Зоология



Ертедегі халықтар арасында зоология қандай дәрежеде дамығандығын біз зоологияның ертедегі гректерде даму дәрежесіне қарай шамалап аламыз. Гректің аса ірі философы және жаратылыс зерттеушісі Аристотель (біздің жыл санауымыздан бұрынғы 384—322 жылдар) зоология жайында да көп әдеби мұралар жазылған көп кітаптар қалдырған. Аристотель өз заманындағы білімді толық меңгерумен қатар, өзінің зерттеулері арқылы сол білімді, әсіресе жануар систематикасы олардың морфологиясы және эмбриологиясы жөнінде толықтырып кеңейтті. Аристотель жануарлар дүниесін төмендегідей негізгі екі топқа бөлді: қызыл қанды жануарлар және «қансыз» жануарлар. Осылайша омыртқалылар мен омыртқасыздар бір-бірінен бөлінді, өйткені Аристотель қызыл қанды жануарларға, осы кездегі омыртқалы жануарлар класына сәйкес келетін мынадай бес майда топты жатқызды: 1) «тірі туатын төрт аяқтылар» - бұлар осы кездегі сүтқоректілерге сәйкес келеді бірақ кит тәрізділер бұл топқа кірмейді; 2) құстар; 3) «жұмыртқа салатын төрт аяқтылар» және жорғалаушылар мен қос мекенділерге сәйкес келеді; 4) «өкпемен тыныс алып тірі туатын аяқсыздар» — кит тәрізділер және 5) «желбезекпен тыныс алатын қабыршакты аяқсыздар» — балықтар.
Қосмекенділер мен бауырымен жорғалаушыларды бір топқа біріктіру көп уақытқа дейін зоологиядан кең орын алып келді, тіпті үстіміздегі ғасырдың бас кезінде шыққан кітаптардан да «жыландар» (қосмекенділер +бауырымен жорғалаушылар) тобы деген айрықша топты кездестіруімізге болады. Бұл сияқты топқа бөлу, кездейсоқ белгілердің ұқсастығына сүйенетін жасанды система деп аталатын, табиғи системаға үйлеспейтін, системаға айқын мысал бола алады; осы кездегі бізге мәлім белгілерін түгел алып қарағанда бауырымен жорғалаушылар қосмекенділерге қарағанда құстарға жақын. Ал, омыртқасыздардың орасан көп тобын Аристотельдің өте майда топтарға бөлуі онша дұрыс емес еді, бұл омыртқасыз жануарлар тобына жататын жануарлардың саны орасан көп екендігін және әртүрлі екендігін еске алсақ өзінен-өзі түсінікті болады. Аристотель омыртқасыз жануарларды «қансыз» деп санады. Аристотель жануарлардың небәрі 520 формасын сыйпаттап жазған. Ал, кәзіргі кезде жануарлардың бізге белгілі формалары жүз мыңдап саналады; сірә, Аристотель жануарлардың өзіне белгілі формаларын сыйпаттап жаза беруге тырыспаған болу керек.

Пән: Ветеринария
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:   
Зоология
Ертедегі халықтар арасында зоология қандай дәрежеде дамығандығын біз
зоологияның ертедегі гректерде даму дәрежесіне қарай шамалап аламыз.
Гректің аса ірі философы және жаратылыс зерттеушісі Аристотель (біздің жыл
санауымыздан бұрынғы 384—322 жылдар) зоология жайында да көп әдеби мұралар
жазылған көп кітаптар қалдырған. Аристотель өз заманындағы білімді толық
меңгерумен қатар, өзінің зерттеулері арқылы сол білімді, әсіресе жануар
систематикасы олардың морфологиясы және эмбриологиясы жөнінде толықтырып
кеңейтті. Аристотель жануарлар дүниесін төмендегідей негізгі екі топқа
бөлді: қызыл қанды жануарлар және қансыз жануарлар. Осылайша омыртқалылар
мен омыртқасыздар бір-бірінен бөлінді, өйткені Аристотель қызыл қанды
жануарларға, осы кездегі омыртқалы жануарлар класына сәйкес келетін мынадай
бес майда топты жатқызды: 1) тірі туатын төрт аяқтылар - бұлар осы
кездегі сүтқоректілерге сәйкес келеді бірақ кит тәрізділер бұл топқа
кірмейді; 2) құстар; 3) жұмыртқа салатын төрт
аяқтылар және жорғалаушылар мен қос мекенділерге сәйкес келеді; 4)
өкпемен тыныс алып тірі туатын аяқсыздар — кит тәрізділер және 5)
желбезекпен тыныс алатын қабыршакты аяқсыздар — балықтар.
Қосмекенділер мен бауырымен жорғалаушыларды бір топқа біріктіру көп
уақытқа дейін зоологиядан кең орын алып келді, тіпті үстіміздегі ғасырдың
бас кезінде шыққан кітаптардан да жыландар (қосмекенділер +бауырымен
жорғалаушылар) тобы деген айрықша топты кездестіруімізге болады. Бұл сияқты
топқа бөлу, кездейсоқ белгілердің ұқсастығына сүйенетін жасанды система деп
аталатын, табиғи системаға үйлеспейтін, системаға айқын мысал бола алады;
осы кездегі бізге мәлім белгілерін түгел алып қарағанда бауырымен
жорғалаушылар қосмекенділерге қарағанда құстарға жақын. Ал,
омыртқасыздардың орасан көп тобын Аристотельдің өте майда топтарға бөлуі
онша дұрыс емес еді, бұл омыртқасыз жануарлар тобына жататын жануарлардың
саны орасан көп екендігін және әртүрлі екендігін еске алсақ өзінен-өзі
түсінікті болады. Аристотель омыртқасыз жануарларды қансыз деп санады.
Аристотель жануарлардың небәрі 520 формасын сыйпаттап жазған. Ал, кәзіргі
кезде жануарлардың бізге белгілі формалары жүз мыңдап саналады; сірә,
Аристотель жануарлардың өзіне белгілі формаларын сыйпаттап жаза беруге
тырыспаған болу керек.
Орта ғасырдағы зоология тарихына тоқталмасақ та болады. Діннің
көрсеткен қысымы табиғатты тікелей зерттеуге кедергі болумен қатар, тіпті
христиан діні шығудан бұрын, ескі авторлардың жазғандарына да тыйым салды.
Бұл дәуірде жазылған кітаптар өте ерте дәуір авторларының шығармаларынан да
төмен дәрежеде, нашар жазылған.
Тек қайта өрлеу дәуірінде ғана зоологиялық зерттеу жұмыстары жолға
қойылып, жандана бастайды. Жануарларды сыйпаттап жазумен қатар медицина
тілектеріне сәйкес адам анатомиясын зерттеу күшейе бастады; Леонардо да-
Винчи (1452—1519), Везалий (1514—1564), Евстахий, Варолий, Боталий,
Фаллопий және басқалары осы жөнінде қызмет істей бастады, бұлар тұңғыш рет
өлген адамдар денесінің анатомиясын зерттей бастады. Ерте заманның ірі
анатомы Гален (131—201) жануарлар анатомиясын зерттеп, содан кейін сол
зерттеулерінің нәтижесін адамға қолданған, ал орта ғасырда, өлген адамдар
денесінің анатомиясын зерттеуге мүмкіншілік болмады деуге болады.
Жануарлардың анатомиясын зерттеу тағы біраз уақытқа дейін Галеннің
қателерін табу мақсатымен жүргізілді, оны да Аристотельді зерттегендей
ынтамен зерттеді. Кейінірек жануарлар анатомиясын, сол жануарлардың
анатомиясын білу мақсатында зерттейтін болды. Осылайша, кейінірек шыққан
салыстырмалы анатомияға материал құрастырған жануарлардың сыйпаттама
анатомиясы келіп шықты. Сол кездегі физиология да өркендеп дамый бастады.
Бұл дәуірдің физиологтарының ішіндегі ең атақтысы, қан айналысын зерттеген
Гарвей (1578—1657); ол өзінің эмбриологиялық бақылаулары арқасында қандай
жануар болсада жұмыртқадан өніп-өседі деген қортынды жасаған.
XVI ғасырда тұңғыш рет көзілдірік және үлкейтіп көрсететін шынылар
пайдаланыла бастады. Бұларды ептейсіз бірін-біріне қосудан микроскоп шықты,
алғашқы кезде бұл микроскоптар өте азғаға үлкейтетін және майда насекомдар
сыяқты ірі объектілерді ғана көрсете алатын. Микроскопты жақсарту шыныны
дұрыс жонып, өңдей білуге байланысты болатын, бұл жұмысқа шебер Левенгук
(1632—1723) жақсы "микроскоп жасап алып, сол арқылы жұмыс істей бастады, ол
инфузорияны, қан денешіктерін ашты және тұқым сұйықтығынан
сперматозойдтарды тапты (Гаммы деген оқымысты екеуі). Мальпиги (1628—1694)
линза арқылы жұмыртқада балапанның өсіп-дамуын зерттеді және жібек құртын
зерттеп насекомдар анатомиясын анықтау жөнінде өте көп жұмыстар істеді.
Сөйтіп, микроскопты қолдану арқасында зоология мен ботаникадан
жануарлардың және өсімдіктердің микроскоптік құрылысын зерттейтін
микроскоптік анатомия дейтін пән бөлініп шықты. Дегенмен, дербес ғылым —
гистология тек XIX ғасырдың бастапқы жылдарында Француз анатомы К.Биша
(1801) тканьдардың құрылысы туралы өзінің ілімін жарыққа шығарғаннан кейін
бөлінді. Шванның 1839 жылы шығарған клеткалық теориясы гистология ғылымының
дамуына үлкен себеп болды.
... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Зоология пәні және міндеттері. зоологияның дамуының негізгі этаптары. зоологияның басқа да ғылымдарымен байланысы
Биологиялық ғылымдар ғылымның деференциясы, интеграциясы
Биология сабағында қосмекенділер класын оқыту
Биологиядағы маңызды теориялар және негізгі жалпыламалар
Зоологияны оқыту процесінде фаунистик материалды қолдану
Жалпақ құрттар типі. Таспа құрттар класы, сипаттамасы, жіктелуі, практикалық маңызы
Бауырымен жорғалаушылар класы, жалпы сипаттамасы, жіктелуі және практикалық маңызы
Төменгі сатыдағы жануарлар
Жұмыр құрттар типі. Беогельминттер. Жалпы сипаттамасы, жіктелуі және практикалық маңызы
Буынаяқтылар типі жайлы
Пәндер