Жапонияның сыртқы саясатындағы территориялық (РФ, ҚХР, Оңтүстік Кореямен) мәселелердің орны мен маңызы

Пән: Халықаралық қатынастар
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 60 бет
Таңдаулыға:

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ

ӘЛЬ ФАРАБИ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ

Халықаралық қатынастар факультеті

Аймақтану және әлемдік экономика кафедрасы

Бітіру жұмысы

Жапонияның сыртқы саясатындағы территориялық

(РФ, ҚХР, Оңтүстік Кореямен) мәселелердің орны мен маңызы

Орындаған 4 курс студенті Унгарова Ж. А

(қолы, күні)

Ғылыми жетекші Мырзабеков М. С.

(қолы, күні) т. ғ. к доцент

Норма бақылаушы Бюжеева Б. З

(қолы, күні) т. ғ. к доцент

Кафедра меңгерушісінің

Рұқсатымен қорғауға жіберілді Черных И. А.

(қолы, күні) т. ғ. к доцент

Алматы, 2009

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ. 3

I. ТАРАУ. XIX-XX ғғ. ЖАПОНИЯ СЫРТҚЫ САЯСАТЫ ЖӘНЕ ШЕКАРА МӘСЕЛЕСІНІҢ ПАЙДА БОЛУЫ

XIX ғ. Екінші жартысындағы Жапониядағы модернизация үдерісі

және оның сыртқы саясатының негізгі бағыттары . . . 7

Жапонияның XX-ғ. басы мен 30-50 жж шекарасының

қалыптасуы . . . 11

Соғыстан кейінгі Жапония дипломатиясының қайта

қалыптастыруы…… . . . 22

II. ТАРАУ. ЖАПОНИЯНЫҢ РФ, ОҢТҮСТІК КОРЕЯ, ҚХР-мен ТЕРРИТОРИЯЛЫҚ МӘСЕЛЕЛЕРІНІҢ ПАЙДА БОЛУЫ

Жапония мен Ресей Федерациясы . . . 26
Жапония мен Қытай Халық Республикасы . . . 35
Жапония мен Оңтүстік Корея . . . 39

ҚОРЫТЫНДЫ . . . 45

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ . . . 48

Кіріспе

Зерттеу жұмысының өзектілігі: Жапонияның Ресей Федерациясы, Қытай Халық Республикасы және Оңтүстік Корея арасындағы шекаралық мәселе аталған мемлекеттер арасындағы қатынастарда айрықша маңызға ие. Себебі Жапонияның Ресей, ҚХР және Оңтүстік Кореямен шекарасын анықтаудың тарихы бірнеше ғасырлардың қойнауына кетеді. Қазіргі кезде Жапонияның аталған елдермен шекаралық мәселесі оның көршілес елдермен ынтымақтастық, әріптестік байланыстарын дамытуда маңызды рөл атқарады.

Жартылай отар ел болған Жапония өзінің территориялық тұтастығы мен тәуелсіздігін сақтап қалу жолындағы күрес кезінде көрші мемлекеттермен шекарасын анықтап белгілеп алу ісін пәрменді түрде жүргізе алмады. Мэйдзи төңкерісінен кейін өзінің мемлекеттік іргесін нығайтқан Жапония үшін мемлекеттік шекарасын анықтап алуға кірісті. Жапонияның көршілес елдермен атап айтқанда, Ресей, Қытай және Кореямен мемлекеттік шекарасын анықтау шаралары әсіресе Екінші дүние жүзілік соғыстан кейін белсенді түрде жүзеге асырыла бастады.

Зерттеу тақырыбының өзектілігін айқындай түсетін жайттың бірі ол Жапонияның аталған мемлекеттерге қатысты сыртқы саяси мүдделерінің жүзеге асырылуы барысында территориялық мәселелердің орын алуына және бұл мәселенің шиеленісе түсуі болып табылады. Осы күнге дейін Жапонияның шекара мәселесінің оң шешімін табуы Қиыр Шығыстағы қауіпсіздік пен тұрақтылыққа әсер ететін факторларының біріне саналады. Сондықтан ең алдымен Жапонияның XIX-ғасырдың екінші жартысынан бастап, Қытай, Ресей және Оңтүстік Кореяға қатысты Қиыр Шығыстағы саясатының өзекті мәселелерін нақтылай түсу және бұл мәселенің XXI ғасырдың басында реттеу шараларын талдап көрсету аталмыш зерттеу тақырыбының өзектілігін арттыра түседі. Сонымен қатар әлемдік экономика мен саясат орталықтарының біріне саналатын Жапонияның сыртқы саяси доктриналарын зерттеп зерделеу және оған баға беру, осы мақсаттағы жапон дипломатиясының қызметінің іс-шараларын талдау аталған жұмыстың өзектілігін тереңдете түседі.

Жапонияның Ресей Федерациясымен арадағы Итуруп, Шикотан, Хабомаи, Кунашир сондай-ақ, Оңтүстік Куриль, Сэнкаку, Лианкур аралдарына қатысты Қытай және Оңтүстік Кореямен даулы мәселелерді шешу жапон сыртқы саясатындағы кезек күттірмейтін және шешімі күрделі мәселе болып отыр. Бұл мәселе бойынша осы кезде қызу пікірталастар орын алуда және ол бірте-бірте идеологиялық сипат алып келеді. Жапонияда бұл тенденция күн санап күшейіп, жапон ұлтшылдығының негізіне айналу қаупі бар. Жапонияға, әсіресе Қытай мен Кореяға қатысты, аралдар не үшін керектігі түсінікті. Бір жағынан бұл өзінің экономикалық қуаты мен саяси салмағын таныту әрекеті болса, екінші жағынан экономикалық пайда әкеледі. Себебі бұл территорияларды Жапония иемденген жағдайда, энергоқұндылықтар мен балық шаруашылығына бай өз су айдынын кеңейтеді. Сондықтан аталған екі мақсаттың жүзеге асырылуы Жапония үшін өте маңызды.

Жапонияның Ресей, Қытай және Оңтүстік Кореямен арадағы шекаралық мәселесі және осы мәселені шешілуін айқындай түсетін жапон сыртқы саяси доктринасы мен концепциясы мен аталған зерттеу тақырыбының пәні болып табылады. XIX-XXI ғғ. аралығындағы Жапония мелекетінің сыртқы саясатының бағыттары және оның Ресей Федерациясы, ҚХР және Оңтүстік Кореямен шекара мәселесінің реттеу ұмтылыстары диплом жұмысының нысанын құрайды.

Зерттеу жұмысының деректік негізі. Зерттеу жұмысының алдына қойған мақсаты мен міндетін жүзеге асыруға негіз болған деректерді сипаты мен маңызына қарай екі топқа бөлуге болады.

Деректердің бірінші тобын XIX-XX ғғ. Жапонияның халықаралық құқықтың субъектісі ретінде қол қойған дипломатиялық құжаттары құрайды [8, 9, 15, 20] .

Бітіру жұмысын жазу барысында Жапонияның сыртқы саясатының бағыттарын анықтап, оларға баға беруде себін тигізген әр түрлі кезеңді қамтитын жапон сыртқы саясатының бағыттарынан мағлұмат берген материалдар жинағы зерттеу жұмысының деректік негізінің екінші тобын құрайды [7, 11, 33, 44] .

Тақырыптың зерттелу деңгейі: Аталған зерттеу тақырыбы бойынша көптеген еңбектер бар. Бұл зерттеулер ресей, қытай, корей және жапон ғалымдарының ғаламдарынан туған. Солардың арасында кеңестік зерттеуші Э. Я. Файнбергтің 1960 жылы жарық көрген «Русско-японские отношения в 1697 - 1875 годы» атты монографиясын ерекше атауға болады [2] . Автор өз зерттеуінде орыс және жапон мұрағаттарының материалдарын кеңінен пайдаланған. Автор өз монографиясында қарастырып отырған кезеңдегі орыс-жапон қатынастарының бейбітшілік сипатта даму себептерін ашып көрсетеді. XIX ғасырдың екінші жартысынан бастап, Ресей мен Жапония арасындағы шекаралық мәселені қатаң хронологиялық шектер арқылы зерттеген ғалымдардың қатарында Я. Бутковский, М. Венюков сияқты орыс зерттеушілерін атауға болады [6, 10] . Бұл авторларды біріктіретін жайт - олардың шекара мәселесі бойынша орыс-жапон келіссөздерінің күрделілігіне және оның себептеріне зерттеу жүргізуінде болып табылады. Зерттеу барысында территориялық мәселелер және Жапонияның сыртқы саясаты бойынша В. К. Зиланов, А. А. Кошкин, И. А. Латышев, А. Ю. Плотников, И. А. Сенченко. Бондаренко О . Еремин В . және т. б авторлардың жұмыстары кеңінен пайдаланылды [11] .

Аталмыш тақырыпқа өз зерттеулерін арнаған және осы мәселеге қатысты құнды материалдар мен деректер келтіріп, өз болжамдарын жасаған шет елдік Сэрита Кэнтаро, Мэгуми Тадахиса, Мидорима Сакаэ, Нисимура Синго, Урано Окинака, Лиу Сучао, Уэсака Хэнкити, және т. б сияқты авторларды атап көрсетуіміз керек [2-4] .

Тақырыптың хронологиялық шеңбері ретінде Жапонияның XIX ғ. екінші жартысынан бастап белсенді дипломатиялық әрекеттерді жүзеге асырған және XX ғ. бас кезі мен XX ғ. екінші жартысындағы сыртқы саяси акциялары және XXI ғ. бас кезіндегі территориялық мәселелерді реттеу шараларын қамтитын кезең белгіленді.

Жапонияның сыртқы саясатындағы Ресей Федерациясымен, Қытай Халық Республикасымен және Оңтүстік Кореямен территориялық мәселелердің орны мен маңызын зерттеу тақырыбының мақсаты болып табылады. Аталған мақсатқа қол жеткізу үшін бірқатар міндеттер қойылады:

Жапонияның РФ, ҚХР, Оңтүстік Коремен территориялық шиеліністерінің пайда болу себептерін зерттеу;
Территориялық шиеліністердің негізгі принциптері мен бейбіт реттеу жолдарын қарастыру;
территрияларға қатысты талаптарды теорияларды зерттеу;
Ресей, Корея, Қытай, Жапония мемлекеттерінің шиелініс аралдарға қатысты мүдделерін зерттеу;
Шиелініс территорияларды заңды тұрғыда реттейтін жолдарды анықтау.

Зерттеудің тәжірибелік маңыздылығы оның материалдары Жапония сыртқы саясатындағы, шекаралық мәселелерді жүйелі түрде және жаңа әлемдік тәртіп жағдайындағы Жапонияның орны мен маңызын зерттеуге қызығушылық танытқан мамандар үшін пайдалы болып табылады.

Бітіру жұмысын жазу барысында алынған қорытындылар мен нәтижелерді сараптай келе, келесідей тұжырымдар жасауға болады:

- Жапонияның РФ, ҚХР, Оңтүстік Кореямен территориялық шиеліністерінің пайда болу себептерінің астарында халықаралық қатынастар жүйесінде орын алған тең құқылы емес, әділетсіз ұстанымдар жатыр;

- Жапонияның көршілес елдермен шекаралық мәселелерді анықтауының негізінде мемлекеттік егемендікті құрметтеу, территориялық мәселелерді бейбіт ұстанымдар негізінде реттеуге бағытталған;

- территорияларға қатысты даулы мәселелерді реттеу қазіргі кездегі халықаралық қатынастар талаптарды теорияларды зерттеу;

Ресей, Корея, Қытай, Жапония мемлекеттері арасындағы шиелініс аралдарға қатысты мүдделерін мен ұстанымдарын зерттеу;
Шиелініс территорияларды заңды тұрғыда реттейтін жолдарды анықтау.

