Медициналық психологияның қалыптасу тарихы туралы ақпарат

Пән: Психология
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының білім және ғылым министрлігі

Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ

Тақырыбы: Медициналық психологияның қалыптасу

тарихы

Орындаған: Советханова С. С

Топ: ПХ-315

Тексерген: Абдуллина Г. К.

Семей-2015ж

Жоспар:

1. Кіріспе

2. Медициналық психология

3. Медициналық психологияның қалыптасу тарихы

4. Қорытынды

5. Пайдаланылған әдебиеттер

Медициналық психология тек психоздарды зерттеп қана қоймай, әр түрлі соматикалық ауруларда болатын, психикалық өзгерістерді де зерттейді.

Алғашқы қауымдағы адамдардың арасында психикалық аурулар болды деген болжам жасауға болады. Көне грек және Рим ғылымдарының еңбектерімен мифолгиядан. Мысал Спарта патшасы Клеоманның өзі-өзі кескілеп өлтіру: Сирия патшасы Свенденің өгей шешесіне іштей ғашық болуы себебінен депресивті жағдайда болуы т. б. Көне заманның оқымыстарымен дәрігерлері психиканы мимен, жалпы материямен байланыстырады. Олардың ойлары бойынша психикалық ауру адам төрт негізгі бөлігінің қарым- қатынасы байланысы. Олар қан, шырыш, сары және қара өт. Ұлы математик Пифагор қояншықты мидың ауруымен түсіндіру. Оның ойынша ақыл - ми да сезім жүректе. Гипократтың ойы бойыша ми - білу және адамның ортаға бейімделу мүшесі. Ол жаратылыстың қызметінің әртүрлі типтерін ашты, Бірнеше ғасыр өткен соң И. П. Павлов осы көрсетілген типтердің бар екенін анықтады ( флегматик, сангвиник, хол, мелей) . Пепократтан басқа көне заман ның дәрігерлері( Галент. б. ) бірнеше психологияның көріністері туралы жазады. Осы күнге дейін қолданып жүрген Мания, менайхолия, эпилепсия солардан қалған атаулар.

Б. з. 3 ғасырдан бастап көне Рим және Грек мемлекеттері құлап, ғылым мен медициналық шіркеудің қарауында болды да медицина дамымай қалды. Орта ғасырда психикалық ауру адамдарда нақұрыс, шайтан, жын- пері сиқыршы деп санады. Оларды жанын шайтанға сатқан деп есепдеді. Осы көзқарастың арқасында ауру адамдарды шайтанмен қарым- қатынас жасады деп, әр түрлі жабайы әдістермен жасаған. «Мыстандарды» жоюды папа8 Инокентий шіркеу арқылы заңдастырған. Наұрыс деп күмәнданған адамдарды отқа жағып, қыздырған темірмен қинаған. 16-17 ғасырларда жыншайтанды қуу эпидемияға айналып психикалық ауруларды түгелдей жойған. Ауру адамдарды қинау халықтың көзінше өткізілгендіктен сендірудің және өзін- өзі сендірудің әсерінен психоздардың эпидемиясы басталды. Батыс Европада психикалық ауру адамдарға тағылық көзқарас болғанда шығыста медициналық прогресі байқалды. Тарихта алғашқы психиатриялық ауруханалар ашылды. Каирда, Данаскіде, 854 жылы Каирда алғашқы психиатриялық аурухана салынған. 156 Туркияда Константинопольда Сулеймен сұлтан психикалық ауру адамдарға арнайы, өте қолайлы аурухана салдырды.

Шығыстың аса көрнекті ғалымы Абу-Әли Ибн - Сина (Авиценна) психоздарды дәділермен емдеуге көңіл бөлген. Оның ойы бойынша миы шатасқан адамдарға үрей мен жалғыздық залалды болып саналады, көңілдерін көтеріп, жұмыс істетіп, өлең айтқызған жөн. Кейбір шетелдік медицина(Англияда, Францияда, ФРГ, АҚШ, Испания, Латын) антипсихиатрия жайылды. Бұл ағым бойынша психикалық аурулардың шығуында биологиялық себептер емес, әлеуметтік және психологиялық факторлар басты роль атқарады. Олардың ойынша психикалықаурулар болмайды, ал психикалық ауруларды емдеуді жазалау деп санайды.

