Мемлекеттік басқарудың теориялық астары
Мазмұны:
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 2
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары ... ... ... ... ... .5
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі ... ..8
3. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі ... ... ... ... ...11
4. Мемлекеттік басқарудың негізгі әдістері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 17
Қорытынды ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .21
Пайдаланылған әдебиеттер ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...26
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 2
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары ... ... ... ... ... .5
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі ... ..8
3. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі ... ... ... ... ...11
4. Мемлекеттік басқарудың негізгі әдістері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 17
Қорытынды ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .21
Пайдаланылған әдебиеттер ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...26
Кіріспе
Мемлекет қоғамның ажырағысыз бөлігі болғандықтан барлық дерлік гуманитарлық ғылымдар мемлекеттік басқару мәселелерін қарастырады. Сол сияқты мемлекеттік басқару ісінде де және ол туралы ғылымды қалыптастыру процесінде де басқа да гуманитарлық емес ғылымдардың әдістері мен мәліметтері қолданылады. Бірақ ғылымның әр саласы мемлекеттік басқару мәселесін өзінің зерттеу тұрғысынан қарастырады. Атап айтқанда мемлекет қызметін мемлекет және құқық теориясы, саясаттану, әлеуметтану, философия және тағы басқа көптеген ғылыми пәндер зерттейді.
Философия – табиғат, қоғам және адам ойының дамуының жалпы заңдылықтарын аша отырып, мемлекетті, мемлекеттік басқаруды қарастырғанда оның мүмкіндіктері мен шегін, обьективті және субьективті жақтарын қарастырады.
Әлеуметтану – қоғамдағы мемлекеттің рөлін және соған орай мемлекеттік басқаруды халықтың әртүрлі әлеуметтік, кәсіби және басқа да топтарымен өзара байланыста және қарым-қатынаста қарастырады.
Саясаттану – мемлекетті ерекше саяси институт ретінде, ең алдымен мемлекеттік басқарудың орнын көрсету тұрғысынан қарастырады.
Экономикалық теория – мемлекеттік басқарудың рөлін экономикамен байланыста қарастырады. Ал мемлекеттік басқару теориясы мемлекеттік басқару мәні мен проблемаларын, оның заңдарын, қағидаларын, нысандары мен әдістерін, сондай-ақ мемлекеттік басқарудың объектілері мен субъектілерінің ерекшеліктерін қарастырады.
Аталған ғылымның зерттеу саласы мемлекет, саясат, мемлекеттік басқару, билік сияқты негізгі түсініктерді қамтиды. Осы пәннің негізі саналатын концепция саясаттың, құқықтың,басқару мен биліктің өзара байланысынан туындайды. Басқару арқылы билік жүзеге асырылады, ол құқыққа және саясатқа сүйенеді.
Мемлекеттің әлеуметтік басқару саласындағы қызметі қоғамдық қатынастар мен адамдардың іс- әрекетін құқықтық реттеумен байланысты. Осыдан мемлекеттік басқарудың заңдық аспектісі туындайды. Бұл мағынада ол білімнің саяси-заңдық саласы ретінде сипатталуы мүмкін.
Сондай-ақ жоғарыда айтылғандай мемлекеттік басқару мемлекетті тұтас қоғамға жалпы ықпалы және де оның әлеуметтік жүйенің әр түрлі элементтерімен өзара әрекеті қарастырылғандықтан, бұл әлеуметтік ғылым. Осыларға орай мемлекеттік басқару теориясы - саяси- құқықтық және әлеуметтік ғылым.
Сонымен, мемлекеттік басқару теориясының мазмұны – қоғамды басқару институты ретінде мемлекеттің маңызды функцияларын, оларды жүзеге асырудың заңдылықтары мен қағидаларын оқып-үйрену, басқарудың негізі ретіндегі мемлекеттік саясатты ғылыми негіздеу.Мемлекеттік басқару теориясының пәні – қоғамды басқарудың саяси- құқықтық институты ретіндегі мемлекеттік билік органдарының қызметін және қалыптасатын саяси-құқықтық, әлеуметтік қарым-қатынастарды талдау болып табылады. Сондықтан біз оны кешенді ғылым деп қарастырамыз. Оған келесідей ұғымдарды жатқызамыз: мемлекеттің негізгі функциясы ретінде басқаруды сипаттайтын жалпы ұғымдар: мемлекеттік басқару, басқару субъектісі ретіндегі мемлекет ( мемлекеттік орган, аппарат, мекеме), мемлекетті басқару объектісі (әлеуметтік топтар, қоғамдық процестер, әлеуметтік институттар); мемлекеттік билік (саяси, әкімшілік, экономикалық және т. б.); басқарушылық қызмет (саяси жетекшілік, әкімшілік басқару, нормативті-құқықтық реттеу); басқарудағы қатынастар (ұйымдық-экономикалық, әлеуметтік-саяси, нормативті-құқықты);
- атқарымдық қызмет процесі ретінде мемлекеттік басқаруды бейнелейтін ұғымдар: мемлекеттік басқару қызметі, басқару заңдылығы мен қағидалары, басқару ісінің нысаны, әдістері, құралдары, стилі;
- басқару процесінің негізгі элементтері мен кезеңдері бейнелейтін ұғымдар: мақсатты тұжырымдау, саяси стратегия, мелекеттік шешімдер мен қабылданған шешімдер;
- басқару қызметі мен қатысушыларының қозғаушы күштерін және оларды шектейтін факторларды сипаттайтын ұғымдар: ұлттық мемлекеттік мүдделер, әлеуметтік топтар, саяси мүдделер, жалпы ұлттық және топтық құндылықтар;
- тұтастай мемлекеттік басқаруды сипаттайтын ұғымдар: мемлекеттік билік, басқару мен билік субъектілерінің деңгейі; билікті орталықтандыру және орталықсыздандыру және басқару;
- мемлекеттік басқару жүзеге асырылатын сыртқы ортаны сипаттайтын ұғымдар: әлеуметтік, саяси, құқықтық, экономикалық және басқа кеңістіктер. Мемлекеттік басқару теориясында философиялық- әлеуметтік және басқа жалпы теориялық түсініктер, ең алдымен әлеуметтік басқару ғылымының түсініктері қолданылады.
Ғылыми әдебиеттерде басқару әр түрлі белгілері бойынша бірнеше түрге бөлінеді: қоғамдық өмірдегі салаларға байланысты: тұтас қоғамды басқару, экономикалық басқару, әлеуметтік басқару, саяси басқару, рухани- идеологиялық басқару.
Қоғамдық қатынастардың құрылымына байланысты: қоғамның экономикалық ( тұтынушылар мен өндірушілер арасындағы байланыс), әлеуметтік (білім беру, денсаулық сақтау салаларының қызметін пайдалану барысында туындайтын қатынастар), саяси және рухани дамуын басқару.
Басқарудың қоғамдық құбылыстарды қамту көлемі мен сипатына байланысты: қоғамды басқару, мемлекетті басқару, ұлттық экономиканың өрістері мен салаларын басқару, кәсіпорын, ұйымдарды, фирмаларды басқару және т.б.
Мемлекет қоғамның ажырағысыз бөлігі болғандықтан барлық дерлік гуманитарлық ғылымдар мемлекеттік басқару мәселелерін қарастырады. Сол сияқты мемлекеттік басқару ісінде де және ол туралы ғылымды қалыптастыру процесінде де басқа да гуманитарлық емес ғылымдардың әдістері мен мәліметтері қолданылады. Бірақ ғылымның әр саласы мемлекеттік басқару мәселесін өзінің зерттеу тұрғысынан қарастырады. Атап айтқанда мемлекет қызметін мемлекет және құқық теориясы, саясаттану, әлеуметтану, философия және тағы басқа көптеген ғылыми пәндер зерттейді.
Философия – табиғат, қоғам және адам ойының дамуының жалпы заңдылықтарын аша отырып, мемлекетті, мемлекеттік басқаруды қарастырғанда оның мүмкіндіктері мен шегін, обьективті және субьективті жақтарын қарастырады.
Әлеуметтану – қоғамдағы мемлекеттің рөлін және соған орай мемлекеттік басқаруды халықтың әртүрлі әлеуметтік, кәсіби және басқа да топтарымен өзара байланыста және қарым-қатынаста қарастырады.
Саясаттану – мемлекетті ерекше саяси институт ретінде, ең алдымен мемлекеттік басқарудың орнын көрсету тұрғысынан қарастырады.
