Қара Ертіс өзені алабының негізгі өзендерінің жылдық ағынды үлестірімі



КІРІСПЕ
1. ЕРТІС ӨЗЕНІ АЛАБЫНЫҢ ФИЗИКАЛЫҚ.ГЕОГРАФИЯЛЫҚ ЖАҒДАЙЫНА СИПАТТАМА
1.1. Геологиялық құрылымы
1.2. Жер бедері
1.3. Климаттық жағдайы
1.3.1. Радиациялық баланс
1.3.2. Ауа температурасы
1.3.3 Жауын.шашын және қар жамылғысы
1.3.4 Ауа ылғалдылығы
1.3.5. Жел режимі
1.4. Гидрографиясы
1.5. Топырақ және өсімдік жамылғысы
2. ГИДРОЛОГИЯЛЫҚ ЗЕРТТЕЛУІ ЖӘНЕ БЕТКІ АҒЫНДЫНЫҢ ҚАЛЫПТАСУ ЖАҒДАЙЫ
2.1. Ертіс өзенінің гидрологиялық зерттелуі
2.2. Беткі ағындының қалыптасу жағдайы және өзендердің су режимі
3. ӨЗЕН АҒЫНДЫСЫН ЕСЕПТЕУ
3.1 Жылдық ағынды анықтау
3.1.1 Гидрометриялық деректері жеткілікті болған жағдайда қалыпты ағынды анықтау
3.1.2 Гидрометриялық бақылау деректері жеткіліксіз болған жағдайда қалыпты жылдық ағындыны анықтау
3.1.3 Бақылау деректері жоқ болған жағдайда қалыпты ағындыны анықтау
3.2 Есептік кезеңді таңдау
3.3 Нақты деректер бойынша қалыпты жылдық ағындыны анықтау
3.4. Ертіс өзені алабының өзендерінің жылдық ағындысын статикалық параметрлерін нақты бақылау деректері бойынша бағалау
ҚОРЫТЫНДЫ
ПАЙДАЛАНҒАН ӘДЕБИЕТТЕР
Қазақстан жыл сайын қалпына келетін су ресурстарына - өзен ағындысына өте кедей ел. Ағынды көлемін әрбір шаршы шақырымға шаққандағы көрсеткіш бойынша біздің ел ТМД мемлекеттерінің арасында ең соңғы орында. Түркменстанның өзі бұл көрсеткіш жөнінен Қазақстанды үш есеге басып озады.
Ертіс өзені алабы Қазақстан экономикасын сумен толықтай қамтамасыз етіп тұрған бірден-бір аудан. Дегенмен, соңғы жылдарда Ертіс өзені ағындысына жүргізілген зерттеулер нәтижесі айтарлықтай алаңдатушылық туғызып отыр. Ал ҚХР Қара Ертістен су алу көлемін азайтпаса, жағдай ушығып кетуі мүмкін. Экономикамыздың ары қарай дамуы су тапшылығына алып келуі ықтимал. Су ресурстары еліміздің экономикалық дамуын шектеуші факторға айналуы мүмкін.
Сол себептен де су ресурстарының қазіргі және болашақтағы жағдайын бағалауға, өзендердің жылдық ағынды үлестірімін есептеуге баса назар аударған жөн. Қазақстанның су ресурстарын мемлекеттік деңгейде бағалау жұмыстары өткен ғасырдың 50-60 жылдарына тиесілі. Қазір жағдай басқаша. Біріншіден, соңғы жылдарда су ресурстарын бағалауды нақтылауға мүмкіндік беретін айтарлықтай қосымша гидрометеорологиялық мәліметтер жинақталды. Екіншіден, ол уақыттан бері өзендердің су жинау алабына адам әрекетінің тигізетін әсері (мысалы, суармалау, жер жырту) артып, су ресурстарын пайдалану қарқындай түсті. Мұның бәрі өзен ағындысы көлемінің азаюына әсер етті, ал ағындының осындай өзгеріске ұшырау процесі қайтымсыз болғандықтан, алдында жасалған су ресурстарын бағалау жұмыстары бүгінгі күннің шындығына сәйкес келмей отыр. Үшіншіден, климаттың өзгерісін жатқызуға болады. Су ресурстарын бағалауда осы тенденцияларды жоққа шығаруға болмайды.
Су ресурстарын бағалау, олардың жыл ішіндегі үлестірімін тек қолда бар гидрометеорологиялық деректердің негізінде ғана емес, сонымен қатар орын алған гидроклиматтық тенденцияларды да есепке ала отырып жүзеге асырылуы тиіс. Диплом жұмысының негізгі мақсаты Ертіс өзенінің жылдық ағынды үлестірімін маусымдық жинақтау және нақты жылдар әдісі бойынша бағалау.
Диплом жұмысында Ертіс өзені алабындағы су көздерінің гидрологиялық тұрғыдан зертелгендігін анықтау, жылдық ағынды бойынша деректер жинау, ағынды шамаларының кеңістіктік байланысын талдау, жанама әдістер бойынша бақылау қатарындағы бос орындарды қалпына келтіру, жылдық ағынды үлестірімін түрлі әдістер бойынша есептеу жұмыстары орындалды.
1. Ресурсы поверхностных вод СССР. Основные гидрологические характеристики. Алтай и Западная Сибирь. Горный Алтай и Верхний Иртыш. М.: Гидрометеоиздат,1965. - Т.15. – Вып.1. – 224 с.
2. Ресурсы поверхностных вод СССР. Основные гидрологические характеристики (за 1963-70 гг.). Алтай, Западная Сибирь и Северный Казахстан. Верхний Иртыш, Верхний Ишим, Верхний Тобол. Л.: Гидрометеоиздат, 1977. – Т.15. – Вып.2. – 384 с.
3. Государственный водный кадастр. Основные гидрологические характеристики (за 1971-75 гг.). Алтай, Западная Сибирь и Северный Казахстан. Верхний Иртыш, Верхний Ишим, Верхний Тобол. Л.: Гидрометеоиздат, 1980. – Т.15. – Вып.2. – 294 с.
4. Государственный водный кадастр. Многолетние данные о режиме и ресурсах поверхностных вод суши. Казахская ССР. Бассейны Иртыша, Ишима, Тобола. Л.: Гидрометеоиздат, 1987. – Т.V. – Вып.1. – 468 с.
5. Государственный водный кадастр. Многолетние данные о режиме и ресурсах поверхностных вод суши. Книга 1. Часть 1. Реки и каналы. Вып.1. Бассейн рек Иртыш, Ишим, Тобол (верхнее течение), Алматы, 2002. – 384 с.
6. Пособие по определению расчетных гидрологических характеристик. – Л.: - Гидрометеоиздат. – 1984. – 448 с.
7. Рождественский А.В. Чеботарев. А.И. Стаистические методы в гидрологии. – Л.: Гидрометеоиздат. – 1974. – 424 с.
8. Раткович Д.Я. Многолетние колебания речного стока. – Л.: Гидрометеоиздат. – 1976. – 255 с.
9. Владимиров А.М. Гидрологические расчеты. – Л.: Гидрометеоиздат, 1990. – 360 с.
10. Рождественский А.В., Ежов А.В., Сахарюк А.В. Оценка точности гидрологических расчетов. – Л.: Гидрометеоиздат, 1990. – 275 с.
11. Соседов И.С., Нурмагамбетова Л.С. Колебания годового стока рек Восточного Казахстана. Сб. «Гидрологические исследования в Казахстане», Вып. 11. Изд. «Наука», Алма-Ата, 1965.
12. Долгих С.А. Мониторинг и сценарии изменения климата Республики Казахстан с учетом глобального потепления // Автореф…. Канд.геогр.наук. – Алматы: КазНИИМОСК, 1999. – 23 с.
13. Гальперин Р.И. Современные и ожидаемые водные ресурсы Черного Иртыша // Вестник КазГУ, сер. геогр., 2001,№1(12). – С.59-65.

Пән: География
Жұмыс түрі:  Дипломдық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 48 бет
Таңдаулыға:   
ӘЛ-ФАРАБИ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ

География факультеті

Құрлық гидрологиясы кафедрасы

ДИПЛОМ ЖҰМЫСЫ

ҚАРА ЕРТІС ӨЗЕНІ АЛАБЫНЫҢ НЕГІЗГІ ӨЗЕНДЕРІНІҢ ЖЫЛДЫҚ АҒЫНДЫ ҮЛЕСТІРІМІ

Мазмұны
Кіріспе
1. ЕРТІС өзені алабының физикалық-географиялық жағдайына сипаттама
1.1. Геологиялық құрылымы
1.2. Жер бедері
1.3. Климаттық жағдайы
1.3.1. Радиациялық баланс
1.3.2. Ауа температурасы
1.3.3 Жауын-шашын және қар жамылғысы
1.3.4 Ауа ылғалдылығы
1.3.5. Жел режимі
1.4. Гидрографиясы
1.5. Топырақ және өсімдік жамылғысы
2. Гидрологиялық зерттелуі және беткі ағындының қалыптасу жағдайы
2.1. Ертіс өзенінің гидрологиялық зерттелуі
2.2. Беткі ағындының қалыптасу жағдайы және өзендердің су режимі
3. өзен ағындысын есептеу
3.1 Жылдық ағынды анықтау
3.1.1 Гидрометриялық деректері жеткілікті болған жағдайда қалыпты
ағынды анықтау
3.1.2 Гидрометриялық бақылау деректері жеткіліксіз болған жағдайда
қалыпты жылдық ағындыны анықтау
3.1.3 Бақылау деректері жоқ болған жағдайда қалыпты ағындыны
анықтау
3.2 Есептік кезеңді таңдау
3.3 Нақты деректер бойынша қалыпты жылдық ағындыны анықтау
3.4. Ертіс өзені алабының өзендерінің жылдық ағындысын статикалық
параметрлерін нақты бақылау деректері бойынша бағалау
Қорытынды
Пайдаланған әдебиеттер









РЕФЕРАТ

Диплом жұмысы 42 беттен, соның ішінде 5 сурет, 8 кестеден тұрады.
Жұмыстың құрылымы кіріспеден, 3 тараудан, қорытындыдан және 13 атаулы
әдебиеттер тізімінен тұрады.
Зерттеу объектісі – Ертіс өзені алабының негізгі өзендері.
Жұмыстың мақсаты Ертіс өзені алабының су ресурстарын бағалау.
Түйінді сөздер: гидрологиялық зерттелгендік, бақылау қатары, бақылау
қатарындағы бос орындар, гидрологиялық бекет, ұқсас-бекет, корреляциялық
байланыс, қатардағы бос орындарды қалпына келтіру, репрезентативті кезең,
бөген, жаймалап суару, су бұру.
КІРІСПЕ

Қазақстан жыл сайын қалпына келетін су ресурстарына - өзен ағындысына
өте кедей ел. Ағынды көлемін әрбір шаршы шақырымға шаққандағы көрсеткіш
бойынша біздің ел ТМД мемлекеттерінің арасында ең соңғы орында.
Түркменстанның өзі бұл көрсеткіш жөнінен Қазақстанды үш есеге басып озады.
Ертіс өзені алабы Қазақстан экономикасын сумен толықтай қамтамасыз
етіп тұрған бірден-бір аудан. Дегенмен, соңғы жылдарда Ертіс өзені
ағындысына жүргізілген зерттеулер нәтижесі айтарлықтай алаңдатушылық
туғызып отыр. Ал ҚХР Қара Ертістен су алу көлемін азайтпаса, жағдай ушығып
кетуі мүмкін. Экономикамыздың ары қарай дамуы су тапшылығына алып келуі
ықтимал. Су ресурстары еліміздің экономикалық дамуын шектеуші факторға
айналуы мүмкін.
Сол себептен де су ресурстарының қазіргі және болашақтағы жағдайын
бағалауға, өзендердің жылдық ағынды үлестірімін есептеуге баса назар
аударған жөн. Қазақстанның су ресурстарын мемлекеттік деңгейде бағалау
жұмыстары өткен ғасырдың 50-60 жылдарына тиесілі. Қазір жағдай басқаша.
Біріншіден, соңғы жылдарда су ресурстарын бағалауды нақтылауға мүмкіндік
беретін айтарлықтай қосымша гидрометеорологиялық мәліметтер жинақталды.
Екіншіден, ол уақыттан бері өзендердің су жинау алабына адам әрекетінің
тигізетін әсері (мысалы, суармалау, жер жырту) артып, су ресурстарын
пайдалану қарқындай түсті. Мұның бәрі өзен ағындысы көлемінің азаюына әсер
етті, ал ағындының осындай өзгеріске ұшырау процесі қайтымсыз болғандықтан,
алдында жасалған су ресурстарын бағалау жұмыстары бүгінгі күннің шындығына
сәйкес келмей отыр. Үшіншіден, климаттың өзгерісін жатқызуға болады. Су
ресурстарын бағалауда осы тенденцияларды жоққа шығаруға болмайды.
Су ресурстарын бағалау, олардың жыл ішіндегі үлестірімін тек қолда бар
гидрометеорологиялық деректердің негізінде ғана емес, сонымен қатар орын
алған гидроклиматтық тенденцияларды да есепке ала отырып жүзеге асырылуы
тиіс. Диплом жұмысының негізгі мақсаты Ертіс өзенінің жылдық ағынды
үлестірімін маусымдық жинақтау және нақты жылдар әдісі бойынша бағалау.
Диплом жұмысында Ертіс өзені алабындағы су көздерінің гидрологиялық
тұрғыдан зертелгендігін анықтау, жылдық ағынды бойынша деректер жинау,
ағынды шамаларының кеңістіктік байланысын талдау, жанама әдістер бойынша
бақылау қатарындағы бос орындарды қалпына келтіру, жылдық ағынды
үлестірімін түрлі әдістер бойынша есептеу жұмыстары орындалды.

1 ЕРТІС өзені алабының физикалық-географиялық жағдайына сипаттама

Қарастырылып отырған аудан аумағы 470 мен 530 с.е және 78 бен 900 ш.б.
аралығын алып жатыр. Ол Алтай мен Таулы Алтайдың оңтүстік бөліктерін, Шығыс
Қазақстан облысының елеулі бөлігін қамтиды. Қарастырылып отырған аумақтың
ауданы 306750 км2 құрайды (Сурет 1).
Аймақтың айтарлықтай аумақты қамтып жатуы, оның орографиялық және
климаттық жағдайларының әркелкілігі табиғи жағдайдың әртүрлілігіне әкеліп
соқтырады. Объ өзенінің оң жағалауындағы солтүстік-шығыс беткейлік тайгалық
орманды және орманды-дала аймағын батысқа және оңтүстік батысқа қарай
далалы және бетегелі дала болып өзгереді, кейін шөл далалық және соңында,
Ертіс өзені алабының солжағалаулық бөлігінде шөлейтті аймақ болып өзгереді.
Жоғарғы Ертіс және Таулы Алтай аумағының оңжағалаулық таулы бөлігінде
табиғи жағдайдың өзгеруі биіктік белдеулікке бағынышты болып келеді [1].

1.1 Геологиялық құрылымы

Қарастырылып отырған аймақтың геологиялық құрылымы күрделі болып
келеді. Алтай, Тарбағатай жоталарының және Қазақстанның аласа таулы ұсақ
шоқыларының тау жыныстары жасы, литологиялық құрамы, жер қыртысының жылжу
және метамофоздану дәрежесі бойынша әртүрлі. Солтүстік-батыс бейімделу
осьтері қатпарлар мен опырындылардың анағұрлым сипатты құрылымдық
ерекшелігі болып табылады.
Қарастырылып отырған аймақтың шығыс бөлігінде ежелгі геологиялық
құрылымдар байқалады. Анағұрлым кең тарағаны палеозой қалдықтары (негізгі –
силур, девон және карбон), кварциттер, әктас, құмтас және тақта тастар
түрінде кездеседі.
Докембрийлік жыныстар аласа таулардың төбелерінде кездеседі және олар
метаморфозданған қалдық жыныстар, граниттер мен гранодиорлар (эффузифтері
және интрузиялар) түрінде кездеседі. Аласа таулар беткейлері және ұсақ
шоқылардың төбелері (ежелгі жыныстары) төрттік (делювиалдық) қалдықтармен
(саздақ, құмдақтар) көмкерілген. Өзен аңғарларындағы аллювиалды шөгінділер
ұсақ жұмыр тас, құмды-сазды құрылымдар түрінде, ал көлдік қалдықтар –
тұнба, құм, құмтас түрінде кездеседі.

1.2 Жер бедері

Жоғарғы Ертіс өзені алабы Қазақстанның қаптарлы белдеуінің Алтай-Саян
тау жүйесіне тоғысқан жерінде орналасқан. Аймақтың жер бедері жер беті
пішінінің әртүрлілігімен және күрделі орографиялық құрылымымен
ерекшелінеді. Орографиялық тұрғыдан қарағанда, қарастырылып отырған аумақ
қатпарлы-жақпарлы, абсолюттік биіктіктері 2000-4000 м-ге дейінгі аралықты
қамтитын таулы аймақ болып келеді. Жоғарғы Объ және Ертістің

Сурет 1 – Ертіс өзені алабының гидрологиялық желісі
оң жағалаулық аймағына қыраттардың және солтүстік-батыстағы Батыс сібір
ойпатының аңғар түбінің, шығыс оңтүстік-шығыста Алтайдың басты тау
тізбегіне қарай жалпы көтерілуі байқалады. Ал Ертістің батыс сол жағалаулық
бөлігіне Қазақстанның қатпарлы белдеуінің солтүстігі мен батысындағы жота –
тізбектік ұсақ шоқысы мен аласа тауларынан бастап, оңтүстігіндегі орташа
және биік таулы жер бедеріне дейінгі жергілікті жердің біртіндеп көтерілуі
байқалады. Алтай мен Қазақстанның шығыс қатпарлы дала орографиясының басқа
өзіне тән ерекшелігі батыс және солтүстік-батыстың тау қыраттарының басым
болуында.
Қарастырылып отырған аймақты (Ертістің сол жағалауы) бес
геоморфологиялық ауданға бөліп қарастыруға болады:
1. Қазақстанның қатпарлы даласының ұсақ шоқылы ауданы;
2. Шыңғыстау жотасы, Сауыр-Тарбағатай ауданы;
3. Зайсан қазаншұнқыры;
4. Ертіс маңы жазығы;
5. Қалба жотасы.
Ұсақ шоқылы аймақ қарастырылып отырған ауданның солтүстік-батыс
бөлігінде орналасқан. Орталық Қазақстандық ұсақ шоқылардың беткі қабатында
жүріп жатқан үгілу процесі нәтижесінде қалдық таулар мен шоқылар беті жазық
беткейлік деңгейге дейінгі жеткен. Аласа шоқылар (абсолюттік биіктіктері
500-600 м жететін) бір қатарға топтасып, бірнеше аласа таулы жоталармен
(Дегелен – 1085 м, Семейтау – 606 м, Ордатас – 604 м) және үлкен аумақты
қамтитын аңғарлармен ауысып отырады.
Солтүстік-шығысында ұсақшоқы біртіндеп Ертіс маңы жазығына өтеді, ал
оңтүстік-батысында Шыңғыстау аласа таулы жотасына қарай енеді.
Шыңғыстау жотасы Қазақстанның қатпарлы даласының кішігірім қатпарлы
тауы болып келеді. Ол солтүстік-батыстан оңтүстік-шығысқа қарай 200 км-ден
астам аумаққа созылып жатыр және қоршаған ортадан 500-600 м (абсолюттік
биіктігі 1150 м-ге дейін) биік орналасқан жотаның түзілуі асимметриялы –
солтүстік-шығыс беткейлері қатты тілімденген және тік, ал солтүстік-батыс
бөлігі үш жазықты құламалы сатыдан тұрады. Жалпы алғанда Шыңғыстау жотасы
кең ауқымды аңғарлармен бөлініп (шектеліп) тұратын аласа түзу бағыттылаған
таулар мен шоқырлардың кезектесіп отыруымен сипатталады. Оңтүстік-шығысында
Шыңғыстау Тарбағатай жотасымен ұсақ шоқылық тізбекпен жалғасады.
Сауыр-Тарбағатай жотасы, қарастырылып отырған аумақтың қиыр
оңтүстігіне қарай кеңінен созылады және оған тек солтүстік беткейі ғана
енеді. Бұл орташа таулы массив Тарбағатай және Сауыр жоталары болып екіге
бөлінеді.
Сауыр-Тарбағатайдың шеткі аймағы көптеген терең аңғарлармен тілімген
аласа таулы аймақ болып келеді. Мұндай бөліну шығыстан батысқа қарай
азаяды. Сауыр-Тарбағатайдың аласа таулары солтүстік-батысында Қалба
жотасының тау сілемдерімен жалғасады, ал оңтүстігіне қарай, олар Зайсан
қазаншұңқыры арқылы Алтай тауынан бөлініп жатыр.
Зайсан қазаншұнқыры оңтүстік Алтай, Сауыр-Тарбағатай және Қалба
тауларымен шектелген. Оңтүстік пен солтүстікте оның шекарасы айқын
көрінеді, шығыста Қара Ертіс кең аңғары қазаншұңқырдың жалғасы ретінде
саналады, ал батыста біртіндеп Орталық Қазақстанның ұсақ шоқысына айналады.
Мұнда түрлі жер бедері пішінінің шоғырлануы тән. Қазаншұңқыр құрғақ
арналармен және жарлармен сәл қиылысатын тегіс жазықтық болып келеді; шеткі
аймаққа қарай ол белесті сипат алады және оның қиылысуы артады. Зайсан
қазаншұңқырымен қатар, Ертіс маңы оң жақ жағалауының солтүстік бөлігі жазық
бетті болып келеді.
Жазық бетті Ертіс маңы қарастырылып отырған территорияның аз ғана
бөлігін қамтиды (Белағаш жазығы). Бұл аймаққа аздап белесті немесе құламалы
жер бедері абсолюттік биіктігі 200 м төмен, көбінесе кіші көлдермен
толтырылған, тұйықталған табақша тәріздес ағынсыз ойыстар тән. Сондай-ақ
кең қолаттармен бөлінген құм тізбектер тән Ертіс маңы жазығы солтүстігінде
Құлынды даласымен жалғасады, ал оңтүстік-шығысында Алтай тау бөктеріне
өтеді.
Қалба жотасы сол жағалаулық Алтай тау сілемдерінің жалғасы болып
келеді. Шығысында ол Ертіс аңғарына үлкен ирең қалыптасуына жағдай жасап,
Нарым жотасынан өтеді. Сондай-ақ аңғар Шар өзені аңғарына қарай кең ауқымды
жайылып, сотүстік-батысқа қарай, Ертістен 40-60 км-де көптеген тізбектермен
аяқталады.
Жотаның шығыс бөлігі анағұрлым жоғары (Қайыңды борының аймағы) және
күрт тілімденген тау бедері көбінесе Ертіске қарай тік құламалы беткейлері
кездеседі. Батысына қарай қырат 800-1200 м-ге дейін төмендейді және
біртіндеп ұсақ шоқыға айналады. Жотаның оңтүстік беткейі солтүстікке
қарағанда, қысқа және анағұрлым тік құламалы. Қалбадан шығысқа және
оңтүстікке қарай көптеген Алтай тау тізбектері орналасқан.
Алтай тауының жоғарылай түсу құбылысының жері ежелгі мұздану және
эрозиялық бөлшектенуге әкеліп соқтырды. Бұл құбылыстар қазіргі кездегі жер
бедерінің сипатты түрлерінің негізгі айырмашылықтарына жағдай жасады.
Жер бедері сипатына және басқа да табиғи ерекшеліктеріне байланысты
Алтай аумағында бес геоморфологиялық ландшафттар түрі кездеседі:
1) мұз рельефі пішінінің жоғары дамитын биік таулық альпілік
ландшафты;
2) ежелгі жер бедері жамылғысының тегістелуі;
3) орташа таулық эрозиялық жер бедері;
4) аласа таулық эрозиялық жер бедері;
5) тауаралық ойпаттар және жер бедері пішініне шоғырлануы тән
белдеулер.

