Сыртқы қарыздарды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметін құқықтық реттеу (Қазақстан мен бұрынғы КСРО мемлекеттерінің мысалында)

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 52 бет
Таңдаулыға:

Сыртқы қарыздарды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметін құқықтық реттеу

(Қазақстан мен бұрынғы КСРО мемлекеттерінің мысалында)

КІРІСПЕ . . . 3

І МЕМЛЕКЕТТЕРДІҢ СЫРТҚЫ ҚАРЫЗДЫ ӨТЕУГЕ БАЙЛАНЫСТЫ ҚЫЗМЕТІНІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ ЖӘНЕ ТӘЖІРИБЕЛІК ҚЫРЛАРЫ

1. 1 Сыртқы қарызды өтеудің теориялық және тәжірибелік қырлары . . . 6

1. 2 Сыртқы қарызды басқару мәселесі . . . 17

ІІ СЫРТҚЫ ҚАРЫЗДЫ ӨТЕУГЕ БАЙЛАНЫСТЫ МЕМЛЕКЕТ ҚЫЗМЕТІН ҚҰҚЫҚТЫҚ РЕТТЕУ

Бұрынғы КСРО-ның сыртқы қарызының құқықсабақтастығы . . . 26
Қазақстан Республикасының сыртқы борышына (қарызына) жалпы экономикалық сипаттама . . . 41

ҚОРЫТЫНДЫ . . . 49

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР . . . 52

КІРІСПЕ

Тақырыптың өзектілігі. Бүгінгі таңда мемлекеттердің сыртқы қарыз мәселесі жаһандық сипаттағы мәселеге айналып отыр. Жалпы алғанда, өндірістік тұрғыдан дамыған мемлекеттердің алдында дүниежүзінің 140-тан астам мемлекеті қарыз екендігі туралы мәлімет бар. Халықаралық қайта құру және даму банкінің ақпаратына сәйкес, бұл мемлекеттердің қарызы 2004 жылы 2 трлн. АҚШ долларынан асқан, оның 89% дамушы елдерге тиесілі болса, 11% бұрынғы социалистік мемлекеттерге тиесілі [1, 145 б. ] .

Мемлекеттің сыртқы қарызына қызмет көрсету мәселесі - елдегі макроэкономикалық тұрақтылықтың шешуші факторларының бірі екендігін экономистер мен заңгерлер жақсы біледі. Сыртқы қарызды шешу сипатына қарай сол бір немесе өзге мемлекеттің бюджеттік әрекетқабілеттілігі, оның валюталық резервтерінің жай-күйі, соған орай ұлттық валютасының тұрақтылығы, инвестициялық хал-ахуалы, бір сөзбен айтқанда, экономикалық қауіпсіздігі тікелей байланысты.

Экономикалық қайта құрулар мен белгілі бір реформалар жүзеге асырғанда дүниежүзінің барлық дерлік мемлекеттері қаржыландырудың сыртқы қайнар көздеріне жүгінеді. Шетелдік несиелерді, заемдарды және көмекті оңтайлы пайдалану экономикалық өсімді жеделдетуге, елдің әлеуметтік-экономикалық мәселелерін шешуге септігін тигізеді. Алайда сыртқы қаржылық ресурстарды тарту мен пайдалану жөніндегі біртұтас мемлекеттік саясаттың жоқтығы сыртқы қарыздың көбеюіне алып келеді және ол, өз кезегінде, экономикалық дамуды тежейтін елеулі кедергіге айналуы мүмкін.

Халықаралық тәжірибе байыпты қарыз алу саясатын жүргізу және мемлекеттік сектордың қарызын басқару және жеке сектордың сыртқы қарызын реттеу саласында мемлекеттің әлеуетін нығайту үшін қажетті шараларды уақтылы қабылдау елдің макроэкономикалық тұрақтылығының жоғары деңгейін қамтамасыз ету үшін ең маңызды фактор болып табылатындығын куәландырады. Әлемдік тәжірибеде, әдетте, көптеген елдердің сыртқы және ішкі нарықтарда өз қарыз алу стратегиялары және борышты басқару саласындағы әлеуетін нығайту жөніндегі жоспарлары бар. Бұл қажеттіліктер капиталдың ішкі нарығын дамыту дәрежесімен, валюта режимінің ерекшеліктерімен, макроэкономикалық саясаттың және нормативтік реттеу шараларының сапасымен, реформаларды әзірлеу және жүзеге асыру саласында ұйымдастыру-құқықтық әлеуетпен, елдің кредитке қабілеттілігімен және оның борышты басқару саласындағы мақсаттарымен айқындалады.

