Клетка ядросы
1) клетка ядросының ашылуы
2) ядроның химиялық құрамы
3) ядро қабықшасы
4) ядрошық
5) ядроның клеткадағы атқаратын қызметі
2) ядроның химиялық құрамы
3) ядро қабықшасы
4) ядрошық
5) ядроның клеткадағы атқаратын қызметі
Ядро өсімдіктер мен жануарлар клеткаларының тұрақты құрылымдық бөлігі. Көк-жасыл балдырларда, бактерияларда және актиномицеттерде қабықшамен шектелген қалыптасқан ядро болмайды, оның орнында ядроның эквиваленті болып саналатын ядролық элементтер болады. Сол сияқты вирустарда да ядро болмайды. Тіршілігінің негізгі бөлігінде ядросы болмайтын клеткалар да кездеседі, мысалы., адам мен сүтқоректілердің эритроциттерінде, жоғарғы сатыдағы өсімдіктердің елек тәрізді түтіктерінде. Адам мен кейбір жануарлар организмдерінің эритроциттерінде ядроның болмауы олардың жеке дамуының белгілі кезеңінде жойылып кетуіне байланысты.
Клетканың тіршілік циклі екі кезеңінен тұрады: митоздық және интерфазалық. Интерфаза кезінде ядрода жалпы клеткадағыдай алмасу процестері жедел жүреді. Осыған байланысты интерфазалық ядроның, тыныштық күйіндегі ядро деп карастыратын ескі түсініктің казіргі кезде тарихи ғана маңызы бар. Түрлі клеткаларда ядроның пішіні әр түрлі болады. Көбінесе клетканың пішініне тәуелді. Шар тәрізі куб тәрізді және көпқырлы клеткаларда ядро дөңгелек пішінді болып келеді. Цилиндр - призма және ұршықтәрізді клеткаларда эллипс пішінді болады, ал жалпак клеткаларда диск тәрізді болады.
Физиологиялық белсенділігі жоғары клеткаларда ядроның пішіні күрделі болады. Мысалы, омыртқалылардың дәнді лейкоциттері мен кейбір омыртқасыз жануарлардың көптеген бездік клеткаларында ядроның пішіні ғажайып болып келеді, сегменттелген нитрофильдік лейкоциттердің ядросы бірнеше сегменттерден тұрады. Кейбір насекомдардың өрмек бездерінің ядросы бұтақталып келеді. Ядролардың пішіні клетканың тіршілік әрекеті кезінде өзгеруі мүмкін.
Клетканың тіршілік циклі екі кезеңінен тұрады: митоздық және интерфазалық. Интерфаза кезінде ядрода жалпы клеткадағыдай алмасу процестері жедел жүреді. Осыған байланысты интерфазалық ядроның, тыныштық күйіндегі ядро деп карастыратын ескі түсініктің казіргі кезде тарихи ғана маңызы бар. Түрлі клеткаларда ядроның пішіні әр түрлі болады. Көбінесе клетканың пішініне тәуелді. Шар тәрізі куб тәрізді және көпқырлы клеткаларда ядро дөңгелек пішінді болып келеді. Цилиндр - призма және ұршықтәрізді клеткаларда эллипс пішінді болады, ал жалпак клеткаларда диск тәрізді болады.
Физиологиялық белсенділігі жоғары клеткаларда ядроның пішіні күрделі болады. Мысалы, омыртқалылардың дәнді лейкоциттері мен кейбір омыртқасыз жануарлардың көптеген бездік клеткаларында ядроның пішіні ғажайып болып келеді, сегменттелген нитрофильдік лейкоциттердің ядросы бірнеше сегменттерден тұрады. Кейбір насекомдардың өрмек бездерінің ядросы бұтақталып келеді. Ядролардың пішіні клетканың тіршілік әрекеті кезінде өзгеруі мүмкін.
Клетка ядросы
1) клетка ядросының ашылуы
2) ядроның химиялық құрамы
3) ядро қабықшасы
4) ядрошық
5) ядроның клеткадағы атқаратын қызметі
Тақырыбы: Клетка ядросы.
Ядро өсімдіктер мен жануарлар клеткаларының тұрақты құрылымдық бөлігі.