1.3 Климаттық жағдайы

Таулы Алтай және Жоғарғы Ертіс аумағы шұғыл континенталдылығымен
сипатталады. Жылы әрі ылғалды ауа массалары мұхиттардан қашықта орналасуына
байланысты аталған аумаққа өте аз мөлшерде жетеді. Мұның басты себебі
аумақтың алшақтығы және тау жүйелерімен оқшауланып жатуында. Солтүстік
мұзды мұхитынан келетін ауа массасы – суық, әрі құрғақ. Ертістің сол
жағалаулық төбелі – ұсақ шоқылық және жазық аудандары елеулі құрғақтығымен
ерекшеленеді. Ең жоғары ылғалдылық Алтайдың батыс және солтүстік шеткі
аймақтарында, сонымен қатар орталық биік таулы аудандарында байқалады.
Күрделі орографиясы, тұйық қазаншұңқырлар мен таулы үстірттердің көп болуы,
Алтайдың жекелеген аймақтарының климаттық ерекшеліктерінің үлкен
өзгешелігіне себепші болып отыр.
Жалпы алғанда, Алтайдың климаты көршілес аймақтарға қарағанда, жүмсақ,
жазы салқын, қысы салыстырмалы жылы.

1. Радиациялық баланс

Жылдың жылы мезгілінде радиациялық баланс альпілік биіктаулық
белдеулерден басқа барлық жерлерде маусым-шілде айларында үлкен мәнге ие
болады. Теріс мәнді баланс қарашадан ақпанға дейінгі аралықта күнделікті
байқалады, және желтоқсан-қаңтар айларында ең төмен мәнге ие болады. Ең
жоғарғы орташа айлық радиациялық баланс қосындысы 9,8-10 ккалсм2-қа
жетеді, ал ең төменгі -1,7 – -1,9. Радиациялық баланстың жылдық қосынды
мәні биіктауларда 35-40 ккалсм2-ден 40-42 ккалсм2-ге дейін өзгереді және
Зайсан қазаншұнқырларының оңтүстігінде 50 ккалсм2-ге дейін жетеді.

2. Ауа температурасы

Оңтүстік-батыс жазығындағы ауданда және ірі су қоймаларының маңында
(Телецкое және Зайсан көлдері) орташа жылдық ауа температурасы +3,0 0 –
-3,6 0С-ден -6-7 0С-ге дейін биік таулық аудандарда өзгеріп отырады.
Солтүстіктен оңтүстікке және шығыстан батысқа қарай жылуына байланысты
жазық және тау бөктері мен аласа таулы аудандарда (орташа жылдық ауа
температурасының) жоғарлауы байқалады.
Аумаққа тән орташа жылдық температураның төмендігіне қарамастан, көп
аймақтарда жазы жылы. Ең жылы айдың (шілде) орташа температурасы жаппай
(биік таулы жерлерден басқа) 15 0С-ден асады да, оңтүстік-батыс және батыс
құрғақ шөл және шөлейт аймақтарда 20-22 0С-ге дейін жетеді.
Жаз мезгілінде биіктеген сайын, температура біртіндеп төмендейді.
Таулы аймақ үшін температуралық градиент шілдеде әр 100 м-ге -0,5-0,7 0С-ді
құрайды. Мұздықтар маңында орташа айлық температура шілде айында +6-10 0С-
ден аспайды. Таулы шөлдерде шілденің температурасы +13-15 0С-ге тең.
Ең суық ай қаңтар болып саналады. Қаңтардың орташа айлық температурасы
-14-19 0С аралығында өзгереді.
Көптеген бекеттерде наурыздың үшінші декадасында ауа температурасы
-5,0 0С-ден жоғары болу кезеңі басталады да, қазанның соңғы күндерінде және
қарашаның бірінші декадасында аяқталады. Кезеңнің жалпы ұзақтығы жергілікті
жердің биіктігіне байланысты 160-260 күнге дейінгі аралықта өзгеріп
отырады. Суық кезең (көктемде 0 0С-ден өту) наурыздың үшінші декадасының
соңында – сәуірдің бірінші декадасының басында аяқталады. Күзде 0 0С-ден
өту қазан айының соңында байқалса, биіктаулы аудандарда қыркүйекте
байқалады. Аязсыз кезең орташа алғанда 180-210 күнге дейін созылады.
Вегетациялық кезең (орташа тәуліктік температурасы +5 0С-ден жоғары)
сәуірдің екінші, үшінші декадасы – мамырдың екінші декадасынан қыркүйектің
және қазанның соңына дейін байқалады. Жергілікті жердің биіктеуіне
байланысты вегетациялық кезеңнің ұзақтығы тау бөктерінде 190 күннен 60
күнге дейін биіктаулы аудандарда қысқарады.

3. Жауын-шашын және қар жамылғысы

Таулы Алтай мен Жоғарғы Ертіс территориясы бойынша атмосфералық жауын-
шашынның таралуына жергілікті жердің биіктігі мен орографиясы үлкен әсерін
тигізеді.
Ертіс маңы жазығында, Зайсан қазаншұнқырларында және Қазақтың ұсақ
шоқысында жауын-шашын анағұрлым бірқалыпты таралған. Жауын-шашынның әркелкі
таралуы Алтай аумағында байқалады. Әртүрлі қыраттарда (беткейлерде) жылдық
жауын-шашын мөлшерінің айырмашылығы ылғал тасымалданушы ауа массаларына
байланысты 300-ден 500 мм-ге дейін жетеді. Орографиясы біртекті аудандарда
жауын-шашын мөлшеріне жергілікті жердегі биіктігі шешуші әсер етеді.
Қазақтың ұсақ шоқысында және Ертіс маңы жазығында жылдық жауын-шашын
мөлшері орташа алғанда көпжылдық кезең үшін 250-300 мм-ді құрайды, ал
Зайсан қазаншұнқырларында 180-200 мм. Шыңғыстаудың солтүстік беткейінің ең
жоғары бөліктерінде жылдық жауын-шашын мөлшері 350 мм-ге дейін артады, ал
Сауыр-Тарбағатайдың тау бөктерінде 300 мм-ден 500-600 мм-ге дейін орташа
таулық белдеулерде және тауларда көбейеді.
Жауын-шашынның жаңбыр немесе қар күйінде түсу мөлшерінің қатынасы
жергілікті жердің биіктеуіне байланысты өзгереді. Жазық және аласа таулы –
тау бөктерінде жауын-шашын жаңбыр түрінде түседі. Қар мен жаңбырдың мөлшері
2200-2500 м биіктікте бірдей, ал биік тауларда қардың мөлшері көп. Алтайдың
3100-3400 м биіктігінде тек қар жауады.
Айлық ең жоғары жауын-шашын мөлшері, көбінесе маусым немесе шілде
айында байқалады. Қазақстанның бөлігінде екінші максимум қазан-қарашада
байқалады. Кей аудандарда бұл максимум жаздағыдан асып түседі (Зайсан
қазаншұнқыры, Оңтүстік Алтай).
Алғашқы қар түсу және тұрақсыз қар жамылғысы солтүстік-батыс
аудандарда қазан айында, солтүстік-шығыс тау бөктерінде – қыркүйекте, ал
биік таулы Алтайда – тамыздың соңында, қыркүйектің басында байқалады.
Тұрақты қар жамылғысы орташа есеппен 20-30 күннен кейін қалыптасады.
Жоғарғы Ертіс және Алтайдың жазық аудандарында ең жоғарғы қар
жамылғысы 16-20 см-ге тең, ал қары аз болған қыста – 3-5 см. Шыңғыстау
беткейлерінде және басқа да ұсақ шоқылар жотасында қар жамылғысының орташа
биіктігі 20-25 см-ге тең, ал Тарбағатай және Қалба жоталарының
беткейлерінде 50-60 см-ге дейін жетеді.
Қар жамылғысындағы ең жоғары су қоры Ертістің солжағалаулық
аудандардағы жазықтарда орташа есеппен алғанда 30-40 мм-ден Батыс және
Орталық Алтай биіктаулы аудандарында 800-1000 мм-ге дейін құрайды.
Қары аз батыс аудандарда қар ерудің басталуы және қар жамылғысы
тұрақтылығының бұзылуы орташа есеппен алғанда наурыздың соңында байқалса,
қары көп орманды аудандарда – сәуірдің ортасы, аяғында, ал биіктауларда –
мамыр, маусымда байқалады.

4. Ауа ылғалдылығы

Ауа ылғалдылығы аумақ бойынша ауа температурасының өзгерісін
қайталайды. Орманды, орманды-дала, аласа таулы бөктерінде ең үлкен
абсолюттік ылғалдылық шамасына шілде айында жетеді (11-12 мб). Ең кіші
абсолюттік ылғалдылық шамасы жазда биік таулы аймақтарда байқалады (Қос-
ағаш – 7,3 мб; Қара-Терек – 7,7 мб). Ең суық қыс айында (қаңтар) абсолюттік
ылғалдылық шамасы аумақ бойынша 1,1-ден 1,8 мб-ға дейін өзгереді.
Салыстырмалы ылғалдылық ең үлкен мәніне желтоқсан-қаңтарда, ең кіші
мәніне жаз айларында жетеді.
Ауа ылғалдылығының тапшылығы жаз айларында барлық жерде ең үлкен мәнге
ие болады (10-17 мб шілдеде), ең кіші мәні – қыста (0,4-0,8 мб қаңтарда).
Көл жағалауында және биік таулы аудандарда оның жүрісі біршама бірқалыпты,
бұнда ауа ылғалдылығының тапшылығы қыс айларында 0,7-0,9 мб-дан 3,4-3,8 мб-
ға дейін жазда өзгеріп отырады.

5. Жел режимі

Орташа жылдық жел жылдамдығы батыс жазықтарында және аласа таулы
аудандарда 4,0-4,5 мс, Зайсан қазаншұнқырында – 3,0-3,5 мс. Алтайдың
аласа таулы бөктерінде аумақтың тұйықталып жатуына байланысты, желдің
орташа жылдық жылдамдығы 1,5-3,5 мс, ал орташа таулы белдеулерде 1,0-4,0
мс-қа дейінгі аралықта өзгереді. Биік таулы аймақты орташа жылдық жел
жылдамдығының өзгерісі анағұрлым үлкен – тауаралық қазаншұнқырларда – 1,5-
2,0 мс-тан тау қыраттарының ашық учаскелерінде 6,5-7,0 мс-қа дейін
жетеді.

1.4. Гидрографиясы

Қарастырып отырған аймақта 32050 астам өзен бар. Олардың ішінде
ұзындығы 1000 км астам Ертіс өзені, 500-1000 км-ге дейін Қатын және Шарыш
өзендері, ал 300-500 км-ге дейін Бия, Бұқтырма, Чулышман, Чуя өзендері.
Қалған өзендердің ұзындығы 300 км-ден кем.
Таулы Алтай және Жоғарғы Ертістің өзендер желісінің гидрографиялық
құрылымы күрделі жер бедері және түрлі климаттық жағдаймен негізделген.
Жазық және төбелі ұсақ шоқылық құрғақ аудандар ең сирек гидрографиялық
желісімен сипатталады (0,1-0,15 кмкм2). Қазақтың ұсақ шоқысының
гидрографиясы шекаралық өзендер учаскесі және уақытша ағын сулардың терең
емес арнасы ретінде байқалады, ал Зайсан қазаншұнқырында және Ертіс маңы
жазығында – көптеген құрғап қалған арналар, жыралар, кеуіп жатқан көлдермен
толтырылған ағынсыз ойпаттар кездеседі.
Гидрографиялық зерттеулер Ертіс өзені алабында 47 өзенде, сондай-ақ
Ұба өзені алабында 13 өзенде келтірлген.
Ертіс өзені – Қазақстандағы ең ірі өзен. Ол Обь өзенінің сол жақ
саласы болып келеді. Ертіс өзені бастауын Қытай Халық Республикасындағы
Монғол Алтайының оңтүстік-батысындағы мұздықтардан алады. Зайсан көліне
дейінгі ағысы Қара Ертіс деген атауға ие. Оның жалпы ұзындығы 4248 км; Қара
Ертіс – 672 км, ал Зайсан көлінен Обь өзеніне дейінгі аралықтағы Ертіс
өзенінің ұзындығы 3501 км-ге тең. Алаптың жалпы ауданы 1595 мың км2. Шығыс
Қазақстан шегінде Ертіс өзенінің ұзындығы – 850 км, су жинау алабының
ауданы 160 мың км2, құламалылығы – 230 м, орташа еңістігі – 0,3 ‰.
Қазақстан аумағына Ертіс өзені (Қара Ертіс) орташа жылдық су өтімі 300 м3с
жуық салыстырмалы түрде суы мол өзен ретінде ағып келіп, Семей қаласы
маңындағы тұстамада бұл көрсеткіш 3 есеге артып, 900 м3с құрайды. Ертіс
өзенінің сулылығының осындай дәрежеде артуы Қазақстандық Алтай жоталарынан
бастау алатын оның оң жақ салаларының құюына байланысты болып келеді.
Зайсан көлінен Күршім өзеніне дейінгі 1115 км аралығында өзен жазық
дала бойымен ағып келеді. Нарым өзенін қабылдағаннан кейін, тар орманды
аңғар арқылы Алтай жоталарын кесіп өтеді. Ең тар жері 80-100 м құрайды, бұл
жер Бұқтырма өзенінің сағасынан Өскемен қаласына дейінгі аралықты қамтиды
(110 км жуық). Бұл учаскедегі өзен арнасы тасты, жар қабақты болып келеді.
Ертіс өзенінің біршама суы мол салаларына Қазақстандық Алтайдан бастау
алатын Бұқтырма, Үлбі және Оба өзендері жатады. Бұл аймаққа тән жоғары
ылғалдылық пен таулы, қатты тілімденген жер бедері Шығыс Қазақстандағы өзен
желісінің жиі және ағынды қабатының қалың болып келуін қамтамасыз етеді.
Семей қаласынан кейінгі төменгі ағысында Ертіс өзені жазықтық өзен
сипатына ие болады. Өзен арнасы тармақтарға бөлініп, көптеген аралдар
кездеседі. Ертіс өзені аңғарының ені бұл аймақта 5-6 км-ден 25-30 км-ге
дейін жетеді.
Ертіс өзенінің қоректену типі аралас: жоғары ағысында таулы-қарлық
және мұздықтық болып келсе, төменгі ағысында қар және жер асты суларымен
қоректенеді.
Қарастырып отырған аймақтың Объ өзенінің сол жақ құрастырушысы Қатын
өзені алабы су жинау алабының ауданы бойынша екінші орында.
Қатын өзені Белуха ірі мұздық тауынан бастау алады. Су жинау алабының
ауданы 60900 км2, ұзындығы 688 км. Қатын өзенінің негізгі салалары – Кокса,
Аргут, Чуя, Урсул, Чемал, Сема, Каменка.
Чуя өзені – Қатын өзенінің ең ірі саласы. Су жинау алабының ауданы
11200 км2, ұзындығы 320 км. Гидрографиялық зерттеулер алабының 20 өзенінде
келтірлген.
Бия өзені Объ өзенінің оң жағалаулық құрастырушы. Ол Телецкое көлінен
ағып шығады. Бия өзенінің су жинау алабының ауданы 37000 км2, ұзындығы 301
км. Бияның негізгі салалары – Пыжа, Сары-Кокша, Тулой, Лебедь, Уймень,
Неня.
Таулы Алтайдан Бия мен Қатын өзендерінен басқа да ірі өзендер бастау
алады: Песчаная, Ануй, Алей, Шарыш. Бұл өзендер Объ өзенінің жоғарғы сол
жағалаулық салалары болып табылады. Олардың ішінде ең ірісі Шарыш өзені.
Шарыш өзені Қорған жотасының солтүстік беткейінен бастау алады. Су
жинау алабының ауданы 22200 км2, ұзындығы 547 км. Мұнда гидрографиялық
зерттеулер 3 өзенде келтірілген.
Шығыс Қазақстан аумағындағы мұздықтардың жалпы саны 300-ден астам,
мұздану ауданы 100 км2 жуық, ал мұздықтар көлемі – 4,0 км3 тең.
Қазақстандық Алтайдағы мұздықтар мен қар сызығының шегі, сәйкесінше,
2500-2600 м және 2700-2800 м орналасқан, ал солтүстік беткейлерінде бұл
көрсеткіш 200-300 м төмен болып келеді. Ал, ең ірі алтай мұздығы – Берель
мұздығының шегі 2000 м сәл асатын биіктікте.
Ертіс өзені алабында көлдер әркелкі таралған. Жоғарғы Ертіс және
Жоғарғы Объ алабында 7750-ден астам көлдер кездеседі. Қарастырып отырған
аймақтың ең ірі көлі Зайсан қазаншұнқырында орналасқан Зайсан көлі болып
табылады (Ертіс өзені алабы).
Зайсан көлі Бұқтырма су қоймасы арқылы толтырылғанға дейін (айдының
жобалық ауданы 5500 км2 жуық) Қазақстандағы ең ірі ағынды көл болып келді.
Бұқтырма су қоймасына құйылғанға дейін оның айдының ауданы 1800 км2, ең
ұзын маңы 111 км, ені 30 км, тереңдігі 3-4 м құраған болатын. Бұқтырма су
қоймасымен шайып кеткеннен соң қалыптасқан теңіз ауданы 5510 км2-ге жетті.
Марқакөл көлі – 1449 м биіктікте орналасқан Алтай тауындағы ірі
алпілік көл. Оның ең ұзын маңы – 38 км, ені – 19 км, айдының ауданы – 455
км2, орташа тереңдігі - 14 м, ең терең жері – 24 м-ге тең. Бұл көл өзінен
бастау алып, Қара Ертіске оң жағынан құятын Қалжыр өзенінің режиміне
айтарлықтай реттегіштік әсер етеді.
Бұқтырма өзенінің оң жақ жағалауында ауданы 1-2 км2 болып келетін
кішігірім көлдер (Маралды, Қаракөл, Рахман көлі, Язов көлі) кездеседі. Бұл
көлдер өзен ағындысына айтарлықтай реттегіштік әсерін тигізбейді. Қалба
жотасында әрқайсысының ауданы 1 км2 кем 4 көлден тұратын Себин көлдері
орналасқан.
Батыс Алтайдың жоғарғы, біршама ылғалданған зонасында жер бедерінің
кішігірім ойпаңдарын алып жатқан өте кішкентай көлдер тобы кездеседі. Ертіс
өзені аңғарында, аумақтың ең солтүстік-батыс бөлігінде жаздың ыстық
күндерінде кеуіп кететін бірнеше сор-көлдер бар.
Ертіс өзенінде Бұқтырма СЭС, Өскемен СЭС және Шүлбі СЭС-ның бөгеттері
арқылы түзілген 3 ірі жасанды суқойма бар.

1.5 Топырақ және өсімдік жамылғысы

Күрделі жер бедері түрлі жамылғы беттік жыныстар және климаттық
ерекшеліктер қарастырылып отырған аймақтың топырақ құрамының әр түрлі
болуына жағдай жасайды. Тау бедерінің басым болуына байланысты көптеген
аймақтарда топырақ жамылғысының биіктік белдеу бойынша өзгерісі байқалады.
Жазықтық және төбе-тізбектік бедерлі аудандарда топырақ таралуында ендік
аймақтылық белгісі бақыланады. Қазақтың ұсақ шоқылы аймағында сарғылт, әрі
құмдақ топырақ басым келеді. Беткейлерде және төбелер шыңында, тасты
учаскелер аралықтарында сарғылт, әрі қабыршақты-ұсақтасты топырақ
кездеседі. Шар, Ащысу, Шаған өзендері аңғарында тұзды, әрі сарғылт топырақ
елеулі дамыған және мұнда кең таралған тұзды және сор топырақтары кездеседі
(Ащысу өзенінің аңғары, Ертістің сол жағалауы).
Жоғарғы Ертіс және Жоғарғы Объ алабы аймағының өсімдік жамылғысы
әртүрлі болып келеді. Мұнда өсімдіктің көптеген түрлері кездеседі: Қазақтың
ұсақ шоқысы және Зайсан қазаншұқыры аймағындағы шөл далалық тұзды топтардан
Алтайдың солтүстік-шығыс тайгалық ормандары және биік тауларындағы тундраға
дейін.
Қазақтың ұсақ шоқысының батысында шөл далалық дәнді-жусан, ал
шығысында далалық түрлі шөптесін-бетегелі және бетеге өсімдіктері басым.
Өзен аңғарларында сортаңдар басым, ал сайлар мен солтүстік қыраттар
беткейінде – түрлі шөптесін бұталар кездеседі.
Шыңғыстау жотасы беткейінде түрлі шөптесін-бетеге өсімдіктері
кездеседі. Ұсақ тасты беткейлерде әдетте сирек кездесетін өсімдіктер, ал
сайларда – қалың шалғын, ағаш-бұталар байқалады [1-2].

2 ГИДРОЛОГИЯЛЫҚ ЗЕРТТЕЛУІ ЖӘНЕ БЕТКІ АҒЫНДЫНЫҢ ҚАЛЫПТАСУ ЖАҒДАЙЫ

2.1 Ертіс өзенінің гидрологиялық зерттелуі

Қарастырылып отырған ауданды географиялық тұрғыдан зерттеу ХVIII ғ.
басталды. ХІХ ғ. соңында Сібір теміржол магистралі құрылысының учаскелеріне
жақын аудандарды отарлауға байланысты, бұл ауданды жүйелі түрде зерттеу
қажеттігі туындады. Осыған байланысты жүргізілген жұмыстардың негізгі
мақсаттарының бірі сумен қамтамасыз ету көздерін табу болды. Экспедициялық
зерттеулер, негізінен, гидрографиялық сипатқа ие болды, тек кейде ғана су
өтімі шамалары өлшеніп отырды [1].
1906 жылдан бастап Қазақстанда Қоныс аударушылар басқармасының
бастамасымен гидрологиялық, топырақ және ботаникалық зерттеулер белең алды.
Гидрологиялық зерттеулер барлаулық сипатқа ие болды. Су өтімдері, көбінесе,
сабалық кезеңде ғана өлшеніп отырды. Революцияға дейінгі кезеңдегі
зерттеулер Қазақстанның қазіргі физикалық-географиялық сипатының негізін
қалағанымен, аумақтың су ресурстары мен гидрологиялық жағдайын сипаттайтын
мәліметтер аз болды [3-5].
1929 жылы бірыңғай гидрометеорологиялық қызметтің Орталық басқармасы
құрылғаннан кейін, гидрологиялық желілер дами бастады.
Жоғарғы Ертіс алабындағы ең алғашқы бекет Өскемен қаласы тұсындағы
Ертіс өзенінде 1899 жылдың 29 қарашасында ашылған болатын. Содан соң 1909
жылдың шілде айында бүгінгі таңға дейін жұмыс істеп тұрған Черняевка ауылы
тұсындағы Қалжыр өзенінде бекет ашылған болатын. Бекеттердің көпшілігі ХХ
ғасырдың 30-жылдарында ашылды. Жоғарғы Ертіс алабында 130-дан аса
гидрометриялық тұстама ашылып, оның біразы Ертіс СЭС каскады құрылысына
немесе қаражаттың жетіспеуіне байланысты жабылып қалды. Қазіргі уақытта 42
бекет өз жұмыстарын жалғастыруда. Дегенмен, олардың кейбіреулерінде
ағындының толық мәліметтері жоқ. Қалған бекеттер әр уақытта әртүрлі
себептерге байланысты жабылған болатын (негізінен, 90-жылдардың басында
қаражат жетіспеуінен). Тірек бекетеріндегі ағындыны бақылау ұзақтығы
жөніндегі мәліметтер және Жоғары Ертіс алабының зертелгендігі жөніндегі
мәліметтер 1-2 кестелерде келтірілген.

Кесте 1 – Жоғарғы Ертіс алабының бекеттеріндегі ағындыны бақылау
бақылау ұзақтығы

Алаптың аты Ұзақтығы, жыл Бекетте
рдің
жалпы
саны
1 - 10 11 - 20 21 - 30 31 - 40
ашылған жабылған бақылау
уақыты уақыты жүргізілген
жылдар
1 2 3 4 5 6 7
1 Ертіс өз. – Боран а. 55900 14.09.37 әрекет етеді1938-2001 64
2 Қалжыр өз. – Черняевка а. 3090 31.07.1909 әрекет етеді1909, 1911-16,72
(15.07.29) 1937-2001.
3 Күршім өз. – Вознесенское а. 5840 06.05.11 әрекет етеді1911-17, 72
1933-35,
1938-45,
1948-2001
4 Белая өз. – Белая а. 945 03.10.52 әрекет етеді1954-80, 1981,41
1984, 1987 –
98
5 Ақ Берель өз. – Берель а. 1040 01.12.48 әрекет етеді1958-93 36
(01.01.80) (1994 жылдан
бастап
мәліметтер
жоқ)
6 Үлбі өз. – Үлбі Перевалочная а. 4900 22.10.1930 әрекет етеді1930-39, 70
01.11.1940 1942-2001
7 Бұқтырма өз. – Печи а. 6860 07.10.39 әрекет етеді1927-33.1940-269
(01.01.54) 001

Кесте 2 – Жоғарғы Ертіс алабының зерттелгендігі жөніндегі мәліметтер

1 2 3 4 5 6 7
8 Нарым өз. – Үлкен Нарым а. 1960 01.01.53 әрекет етеді1954-94, 47
1996-2001
9 Кіші Үлбі өз. – Таулы Үлбі а. 2170 24.10.30 01.03.92 1931-33, 45
1951-92
10 Оба өз. – Шемонаиха қ. 8470 16.04.54 әрекет етеді1954-94, 47
1996-2001
11 Кіші Үбі өз. – Быструха а. 972 01.10.53 әрекет етеді1953-81, 1984,41
1987-94,
1996-98
12 Оң Үбі өз. – Александровка а. 329 03.08.52 әрекет етеді1953-81, 1984 30
13 Үлкен Бөкен өз. –Жұмба а. 758 21.06.53 әрекет етеді1956-90, 44
1992-94,
1996 - 2001
14 Шар өз. – Николаевка а. 1800 30.03.55 01.07.99 1955-81, 1984,35
(12.08.58) 1987-93

2-ші кестенің жалғасы

2.1 Беткі ағындының қалыптасу жағдайы және өзендердің су режимі

Таулы Алтай және Жоғарғы Ертіс аймағының табиғи-климаттық жағдайының
әртүрлілігі оның жекелеген аудандарында беттік ағындының қалыптасуына үлкен
әсерін тигізеді. Бір жағынан Ертіс өзенінің солжағалаулық жазықтық және
төбелі-ұсақ шоқылық аудандарындағы ағынды қалыптасу ерекшеліктері анағұрлым
көбірек ерекшеленеді, ал екінші жағынан Ертістің және Жоғарғы Объ өзенінің
оңжағалаулық таулы аудандарында ерекше.
Алтай өзені алабындағы ағынды қалыптасу жағдайы оқшауланған
қазаншұңқырлардың құрғақ аумағы мен қатты ылғалданған аудандардың биік
тауларында болумен күрделене түседі.
Жоғарғы Ертіс өзенінің солжағалаулық аймағының біршама бөлігі, және де
Ертіс маңы жазығының оңжағалауы ылғал тапшы ауданға жатады. Бұл аймақта
жазықтық және аласа таулы – төбелі жер бедерлі өзендердің сужинау алабының
беттік ағындысы еріген қар суынан қалыптасады. Су тасу кезеңінде жаңбырлы
жауын-шашындар қармен қоректенуді толықтырып отырады. Жаз мезгілінде ауа
ылғалдылығының тапшылығы мен топырақ құртақтығы өте жоғары болғандықтан,
жаңбырлы жауын-шашын толығымен топырақтың беткі қабатын суландыруға және
булануға шығыналады да, ағынды қалыптасуға мүмкіншілік болмайды. Күз
мезгілінің жауын-шашындары сужинау алаптарының ылғалдану дәрежесін
қалыптастырады және тек көктемгі ағындының тұрақтануына ғана әсері
тигізеді. Өзендердің жер асты суымен қоректенуі мардымсыз, ал уақытша ағын
суларда қоректенудің бұл түрі мүлдем жоқ. Шыңғыстау, Қалба аласа таулы
беткейлерінде, Сауыр-Тарбағатай тауларында көктемгі-жазғы және күзгі
кезеңдегі ағынды қалыптастырушы жауын-шашынның маңызы ұлғая түседі. Ертіс
өзенінің солжағалауындағы аласа таулы – орташа таулы жер бедерлі өзендерде
де жылдық ағынды қалыптастырушы жер асты суларының бөлігі де ұлғаяды. Бірақ
бұл өзендерде де маусымдық қардың еріген сулары беттік ағындының
қалыптасуына үлкен әсерін тигізеді. Жер асты суларының жиналуы нәтижесінде
қалыптасатын тау етегіндегі кіші өзендерде жіберілу болады. Бұндай
өзендерде грунттық құрастырушы 80 % және одан да жоғары құрайды. Грунттық
сулармен анағұрлым көбірек қоректенетін өзендер Алтай тауларының бөктерінде
де кездеседі. Солтүстік-батыс және оңтүстік Алтайдың кейбір орташа өзендері
(Песчаная, Сарымсақты өзендері) жылдық ағындының грунттық құрастырушысы 40-
50 %-ға дейін жетеді. Бұл өзендердің сужинау алабының орташа биіктігінің
жоғарылауына байланысты грунттық құрастырушы бөлігі 15 %-ға дейін азаяды.
Жоғарғы Ертіс және Таулы Алтайдың көптеген өзендері алабының
оңжағалаулық бөлігі қармен қоректенеді (ағындыда қар құрастырушысының
бөлігі 50 % және одан да жоғары ). Суы мол жылдары қар құрастырушы бөлігі
одан әрі қарай көбее түседі, ал грунттық азаяды. Көптеген өзендерде жаңбыр
құрастырушысы жылдық ағындының 20-25 %-нан аспайды, тек Солтүстік –Шығыс
және Батыс Алтайдың кейбір өзендерінде ( Лебедь, Кіші Үлбі өзендері ) 30 %
және одан да жоғары болып көбееді.
Алтай өзендері сужинау алабының орналасуы 1500-2000 м-ден жоғары
болса, жылдық ағынды еріген қар суынан құралады, ал сужинау алабының орташа
биіктігі 2200-2500 м-ден жоғары өзендерде қоректену еріген мұздық суынан
құралады. Су тасу ағындысына және ең жоғары ағындының қалыптасуына қардағы
су қоры, қар еру қарқындылығы және мұздықтардағы мұз еру шамасы әсерін
тигізеді [1].
3 Ертіс ӨЗЕНі алабының қалыпты АҒЫНДЫСЫН ЕСЕПТЕУ

3.1 Жылдық ағындыны анықтау

Жылдық ағынды басты гидрологиялық сиаттамалардың бірі. Жылдық ағынды -
өзен ағындысының интегралды сипаттамасы. Ол тек өзен алаптары мен тұтас
аймақтардың су ресурстарын бағалауға мүмкіндік береді. Олардың
ылғалдылығының дәрежесін, түрлі аумақтардың су теңдестігі жөнінде түсінік
береді. Жылдық ағындының уақыт және кеңістік бойынша өзгерісін зерттеу
беткі суларды халық шаруашылығында пайдалану: су электр станциялары үшін
бөгендер жобалау, суармалау, сумен қамту, ағындыны аймақ ішінде қайта
үлестіру мүмкіндігін және орындылығын бағалауға мүмкіндік береді. Жылдық
ағынды математикалық статистика және ықтималдық теориясы, жүйелік талдау
және басқа да математикалық әдістерді пайдаланудың негізінде гидрологиялық
есептеулердің жаңа әдістерін әзірлеу кезінде негізге алынатын басты
сипаттама. Ағындының басқа сипаттамалары, мысалы, қамтамасыздығы әртүрлі
ағындының жылдық шамалары, маусымдық және айлық шамалар жылдық ағындының
негізінде анықталады. Өзен ағындысының климаттық факторлармен байланысын
зерттеу кезінде де жылдық ағынды басты сипаттама ретінде қарастырылады.
Қолда өзен ағындысы режимі жөнінде ақпараттың бар-жоқтығына және
көлеміне қарай қалыпты жылдық ағынды төмендегі үш тәсілдің біреуімен
есептеледі [6-7]:
а) Қалыпты жылдық ағындыны есептеу талаптарын қанағаттандыратындай
бақылау кезеңі ұзақ болған жағдайда есептеу тікелей бақылау деректері
бойынша жүргізіледі, оның үстіне қолдағы гидрологиялық қатардың ұзақтығы 50-
60 жыл немесе оданда артық болса, онда осы қатар толығымен немесе осы
қатардың ішіне кіретін репрезентативті кезең пайдаланылады;
б) Егер бақылау қатары қысқа және репрезентативті емес болса, онда
гидрологиялық ұқсастық әдісін пайдалану арқылы осы қатарды ұзақ кезеңге
келтіру жүзеге асырылады;
в) Егер қатар тым қысқа болып, ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Іле-Балқаш аймағының су ресурстарын бағалау
ЕРТІС ӨЗЕНІНІҢ ГИДРОЛОГИЯЛЬІҚ ЖЕЛІСІ
Нұра алабы өзендерінің ағындысының қалыптасуындағы табиғи және антропогендік фаторларының рөлі
Нұра өзенінің негізгі гидрологиялық сипаттамаларын есептеу
Ойыл өзені алабының негізгі өзендерінің жылдық ағынды үлестірімін есептеу
Тобыл алабы өзендерінің соңғы онжылдықтардағы су ресурсын бағалау
Есіл алабы өзендерінің ең жоғары ағындысын бағалау
Тобыл өзенінің көпжылдық ағынды тербелісін бағалау
Сарысу өзенінің гидрологиялық зерттелуі
Шарын өзенінің су ресурстарын бағалау
Пәндер