Біздің мемлекетіміздегі, дүниежүзіндегі соңғы экономикалық және қаржылық жағдай мемлекеттің сыртқы қарызы туралы мәселені бірінші кезекте шешуді қажет ететін мәселелер қатарына шығарды. Бұл орайда сыртқы қарызды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметі құқықтық реттеусіз жүзеге аса алмайтыны анық. Жоғарыда айтылғандардың негізінде бұл мәселе бүгінгі таңда өзекті тақарыптардың біріне айналғанына ешкім күмән келтіре алмайды деп ойлаймыз.

Жұмыстың мақсаты с ыртқы қарыздарды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметін құқықтық реттеудің жай-күйін талдау және соған орай белгілі бір ұсыныстар әзірлеу. Аталған мақсатқа қол жеткізу үшін төмендегідей міндеттерді шешу белгіленді:

- сыртқы қарызды өтеудің теориялық және тәжірибелік қырларын талдау;

- сыртқы қарызды басқару мәселесін талдау;

- сұрынғы КСРО-ның сыртқы қарызының құқықсабақтастығын талдау;

- Қазақстан Республикасының сыртқы борышына (қарызына) жалпы экономикалық сипаттама жасау.

Жұмыстың объектісі болып сыртқы қарыздарды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметін құқықтық реттеу аясындағы мемлекеттердің ынтымақтастығы табылады.

Жұмыстың пәні - сыртқы қарызды өтеуге қатысты нормативтік-құқықтық актілер табылады.

Тақырыптың зерттелу дәрежесі. Біз зерттеу объектісі ретінде алып отырған тақырыпқа қатысты шетелдік, әсіресе ресейлік, және отандық авторлардың еңбектері бар. Ол еңбектердің басым көпшілігі сыртқы қарызды өтеудің экономикалық қырларына арналған. Сыртқы қарызды өтеуге байланысты мемлекеттердің қызметін құқықтық реттеуге қатысты заңгер-ғалымдардың еңбектерің жоқтың қасы. Дегенмен де, халықаралық экономикалық құқықтың жекелеген мәселелеріне қалам тартқан отандық халықаралық құқық мамандары ретінде мына авторларды атауға болады: С. Ж. Айдарбаев, Ж. М. Аманжолов, А. А. Сәлімгерей, Т. К. Ерджанов, М. Б. Құдайбергенов, Ж. Құлжабаева және т. б. бар.

Жұмыстың тәжірибелік маңызы . Зерттеу барысында қалыптасқан ғылыми қорытындылар, авторлық идеялар мен ұсыныстар халықаралық құқық, соның ішінде халықаралық экономикалық құқық саласындағы мамандар тарапынан сұранысқа ие болады деп ойлаймыз. Сонымен қатар бұл зерттеу жұмысы аталған мамандықтар бойынша жоғары оқу орындарында білім беру процесінде пайдаланыла алады.

Қорғауға шығарылатын негізгі ережелер:

мемлекеттік сыртқы қарызды басқарудың тиімді жүйесін құру мақсатында мемлекеттің халықаралық қаржы ұйымдарымен жұмыс істеу жөніндегі бірыңғай саясаты қалыптастырылуға тиіс, оның шеңберінде қызметінің ерекшелігіне, қарыз қаражатын беру шарттарына және қалыптасқан жұмыс тәжірибесіне (республикада инвестициялық жобаларды іске асыру тиімділігі, жұмыс тәжірибесі және т. б. ) байланысты халықаралық қоғамдастық мойындаған әрбір халықаралық қаржы ұйымымен ынтымақтастықтың нақты бағыттары анықталады. Мемлекеттің халықаралық қаржы ұйымдарымен жұмыс істеу жөніндегі саясаты орта мерзімді фискалдық саясат құрамында борышты басқару стратегиясында көрініс табуға тиіс.
Қазақстанда қарызды басқару жүйесінің құқықтық негізі мен жүйесі қалыптаспаған. Ол ішкі қарызды және жалпы сыртқы қарызды басқару жүйесінен құралуға тиіс. Қолданыстағы заңнамада қарызды басқару мәселелері жеткілікті түрде реттелмеген, қарызды басқаруды толық көлемде қамтымайтын әртүрлі мемлекеттік органдардың жекелеген нормативтік құқықтық актілері бар. Ішкі және сыртқы қарызды басқаруға жауапты мемлекеттік органдар арасында ақпарат алмасудың әрекетшіл жүйесі қалыптаспаған. Қарызды басқарудың қолданыстағы тетігін талдай келе, ақша-несие, салықтық-бюджеттік саясатпен өзара тығыз байланыста болатын қарызды басқарудың біртұтас жүйесін құру ұсынылады.
Біздің елімізде сыртқы қарыздарды тартуға шектеу қоятын бірде бір нормативтік актінің болмауы, қарыз алушылардың алып-сатарлық әрекеттеріне шек қоюға мүмкіндік бермейді Бұл жерде корпоративтік сектордың тартқан қарыздарына қатысты алсақ, тек қана банктердің сыртқы қарыздарына шектеу олардың капиталына қатысты таяу уақыттан бастап енгізілсе, ал кәсіпорындарға байланысты мұндай шектеулер әлі жоқ десе болады. Шын мәнісінде бүгінгі сыртқы қарыздардың жартысына жуық бөлігі осы корпоративтік кәсіпорындардың үлесіне келетінін естен шығармау қажет.
Мемлекеттің қарыз алу тетігі қаржылық ресурстарды қалыптастыру және пайдалану процедураларымен тығыз байланыста болу керек. Осыған байланысты кез келген мемлекеттегі қарыз алу саясатын ақша-несие саясатымен, сондай-ақ, салықтық-бюджеттік саясатпен толықтай байланыстырып жүргізген орынды. Ол үшін мемлекетте қаржылық ресурстарды қалыптастырумен және пайдаланумен өзара тығыз байланысты қарызды басқару жүйесі құрылуға тиіс.

Жұмыстың әдістемелік негізін зерттеудің мақсаты мен міндеттеріне сәйкес келетін ғылыми әдістер кешені құрайды. Зерттеудің әдістемелік негізін бүгінгі таңда оларсыз құқықтық зерттеулер жүргізу мүмкін болмайтын бірқатар ұстанымдар анықтады. Жұмыстың әдістемелік негізі жалпы алғанда жүйелі, салыстырмалы және тарихи талдауға сүйенген.

Жұмыстың құрылымы мен мазмұны оның мақсат-міндеттерімен анықталған. Дипло жұмысы кіріспеден, негізгі бөлім мен қорытындыдан және пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады. Жұмыстың негізгі бөлімі құрылымдық және мазмұндық тұрғыдан екі тарауға бөлінген. Олар, өз кезегінде, параграфтарға тармақталған.

Жұмыстың жалпы көлемі 53 бет.

І МЕМЛЕКЕТТЕРДІҢ СЫРТҚЫ ҚАРЫЗДЫ ӨТЕУГЕ БАЙЛАНЫСТЫ ҚЫЗМЕТІНІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ ЖӘНЕ ТӘЖІРИБЕЛІК ҚЫРЛАРЫ

1. 1 Сыртқы қарызды өтеудің теориялық және тәжірибелік қырлары.

Нарық жағдайында кез келген мемлекет немесе тауар шығаратын және қызмет көрсететін шаруашылық етуші субъект мемлекет ішінен немесе сыртқы нарықтан қарыз алады. Мемлекетпен немесе шаруашылық етуші субъектімен тартылған несиелер немесе қарыздар әлеуметтік-экономикалық міндеттерді шешуге және инвестициялық жобаларды жүзеге асыруға пайдаланылады. Сол арқылы қаржылық ресурстарды толықтырады және олардың тиімді пайдаланылуына ықпал етеді. Екінші жағынан несиелер мен қарыз үшін үстеме пайыз төлеу керек және белгілі бір уақыттан кейін оны қайтару керек. Бұл мемлекеттің өзінің қаржылық ресурстарының азаюына алып келу мүмкін. Қарызға алынатын қаржының көлемін оларды қарызға алу шарттарымен негізді анықтау, сондай-ақ қарызға алынған қаржыны тиімді пайдалану және оны қайтару шарттары мемлекеттің қаржылық ресурстарын басқару процесі маңызды болып табылады.

Мемлекеттің қарыз алу тетігі қаржылық ресурстарды қалыптастыру және пайдалану процедураларымен тығыз байланыста болу керек. Осыған байланысты кез келген мемлекеттегі қарыз алу саясатын ақша-несие саясатымен, сондай-ақ, салықтық-бюджеттік саясатпен толықтай байланыстырып жүргізген орынды. Ол үшін мемлекетте қаржылық ресурстарды қалыптастырумен және пайдаланумен өзара тығыз байланысты қарызды басқару жүйесі құрылуға тиіс.

Қарызды басқару жүйесін құру «қарыз», «қарызды басқару» түсініктерінің теориялық мәселелерін зерттеуді, сондай-ақ оның нақты құрылымдық элементтерін бөле отырып, ондай жүйені құрудың тәжірибелік қырларын талдауды талап етеді.

Экономикалық зерттеулерде, ғылыми құқықтық монографияларда қарызды басқару мәселесінің теориялық қырларына жеткілікті түрде көңіл бөлінбеген. Республикада мемлекеттің сыртқы қарызын басқару мәселелеріне арналған ғылыми еңбектер жоқтың қасы.

Нормативтік құқықтық актілерде негізінен мемлекеттік қарызды және мемлекет кепілдік берген қарызды басқару мәселелері қарастырылған. Бұған қоса, қазіргі таңда сыртқы қарыз алу мен мемлекет қатысатын ұйымның қарызын басқару жөніндегі кешенді мемлекеттік саясат пен оның құқықтық реттелуі нақты белгіленбеген.

Біздің ойымызша, мемлекеттің қарызы - бұл белгілі бір мерзімге алынған және жеке және заңды тұлғалармен, мемлекетпен өтелмеген қарыздың сомасы, сондай-ақ, олардың белгілі бір мерзімге қатысты қарыздық міндеттемелері.

Қазақстан Республикасының 2008 жылғы 4 желтоқсандағы Бюджет кодексінде мемлекеттік қарыздың төмендегідей анықтамасы берілген, мемлекеттік қарыз - қарыз алушы Қазақстан Республикасының Үкіметі, Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкі немесе жергілікті атқарушы органдар болатын қарыз қатынастары деп белгіленген [2, 3 б. ] . Осы анықтамаға сәйкес мемлекетітк қарыз елдің жалпы қарызының құрамдас бөлігі болып табылады. Сонымен қатар, қазақстандық заңнамада мемлекеттік емес қарыз деген түсінік қолданылады. Атап айтқанда, мемлекеттік емес қарыз - бұл Қазақстан Республикасының Үкіметін, Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкін және жергілікті атқарушы органдарды қоспағанда, Қазақстан Республикасының резиденті қарыз алушы болатын қарыз қатынастары.

Өз кезегінде, Қазақстан Республикасының Ұлттық банкі беретін жыл сайынғы есепте банктік сектордың сыртқы қарыздарын, фирмааралық қарыз бен басқа да қарыздық міндеттемелерді көрсете отырып, мемлекеттік емес сектордың қарызы қарастырылады. Бұл елдің қарызын, әсіресе мемлекет қатысатын ұлттық компаниялар мен акционерлік қоғамдар негізінде сыртқы қарызды басқару бойынша кешенді талдау жүргізуде белгілі бір қиындықтар тудырады.

Әлемдік тәжірибені талдау көрсеткендей, мемлекеттің қарызын басқарудың нақты стратегиясы немесе құқықтық жүйесі қалыптаспаған. Көптеген мемлекеттер қарызды басқарудың өзіндік жүйелерін өздерінің ұлттық экономикалық ерекшеліктеріне қарай қалыптастыруға талпынады. Мысалы, Ирландияда, Жаңа Зеландияда, Швецияда, Ұлыбританияда және т. б. мемлекеттік қарызды басқару бойынша арнайы қызметтер құрылып, жұмыс істейді екен. Кейбір елдерде, керісінше, қарызды басқару функциялары бірнеше мекемелер арасында бөлінген.

Көптеген мемлекеттерде, бюджет тапшылығын қаржыландырудан басқа, мемлекеттік қарыз алу саясаты бағалы қағаздардың ішкі нарығының тиімді жұмысын дамытуға және қолдауға бағытталғанын атап өткен жөн. Мысалы, Жапонияда мемлекеттік бағалы қағаздар нарығын дамыту мемлекеттік қарызды басқарудың маңызды мақсаты болып табылады, өйткені бұл нарық несиелік тәуекелдің төмен деңгейіне орай ішкі қаржылық нарық үшін бағдар болып табылады және белсенді сауда саттық жүргізілетін бағалы қағаздардың ішкі нарығының сегменті ретінде шығады.

Үкіметтік қарыз алу капиталдың сыртқы нарықтарында жүзеге асырылатын басқа бір елдер де бар. Мемлекеттің қарызын басқаруға қатысты мұндай ұстаным жағдайында мемлекет тарапынан қаржылық институттар үшін бәсекелестік жағдай жасалмайды, сондай-ақ, ішкі қор нарығын дамытуда мемлекеттің қатысу рөлі төмендейді.

Сонымен, мемлекеттердің қарызын басқару тетігі екі элементтен құралуға тиіс: ішкі қарызды басқару және мемлекеттің сыртқы қарызын басқару. Бұл элементтердің толық өзара байланысы, біздің ойымызша, ақша-несие және салықтық-бюджеттік саясатпен өзара байланыста мемлекеттің қарыз алуының тиімді саясатын жасауды қамтамасыз етеді.

Республикада «Мемлекеттік және жалпы сыртқы борышты басқару жөніндегі тұжырымдама» жасалып, мақұлданған. Онда негізінен елдің жалпы сыртқы қарызын басқару мәселелері қарастырылған [3, 1 б. ] .

Мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген қарыз алу және борыш, мемлекет кепілгерлігі туралы жалпы ережелер Қазақстан Республикасының 2008 жылғы 4 желтоқсанда қабылданған Бюджет кодексінде белгіленген. Оған дейін мемлекеттік қарыз алуы және Қазақстан Республикасы резиденттерінің мемлекеттік кепілдіктермен қамтамасыз етілген мемлекеттік емес қарыз алуы процесінде, сондай-ақ мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген борышты басқару процесінде туындайтын қатынастарды реттейтін бірден бір нормативтік құқықтық акт ретінде «Мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген қарыз алу мен борыш туралы» 1999 жылғы 2 тамыздағы N 464-I Қазақстан Республикасының Заңы табылған еді. Бірақ, 2008 жылғы 4 желтоқсанда жаңа Бюджет кодексінің қабылдануына байлансты аталған заң өз күшін жойды.

Сонымен, Бюджет кодексінде белгіленген мемлекеттік қарызды реттеудің құқықтық қырларына тоқталатын болсақ ол төмендегідей.

Қазақстан Республикасы Үкіметінің және жергілікті атқарушы органдардың қарыз алуы, мемлекет кепілдік берген қарыз алу Қазақстан Pecпубликасының бюджет заңнамасына сәйкес жүзеге асырылады.

Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің қарыз алуы «Қазақстан Pecпубликасының Ұлттық Банкі туралы» Қазақстан Республикасының Заңына сәйкес жүзеге асырылады. Қазақстан Республикасы Үкіметінің, жергілікті атқарушы органдардың және Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің қарыз алуы мемлекеттік қарыз алу болып табылады.

Мемлекеттік емес қарыз алуды Қазақстан Республикасының резиденттері кез келген мөлшерде, кез келген валютада және кез келген нысанда Қазақстан Республикасының заңнамасында белгіленген шектеулерді ескере отырып, өз бетінше жүзеге асырады.

Мемлекеттік емес қарыздарды заңды тұлғалар мемлекеттік кепілдікпен және мемлекет кепілгерлігімен тарта алады. Жедел басқару құқығында мүлкі бар заңды тұлғаларға мемлекеттік емес қарыз алуды жүзеге асыруға тыйым салынады.

Мемлекеттік қарыздар қарыз алушыға қатысты алғанда: 1) Қазақстан Республикасы Үкіметінің қарыздары; 2) Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің қарыздары; 3) жергілікті атқарушы органдардың қарыздары болып бөлінеді.

Несие капиталының нарықтарына қарай мемлекеттік қарыздар: 1) мемлекеттік сыртқы қарыздар; 2) мемлекеттік ішкі қарыздар болып бөлінеді.

Қарыз алу нысаны бойынша мемлекеттік қарыздар: 1) мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар шығару; 2) қарыз шарттарын жасасу болып бөлінеді.

Мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар қолданылу мерзімі бойынша: 1) 1 жылға дейінгі айналыс мерзімімен қысқа мерзімді; 2) 1 жылдан 5 жылға дейінгі айналыс мерзімімен орта мерзімді; 3) 5 жылдан артық айналыс мерзімімен ұзақ мерзімді болып бөлінеді.

Мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар шығару мақсаттары бойынша:1) бюджет тапшылығын қаржыландыру мақсатында шығарылатын; 2) борыштық құралдардың ішкі нарығын дамытуға жәрдемдесу мақсатында шығарылатын болып бөлінеді.

Мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар құжаттамалық және құжаттамалық емес нысанда шығарылуы мүмкін. Мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар ұсынушыға арналып құжаттамалық нысанда ғана шығарылуы мүмкін. Мемлекеттік эмиссиялық бағалы қағаздар нақты және дисконттық құны бойынша сыйақының тіркелген және тіркелмеген (құбылмалы) ставкасымен шығарылуы мүмкін.

Өзара талаптарды ескермей, Қазақстан Республикасының заңнамалық актілеріне сәйкес Қазақстан Республикасы Үкіметінің, Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің борышына немесе мәслихаттардың шешімдерімен жергілікті атқарушы органдардың борышына жатқызылған алынған (игерілген) және өтелмеген мемлекеттік қарыздардың белгілі бір күнге, сондай-ақ борыштық міндеттемелердің белгілі бір күнге сомасы мемлекеттік борыш болып табылады.

Мемлекеттік борыш ішкі және сыртқы мемлекеттік борышты қамтиды.

Қазақстан Республикасы Yкіметінің, Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің және жергілікті атқарушы органдардың Қазақстан Республикасының резиденттері алдындағы мемлекеттік ішкі қарыздары мен басқа да борыштық міндеттемелері бойынша мемлекеттік борышының құрамдас бөлігі мемлекеттік ішкі борыш болып табылады.

Қазақстан Республикасы Үкіметінің және Қазақстан Республикасы Ұлттық Банкінің Қазақстан Республикасының резидент еместері алдындағы мемлекеттік сыртқы қарыздар мен басқа да борыштық міндеттемелері бойынша мемлекеттік борышының құрамдас бөлігі мемлекеттік сыртқы борыш болып табылады.

Қазақстан Республикасының Үкіметі республикалық бюджеттің қаражатымен қамтамасыз етілетін үкіметтік борышты өтеу және оған қызмет көрсету жөнінде міндеттемелер атқарады. Жергілікті атқарушы органдар жергілікті бюджеттердің қаражатымен қамтамасыз етілетін өзінің борышын өтеу және оған қызмет көрсету жөнінде міндеттемелер атқарады. Қазақстан Республикасының Үкіметі және жергілікті атқарушы органдар бір-біpінің міндеттемелері бойынша жауап бермейді. Қазақстан Республикасы Үкіметінің және жергілікті атқарушы органдардың міндеттемелері қарыз берушіге негізгі борыш қайтарылған және борышқа қызмет көрсету жөніндегі төлемдер толық мөлшерде төленген кезде орындалды деп есептеледі.

Қазақстан Республикасының Үкіметі және жергілікті атқарушы органдар борышты қалыптастыру, өзгерту және оған қызмет көрсету процесін есепке алуды, талдауды және бақылауды жүзеге асыру арқылы тиісінше үкіметтік борыштың және жергілікті атқарушы органдар борышының мониторингін жүзеге асырады.

Мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген борышты, мемлекет кепілгерлігі бойынша борышты және тәуекелдерді басқару:

1) алдағы жоспарлы кезеңге арналған мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген қарыз алу мен борыштың, мемлекет кепілгерлігі бойынша борыштың жай-күйі мен болжамын онда соған сәйкес үкіметтік борышты және жергілікті атқарушы органдардың борышын өтеу мен қызмет көрсетудің көлемдері, мемлекеттік кепілдіктер мен мемлекет кепілгерлігін ұсынудың лимиттері белгіленетін көрсеткіштерді айқындай отырып, жыл сайынғы бағалауды қамтиды. Алдағы жоспарлы кезеңге арналған мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген қарыз алу мен борыштың, мемлекет кепілгерлігі бойынша борыштың жай-күйі мен болжамын жыл сайынғы бағалауды дайындауды мемлекеттік жоспарлау жөніндегі орталық уәкілетті орган Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкімен бірлесіп, бюджетті атқару жөніндегі орталық уәкілетті органның қатысуымен жинақталған мемлекеттік және мемлекет кепілдік берген борыштың, мемлекет кепілгерлігі бойынша борыштың көлемдері мен құрылымының негізінде жүзеге асырады;

2010. 02. 04. № 263-ІV ҚР Заңымен 2) тармақша өзгертілді (2010 жылғы 1 қаңтардан бастап қолданысқа енгізілді) ( бұр. ред. қара ) 2) мемлекеттік жоспарлау жөніндегі орталық уәкілетті органның Қазақстан Республикасының Үкіметі бекіткен және республикалық бюджет туралы заңда бекітілетін тәртіппен үкіметтік борыш лимитін, мемлекеттік кепілдіктер және мемлекет кепілгерлігін беру лимиттерін және Қазақстан Республикасының Үкіметі бекітетін жергілікті атқарушы органдар борышының лимиттерін айқындауын;

3) бюджетті атқару жөніндегі орталық уәкілетті органның тиісті қаржы жылына арналған республикалық бюджетте бекітілетін Қазақстан Республикасы Үкіметінің қарыз алу көлемдерін, нысандары мен шарттарын, үкіметтік борышты өтеу мен қызмет көрсету көлемдерін айқындауын;

2010. 02. 04. № 263-ІV ҚР Заңымен 4) тармақша өзгертілді (2010 жылғы 1 қаңтардан бастап қолданысқа енгізілді) ( бұр. ред. қара ) 4) бюджетті атқару жөніндегі орталық уәкілетті органның Қазақстан Республикасының Үкіметі белгілеген тәртіппен мемлекеттік қарыздарды тіркеуін және есепке алуын және мемлекеттің оның кепілдіктері мен кепілгерліктері бойынша міндеттемелерді орындауға байланысты талаптарды, мемлекеттік қарыздар мен мемлекеттік борышты, мемлекет кепілдік берген борышты және мемлекет кепілгерлігі бойынша борышты алу, пайдалану, өтеу және қызмет көрсету мониторингін, сондай-ақ мемлекеттің оның кепілдіктері мен кепілгерліктері бойынша міндеттемелерді орындауға байланысты туындаған мемлекет талаптарын жүзеге асыруын;

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.