиғаты мен кызметі, даму тенденциясы мен жеке салаларының (оның ішінде біздің зерттеу объектіміз болып отырған жалпы лингвистикалық терминдердің) де ерекшеліктерін түсіндіруге болады.

Тіл білімінде терминологияның тіл жүйесінен алатын орнын анықтау мәселесінде әлі күнге дейін бірізді тоқтамға келген пікірлер жоқ. Бірқатар мамандар термин сөздерді әдеби лексиканың жеке 51 қатарына жатқызады. Ал енді бір топ ғалымдар оларды әдеби тіл қадамы қатарынан алып, жалпы тіл қадамының бір тобына қосады да, лексиканың жергілікті говор, диалект, кәсіби сөз, жаргон пассив лексика катарына қояды. Біздің байқауымызша, қазақ тіл білімі оқулыктары мен оку кұралдарында терминдік лексика жайында тиіп-қашты айтылғаны болмаса, (қазақ тілі лексикалық қадамы, оның дамуы туралы мәселелермен байланысты), оның қандай стильдік топқа жататындығы, терминдер жүйесінің тілдік лексикасы құрамындағы орны басқа топтармен қарым-қатынасы қазақ тіл білімінде де айқындалмай отыр.

Арнаулы (мамандық) лексиканың әдеби тіл құрамында қаралуға тиісті екенін айта отырып, зерттеулердің көпшілігі осы топтағы сөздердің бір бөлімінің тек қана белгілі мамандық өкілдерінің тілінде қолданылатындығын айтады.

Сонымен, біз қазақ тіліндегі терминдер жүйесін ғылым тілі лексикасында қарастырамыз. Өйткені термин сөздер осы ортада ғана біздің терминдік қасиетке ие болады, одан шығып қалған жағдайда терминдік қасиетін жоғалтып, ғылым мен техникалық ұғымдардың аты болудан қалады, яғни номинативтік-дефинитифтік функциясынан айрылады. Сондықтан терминология өзінің негізгі қызметінде ғылым тілінен басқа тілдің лексикалық жүйесінің ешқайсысына жатпайды, жатуы мүмкін де емес. Рас, кейде бір сөз бірде мамандар тілінде қолданылса, бірде басқа ортада кездесуі мүмкін. Мысалы, хирургиялық термин операция сөзі әртүрлі жағдайда әр түрлі мағынада жұмсалуы мүмкін. "Наркозбен операция жасау" дегенде өз мағынасында жұмсалған, ал "Банкирлердің бұл операциясы ойдағыдай болды" дегенде басқа мағынада банкирлердің әрекеті деген ұғымды білдіреді. Сондай-ақ "обвинитель" ұғымын білдіретін "айыптаушы" деген заң термині бар. Осы сөз "мемлекеттік айыптаушы сөйледі" дегенде осы мағынада жұмсалған, ал "Ол өзінің оқи алмай қалғаны үшін үнемі мені айыптаушы еді"дегенде басқа мағынада, кінәлау мәнінде айтылады. Осындай бір сөздің әр түрлі мағынада қолданылуына қарап, терминдер лексиканың кез-келген қатпарларында қолданыла береді, бір терминнің өзі бірнеше мағынаны білдіруі мүмкін деген қорытынды жасауға болмайды. Жоғарыда келтірілген мысалдарда "операция", "айыптаушы" сөздері терминдік мәнді тек кәсіптік ортада қолданылады (біріншісі медициналық орта, екіншісі сот процесінде), сондықтан олардың әрқайсысы бір ғана кәсіптік ұғымды білдіреді. Басқа жағдайда ол сөздер терминдік қасиетін жойып, жалпылама лексика тобына енеді. Бұдан шығатын қорытынды терминдер өзінің негізгі қызметін атқару үшін негізінен моносемиялы болуға тиісті, сонымен бірге, олар арнаулы ғылыми-техникалық кәсіптік ұғымдардың атауы болғандықтан, адамның жеке басына қатысты әртүрлі көңіл-күйін, сезімін білдірмейді. Олай болса, терминдердің экспрессивтік, эмоционалдық мәні болмайды. Моносемантизм, эмоционалдық мәннің болмауы терминдер семантикасын айқындайтын негізгі факторлар болып табылады.

Термин сөздің бір ғана арнаулы ұғымды білдіруі тіл элементтерінің таңбаға қатысы туралы мәселеге де жаңаша қараудың қажеттігін көрсетеді. Басқа сөздер таңба ретінде әртүрлі

мазмұнда келсе, термин сөздердің әрқайсысы өздеріне тән мазмұнды ғана білдіреді, мұнда мазмұн мен таңбаның сәйкестігі айқын. Оны, әсіресе, интернационалдық терминдерді талдағанда байқауға болады. Мысалы, "интернационал", "аналогия", "диалог", "лингва", "грамматика", "синтаксис" т. б. сөздердің дүние жүзінің барлығында немесе көптеген тілдерінде білдіретін мағыналары бірдей. Біздіңше, тіл біліміндегі "сөздер - өздері білдіретін зат пен құбылыстарды білдіру үшін оларға берілген шартты атау: "таңба" деген анықтаманы қайта қарап, толықтыруды қажет етеді.

Өйткені, интертерминдер әлемдегі тілдердің барлығында біркелкі мағынада жұмсалса, бұл арада атауыш (означающий) пен аталушының (означаемый) арасындағы қатынас табиғи қатынасқа айналып бара жатқаны емес пе? Олай болса, бұл арадағы терминдік таңбалар (сөздер) басқа лексикалық топтағы сөздердей емес, ерекше таңба болмай ма?

Дербес мемлекет ретінде өркениетке қадам басқан Қазақстан Республикасы бұл күндері қазақ тіліне, оның тағдырына ерекше көңіл бөліп келеді. Мемлекетік мәртебеге ие болған қазақ тілінің қоғамдық қызметін жандандыру, қалыптастыру басты мәселеге айналды.

Осы орайда оның негізі туралы академик Әбдуәлі Қайдаровтың «Ең алдымен оның тірек болар үш тағаны - жазуы-сызуы (ұрпақ арасын жалғастырар алтын көпірі), ономастикасы (жер бетіндегі ескерткіш), терминологиясы - (оның баю, жаңару кезі) берік емес екендігін мойындау қажет» деген сөзі ойымызға оралады. Еліміздегі қарқынды қоғамдық әлеуметтік өмір туғызып отырған күнделікті қызметтегі қолданыстың қажеттілігін мынадан көруге болады: бұрын термин жасау жұмысымен тек лексикографтар мен лексикологтар, шет ел тілдерінің мамандары, аудармашылар ғана айналысса, қазіргі ғылым мен техника заманында - математиктер, физиктер, медицина қызметкерлері, ауылшаруашылығы ғылымының өкілдері және басқа сала ғалымдары да жүйелі түрде шұғылдана бастады.

Қазақ тіл білімі ғылымның өзге салалары секілді өзінің пайда болу, даму, қалыптасу кезендерін бастан өткізді. Қазіргі дәлелденіп, қалыптасқан көзқарас бойынша қазақ тіл білімі алғашқы нақты бастауын ХVIII ғасырдағы орыс ғалымдары мен жиһанкездерінің түрлі сөздіктер түріндегі лексикографиялық жұмыстарынан алатыны белгілі. Ал, қазақ тілінің грамматикалық құрылысы жүйелі түрде XIX ғасырдың II жартысында зерттеу нысанына айналды. Н. И. Ильминский, П. М. Мелиоранский, В. В. Катаринский секілді орыс ғалымдарының миссионерлік макеатта болса да, қазақ тіліне назар аударып, оған өз еңбектерін арнаған. Бұл кезең, яғни XIX ғасырдың II жартысы, қазақ тіл білімі тарихындағы ерекше кезең болып табылады. Бұл дәуірде қазақ тілі алғаш рет зерттеліп, ғылыми айналымға түсе бастады. Міне, сол кезден қазақ тіл білімі өзінің тарихи даму жолын бастады. Бұл жолдың оп-оңай өте шығатын даңғыл жол болмағандығы да белгілі. Оған қайта үңіліп, оны саралап, безбендеу - қазақ тіл білімінің тек еткенін біле қою үшін ғана емес, оның болашақ бағыт-бағдарын айқындауға да оң ықпалын тигізетін игі шара болмақ. "Все более становится очевидным, что современная наука (в широком смысле) может успешно развиваться лишь при условии отличного знания всего того, что было сделано раньше, с учетом ее успехов и достижений, со стремлением преодолеть ее ошибки и заблуждения. Здесь одинаково важны и плюсы и минусы, и достижения и заблуждения" - дейдд Р. А. Будагов. Ал, өткенге әрдайым сергек қарайтын Европада бұл мәселеге ертерек ден қойылған, Лингвистиканың тарихына арналған түрлі жеке зерттеулермен қатар Амстердам қаласында 1974 жылдан бастап "Нistoriografia lingvistika* атты арнаулы журнал шығарылып келе жатқандығы да соның дәлелі.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.