Уран технологиясы

І. Кіріспе
ІІ. Уран технологиясындағы аффинаж
а) Уран қосылыстарындағы “ядерлік тазалық” түсінік
ә) Уран қосылыстарының “ядерлі тазалығының” дәрежелері
б) Уран технологиясындағы аффинаж әдістері
в) Уранның экстракциялық аффинажы
г) Англиядағы уран аффинажы
д) Франциядағы уран аффинажы
ІІІ. Қорытынды
Әдебиеттер тізімі

Өткен тарауларда біз урандық химиялық концентраттарды алудың негізгі үш әдістерімен: тұнбалық, сорбциялық және жаңа, жетілдірілген экстракциялық әдісімен таныстық.
Бұлардық бәрі сапасы, құрамындағы уран және қоспалар мөлшері әр түрлі уранның химиялық концентраттарын береді. Олардың бірқатары «кедей» құрамды (30-50% U O ) және қайта тазалауды қажет етеді. Басқалары құрамы неғұрлым бай (U O -95-99% жуық). Бірақ, бұлардың бәрі технткалық өнімдер, яғни техникалық уранның шала толық-тотығы немесе уранат типті тұздар. Уранды атомдық техникада қолдану үшін ядерлі таза металдық уран, оның толықтары, тетрафториті және басқа қосылыстары талап етіледі.
«Ядерлі тазалық » түсінігі әртүрлі элемент – қоспалардың баяу нейтрондарды сіңіруінің тиімді қималарымен түсіндіріледі.
Бұл қималар әртүрлі элементтер үшін әрқалай.
Мұндай қауіпті элементтер болып нейтрондарды сіңіру қимасының жоғары мәні бар элементтер, мысалы: Cd, B, Hf, СЖЭ, әсіресе Cd, Sm, Eu, Dy және басқалар саналады. Бұлар «нейтрондық улар» деп аталады және олардың болуы нейтрондар жоғалуын туғызады. Ядерлік отын ретінде қолданылатын уран қосылыстарында бұл элементтердің мөлшері қатаң дәрежелермен шектелуі керек. Бұндай шектеулер басқа элементтердің мөлшеріне де қойылады, бірақ олардың зияндылығы жоғарыдағыларға қарағанда төменгі дәрежеде.
Барлық «элемент – қоспалар» нейтрондарды сіңіру қималарына байланысты бес топқа бөлінген.
Нақты жүйелерде заттардың ядерлік қасиеттеріне бір ғана қоспа емес, олардың жалпы қосындысы да әсер ереді. Қоспалардың жалпы қосындысының нейтрондарды сіңіруге әсерінің сандық бағасы үшін, %- бен өрнектелетін «қауіптілік коэффициенті» енгізілген.
Уран үшін жалпы қауіптілік коэффициенті, элемент – қоспалардың жеке қауіптілік коэффициенттерінің қосындысы x g арқылы сипатталады. xg мәні қоспаның пайыздық мөлшерінің –х, қоспаның нейтрондарды сіңіру коэффициентіне g=δ*238/A көбейтіндісіне тең, мұндағы δ – қоспаның нейтрондарды сіңіруінің тиімді қимасы, 238 – уранның атомдық массасы; А – қоспаның атомдық массасы. Барлық қоспалар үшін қауіптіліктің жалпы қосындылық коэффициенті мынаған тең: x1g1+x2g2+x3g3+…. және т.б., бірақ ол белгілі мәнен аспау керек, мысалы -0,25% (АҚШ), 0,20% (Канада), 0,15% (Франция, Бельгия). Сонымен қатар, кейбір қоспалар (мысалы, көміртек және азот) уранның физикалық қасиеттеріне әсер етеді және оның балқуына зиян келтіреді.
Сондықтан да , ары қарай терең химиялық тазалау, яғни урандық концентраттарды аффинаждау қажет.

1. ’’Физикалық химия’’ Қазақ университеті- Алматы 2002 ж.
2. Громов Б.В. “Уранның химиялық технологиясына кіріспе. Жоғары оқу орындарына арналған оқулық..-Алматы:” “Бастау”,2004ж.-358 бет.

Пән: Химия
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 16 бет
Таңдаулыға:

Мазмұны
І. Кіріспе
ІІ. Уран технологиясындағы аффинаж
а) Уран қосылыстарындағы “ядерлік тазалық” түсінік
ә) Уран қосылыстарының “ядерлі тазалығының” дәрежелері
б) Уран технологиясындағы аффинаж әдістері
в) Уранның экстракциялық аффинажы
г) Англиядағы уран аффинажы
д) Франциядағы уран аффинажы
ІІІ. Қорытынды
Әдебиеттер тізімі

Кіріспе
Өткен тарауларда біз урандық химиялық концентраттарды алудың негізгі
үш әдістерімен: тұнбалық, сорбциялық және жаңа, жетілдірілген экстракциялық
әдісімен таныстық.
Бұлардық бәрі сапасы, құрамындағы уран және қоспалар мөлшері әр түрлі
уранның химиялық концентраттарын береді. Олардың бірқатары кедей құрамды
(30-50% UO) және қайта тазалауды қажет етеді. Басқалары құрамы
неғұрлым бай (UO-95-99% жуық). Бірақ, бұлардың бәрі технткалық
өнімдер, яғни техникалық уранның шала толық-тотығы немесе уранат типті
тұздар. Уранды атомдық техникада қолдану үшін ядерлі таза металдық уран,
оның толықтары, тетрафториті және басқа қосылыстары талап етіледі.
Ядерлі тазалық түсінігі әртүрлі элемент – қоспалардың баяу нейтрондарды
сіңіруінің тиімді қималарымен түсіндіріледі.
Бұл қималар әртүрлі элементтер үшін әрқалай.
Мұндай қауіпті элементтер болып нейтрондарды сіңіру қимасының жоғары мәні
бар элементтер, мысалы: Cd, B, Hf, СЖЭ, әсіресе Cd, Sm, Eu, Dy және
басқалар саналады. Бұлар нейтрондық улар деп аталады және олардың болуы
нейтрондар жоғалуын туғызады. Ядерлік отын ретінде қолданылатын уран
қосылыстарында бұл элементтердің мөлшері қатаң дәрежелермен шектелуі
керек. Бұндай шектеулер басқа элементтердің мөлшеріне де қойылады, бірақ
олардың зияндылығы жоғарыдағыларға қарағанда төменгі дәрежеде.
Барлық элемент – қоспалар нейтрондарды сіңіру қималарына байланысты бес
топқа бөлінген.
Нақты жүйелерде заттардың ядерлік қасиеттеріне бір ғана қоспа емес, олардың
жалпы қосындысы да әсер ереді. Қоспалардың жалпы қосындысының нейтрондарды
сіңіруге әсерінің сандық бағасы үшін, %- бен өрнектелетін қауіптілік
коэффициенті енгізілген.
Уран үшін жалпы қауіптілік коэффициенті, элемент – қоспалардың жеке
қауіптілік коэффициенттерінің қосындысы xg арқылы сипатталады. xg мәні
қоспаның пайыздық мөлшерінің –х, қоспаның нейтрондарды сіңіру
коэффициентіне g=δ*238A көбейтіндісіне тең, мұндағы δ – қоспаның
нейтрондарды сіңіруінің тиімді қимасы, 238 – уранның атомдық массасы; А –
қоспаның атомдық массасы. Барлық қоспалар үшін қауіптіліктің жалпы
қосындылық коэффициенті мынаған тең: x1g1+x2g2+x3g3+ ... және т.б., бірақ ол
белгілі мәнен аспау керек, мысалы -0,25% (АҚШ), 0,20% (Канада), 0,15%
(Франция, Бельгия). Сонымен қатар, кейбір қоспалар (мысалы, көміртек және
азот) уранның физикалық қасиеттеріне әсер етеді және оның балқуына зиян
келтіреді.
Сондықтан да , ары қарай терең химиялық тазалау, яғни урандық
концентраттарды аффинаждау қажет.

УРАН ҚОСЫЛЫСТАРЫНЫҢ ЯДЕРЛІ ТАЗАЛЫҒЫНЫҢ ДӘРЕЖЕЛЕРІ

Аффинаж мақсаты – белгілі талаптарға жауап беретін уран қосылыстарын алу.
Ядерлі таза уранның көптеген дәрежелері бар және әртүрлі елдерде оны
қолдану приниптері бірдей. Ол, жоғарыда айтылып кеткен нейтрондық улар
конепиясына негізделген. Алайда бұл дәрежелердің бір-бірінен біршама
өзгешеліктері бар. Осындай қатаң дәрежелердің бірі Канадада қолданылады.
Қазіргі уақытта, бір ғана амалмен уранан қоспаларды керекті дәрежеге дейін
бөліп алуға мүмкіндік беретін жалпы әдіс жоқ. Сондықтан іс жүзінде, жоғары
сапалы соңғы қнім алу мақсатында бірнеше әдістердің жиынтығын қолданады.
Уранды аффинаждау әдісін таңдау көптеген себептерге байланысты және
олардың ішіндегі ең негізділері: тазалаудың талап етілетін дәрежесі;
қоспалардың табиғаты мен мөлшері; қолданылатын реагенттердің соңғы өнімнің
тазалығына әсерінің рұқсат етілуі.

УРАН ТЕХНОЛОГИЯСЫНДАҒЫ АФФИНАЖ ӘДІСТЕРІ

Уран аффинажының әдістері, сол сияқты оның қолданатын реагенттері -
әртүрлі. Сәйкес қышқылдарды қолдану – уранды жақсы ерігіш күйге, мысалы
уранил –нитратқа, уранил –хлоридке, уранил –сульфтқа айналдыруға мүмкіндік
береді. Белгілі бір реагенттерді қолданған кезде, іс жүзінде ерімейтін
қосылыстар – диуранат, асқын тотық, оксалатар және т.б. түзіледі. Ураның
кейбір қосылыстары суда жақсы ериді және оны сулы ерітінділерден тұнбаға
сұрыптап бөліп алуға болады (аммоний-уранилсульфаты және т.б.). Сорбия және
экстракция әдістері де жоғары аффинаждық тиімділігімен сипатталады.
Кейбір нақты зауыттардың өнеркәсіптік нобайларына талдау жасамастан бұрын,
уран аффинажында қолданылатын жеке әдістер мен реагентерге тоқталып өтейік.
Уран технологиясында аффинаждық көптеген әдістері белгігі, мысалы:
сулфиттік тазалау, гидрототықтық тазалау, фосфаттық тазалау, уранил
–нитратты кристалдау арқылы тазалау, оксалаттық тазалау, асқын тотықтық
тазалау, карбонаттық тазалау, экстракциялық тазалау.
Қазіргі уақытта осы әдістердің тек соңғы үшеуінің ғана іс жүзілік мінң бар.
Асқын тотықтық тазалау. Асқын тотықтық тазалау әдісі ерітіндіден уран асқын
тотығын UO4 2H2O бөліп алуға негізделген. Бұл уранға тән қосылысты ураның
ерітіндідегі тұзына сутегі асқын тотығымен (30%-тік Н2О2) әсер ету арқылы
алады.
Асқын тотықтық тазалау нобайы өте қарапайым, бірақ дегенмен де бұнда асқын
тотықтың тұнбаға түсуінің біршама ерекшеліктеріне мән берген жөн, өйткені
үрдіс өте күрделі және сезімтал.
1) уран асқын тотығының тұнбаға түсуі төмендегідей реакция б-ша жүреді:
UO2(NO3)2+H2O2 UO4▪2H2O+2HNO3
Яғни, бұнда сутегі асқын тотығының артық мөлшері қажет және түзілген азот
қышқылын аммиакпен бейтараптау керек;
2)Үрдісте қыздыруға жол бермеу керек, өйткені бұндай жағдайда сутегі
асқын тотығы ыдырайды;
3) сутегі асқын тотығы уақыт өткен сайын тез бұзылады;
4) салыстырмалы түрде жақсы сүзілетін тұнба алуға тырысу керек, ол үшін
тұндырғышты жайлап құю қажет.
Үрдістің шарттарына қойылатын талаптардың қарама-қайшылығы, уран
асқын тотығын тұндыруды іс жүзінде жүзеге асырудың қиындықтарын туғызады.
Лабораториялық зерттеулерде алынған, неғұрлым оптималды параметрлер:
рН=22.5; t=40450C; [U]=25240гл; H2O2-ң артық мөлшері -10%-ға дейін.
Сүзуден қалған ерітіндіде 1-ден 10г-ға дейін Uл болады. Бірақ, зауыттар
тәжірибесінде әдетте басқа, неғұрлым тиімді режимді қолданады:
[U]=100120гл, [HNO3]=30гл бөлмелік температура; H2O2-ң 100%-дық артық
мөлшері, уранның бөліп алынуы-99%.
Қоспалардың асқын тотықтық тазалау үрдісінде сипаттамалары әртүрлі:
1) бор, СЖЭ, хром, никель, марганец, кобальт, мыс-өте жақсы, литий,
кадмий-өте нашар, фосфор, темір, натрий, ванадий-нашар бөлінеді.
2) кейбір қоспалар уран асқан тотығының толық тұнбаға түсуіне кедергі
жасайды, олар: а) уранды комплекстейтін қоспалар: сульфаттар,
фторидтер, фосфаттар, ванадтар және органикалық қышқылдар.б) Н2О2-
ны ыдырауға ұшырататын қоспалар: Cu+, Fe3+, Fe2+, Mn4+, VO2+.
3) Қоспалар ерімейтін асқын тотықтық қосылыстар түзеді: Ti, Th, Hf,
Zr, Ce4+, Cu2+, Nb5+, Mo6+.
4) Ca, Ba, Sr сульфаттары, фосфаттар, арсенаттар және тұнбаны
былғайды.
5) Уранның толық бөлініп шығуына, сілтілік жер металдардың мөлшері көп
болған кезде ергіш асқын тотықты уранаттар кедергі жасайды.
Бірақ жоғарыда айтылғандай, сутегі асқын тотығы қымбат және онша тұрақты
емес. Сондықтан, асқын тотықтық үрдісті аффинаждың соңғы сатыларында, яғни
қоспалардың басым бөлігі әкетілген кезде пайдаланған тиімді. Қазіргі кезде
асқын тотықтық үрдіс аффинаж тәжірибесінде мүлдем қолданылмайды. Алайда
кейде оны, уранды элюат пен регенераттар тұндырған кезде, урандық
ерітінділерді қосымша тазалау мақсаттарында пайдаланады.
Карбонаттық тазалу. Уран аффинажының жетілдірілген және тиімді
әдістерінің бірі-үшкарбонаттық тазалау. Ол-алты валентті уранға тән, қте
тұрақты комплекстік қосылыстың () түзілуіне негізделген. Оның түзілуін
алғаш 1824 ж. Берцелиус көрсеткен. Бұлар-ауыр, моноқиықты сингонияның
сарғылт-жасыл түсті кристалдары. Олар суда жақсы ериді, бірақ бір атаулы
иондардың әсерінен тұзсызданады. Амоний карбонатын қоса отырып, уранды
түрінде толықтай тұнбаға бөліп алуға болады. Сонымент қатар уранды,
ерітіндіні қайнату кезінде монокарбонат түрінде де тұнбаға түсіруге болады.
Комплекстік карбонаттардың мынадай генетикалық қатары бар:
қосылыс UOCO қатынасы
(NH4)[UO2(CO3)OH(H2O)2] 1:1
(NH)3[UO2(CO3)3OH(H2O)5] 1:1,5
(NH4)[UO2(CO3)2(H2O)2] 1:2
(NH4)6[(UO2)(CO3)5(H2O)2] 1:2,5
(NH4)4[UO2(CO3)3] 1:3

Ұқсас натрийлік комплекстерге қарағанда, [(NH4)4[UO2(CO3)3]] тұзының суда
ерігіштігі температура өскен сайын жоғарылайды және карбонаттың немесе
аммоний бикорбанатының концентрациясы жоғарылаған сайын төмендейді.
Уранның карбонаттық тазалауының табысты орындалуына карбонаттық ерекше
қасиеттері-олардың әлсіз концентрленген ерітінділерінде жақсы ерігіштігі,
неғұрлым концентрлі ерітінділерде жақсы ерігіштігі, неғұрлым концентрлі
ерітінділерде тұзсыздануы, қайнату кезінде тұнбаға бөлінуі әсер етеді.
Қоспалар сипатының тазалауға әсері қолайлы; көбінесе олар карбонаттық
ерітінділерде ерімейді, ал егер бұндай жағдай болатын болса, онда уранды
тұзсыздандыру кезінде қоспалар тұнбаға жақсы жүреді: :L, Be, Mg, Sr, Ba,
Mn, Fe2+, Fe3+, Al, Ga, Zn, Ti3+, Zr, Hg, Sn, Pb, Bi, Si, La, Th, Y,Cu және
т.б.
Демек, үрдістің шарттарын өзгерте отырып, іс жүзінде уранды барлық
қоспалардан тазартуға болады, мысалы, карбонаттық ерітінділерден тұнбаға
түсетін қоспалардан және карбонаттық орталарда ерігіш қосылыстар түзетін
қоспалардан.

Уранның экстракциялық аффинажы.
Экстракциялық үрдісті алғаш уранды тазалау мақсатында Пелиго 1842 ж.
Қолданды. Ол үрдісте диэтил эфирін пайдаланды. Бұл эфирді, осыдан 150 жыл
уақыттан кейін, 1942 жылы американдық Сент-Луистегі Меллингродт Кемикал
Уоркс зауытында алғашқы атом бомбасын даятлау кезінде техникалық шала
тотық-тотықты тазалау үшін пайдаланды.
Осы әдіспен алдымен, 10-4-10-5%-дық қоспалы құрамды ядерлі таза уран
тотығын алды. 1947 ж. Американдық Дж. Уорф уранның экстрегенті ретінде
үшбутилфосфатын (ҮБФ) пайдаланудың мүмкіндігін зерттеді. 1950-1954 жж.
Тәжірибелік қондырғыларда уранды ҮБФ-ң сұйылтқыштығы ерітінділермен
экстракциялау .рдістері жасалынып, тексерулерден өтті. Осыдан кейін, ҮБФ-ы
өнеркәсіпке енгізілді: АҚШ-та-1954 ж., Канадада – 1955 ж., Францияда- 1956
ж., Англияда-1957 ж., ГФР-да-1958 ж. Біршама уақыт бойы уран аффинажы үшін
Канадада, Францияда және Бельгияда метилизобутилкетонды қолданды.
Қазіргі уақытта уран аффинажы үшін ҮБФ-н атомдық технологиясы дамыған
барлық елдер кең қолданады. Экстракцияның және тиімді әдіс.

Уран аффинажының экстракциялық үрдістерінің артылықшылықтары.
Әдетте, заттарды экстракциялық бөлу нәтижесінде қатты фаза түзілмйді. Бұл,
экстракцияның тұнбалық әдістермен салыстырғанда үлкен артықшылығын
көрсетеді, өйткені бұнда, тұнба түзілуі кезінде қоспалардың қамтылып
кетуіне жүргізіледі.
Тұнбалық үрдістерді орындау кезінде лақтырынды сүзінділерінде уранның біраз
ммөлшері неғұрлым төмен болса, соғұрлым оның тазаланған фракцияға бөлініп
шығуы аз болады. Экстракциялық әдісте бұндай кемшілік жоқ, өйткені уранның
органикалық фазаға және реэкстрактқа бөлініп алынуы оның бастапқы
концентрациясына аз тәуелді. Уранның экстракциялық бөліп алынуы кезінде
лақтырынды ерітінділердің көлемі төиендейді.
Тұндыру және тұнбаларды кристалдау-салыстырмалы түрде ұзақ және күрделі
үрдіс, ал онымен салыстырғанда экстракциялық тепе-теңдік бірнеше минуттың
ішінде орнайды.
Тек қана сұйық фазалардың болуы үрдістің аппаратуралық жабдықталуын едәуір
жеңілдетеді, яғни басқарудың қарапйым алгоритмі арқылы үрдісті толық
автоматтауға болады.
Экстракциялық үрдісті аффинажда қолданудың негізгі заңдылықтары, уранкенді
ерітінділерді экстракциялық қайта өңдеудің заңдылықтарымен бірдей. Алайда,
аффинаждағы экстрагенттерге қойылатын талаптар біршама өзгеше және бірқатар
себептермен шартталған.
1) ерітінділердегі уранның мөлшері неғұрлым жоғары. Сондықтан,
экстрагент үлкен сыйымдылықты болуы керек. Ол үшін аффинажда таза
экстрагенттерді немесе ҮБФ-ң керосиндегі конентрленген
ерітінділерін қолданады;
2) реагенттердің бағасының алынған урандық өнімдердің бағасына ісері
аз, өйткені, ерітінділер көлемі уракендік өндірістіңерітінділері
көлемінен ілдеқайда аз, ал алынған өнім одан анағұрлым қымбат.
Сондықтан, уран қосылыстарының көбін жақсы ерітетін және
таттанбайтын құрыштан жасалған аппараттарда қолдануға болатын азот
қышқылын қолдану мүмкіндігі бар;
3) қоспалар таралуының төменгі коэффициенттерімен қамтамасыз ету талап
етілуі керек, яғни экстрагенттің, уранилнитраттарының
сольваттарының (гексан, дибутилкарбитол, ҮБФ) түзілуіне байланысты
жоғары бөлгіштік қабілеті болуы керек.
Осындай талаптарды қанағаттандыратын: үшбутилфосфаттың керосиндегі,
CCL-ге және т.б. ерітінділері. Бұл тамаша экстрагенттің физика-
химиялық қасиеттері жоғарыда айтылып кетті. ҮБФ-ң өте жоғары тығыздығы
(0,973 гсм), инертті органикалық сұйылтқыштарды (керосин, бензол,
CCL, дибутилэфирі, гексан) қолдану қажеттігін шарттайды. Керосин –
қаныққан көмірсутектердің жоғарықайнағыш фракциясы, іс жүзінде
нитрленбейді, аппаратураны қақтандырмайды. әдетте афинаж үшін ҮБФ-ң
керосиндегі 30-40%-дық ерітіндісі қолданылады.
ҮБФ суда 0,2-0,4 гл-ге дейін ериді. Су, ерітіндінің концентрациясына
байланысты (10-100% ҮБФ) ҮБФ-та 1,4-тен 64 гл-ге дейін ериді. ҮБФ-ң
гидролизі нәтижесінде (температураның және HNO-тің ұзақ мерзімді әсер
етуі) моно-және дибутилфосфаты түзіледі (CHO OH-қа алмасады) және
бұл экстракция көрсеткіштерін төмендетеді. Сондықтан, гидролиз өнімдерін
натрий тұздары түрінде (органикалық фазада ерімейтін) әкететін үздіксіз
тазалау, яғни сілтілік немесе содалық шаймалау үрдістері қажет.
ҮБФ-пен экстракциялау механизмі жоғарыда қарастырылған. Барлық жағдайларда
да органикалық фаза электр өткізгіш емес, яғни иондалған емес. Экстракция
кезінде органикалық ерітіндіде бейтарап молекулалар, сольваттар түзіледі.
Олардың ққрамдары экстракцияланатын элементке байланысты әртүрлі болады,
мысалы: MeO(NO)*2ҮБФ; Me(NO)*3ҮБФ;
Me(NO)*4ҮБФ. Азот алғашқы HNO*ҮБФ сольватын түзе отырып,
экстракцияланады
АҚШ-тағы екінші ірі аффинажды зауыт Уелдон-Спринг қаласында 1957 жылы
іске қосылған.
Фернолд зауытының осы уақытқа дейінгі тәжірибелері көптеген жетістіктерді
қолданауға мүмкіндік береді: сүйытқыш ретінде гексан С6Н14-ті қолданды;
экстракцифялық мүнаралардың орнына арнайы құрастырылған араластырғыш-
декантаторларды пайдаланды; реэкстракциялауға арналған пульсациялық
құбырлардың геометриясы едәуір өзгертілді; органикалық фазаның сыйымдылығын
жақсы пйдалану үшін орамның қоймалжыңдағы конентрациясы төмендетілді.
Керосиннің орнына гексанның қолдануын американдықтар, оның жағары химиялық
тұрақтығымен, аз тығыздығымен және тұтқырлығымен шарттайды. Оның соңғы
нұсқалған сипаты фазалар арасында жақсы бөліну мен масса беруді қамтамасыз
етеді. Алайда, тұтану температурасы анағұрлым төмен екі санмен жұмыс өте
қауіпті. Бұл, экстрагентпен байланысты барлық жұмыстарды бөлек, өртке
қауіпсіз ғимаратқа шығыаруды және бірқатар өрт жарылыс қауіпін төмендетін
шараларды жүргізуді талап етті. Бұның бәрі, әрине, қосымша қаражат
жұмсауға мәжбүр етті.
Уелдон-Спринг зауытындағы үрдістердің басқа ерекшеліктері келесі
сипаттаулардан көрінеді. Урандық концентраттар зауытқа автокөлікпен
жеткізілетін он тонналық бункерлермен түсіріледі. Еріту, суытқыш қабыршағы
бар үгіткіштерге, 40%-дық HNO3 –тің қолдануымен жүргізіледі. Экстракияға,
құрамды 350-400 г Uл және 0,8-1,8г HNO3 л бар қоймалжың жіберілді.
Қоймалжың температурасы 37-50С- құрайды. Органикалық фаза –ҮБФ-ың
гександағы 30(+-2)%-дық ерітіндісі. Экстракт – 100-120г Uл, ал рафинат
0.1г Uл-ді құрайды. Органикалық фазаны О:С=10:1 қатынасында, құрамы
бойынша рафинатқа ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.