Экономикалық теория – мемлекеттік басқарудың рөлін экономикамен байланыста қарастырады. Ал мемлекеттік басқару теориясы мемлекеттік басқару мәні мен проблемаларын, оның заңдарын, қағидаларын, нысандары мен әдістерін, сондай-ақ мемлекеттік басқарудың объектілері мен субъектілерінің ерекшеліктерін қарастырады.
Аталған ғылымның зерттеу саласы мемлекет, саясат, мемлекеттік басқару, билік сияқты негізгі түсініктерді қамтиды. Осы пәннің негізі саналатын концепция саясаттың, құқықтың,басқару мен биліктің өзара байланысынан туындайды. Басқару арқылы билік жүзеге асырылады, ол құқыққа және саясатқа сүйенеді.
Мемлекеттің әлеуметтік басқару саласындағы қызметі қоғамдық қатынастар мен адамдардың іс- әрекетін құқықтық реттеумен байланысты. Осыдан мемлекеттік басқарудың заңдық аспектісі туындайды. Бұл мағынада ол білімнің саяси-заңдық саласы ретінде сипатталуы мүмкін.
Сондай-ақ жоғарыда айтылғандай мемлекеттік басқару мемлекетті тұтас қоғамға жалпы ықпалы және де оның әлеуметтік жүйенің әр түрлі элементтерімен өзара әрекеті қарастырылғандықтан, бұл әлеуметтік ғылым. Осыларға орай мемлекеттік басқару теориясы - саяси- құқықтық және әлеуметтік ғылым.
Сонымен, мемлекеттік басқару теориясының мазмұны – қоғамды басқару институты ретінде мемлекеттің маңызды функцияларын, оларды жүзеге асырудың заңдылықтары мен қағидаларын оқып-үйрену, басқарудың негізі ретіндегі мемлекеттік саясатты ғылыми негіздеу.Мемлекеттік басқару теориясының пәні – қоғамды басқарудың саяси- құқықтық институты ретіндегі мемлекеттік билік органдарының қызметін және қалыптасатын саяси-құқықтық, әлеуметтік қарым-қатынастарды талдау болып табылады. Сондықтан біз оны кешенді ғылым деп қарастырамыз. Оған келесідей ұғымдарды жатқызамыз: мемлекеттің негізгі функциясы ретінде басқаруды сипаттайтын жалпы ұғымдар: мемлекеттік басқару, басқару субъектісі ретіндегі мемлекет ( мемлекеттік орган, аппарат, мекеме), мемлекетті басқару объектісі (әлеуметтік топтар, қоғамдық процестер, әлеуметтік институттар); мемлекеттік билік (саяси, әкімшілік, экономикалық және т. б.); басқарушылық қызмет (саяси жетекшілік, әкімшілік басқару, нормативті-құқықтық реттеу); басқарудағы қатынастар (ұйымдық-экономикалық, әлеуметтік-саяси, нормативті-құқықты);
- атқарымдық қызмет процесі ретінде мемлекеттік басқаруды бейнелейтін ұғымдар: мемлекеттік басқару қызметі, басқару заңдылығы мен қағидалары, басқару ісінің нысаны, әдістері, құралдары, стилі;
- басқару процесінің негізгі элементтері мен кезеңдері бейнелейтін ұғымдар: мақсатты тұжырымдау, саяси стратегия, мелекеттік шешімдер мен қабылданған шешімдер;
- басқару қызметі мен қатысушыларының қозғаушы күштерін және оларды шектейтін факторларды сипаттайтын ұғымдар: ұлттық мемлекеттік мүдделер, әлеуметтік топтар, саяси мүдделер, жалпы ұлттық және топтық құндылықтар;
- тұтастай мемлекеттік басқаруды сипаттайтын ұғымдар: мемлекеттік билік, басқару мен билік субъектілерінің деңгейі; билікті орталықтандыру және орталықсыздандыру және басқару;
- мемлекеттік басқару жүзеге асырылатын сыртқы ортаны сипаттайтын ұғымдар: әлеуметтік, саяси, құқықтық, экономикалық және басқа кеңістіктер. Мемлекеттік басқару теориясында философиялық- әлеуметтік және басқа жалпы теориялық түсініктер, ең алдымен әлеуметтік басқару ғылымының түсініктері қолданылады.
Ғылыми әдебиеттерде басқару әр түрлі белгілері бойынша бірнеше түрге бөлінеді: қоғамдық өмірдегі салаларға байланысты: тұтас қоғамды басқару, экономикалық басқару, әлеуметтік басқару, саяси басқару, рухани- идеологиялық басқару.
Қоғамдық қатынастардың құрылымына байланысты: қоғамның экономикалық ( тұтынушылар мен өндірушілер арасындағы байланыс), әлеуметтік (білім беру, денсаулық сақтау салаларының қызметін пайдалану барысында туындайтын қатынастар), саяси және рухани дамуын басқару.
Басқарудың қоғамдық құбылыстарды қамту көлемі мен сипатына байланысты: қоғамды басқару, мемлекетті басқару, ұлттық экономиканың өрістері мен салаларын басқару, кәсіпорын, ұйымдарды, фирмаларды басқару және т.б.
Пайдаланылған әдебиеттер:
1. Мемлекеттік басқару жүйесін жетілдіруге бағытталған шараларды іске асыру жөніндегі іс-шаралар жасрапы туралы // Егемен Қазақстан.- 2006. 13 қыркүйек;
2. “Теория государственного управления”
Атаманчук Г. В. // Москва, 2004;
3. “Мемлекеттік басқару теориясы”
Ж. Ихданов, Ғ.Н. Сансызбаева, Р. Ғ Есенжігітова;
4. “Система государственного упраления”
Пикулькин А. В. // Москва, 2004.
1. Мемлекеттік басқару жүйесін жетілдіруге бағытталған шараларды іске асыру жөніндегі іс-шаралар жасрапы туралы // Егемен Қазақстан.- 2006. 13 қыркүйек;
2. “Теория государственного управления”
Атаманчук Г. В. // Москва, 2004;
3. “Мемлекеттік басқару теориясы”
Ж. Ихданов, Ғ.Н. Сансызбаева, Р. Ғ Есенжігітова;
4. “Система государственного упраления”
Пикулькин А. В. // Москва, 2004.
Мазмұны:
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ...2
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары ... ... ... ... ... .5
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі ... ..8
3. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі ... ... ... ... ...11
4. Мемлекеттік басқарудың негізгі
әдістері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .17
Қорытынды ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ..21
Пайдаланылған
әдебиеттер ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
.26
Кіріспе
Мемлекет қоғамның ажырағысыз бөлігі болғандықтан барлық дерлік
гуманитарлық ғылымдар мемлекеттік басқару мәселелерін қарастырады. Сол
сияқты мемлекеттік басқару ісінде де және ол туралы ғылымды қалыптастыру
процесінде де басқа да гуманитарлық емес ғылымдардың әдістері мен
мәліметтері қолданылады. Бірақ ғылымның әр саласы мемлекеттік басқару
мәселесін өзінің зерттеу тұрғысынан қарастырады. Атап айтқанда мемлекет
қызметін мемлекет және құқық теориясы, саясаттану, әлеуметтану, философия
және тағы басқа көптеген ғылыми пәндер зерттейді.
Философия – табиғат, қоғам және адам ойының дамуының жалпы
заңдылықтарын аша отырып, мемлекетті, мемлекеттік басқаруды қарастырғанда
оның мүмкіндіктері мен шегін, обьективті және субьективті жақтарын
қарастырады.
Әлеуметтану – қоғамдағы мемлекеттің рөлін және соған орай мемлекеттік
басқаруды халықтың әртүрлі әлеуметтік, кәсіби және басқа да топтарымен
өзара байланыста және қарым-қатынаста қарастырады.
Саясаттану – мемлекетті ерекше саяси институт ретінде, ең алдымен
мемлекеттік басқарудың орнын көрсету тұрғысынан қарастырады.
Экономикалық теория – мемлекеттік басқарудың рөлін экономикамен
байланыста қарастырады. Ал мемлекеттік басқару теориясы мемлекеттік басқару
мәні мен проблемаларын, оның заңдарын, қағидаларын, нысандары мен
әдістерін, сондай-ақ мемлекеттік басқарудың объектілері мен субъектілерінің
ерекшеліктерін қарастырады.