Бітіру жұмысының әдістемелік негізі: Жұмыста тарихи оқиғаларға және сан-саладағы мемлекетаралық құжаттарға жинақтау, талдау, жүйелеу әдістері колданылды. Сонымен қатар кеңінен қолданылатын тарихи-салыстырмалы және жүйелеу әдістері де зерттеу жұмыстарына арқау болды. Зерттеу жұмысының теориялық негізінде шетелдік ғалымдардың ғылыми қорытындылары, тарихи оқиғалары, мемлекетаралық құжаттар, талдау, жүйелеу әдістері колданылды. Жапонияның Ресей, Қытай және оңтүстік Корея мемлекеттерімен шекаралық мәселелерді салыстырмалы және жүйелеу әдістерде зерттеуге мүмкіндік береді.

Бітіру жұмысының құрылымы. Бітіру жұмысы кіріспеден, негізгі бөлімі екі тараудан, қорытындыдан, пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

Тарау. XIX-XX ғғ. Жапония сыртқы саясаты және шекара мәселесінің пайда болуы. XIX ғ. Екінші жартысындағы Жапониядағы модернизация үдерісі және оның сыртқы саясатының негізгі бағыттары

Феодалдық қарым-қатынастарының терең дағдарысы және класс аралық тартыстың күшеюі Токугава режимінің беделін әлсіретті. XIX ғасырдың екінші жартысының басында бұқара халықтың антифеодалдық толқуларымен қатар, сегунатқа қарсы феодалық оппозиция да жандандырылды.

Бұл оппозицияның мақсаты сегунатты феодалды биліктің басқа түріне ауыстыру. Оның идеологтары “заңды” императорлық билікті қалыптастыру ұранын тастады. Токугава режимі кезіндегі саяси дағдарыс сипаттарының бірі мемлекеттің “жабық” саясаты болды.

1843 ж. Сегунат шетелдіктермен қарым-қатынас жаңа нұсқауын шығарды. Онда бастапқы мемлекетке кіруге тыйм салынды бірақ кейбір Жапония портарында шетел кемелерге көмір және сумен қорлану рұқсат берілді.

Батыстың капиталистік державалары Жапонияның өзін-өзі жекелеу саясатын жойып жіберуге талпынды. Қиыр Шығыстағы Англия, Франция, АҚШ отаршылдық агрессиясының күшеюімен байланысты олардың назары Жапон аралдарына бағытталды.

Әсіресе Жапонияға, Қытайда және Қиыр Шығыстың басқа аймақтарында отаршылдық агрессияның базасы ретінде АҚШ қызығушылық білдірді. 1845 ж американдық конгресс президенті Жапониямен сауда қарым-қатынасты орнатуға уәкіл етті. Конгресс резолюциясында АҚШ-тың Қытай жағалауындағы базаларының керектігі анық көрсетілді.

Дипломатиялық қарым-қатынастарды орнатуда жеңіліс тапқан америка үкіметі күш қолдануға мәжбүр болды. 1853 ж маусым айында сегун астанасы Эдо (қазіргі Токио) қарамағында орналасқан Урага бухтасына Перри коммондор әскери эскадасы келді.

Ол Жапон басшылығына АҚШ президентінің хатын ұсынды, онда Жапонияны американдық саудасы үшін ашу келісімін қабылдауды талап етті. Жауапты келесі жылдың көктемінде алуға қайтып келеді.

1854 ж ақпан айында Перри тоғыз әскери кемемен жауапты алу үшін келді. Ашық келіс-сөздер кезінде, ол соғыстың өршу мүмкіндігі туралы ескертті.

Сегун үкіметі бағынып, америка шартын қабылдады. 31 наурыз айында Канагавада, алғашқы жапон-американдық келісім шарт қабылданды. Бұл шарт бойынша американ саудасы үшін Симода мен Хакодате порттары ашылды. Симода портында америка уәкілеті орналастырылды. Кейін осындай келісімді Жапония Англия, Франция, Голландиямен орнатты.

1855 ж 7 ақпан айында алғашқы дипломатиялық, сауда, шекаралық қарым-қатынастар туралы орыс-жапон Симод келісім шартына вице-адмирал Е. В. Путятин мен Тосиакира Кавадзи арасында қол қойылды. 9 баптан тұрды.

Келісімнің негізгі мақсаты: “Жапония мен Ресей арасында ұдайы бейбіт пен адалдық достастық” орнату. Жапония мен Ресей арасындағы шекара Итуруп пен Уруп аралдары арқылы өтті. Итуруп аралы Жапония территориясына, ал Уруп аралы және солтүстікке қарай Курил аралдары Ресей шекарасына кірді. Ал Крафто (Сахалин) аралы Ресей мен Жапония арасында ортақ қалды. Орыс кемелері үшін Симода, Хакодатэ, Нагасаки порттары ашылды. Сахалинді ортақ иемдену Ресей үшін тиімді болды [15] .

Ресей Сахалинді белсенді түрде отарлай бастады. Кейін Жапония арал территориясын қоныстандыра бастады, осыдан Жапонияның тұрақсыз территориялық талаптары өршіп, орыс жапон қарым қатынасын шиеленістірді [6] .

Жапонияның АҚШ және басқа державалармен қол қойған алғашқы келісім шарттары, батыс державаларды қанағаттандырған жоқ. 1858 жылы қауіп дүмді сөз арқылы АҚШ жаңа теңсіз құқық келісімге қол қойдыртты.

Онда қосымша порттар ашылуы, экс-территориялықтықты, Жапонияға келетін американдық сауда үшін минималды салық орнату және т. б туралы айтылды. Кейін Жапония осындай келісім шарттарға Англия, Голландия, Франция, Ресей арасында қол қойды.

1858 ж қойылғын теңсіз құқық келісім шартар, Жапонияны шет отаршыларының зорлап “ашқан” мемлекеті болды.

Жапонияға жаппай шетел капиталистерінің басып кіруі, мемлекет ішінде халықтың әл ауқатын нашарлатып, феодализм дағадрысын күшейтті. Төмен кеден салықтары, мемлекетке шетел фабрикалық тауарлардың әкелуіне мүмкіндік берді және жапон кәсіптерінінің беделін түсіріп, көптеген шаруа мен самурай отбасыларын қайыршыландырды.

60-жж бастап Жапонияда саяси дағдарыстың шиеленісуі одан әрі байқалды. Мемлекеттің әр түрлі аймақтарында шетелдіктерге қарсы халық қозғалыстары басталды.

Барлық Жапония бойынша шаруашылық көтерілістері және халық толқулары өршіді.

1863 жылы Киото қаласында сегун императормен кездесуге келді. Онда император, шетелдерді мемлекеттен қуып жіберу туралы жарлығын бекітті. 1863 жылы сегун үкіметі, шетел өкілдеріне жапон порттарын жабу туралы нотасын берді. “Варварлады қудалау” қаулысын орындаған Симоносеки (Тесю княздігінің астанасы) жағалау әскері, шетел кемелерін атқылады.

Сол жылдары азаматтық соғыс болып жатқан АҚШ мемлекетті, Жапонияда белсенді саясатынан уақытша бас тартты. Англия Жапония саясатында басты рөлді ойнады, Наполеон III кезіндегі Франция да мемлекетте өз әсерін күшейтуге талпынды.

60-жж екінші жартысында жапон феодализмінің терең дағдарысы және Токугава режимінің саяси дағдарысы революциялық жағдайға өршіді. Басты революциялық күш шаруалардың қолында болды.

1852 - 1859 жж. Жапонияда 40 шаруа көтерілістері, 1860 - 1867 жж. 86 көтерілістері болды. Шаруа көтерілістері халық толқуларымен толықтандырылды.

Қалыптасқан жапон буржуазиясы да феодалдық жүйесін жоюға талпынды. Қалаларда пайда болған самурай тегі интеллигенция буржуазия идеологиясын уағыздады.

1862 - 1864 жж. кейін антифеодалдық қозғалыстар одан әрі күшейді. 1867 жылы императорлық таққа он бес жасар Муцухито отырды. 1869 жылдың жазында сегунат өзінің тіршілігін тоқтатты. Феодалды самурай “республикасы” жарияланды [12] .

Муцухито императорының патшалық ету кезеңі Мэйдзи - “ағартушылық басқару” болып аталды. 1868 жыыл 3 қаңтар айында құрылған бірінші императорлық үкіметті принц Арисугава басқарды.

Бірақ басқару ролін оңтүстік самурай княздіктері алды. 6 сәуір айында 1868 жылы император мәлімдеме жасады.

Онда:

1. кең жиналыс жасалады және онда барлық үкімет мәселелері көпшілік пікіріне сәйкес шешіледі;

2. барлық адамдар, сонымен қатар әміршілер, меңгерушілер, ұлттың гулденуіне өз үлесін қосу керек;

3. барлық әскер мен азамат лауазымдарына және қарапайым халыққа өз талаптарын жүзеге асыру мен өз қызметтерін дамытуға мүмкіндік беріледі;

4. әділеттілік пен бейтараптық сақталынады;

5. білім әлеммен алмасады, және осыдан империяның негізі бекітіледі.

Бұл реформалар бірқалыпты болды. Ең алдымен мемлкеттің бытыраңқылығы жойылды, яғни оның жеке княздіктерге бөлінді. Самурайлық жасақтар жүйелі әскерге өзгертілді.

Цехтік регламенттер мен ішкі салықтар жойылды, тауарды еркін тасымалдауы мен сауданың еркіндігі жарияланды. Ескі заңдар қайта қаралды, мемлекетте бірыңғай заңдар енгізілді.

1872 - 1873 жж шаруашылық қозғалыс аграрлы реформаны енгізуге мәжбүрледі. Княздердің феодалдық жеке меншігі өз күшін жойды және жерді сауда саттығы ресми түрде рұқсат берілді.

Аграрлы реформа жапон ауылдарында капиталистік қарым-қатынастардың өркенденуіне жол ашты.

XIX ғ 70-90 жж бара-бара монополизмге дейінгі қоғамнан, монополитік капитализмге ұласты, ал XX ғ басында әлем империализм заманына енді.

Алып капиталистік державалардың арасында әлемді территориялық бөлінісуі аяқталды. Империализмнің отаршылдық жүйесі құрылды. Азия және Африка жартыотар немесе отар елдері болды.

Тек Жапония 1868 жылы сегун жүйесінің биліктен құлауынан кейін тәуелсіздік мемлекет ретінде дамыды. Ол тез арада өндірістік капиталистік және отаршылдық агрессия жолына түскен мемлекет болды [13] .

Сол жылдары Жапония министрі Сайго Такамори болды. Ол Кореяны лайқты табыс ретінде санады. Сонымен қатар ол үкіметтен “азаматтықтарды” ығыстырып, өзінің әскери феодалды диктатураның жақтаушыларын алмастыруды мақсат етті.

Бірақ Жоғарғы Үкімет Кеңесінің басшысы Ивакура Томоми оған жол бермеді, оның ойынша Кореяға қатысты басқыншылық әрекет Қытаймен ашық қақтығысқа әкеледі.

Кореямен және Қытаймен Жапонияға тайталастан құтылса да, әскери машина өз жүрісін күшейтті және оны тоқтату мүмкін болған жоқ. Нәтижесінде Рюкю корольдігін күштеп қосты. Ол бірнеше жылдан кейін Окинава префектурасы болды. Сонымен қатар Тайвань жерін жаулап алуға талпынды, бірақ ол сәтсіздікке ұшырады.

Жапония Ресеймен де қарым-қатынастарын шешті. Әсіресе Сахалинді бөлісу мақсатымен территориялық мәселелер қарастырылды. Мәселе бейбіт жолмен шешілді. Америка өз жағынан Сахалинді Жапонияға беруге кеңес берді6 бірақ Ресей бұл кеңестен және америка делдалдылығынан бас тартты.

Жапон үкіметі Ресейге басқа ұсыныс берді: Ресейдің жапон-корей соғысы кезінде бейтараптық саясатын ұстанып жапон әскерлеріне Ресейдің солтүстік территориясы арқылы Кореяға басып кіру үшін рұқсат берсе, Сахалинді жерін толығымен Ресейге береді. Бірақ ресей үкіметі бұл ұсынысқа назар аудармады. 1875 жылы Санкт-Петербургтік келісім шартына қол қойылды [14] .

Жапонияның берген келесі ұсынысында: Жапония толығымен Сахалинге қатысты талаптарынан бас тартып, өз иелігіне барлық Курил аралдарын алады. Бұл уақытта ресей дипломаттарының Балкандағы әскери қақтығыстың өршуіне көңілі бөлінді, сондықтан бұл ұсыныс сөзсіз қабылданды.

Жапония Ресеймен территориялық мәселені бейбіт жолмен шешсе, Кореяға жапондықтар шабуыл жасап, нәтижесінде 1876 жылы “бейбіт және сауда” жапон-корей келісіміне қол қойылды.

Мемлекеттегі модернизация өркендеп, Жапония әлем көшбасшыларының қатарына ене бастады.

1889 жылы 11 ақпан айында конституция жарияланды. Конституция жарты феодал алпауыттары мен күрделі жапон буржуазиясы арасында келісімді, сонымен қатар конституция монархиялық жүйені қамтыды.

1894-1895 жж. Қытай мен Жапония арасындағы Кореяға қатысты қақтығыс жапон-қытай соғысына әкелді. 1894 жылы Жапония Қытайға шабуыл жасап, оның әскерін талқандап, Ляодун жартыаралының территориясын беруді талап етті.

1895 жылы наурыз айында жапон әскері Ляодун жартыаралын, Вэйхайвэй, Инкоу территорияларын басып алды. Бірақ Ресей Ляодун территориясын өз жоспарына алды және дипломатиялық қысым арқылы Жапония өз талаптарынан бас тартуға мәжбүр болды. Жапония Ресейдің Таяу Шығыстағы басты қарсыласы ретінде көріп, жасырын соғысқа дайындалуды бастады. .

1895 жылы 17 сәуір айында Симоносэкиде Жапония мен Қытай өкілдері Симоносэкский келісім шартын қабылдады. Шарт бойынша Қытай Жапонияға Тайвань аралын, Пэнхуледао және Ляодун жарты аралын берді, 200 млн лян контрибуциясын төледі, сауда үшін бірнеше порттарын ашты және т. б. Жапонияның Қытайға қатысты шарттары, Ресей, Германия және Франция арасында “үштік интервенцияға” әкелді [16] .

23 сәуір айында 1895 Ресей, Германия және Франция жапон үкіметінен Ляодун жартыаралына қатысты басқындықтан бас тартуды талап етті. Бұл Жапонияның Порт-Артурда өз бақылауын орнатуға мүмкіндік берген болатын. Сол кезде Николай II батыс одақтарының жақтауымен Порт-Артурға қатысты өз ұстанымдары болды.

XX ғ басында Жапония әлем бөлінісіне дайындалды.

1. 2. Жапонияның XX-ғ. басы мен 30-50 жж шекарасының қалыптасуы.

1901 жылдың көктемінде Англия мен Жапония арасында одақ туралы келіс-сөздер жүргізілді, ал 1902 жылы 30 қаңтар айында англо-жапон одақ келісім шартына қол қойылды.

Бұл Англия мен Жапония арасында 5 жыл мерзіміне созылатын алғашқы шарт болды. Шарт бойынша егер бір одақтас белгілі бір державамен соғыс ашса және қарсыластық мемлекеттке басқа мемлекеттер қосылса, екінші одақтас бейтараптық сақтап, әскери көмек көрсету керектігі ескертіледі.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.