Антипсихиатрия теориясы экзистенциялизм сияқты идеалистік ілімге негізделген. Бұл ілім бойынша экзистенциялизм бірінші, ал объективті әлем екінші орында. 9-10 ғасырдан бастап 18-ғасырға дейін. Ресей жерінде псхикалық ауру адамдар монастырлерде өмір сүрген, сауыққанға не өмірінің ақырына дейін болған. Монахтар мүмкіндігінше ауру адамдарды тыныш және мазасыз деп бөліп емдеген. 18 ғасырдың аяғында және 9 ғасырдың басында қала және ондағы тұрғындар санының өсуіне байланысты монастірлер психикалық ауру адамдардың қамқоршысы ретін халықты да, мемлекетті де қанағаттандыра алмады. Психикалық ауру адамдарды жекелейтін арнайы мекемелерді қажеттілігі туды губернияларда көптеген мәліметтер жиналды.

1776ж. Мәскеуде 1779ж. Петербургте психикалық ауруларға арналып -долгауз үйлер салындар. Сары бояумен бояп сары үйлер деп аталды тыныштандыратын көилектер, байлағыш белбеулеу пайдаланады. Мазасыз ауруларға шынжыр тағылып, қолдарына кісен салынады. 19ғ. бірінші он жылдықтанда декабристтерді жазалағаннан соң, қоғамның барлық бөліктерінде жандану болып, бөлімге құштарлық көбейте бастайды. Халықтын мәдениеті өркендеп материялисттік көзқарасты интелегенция пайда болды. Осы жағдайда психиятияны оқыту басталды. Оқытушы дәрігерлер психиятрияны материялистік тұрғыдан оқуға тырысты.

1860 жылдары И. М. Сеченовтың Мидың рефлекстері деген кітабы үлкен роль атқарды. Бұл кітап психиканы зерттеуде жаңа көзқарас тудырды, психиканы физиологиялық тұрғыдан зерттеудің басы болды. Сондайақ, психиканы зерттеуде И. П. Павловтың мектебі үлкен жұмыс жасады. 1857ж . психиятрия жеке ғылым ретінде бөліп шықты. И. П. Мерживский мидың нашар даму себебін арғы ата тегінен қайталауынан емес, жоғарғы жүйке жүйесінің

дамуының тоқтауымен байланыстырады. Бірнеше ғылыми жұмыстар шықты. И. П Мерживскийдің мұрагері И. М. Бехтерев өзінен кейін ми анатомиясын зерттеу туралы белгілі еңбектерін қалдырды. Оның ғылыми еңбектері түрлі психикалық бұзылудың анатомиялық- физиологиялық негізін табуға тырысты.

Біркелкі уақытта басқа жерлерде Гиппократ, Гален және тағы басқа көне медицина классиктерінің ілімдері дами бастады. Басқа адамдарды психикалық аурумен ауыратын адамдардан сақтау үшін туыстары оны қадағалап және ол бүлдірген заттарға жауапты болды. Қауіп төндіретін науқастар түрмеге немесе соған ұқсас мекемеге отырғызылды. XV ғасыр әдебиетінде Д. Савонарол есімді адамның нұсқауы мынадай болды: « жан ауруымен ауыратын адамдарды қамшымен қан шыққанғанға дейін ұрып, инелермен шаңшылып, денелері қышақағазбен жабылуы тиіс. Күдіктілер қатаң азапқа тартылып, олардың жынмен байланысын мойындаттыру керек». 1571 жылы бір шіркеу адамы Францияда 300 мың сиқыршы мен мыстандар бар деп айтты. Тіптен XVI ғасырдың көрнекі дәрігерлері жынмен байлану туралы ықтималдылықтарды қолданды және онымен күресу қажеттілігіне сілтеді. Бірақ ол кезде демонологиялық идеялармен күрес басталды. XVI ғасырда Италия Орталық Европаға қарағанда демонологиялық түсініктен арылды. Жан ауруын олар мидың токсикалық заттардың әсерінен өзгеруі деп қарастырды. Меркуриал (1536-1606) меланхолия соматикалық себептермен қоса, бақытсыздықтың әсерімен де пайда болады деп айтқан. Сонымен қатар ол адам мінезінің ауырлығы бала кезіндегі дұрыс жағдайдың болмауы мен әдепсіз қарым-қатынас әсері деп белгіледі. Сол ғасырдағы танымал дәрігер және ғалым Платер психикалық бұзылыстарды тұқым қуалаушылық, эндогенді және экзогенді факторлар рөлін ескере отырып, этиологиялық сәттермен байланыстырып ең алғаш рет классификацияны бөліп шығарды. XVII ғасыр - Декарт ғасыры рефлекс туралы ұғымдардың, Гоббс философиясының материалистік бағыты, Локктың материалистік эмпиризмнің пайда болуымен мінезделеді. Ғылым негізіне көзқарас емес, тәжірибе қойылады. Детерминизм идеясы медицинаға ене бастайды. Лепуа истерияны ми қызметінің бұзылуымен және осы аурудың пайда болуы эмоцияның рөлімен түсіндірді. Ол истерия тек қана әйелдерде емес, ер адамдарда да кездеседі деп нақты көрсетті. Алайда ол кезде демонология әлі байқалса да, бірті-бірте жоғала бастады. Танымал дәрігер және химик Гепперт меланхолияның 7 формасын бөліп көрсетіп, кейбір формаларында жынның әсерімен басқа тілде сөйлеу пайда болады деп тқжырымдады. Ван Гельмонт жан ауруының дамуына катты шайқалыстардың рөлін көрсетті. Сонымен байланысты ол психоздарды емдеу үшін науқыстарды мұздай суға салу керек деді. Анатом Сильвий (Делебой 1614-1670) «ақыл-ой ауруын кім емдей алмаса, ол дәрігер деп есептелмейді» деген формуланы алға тартты. Ол жан ауруымен ауыратын адамдарды моральды әсер арқылы емдеу жағдайларының көптігі туралы мәлімдеді. Тағы бір танымал анатом Вилизия (1621-1675) прогрессивті параличтің айқын бейнесін көрсетті. Ол мидағы психикалық қызметтердің локализациясы теориясы мен психиатриядағы неврологиялық бағыттың негізін салушы. Бірінші патологоанатомиялық монография авторы Бонет жан ауруларын «диалектикамен» емдеу бағытының өкілі болды. Ол психология сұрақтарын да қарастырды. Сол уақыттағы жан ауруын емдеу құралы болып инсценировка пайдаланылды. Луситанус «Жандандыратын практика» кітабында сондай жағдайлардың мысалдарын жазды. Өзін кінәлі сезінетін науқасқа періште киімін киген адамды жіберіп, оның кінәлі емес екендігіне көзін жеткізді. Әрине, ондай амалдар медициналық психологияны төмен өнімділікке әкелді, бірақ дәрігерлердің ондай белсенділігі назар аударуға тұрарлық. XVII ғасырда жан-жақты ғалым Закхиас (1584-1659) еңбектерінде соттық психопатология мен экспертиза туындап, медициналық психологияға маңызды материал берді. XVIII ғасырдың Франциядағы психиатриялық көмектің ұлы реформаторы Пинель өзінің «Жан аурулары туралы трактатында» психологиялық ауруханада басшы болып: дәрігер, администратор және психолог, ал дәрігер мен психолог бір адам бойында жинақталса тіптен жақсы болатындығы туралы жазылған. Ал ертерек Англияда психиатриялық ауруханада жан ауруымен ауыратын адамдарға гуманды қарау принцип реформасы қабылданды. XIX және XX ғасыр басындағы медициналық психология. Медициналық психология тарихы медициналық ғылымның, бірінші

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.