Аталған ғылымның зерттеу саласы мемлекет, саясат, мемлекеттік басқару,
билік сияқты негізгі түсініктерді қамтиды. Осы пәннің негізі саналатын
концепция саясаттың, құқықтың,басқару мен биліктің өзара байланысынан
туындайды. Басқару арқылы билік жүзеге асырылады, ол құқыққа және саясатқа
сүйенеді.
Мемлекеттің әлеуметтік басқару саласындағы қызметі қоғамдық қатынастар
мен адамдардың іс- әрекетін құқықтық реттеумен байланысты. Осыдан
мемлекеттік басқарудың заңдық аспектісі туындайды. Бұл мағынада ол білімнің
саяси-заңдық саласы ретінде сипатталуы мүмкін.
Сондай-ақ жоғарыда айтылғандай мемлекеттік басқару мемлекетті тұтас
қоғамға жалпы ықпалы және де оның әлеуметтік жүйенің әр түрлі
элементтерімен өзара әрекеті қарастырылғандықтан, бұл әлеуметтік ғылым.
Осыларға орай мемлекеттік басқару теориясы - саяси- құқықтық және
әлеуметтік ғылым.
Сонымен, мемлекеттік басқару теориясының мазмұны – қоғамды басқару
институты ретінде мемлекеттің маңызды функцияларын, оларды жүзеге асырудың
заңдылықтары мен қағидаларын оқып-үйрену, басқарудың негізі ретіндегі
мемлекеттік саясатты ғылыми негіздеу.Мемлекеттік басқару теориясының пәні –
қоғамды басқарудың саяси- құқықтық институты ретіндегі мемлекеттік билік
органдарының қызметін және қалыптасатын саяси-құқықтық, әлеуметтік қарым-
қатынастарды талдау болып табылады. Сондықтан біз оны кешенді ғылым деп
қарастырамыз. Оған келесідей ұғымдарды жатқызамыз: мемлекеттің негізгі
функциясы ретінде басқаруды сипаттайтын жалпы ұғымдар: мемлекеттік басқару,
басқару субъектісі ретіндегі мемлекет ( мемлекеттік орган, аппарат,
мекеме), мемлекетті басқару объектісі (әлеуметтік топтар, қоғамдық
процестер, әлеуметтік институттар); мемлекеттік билік (саяси, әкімшілік,
экономикалық және т. б.); басқарушылық қызмет (саяси жетекшілік, әкімшілік
басқару, нормативті-құқықтық реттеу); басқарудағы қатынастар (ұйымдық-
экономикалық, әлеуметтік-саяси, нормативті-құқықты);
- атқарымдық қызмет процесі ретінде мемлекеттік басқаруды
бейнелейтін ұғымдар: мемлекеттік басқару қызметі, басқару
заңдылығы мен қағидалары, басқару ісінің нысаны, әдістері,
құралдары, стилі;
- басқару процесінің негізгі элементтері мен кезеңдері
бейнелейтін ұғымдар: мақсатты тұжырымдау, саяси стратегия,
мелекеттік шешімдер мен қабылданған шешімдер;
- басқару қызметі мен қатысушыларының қозғаушы күштерін және
оларды шектейтін факторларды сипаттайтын ұғымдар: ұлттық
мемлекеттік мүдделер, әлеуметтік топтар, саяси мүдделер, жалпы
ұлттық және топтық құндылықтар;
- тұтастай мемлекеттік басқаруды сипаттайтын ұғымдар: мемлекеттік
билік, басқару мен билік субъектілерінің деңгейі; билікті
орталықтандыру және орталықсыздандыру және басқару;
- мемлекеттік басқару жүзеге асырылатын сыртқы ортаны сипаттайтын
ұғымдар: әлеуметтік, саяси, құқықтық, экономикалық және басқа
кеңістіктер. Мемлекеттік басқару теориясында философиялық-
әлеуметтік және басқа жалпы теориялық түсініктер, ең алдымен
әлеуметтік басқару ғылымының түсініктері қолданылады.
Ғылыми әдебиеттерде басқару әр түрлі белгілері бойынша бірнеше түрге
бөлінеді: қоғамдық өмірдегі салаларға байланысты: тұтас қоғамды
басқару, экономикалық басқару, әлеуметтік басқару, саяси басқару, рухани-
идеологиялық басқару.
Қоғамдық қатынастардың құрылымына байланысты: қоғамның экономикалық (
тұтынушылар мен өндірушілер арасындағы байланыс), әлеуметтік (білім беру,
денсаулық сақтау салаларының қызметін пайдалану барысында туындайтын
қатынастар), саяси және рухани дамуын басқару.
Басқарудың қоғамдық құбылыстарды қамту көлемі мен сипатына
байланысты: қоғамды басқару, мемлекетті басқару, ұлттық экономиканың
өрістері мен салаларын басқару, кәсіпорын, ұйымдарды, фирмаларды басқару
және т.б.
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары
Мемлекеттік басқарудың өзіне тән ерекшеліктері оны басқа басқару
түрлерінен ерекшелеп тұрады. Ондай ерекшеліктер үшеу. Мемлекеттік
басқаруда, осы аталған басқару түрін жүзеге асыратын оның субъектісі –
мемлекет. Мемлекет анықтамаларының айырмашылығына және оның көп қырына
көрініс табуына қарамастан барлық зерттеуші- ғалымдар бір ауыздан онда
шоғырланған билік күшін атап өтеді. Мысалы М. Вебер: мемлекет дегеніміз
адамдардың легитимді күш қолдану арқылы екінші бір адамдарға үстемдік етуі
- деп жазған. Қоғамда адамдардың тәртібінің дұрыс болуын қамтамасыз ететін
және оған мәжбүрлеу арқылы қол жеткізетін мемлекттік құрылым туралы пікір
қалыптасты. Қазіргі заманғы философиялық энциклопедиядамемлекет адамдардың
біріккен іс-әрекеттерінің нәтижесінде, үкімет қызметінің нәтижесінде үнемі
өзгеріп отыратын, қандай да бір салада қоғамдық істерді тәртіпке келтіретін
үстемдік ету құрылымы ретінде түсіндіріледі. Осыдан мемлекеттің мемлекет
болып табылатындығы да, оның қоғамдық құрылымдардан айымашылығы да сол,
онда адамдарға қатысты мемлекеттік билік шоғырланған және ол қоғамда
жүзеге асады. Ал билік өзара байланысты білдіреді, оның процесі кезінде
адамдар материалдық, ақпараттық және басқа да себептермен өз еріктерімен
немесе күш қолдану арқылы басқалардың үстемдігін, сондай-ақ мақсатты,
нормативті нұсқауларды мойындайды, солардың талаптарына сай іс-әрекетттер
жасайды, өз өмірін құрады. Мысалы: отбасында да, адамдар тобында, ұжымда,
сол сияқты салт-дәстүрде, қоғамдық пікірде де билік болады, бірақ бұның
бәрін біз мемлекеттік басқарумен салыстыра алмаймыз. Өйткені мемлекеттік
билік құқыққа негізделген, ал оны жүзеге асыру күштеу құралдарына ие болып
отырған мемлекеттік аппарат күшінде. Сондықтан мемлекеттік басқаруда оның
басқарушылық әсері мемлекеттік билікке сүйенеді және сол арқылы қамтамасыз
етіледі.
Мемлекеттік басқарудың екінші ерекшелігі оның барлық қоғамға, тіпті
одан тыс, мемлекеттің халықаралық саясатын жүргізу шеңберінде басқа
адамдардың қоғамына таралуы. Көп жағдайда бұл тезис мемлекет адамдардың
барлық іс-әрекеттеріне араласады, олардың өзара қарым – қатынастарын
басқарады деген сияқты түсінбеушіліктер тудырады. Тек тоталитарлық мемлекет
қана осыған ұқсас істерді жасаүға тырысты, оның өзінде де қоғамға
мүлтіксіз бақылау орнатуға мүмкіндік болмағандықтан оны жүзеге асыра
алмады. Қоғамда әрқашанда аз болса еркіндік болады. Мемлекет пен қоғамның
өзара байланысының қалыпты варианты адамдардың қоғамдық іс- әрекеттеріне
еркіндік, өзін-өзі басқару, дербестік тән екендігін көрсетеді. Бірақ осы
еркіндіктің, дербестіктің, өзін-өзі басқарудың шегі қоғамдық институттармен
қатар мемлекетпен де анықталады. Тек мемлекет қана адамдардың қоғам
өмірінің барлық саласындағы іс- әрекетінің негізгі жалпы ережелерін заңдар
арқылы белгілейді және оларды қатаң сақтауды өзінің билік күшімен
қамтамасыз етеді. Көп жағдайда мемлекет міндетті түрде еркіндікке қарсы
тұрады және басқару тек қана шектеулер, тыйым салу, жазалау алып келеді
деп саналады. Және мемлекет қоғамдық процестерді неғұрлым аз басқарса,
қоғам мемлекеттен еркін болса, соғұрлым адамдарға да жақсы болады және
қоғамдық проблемалар тез шешімін табады деп саналады. Алайда үлкен тарихи
тәжірибе әділдік заң арқылы, идеалды заң негізінде, құқық негізінде
жүзеге асу керек деген қорытынды жасалынған. Адамның еркіндігі оның өзі
өмір сүріп жатқан мемлекетте қабылданған заңдар іс жүзіне асырылған
кезеңнен басталады. Сонымен, қоғам, адамдардың мемлекетке қарсы күрес
жүргізбей, құқықтық- демократиялық мемлект үшін күресуі қажет. Еркіндікке
мемлекетпен бірге, соның көмегімен қол жеткізген жөн. Мемлекеттік
басқарудың барлық қоғамға таралу проблемасы мемлекеттің қоғамның қандай
да бір саласынан кетуімен, саланы басқаруды тоқтатуымен, кез-келген
поцестердің ұйымдастырудан бас тартумен шектелмейді. Бәрі де қоғамның
даму жағдайымен, оның өзін -өзі объективті реттеуіне және басқаруына,
адамдардың нақты тәртіптеріне байланысты. Оның үстіне қоғамның әрбір
саласы мен адамдарды тәртіпке келтіру, ерік пен іс- әрекет бостандығы
мемлекеттік басқарудың жалпыға міндетті және заң жүзінде бекітілген тәртіп
ережелерін қаншалықты қатаң сақтай алатындығымен тікелей байланысты.
Болашақта мемлекеттік басқару өзінің бүкіл қоғамға әсер ету қасиетін сақтай
алады деп ұйғаруға негіз бар. Бірақ оның әсерінің ауқымы, терң тамыр жаю,
сипаты мен мазмұны бүкіл қоғамның даму жағдайына қарай үнемі өзгеріп
отырады. Сонымен бірге оо өзінің ұйымдастырушылық, реттеушілік және
мақсатты бағытталған әсерін тигізетін процестермен, құбылыстармен,
қатынастармен өзара байланыста болуға бейім.
Мемлекеттік басқарудың өзіне тән үшінші ерекшелігі. Мемлекет күрделі
және көп қырлы қоғамдық құбылыс бола отырып және басқару субъектісі
ретінде басқаруға жүйелілік сипат береді. Басқарудың басқа түрлеріне
қарағанда мемлекеттік басқару бұл ерекшелігінсіз жүзеге аспайды. Онда
миллмондаған адам, көптеген мемлекеттік органдар және басқа құрылымдар, ал
құрылымдарда лауазымды тұлғалар жұмылдырылған. Мемлекеттік басқаруда
әртүрлі материалдық, қаржылық және интелектуалдық ресурстар мен ауқымды
ақпараттар қолданылады. Ол бсақарушылық шешімдер мен ұйымдастырушылық
амалдардан тұрады.
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі
Мемлекеттік басқару объектісі мен субъектісі жөніндегі мәселе
мемлекеттік басқару теоиясын негізгі әдістемелік мәселелерінің бірі болып
табылады. Оны шешу – мемлекеттік басқарудағы субъект пен объект
қатынастарын түсүнуге және объектінің демократиялық сипатын қамтамасыз
етуге мүмкіндік береді.
Бұл мәселеде ешқандай проблема жоқ тәрізді: басқару субъектісі-
мемлекет, ал объектісі – қоғам. Бірақ бұлай қорытынды жасау асығыстық. Осы
жерде мемлекет деген түсінікті анықтап алу қажет ( өйткені мемлекет ұғымына
әртүрлі анықтама беруге болады): субъект ретінде біз мемлекетті немесе
адамдардың саяси одағын қарастырамыз ба, әлде саяси- құқықтық институт
ретінде мемлекетті қарастырамыз ба? Деген орынды сұрақ туындайды. Соңғысын,
яғни саяси- құқықтық институт ретіндегі мемлекетті біз басқару субъектісі
ретінде қарастырамыз.
Жалпы, кім басқаруға тиіс деген сұнақ ежелден келе жатыр. Бұл
сұрақты ертедегі грек философы Платон қойған. Демократияны жақтаушылар
халық басқаруға тиіс деп санаса, элитарлық демократияның өкілдері басқару
міндетін жүзеге асыру үшін арнайы дайындықтан өткен элитаны басқару
субъектісі деп білді. Авторитарлық режимді қорғаушылар мемлекет пен қоғамды
таңдаулы тұлғалар – көсемдер мен лидерлер басқару керек деп есептейді.
Мемлекеттік басқару теориясында субъект түсінігі бір жақты емес.
Сондықтан саясат субъектісі, мемлекеттік басқару субъектісі, лауазымдық
қызмет субъектісі түсініктерін ажыратып алу керек. Оларды ажырату шарттары
мынадай: мемлекеттік билікке қатысатынына қарай және басқару функциясын
жүзеге асыру сипатына қарай.
Саясат субъектісі деп мемлекеттік биліктің бірден-бір бастауы болып
табылатын және тікелей немесе өкілдері (мемлекеттік биліктің заң шығарушы
органдары мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары) арқылы өзінің билігін
жүзеге асыра отырып, мемлекет пен қоғамды басқаруға қатысатын субъектіні
айтамыз. Оған халық, оны құрайтын әлеуметтік топтар (халықтың көрнекті
өкілдері, еңбек ұжымдары, қоғамдық саяси ұйымдар және т.б. қоғамдық
бірлестіктер) жатады. Олар тікелей немесе өз өкілдері арқылы маңызды саяси
мәселелер бойынша шешім қабылдауға қатысады. Билік құрылымдарының өкілдерін
сайлау және референдум – осындай шешім қабылдаудың негізгі процедуралары
болып табылады.
Мемлекеттік басқару субъектісі – билікті жүзеге асыруға қоғамдық
процестермен мемлекеттің жеке қызметін тікелей басқаруға конституциялық
өкілеттігі бар мемлекеттік билік органдары. Билік күші мен заңда
бейнеленген қоғамның еркіне сүйене отырып, олар әртүрлі деңгейдегі
мемлекеттік шешімдерді әзірлейді және қабылдайды, олардың орындалуын
ұйымдастырады және бақылайды. Қоғамдық – саяси ұйымдар мен білестіктер
мемлекеттік басқару субъектісі құрамында бола отырып, мемлекеттік
институттар жүзеге асыратын болжамдар мен шешімдер жобасын, саяси
бағдарламаларды әзірлеуге қатысады. Көптеген негіздемелер бойынша бөлінетін
саяси басшылықпен әкімшілік басқару институттары мемлекеттік басқару
субъектілері болып табылады.
Мемлекеттік басқару субъектілері:
1. мемлекеттік билік түрі бойынша;
2. билік пе басқаруды ұйымдастыру деңгейіне қарай;
3. қызмет саласына қарай;
4. басқару объектісіне әсер ету сипаты мен мақсатына қарай;
5. құрамына қарай бөлінеді.
Мемлекеттік билік түрі бойынша – бұл заң шығарушы, атқарушы және сот
билігі субъектілері. Олардың әрқайсысы басқару жүйесінде белгілі бір
функцияларды орындайды. Өкілетті органдардың заңдарды әзірлеуі мен
қабылдауы мемлекеттік басқару жүйесіндегі негізгі функциялардың бірі. Заң
мемлекеттік билік құралы және қоғамдық қызметпен қоғам мүшелерінің
арасындағы, олардың мемлекетпен өзара қарым –қатынастарын формальді
реттеуші. Заңдардың әрекеттілігі оның орындалуында. Атқарушы билік
субъектісі билік жүргізу функциясын басқарушылық іс-әрекетпен үйлестіреді.
Мысалы: Үкімет заңдарды орындауға, сонымен қатар нақты, қоғамдық
маңызды қызмет түрлерін жоспарлауға, шешімдерді жүзеге асыруға, олардың
орындалуын ұйымдастыруға және бақылауға міндетті. Оның құрамына билік
құрылымдары мен қатар шаруашылық қызметті, халыққа білім беруді, ғылымды,
денсаулық сақтауды, мәдениетті және т. б. салаларға әкімшілік басқару мен
саяси жетекшілік ететін органдар кіреді.
Сот билігі субъектісі басқару процесінің ажырамас элементі болып
табылатын сотта іс жүргізу арқылы әділ сот функциясын жүзеге асырады.
Билік пен басқаруды ұйымдастыру деңгейіне қарай: оталық, аймақтық
және жергілікті басқару органдары болып бөлінеді. Олардың өзара қарым-
қатынастары қызмет саласы мен өкілеттігінің, яғни билік жүргізу мен
басқару әрекеттерін жүзеге асыруға қатысты құқықтары мен қызметтеріне
байланысты анықталады.
2. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі
Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізін әдістеме
түсінігін қарастырудан бастаған жөн. Себебі ол тек ғылыми танымның
жиынтығын ғана емес, сонымен қатар әлеуметтік-философиялық, саясаттану
және басқа да жалпығылымдық қағидалардың және оларды негіздейтін
теориялардың жиынтығы. Әдістеме – бұл таным процесінің негізгі бастамасы
және әлеуметтік процестерді ғылыми тану барысында нақты әдіс-тәсілдермен
бірге іс жүзінде қолданылатын жалпытеориялық талаптардың жүйесі.
Қазіргі саяси ғылымда нақты саяси жағдайды талдаудың әр түрлі
әдістемелік тұжырымдамалары бар. Мемлекеттік басқарудың отандық
әдебиеттерінде де тұжырымдамалардың әр алуандығы орын алады. Олардың
ішінен жалпыфилософиялық диалектикалық-материалистік әдістемені, талдаудың
жүйелік және құрылымдық- функционалдық, кибернетикалық әдістері сияқты
саяси-әлеуметтік түрлерін атап өтуге болады. Аталмыш әдістемелер
дүниетанымдық негіздерінің сәйкес келмеуіне қарамастан нақты дүниені әр
қырынан және әр алуан ғылыми-танымдық көзқарастар тұрғысынан болса да
біршама объективті бейнелеуге бағытталған. Саяси-әлеуметтік өмірді
объективті тұрғыдан түсіндіруге ұмтылыс жасау берілген әдістемелік
тұжырымдамаларды өзара байланыста, кешенді түрде қарастыруға мүкіндік
береді.
Мемлекеттік басқару теориясында диалектикалық-материалистік
әдістеменің қолданылуы мемлекеттің қызметін зерттеу барысында ең
болмағанда үш негізгі талаптардың орындалуын: біріншіден, мемлекетті
әлеуметтік жүйе ретінде және оның басқарушылық қызметін әлеуметтік
басқарудың бір түрі ретінде қарастыруды; екіншіден, мемлекеттік басқаруды
объективті саналы (тиімді) қызмет ретінде, яғни саяси-әлеуметтік өмірдің
әртүрлі нысандарында, ұйымдық-басқарушылық құрылымдарда, саяси-құқықтық
актілерде, орталық мемлекеттік билік пен партиялар, қоғамдық ұйымдар және
тағы басқа мекемелер арасындағы нақты басқарушылық қатынастарда жүзеге
асатын қызмет ретінде түсінуді; үшіншіден, мемлекеттік басқаруға нақты-
тарихи тұрғыдан теориялық талдау жасауды білдіреді. Бұл даму идеясын және
мемлекеттік басқарудың нақты-тарихи ерекшелігін білдіреді.
Нақты-тарихи, материалистік көзқарастар қоғамда таптық мүдделер тобы
орын алып және олар басқарушылық шешімдер қабылдауға өздерінің ықпалын
тигізген жағдайда ғана таптық тұрғыдан талдауды ұсынады. Мемлекеттік
саясатты талдау мен мемлекеттік басқару стратегиясын әзірлеуде таптық
көзқарасты жоққа шығару асығыстық. Қоғамның әлеуметтік- таптық жіктерінің
артуы жағдайында оны таптық тұрғыдан қарастырмау объективтіліктен
алшақтағандық болар еді. Осы жағдайда әлеуметтік-саяси талдаудағы кез-
келген таптық көзқарас субъективизмді білдіретінін ескерген жөн. Алайда
ол таптық мәселеге баса мән бермейтін әдістемемен жоққа шығарылуы мүмкін.
Аталған жалпыфилософиялық диалектикалық-матеиралистік әдістеме жүйелік
талдау әдістемесімен нақтыланады.
Қоғамдық процестерді зерттеудің осы жүйелік әдісін К.Маркс өзінің
белгілі “Капитал” еңбегінде алғаш рет қолданған болатын. Бұл әдістеме
қазіргі әлеуметтік – саяси ғылымдарда Т.Парсон (АҚШ,1951ж.) және
Д.Истонның еңбектерінде теориялық негізін тапты. Д.Истонның жүйелік үлгісі
“жалпы жүйелік теориясының саяси талдауда қолданылуын” білдіреді. Саяси
ғылымға “саяси жүйе”, “тұрақтылық”, “тепе-теңдік”, “функция”, “кері
байланыс” және т.б. тәрізді жүйелер теориясының негізгі түсініктері
енгізілді. Мемлекеттік басқару теориясындағы жүйелік әдіс- бұл мемлекеттік
басқаруда біртұтастықты құрайтын іштей өзара байланыс сипатының орын
алуына негізделген талдау.
Құрылымдық-функционалдық әдіс те мемлекеттік басқаруды жүйе ретінде
зерттейді. Құрылымдық-функционалдық әдіс жүйенің өмір сүруі мен қызмет
етуіне байланысты мәселелерді шешуге бағытталған.
Қазіргі кездегі басқару теориясында құрылымдық-функциналдық талдау
Н.Мысиннің айтуынша екі аспектіден тұрады. Құрылымдық аспект:а) осы жүйені
құрайтын компонеттерді анықтау; б) осы компонеттердің заңды
байланыстарын анықтау. Функционалдық аспект - жүйе элементтері қызметінің
ішкі механизмін, сонымен бірге жүйенің сыртқы қызметін - жүйенің сыртқы
ортамен арақатынасы зерттеу.
Әрбір қоғамдық жүйені сыртқы ортаның әсерін қабылдап, оған қарсы
жауап қайтаратын кибернетикалық модель ретінде қарастыруға болады. Айталық,
саяси жүйеге қоғам мүшелерінің қоятын талаптары және белгілі бір қоғамдық
күштердің қолдау көрсетуі – сыртқы ортадан туындаса, шешім қабылдау және іс-
әрекет жасау – қойылған талап пен қолдау көрсетуге жауап қайтару болып
табылады.
Мемлекеттің басқарушылық қызметі қоғамдық ортақ және жеке мүдделер
арасындағы қоғамдық қайшылықтар мен шиеленістерді шешуге және реттеуге
бағытталған.
Мемлекеттік – қоғамдық жүйелерге даму, дағдарыс, басқарушы және
басқарылатын жүйе элементтерінің, интеграция және дезинтеграция
субъектілерінің шиеленісті өзара қарым-қатынастары тән. Бұл өз кезегінде
мемлекеттік басқару теориясында конфликтік ұстанымның қалыптасуына негіз
болады. Мұндай ұстаным танымның ... жалғасы
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ...2
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары ... ... ... ... ... .5
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі ... ..8
3. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі ... ... ... ... ...11
4. Мемлекеттік басқарудың негізгі
әдістері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .17
Қорытынды ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ..21
Пайдаланылған
әдебиеттер ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
.26
Кіріспе
Мемлекет қоғамның ажырағысыз бөлігі болғандықтан барлық дерлік
гуманитарлық ғылымдар мемлекеттік басқару мәселелерін қарастырады. Сол
сияқты мемлекеттік басқару ісінде де және ол туралы ғылымды қалыптастыру
процесінде де басқа да гуманитарлық емес ғылымдардың әдістері мен
мәліметтері қолданылады. Бірақ ғылымның әр саласы мемлекеттік басқару
мәселесін өзінің зерттеу тұрғысынан қарастырады. Атап айтқанда мемлекет
қызметін мемлекет және құқық теориясы, саясаттану, әлеуметтану, философия
және тағы басқа көптеген ғылыми пәндер зерттейді.
Философия – табиғат, қоғам және адам ойының дамуының жалпы
заңдылықтарын аша отырып, мемлекетті, мемлекеттік басқаруды қарастырғанда
оның мүмкіндіктері мен шегін, обьективті және субьективті жақтарын
қарастырады.
Әлеуметтану – қоғамдағы мемлекеттің рөлін және соған орай мемлекеттік
басқаруды халықтың әртүрлі әлеуметтік, кәсіби және басқа да топтарымен
өзара байланыста және қарым-қатынаста қарастырады.
Саясаттану – мемлекетті ерекше саяси институт ретінде, ең алдымен
мемлекеттік басқарудың орнын көрсету тұрғысынан қарастырады.
Экономикалық теория – мемлекеттік басқарудың рөлін экономикамен
байланыста қарастырады. Ал мемлекеттік басқару теориясы мемлекеттік басқару
мәні мен проблемаларын, оның заңдарын, қағидаларын, нысандары мен
әдістерін, сондай-ақ мемлекеттік басқарудың объектілері мен субъектілерінің
ерекшеліктерін қарастырады.
Аталған ғылымның зерттеу саласы мемлекет, саясат, мемлекеттік басқару,
билік сияқты негізгі түсініктерді қамтиды. Осы пәннің негізі саналатын
концепция саясаттың, құқықтың,басқару мен биліктің өзара байланысынан
туындайды. Басқару арқылы билік жүзеге асырылады, ол құқыққа және саясатқа
сүйенеді.
Мемлекеттің әлеуметтік басқару саласындағы қызметі қоғамдық қатынастар
мен адамдардың іс- әрекетін құқықтық реттеумен байланысты. Осыдан
мемлекеттік басқарудың заңдық аспектісі туындайды. Бұл мағынада ол білімнің
саяси-заңдық саласы ретінде сипатталуы мүмкін.
Сондай-ақ жоғарыда айтылғандай мемлекеттік басқару мемлекетті тұтас
қоғамға жалпы ықпалы және де оның әлеуметтік жүйенің әр түрлі
элементтерімен өзара әрекеті қарастырылғандықтан, бұл әлеуметтік ғылым.
Осыларға орай мемлекеттік басқару теориясы - саяси- құқықтық және
әлеуметтік ғылым.
Сонымен, мемлекеттік басқару теориясының мазмұны – қоғамды басқару
институты ретінде мемлекеттің маңызды функцияларын, оларды жүзеге асырудың
заңдылықтары мен қағидаларын оқып-үйрену, басқарудың негізі ретіндегі
мемлекеттік саясатты ғылыми негіздеу.Мемлекеттік басқару теориясының пәні –
қоғамды басқарудың саяси- құқықтық институты ретіндегі мемлекеттік билік
органдарының қызметін және қалыптасатын саяси-құқықтық, әлеуметтік қарым-
қатынастарды талдау болып табылады. Сондықтан біз оны кешенді ғылым деп
қарастырамыз. Оған келесідей ұғымдарды жатқызамыз: мемлекеттің негізгі
функциясы ретінде басқаруды сипаттайтын жалпы ұғымдар: мемлекеттік басқару,
басқару субъектісі ретіндегі мемлекет ( мемлекеттік орган, аппарат,
мекеме), мемлекетті басқару объектісі (әлеуметтік топтар, қоғамдық
процестер, әлеуметтік институттар); мемлекеттік билік (саяси, әкімшілік,
экономикалық және т. б.); басқарушылық қызмет (саяси жетекшілік, әкімшілік
басқару, нормативті-құқықтық реттеу); басқарудағы қатынастар (ұйымдық-
экономикалық, әлеуметтік-саяси, нормативті-құқықты);
- атқарымдық қызмет процесі ретінде мемлекеттік басқаруды
бейнелейтін ұғымдар: мемлекеттік басқару қызметі, басқару
заңдылығы мен қағидалары, басқару ісінің нысаны, әдістері,
құралдары, стилі;
- басқару процесінің негізгі элементтері мен кезеңдері
бейнелейтін ұғымдар: мақсатты тұжырымдау, саяси стратегия,
мелекеттік шешімдер мен қабылданған шешімдер;
- басқару қызметі мен қатысушыларының қозғаушы күштерін және
оларды шектейтін факторларды сипаттайтын ұғымдар: ұлттық
мемлекеттік мүдделер, әлеуметтік топтар, саяси мүдделер, жалпы
ұлттық және топтық құндылықтар;
- тұтастай мемлекеттік басқаруды сипаттайтын ұғымдар: мемлекеттік
билік, басқару мен билік субъектілерінің деңгейі; билікті
орталықтандыру және орталықсыздандыру және басқару;
- мемлекеттік басқару жүзеге асырылатын сыртқы ортаны сипаттайтын
ұғымдар: әлеуметтік, саяси, құқықтық, экономикалық және басқа
кеңістіктер. Мемлекеттік басқару теориясында философиялық-
әлеуметтік және басқа жалпы теориялық түсініктер, ең алдымен
әлеуметтік басқару ғылымының түсініктері қолданылады.
Ғылыми әдебиеттерде басқару әр түрлі белгілері бойынша бірнеше түрге
бөлінеді: қоғамдық өмірдегі салаларға байланысты: тұтас қоғамды
басқару, экономикалық басқару, әлеуметтік басқару, саяси басқару, рухани-
идеологиялық басқару.
Қоғамдық қатынастардың құрылымына байланысты: қоғамның экономикалық (
тұтынушылар мен өндірушілер арасындағы байланыс), әлеуметтік (білім беру,
денсаулық сақтау салаларының қызметін пайдалану барысында туындайтын
қатынастар), саяси және рухани дамуын басқару.
Басқарудың қоғамдық құбылыстарды қамту көлемі мен сипатына
байланысты: қоғамды басқару, мемлекетті басқару, ұлттық экономиканың
өрістері мен салаларын басқару, кәсіпорын, ұйымдарды, фирмаларды басқару
және т.б.
1. Мемлекеттік басқарудың теориялық астары
Мемлекеттік басқарудың өзіне тән ерекшеліктері оны басқа басқару
түрлерінен ерекшелеп тұрады. Ондай ерекшеліктер үшеу. Мемлекеттік
басқаруда, осы аталған басқару түрін жүзеге асыратын оның субъектісі –
мемлекет. Мемлекет анықтамаларының айырмашылығына және оның көп қырына
көрініс табуына қарамастан барлық зерттеуші- ғалымдар бір ауыздан онда
шоғырланған билік күшін атап өтеді. Мысалы М. Вебер: мемлекет дегеніміз
адамдардың легитимді күш қолдану арқылы екінші бір адамдарға үстемдік етуі
- деп жазған. Қоғамда адамдардың тәртібінің дұрыс болуын қамтамасыз ететін
және оған мәжбүрлеу арқылы қол жеткізетін мемлекттік құрылым туралы пікір
қалыптасты. Қазіргі заманғы философиялық энциклопедиядамемлекет адамдардың
біріккен іс-әрекеттерінің нәтижесінде, үкімет қызметінің нәтижесінде үнемі
өзгеріп отыратын, қандай да бір салада қоғамдық істерді тәртіпке келтіретін
үстемдік ету құрылымы ретінде түсіндіріледі. Осыдан мемлекеттің мемлекет
болып табылатындығы да, оның қоғамдық құрылымдардан айымашылығы да сол,
онда адамдарға қатысты мемлекеттік билік шоғырланған және ол қоғамда
жүзеге асады. Ал билік өзара байланысты білдіреді, оның процесі кезінде
адамдар материалдық, ақпараттық және басқа да себептермен өз еріктерімен
немесе күш қолдану арқылы басқалардың үстемдігін, сондай-ақ мақсатты,
нормативті нұсқауларды мойындайды, солардың талаптарына сай іс-әрекетттер
жасайды, өз өмірін құрады. Мысалы: отбасында да, адамдар тобында, ұжымда,
сол сияқты салт-дәстүрде, қоғамдық пікірде де билік болады, бірақ бұның
бәрін біз мемлекеттік басқарумен салыстыра алмаймыз. Өйткені мемлекеттік
билік құқыққа негізделген, ал оны жүзеге асыру күштеу құралдарына ие болып
отырған мемлекеттік аппарат күшінде. Сондықтан мемлекеттік басқаруда оның
басқарушылық әсері мемлекеттік билікке сүйенеді және сол арқылы қамтамасыз
етіледі.
Мемлекеттік басқарудың екінші ерекшелігі оның барлық қоғамға, тіпті
одан тыс, мемлекеттің халықаралық саясатын жүргізу шеңберінде басқа
адамдардың қоғамына таралуы. Көп жағдайда бұл тезис мемлекет адамдардың
барлық іс-әрекеттеріне араласады, олардың өзара қарым – қатынастарын
басқарады деген сияқты түсінбеушіліктер тудырады. Тек тоталитарлық мемлекет
қана осыған ұқсас істерді жасаүға тырысты, оның өзінде де қоғамға
мүлтіксіз бақылау орнатуға мүмкіндік болмағандықтан оны жүзеге асыра
алмады. Қоғамда әрқашанда аз болса еркіндік болады. Мемлекет пен қоғамның
өзара байланысының қалыпты варианты адамдардың қоғамдық іс- әрекеттеріне
еркіндік, өзін-өзі басқару, дербестік тән екендігін көрсетеді. Бірақ осы
еркіндіктің, дербестіктің, өзін-өзі басқарудың шегі қоғамдық институттармен
қатар мемлекетпен де анықталады. Тек мемлекет қана адамдардың қоғам
өмірінің барлық саласындағы іс- әрекетінің негізгі жалпы ережелерін заңдар
арқылы белгілейді және оларды қатаң сақтауды өзінің билік күшімен
қамтамасыз етеді. Көп жағдайда мемлекет міндетті түрде еркіндікке қарсы
тұрады және басқару тек қана шектеулер, тыйым салу, жазалау алып келеді
деп саналады. Және мемлекет қоғамдық процестерді неғұрлым аз басқарса,
қоғам мемлекеттен еркін болса, соғұрлым адамдарға да жақсы болады және
қоғамдық проблемалар тез шешімін табады деп саналады. Алайда үлкен тарихи
тәжірибе әділдік заң арқылы, идеалды заң негізінде, құқық негізінде
жүзеге асу керек деген қорытынды жасалынған. Адамның еркіндігі оның өзі
өмір сүріп жатқан мемлекетте қабылданған заңдар іс жүзіне асырылған
кезеңнен басталады. Сонымен, қоғам, адамдардың мемлекетке қарсы күрес
жүргізбей, құқықтық- демократиялық мемлект үшін күресуі қажет. Еркіндікке
мемлекетпен бірге, соның көмегімен қол жеткізген жөн. Мемлекеттік
басқарудың барлық қоғамға таралу проблемасы мемлекеттің қоғамның қандай
да бір саласынан кетуімен, саланы басқаруды тоқтатуымен, кез-келген
поцестердің ұйымдастырудан бас тартумен шектелмейді. Бәрі де қоғамның
даму жағдайымен, оның өзін -өзі объективті реттеуіне және басқаруына,
адамдардың нақты тәртіптеріне байланысты. Оның үстіне қоғамның әрбір
саласы мен адамдарды тәртіпке келтіру, ерік пен іс- әрекет бостандығы
мемлекеттік басқарудың жалпыға міндетті және заң жүзінде бекітілген тәртіп
ережелерін қаншалықты қатаң сақтай алатындығымен тікелей байланысты.
Болашақта мемлекеттік басқару өзінің бүкіл қоғамға әсер ету қасиетін сақтай
алады деп ұйғаруға негіз бар. Бірақ оның әсерінің ауқымы, терң тамыр жаю,
сипаты мен мазмұны бүкіл қоғамның даму жағдайына қарай үнемі өзгеріп
отырады. Сонымен бірге оо өзінің ұйымдастырушылық, реттеушілік және
мақсатты бағытталған әсерін тигізетін процестермен, құбылыстармен,
қатынастармен өзара байланыста болуға бейім.
Мемлекеттік басқарудың өзіне тән үшінші ерекшелігі. Мемлекет күрделі
және көп қырлы қоғамдық құбылыс бола отырып және басқару субъектісі
ретінде басқаруға жүйелілік сипат береді. Басқарудың басқа түрлеріне
қарағанда мемлекеттік басқару бұл ерекшелігінсіз жүзеге аспайды. Онда
миллмондаған адам, көптеген мемлекеттік органдар және басқа құрылымдар, ал
құрылымдарда лауазымды тұлғалар жұмылдырылған. Мемлекеттік басқаруда
әртүрлі материалдық, қаржылық және интелектуалдық ресурстар мен ауқымды
ақпараттар қолданылады. Ол бсақарушылық шешімдер мен ұйымдастырушылық
амалдардан тұрады.
2. Мемлекеттік басқару объектілері мен субъектілерінің жүйесі
Мемлекеттік басқару объектісі мен субъектісі жөніндегі мәселе
мемлекеттік басқару теоиясын негізгі әдістемелік мәселелерінің бірі болып
табылады. Оны шешу – мемлекеттік басқарудағы субъект пен объект
қатынастарын түсүнуге және объектінің демократиялық сипатын қамтамасыз
етуге мүмкіндік береді.
Бұл мәселеде ешқандай проблема жоқ тәрізді: басқару субъектісі-
мемлекет, ал объектісі – қоғам. Бірақ бұлай қорытынды жасау асығыстық. Осы
жерде мемлекет деген түсінікті анықтап алу қажет ( өйткені мемлекет ұғымына
әртүрлі анықтама беруге болады): субъект ретінде біз мемлекетті немесе
адамдардың саяси одағын қарастырамыз ба, әлде саяси- құқықтық институт
ретінде мемлекетті қарастырамыз ба? Деген орынды сұрақ туындайды. Соңғысын,
яғни саяси- құқықтық институт ретіндегі мемлекетті біз басқару субъектісі
ретінде қарастырамыз.
Жалпы, кім басқаруға тиіс деген сұнақ ежелден келе жатыр. Бұл
сұрақты ертедегі грек философы Платон қойған. Демократияны жақтаушылар
халық басқаруға тиіс деп санаса, элитарлық демократияның өкілдері басқару
міндетін жүзеге асыру үшін арнайы дайындықтан өткен элитаны басқару
субъектісі деп білді. Авторитарлық режимді қорғаушылар мемлекет пен қоғамды
таңдаулы тұлғалар – көсемдер мен лидерлер басқару керек деп есептейді.
Мемлекеттік басқару теориясында субъект түсінігі бір жақты емес.
Сондықтан саясат субъектісі, мемлекеттік басқару субъектісі, лауазымдық
қызмет субъектісі түсініктерін ажыратып алу керек. Оларды ажырату шарттары
мынадай: мемлекеттік билікке қатысатынына қарай және басқару функциясын
жүзеге асыру сипатына қарай.
Саясат субъектісі деп мемлекеттік биліктің бірден-бір бастауы болып
табылатын және тікелей немесе өкілдері (мемлекеттік биліктің заң шығарушы
органдары мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары) арқылы өзінің билігін
жүзеге асыра отырып, мемлекет пен қоғамды басқаруға қатысатын субъектіні
айтамыз. Оған халық, оны құрайтын әлеуметтік топтар (халықтың көрнекті
өкілдері, еңбек ұжымдары, қоғамдық саяси ұйымдар және т.б. қоғамдық
бірлестіктер) жатады. Олар тікелей немесе өз өкілдері арқылы маңызды саяси
мәселелер бойынша шешім қабылдауға қатысады. Билік құрылымдарының өкілдерін
сайлау және референдум – осындай шешім қабылдаудың негізгі процедуралары
болып табылады.
Мемлекеттік басқару субъектісі – билікті жүзеге асыруға қоғамдық
процестермен мемлекеттің жеке қызметін тікелей басқаруға конституциялық
өкілеттігі бар мемлекеттік билік органдары. Билік күші мен заңда
бейнеленген қоғамның еркіне сүйене отырып, олар әртүрлі деңгейдегі
мемлекеттік шешімдерді әзірлейді және қабылдайды, олардың орындалуын
ұйымдастырады және бақылайды. Қоғамдық – саяси ұйымдар мен білестіктер
мемлекеттік басқару субъектісі құрамында бола отырып, мемлекеттік
институттар жүзеге асыратын болжамдар мен шешімдер жобасын, саяси
бағдарламаларды әзірлеуге қатысады. Көптеген негіздемелер бойынша бөлінетін
саяси басшылықпен әкімшілік басқару институттары мемлекеттік басқару
субъектілері болып табылады.
Мемлекеттік басқару субъектілері:
1. мемлекеттік билік түрі бойынша;
2. билік пе басқаруды ұйымдастыру деңгейіне қарай;
3. қызмет саласына қарай;
4. басқару объектісіне әсер ету сипаты мен мақсатына қарай;
5. құрамына қарай бөлінеді.
Мемлекеттік билік түрі бойынша – бұл заң шығарушы, атқарушы және сот
билігі субъектілері. Олардың әрқайсысы басқару жүйесінде белгілі бір
функцияларды орындайды. Өкілетті органдардың заңдарды әзірлеуі мен
қабылдауы мемлекеттік басқару жүйесіндегі негізгі функциялардың бірі. Заң
мемлекеттік билік құралы және қоғамдық қызметпен қоғам мүшелерінің
арасындағы, олардың мемлекетпен өзара қарым –қатынастарын формальді
реттеуші. Заңдардың әрекеттілігі оның орындалуында. Атқарушы билік
субъектісі билік жүргізу функциясын басқарушылық іс-әрекетпен үйлестіреді.
Мысалы: Үкімет заңдарды орындауға, сонымен қатар нақты, қоғамдық
маңызды қызмет түрлерін жоспарлауға, шешімдерді жүзеге асыруға, олардың
орындалуын ұйымдастыруға және бақылауға міндетті. Оның құрамына билік
құрылымдары мен қатар шаруашылық қызметті, халыққа білім беруді, ғылымды,
денсаулық сақтауды, мәдениетті және т. б. салаларға әкімшілік басқару мен
саяси жетекшілік ететін органдар кіреді.
Сот билігі субъектісі басқару процесінің ажырамас элементі болып
табылатын сотта іс жүргізу арқылы әділ сот функциясын жүзеге асырады.
Билік пен басқаруды ұйымдастыру деңгейіне қарай: оталық, аймақтық
және жергілікті басқару органдары болып бөлінеді. Олардың өзара қарым-
қатынастары қызмет саласы мен өкілеттігінің, яғни билік жүргізу мен
басқару әрекеттерін жүзеге асыруға қатысты құқықтары мен қызметтеріне
байланысты анықталады.
2. Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізі
Мемлекеттік басқару теориясының әдістемелік негізін әдістеме
түсінігін қарастырудан бастаған жөн. Себебі ол тек ғылыми танымның
жиынтығын ғана емес, сонымен қатар әлеуметтік-философиялық, саясаттану
және басқа да жалпығылымдық қағидалардың және оларды негіздейтін
теориялардың жиынтығы. Әдістеме – бұл таным процесінің негізгі бастамасы
және әлеуметтік процестерді ғылыми тану барысында нақты әдіс-тәсілдермен
бірге іс жүзінде қолданылатын жалпытеориялық талаптардың жүйесі.
Қазіргі саяси ғылымда нақты саяси жағдайды талдаудың әр түрлі
әдістемелік тұжырымдамалары бар. Мемлекеттік басқарудың отандық
әдебиеттерінде де тұжырымдамалардың әр алуандығы орын алады. Олардың
ішінен жалпыфилософиялық диалектикалық-материалистік әдістемені, талдаудың
жүйелік және құрылымдық- функционалдық, кибернетикалық әдістері сияқты
саяси-әлеуметтік түрлерін атап өтуге болады. Аталмыш әдістемелер
дүниетанымдық негіздерінің сәйкес келмеуіне қарамастан нақты дүниені әр
қырынан және әр алуан ғылыми-танымдық көзқарастар тұрғысынан болса да
біршама объективті бейнелеуге бағытталған. Саяси-әлеуметтік өмірді
объективті тұрғыдан түсіндіруге ұмтылыс жасау берілген әдістемелік
тұжырымдамаларды өзара байланыста, кешенді түрде қарастыруға мүкіндік
береді.
Мемлекеттік басқару теориясында диалектикалық-материалистік
әдістеменің қолданылуы мемлекеттің қызметін зерттеу барысында ең
болмағанда үш негізгі талаптардың орындалуын: біріншіден, мемлекетті
әлеуметтік жүйе ретінде және оның басқарушылық қызметін әлеуметтік
басқарудың бір түрі ретінде қарастыруды; екіншіден, мемлекеттік басқаруды
объективті саналы (тиімді) қызмет ретінде, яғни саяси-әлеуметтік өмірдің
әртүрлі нысандарында, ұйымдық-басқарушылық құрылымдарда, саяси-құқықтық
актілерде, орталық мемлекеттік билік пен партиялар, қоғамдық ұйымдар және
тағы басқа мекемелер арасындағы нақты басқарушылық қатынастарда жүзеге
асатын қызмет ретінде түсінуді; үшіншіден, мемлекеттік басқаруға нақты-
тарихи тұрғыдан теориялық талдау жасауды білдіреді. Бұл даму идеясын және
мемлекеттік басқарудың нақты-тарихи ерекшелігін білдіреді.
Нақты-тарихи, материалистік көзқарастар қоғамда таптық мүдделер тобы
орын алып және олар басқарушылық шешімдер қабылдауға өздерінің ықпалын
тигізген жағдайда ғана таптық тұрғыдан талдауды ұсынады. Мемлекеттік
саясатты талдау мен мемлекеттік басқару стратегиясын әзірлеуде таптық
көзқарасты жоққа шығару асығыстық. Қоғамның әлеуметтік- таптық жіктерінің
артуы жағдайында оны таптық тұрғыдан қарастырмау объективтіліктен
алшақтағандық болар еді. Осы жағдайда әлеуметтік-саяси талдаудағы кез-
келген таптық көзқарас субъективизмді білдіретінін ескерген жөн. Алайда
ол таптық мәселеге баса мән бермейтін әдістемемен жоққа шығарылуы мүмкін.
Аталған жалпыфилософиялық диалектикалық-матеиралистік әдістеме жүйелік
талдау әдістемесімен нақтыланады.
Қоғамдық процестерді зерттеудің осы жүйелік әдісін К.Маркс өзінің
белгілі “Капитал” еңбегінде алғаш рет қолданған болатын. Бұл әдістеме
қазіргі әлеуметтік – саяси ғылымдарда Т.Парсон (АҚШ,1951ж.) және
Д.Истонның еңбектерінде теориялық негізін тапты. Д.Истонның жүйелік үлгісі
“жалпы жүйелік теориясының саяси талдауда қолданылуын” білдіреді. Саяси
ғылымға “саяси жүйе”, “тұрақтылық”, “тепе-теңдік”, “функция”, “кері
байланыс” және т.б. тәрізді жүйелер теориясының негізгі түсініктері
енгізілді. Мемлекеттік басқару теориясындағы жүйелік әдіс- бұл мемлекеттік
басқаруда біртұтастықты құрайтын іштей өзара байланыс сипатының орын
алуына негізделген талдау.
Құрылымдық-функционалдық әдіс те мемлекеттік басқаруды жүйе ретінде
зерттейді. Құрылымдық-функционалдық әдіс жүйенің өмір сүруі мен қызмет
етуіне байланысты мәселелерді шешуге бағытталған.
Қазіргі кездегі басқару теориясында құрылымдық-функциналдық талдау
Н.Мысиннің айтуынша екі аспектіден тұрады. Құрылымдық аспект:а) осы жүйені
құрайтын компонеттерді анықтау; б) осы компонеттердің заңды
байланыстарын анықтау. Функционалдық аспект - жүйе элементтері қызметінің
ішкі механизмін, сонымен бірге жүйенің сыртқы қызметін - жүйенің сыртқы
ортамен арақатынасы зерттеу.
Әрбір қоғамдық жүйені сыртқы ортаның әсерін қабылдап, оған қарсы
жауап қайтаратын кибернетикалық модель ретінде қарастыруға болады. Айталық,
саяси жүйеге қоғам мүшелерінің қоятын талаптары және белгілі бір қоғамдық
күштердің қолдау көрсетуі – сыртқы ортадан туындаса, шешім қабылдау және іс-
әрекет жасау – қойылған талап пен қолдау көрсетуге жауап қайтару болып
табылады.
Мемлекеттің басқарушылық қызметі қоғамдық ортақ және жеке мүдделер
арасындағы қоғамдық қайшылықтар мен шиеленістерді шешуге және реттеуге
бағытталған.
Мемлекеттік – қоғамдық жүйелерге даму, дағдарыс, басқарушы және
басқарылатын жүйе элементтерінің, интеграция және дезинтеграция
субъектілерінің шиеленісті өзара қарым-қатынастары тән. Бұл өз кезегінде
мемлекеттік басқару теориясында конфликтік ұстанымның қалыптасуына негіз
болады. Мұндай ұстаным танымның ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz