Тұрғын үй-жайға меншік құқығы

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 55 бет
Таңдаулыға:

КІРІСПЕ

Тұрғын үймен қамтамасыз ету қазіргі кезеңде маңызды әлеуметтік мәселелердің бірі болып табылады және соған орай белгілі бір саясатты жасап шығармау мүмкін емес. Әрине, ол оны бірден шешпейді, бірақ бірте-бірте азаматтарды тұрғын үймен неғұрлым тиімді түрде қамтамасыз етуге қол жеткізе отырып, бұл мәселені бақылауда ұстауға мүмкіндік береді. Тұрғын үй қатынастары аясында жүргізілетін саясаттың мазмұнын жалпылама түрде анықтайтын Қазақстан Республикасының Конституциясы тұрғын үй қатынастарына тиісті түрде ықпал етеді.

Азаматтық заңнаманың басқа заттық құқықтары арасынан тұрғын үйге меншік құқығы және өзге құқықтар бөлініп алынған, олардың ерекшеліктерін тұрғын үй заңнамасы, бәрінен бұрын - Тұрғын үй заңы анықтайды.

Бұл ретте тұрғын үйге меншік құқығы көп жағынан, әсіресе мазмұны жағынан, басқа жылжымайтын мүлікке меншік құқығымен ұқсас, дегенмен тұрғын үйдің әрбір адам өміріндегі айрықша маңыздылығынан туындайтын айрықша ерекшеліктер де бар.

Сондықтан тұрғын үйге заттық құқық азаматтық құқық принциптерін ғана емес, сондай-ақ әлеуметтік қорғаудың кейбір принциптерін де білдіреді, кейбір реттерде тұрғын үйде тұрушы азаматтардың мүдделерін қорғауға басымдылық беріледі.

Тұрғын үйге заттық құқықтардың барлық түрлерінің ортақ сипаты сол, олардың объектісі әрқашан да - тұрғын үй, яғни Тұрғын үй заңының 2-бабында көрсетілгендей - тұрғылықты тұруға арналған және соған пайдаланылатын жеке тұрғын үй (жеке тұрғын үй, пәтер) .

Тұрғын үй құқығының субъектісі тек азамат болады.

Мұндай құқықтардың барлығы оларды иемденгендерге өздеріне тиесілі немесе өздеріне берілген тұрғын үйді өз мақсатында, және ешкімнің қандай да бір көмегіне жүгінбей тікелей пайдалануына мүмкіндік береді.

Тұрғын үйге заттық құқықты иемденген адам оны пайдалану және күтіп ұстау жөнінде басқа адамдармен өз тарапынан құқықтық қатынастарға кіре алады. Заттық тұрғын үй құқығын иеленгендердің барлығы оларды кез келген заң бұзушылықтан, оның ішінде меншік иесінің заңсыз әрекеттерінен (егер құқық иемденген тұрғын үйдің меншік иесі болмаса) өз әрекетімен қорғай алады.

Тұрғын үйге құқық бұрында да, экономикалық реформа жүргізгенге және мемлекеттік тұрғын үй қорын жаппай жекешелендіргенге дейін де, барлық азаматтардың тұрғын үйге мұқтаждығын қанағаттандырудың, олардың тұрғын үйге мүддесін қорғаудың құралдары арасында маңызды орын алды. Ондай қанағаттандырудың негізгі формасы жергілікті коммуналдық органдар мен мемлекеттік кәсіпорындар (мекемелер) арқылы азаматтарға және олардың отбасыларына жалдау тәртібінде мемлекеттің үй жай беруі еді.

Әрине, жеке үйлер де, кооперативтік пәтерлер де кең пайдаланылды, бірақ тұрғын үй қатынастарының негізгі формасы тұрғын үйді жалдау болды, ал қатынастардың негізгі субъектісі мемлекеттік тұрғын жайды жалдаушы адам болды.

Тұрғын үй қатынастарын құқықтық реттеу, негізінен, тұрғын үй құқығының екінші (Ерекше) бөлігін зерделегенде қарастырылды, онда өзінше бөлек институт - тұрғын жайды жалдау шарты көзделді.

1993 жылы 6 қыркүйекте ҚР Президентінің “Жаңа тұрғын үй саясаты

туралы” Жарлығы қабылданды. Қазақстан Республикасы Президентінің аталған Жарлығында осы сәтте орын алған өзгерістер атап өтілген Мемлекеттік тұрғын үй қорын жекешелендіру, баға еркіндігі және нарыққа өтудің өзге де процестері, инфляция салдарынан тұрғындардың сатып алушылық қабілеттілігінің төмендеуі тұрғын үй аясындағы жағдайды елеулі түрде өзгертті. Жаңа тұрғын үй саясатын жүргізу және оны қоғамның негізгі басымдықтарының біріне айналдыру талап етілді.

