Инновациялық басқару

Кіріспе
Ғылыми – техникалық және әлеуметті – экономикалық сфераларда жеделдету және даму тенденциялары бақылануда, уақытты үнемдеу, санын көбейту және өзгерістердің әртүрлілігі, фирмалардың функциялық шарттарын сипаттайды. Басқарма өзгерістерден қалмауы қажет, шын мәнінде болып жатқандарды білуі қажет. Инновациялық процесстер оның жаңа өнімде түрленуі және жаңа техникада өзгеруі экономикалық дамудың негізі болып табылады.
Инновациялық процесс өзін дайындық ретінде көрсетеді және инновацияық өзгерістерді іске асыру, білікті құратын, толық кешенді құратын өзара байланысты фазалардан құралады. Осы процесстің арқасында іске асырылған қолданылған өзгерістер – инновация пайда болады. Инновациялық процессті іске асыруда диффузия үлкен әсер етеді – бұрын игерілген уақыт арасында тараған және жаңа жағдайда немесе жаңа орындарда қолданылған инновация. Инновациялық процесстің циклдік мінезі бар. Осы сәттерді организациялық майысқақ системасын және экономикалық басқаруды құрғанда еске алу қажет.
Қазіргі таңдағы инновациялық процесстер өте қиын Оның даму заңдылықтарына анализ жүргізу үшін мамандар қажет. Олар организациялық – экономикалық аспектілердің жаңа кіріспелерімен айналысуы керек. Инновациялық процесстің дамуына өз септігін тигізуі қажет және де болып қалатын болжау және оны жеңудің жолдарын табуы қажет.
Нарықтық экономикаға жеке фирмалардың бәсекелестігі, тауарды жаңартуға қызығушылық, бәсекелес жаңа кіріспелерде нарық құндылығы тән. Сол себепті жаңа кіріспелерді нарықты таңдау жүргізеді, оған инновациялық менеджерлер қатысады.
Инновациялық менеджерлер әртүрлі ынтымақтастық құрылымдарға әсер ете алады, олар творчествалық ұжым құрып, жаңалық таратып және оларды іздеумен айналыса алады.
Инновациялық теорияның негізгі жағдайын 1930 жыл әлемге әйгілі экономист И. Шумпетер айтқан, сосын теорияның әрі қарай дамуы 1970 жылы аяғы 1980 жыл басында батыс зерттеушілерінің еңбектерінде (Г. Меныша, Х. Фримени, Я Ван Дейна, Кленкнехта және т.б.) өз жалғасын тапты. Кеңестің экономикалық әдебиетінде инновациялық теория анализі толық бейнесі С.П. Аукуцуионеканың еңбегінде көрініс тапты.

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі

1. А. Царькова “Инновации за счет порядка”.
Москва. 2001 г.
2. И.Н. Герчикова “Менеджмент”.
Москва. 2000 г.
3. М.В. Грачева “Инновационная деятельность в промышленности”.
Москва. 1994 г.
4. С.Д. Ильенковой “Инновационный менеджмент”.
Москва. 1997 г.
5. З.П. Румянцевой “Менеджмен организации”.
Москва. 1995 г.

Пән: Менеджмент
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 24 бет
Таңдаулыға:

Жоспар:

Кіріспе. 1

І. Инновациялық басқару. 2
1.1. Кәсіпорындағы инновациялық басқару системасы. 5
1.2. Инновациялық процесстердің негізгі этаптары. 11

ІІ. Инновациялық қызмет саласы. 15
2.1. Кәсіпорынның өсу стратегиясы. 18
2.2. Кәсіпорындағы жаңа ғылыми-техникалық
прогрестің экономикалық - әлеуметтік тиімділігі.
20

Қорытынды. 23

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі. 26

Кіріспе
Ғылыми – техникалық және әлеуметті – экономикалық сфераларда жеделдету
және даму тенденциялары бақылануда, уақытты үнемдеу, санын көбейту және
өзгерістердің әртүрлілігі, фирмалардың функциялық шарттарын сипаттайды.
Басқарма өзгерістерден қалмауы қажет, шын мәнінде болып жатқандарды білуі
қажет. Инновациялық процесстер оның жаңа өнімде түрленуі және жаңа
техникада өзгеруі экономикалық дамудың негізі болып табылады.
Инновациялық процесс өзін дайындық ретінде көрсетеді және инновацияық
өзгерістерді іске асыру, білікті құратын, толық кешенді құратын өзара
байланысты фазалардан құралады. Осы процесстің арқасында іске асырылған
қолданылған өзгерістер – инновация пайда болады. Инновациялық процессті
іске асыруда диффузия үлкен әсер етеді – бұрын игерілген уақыт арасында
тараған және жаңа жағдайда немесе жаңа орындарда қолданылған инновация.
Инновациялық процесстің циклдік мінезі бар. Осы сәттерді организациялық
майысқақ системасын және экономикалық басқаруды құрғанда еске алу қажет.
Қазіргі таңдағы инновациялық процесстер өте қиын Оның даму
заңдылықтарына анализ жүргізу үшін мамандар қажет. Олар организациялық –
экономикалық аспектілердің жаңа кіріспелерімен айналысуы керек.
Инновациялық процесстің дамуына өз септігін тигізуі қажет және де болып
қалатын болжау және оны жеңудің жолдарын табуы қажет.
Нарықтық экономикаға жеке фирмалардың бәсекелестігі, тауарды жаңартуға
қызығушылық, бәсекелес жаңа кіріспелерде нарық құндылығы тән. Сол себепті
жаңа кіріспелерді нарықты таңдау жүргізеді, оған инновациялық менеджерлер
қатысады.
Инновациялық менеджерлер әртүрлі ынтымақтастық құрылымдарға әсер ете
алады, олар творчествалық ұжым құрып, жаңалық таратып және оларды іздеумен
айналыса алады.
Инновациялық теорияның негізгі жағдайын 1930 жыл әлемге әйгілі
экономист И. Шумпетер айтқан, сосын теорияның әрі қарай дамуы 1970 жылы
аяғы 1980 жыл басында батыс зерттеушілерінің еңбектерінде (Г. Меныша, Х.
Фримени, Я Ван Дейна, Кленкнехта және т.б.) өз жалғасын тапты. Кеңестің
экономикалық әдебиетінде инновациялық теория анализі толық бейнесі С.П.
Аукуцуионеканың еңбегінде көрініс тапты.

І. ИННОВАЦИЯЛЫҚ БАСҚАРУ
Инновациялық менеджмент – стратегиялық басқарудың бағыттарының бірі, ол
жоғарғы деңгейде компания басшылығымен іске асырылады. Оның мақсаты ғылыми
– техникалық және фирманың өндіріс қызметінің негізгі бағыттарын төмендегі
салаларда анықтайды: жаңа өнімді жетілдіру және енгізу (инновациялық
қызмет) шығарылған өнімді модернизациялау және жетілдіру, дәстүрлі өнімнің
өндірісінің дамуы, ескірген өнімді өндірістен алып тастау.
Инновацияның екі тұрпаты ажыратылады:
- өнімдік
- үдерістік.
Жаңа өнімді өндіріске енгізу инновацияның түбегейлі өнімділігі
ретінде анықталады. Мұндай жаңалықтар негізінде жаңа технологияға
негізделеді, не тіршілікке қолданылып жүрген технологияның жаңа түрінде
пайдалануын ұштастырады.
Процесстік инновация – бұл жаңалық енгізу, немесе өндіріс тәсілін және
технологияны едәуір жетілдіру, жабдықтарды және өндірісті ұйымдастыруды
өзгерту.
Жаңалық дәрежедегі инновация негізінде жаңа, яғни өткен, отандық және
шетелдік практикада ұқсастығы жоқ және жаңа нәрсенің салыстырмалы жаңалығы
болып ұсақталады. Негізінде өнімнің жаңа түрлері, технологиясы және қызмет
көрсетуі басымдылық, абсоюттік жаңалықтарға ие болады және үлгінің түп
нұсқасы болып табылады. Инновациялық менеджментте негізгі назар
инновациялық стратегиямен өлшемді игеруге жұмсалады, оны тарқату
бағыттарына да жұмсалады. Өнімнің жаңа түрлерін жетілдіру және шығару
фирманың стратегиялық бағытының приоритеті, себебі қалғандары оның даму
бағытын анықтайды.
Инновациялық менеджментті толоығымен іске асыруды былай деп болжайды:
- инновациялық қызметтің планы мен бағдарламасын жетілдіру.
- жаңа өнімді жетілдіруді қадағалау және оны еңгізу
- жаңа өнімдерді құру жоспарын қарастыру;
- бір инновациялық өнімді саясатын жүргізу;
Осы салада өндіріс бөлімінің қызметті коардинациясы;
- инновациялық қызмет бағдарламасын қаржымен және материалды
ресурстармен қастамасыз ету;
- инновациялық қызметті квалификациялық персоналмен қамтамасыз ету;
- инновациялық мәселелерді кешенді түрде шешу үшін мақсатты уақытша
топтарды құру, олар идеядан сериялы өнімнің өндірілуіне дейін.
Менеджменттің басқа салалары сияқты инновациялық менеджментке циклдың
төрт жүйесі тән:
Жоспарлау, ынтымақтастың шартын анықтау, орындау, басқару.

Кәсіпорынның нновациялық басқару кестесі

5

Циклдың әр сатысын анықтау мақсаты:
1. Жоспарлау – тарату стратегиясының жоспарын құру.
2. Шартты анықтау және ынтымақтастық – инновациялық циклдың әртүрлі
кезеңін тарату үшін ресурстарды қажеттілігін анықтау, қызметкерлер
алдындағы міндетті қою, жұмысты ынтымақтастандыру.
3. Орындау – зерттеуді іске асыру және жетілдіру, жоспарды тарату.
4. Басқарма – бақылау және анализ, іс – қимылды корректілеу, тәжірибе
жинау. Инновациялық процесті эффективті бағалау, инновациялық басқарма
шешімдері, жаңалықтарды қолдану. Инновациялық қызметтің қазіргі даму
этаптарының ерекшеліктері – ірі формаларда бір ғылыми – техникалық
кешендердің құрылуы, ол бір зерттеу процесі мен өндірісті біріктіреді. Бұл
циклдің барлық сатыларының тығыз байланысы “ғылым өндіріс” деп жоспарлады.
Толық ғылыми - өндірістік - өнім жүйесінің объективтік заңды құру, ғылыми –
техникалық прогресті және фирманың нарықтық ориентациялық қажеттіліктерін
келісті.
Ірі фирмалардың инновациялық саясатын қазіргі жағдайда ғылыми
техникалық бағыттағы ориентациялық емес тенденциялау анық көрсетілді және
нарықтың ориентациялық фирманың қажеттіліктерін көрсетеді. Ол шығарылған
өнімнің ассортиментінің жоғарылауына ынтасы бірінші көрінді және жаңа
өнімдердің салмағы, олардың өтімі сәйкес техникалық қызметтерге алып
келеді. Инжиригті, лизингті кеңестік және т.б. Екінші жағынан дәстүрлі өнім
өндірісінің шығындарының төмендетуге ынтасы көрінеді. Бұл тенденциялар
Американдық машина жасау ТНК инновациялық менеджментте мына тенденциялар
айрықша білініп көрінеді. Олар жоғарғы техникалық өнімдерді өндіруде және
жетілдіруге өздерінің күштерін концентрациялайды. (радиоэлектрлі техника,
әсіресе ЭВМ және микропроцссорлар, байланыс түрлері және т.б.) Олар
дәстүрлі өндірістің өсімдерінің машина жасау мақсатында бәсекелестіке төтеп
бере алатын шығындарды төмендетуге тырысады.

1.1. Кәсіпорындағы инновациялық процессті басқару системасы.
Ірі кәсіпорындарда қазіргі жағдайға ғылыми техникалық қызметтің басқару
механизмі тұрақты қалыптасты, ғылыми интеграциялық процесті және өндірістің
ерекшеліктерін көрсетеді, зерттеуге өте көп бағдар және нарықтың
қажеттіліктерді жетілдіру, фирмалардың стратегиялық позицияларын анықтау
нарықтық факторлардың әсерінің жоғарылуы. Жаңа міндеттер өздерімен көптеген
өзгерістерді вертикалды байланыста – басқарудың барлық деңгейі арасында
горизонталь бағытында да – ғылыми - өндірістік өнім жыншырын бөлімдері
арасында енгізді.
80-жылдары инновациялық процестің интегреровалды системасында даму
және пайда болуы даму заңдылығы болды. Дәстүрлі өнімді шығару және өндіруді
басқарудың толық системадан ерекшеленуі жетілдіру және жаңа тауарды енгізу
басқарудың тоқтаусыз процесіне айналды. Себебі инновациялық идеялар
перспективті өндіріс жоспарына және бағдарламасына интеграцияланады,
бизнестің жаңа кезеңдеріне енуге ынталандырады.
Басқарудың жаңа жүйелері ірі машина жасау компанияларында қабылданды
(ИБМ) “дженерал электрик”, “нацусита”, “сони”, “мицубици” және т.б. Олардың
мақсаты – бөлімдерді оңашалау фирманың дамуы үшін перспективті бағытталған
және жаңа кіріспемен айналысады. Олардың негізгі мақсаты – процесті бекіту,
шешімді қабылдау. Жүйені жобалау және ынталандару, мамандандырудың есебінен
жаңа өнімді шығару және жетілдіруді тездету.
Инновациялық процесті басқарудың жаңа майысқақ және комплектілі жүйелі
түрін жасау, жаңа шаруашылық механизмі, перспективті өнімді жетілдіруге
бағдаршы, ынтымақтастық фирмасымен басқару функцияларын қайта құру, сонымен
қатар басқару стилін, ол жаңалықты шығаруға және енгізуге ынталандырады.
Және де инновациялық процесті ойдың пайда болуынан бастап, оның іске
асырылыуына дейін басқарудың желдету түрімен қамтамасыз етеді.
70-жылдары бөлшектелген басқару құрылымы құрылды. Өндіріс бөлімдерінде
ғылыми зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіру топтары құрылды,
маркетингтің, өнімнің тауар принцибіне мамандандырылған, сонымен бірге цикл
“ғылыми зерттеу - өндіріс өтім” сызықтық процесс пайда болды. Нәтижесінде
циклдің әр сатысында жаңалықтарды іске асыруда жаңа персоналдар тартылды.
Олар өнімнің пайда болу кезеңдерінде қатыспаған. Сол себепті жетілдіруге
жауап беру өндіріске және өтімге өндіріс бөлімдерінің көлемінде орындаушы
топтардың бірінен екіншісіне ауысып отырады. Инновациялық процестің осы
ынтымақтастығы аз уақытында кеңінен тарады және де көптеген компанияларда
тиімді қолданылуда. 80-жылдары ғылыми техникалық прогресс жақсы дамуы ең
алдымен жаңа өскіндерінде басқарудың жаңа жүйесіне көшуге келісті.
Инновациялық процесте басқарудың жеке дербес түрі шықты. Нәтижесінде
инновациялық қызметтің майысқақ басқару құрылымдары пайда болды. Ғылыми-
зерттеулік тәжірибелік-конструкторлық жетілдіру өндіріс және өтім бөлімдері
арасында горизонтальды байланысты қолданды.
Инновациялық процесті басқарудың жүйесі басқарудың дербес объектісіне
қосылу деп есептеді.
- жоғары деңгейде мамандандырылған бөлімдер құру – кеңестер, комитеттер
немесе техникалық саясатты жетілдірудің жұмысшы топтары;
- орталық қызмет құру инновациялық қызметті координациялаудың жаңа
өнімдерінің бөлімдері;
- мақсатты жобалау топтарын анықтау немесе жаңа өнімді жетілдіру
орталықтарын анықтау;
- ғылыми-зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіру бөлімінің
(бөлімшелерінің) құрамындағы өндіріс бөлімшелерінің ролі жоғарылады.
Лабораториялардың ғылыми орталықтардың, инновациялық қызметпен
айналысатындардың бәрінен де ролі жоғарылады;
- бөлімдердің құрылуы және арнайы фондтардың құрылуымен инновациялық
қызмет ынталанады.
- жаңарту саласында кеңестік көмектер ұйымдастыру;
- жаңа технологияларды игеру мәселелері бойынша арнайы өсім
лабораториялары құрылуы тиіс;
1. Мамандандырылған бөлімдер – кеңестер, комитеттер, техникалық
саясатты жетілдіруді жұмысшы топтары ірі фирмаларда құрылады. Олардың
міндеті инновациялық процестің қалыпты бағыттарын анықтау және шешім
қабылдауға кеңес мүшелерінің маңызды ойларын қосуы. Әдетте мұндай
бөлімдерге өндіріс бөлімдерін басқарушылар кіреді. Орталық қызмет
өкілдеріне ғылыми зерттеулік тәжірибелі – конструкторлық және өтім қызметі
де кіреді.
2. Жаңа өнімді өндіруді дамытудың орталық қызметі инновациялық
қызметтің координациясын іске асырады. Мынадай қызметтер кешенді
әдістемемен қамтамасыз етеді: бірдей техникалық саясатты жетілдіру,
инновациялық қызмет координациясы және бақылау, әртүрлі өндіріс
бөлімдерінде іске асырылатын және де басқа орталық қызметтерде.
3. Жаңа өнімдер бөлімі – бұл дербес бөліктер. Инновациялық қызмет
координациясын фирма көлемінде толық іске асырады. Техникалық дамудың
мақсаты мен бағыттарын анықтайды, инновациялық қызметтің жоспарлары мен
бағдарламаларын жетілдіру, жаңа өнімді жетілдіру мен оны енгізу қадамдарын
бақылау, жаңа өнім шығару үшін жобаларды қарау.
4. Жобалы – мақсатты топтар – ғылыми зерттеу жүргізеді. Жаңа өнімді
жетілдіру және өндіру – бұл дербес шаруашылық бөліктері. Инновациялық
процессті кешенді түрде заттың немесе жобаның өндірісінің идеясынан бастап,
сериясына дейін іске асыруы. Олар басқарудың орта деңгейінде қалыптасады
және фирманың жоғарғы басшылығына бағынады. Мұндай топтар орталық қызметтің
маркетингінде, ғылыми зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіруде,
инженерлі конструкторлы жоспарлауда құрыла алады. Уақытша немесе ылғи
негізінде мақсатты топтар құрылады. Олар творчестволық ізденісте эффективті
ынтымақтастыққа әсер етеді және де перспективті өнімді жетілдіру оны
нарыққа дейін жеткізу мақсатты (іздеуші) топтар әртүрлі уақыттарға екі – үш
жылдан он жылға дейін құрылады. Жобалау мақсатты топтар өз істерін фирманың
басқа бөлімдері мен келіспей-ақ іске асыруға болады. Олар жаңа затты игеру
мен жетілдіруде өздерінің мотивациялық жүйесін игерген және де тек қана
фирманың жоғарғы басшылығына бағынады. Олармен бірлесе рентабельділік пен
жаңа тауарларды қаржыландыру мәселелерін шешеді. Әдетте алғашында кішкентай
10-15 адамнан тұратын топтар құрылады. Мысалы (“сони”, “мацусита”
фирмаларында) сосын ғылыми өндірістік дербес бөлімге немесе 400 адамнан
тұратын бизнестің жаңа саласын дамыту кешендеріне айналады. Олар ғылыми -
өндірістік процесстің негізгі этаптарын біріктіреді. Мысалы “ЭВМ”
фирмасында 11 бөлім бар. Олар өндіріс стратегиясымен маркетингті өздері
таңдайды, олар жоғарғы басқармамен келіспейді. Солармен қатар “ИБМ”
фирмасында жаңа өнімді жетілдіру үшін уақытша техникалық топтармен жобалау
топтары құрылады.
5. Дамуды орталықтары – бұл да инновациялық процестің ынтымақтастық
жаңа формасы, дербес шаруашылық өндіріс құруды болжайды, фирманың
қызметінің негізгі саласымен байланысты емес. Орталықтарға шаруашылық
қызметінің осындай көрсеткіштері орнатылады. Олар жаңа өнімді енгізуге
бірінші сатыға сату көлемін кеңейтуге ынталандырады. Және нарықтық
ұстанымдарды жеңуге жәрдем береді. Орталық басшылары мен персоналы бір
уақытта ынталандыруды мынадай шарамен жүзеге асырады: қызметкерлердің
еңбекақысы мен басқарушылардың сыйлығы орталық қызметінің коммерциялық
нәтижелерімен тікелей байланысты; сонымен қатар коммерциялық тәуекел және
сәтсіздік бұлар жаңа өнімнің өндірісімен өтіміне байланысты болады. Олар
административті санкцияға немесе айыппұл төлеуге алып келмейді.
6. Ғылыми зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіру бөлімдерінің
жаңа басқару саласы - өндіріс саласында бұрынғыға қарағанда өте маңызды
орын алатын болады. Олар идеяларды іздеу мен жетілдірумен ғана емес,
сонымен қатар өндіріс пен өтімнің игеру кезеңіне жылдам жеткізуді іске
асырады. Сол себепті олар өнімнің келесі кезеңіне ғылыми-техникалық өңдеуді
құруға қызығушылық білдіріп отыр. Қазіргі жағдайға екеу аралық айырбасты
күшейту тән. Олар ғылыми – зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіру
бөлімдері мен өндіріс бөлімі ішіндегі өндіріспен қамтамасыз ететін
бөлімдер. Ғылыми зерттеулік тәжірибелі конструкторлық жетілдіру
бөлімдерінің ролінің жоғарылауы. Оларды қаржыландыруының жоғарылауынан
көрінеді. Сәйкес келетін өндіріс бөлімінің өнімнің сату көлемі 3-10 %-%-ін
құрайды.
7. Венчурлы бөлімдер - “Тәуекелдік капиталы” жеке фондын құруға ірі
компаниялардың бөлімдері бірігеді. 1980 жылдың ортасында АҚШ-та 509
компаниядан “Тәуелдік капитал” мамандандырылған 44 ірі фирмаларға қарады.
Венчурлы фондтың қаржысы бастап келе жатқан кішкентай фирмаларға жиі
салынады. Оларды кейін ірі фирмалар жұтып қояды немесе олармен ұзақ
уақыттық фирма аралық байланыс орнатады.
8. Ынталандырудың арнайы орталық фондтары -компанияның пайдасының бір
бөлігіне құрылады және де жаңа өнімді сериялық өндіріске енгізуде тездету
үшін қолданылады. Мысалыға “Дженефол -электрик” компаниясы
орталықтандырылған фондың қаржысымен зерттеу мен жетілдіруді
қаржыландырады. Осы қаржылардан енгізу фондтары құрылады. Олар тәуелсіз
венчурлы фирмаларға салынған инвестиция ретінде қолданылады.
9. Жаңалықтарды өндіріс бөлімдеріне ынталандыратын фондтар - ғылыми
зерттеулік тәжірибелі кострукторлық жетілдіруді ынталандыру үшін құрылады.
Осы фондтар бөлімдерге ғылыми-техникалық бағдарламаларын өздерінің
жоспарларына белсенді түрде қосуға келісім береді.
10. Кеңестік және аналитикалық топтар - ірі фирмаларда зерттеушілердің
қатарында құрылады. Сонымен қатар басқарушылар функционалды бөлімдердің
өкілдері қатарында да құрылады. Олардың міндеттері технологияның дамуы мен
жаңа өнімге сұраныс көлемін болжамдау перспективті ойды таңдау, зерттеудің
тақырыпшаларын анықтау, ғалымдар мен инженерлердің жұмыстарының
координациясын анықтау. Бұл топтар фирманың ғылыми өндіріс қызметінде ірі
көлемді сұрақтар туындағанда кеңес берушілер ретінде сөйлейді.

1.2. Инновациялық процестің негізгі этаптары
Бір сападан екінші сапаға көшу ресурстарды (энергияны, уақытты, қаржыны
және т.б.) көбірек жұмсағанды қажет етеді.
Инновация аудару процесі (жаңа тәртіп, жаңа дәстүр, жаңа әдіс, ойлап
табылған, жаңа кіріспе инновацияға innovation – инновацияға кіріспе)
ресурстарды көбірек жұмсауды талап етеді, олардың ең негізгілері инвестиция
және уақыт.
Инновациялық процестің мақсаты:
1. Мәселені шешу үшін жаңа техникалық шешім табу қажет – ойлап
табылғанды құру.
2. Ғылымми - зерттеулік және тәжірибелі – конструкторлық жетілдіруді
өткізу.
3. Өнімнің сериялық өндірісін жақсарту.
4. Параллельді дайындық және ынтымақтастық өтімі.
5. Жаңа тауарды нарыққа шығару
6. Жаңа техналогияны дамыту, әрқашан жаңартып отыру арқылы жаңа
нарықтарда өз орнына орнықтыру, өнімнің бәсекеестік қабілетін арттыру.
Инновациялық қызмет фирма қызметінің органикалық маркетингтік бөлігін
құрайды. Бұл әсіресе мынадай фирмаларға тән; өнімді жаңарту өндірісімен
айналысатындар; ғылыми – зерттеулік тәжірибелі конструкторлық қызметі
маркетингтің қызметімен тығыз байланыста қызмет етеді.
Ғылыми – зерттеулік тәжірибе – конструкторлық жетілдіру бөліктері ойды
тасушы және жетілдіруші болып табылады. Тұтынушылар өнімнің маркетингі
бағдарламасын құруда белсенді түрде қатысады. Қажеттілікті зерттеу ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.