Көк-жасыл балдырларда, бактерияларда және актиномицеттерде қабықшамен
шектелген қалыптасқан ядро болмайды, оның орнында ядроның эквиваленті болып
саналатын ядролық элементтер болады. Сол сияқты вирустарда да ядро
болмайды. Тіршілігінің негізгі бөлігінде ядросы болмайтын клеткалар да
кездеседі, мысалы., адам мен сүтқоректілердің эритроциттерінде, жоғарғы
сатыдағы өсімдіктердің елек тәрізді түтіктерінде. Адам мен кейбір жануарлар
организмдерінің эритроциттерінде ядроның болмауы олардың жеке дамуының
белгілі кезеңінде жойылып кетуіне байланысты.
Клетканың тіршілік циклі екі кезеңінен тұрады: митоздық және
интерфазалық. Интерфаза кезінде ядрода жалпы клеткадағыдай алмасу
процестері жедел жүреді. Осыған байланысты интерфазалық ядроның, тыныштық
күйіндегі ядро деп карастыратын ескі түсініктің казіргі кезде тарихи ғана
маңызы бар. Түрлі клеткаларда ядроның пішіні әр түрлі болады. Көбінесе
клетканың пішініне тәуелді. Шар тәрізі куб тәрізді және көпқырлы
клеткаларда ядро дөңгелек пішінді болып келеді. Цилиндр - призма және
ұршықтәрізді клеткаларда эллипс пішінді болады, ал жалпак клеткаларда диск
тәрізді болады.
Физиологиялық белсенділігі жоғары клеткаларда ядроның пішіні күрделі
болады. Мысалы, омыртқалылардың дәнді лейкоциттері мен кейбір омыртқасыз
жануарлардың көптеген бездік клеткаларында ядроның пішіні ғажайып болып
келеді, сегменттелген нитрофильдік лейкоциттердің ядросы бірнеше
сегменттерден тұрады. Кейбір насекомдардың өрмек бездерінің ядросы
бұтақталып келеді. Ядролардың пішіні клетканың тіршілік әрекеті кезінде
өзгеруі мүмкін.
Әрбір клеткада көбінесе бір ядро болады. Бірақ 2-3 немесе бірнеше
даған ядролары бар көп ядролы клеткалар да кездеседі. Көп ядролы клеткалар
бірнеше бір ядролы клеткалардың қосылуының, немесе: цитоплазмасы бөлінбей
ядросының бөлінуінің нәтижесінде пайда болды. Көп ядролы клеткалар жоғары
дәрежеде мамандалған ұлпаларға тән. Бұған жүздеген ядролары бар көлденең
салалы бұлшық ет талықтары мысал бола алады. Көп ядролы құрылымдарды
симпласттар деп атайды. Полярлы жіктелген клеткалардың ядроларының
орналасуы біршама тұрақты болады. Мысалы, цилиндр пішінде эпителий
клеткаларында ядро әдетте клеткалардың негізіне жақын орналасады куб
тәрізді эпителийде ядро клетканың ортасында жатады. Бірак ядролардың
орналасуы клетканың тіршілік әрекетінің өзгеруіне байланысты өзгеруі
мүмкін. Бұл насекомдардың ооциттерінде байқалады ұсақ ооциттерінің ядролары
ортасында орналасады, ал ооциттердің өсу кезінде қоректендіруші клеткаларға
қарай жылжиды. Ядролардың кендігі клеткалардың түрлі типтерінде түрліше
болады. Ядроның көлемі цитоплазманың көлеміне пропорционал болады. Ядроның
цитоплазмаға қатынасын Рихард Гертвиг ядро-плазмалық қатынас деп атап,
төмендегі формуламен белгілеген:
Vя- ядроның көлемі, Vк - клетканың көлемі. 1905 ж. Бовери теңіз кірпісі
ұрығының клеткаларында ядроның үлкендігі хромосомалардың санына
(плоидияларына) пропорционал екенін анықтаған. Хроматиннің көпшілік бөлігі
конденсацияланған күйінде болған кезде ядро кішіреюдің соңғы шегіне жетеді.
Мысалы, кіші лимфоциттерде немесе тимоциттерде. Ядроның үлкен-кішілігі ДНК
мөлшеріне де тығыз байланысты. Овоциттер ядроларының көлемі өте үлкен болуы
мүмкін. Бұл жағдайда ядролардың үлкен болуы белоктың көп болуына
байланысты. Клетканың үлкендігі мен ядроның үлкендігінің арасында белгілі
байланыс болады. Жас клеткалардың ядросы кәрі клеткалардікіне қарағанда ірі
келеді. Интерфазалық ядроның негізгі кұрылымдык бөліктері — ядролық
қабықша, хромосомалардың құрам бөлігі болып саналатын хроматин, бір немесе
бірнеше ядрошык кариоплазма, немесе нуклеоплазма. Ядроның құрамына басқа
да құрылымдар да кездеседі, мысалы микротүтікшелер, ферменттер
(талшықтылар) және кристалдар.
Ядроның химиялық құрамы
Биохимиялық зерттеулердің нәтижесінде ядроның химиялық құрамының
күрделі екені анықталды. Ең басты компоненті нуклеин қышқылдары мен
белоктардың қосылысынан пайда болатын нуклеопроидтер; кейбір клеткаларда
олар ядро құрғақ массасының негізі бөлігін құрайды. Ядроның белоктік бөлігі
бірнеше компоненттен тұр ды: гистондар мен протоаминдерден. Бұлардан баска
интерфазалық ядролар бөлігінің көпшілігін құрайтын гистон емес белоктар,
немесе қышқыл белоктар, деп аталатын бірнеше қышқыл белоктар болады.
Протоаминдер — негізгі амин қышқылы арганинге өте бай, негіздік (сілтілік)
қасиеті бар жай белоктар. Протоаминдер балықтардың сперматозоидтарында
байқалған, ал басқа клеткаларда гистондар болады. Ядродағы гистондардың
саны біршама тұрақты және ДНҚ мөлшеріне пропорционал келеді. ДНҚ мен бірге
олар хромосомаларды түзетін дезоксирибонуклеопротеиндерді кұрайды.
Гистондар цитоплазманың полисомаларында синтезделеді. Бұл синтез ДНҚ-ның
редупликациясынан бұрын жүреді. Синтезделген гистондар цитоплазмадан ядроға
көшіп, ДНҚ-ның учаскелерімен байланысады. Молекулалық массасы жоғары
ядродағы қышқыл белоктар түрліше болуы мүмкін. Қышкыл белоктарға ядро
ферменттерінің негізгі бөлігі жатады. Атап айтқанда, молекуласының
авторепродукциясын қамтамасыз ететін ферменттер мен ДНҚ матрицасында РНҚ
молекулаларын түзетін ферменттер. Ядроларда тотықтырушы ферменттер
болмайды, оның есесіне АТФ-аза, гликолиздеуші ферменттер болады. Негізгі
белоктар ядро хроматинінің құрамына кіреді; қышқыл белоктар негізінде ядро
қабықшасында, ядрошықта және кариоплазмада орналасқан. Ядродағы белоктың
мөлшері тұрақсыз және клетканың тіршілік әрекетінің түрлі кезеңінде өзгеріп
отырады.
Дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНҚ) барлық клеткалардың уни-сгсальдық
құрамды бөлігі. Рибонуклеин қышқылы (РНҚ) клеткалар ядроларының бәрінде де
болады, бірақ оның абсолюттік және салыстырмалы мөлшері айнымалы келеді.
Метаболизмі жоғары клеткаларда (бауырда) белсенділігі кем клеткаларға
қарағанда, көп болады. Клеткадағы ДНҚ-ның негізгі массасы ядрода
орналасқан. ДНҚ-ның синтезі -терфазада, оның 5 дәуірі деп аталатын белгілі
кезеңінде жүреді. Ядродағы барлық ДНҚ хромосомаларымен байланысқан.
РНҚ-ның негізгі бөлігі ядрошықта болады, сонымен бірге хроматин мен
кариоплазмада да кездеседі. Клеткалардың ядроларында РНҚ-ның үш типінің
үшеуі де болады: информациялық РНҚ, рибосомалық РНҚ және тасымалдаушы РНҚ.
Ядродағы РНҚ-ның саны тұрақсыз, клетканың функционалдық күйіне байланысты
өзгеріп отырады. Интерфазалық ядролардағы РНҚ синтезінің жеделдігі митоздың
мета- және анафазаларындағыдан 10-20 есе артық. Цитоплазмада РНҚ-ның
синтезі -практика жүзінде не интерфазада, не митоздық бөліну кезінде де
жүрмейді. Липидтер ядрода аз мөлшерде болады, негізінде оның қабықшасында
орналасқан. Ядролық липидтердің көпшілігі белоктармен қосылып
липопротеидтерді немесе липонуклеопротеидтерді құрайды. Ядрода минералдық
заттардан фосфор, калий, натрий, темір, цинк, мыс, кобальт, вольфрам, өте
аз мөлшерде литий, никель, хром, кейбір металдар және ерекше маңызы бар
кальций мен магний байкалған. Ядролардың ферменттері негізінде нуклеин
қышқылдарының алмасу мен анаэробты гликолиз ферменттері. Әдетте ядрода
цитоплазмалі болатын ферменттер де болады, бірақ өте аз мөлшерде.
Ядро қабықшасы
Оптикалық микроскопиялық зерттеулер мен микрургияны қолланып
жүргізілген көптеген тәжірибелер клеткалардың бәрінде ядро қабықшасының
болатынын ерте кезден анықтаған. Бұл бағытты дамытудағы электрондық
микроскоптың рөлі ерекше. Электрондық микроскоптың мәліметтері бойынша ядро
қабықшасы екі қабаттан тұрады: сыртқы және ішкі мембраналардан.
Әрқайсысының қалындығы, 7 нм-дің шамасында. Морфологиялық жағынан клетка
ішіндегі басқа мембраналардан айырмасы жоқ, белоктар мен липидтерден тұрады
және перинуклеарлық кеңістік деп аталатын мембраналардың арасында ені 20 нм-
ден 60 нм-ге дейін жететін кеңістік болады. Ядроны-кабықшасы клетканың
бөліну кезеңінде жойылып цитоплазманы кұрамына кіреді де, клетка
мембранасының жалпы қорын толтырады. Ядро кабықшасының екі қабатты екенін
1882 ж. Флемминг жазған болатын. Ядро қабықшасының сырткы мембранасы
үзілместен эндоплазмалық тордың мембранасына ауысады. Ядро қабықшасының
сыртқы ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
1) клетка ядросының ашылуы
2) ядроның химиялық құрамы
3) ядро қабықшасы
4) ядрошық
5) ядроның клеткадағы атқаратын қызметі
Тақырыбы: Клетка ядросы.
Ядро өсімдіктер мен жануарлар клеткаларының тұрақты құрылымдық бөлігі.
Көк-жасыл балдырларда, бактерияларда және актиномицеттерде қабықшамен
шектелген қалыптасқан ядро болмайды, оның орнында ядроның эквиваленті болып
саналатын ядролық элементтер болады. Сол сияқты вирустарда да ядро
болмайды. Тіршілігінің негізгі бөлігінде ядросы болмайтын клеткалар да
кездеседі, мысалы., адам мен сүтқоректілердің эритроциттерінде, жоғарғы
сатыдағы өсімдіктердің елек тәрізді түтіктерінде. Адам мен кейбір жануарлар
организмдерінің эритроциттерінде ядроның болмауы олардың жеке дамуының
белгілі кезеңінде жойылып кетуіне байланысты.
Клетканың тіршілік циклі екі кезеңінен тұрады: митоздық және
интерфазалық. Интерфаза кезінде ядрода жалпы клеткадағыдай алмасу
процестері жедел жүреді. Осыған байланысты интерфазалық ядроның, тыныштық
күйіндегі ядро деп карастыратын ескі түсініктің казіргі кезде тарихи ғана
маңызы бар. Түрлі клеткаларда ядроның пішіні әр түрлі болады. Көбінесе
клетканың пішініне тәуелді. Шар тәрізі куб тәрізді және көпқырлы
клеткаларда ядро дөңгелек пішінді болып келеді. Цилиндр - призма және
ұршықтәрізді клеткаларда эллипс пішінді болады, ал жалпак клеткаларда диск
тәрізді болады.
Физиологиялық белсенділігі жоғары клеткаларда ядроның пішіні күрделі
болады. Мысалы, омыртқалылардың дәнді лейкоциттері мен кейбір омыртқасыз
жануарлардың көптеген бездік клеткаларында ядроның пішіні ғажайып болып
келеді, сегменттелген нитрофильдік лейкоциттердің ядросы бірнеше
сегменттерден тұрады. Кейбір насекомдардың өрмек бездерінің ядросы
бұтақталып келеді. Ядролардың пішіні клетканың тіршілік әрекеті кезінде
өзгеруі мүмкін.
Әрбір клеткада көбінесе бір ядро болады. Бірақ 2-3 немесе бірнеше
даған ядролары бар көп ядролы клеткалар да кездеседі. Көп ядролы клеткалар
бірнеше бір ядролы клеткалардың қосылуының, немесе: цитоплазмасы бөлінбей
ядросының бөлінуінің нәтижесінде пайда болды. Көп ядролы клеткалар жоғары
дәрежеде мамандалған ұлпаларға тән. Бұған жүздеген ядролары бар көлденең
салалы бұлшық ет талықтары мысал бола алады. Көп ядролы құрылымдарды
симпласттар деп атайды. Полярлы жіктелген клеткалардың ядроларының
орналасуы біршама тұрақты болады. Мысалы, цилиндр пішінде эпителий
клеткаларында ядро әдетте клеткалардың негізіне жақын орналасады куб
тәрізді эпителийде ядро клетканың ортасында жатады. Бірак ядролардың
орналасуы клетканың тіршілік әрекетінің өзгеруіне байланысты өзгеруі
мүмкін. Бұл насекомдардың ооциттерінде байқалады ұсақ ооциттерінің ядролары
ортасында орналасады, ал ооциттердің өсу кезінде қоректендіруші клеткаларға
қарай жылжиды. Ядролардың кендігі клеткалардың түрлі типтерінде түрліше
болады. Ядроның көлемі цитоплазманың көлеміне пропорционал болады. Ядроның
цитоплазмаға қатынасын Рихард Гертвиг ядро-плазмалық қатынас деп атап,
төмендегі формуламен белгілеген:
Vя- ядроның көлемі, Vк - клетканың көлемі. 1905 ж. Бовери теңіз кірпісі
ұрығының клеткаларында ядроның үлкендігі хромосомалардың санына
(плоидияларына) пропорционал екенін анықтаған. Хроматиннің көпшілік бөлігі
конденсацияланған күйінде болған кезде ядро кішіреюдің соңғы шегіне жетеді.
Мысалы, кіші лимфоциттерде немесе тимоциттерде. Ядроның үлкен-кішілігі ДНК
мөлшеріне де тығыз байланысты. Овоциттер ядроларының көлемі өте үлкен болуы
мүмкін. Бұл жағдайда ядролардың үлкен болуы белоктың көп болуына
байланысты. Клетканың үлкендігі мен ядроның үлкендігінің арасында белгілі
байланыс болады. Жас клеткалардың ядросы кәрі клеткалардікіне қарағанда ірі
келеді. Интерфазалық ядроның негізгі кұрылымдык бөліктері — ядролық
қабықша, хромосомалардың құрам бөлігі болып саналатын хроматин, бір немесе
бірнеше ядрошык кариоплазма, немесе нуклеоплазма. Ядроның құрамына басқа
да құрылымдар да кездеседі, мысалы микротүтікшелер, ферменттер
(талшықтылар) және кристалдар.
Ядроның химиялық құрамы
Биохимиялық зерттеулердің нәтижесінде ядроның химиялық құрамының
күрделі екені анықталды. Ең басты компоненті нуклеин қышқылдары мен
белоктардың қосылысынан пайда болатын нуклеопроидтер; кейбір клеткаларда
олар ядро құрғақ массасының негізі бөлігін құрайды. Ядроның белоктік бөлігі
бірнеше компоненттен тұр ды: гистондар мен протоаминдерден. Бұлардан баска
интерфазалық ядролар бөлігінің көпшілігін құрайтын гистон емес белоктар,
немесе қышқыл белоктар, деп аталатын бірнеше қышқыл белоктар болады.
Протоаминдер — негізгі амин қышқылы арганинге өте бай, негіздік (сілтілік)
қасиеті бар жай белоктар. Протоаминдер балықтардың сперматозоидтарында
байқалған, ал басқа клеткаларда гистондар болады. Ядродағы гистондардың
саны біршама тұрақты және ДНҚ мөлшеріне пропорционал келеді. ДНҚ мен бірге
олар хромосомаларды түзетін дезоксирибонуклеопротеиндерді кұрайды.
Гистондар цитоплазманың полисомаларында синтезделеді. Бұл синтез ДНҚ-ның
редупликациясынан бұрын жүреді. Синтезделген гистондар цитоплазмадан ядроға
көшіп, ДНҚ-ның учаскелерімен байланысады. Молекулалық массасы жоғары
ядродағы қышқыл белоктар түрліше болуы мүмкін. Қышкыл белоктарға ядро
ферменттерінің негізгі бөлігі жатады. Атап айтқанда, молекуласының
авторепродукциясын қамтамасыз ететін ферменттер мен ДНҚ матрицасында РНҚ
молекулаларын түзетін ферменттер. Ядроларда тотықтырушы ферменттер
болмайды, оның есесіне АТФ-аза, гликолиздеуші ферменттер болады. Негізгі
белоктар ядро хроматинінің құрамына кіреді; қышқыл белоктар негізінде ядро
қабықшасында, ядрошықта және кариоплазмада орналасқан. Ядродағы белоктың
мөлшері тұрақсыз және клетканың тіршілік әрекетінің түрлі кезеңінде өзгеріп
отырады.
Дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНҚ) барлық клеткалардың уни-сгсальдық
құрамды бөлігі. Рибонуклеин қышқылы (РНҚ) клеткалар ядроларының бәрінде де
болады, бірақ оның абсолюттік және салыстырмалы мөлшері айнымалы келеді.
Метаболизмі жоғары клеткаларда (бауырда) белсенділігі кем клеткаларға
қарағанда, көп болады. Клеткадағы ДНҚ-ның негізгі массасы ядрода
орналасқан. ДНҚ-ның синтезі -терфазада, оның 5 дәуірі деп аталатын белгілі
кезеңінде жүреді. Ядродағы барлық ДНҚ хромосомаларымен байланысқан.
РНҚ-ның негізгі бөлігі ядрошықта болады, сонымен бірге хроматин мен
кариоплазмада да кездеседі. Клеткалардың ядроларында РНҚ-ның үш типінің
үшеуі де болады: информациялық РНҚ, рибосомалық РНҚ және тасымалдаушы РНҚ.
Ядродағы РНҚ-ның саны тұрақсыз, клетканың функционалдық күйіне байланысты
өзгеріп отырады. Интерфазалық ядролардағы РНҚ синтезінің жеделдігі митоздың
мета- және анафазаларындағыдан 10-20 есе артық. Цитоплазмада РНҚ-ның
синтезі -практика жүзінде не интерфазада, не митоздық бөліну кезінде де
жүрмейді. Липидтер ядрода аз мөлшерде болады, негізінде оның қабықшасында
орналасқан. Ядролық липидтердің көпшілігі белоктармен қосылып
липопротеидтерді немесе липонуклеопротеидтерді құрайды. Ядрода минералдық
заттардан фосфор, калий, натрий, темір, цинк, мыс, кобальт, вольфрам, өте
аз мөлшерде литий, никель, хром, кейбір металдар және ерекше маңызы бар
кальций мен магний байкалған. Ядролардың ферменттері негізінде нуклеин
қышқылдарының алмасу мен анаэробты гликолиз ферменттері. Әдетте ядрода
цитоплазмалі болатын ферменттер де болады, бірақ өте аз мөлшерде.
Ядро қабықшасы
Оптикалық микроскопиялық зерттеулер мен микрургияны қолланып
жүргізілген көптеген тәжірибелер клеткалардың бәрінде ядро қабықшасының
болатынын ерте кезден анықтаған. Бұл бағытты дамытудағы электрондық
микроскоптың рөлі ерекше. Электрондық микроскоптың мәліметтері бойынша ядро
қабықшасы екі қабаттан тұрады: сыртқы және ішкі мембраналардан.
Әрқайсысының қалындығы, 7 нм-дің шамасында. Морфологиялық жағынан клетка
ішіндегі басқа мембраналардан айырмасы жоқ, белоктар мен липидтерден тұрады
және перинуклеарлық кеңістік деп аталатын мембраналардың арасында ені 20 нм-
ден 60 нм-ге дейін жететін кеңістік болады. Ядроны-кабықшасы клетканың
бөліну кезеңінде жойылып цитоплазманы кұрамына кіреді де, клетка
мембранасының жалпы қорын толтырады. Ядро кабықшасының екі қабатты екенін
1882 ж. Флемминг жазған болатын. Ядро қабықшасының сырткы мембранасы
үзілместен эндоплазмалық тордың мембранасына ауысады. Ядро қабықшасының
сыртқы ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz