Денсаулық сақтау әлеуметтік институт ретінде

Пән: Социология, Демография
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 50 бет
Таңдаулыға:

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ

ӘЛ-ФАРАБИ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ

ФИЛОСОФИЯ ЖӘНЕ САЯСАТТАНУ ФАКУЛЬТЕТІ

ӘЛЕУМЕТТАНУ ЖӘНЕ ӘЛЕУМЕТТІК ЖҰМЫС КАФЕДРАСЫ

ДИПЛОМДЫҚ ЖҰМЫС

„ Денсаулық сақтау әлеуметтік институт ретінде ”

ОрындаушыМеирбекова А. А

4 курс (қолы, күні)

Ғылыми жетекші Утешов С. К

соц. ғ. д. проф. (қолы, күні)

Норма Омарова А. Т

бақылаушы (қолы, күні)

Қорғауға жіберілді:

Социология кафедрасының

меңгерушісі,

социол. ғ. д., профессорАбдирайымова Г. С

(қолы, күні)

Алматы 2012

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ

ӘЛ-ФАРАБИ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ

Меирбекова А. А

ДИПЛОМДЫҚ ЖҰМЫСЫ

„ Денсаулық сақтау әлеуметтік институт ретінде ”

050501 - «Әлеуметтану» мамандығы

Алматы 2012

Кіріспе

І. Денсаулық сақтау әлеуметтік институт ретінде дамуының теориялық- әдістемелік негізі

1. Денсаулық зерттеу объектісі ретінде

1. 2 Қазақстан Республикасының денсаулық сақтау жүйесінің қалыптасуы

1. 3 Қазақстан Республикасының денсаулық сақтау жүйесінің типологиясы

ІІ. Қазақстан Республикасының халық денсаулық сақтаудың негізгі міндеттері

2. 1 Қазіргі жағдайдағы денсаулық сақтаудың мәселелері мен трансформациясы

2. 2 Қазақстандағы денсаулық сақтаудағы дәстүрлер мен инновациялар

2. 3 Қазіргі денсаулық сақтаудағы қоғам мен мемлекет арасындағы өзара байланыс модельдері

3. Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер мен монографиялар тізімі

Кіріспе

Медицина әлеуметтануы мен денсаулық сақтау-әлеуметтану саласы, жаңа заман қоғамындағы медицина мен денсаулық проблемаларын зерттейді. Адамдардың денсаулық сақтау мен медициналық қызмет көрсету саласын ерекше мінездейтін, әлеуметтік және әлеуметтану процестерін кешенді қатынастарынның заңдылықтарын және әлеуметтану проблемаларын, құбылыстарын зерттейтін бағытын біріктіретін әлеуметтану саласы. (Писаренко И. Я) Бұл саланы кейбір ғалымдар медициналық әлеуметтік проблемаларының шектейтінің айтты. (А. М. Изуткин, В. П. Петленко, Г. И. Царегородцев, Киев: Здоровья 1981 ж. ) . Медицина денсаулық сақтау саласының бір ғана жүйесі болғандықтан, заңдылық құқығы жоқ болып саналады. Әлеуметтік салада бір сала болып есептеледі. Әлеуметтік теорияны зерттей отырып, денсаулық сақтау ғылыми практикада «медициналық әлеуметтану» болып есептеледі. Сондықтан әлеуметтік өмірдегі саланың толық көлемін және әлеуметтік процесін кеңейте санайды. Ол процестерді және денсаулық сақтаудың барлық саласындағы тек бір проблемаларын емес, медицина қызметкерлерін байланыстыратын зерттейді. «Денсаулық сақтау» термині әр түрлі институттарға қатысты, денсаулық сақтау мен қолдау және отбасындағы денсаулық, білім, еңбек, дін, құқық салалары функцияларына әсер етуші болып табылады.

Яғни сол замандардан бастап денсаулық сақтау мәселері талқыланған болатын. Сонымен қатар белгілі щет елдік және де отандық елдік ғалымдардың денсаулық сақтау жүйесін қарастыра отырып олардың теориялық және тәжірибесін қарастыра отырып сол әдістерді пайдаланамыз. Сонымен қатар

Өзектілігі

1. Денсаулық сақтау әлеуметтік институт ретінде дамуының теориялық- әдістемелік негізі

1. 1. Денсаулық зерттеу объектісі ретінде

Еуропа мемлекеттерінде әсіресе Ұлыбританияда, Германияда, Францияда денсаулық аспектілері VIII ғасырдың соңынан әлеуметтік медицина шегінде зерттелді. Сол Францияда Ұлы көтеріліс әсерінен қоғамдық денсаулық сақтау концепциясы пайда болды.

Екі жүз жыл шамасында медицина әлеуметтануы мен денсаулық сақтау проблематикасы болды, ол эпидемология мен әлеуметтік гигиенада пайдаланылды. Медициналық әлеуметтану мен денсаулық сақтау 1950 жылы АҚШ-та мамандырылған сала ретінде пайда болды. Екінші дүниежүзілік соғысынан кейін медициналық әлеуметтану мен денсаулық сақтау тез дамыды. Қазіргі кезде шет елдерде әлеуметтану саласы кең тарған медицина білімінде жеке бір сала болып саналады. Медициналық әлеуметтану мен денсаулық сақтаудың дамуына әлеуметтанушы ойшылдар: К. Маркс, Энгельс, Франк, Парсонс, Мертон, Фуго, Мэмфорт, Наварро, Уинтер және т. б үлкен еңбектер жасады : 1) . жаңа заман қоғамында денсаулыққа байланысты туындаған көптеген мәселелердің әлеуметтік табиғаты бар; 2) . алам денсаулығы мен өмірі жоғарғы әлеуметтік құндылық болып есептелді; 3) . медицина тарапынан аурулардың жас мөлшерін аурудың әлеуметтік аспектілерін зерттеу үшін қадағаланатын болды. Әсіресе психиатрия, педиатрия, отбасылық медицина, гериатрияжәне коммунальды медицина бағытындағылар. 4) . жоғарғы оқу орындарында әлеуметтану бөлімін ашу қажеттілігі пайда болды.

Батыс әлеуметтанушыларының арасында медициналық әлеуметтану мен денсаулық сақтау саласын зерттемеген маман жоқ. Көптеген баспалар мысалы «денсаулық және қоғамдық тәртіп», «әлеуметтану ғылымы мен медицина», «денсаулық пен аурудың әлеуметтануы». Ресейде қарапайым крестьяндардың денсаулық мәселесін М. В. Ломоносов және А. Н. Радищев, бірінші болып қарастырды.

1920жылы одақ денсаулық сақтау негізін қалаған көрнекті дәрігерлер: Н. А. Семашко, С. И. Мицкевия, А. И. Винокуров, Э. П. Соловьев. Олар медицина мәселесімен бірге денсаулық сақтаудағы әлеуметтік мәселелер толығымен назарларынан тыс қалдырмады. 1950-1970 жылдары медицина әлеуметтануы мен айналысқан ғалымдар Д. А. Бирюков, Н. И. Гращенков, В. М. Жданов, . А. М . Изуткин, . О. ВКербиков, Ю. П. Лисицын, В. Ф. Сержантов, Б. Я. Смулевия, Г. И. Царегородцев. А. М. Изуткин, В. П. Петленко, Г. И. Царегородцев«Медицина әлеуметтану» монографиясында әлеуметтік философиялық мәселелер: 1) адамның биоәлеуметтік бірлігіндегі мәселесі; 2) адам мен табиғаттың өзара қарым -қатынасы 3) ғылыми-техникалық процестердегі адам денсаулығы мен өмірін сақтау проблемалары 4) денсаулық сақтау мен өмір сүру салты мәселелері 5) медицинаның жаңа заман қоғамындағы этникалық мәселелері медицинадығы әлеуметтану және денсаулық сақтау негізгі зерттеулер бағытына бөлуге болады.

Қоғамдық сала ретінде денсаулық сақтау адамның күнделікті өмірімен байланысты. Оның әлеуметтік субъектісіндегі негізгі өлшемдері: 1) денсаулық пен медициналық қызмет көрсету жағдайы. 2) өмір сүрге тиімді медициналық қызмет 3) денсаулық сақтаудағы кепілді медициналық көмек алу мен азаматтық құқықтары 4) медициналық көмекті тандау 5) өмір сүру ресурсын құрдағы денсаулық сақтау ресурстарының дамуы 6) денсаулық сақтаудағы және медициналық қызметі әлеумтеттік бақылау; 7) денсаулық сақтаудағы әлеуметтік субъэктінің жауапкершілік дәрежесі8) денсаулық сақтаудағы жағдайлармен мүмкіншіліктер 9) денсаулық сақтау саласындағы әлеуметтік қызығушылықтар. Медицинаның әлеуметтану институттарына сияқты негізгі өлшемдері:1) медицина құндылықтары (мақсаттары, принцптері, кодекстері) 2) медицинаның қалыптасуымен функциялары. 3) оның ішкі институттық ұйымдарының түрлері:(ақылы, жеке мемлекеттік, комуналды, ведомостволалы қайырымдылық қорлары сияқтылар) . 4) медицина нышандары . 5) медицинаның құқұқ пен әдеп арасындағы дәрежесі (дәрігерлер, пациенттер, мемлекет және т. б. ) . 6) мамандар дәрежелерінің жүйесі. 7) мамандырылған білім жүйесі мен мамандырылған таңдаулар.

Медицина моделі- медицинадағы инфекциялық аурулар теориялары шыққаннан бері ғылыми түсінігі болып табылады. Бұл моделдің:1) ауру медицина араласуындағы төменгі объектісі болып саналады. 2) ғылыми медицина ғылымы адамның ағзасын ерекшеліктеріне мән бере отырып емдейді. Медициналық модел технократикалық аурудың шектелген ортасында ғана тиімді болды. Жаңа заман қоғамының мәселелерін шешуші ретінде денсаулық сақтау жүйесінде қажет етіледі және аурудың таралуына қарсы тұрады. Әлеуметтануда медициналық жақындық сияқты профилактикалық шараларын өткізуде, ауру мен денсаулығының мінез факторларына әлеуметтік жақындығын шығара отырып, әлеуметтік мәдени жаман қылықты тәртібін мысалы, шылым шегу, ауруға үйренісу, нашар тамақтану сияқты. Медициналық моделдердің шыншылары жиі медициналық «ұяшықтарды» бекітуде жағдайы мен тәртіп түрлері мен алғашқы әлеуметтік ауытқыларды күшейтуге бейімделді. Медициналық әлеуметтану және денсаулық сақтаудағы методологияның қалыптасу рөлі ерекше. Алғашқы болып ол (медицина) медицинаның әлеуметтік, мәдени және тарихи білімінің бар екенін біледі және таңдана сыншысының объектісі ретінде қабылданады. Медициналық әлеуметтану және денсаулық сақтаудағы медицина білімі ғылыми шындықты ғана зерттемей, сонымен қатар жақсы жағынан денсаулыққа әсер етуші құралы болады. Медициналық әлеуметтану және денсаулық сақтаудың әрі қарай дамуы методологиялық қиындықпен мәселелерге байланысты. Бірінші мәселе ең теориялық түсініктерге қатысты. Ғылыми шешімнің дұрыс шешілмеуі мәселелерді шешуде қиындық туғызады. Екінші мәселе тобы түсіндіру мен жеткізу моделіне қатысты. Бұл моделдер арасы мен олардың верификациясын таңдау теориялық жобалаудың бірліктілін талап етеді.

Әлеуметтік және медицинадағы биосоцалды монизм проблемасы (мәселесі)

Тарихи материализм- Медицинадағы әлеуметтік тану әдістемелік негізі. Тарихи материализм К. Маркс пен Ф. Энгельстің философиялық материализм мен материалистік өнделген диагностикаларды тарату нәтижесінен пайда болған. В. И. Лениннің айтуынша, олар алғашында әлеуметтік ғылымға айналдырды.

Материалды түсінік тарихында алғашқы қоғамдық дәстүр мен екінші қоғамдық түсінік қондырғылары жатады. «Маркс адам тарихының даму заңын ашты : соңғы уақытқа дейін идеологиялық қаттпарда жасырын келген, жай дәлел, адамдар бірінші кезеңде тамақтану керек, ішу керек, баспана мен киім кию керек, жағдайды жақсарту алдында политикамен, ғылыммен, өнермен, дінмен айналысуы керек және т. б. ; өндірістің өмірдегі материалды жағдайы, сонымен қатар халықтың экономикалық даму деңгейімен ғасырлар негізін құрайды, олардан мемлекеттік орындар, құқықтық көзқарастар, өнер және адамның діни негіздері дамиды, сондықтан олар түсініктірілінген болу керек, - керісінше емес; осы кезге дейін жасалынып келгендей емес. », - деп Ф. Энгельс жазды.

Маркстік әлеуметтану қоғамдық дамумен дүниетарихи процессін қарайды. В. И. Ленин « . . . қоғамдық қатынас мағлұмттарын өндірістікке және мына соңғы, жоғарғы өндіруші күштер дүниетарихи поцессінің қоғамдық форматтағы көрсету дамуына» мықты негіз берді. Дүниетарихи процесстері сияқты халықтың әлеуметтік жағдайы функцалану және даму анықталынған заңдарына бағынады.

Тарихи материализм қоғамдық өмірдің бір ғана бөлігін емес, қоғамның бүтіндей жүйесінің дамуын зерттейді. Тарихи материализм көзі - бұл адамның қоғамдық ортасы, қоғамдық-экономикалық форматтары, қоғамның дамуымен және функциалау жылжымалы күші, көлемді жалпы заңы. Сонымен қатар қоғамның жалпыәлеуметтік даму заңдары, барлық тарихи деректерге қатысты, қоғамдық-экономикалық формациялардың әр қайсысының ішінде өзіне тән негізбенен көзге түседі. Сондықтан тарихи материализм алғашқы құлшылдық, феодалдық, капитализм немесе коммунизм қоғамындағы жалпыәлеуметтік заңдарының жеке формаларын пайда болуын және жүргізілуін тексереді.

Әлеуметтік заңдардың ішінде, қойылған тарихи материализммен бірге, барлық қоғамдық дамуда әсер ететіндерде бар. Оларға ролдерді айқындайтын заңдар жатады:қоғамдық дәстүрден қоғамдық санаға қатысты ; қоғамның осы немесе әлгі құрылымына қатыстыөндіріс әрекеттері ; өндірушілердің экономикалық қатынастар күші; экономикалық базисінен жоғарғы құрылыс қатынастары ; әлеуметтік табиғи жеке басы

заңдылықтарының қоғамдық қатынастары.

Қорыта келе, тарихи материализм пәнінің ерекшелігі - өзімен бірге жеке қоғамдық ғылыми әлеуметтік зерттеулердің жалпы әдістерін ұсынады. Маркстік әлеуметтану - бұл өндіріс аймағындағы, рухани мәдениеті, қызмет көрсету орталықтарындағы әлеуметтік зерттеулердің нақты әдістемелік нысанасы. Осы әдістемеге жетекші ете отырып, біріншіден, бір нәрсенің пайда болуын және олардың басқалармен қатынастарын жан-жақты ашу. Екіншіден, маркстік әлеуметтану политэкономиканың, педагогиканың, психологияның, әлеуметтік гигиенаның және қоғамдық ғылымның пайда болуын, ұйымдастыру процессін және бағытын анықтайды. Үшіншіден ғылыми әлеумет жалпы әдіс секілді жеке зерттеулерді, тиянақты теориялық қорытындыларды және практикалық нұсқауларды дұрыс қорытуға мүмкіндік береді .

Тарихи материализм, барлық маркс - лениндік философия сияқты медицина, әсіресе, медико-биологияның шегінде тұрған әдеп, емханалық және әлеуметтік ғылым - әлеуметтік гигиена, эпидемологиялық, медициналық психологияға, деонтологияға, денсаулық сақтаудың теориясы мен тарихына әлемдік көзқарас пен әдістікке ие. Көрсетілгендердің әдебі болып, тұрғындар мен адамдар ұжымының денсаулығы мен денсаулық сақтауы, жалпы есеппен қоғамдық қатынасы жатады. Қоғамдық қатынастардың жеке оқытылу жемісі медициналық тануда адамның және қоғамның ғылыми түсініктерінде, олардың заңдары мен дамуында ғана болуы мүмкін.

Әдістік, идеологиялық, политикалық және медицинаның моральды аспектісі, денсаулық сақтаудың теориясы мен практикалары кешенді зерттеулерді талап ететін, қазіргі кездегі жаңаша медицинаның әлеуметтік проблемасы болып қаралуда . Жүйелі проблемаға қызығушылық, жаңа үрдістегі тенденция мен ғылыми интеграциялар әсер етеді . Қоғамдық ғылымға қолданылған әдістермен және тілдер ғылымның көзі ретінде белгіленеді және «әлеуметтендіру» қол өнер ғылымдарына нақты жақындау. Бұрын арнайы болып саналатын сұрақтар қазіргі таңда қоғамдық және политикалық маңызы бар, пікірлі күрестің нышаны болып саналады. Медицина проблемасында да тап осылай өтті . Мұның бәрі тарихи материализмнің денсаулық сақтаудағы әлеуметтік сұрақтарды шешуде ролін өсіріп отыр .

Тарихи материализмнің медицинаның әлеуметтік функцияларының өзгерісінде, ғылыми және практикалық тұрғысында әдістік белгілері жоғарыланады . Медициналық пен әлеуметтік - гигиеналық футурология проблемасы өзекті болып тұр . Жаңа заман медицинасы дамыған социализмде кешенді ғылымға, қоғамдық өмірді жан-жақты зерттейтін ғылыми ұйымға берілетін жұмыс нәтиже нұсқауына қосылуы қажет .

Тарихи материализм принциптері мен санаттарын әдістемелік құрал ретінде әлеуметтік гигиенаны, теорияны, денсаулық сақтаудың тарихы мен экономикасын зерттеуде қолдануға болады . Бұл медицинаның әлеуметтік өзекті мәселелерін шешуін анықтайды .

Адамның әлеуметтік және әлеуметтік талаптарын және олардың қалыптасуын, дамуын мойындау . Мұндай жақындастықта медицинаның өзекті проблемалары әлеуметтік процестің басты міндеттерімен байланысады, адамның биологизаторлық концепциясы және әлеуметтік және әлеуметтік - гигиеналық бағдарламалары сәйкестенуі тарихында дидактика-материализмдік түсініктердің сәйкес келмеуі анықталады . Әрине, қоғам өмірі мен прогрессі адам дәстүрінің биологиялық қалыпынан болдыра алмайды . Адам жаратылысы әлеуметтік шыншылдық талаптарында ғана мойындалуы мүмкін . Медицина жаратылыстану - биологиялық әдеп сияқты адам өмір сүру табиғи заңдылықтарын зерттейді . Бірақ жаратылыс механизмдері мүгедектер өмірінің патологиялық қалыптарын пайда болуын және жойылуын өз ерекшеліктеріне ие, олар әлеуметтік талаптарда қолданылады . Осыған байланысты адамдарды сауықтыру және аурудың алдын алу шаралары медико-биологиялық бағдарламасымен әлеуметтік бағдарлама негізінде орындалуы мүмкін .

Өндірістік қатынастарының мінезі және еңбек талаптары халық денсаулық жағдайына медицинамен денсаулық сақтаудың дамуына өндіруші күштерінің әсері . Халық денсаулығының жағдайы көп бейнелі қоғамдық өмірге байланысты . Денсаулық сақтау дамудағы әлеуметтік құбылыстартарды анықтау үшін (оның ішінде жалпы және тән анықтаушы мен анықталушының блегілеу) дәрігер жаратылыстану тарихындағы функциялану мен даму заңдылықтарына бағынатын қоғам құрылымын жалпы әлеуметтік ағзасы сияқты білуі керек . Тек осындай жағдайда ғана шығармашылық пен практикалық өндірісіндегі түп нұсқалық еркіндікке жетеді .

Халық денсаулығы өндіріс ерекшелігі мен мінез әдістеріне байланысты . Материалды пайда мен өндіріс қатынастары адам денсаулығының құрылымын әлеуметтік жолдаманы анықтаушы прогрессі болып табылады . Сондықтан денсаулық сақтау дамуын өндіріс әдістері прогресстерінен бөлек қарауға болмайды . Капиталисттік елдердің гигиена мамандары өз мақсаттарына тек денсаулық сақтау күшімен халық денсаулығын нығайтуға жетуге, олар тек практикалық шығармашылығына шамалы еркіндік береді, адам дене мен психлогиялық еркіндігі қоғамдық материалды қатынастармен талаптандырылған .

Медицинаның әлеуметтік мәселелерін жүйелі - кешенді түрде оқытудың көздері . Тарихи материализм адамның табиғи тарыхына әсер беретін қоғамдық өмірдің жан-жақты талдамаларының қажеттілігін дәлелдейді . Ғылыми әлеуметтанушы негізін қалаушылары табиғаттағы қоғамдық құбылыстарды зерттеуде тек экономикалықты емес сонымен қатар, әлеумет- политикалық және қатынастың рухани байланыстарын да зерттеу керек . Бұл принципті жағдай медицина мамандарынан халық денсаулығына әсер етуші барлық табиғи және қоғамдық факторларды қоғамтанушылармен бірге есептеуін қажет етеді .

Адамның әлеуметтік және табиғи жетістіктерінің субъективті факторының белсенді ролі. Адам белсенділігі-танымдылығы табиғи апат күштерімен еңбектенгенде, қоршаған әлемнің қалыптасуында немесе өзгертілуінде пайда болады . Жек бас өндіруші- еңбек, саналық қайраткерлікті марксизм революциялық және сын тұрғысында қарастырып отыр .

Тарихи материализм әлемінде процесс «адам табиғатының адамдануы» денсаулық сақтаудың еркіндік ұсынушылары сияқты жеке бас белсенділігінен бөлінбейтін, оның санасы, мақсаты өмір қондырылымы айқындалды . Бұл медицина әлеуметтануында ерекше орын алады, адам өмір сүруінің объективті факторларын ғана емес, субъективті де факторлар әсерлерін табады .

Әлеуметтік -гигиеналық зерттеулердің тереңділігі мен жан - жақтылығы . Қоғамның экономикалық және политикалық прогрессі туралы тарихи материализмнің көз қарасы - жеке мақсат емес, тек тіршілікке жақсы талаптар орнатуға қажет құрал . В. И. Ленин әлеуметтік өндіріс «қоғамның барлық мүшелеріне толыққанды жағдай жасаумен және жан-жақты еркін даму » деп айтты . (3, т. 6, с) . Ғылыми және гуманика -бағалау танымдылықтың -әлеуметтік медицинадағы құрылымның ерекше кезіңі мен дамуы, және денсаулық сақтау қызметкерлерінің еркін практикалық қайраткерліліктері арасындағы өзара түсіністік . Ғылыми қайраткерлілік еркіндігі мен гуманикалық медицинадағы жақындығы қоғамның әлеуметтік талаптарын заңды түрде күшіне енгізеді, оның барлық дене және рухани жағынан, шығармашылық дарындылығының дамуына адам өзі басты қайраткері болып саналады .

Теория мен практиканың, идеалогия мен саясаттың, партия талаптарының бірлігі. Әлеумет саясаты көп мөлшердегі қоғамдық теория мінезіненанықталады . Антогониялық қоғамда әлеуметтік -саяси ойлар мен теориялары және олардың ерекше қызығушылығы мен қажеттілігін қарсылас күреспен байқалады . Бұл күрес медицинаныә толық әлеуметтік проблемасын шешуде пайда болады(ғылыми - техникалық революциядан кейінгі, адамтанудағы проблемаларының биоәлеуметтік және психофизиологиялық қорытындысы) . Идеологиялық күресті мойындау медицинадағы әлеуметтік факторлардың бірі, ғылыми - саяси денсаулық сақтаудағы қоғамдық сұрақтарға жақындық, жалпы тарихи дамудағы заңдарды танудағы процессіндегі танымдылық пен маркстік әлеуметтанудын құрылымын түсіну .

Тарихи материализмді қолдану алғашқы рет денсаулық сақтаудағы әлеуметтік теориясына ғылыми мінездеме беруге мүмкіндік береді. Адамзат денсаулығының даму практикалық бағдарламасы қоғамның әлеуметтік дамудың пайда болуына практика мен ауруды емдеу растрйтын мінез береді.

Қазіргі уақытта жаратылыстану ғылымының барлық кешкді, сонымен қатар медицинадағы, тіршіліктегі өзгерістерге төзімділік таныту . Олардың өзгерістерінің жолдамасы ретінде медицина теориясы принципті сұрақтарына әлеуметтік факторлардың даму процесстерінің ролі жатады. Осымен қатар медициналық әлеуметтік мәселелерді зерттеудегі тарихи материализм ролі өседі . Бұл объективті заңдылық келесі кезеңдермен тиянақталады .

1. Өсіп келе жатқан тарихи материализмнің әсері медициналық әлеуметтік ғылыми - техникалық көтеріліс кезеңдері халықтың денсаулығына және өндірісіне халыққа күшті әсерінен анықталады . Ғылыми - техникалық прогресс әсерінен жылдам пайда болған қоғам өмірі байланысты халық денсаулығына әсер ететін жаңа талаптардың өз уақытында аймақтық сияқты мобильді әлеуметтік күщ есептеледі .

Мәлім болғандай, тарихи материализмнің кешенді зерттелуінің қолдануынан адам денсаулығы мен саналы басқарулар қарым- қатынастары негізделеді .

2. Қоғам денсаулығының социалогиялық талдау мәселесі, медицинадағы ерекше орын алатын сұрақтарды ғылыми шешудегі шешімдерде қоғамның саяси мен экономикалық қалыптарына байланысты денсаулық сақтау заңдарын функциалау және ережелендіру, қоғамдық қатынас жүйесіндегі медицинаның орны мен ролін анықтау, адам патологиясындағы әлеуметтік еркіндікті түсіну, денсаулық сақтаудағы ғылыми -жаратылыстану және әлеуметтану әдістерін қолдану . Осы проблемалардың қоғам дамуының толық күйінде және қалыптасуының терең, жан- жақты оқытылуы талап етеді . Тек тариха материализм тұрғысынан әлеуметтік - биологиялық проблемаларды медицина теориясының өзекті проблемасын ғылыми түрде орнатуға болады .

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.