Ипотекалық несиелеудің маңыздылығын сақтап отырғаны Қазақстан Республикасы Үкіметінің 22 тамыз 1997 жылғы “Мемлекеттік тұрғын үй саясатын және экономикалық жағдайларда жүзеге асыру туралы” № 1277 қаулысымен туындайды. Онда жеке тұлғалармен тұрғын үй алу үшін банктік ипотекалық несиелеу көлемін ұлғайту мәселелері ғана қарастырылған. Мемлекеттік ұтыс алушылық тұрғын үй заемы, тұрғын үй лотореялары сияқты түсініктер зым-зия жоқ болды.

Қазіргі уақытта “Құрылыс қорлары туралы” Қазақстан Республикасының Заңы қабылданды. Онда көзделген жүйе, жалпылама түрде тұрғын үй саясатының мемлекеттік бағдарламасымен көзделген несие жинақтаушы жүйені еске түсіреді. Жаңа жүйенің мәнісі мынада: азаматтарға арнайы мамандандырылған несие жинақтаушы банктермен тұрғын үй құрылысына, оны сатып алу мен жөндеуден өткізуге сыйақының төмен ставкасы бойынша несиелер берілетін болады. Оның тиімділігін мынадан көруге болады - несие алған қазақстандық сонымен бірге банктің салымшысы да болып танылады. Соған орай ол проценттер, сондай-ақ өз міндеттерін орындаған жағдайда сыйақы алатын болады. Осындай жолмен мемлекет бірте-бірте тұрғын үй саясатының бағдарламалық ережелерін жүзеге асыруда.

Тұрғын үй саясаты бағдарламасының өзекті идеясы конситуцияда бекітілгенін атап өткіміз келіп отыр. Мемлекет азаматтардың тұрғын үйге деген құқықтарының көлемін бұрын болған көлемде мәлімдеуден бас тартты. Сонымен бірге Қазақстан Республикасы Конституциясының 25-бабының 2-тармағы бекіткендей, Қазақстан Республикасында азаматтарды тұрғын үймен қамтамасыз ету үшін кез келген тәсілдермен және заңды актілермен көзделген тәртіпте жағдайлар жасау деп түсінген жөн.

І ТАРАУ

1. Тұрғын үй-жайға меншік құқығының түрлері

“Тұрғын үйге құқықтың” жалпы ұғымы шегінде бірнеше түрді ажыратуға болады, олардың бастылары:

- тұрғын үйге меншік құқығы;

- кондоминиум қатысушыларының тұрғын үй құқығы;

- кооперативтік пәтерді пайдалану құқығы;

- тұрғын жайды жалдаушының заттық құқығы;

- басқа адамға тиеселі тұрғын жайда тұру құқығы.

1. 1 Тұрғын үйге меншік құқығы, оның өзінше бөлек үй, үйдің бір бөлігі, пәтер немесе пәтердің бір бөлігі екендігіне қарамастан, өзінің туындау негіздері, өкілеттіліктердің мазмұны, тоқтау және қорғау жағынан жылжымайтын мүлікке меншік құқығына жататын жалпы құқықтық міндеттеулермен толықтай қамтылады. Тұрғын үйдің белгілі бір әлеуметтік функцияларымен байланысты бірқатар ерекшеліктер ғана сақталды, олар да біртіндеп реттеліп келеді. Мысалы, Тұрғын үй заңы қабылданғанға дейін тұрғын үйді тұруға емес мақсатта пайдалануға тыйым салынды, ол меншік иесінің өкілеттігін әрине шектеді. Тұрғын үй заңының 4 және 18-баптары меншік иесінің тұрғын үйді немесе оның бір бөлігін тұруға емес мақсатта пайдалануы үшін оған мемлекеттік органдардың рұқсаты керек емес екендігін тікелей белгіледі [1. 522 б. ] .

Тұрғын үй заңының 12-бабы тұрғын үйге меншік құқығының туындау негізін көздейді. Аталған баптардағы негіздердің көпшілігін меншік құқығын жылжымайтын мүліктің басқа түрлерін иемденген жағдайда да қолдануға болады. Бірақ негіздердің кейбіреуі тек тұрғын үйге ғана меншік құқығын тудырады. Бәрінен бұрын бұл тұрғын үйді жекешелендіруге қатысты; мұндай негіз жайында Заңның 13-бабында айтылған.

Тұрғын үйлерді жекешелендіру жаппай ортақ компания ретінде аяқталды, бірақ оның кейбір тұстары әлі аяқталған жоқ, азаматтардың жекелеген санаттары үшін әлі де жалғасар. Жекешелендіру дегеніміз мемлекеттік тұрғын үй қорының пәтерін сол пәтерде жалдаушы ретінде тұрып жатқан адамдардың меншігіне беру. Мемлекеттік пәтерді жай сатудан жекешелендірудің айырмашылығы осында. Жекешелендіру үшін тек пәтер жалдаушының ғана емес, онымен бірге тұратын барлық кәмелетке толған отбасы мүшелерінің келісімі керек.

Жекешелендіру шарты заңнамада анықталған, ол өтемді немесе өтемсіз болуы мүмкін. Мемлекеттік пәтердің онда тұратын адамның меншігіне жекешелендіру тәртібінде өткен барлық жағдайларда иемденушіге мұндай пәтерді сатып алу-сату шарты бойынша иемденудің әдеттегі жағдайымен салыстырғанда бірқатар жеңілдіктер берілді.

Жекешелендіргенде пәтер қандай да бір жекешелендіру жеңілдіктері берілген негізгі жалдаушының ғана емес, пәтерді жекешелендіру кезінде онымен бірге тұратын, оның кейбіреуі сол кезде жоқ болса да, барлық басқа отбасы мүшелерінің меншігіне өтеді. Бұл адамдардың барлығы тұрғын үйге ортақ бірлескен меншік құқығына ие болады.

Егер жекешелендіруге жататын пәтерде бірнеше жалдаушы (бірнеше отбасы) тұрып жатса, онда жекешелендіру үшін барлық жалдаушылардың және олардың кәмелетке толған отбасы мүшелерінің келісімі керек. Мұндай пәтер әрбір отбасының үлесі нақты бөлініп, олардың ортақ үлестік меншігіне өтеді. Ол нақты үлес мұндай отбасы мүшелерінің ортақ бірлескен меншігінде болады.

Тұрғын үй (тұрғын үй-құрылыс) кооперативінің мүшесіне өзі тұрған кооперативтік пәтерге меншік құқығы ерекше тәртіпте өтеді, ол жайында Тұрғын үй заңының 14-бабында айтылған. Кооператив мүшесінің өзінің үлестік жарнасын толық төлеген кезі меншік құқығының өткен кезі болып саналады.

Жер учаскесінің мемлекеттік қажеттер үшін алынуына (мәжбүрлеп сатып алынуына) байланысты үйге меншік құқығынан бұрын айырылған адамдардың тұрғын үй алуын Тұрғын үй заңының 15-бабы меншік құқығының өзінше бөлек негізі деп атайды. Бұл жағдайда ескі үйдің меншік иесі өз қалауы бойынша немесе ақшалай немесе заттай (жаңа тұрғын үй түрінде) өтем талап етуге құқылы.

Тұрғын үй заңының 18-бабында сәйкес тұрғын үйдің меншік иесінде, басқа жылжымайтын мүліктің меншік иесіндегідей, үйге немесе пәтерге билік ету өкілеттігі болады. Бірқатар шектеулер меншік иесінің отбасы мүшелерінің осы тұрғын үйге қандай да бір заттық құқығын мойындаумен байланысты болуы мүмкін. Әңгіме бұл жерде меншік иесімен бір тұрғын үйде тұратын отбасы мүшелері жайында, яғни меншік иесі өз тұрғын үйіне кіргізген отбасы мүшелері жайында. Олардың кімдер екендігі заңның 21-бабында анықталған. Олар тұрғын жайды пайдалануда меншік иесімен бірдей құқыққа ие (22-баптың 1-тармағы) . Бұл құқық кез келген адам, тіптен меншік иесі тарапынан болатын заң бұзушылықтан қорғалады. Отбасының мұндай мүшелері тұрғын жайға өздерінің кәмелетке толмаған балаларын меншік иесінің келісімінсіз-ақ тұрғызуға құқылы (22-баптың 1-тармағы) . Бұл отбасы мүшелерінің едәуір дербестігін және құқықтарының біршама абсолюттік сипатта екендігін көрсетеді.

Олар меншік иесінің отбасынан шыққан күнде де тұрғын жайды пайдалану құқығын сақтайды (22-баптың 1-тармағы) . Тұрғын үйді реквизициялағанда немесе үй орналасқан жер учаскесін мемлекет керектілігі үшін сатып алғанда меншік иесінің отбасы мүшелері, тіптен оның бұрынғы отбасы мүшелері өтем ретінде алынған тұрғын үйде тұруға құқық алады, бұл құқықтың ілесетіндігінің айғағы (Заңның 30-бабының 1-тармағы) .

Меншік иесінің тұрғын үйге құқығы тоқтаған жағдайда оның отбасы мүшелерінің ішіндегі кәмелетке толмаған балаларының мүддесі қосымша қорғауға алынған (13-баптың 3-тармағы, 30-баптың 2-тармағы) .

Бұл баяндалғандар меншік иесінің отбасы мүшелерінің оған тиесілі тұрғын үйге заттық құқығы ретіндегі құқығын бағалауға мүмкіндік береді, ал бұл құқық меншік иесінің құқығының туындысы және оған тәуелді болғандықтан біршама шектелген.

1. 2. Тұрғын үй кондоминиум қатысушысының заттық құқығы

Заң тұрғын үй кондоминиумына тұрғын үйге меншіктің ерекше формасы ретінде анықтама береді, жеке тұрғын үйлер қатысушылардың өзінше бөлек меншігінде, ал ортақ мүлік оларға ортақ үлесті меншік құқығында тиесілі деп қарастырады (Тұрғын үй заңының 2-бабы) .

Мұндай анықтаманы тұрғын үй заңнамасы береді. Бірақ жалпы ұғым ретінде кондоминиум АК-ның 209-бабында көзделген. Кондоминиум туралы нормалар жер заңнамасында да бар.

Бірнеше меншік иесіне тиесілі тұрғын емес ғимараттарға (офистер, дүкендер, тұрмыстық қызмет көрсететін кәсіпорындар, т. б. ) меншік формасын да кондоминиум деп тану керек.

Осыдан, біріншіден, кондоминиум - меншіктің біртұтас мүліктік кешенін құрайтын күрделі объектімен сипатталатын ерекше формасы екендігі туындайды. Кондоминиумды қандай да бір мүлік меншік құқығында тиесілі адамдардың бірлестігімен шатастыруға болмайды. Меншік иелерінің бірлестігі әртүрлі ұйымдық-құқықтық форма алуы мүмкін - өзінше әрекет ететін меншік иелерінің тобы, жай серіктестік пәтер меншік иелерінің кооперативті (ПМК) және т. б. Мұның кондоминиумды меншік иелерінің мүдделері үшін басқару әдісінде маңыздылығы бар, бірақ бір бөлігі өзінше әрбір меншік иесіне, ал басқалары - барлығына ортақ, күрделі әрі біртұтас объект болып табылатын кондоминиумд сипаттауда маңызды емес.

Екіншіден, өздерінің кондоминиум құрамына кіретін жеке меншігіне оның қатысушылары басқа қатысушылардың не кондоминиумды басқарушы органның келісімін алмай-ақ еркін, өз қалауымен билік етуге құқылы.

Үшіншіден, кондоминиум құрамына кіретін қалған мүлік кондоминиумның барлық қатысушыларының, яғни кондоминиум мүлкінің бөлектелген бөліктерінің барлық меншік иелерінің ортақ үлесті меншігіне жатады. Бірақ олардың үлестері кеңістікте бөлініп алынбаған және әр қатысушыға тиесілі бірліктің бөлігі формасында (немесе пайызда) бейнеленеді.

Сонымен, бұл - ортақ мүліктегі дәл үлес, оның басты арналымы - әрбір меншік иесінің ортақ мүлікті күтіп ұстауға кеткен шығындағы үлесін анықтау.

Ортақ мүлік кондоминиум қатысушыларының билігінде және ортақ пайдалануында болады. Ортақ мүлікте қосалқы сипат бар - ол тек тұрғын үйдің қалыпты пайдаланылуын қамтамасыз етуге арналған. Мұндай мүлікке кіреберіс, баспалдақтар, лифтілер, төбелер, шатырлар, подвалдар, пәтерден тыс коммуналдық жүйелер, т. б. жатады. Заң ортақ мүлік құрамына, сондай-ақ, жанындағы жер учаскесін де кіргізген.

Төртіншіден, кондоминиум қатысушысының жеке өзіндік меншігі және оның ортақ мүліктегі үлесі заңдық тағдырдың бөлінбейтін ортақтығымен байланысты. Кондоминиум қатысушысына тиесілі пәтерді сатуға да, сатып алуға да болмайды, егер мұндай қатысушының ортақ меншіктегі толық үлесі сатылмаса не сатып алынбаса. Кондоминиумға қатысушының өзіндік жеке меншігіндегі үй-жайға құқық басқаға өтпейінше кондоминиумдегі ортақ меншіктің толық үлесіне немесе бір бөлігіне құқық та басқа біреуге өтпейді. Егер кондоминиум қатысушысы үй-жайдың бір бөлігіне билік етсе, мысалы, сатса, онда ортақ мүліктегі соған шамалас үлес бөлігі сатып алушыға ауысады. АК-ның 212-бабының 218-баптарына көзделген ортақ үлесті меншікке қатысушының құқығына қарағанда кондоминиум қатысушысы кондоминиумның ортақ мүлкіндегі өз үлесіне өзінше билік етуге, оны ортақ мүліктен бөліп беруін талап етуге құқылы емес.

Бесіншіден, кондоминиумның барлық қатысушылары, ортақ мүліктегі өздеріне тиесілі үлестің мөлшеріне қарамастан, мұндай мүлікті пайдалануда тең құқылы. Пайдалану тәртібі, егер қатысушылардың ешқайсысы ондай тәртіпке қарсылық білдірмесе, қандай да рұқсатсыз-ақ қалыптасуы мүмкін. Қатысушылардың келісіміміен не кондоминиумның басқару органының шешімімен тәртіп белгіленуі немесе өзгеруі мүмкін [1. 529б. ] .

Кондоминиумның бөлек үй-жайларының меншік иелері болғандықтан оның барлық қатысушылары кондоминиумның ортақ мүлкін пайдалануға да құқылы. Бұл құқық ешқандай растауды, шешімдерді немесе өзге рұқсат актілерін керек етпейді. Шешім құқықты жүзеге асыру тәртібіне болмаса, құқықтың бар-жоғына әсер етпейді. Мұндай пайдалану құқығы, үй-жайға өзіндік меншік құқығы сияқты мерзімсіз болып табылады.

Мысалы, кондоминиумның тым болмаса бір үй-жайына өзіндік меншік құқығы жоқ адамда ортақ меншіктегі заттарды тікелей пайдалану құқығы болмайды. Олар пайдалану құқығын иемденуге құқылы, бірақ ол кондоминиум қатысушыларының не кондоминиумның басқару органының шешімінен не рұқсатынан туындайды.

Тұрғын үйде, тұрғын жайлардан басқа, өзіндік меншіктегі тұрғын емес жайлар да (дүкен, шаштараз, т. б. ) болуы мүмкін. Олардың меншік иелері де кондоминиумның қатысушылары болып табылады, олар да кондоминиумдық қатынастарда тұрғын үй-жайдың меншік иелерінікіндей құқықтық жағдайда болады.

Егер бір тұрғын үйде (бір пәтерде) екі немесе бірнеше меншік иесі тұрып жатса, сондай-ақ, егер, бір тұрғын емес үй-жай бірнеше меншік иелеріне тиесілі болса, олардың барлығы бірге кондоминиумның бір қатысушысы ретінде қарастырылады (Тұрғын үй заңының 33-бабы) .

Тұрғын үй кондоминиумы қатысушыларының заттық құқықтарының негізгі мазмұны осындай.

Ал, бұл құқықтарды жүзеге асыру кондоминиумды басқару формасымен тығыз байланысты, себебі кондоминиум тірлікті қамтамасыз ету жүйесі бөлінбеген біртұтас тұрғын кешені ретінде ғана жұмыс істей алады. Сондықтан да, әрбір қатысушының өзіндік дара құқықтарын іске асыру мүмкіндігі оның өз әрекетін басқа қатысушылардың әрекеттерімен үйлестіруінде жатыр.

Кондоминиумды басқару формалары әртүрлі болуы мүмкін, бірақ форма бір кондоминиумда тек біреу болады. Үйдің бір кіреберісін тұрғындар, екіншісін жалдаған басқарушы, үшіншісін кооператив тұрғындары басқарса не болады? Онда, жалпы үйге ортақ берілетін су, жылу, газ және т. б. қызмет түрлерінің қалыпты жұмыс істеуіне қауіп төнген болар еді. Сондықтан да Тұрғын үй заңының 42-бабының 1-тармағында біртұтас инженерлік және коммуналдық қамтамасыз ету жүйесі бар және біртұтас тұрғын үй-коммуналдық кешенді құрайтын көп пәтерлі тұрғын үйде (немесе оның бір бөлігінде) кондоминиум объектісін бірлесіп басқарудың бір формасы ғана қолданылады делінген.

Басқару формасының мүмкіндіктері қандай?

Бұған жауапты Тұрғын үй заңының 42-бабы береді.

Біріншіден, барлық меншік иелерінің ортақ мәселелерді бірлесе шешіп үйді бірге басқаруы. Бұл ең қарапайым форма, ол қандай да бір құрылым ұйымдастыруды, күрделі құжаттама және шығындар есебін жүргізуді қажет етпейді. Ол меншік иелерінің саны онша көп болмаған жағдайда тиімді. Мұндай форманы заң қатысушылар саны екіден төтке дейін болғанда қарастырады.

Екіншіден, меншік иелері кондоминиум объектісін басқару үшін жеке немесе заңды тұлғаны арнайы жалдауға құқылы, ол кондоминиум қызметін қамтамасыз ететін барлық басқа тұлғалардың алдында меншік иелерінің мүддесін білдіреді. Құқықтарды, міндеттерді және жауапкершілікті бөлу, бұл ретте, осындай басқарушы мен меншік иелері арасындағы шартта белгіленеді. Үшіншіден, тұрғын жайдың меншік иелері тұрғын үйлерде пәтер иелерінің тұтыну коооперативі (ПМК) немесе кондоминиум қатысушылары тұрғын жайлармен қатар тұрғын емес жайлардың да меншік иесі болып келетін үйлерде үй-жайлардың меншік иелерінің кооперативін (ҮМК) құра алады (ҮМК-нің құқықтық жағдайы ПМК-нің құқықтық жағдайымен бірдей) .

Төртіншіден, меншік иелерінің қалауы бойынша заңға қайшы келмейтін басқа ұйымдық форманы таңдауға болады. Басқа үйлермен бірге бір ұйымдық құрылыммен (мысалы, бір кооперативпен) басқарылатын тұрғын үйдің меншік иелері бұл құрылымнан шығып өздерінің бөлек басқару құрылымын ұйымдастыруға құқылы.

Практикада кейде таза тұрмыстық қиындықтар кездеседі. Меншік иелері басқарудың ешқандай формасын таңдамайды, не бірнешеуі ұсынылып, оның бір де біреуі көпшілік дауыс жинамайды. Бұл жағдайда пәтерлердің меншік иелерінің кооперативі формасы қолданылуы тиіс, оған Тұрғын үй заңында артықшылық берілген. Сондықтан да, Тұрғын үй заңының 42-бабының 5-тармағында меншік иелерінің арасында басқару формасы туралы келісімге қол жетпеген ретте - меншік иелерінің кез келгені, ал тұрғын жайлардың бір бөлігі жекешелендірілген үйлерде - жекешелендіруді жүзеге асырушы мемлекеттік орган меншік иелерінің алдына ПМК құру туралы ынта білдіруге құқылы делінген.

Оны меншік иелерінің құрылтай жиналысы құрады, содан кейін меншік иелері кооператив мүшелерінің құқықтары мен міндеттеріне ие болады.

Мынадай жағдай да болуы мүмкін: кооператив құрылған күнде де тұрғын үйдің кейбір меншік иелері оған кірмейді, басқару жұмысына қатыспайды. Бұл, әрине, олардың өз ісі, себебі кез келген кооперативке мүше болу әркімнің өз еркінде. Кондоминиумның барлық қатысушылары, олардың ішінде кооперативке кіргісі келмейтіндер де, кооперативті басқару органының кондоминиум щбъектісін ұстауға барлық меншік иелерінің қатысу мөлшері мен формасын анықтаған шешімдеріне бағынуға, кондоминиум щбъектісін басқару органдарының ортақ мүлікті пайдалануға қатысты және үйдің беріктігі мен пайдалану қауіпсіздігін қамтамасыз ететін барлық шешімдерін орындауға міндетті. (Тұрғын үй заңының 48-бабының 8-тармағы) .

Сонымен, шешім қабылдауға қатыспайтын меншік иесі алдында екі мәселе тұр: шешімнің қабылдануына қатыспай-ақ оны орындау, не кооператив ісін басқаруға қатысып шешімнің қабылдануына ықпал ету мүмкіндігін пайдалану, яғни оның толық құқылы мүшесі болу [2. 45 б. ] .

1. 3. Кооператив мүшесінің өз пәтеріне заттық құқығы

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.