Қазақстан Республикасындағы кәсіпкерліктің түрі
I.Кіріспе
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
II.Негізгі бөлім
2.1. Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
2.2. Кәсіпкерлік ісінің Қазақстандағы қазіргі түрлері
III.Пайдаланылған әдебиеттер
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
II.Негізгі бөлім
2.1. Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
2.2. Кәсіпкерлік ісінің Қазақстандағы қазіргі түрлері
III.Пайдаланылған әдебиеттер
Қазақстанда кәсіпкерлік жөнінде 90-жылдардың басында, қайта құрудың басталуымен айтыла бастады. Бұл кезде былайша айтқанда, комсомолдық кәсіпкерлік басталды, көптеген белсенді жас адамдар, негізінен комсомол жетекшілері, жастардың шығармашылық ғылыми-техникалық орталықтары негізінде кооперативтер құра бастады. Несиелеудің жеңілдік жағдайлары жасалды. Мұның үстіне, өспелі инфляция жағдайына дәл осы кәсіпкерліктің алғашқы толқыны төтеп беріп қана қоймай, сондай-ақ қажетті, былайша айтқанда, бастапқы капитал жинай алды, себебі несие ақша қымбат алынып, арзан қайтарылды.
Кәсіпкерлік қызметін бұрынғы Кеңес Одағы кезінде 1987 жылы қабылданған СССР азаматтарының жеке еңбек қызметі туралы заңы алғаш рет ресмилендірді. 1988 жылы Кооперация туралы заң қабылданды. Кооперативтер мен серіктестіктердің жаппай құрылуы басталды. Дегенмен нарықтық инфрақұрылымның болмауына байланысты кооперативтердің аз бөлігі ғана аяғынан тұрып кете алды. Кейінірек 1988-1991 жылдары жалға беру, бірлескен кәсіпорындар мен банк қызметі туралы заңдар экономикалық жағдайды біршама ырықтандырды. Тұтастай алғанда, негізгі меншік мемлекеттікі болып қала бергенімен, жалға беру түріндегі аздаған босаңсулар біршама дәрежеде кәсіпкерлік белсенділікке жағдай жасады.
Қазақстан Республикасы 1991 жылы тәуелсіздік алғаннан кейін кәсіпкерлік белсенділікті қолдауға байланысты бірқатар заңдар қабылданды. Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуына Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуы мен шаруашылық қызметтің еркіндігі туралы (1991), Жеке кәсіпкерлікті қолдау және қорғау туралы (1992) заңы сияқты заңдар түрткі болды. 1994 жылдың басында-ақ жеке кәсіпорындар саны 15,7 мыңды құрады және жалпы жұмыспен қамтылғандар саны 164 мыңға жетті. 01.10.1998 ж. Шағын кәсіпкерліктің субьектілер саны 307 мыңды құрады, оларда 1,2 миллион адам жұмыспен қамтылды. Кәсіпкерлік қызметтің негізгі үш саласының ішінен бірінші орынға өндіріс те емес, тұтынушылар мен тауар өндірушілер арасындағы делдалдық та емес, сауда шықты.
Кәсіпкерлік қызметін бұрынғы Кеңес Одағы кезінде 1987 жылы қабылданған СССР азаматтарының жеке еңбек қызметі туралы заңы алғаш рет ресмилендірді. 1988 жылы Кооперация туралы заң қабылданды. Кооперативтер мен серіктестіктердің жаппай құрылуы басталды. Дегенмен нарықтық инфрақұрылымның болмауына байланысты кооперативтердің аз бөлігі ғана аяғынан тұрып кете алды. Кейінірек 1988-1991 жылдары жалға беру, бірлескен кәсіпорындар мен банк қызметі туралы заңдар экономикалық жағдайды біршама ырықтандырды. Тұтастай алғанда, негізгі меншік мемлекеттікі болып қала бергенімен, жалға беру түріндегі аздаған босаңсулар біршама дәрежеде кәсіпкерлік белсенділікке жағдай жасады.
Қазақстан Республикасы 1991 жылы тәуелсіздік алғаннан кейін кәсіпкерлік белсенділікті қолдауға байланысты бірқатар заңдар қабылданды. Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуына Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуы мен шаруашылық қызметтің еркіндігі туралы (1991), Жеке кәсіпкерлікті қолдау және қорғау туралы (1992) заңы сияқты заңдар түрткі болды. 1994 жылдың басында-ақ жеке кәсіпорындар саны 15,7 мыңды құрады және жалпы жұмыспен қамтылғандар саны 164 мыңға жетті. 01.10.1998 ж. Шағын кәсіпкерліктің субьектілер саны 307 мыңды құрады, оларда 1,2 миллион адам жұмыспен қамтылды. Кәсіпкерлік қызметтің негізгі үш саласының ішінен бірінші орынға өндіріс те емес, тұтынушылар мен тауар өндірушілер арасындағы делдалдық та емес, сауда шықты.
1. http://stud24.ru/finance/
2. А.Қ. Мейірбеков, Қ.Ә. Әлімбетов «Кәсіпорынның экономикасы», Алматы, 2003ж.
3. Шеденов Ө.Қ., Байжомартов Ү.С., Жүнісов Б.А., Комягин Б.И. «Жалпы экономикалық теория» Алматы-Ақтөбе -2002
2. А.Қ. Мейірбеков, Қ.Ә. Әлімбетов «Кәсіпорынның экономикасы», Алматы, 2003ж.
3. Шеденов Ө.Қ., Байжомартов Ү.С., Жүнісов Б.А., Комягин Б.И. «Жалпы экономикалық теория» Алматы-Ақтөбе -2002
Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министрлігі
Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті
СӨЖ
Тақырыбы: Қазақстан Республикасындағы кәсіпкерліктің түрі.
Орындаған: Ілиясова Ж.Д
Тексерген: Темірғалиева А.С.
Тобы: ГУ – 307
Семей, 2015
Жоспар:
I.Кіріспе
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
II.Негізгі бөлім
2.1. Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
2.2. Кәсіпкерлік ісінің Қазақстандағы қазіргі түрлері
III.Пайдаланылған әдебиеттер
Кіріспе.
Қазақстанда кәсіпкерлік жөнінде 90-жылдардың басында, қайта құрудың
басталуымен айтыла бастады. Бұл кезде былайша айтқанда, комсомолдық
кәсіпкерлік басталды, көптеген белсенді жас адамдар, негізінен комсомол
жетекшілері, жастардың шығармашылық ғылыми-техникалық орталықтары негізінде
кооперативтер құра бастады. Несиелеудің жеңілдік жағдайлары жасалды. Мұның
үстіне, өспелі инфляция жағдайына дәл осы кәсіпкерліктің алғашқы толқыны
төтеп беріп қана қоймай, сондай-ақ қажетті, былайша айтқанда, бастапқы
капитал жинай алды, себебі несие ақша қымбат алынып, арзан қайтарылды.
Кәсіпкерлік қызметін бұрынғы Кеңес Одағы кезінде 1987 жылы
қабылданған СССР азаматтарының жеке еңбек қызметі туралы заңы алғаш рет
ресмилендірді. 1988 жылы Кооперация туралы заң қабылданды. Кооперативтер
мен серіктестіктердің жаппай құрылуы басталды. Дегенмен нарықтық
инфрақұрылымның болмауына байланысты кооперативтердің аз бөлігі ғана
аяғынан тұрып кете алды. Кейінірек 1988-1991 жылдары жалға беру, бірлескен
кәсіпорындар мен банк қызметі туралы заңдар экономикалық жағдайды біршама
ырықтандырды. Тұтастай алғанда, негізгі меншік мемлекеттікі болып қала
бергенімен, жалға беру түріндегі аздаған босаңсулар біршама дәрежеде
кәсіпкерлік белсенділікке жағдай жасады.
Қазақстан Республикасы 1991 жылы тәуелсіздік алғаннан кейін
кәсіпкерлік белсенділікті қолдауға байланысты бірқатар заңдар қабылданды.
Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуына Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуы мен
шаруашылық қызметтің еркіндігі туралы (1991), Жеке кәсіпкерлікті қолдау
және қорғау туралы (1992) заңы сияқты заңдар түрткі болды. 1994 жылдың
басында-ақ жеке кәсіпорындар саны 15,7 мыңды құрады және жалпы жұмыспен
қамтылғандар саны 164 мыңға жетті. 01.10.1998 ж. Шағын кәсіпкерліктің
субьектілер саны 307 мыңды құрады, оларда 1,2 миллион адам жұмыспен
қамтылды. Кәсіпкерлік қызметтің негізгі үш саласының ішінен бірінші орынға
өндіріс те емес, тұтынушылар мен тауар өндірушілер арасындағы делдалдық та
емес, сауда шықты.
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
Кәсіпкерлік дегеніміз – белгілі бір істі істей білу. Іс істеу –
адамның белсенділігі және іскерлігі. Белсенділік, және іскерлік адамдардың
еркін өмір сүру түрі.
Кәсіпкерлік – ежелден келе жатқан адамдардың іскерлік белсенділігі,
қабілеті. Ал оның дамуы орта ғасырдан басталады: көпестер, саудагерлер, қол
өнері қызметкерлері. Кәсіпкерліктің алғашқы дамуында кәсіпкер құрал
жабдықтарға иелік ете отырып, өздері сол кәсіпорында қолдап жұмыс істеген.
Бұл тауарлы өндірістің бастапқы жабайы түрі.
Кәсіпкерлік қабілеттілік – адамдардың ерекше таланттылығы. Оны түсіну
үшін кәсіпкердің төрт функциясын түсіну керек.
1.Кәсіпкер барлық ресурстарды: жер, капитал және еңбекті өнім өндіру
процесіне қосу ынтасын өз жауапкершілігіне алады, яғни өндірістің қозғаушы
күші, себебі істеген ісі пайда беретініне сенеді.
2.Кәсіпкер өндіріс процесінде барлық негізгі шешімдерді өз қолына алады
және фирманың (кәсіпорынынның) іс бағытынайқындайды.
3.Кәсіпкер – бұл жаңашыл, коммерциялық негізде жаңа тауар өндіруді, жаңа
технологияны енгізу, бизнесті ұйымдастырудың жаңа формаларын енгізуге
аянбай жұмыс істейтін кісі.
4.Кәсіпкер – бұл тәуекелге баратын кісі. Тәуекелге бару үшін істелетін
істің егжей –тегжейін айқын талдап, қортындысында не болатынын білген жөн
(капитализм совет өкіметі емес, ешкім әншейін көмек көрсетпейді). Кәсіпкер
тек қана өз уақыты, еңбегін, іс қабілеттілігін тәуекелге салмайды, сонымен
бірге өндіріске кеткен өзінің және өзінің серіктестерінің немесе
акционерлердің қаржыларын тәуекелге салады.
2.1.Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
Кәсіпкерлік қатысушы – меншік иелерінің санына байланысты келесі
нысандарға бөлінеді: жеке және ұжымдық.
Кәсіпкеріліктің бұл нысандары, өз кезегіндегі Қазақстан
Республикасының Азаматтық кодексі реттейтін кәсіпорынның белгілі
ұйымдасытыру құқықтық нысандары шегінде жүзеге асады.
Кәсіпкерлік қызметті ұйымдасытыру нысаны кәсіпорынның әріптестері
арасындағы қатынас және мемлекеттік ұйымдарымен және басқа кәсіпорындармен
қатынас туралы белгілі нормалар жүйесі.
Кәсіпкерліктің ұйымдастыру-құқықтың нысандарын дұрыс таңдау
көптеген факторларға байланысты:
• Жеке капиталдың болуы немесе оны тарту мүмкіндіктері;
• Кәсіпкерлік қызметтің сипаты және масштабы;
• Кәсіпкерлік жобаны іске асыру мерзімі;
• Кәсіпкердің жеке тәжірибесі және ұйымдастыру қабілеттері;
• ·Нарық жағдайы және басталатын бизнестің көптеген негізгі
ерекшеліктері, сонымен қатар осы және басқа кәсіпорын нысандарының
қасиеттері.
Ұйымдастыру-құқықтық нысанды таңдау кәсіпкерлік жобаны жүзеге
асыру мүмкіндігін қамтамасыз етуі қажет. Оны толығырақ қарастырайық. Заңды
тұлғаны құрусыз кәсіпорындар түріндегі жеке нысандар бастамалық жеке
кәсіпкерлікке жатады. Жеке кәсіпкерлікте меншік бір жеке тұлғаға жатады.
Әдетте жобаны жүзеге асыру жеткілікті ресурстары бар индивидум және шешім
қабылдау процесін жеке өзі бақылауға бейім, толық материалдық және заңдық
жауапкершілік алуға дайын, фирманың дара иесі болып, жеке кәсіпкерлік
нысанын қалайды.
Кәсіпкерліктің осы нысанының артықшылықтары бар, олар тәуелді
болмау, ұтқырылық, материалдық қызығушылық және т.б.
Жеке кәсіпкерлік өндірістік секторда шамалы орын алады,
көптеген жағадайларда қол еңбегі мен өндірістің әмбебап өнімділігі аз
құралдарын қолданады, ҒТП жетістіктерін жеткіліксіз деңгейде пайдаланады.
Жеке кәсіпкерлікте капиталды тарту иесінің өзінің жеке қаржысын салуына
негізделген?
Жеке кәсіпкер өзінің кәсіпорынының міндеттеріне барлық өзінің
жиынтық мүлігімен, жеке меншігімен жауапкершілік алады. Жеке кәсіпкерлікте
пайда болған тәуекел оның барлық дәулетіне таралады. Кәсіпкерліктің осы
түрінен пайда иесіне тиесілі.
Кәсіпкерлік қызметтің бұл нысаны соңғы жылдары ерекше қарқында
дамуда, Қазақстанда 1998 жылы 40433 жеке кәсіпкерлік тіркелген болатын,
оның ішінде өнеркәсіпте 1950 адам (4,8 %), ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті
СӨЖ
Тақырыбы: Қазақстан Республикасындағы кәсіпкерліктің түрі.
Орындаған: Ілиясова Ж.Д
Тексерген: Темірғалиева А.С.
Тобы: ГУ – 307
Семей, 2015
Жоспар:
I.Кіріспе
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
II.Негізгі бөлім
2.1. Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
2.2. Кәсіпкерлік ісінің Қазақстандағы қазіргі түрлері
III.Пайдаланылған әдебиеттер
Кіріспе.
Қазақстанда кәсіпкерлік жөнінде 90-жылдардың басында, қайта құрудың
басталуымен айтыла бастады. Бұл кезде былайша айтқанда, комсомолдық
кәсіпкерлік басталды, көптеген белсенді жас адамдар, негізінен комсомол
жетекшілері, жастардың шығармашылық ғылыми-техникалық орталықтары негізінде
кооперативтер құра бастады. Несиелеудің жеңілдік жағдайлары жасалды. Мұның
үстіне, өспелі инфляция жағдайына дәл осы кәсіпкерліктің алғашқы толқыны
төтеп беріп қана қоймай, сондай-ақ қажетті, былайша айтқанда, бастапқы
капитал жинай алды, себебі несие ақша қымбат алынып, арзан қайтарылды.
Кәсіпкерлік қызметін бұрынғы Кеңес Одағы кезінде 1987 жылы
қабылданған СССР азаматтарының жеке еңбек қызметі туралы заңы алғаш рет
ресмилендірді. 1988 жылы Кооперация туралы заң қабылданды. Кооперативтер
мен серіктестіктердің жаппай құрылуы басталды. Дегенмен нарықтық
инфрақұрылымның болмауына байланысты кооперативтердің аз бөлігі ғана
аяғынан тұрып кете алды. Кейінірек 1988-1991 жылдары жалға беру, бірлескен
кәсіпорындар мен банк қызметі туралы заңдар экономикалық жағдайды біршама
ырықтандырды. Тұтастай алғанда, негізгі меншік мемлекеттікі болып қала
бергенімен, жалға беру түріндегі аздаған босаңсулар біршама дәрежеде
кәсіпкерлік белсенділікке жағдай жасады.
Қазақстан Республикасы 1991 жылы тәуелсіздік алғаннан кейін
кәсіпкерлік белсенділікті қолдауға байланысты бірқатар заңдар қабылданды.
Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуына Қазақстанда кәсіпкерліктің дамуы мен
шаруашылық қызметтің еркіндігі туралы (1991), Жеке кәсіпкерлікті қолдау
және қорғау туралы (1992) заңы сияқты заңдар түрткі болды. 1994 жылдың
басында-ақ жеке кәсіпорындар саны 15,7 мыңды құрады және жалпы жұмыспен
қамтылғандар саны 164 мыңға жетті. 01.10.1998 ж. Шағын кәсіпкерліктің
субьектілер саны 307 мыңды құрады, оларда 1,2 миллион адам жұмыспен
қамтылды. Кәсіпкерлік қызметтің негізгі үш саласының ішінен бірінші орынға
өндіріс те емес, тұтынушылар мен тауар өндірушілер арасындағы делдалдық та
емес, сауда шықты.
1.1. Кәсіпкерліктің әлеуметтік экономикалық мәні.
Кәсіпкерлік дегеніміз – белгілі бір істі істей білу. Іс істеу –
адамның белсенділігі және іскерлігі. Белсенділік, және іскерлік адамдардың
еркін өмір сүру түрі.
Кәсіпкерлік – ежелден келе жатқан адамдардың іскерлік белсенділігі,
қабілеті. Ал оның дамуы орта ғасырдан басталады: көпестер, саудагерлер, қол
өнері қызметкерлері. Кәсіпкерліктің алғашқы дамуында кәсіпкер құрал
жабдықтарға иелік ете отырып, өздері сол кәсіпорында қолдап жұмыс істеген.
Бұл тауарлы өндірістің бастапқы жабайы түрі.
Кәсіпкерлік қабілеттілік – адамдардың ерекше таланттылығы. Оны түсіну
үшін кәсіпкердің төрт функциясын түсіну керек.
1.Кәсіпкер барлық ресурстарды: жер, капитал және еңбекті өнім өндіру
процесіне қосу ынтасын өз жауапкершілігіне алады, яғни өндірістің қозғаушы
күші, себебі істеген ісі пайда беретініне сенеді.
2.Кәсіпкер өндіріс процесінде барлық негізгі шешімдерді өз қолына алады
және фирманың (кәсіпорынынның) іс бағытынайқындайды.
3.Кәсіпкер – бұл жаңашыл, коммерциялық негізде жаңа тауар өндіруді, жаңа
технологияны енгізу, бизнесті ұйымдастырудың жаңа формаларын енгізуге
аянбай жұмыс істейтін кісі.
4.Кәсіпкер – бұл тәуекелге баратын кісі. Тәуекелге бару үшін істелетін
істің егжей –тегжейін айқын талдап, қортындысында не болатынын білген жөн
(капитализм совет өкіметі емес, ешкім әншейін көмек көрсетпейді). Кәсіпкер
тек қана өз уақыты, еңбегін, іс қабілеттілігін тәуекелге салмайды, сонымен
бірге өндіріске кеткен өзінің және өзінің серіктестерінің немесе
акционерлердің қаржыларын тәуекелге салады.
2.1.Қазақстандағы кәсіпкерлікті ұйымдастыру нысандары.
Кәсіпкерлік қатысушы – меншік иелерінің санына байланысты келесі
нысандарға бөлінеді: жеке және ұжымдық.
Кәсіпкеріліктің бұл нысандары, өз кезегіндегі Қазақстан
Республикасының Азаматтық кодексі реттейтін кәсіпорынның белгілі
ұйымдасытыру құқықтық нысандары шегінде жүзеге асады.
Кәсіпкерлік қызметті ұйымдасытыру нысаны кәсіпорынның әріптестері
арасындағы қатынас және мемлекеттік ұйымдарымен және басқа кәсіпорындармен
қатынас туралы белгілі нормалар жүйесі.
Кәсіпкерліктің ұйымдастыру-құқықтың нысандарын дұрыс таңдау
көптеген факторларға байланысты:
• Жеке капиталдың болуы немесе оны тарту мүмкіндіктері;
• Кәсіпкерлік қызметтің сипаты және масштабы;
• Кәсіпкерлік жобаны іске асыру мерзімі;
• Кәсіпкердің жеке тәжірибесі және ұйымдастыру қабілеттері;
• ·Нарық жағдайы және басталатын бизнестің көптеген негізгі
ерекшеліктері, сонымен қатар осы және басқа кәсіпорын нысандарының
қасиеттері.
Ұйымдастыру-құқықтық нысанды таңдау кәсіпкерлік жобаны жүзеге
асыру мүмкіндігін қамтамасыз етуі қажет. Оны толығырақ қарастырайық. Заңды
тұлғаны құрусыз кәсіпорындар түріндегі жеке нысандар бастамалық жеке
кәсіпкерлікке жатады. Жеке кәсіпкерлікте меншік бір жеке тұлғаға жатады.
Әдетте жобаны жүзеге асыру жеткілікті ресурстары бар индивидум және шешім
қабылдау процесін жеке өзі бақылауға бейім, толық материалдық және заңдық
жауапкершілік алуға дайын, фирманың дара иесі болып, жеке кәсіпкерлік
нысанын қалайды.
Кәсіпкерліктің осы нысанының артықшылықтары бар, олар тәуелді
болмау, ұтқырылық, материалдық қызығушылық және т.б.
Жеке кәсіпкерлік өндірістік секторда шамалы орын алады,
көптеген жағадайларда қол еңбегі мен өндірістің әмбебап өнімділігі аз
құралдарын қолданады, ҒТП жетістіктерін жеткіліксіз деңгейде пайдаланады.
Жеке кәсіпкерлікте капиталды тарту иесінің өзінің жеке қаржысын салуына
негізделген?
Жеке кәсіпкер өзінің кәсіпорынының міндеттеріне барлық өзінің
жиынтық мүлігімен, жеке меншігімен жауапкершілік алады. Жеке кәсіпкерлікте
пайда болған тәуекел оның барлық дәулетіне таралады. Кәсіпкерліктің осы
түрінен пайда иесіне тиесілі.
Кәсіпкерлік қызметтің бұл нысаны соңғы жылдары ерекше қарқында
дамуда, Қазақстанда 1998 жылы 40433 жеке кәсіпкерлік тіркелген болатын,
оның ішінде өнеркәсіпте 1950 адам (4,8 %), ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz