Хафиздің өмірі мен шығармашылығы

I. Кіріспе
II. Негізгі бөлім
А) Хафиздің өмірі мен шығармашылығы
ә) Хафиздің ғазалдары мен софылық сарыны
б) Шет ел ақын . жазушыларының Хафизді тануы мен бағалауы
в) Хафиз қазақ тіліне аударылуы.
( Хафиз . Абай, Шәкәрім, Ә.Жәмішев еңбектерінде)
г) Хафиз өлеңдерінің тәрбиелік, адамгершілік мақсатындағы өлең
жолдары мен идеясы.
III. Қорытынды бөлім.
IV. Пайдаланылған әдебиеттер тізімі.

Қай халық болмасын басқа халықтардың әдебиетімен, мәдениетімен қарым –қатынаста болып, бір-біріне ықпал тигізу арқылы байып, алға басып отырады. Сан ғасырлық тарихы бар қазақ әдебиетінің өн бойына әлем әдебиетімен байланысты да байқаймыз. Сондықтан төл әдебиетімізді тереңдеп, түстеп танимыз десек, әлем әдебиетінен бөліп жарып қарау мүмкін емес.
Иран – түркі халықтарының мәдени-әдеби қарым-қатынасы өте көне дәуірден басталады. Фердоусидің «Шаһнамасы», Низамидің, Сағдидің дастандары қазақ жұртына етене таныс. Әдебиетіміздің үлкен тұлғалары – Абай мен Шәкәрім «Ескендір», «Ләйлі-Мәжнүн» дастандарында ақындық сайысқа түсіп, нәзирагөйлік дәстүрді өз өлеңдерінде барынша ұштаған.
Абай:

«Физули, Шәмси, Сәйхали
Науаи, Сағди, Фердауси,
Қожа Хафиз – бу һәммасы
Мәдет бер шағири фердияд»,- деп шығыс ақындарын пір тұтса, оның ақындық мектебін жалғастырушы інісі Шәкәрім:
«Науаи, Сағди, Шәмси, Физули бар,
Сәйхарли, Қожа Хафиз, Фердоусилер...
Бәйітші елден асқан шешен болып,
Әлемге сөздің нұрын жайған солар»,- деп парсы ақындарының әлем әдебиеті тарихында елеулі із қалдырған.
Кеңес үкіметі тұсында парсының классикалық туындыларын ана тілімізге тәржімалап, көпшілікке танытуда көп іс тындырылды. Фердоусидің, Сағди Ширазидің, Низамидің, Жәмидің көлемді дастандары қазақша сөйлетіліп, Рудаки, Омар Хайям, Руми, Хафиз т.б шайырлардың лирикалық туындылары республика ақындарының рухани қазынасына айналды. Парсы шайырларын қазақша тәржімалау жұмыстарымен Т.Ізтлеуов, Қ.Бекхожин, Қ.Шаңғытбаев, Ә.Жәмішев т.б тәрізді белгілі қаламгерлер айналысты. Қазақ ақындары, Т.Ізтлеуовтен басқасы, парсы тілін білмегендіктен орыс тіліндегі мәтіндерге табан тіреді.
Бір халықтың әдебиетін жұртқа танытатын дәнекер, рухани пікір-аударма екені белгілі. Аудармашылық- бейнеті мол, үлкен шеберлікті талап ететін қасиетті өнер.Парсы халқының поэзиясы – көркемдік жағынан аса биікке көтерілген, тұспалды, жұмбаққа, поэтикалық нақыш өрнектерге айрықша бай мұра болып танылады. Осы туралы шығыс әдебиетінің білгірі И.Брагинский «... В поэзий Востока воцарились пафос намека, игра иносказаниями и аллегориями, двумысленность полутонов и светотени, сбивающие с толку комментаторов и порождающие множество споров вокруг каждого бейта и стихоотворения. Это сложнее ребуса, который в конечном счете имеет одно – единственное решение. Это хитрее шифра, который в конечном счете может быть однозначно расшифрован. Это «лисан ал - ғайб»- сокровенный язык, который каждая эпоха, а внутри неё разные читательские группы, истолковывает по-своему» - деп жазды. Сол себепті парсы шайырларының софылық діни түсініктен нәр алатын тылсым сырлы поэтикалық тілін арнаулы дайындықсыз ұғыну оңайға соқпайды, ал осындай туындыларды екінші тілге тәржімалау біраз қиындық тудырады.