Дінтану пәнін оқыту

Пән: Педагогика
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 113 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе . . . 1

1. Дінтану пәнінің оқытылу ерекшеліктері.

1. 1. Батыс елдерінің діни білім беру тәжірибесі.

1. 2. Шығыс елдерінің діни білім беру тәжірибесі.

1. 3. ТМД елдеріндегі дінтану пәнін оқыту ерекшеліктері.

2. Қазіргі таңдағы Қазақстан жағдайындағы дінтану пәнін жетілдіру перспективасы.

2. 1. Қазақстан жеріндегі діни білім мәселесі.

2. 2. Қазақстан Республикасындағы дінтануды жетілдірудің негізгі жолдары.

Қорытынды.

Қолданылған әдебиеттер . . .

Кіріспе.

Диссестациялық жұмыстың өзектілігі.

Дінтану пәні не дін туралы білім көптеген Батыс және Шығыс елдерінде бұрыннан мемлекеттік білім жүйесінің міндетті компоненті болып келеді. Бұлай болып келу себебі дін әрқашанда әр қоғамның, мемлекеттің, адамның өмірінде дүниеге көзқарасы, сенімдер жүйесі ретінде маңызды орын алып келеді және солай бола бермек. Сонымен қатар дін қоғамдық феномен болғандықтан оның зерттелуі, жалпы халық, мемплекет тұтастығы үшін өзектілігі жойылмайды.

Дінді дұрыс, жете түсінбеу қоғамда түрлі сенім негізінде адамдар арасындағы, конфессия арасындағы, халықтар арасындағы қайшылықтарға алып келеді. Бір де бір дін адамзатты зұлымдыққа, жамандыққа шақырмайды, қайта қиын кезеңдерде адамға рухани азық, қолдау болып, қоғамның ұйтқысына айналады. Сол себептен діннің негізін, ішкі рухани дүниесін, шығу тарихын, даму барысындағы түрлі ағым, бағыттардың көзқарастарын, ерекшеліктерін зерттеу, білу маңызды.

Өткен ғасырларда дін қоғамның барлық салаларында басты доминанты болып келгені белгілі, көптеген ғылым, өнер жұлдыздары, ақын-жазушыларға, қоғам қайраткерлеріне, қарапайым халыққа руханилықтың, адамгершілік, ізгіліктің бірден-бір көзі болып келді. Қазіргі таңда технологиялық шапшаң және қарқынды дамуына байланысты материалдық құндылықтар бірінші орынға шығып, адамдар рухани құндылықтардан алшақтап, рухани азғындаушылыққа түсіп барады. Бұл адамзат баласын әрқашанда бауырмашылдыққа, игілікке, кемелділікке шақыратын діни сенімінен айырылғандығының себебі. Руханилықтың, адамгершіліктің негізгі көзі-дін, шынайы діни білім еш уақытта жаман іс-әрекеттерге жетелемейді. Діни білім өткен ғасырларда басты білім бұлағы болды, осы білім негізінен көптеген ұлы ойшылдар, ғалымдар, қоғам қайраткерлері нәр алған. Адамдардың рухани өмірі мен күнделікті болмыс өмірін байланыстыратын діни сенімнің болмауы адамдарды тұрақтылық пен сабырлықтан айырып, белгісіздік және хаос тудырады. Діннің адам өмірінде, қоғам өмірінде алатын орны өте зор.

Көптеген батыс елдерінде дін ұлттық идентификацияның ең басты факторы болып есептеледі. Діни білім мемлекеттік білім беру жүйесінде бұрыннан келе жатқан маңызды фактор. Еліміз Кеңес Одағындағы коммунистік идеологияның салдарынан осы рухани потенциалдан жүз жылға жуық уақыттай қол үзіп қалады. Егемендігімізді алғалы бері біз бос кеңістікті рухани мұрамен толтыру мүмкіндігіне қол жеткіздік. Алайда біз бұл мүмкіндікті әлі де қолдана алмай отырмыз. Оның үстіне жалпы пост кеңестік елдердегі діни сауатсыздық жағдайын пайдаланған әлемдегі түрлі діни ағымдар жағдайды одан әрі күрделендіріп жіберді. Діннен мүлде хабары жоқ халық осы түрлі сенім жүйелерінің жетегінде кете барды.

Қазақстан қоғамына келер болсақ, дінтану мамандығы 1990 жылдардан бері келе жатқан жас мамандықтардың бірі. Жалпы Кеңес Одағы ыдырағаннан кейін Орта Азияда және ТМД елдерінде дінге деген қызығушылық артып, «діни ренессанс» басталғаны белгілі. Қазақстан да осындай жағдайды басынан кешіріп отыр. Тәуелсіздігімізді алғаннан кейін, сенім бостандығы жарияланған соң елімізге әлемнің түкпір-түкпірінен түрлі конфессия, діни секталар ағылып келе бастады. Уақыт олардың дінді жамылып, түрлі саяси, экономикалық, идеологиялық мүдделерін көздеп келгендігін көрсетті. Діннен хабары жоқ халық түрлі христиандық, буддистік, индуистік ағымдардың жетегінде кете барды. Ислам діні бойынша түрлі Араб елдерінің догматикалық ерекшеліктері бар идеологияға ұрынған жастар да ислам діні бойынша түрлі көзқарас ұстанып, қайшылықтарға соқтығысып жатады. Әсіресе «әлемдік халифат» құрамыз деп, мемлекеттік саяси жүйеге қарсы шығатын ваххабистер, «Хизбут Тахрир» діни ұйымы, «Хезболлах» ұйымдары Қазақстанда біраз уағыздарын жүргізіп, мұсылман жастарды тартты.

Осындай жоғарыда аталған келеңсіздіктің, қауіптің алдын-алу үшін біріншіден түрлі діндердің тарихы, ағымдары, бағыттары, ортодоксиялық догмасы және секталардың ерекшеліктері, діндердің феноменологиясы жөнінде білім беретін дінтану мамандығының енгізілуі өте маңызды.

Екіншіден рухани азғындаушылыққа түсіп бара жатқан жастарды діннің адамгершілік, қайырымдылық, ізгілік принциптері арқылы тәрбиелеп, қоғамда өз орнын тауып, өмірде дұрыс бағыт сілтеу үшін діни білім аса қажет.

Қазақстан тәуелсіздігін алғалы бері әлемде болып жатқан көптеген процестер мен өзгерістердің ықпалынан өтті. Қоғамымымздың діни құрамы өте күрделі және әркелкі болғандықтан әрқашанда діни шиеленістің пайда болу қайпі бар. Осындай қауіптердің алдын алу үшін дін негіздері, тарихы, пайда болуы жөнінде білім беру маңызды рөль атқарады. Білім қараңғылықпен күресуде, түрлі діндер туралы бұрыс түсініктер мен стереотиптермен күресуге көмектеседі. Оның устіне діни білім әлемнің көптеген өркениетті мемлекеттеріндегі оқу орындарында бұрыннан жүріп келеді. Алайда біз діни білімнің мектептердегі жүргізілуінің шетелдік тәжірибесінің мұқият зерттеп, артықшылықтары мен кемшіліктерін ескере отырып, біздің қоғамымызға қолайлы жобасын жасауымыз керек. Біздің мемлекетіміз түрлі конфессияларды, ұлттарды қамтитын күрделі қоғам. Осы бейбіт қоғамымызда өмір сүретін түрлі ұлт өкілдерінің, түрлі дінді ұстанатын азаматтардың құқықтарын шектемейтін, талаптарын ескеретін «дінтану» пәнінің бағдарламасы аса қажет.

Қазақстан әлемде мемлекетік оқу орындарында діни білім жүргізілмейтін бірнеше елдердің қатарына кіреді. Дегенмен «дінтану» пәнін мектеп бағдарламасына, жоғарғы оқу орындарына енгізу мәселесі бойынша түрлі қоғам қайраткерлері, білім беру Министрлігінің қызметкерлері, ғалымдар, жоғарғы оқу орындарының оқытушыларының қатысуымен бірнеше конференциялар өтті. Әзірге дінтану пәні мектеп бағдарламасының құрамында жоқ, алайда мәселе әлі де талқыланып жатыр және болашақта ашылмақ мүмкіндігі бар.

Дінтану - бұл діннің қоғамдық ретінде, жалпы жүйелік білім беретін пән.

Қазіргі таңдағы жаһандану процесі тұсында әр мемлекет өзінің ұлттық құндылықтарын, ұлттық болмысын сақтап қалуға тырысады. Бүгінгі әлеуметтік жағдайда елімізде белгілі бір идеологиялық білім ретінде дінге деген қажеттілік бар. Сол себептен қазақстан қоғамының түрлі ұлттық, конфессиялық сипатын ескере отыра, соған қоса ұлттық діни мұраны сақтап қалатындай қазіргі зайырлы қоғамға, заман талабына сай дінтану пәні жүйесін құрау қажет.

Диссертациялық жұмыстың мақсаты мен міндеті .

1) Батыс және Шығыс елдеріндегі мемлекттік білім беру жүйесіндегі діни білімнің жүргізілу ерекшеліктерін, олардың құрылымын және мазмұнын салыстырмалы түрде қарастыру.

2) Елімізге саяси және идеологиялық жағынан біршама жақын ТМД елдеріндегі дін туралы пәнннің құрылымын, мазмұнын, ерекшеліктерін қарастыру.

3) Діни білім және дін туралы білімді жүргізу жөнінде түрлі шетелдік, отандық ғалымдардың пікірлерін, ұсыныстарын, жолдарын қарастыру.

4) Қазақстандағы діни және этникалық жағдайды ескере отырып, шетелдік діни білім беру тәжірибесінің артықшылықтыры мен кемшіліктерін қарастыра отырып, Қазақстан Республикасың мемлекеттік білім беру жүйесіндегі діни білім бағдарламасын жасаудың жолдарын ұсыну.

Диссертациялық жұмыстың жаңалығы.

1) Батыс Еуропа және Шығыс елдері, сонымен қатар ТМД елдерінің діни құрамы жөнінде мәләметтер келтіріліп, сол елдердегі діни білім мен зайырлы білім берудің ара-қатынасы анықталып, діни білімнің мемлекеттік білім беру жүйесінде орны көрсетілді.

2) Діни білім және дінтану пәнінін жүргізу жөнінде соңғы батыстық, шығыстық, отандық ғалымдардың ұсынған қызықты, әрі нақты идеялары мен оларды жүзеге асыру тәсілдері келтірілді.

3) Көптеген Батыс және Шығыс елдерінің Конституцияларында зайырлы білім мен діни білімнің үйлесімді жолдары келтірілді.

4) Қазақстан Республикасының ұлттық және конфессионалдық ерекшеліктері ескеріле отырып, дін туралы пәннін жүргізудің жаңа тәсілдері мен жолдары ұсынылды.

Зерттеудің методологиялық негіздемесі.

Ғылыми жұмыстың теориялық және практиаклық мәні.

Диссертациялық жұмыстың нәтижелерін мемлекеттік және жергілікті билік органдарының білім беру саясаты саласында пайдалануға болады. Сонымен қатар түрлі елдердің діни білім беру жөніндегі концепциялары Қазақстан Республикасы үшін діни білім беру бағдарламасын құруда маңызды және құнды болады. Алынған нәтижелер білім беру шараларымен айналысатын діни құрылымдардың жетекшілері үшін де қызық болмақ. Диссертациялық жұмыстың кейбір бөлімдері исламды жамылып, өздерінің саяси мақсаттарын көздеп келетін исламдық топтармен, экстремизм мен терроризмен күресетін арнайы органдардың қызығушылығн туғызуы мүмкін.

Жұмыстың зерттеу обьектісі. Зерттеу обьектісі - шетелдердегі мемлекеттік білім беру жүйесіндегі діни білімнің жүргізілу тәжірибесі. Қарастырылған тәжірибеге сүйене отырып Қазақстан қоғамы үшін тиімді діни білім жобасын құрастыру.

Ғылыми жұмыстың құрылымы мен қысқаша мазмұны. Диссертациялық жұмыс кіріспеден, екі негізгі бөлімнен, бес бөлімшеден, қорытындыдан тұрады.

Бірінші бөлімде Батыс Еуропа, Мұсылмандық Шығыс және мұсылмандық емес шығыс елдеріндегі, ТМД елдеріндегі мемлекеттік оқу орындарындағыдіни білімнің түрлі формалары, сипаттары, ерекшеліктері келтіріледі. Мәселен Батыс Еуропада діни білім сол елдердің тарихи және ұлттық ерекшеліктерімен анықталып, конфессионалды ілім негізінде жүргізіледі. Еуропа елдерінің бірінде діни білім міндетті болса, енді бірінде діни білімге альтернативті факультатив курсы ұсынылады.

Шығыс елдерінің көбісінде ислам діни мемлеекттік оқу орындарында міндетті болып табылады, ғылыми жұмыста осы діни білімдердің мазмұндары қарастырылды.

ТМД елдерінде діни білім мемлекеттік оқу орындарына енгізілу салыстырмалы түрде жаңадан енгізіліп отыр, сол себепті діни білімге қатысты ұсынылған методологиялық әдістер мен жолдар қарастырылады.

Екінші бөлімде Қазақстан Республикасындағы Кеңес Одағы құрылғанға дейінгі діни білім беру сипатына қысқаша шолу жасалып, Қазақстандағы дін мен этника арарлық қатынастарға көңіл бөлінеді.

Қазіргі кездегі Қазақстан қоғамының көпконфессионалды сипаты қарастырылып, діни білімді жетілдірудің жолдары мен шешімдері ұсынылады.

Қорытынды бөлімінде дисссертациялық жұмыста діни білімнің шетелдік тәжірибесі мен діни білімнің Қазақстан қоғамы үшін маңыздылығы мен рөлі айтылып өтіледі.

1. Дінтану пәнінің оқытылу ерекшеліктері.

Батыс еуропа елдеріндегі діни білімді оқытудың

ерекшеліктері.

Бүгінгі күні әлемдегі елдердің мемлекеттік білім беру жүйесінде діни білімнің маңызы зор және және бұл білім беруге ұлттық деңгейде жауапты тұлғалардың негізгі мәселесі болып отыр. ЮНЕСКО да діни білімге ерекше көңіл бөліп отыр. Ресми деректерге қарағанда діни білім шамамен әлемнің 140 елдерінде жүргізіледі.

ЮНЕСКОның Халықаралық білім беру беру бюросының жүргізген зерттеуі мен анализдеріне сүйенсек әлемнің 73 елінде діни білім аптасына кем дегенде бір рет жүретін міндетті пән болып табылады.

Халықаралық білім беру бюросының соңғы деректеріне қарағанда діни білім берудің ең жоғарғы проценті Сауд Аравиясында -31%, Иеменде-28%. Аталған елдерде діни білім алғашқы алты жылдықта оқытылады және бұл көрсеткіш кез-келген елдермен салыстырғанда 3 есеге жоғары.

Әлемнің 69 елдерінің оқу бағдарламасында дін міндетті де, факультативті де емес. Дегенмени зерттеушілердің пікірінше бұл бағдарламалар діни тақырыпты мүлде теріске шығармайды. Мәселен Швейцария және Германия мемлекеттерінде діни білім беру мәселелері орталықтандырылмаған, яғни бір өңірде діни білім міндетті болып табылса, келесі өңірлерде жүргізілмейді.

Көптеген батыс елдерінде мемлекеттік және муниципалды оқу орындарында азаматтардың өз діни сенімдеріне байланысты діни білім алу құқықтары тиімді шешілген. Мемлекеттік және білім берудің зайырлы сипаты сақтала отырып мемлекеттік оқу орындарында діни білім пәндері жүргізіледі. Бүгінгі таңда мемлекеттік оқу орындарының зайырлы сипатының моделі сол елдердің ұлттық-мәдени, тарихи әлеуметтік ерекшеліктерімен анықталады. Бір елдің зайырлы сипатының моделі келесі елдің зайырлы сипатына моделіне ұқсамайды.

Еуропалық тәжірибенің зерттеу нәтижесі зайырлы мектептердегі діни білімді реттеудің және практикалық жүзеге асыру бойынша жалпы еуропа елдеріне ортақ модельдің жоқтығын көрсетеді.

Әр мемлекеттің ұлттық санасы өз тарихи жетістіктерін өздері қолданып, рухани мұраға, мәдени сабақтастыққа, сонымен қатар ұлттық білім беру саласында өзіндік қатынас қалыптастырады. Еуропа елдерінің діни білім беру жөнінде ерекшеліктері мен қатар ортақ тұстары да бар, мәселен таңдау құқы: өз конфессиясының діни мәдениетін оқу не діни емес этиканы таңдау.

Көптеген батыс елдерінде діни білім діни ұйымдар арқылы реттеліп, қадағаланып отырады. Діни ұйымдар осы пәндерді жүргізуге дайындық пен оқытушыларды тағайындауды өз жауапкершіліктеріне алады. Мәселен олар келесі мемлекеттер: Австрия, Бельгия, Кипр, Испания, Мальта, Польша, Португалия, Чех Республикасы.

Кейбір мемлекеттерде (мәселен Венгрия, Италия, Латвия, Литва, Германия, Финляндия) мемлекеттер мен діни ұйымдар жоғарыда аталған мәселелер бойынша қарым-қатынас жасай отырып, бірігіп шешімдер қабылдайды. Бұл жағдайда діни білім оқытушылары на діни ұйымдар сертификат береді. Бұл елдердің қатарына Австрия, Бельгия, Германия, Испания, Греция, Венгрия, Италия, Латвия, Литва, Люксембург, Мальта, Польша, Португалия, Чех Республикасы, Словакия жатады.

Кейбір елдерде діни конфессиональді білім факультатив ретінде не басқа пәнді таңдау ретінде жүреді. Егер діни пән міндетті болған жағдайда оқушының діни сеніміне және оның еркіне байланысты ол пәннен босатылуға құқы бар. (Германия, Австрия, Кипр, Финляндия, Греция, Мальта, Словакия) .

Конфессиональді білімге мемлекет ұйымдастырушылық және экономикалық жағынан қолдау көрсетеді, оқытушыларға жалақы төлеп, оқу орнын тағайындап, оқу сағаттарын бөліп беру. Бұл тұста мемлекет қолдауы барлық діндерге қатысты емес екендігін айта кету керек, соған байланысты белгілі критерийлер бойынша мемлекет мойындаған дәстүрлі діндер ғана жүргізіледі.

Зайырлы мектептерде конфессионалды білім беруді ұйымдастыру үшін келесі шарттар қойылады:

белгілі бір конфессияның осы пәнді жүргізуге ресми рұқсаты болуы керек. (не мемлекетпен конкордаты болуы қажет. )
пәнді жүргізу үшін минимальді оқушылыр саны қажет. Топтағы оқушылардың минимальді саны 7-13 тен кем болмауы керек.

(Польшада-7, Германияда-8-12, Австрия -10, Болгарияда-13) . Еуропа елдерінің мемлекеттік оқу орындарында діни білімді жүргізудің келесі шарттарын бөліп көрметуге болады:

1) мектептерге мемлекет және діни ұйымлар арасындағы келісім бойынша конституциялық не арнайы заңмен бекітілген,

2) білім беру орталықтарымен бекітілген, білім беру органымен мақұлданған діни білім ресми түрде енгізілген

3) оқу орындары діни білім курстарын өздері ұйымдастыра алады: дінді оқыту курсынан оқу пәндері «Құдай Заңы», «Құран» және тағы басқа аналогиялық пәндерді атауға болады.

Барлық оқушыларға міндетті болып табылатын діни-мәдени курсын басқа конфессионалды бағыттағы курсқа не болмаса діни емес бағыттағы этикалық курсқа алмастыруға боады.

Мысал ретінінде Германия, Швейцария, Финляндия, Ұлыбритания, Бельгия, Греция, Испания, Италия, Ирландия, Румыния, Польша, Эстония елдерін келтірсе болады. Діни білімге мемлекет қаржылық көмек көрсетіп, шіркеу ұсынған оқытушыларды тексеріп, оларды діни білім беруге бекітеді. (Испания, Италия) .

Дін туралы білім міндетті болып табылатын гуманитарлық курстарда кеңінен берілген( мәселен, тарихи, әдеби, қоғамдық тілдік пәндер, география және философия) . Діни ұйымдар оқу орындарында мемлекеттік оқу орындарынан тыс бөліп берген арнайы бір күні діни білімді жргізе алады. Мысал ретінде Франция және Венгрия мемлекеттерін келтірсе болады.

Батыс социологиясында діни феноменді зерттеудің екі деңгейі көрінеді: бірі - дінді жүйенің бөлігі ретінде қарастырып, оның басқа әлеуметтік құрылымдармен байланысын анықтайтын теориялық жағы;

Екіншісі - әлеуметтік және демографиялық топтардың, жеке тұлғалардың діндарлығын зерттейтін империялық жағы.

«Діни білім беру» жөнінде біз оның үш түрін ажыратуымыз керек:

уағыз түрінде

дінтану

этикалық тәрбие.

«Уағыздау» түріндегі діни білім белгілі бір ұйымға жататын оқушыларға белгілі бір діннің ілімін білдіреді. Бұл кей жағдайларда «катехизаторлық курстар» деп аталады. Бұл уағыз түріндегі діни білім мемлекеттік оқу орындарында - жиі белгілі бір конфессиядағы шіркеу қызметкерлері жүргізеді. Сенім бостандығын құрметтейтін барлық қоғамдық орта мектептерде оқушылардың бұл пәндерге қатыспауға не ата-аналарының өтініші бойынша босатылуға құқылары бар.

Дінтанулық» түрі қазіргі діндерге ғылыми шолу, жалпы діндердің пайда болуы және оның объективті түрде жүргізілуін білдіреді. Мемлекеттік оқу орындарында бұл курстарды сол мектептің ұстаздары жүргізеді.

«Этикалық тәрбие беру» бұл мінезді тәрбиелеуде және этикаға деген түрлі көзқарастар мен салыстырмалы және объективті шолу. Бұл этика бойынша курстар діни емес, алайда мектептегі діни білім беру мақсаттарының және саясаттың құрамдас бөлігі болып келеді. Мемлекеттік мектептерде әдетте бұл пәнді сол мектептердің ұстаздары жүргізеді. Бұл этикалық тәрбие беру жөніндегі курстар қоғамдық мектептерде факультативті курстар ретінде ұсынылады, ол жерде сонымен қатар бір немесе бірнеше діндердің уағызы жүргізіледі.

Қоғамдық мектептерде діни білім берудің әдісі көп, алайда сенім бостандығын ұстанатын мемлекеттерді олардың діни білім беру әдісі бойынша 4 категорияға жіктеуге болады:

бір дінді уағыздау.

көптеген діндер ішіндегі бір дінге уағыздау.

дінтануды жүргізу және этикалық тәрбие беру.

қоғамдық метептердегі діни білім берудің жоқтығы.

Орта мектептерде бір ғана дінді уағыздап жүргізілетін пән бірнеше мемлекеттердің мемлекеттік білім беру жүйесінде бар. Бұл қоғамында мұсылман оқушылары немесе католиктік, православиялық шіркеулердің мүшелері басым еуропалық немесе мұсылман елдері: мәселен, Греция, Иордания, Италия, Польша. Одан басқа Канаданың квебек провинциясы оқушыларға католицизм ілімін діни білім ретінде өз мемлекеттік білім жүйесіне ұсынады. Бұл аталған елдердің барлығы ой бастандығын құрметтегендіктен, мектеп оқушыларына бұл курстарға қатыспауға рұқсат береді. Польша және Квебекте оқушылар сонымен қатар этика курсын таңдап алады.

Жоғарыда аталған мемлекеттер үшін өз халықтарының маңызды рухани мұрасы болып келетін және мемлекет тарихында зор роль атқарған сенім негіздерін оқушыларға үйрету өте орынды және қажетті болып табылады. Біршама қоғам қайраткерлері бір ғана тарихи сенім негіздерін оқыту бұл толық қалықты біріктіреді деп сенеді.

Алайда кез-келген дамыған мемлекетте барлығы бір ғана «ресми дінді» мойындай бермейді. Бұл конфессияға жатпайтын оқушылар діни білім пәніне қатысқысы келмейді және солай істеуге құқы да бар.

Бірнеше діндер арасындағы бір дінді уағыз ретінде жүргізу.

Бұл біздің шолуымызда бірнеше діндер арасында мектептерде бір дінді уағыз жүргізу діни сабағы ұсынылады. Еуропада бұл - Австрия, Германия, Испания елдері оқушыларға католицизм не протестантизм ілімінің бірін таңдауға мүмкіндік береді:

Австрияда - бос уақыт, Германияда - этикалық тәрбие сабағы, Испанияда - иудаизм және ислам, діни уағыз ретінде діни сабақты таңдауға мүмкіндік беретін тағы бір мемлекет - Филиппин.

Дінтану не этикалық білім беру. Көптеген қазіргі құқықтық мемлекеттерде қоғамдық орта мектептерде оқушылар дінтану пәнін оқиды. Солтүстік Солтүстік Еуропаның 5 мемлекеті оқушыларға дінтану пәнін ұсынады: Ұлыбритания, Нидерланды, Норвегия, Финляндия, Швеция. Негізінен бұл курстарды орта мектеп ұстаздары жүргізеді, курс құрамында христиан дінінің тарихы басым. Финляндияда дінтану курсын арнайы семинарияларды бітірген оқытушылар жүргізеді. Оқушыларға арналған бұл курстар құрамына этикалық принциптер енеді. Мәселен Тайваньда және Жапонияда қоғамдық мектептерде оқушылар этика пәнін міндетті түрде оқиды, осы мемлекеттердегі ұстаз-оқытушылар тек этика туралы айтып қана қоймай, сонымен қатар балаларға моральды тәрбие беріп, дұрыс мінез-құлық қалыптастыруға ұмтылады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.