Қоғамдық өндірісті ұйымдастыру формалары
1. Қоғамдық ұйымдастырудың негізгі формалары
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
5. Бәсеке ұғымы түрлері модельдері жетілген және жетілмеген
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
5. Бәсеке ұғымы түрлері модельдері жетілген және жетілмеген
Қазіргі қоғамның экономикалық өмірінің шындығы кәсіпорындарда шығарлыған өнімдер жоспарлы түрде тауар формасына айналуында. Қазіргі шынайы өмір фактілері адамзат қоғамының бүгінгі таңдағы экономикалық өмірінде әрі қарай даму жолын айқындау үшін теориялық тұрғыдан ой елегінен өткізілуі қажет. Саяси жүйеге, мемлекет құрылысына тәуелді емес әр түрлі қоғамдық өндіріс формалары бар екенін көрсетіп отыр. Қоғамдық өндірістің жалпыға танылған формаларымен қатар тікелей қоғамдық өндіріс, сондай – ақ жоспарлы шаруашылықтар туралы да айтылады. Натуралдық шаруашылық түсінігіне жеке тұтынуға қажетті өнімді өз қолымен жасау жатады. Ол өндіргіш күштердің әлсіз дамуымен, өндірілген өнімде қосымша еңбек үлесінің жоғары еместігімен сипатталады. Еңбектің қандай түріне болсын жеке меншік немесе қоғамдық, жеке немесе бірлескен еңбекке негізделсе, натуралдық шаруашылық артық өніммен өзара айырбас жүргізбейді.
Натуралдық өзгерудегі қайта өндіру өндірілген өнімнің жалпы санына байланысты. Натуралдық өндірістегі еңбек өнімдерімен алмасу тікелей натуралдық, заттық өлшем бірлігі бойынша қауым мүшелерінің тірлік етуіне, қажеттілігіне қарай жасалды. Мұнда бөліс теңдестіру сипатына жүреді, ал топтар арасындағы өнім алмасу болмады. Алғашқы қауымдық қоғамның басты кезеңінде жеке меншік, қоғамдық еңбек бөлінісі дегенді білмеді, ал өнімді өздері тұтынды. Әрі қарай, натуралдық өндіріс заңдылықтары өз – өзінше қайшы келді де қауымдық шаруашылық заңдылықтары емес, еңбек құралдары мен жерді меншіктеу заңдылықтарына тәуелді болды. Көп жағдайда еңбекшілер экономикалық заңдылықтарға емес құл иеленішінің, яғни феодалдың еркі мен көңіліне тәуелді болып отырады.
Қоғамдық және ұжымдық өндірістегі тікелей қоғамдық сипаттың өз айырмашылығы бар, біріншісінде адамдар нені жасай алатын, қанша керек екенін өздері білді. Екінші жағдайда ұжымның мүмкін болар тұтынымы, тауарлар өндірісінің технологиясымен анықталады. Ортақ сипаттармен қатар бұл екі жағдайдың айырмашлық ерекшеліктері, яғни арнайы бейімдік формасы ретінде көрініс берер қарама – қайшылғы бар. Натуралдық шаруашылықтың мұндай сипатына тұйықтық, түрлі топтар, аймақтар арасындағы алмасудың, айырбастың жоқтығы жатады.
Ұжымдық өндіріс ғайыптан қайта пайда болғандай көрінгенімен оның болмысы оған құндық қатынастардың әсер етуінен мүлдем басқа түрге айналған формада жүзеге асты. Осылайша, тауарлы өндіріске түбірлі себеп болған қоғамдық еңбек бөлінісі келесі формаға көше отырып, шаруашылық жүргізудің мүлдем қарама – қайшы түрі ұжымдық өндіріске ұйытқы бола бастайды. Шаруашылық жүргізудің жаңа жүйесінің қалыптасуы айналымнан түбірлі айырмашылығы бар айырбастың жаңа әдісін талап етті.
Натуралдық өзгерудегі қайта өндіру өндірілген өнімнің жалпы санына байланысты. Натуралдық өндірістегі еңбек өнімдерімен алмасу тікелей натуралдық, заттық өлшем бірлігі бойынша қауым мүшелерінің тірлік етуіне, қажеттілігіне қарай жасалды. Мұнда бөліс теңдестіру сипатына жүреді, ал топтар арасындағы өнім алмасу болмады. Алғашқы қауымдық қоғамның басты кезеңінде жеке меншік, қоғамдық еңбек бөлінісі дегенді білмеді, ал өнімді өздері тұтынды. Әрі қарай, натуралдық өндіріс заңдылықтары өз – өзінше қайшы келді де қауымдық шаруашылық заңдылықтары емес, еңбек құралдары мен жерді меншіктеу заңдылықтарына тәуелді болды. Көп жағдайда еңбекшілер экономикалық заңдылықтарға емес құл иеленішінің, яғни феодалдың еркі мен көңіліне тәуелді болып отырады.
Қоғамдық және ұжымдық өндірістегі тікелей қоғамдық сипаттың өз айырмашылығы бар, біріншісінде адамдар нені жасай алатын, қанша керек екенін өздері білді. Екінші жағдайда ұжымның мүмкін болар тұтынымы, тауарлар өндірісінің технологиясымен анықталады. Ортақ сипаттармен қатар бұл екі жағдайдың айырмашлық ерекшеліктері, яғни арнайы бейімдік формасы ретінде көрініс берер қарама – қайшылғы бар. Натуралдық шаруашылықтың мұндай сипатына тұйықтық, түрлі топтар, аймақтар арасындағы алмасудың, айырбастың жоқтығы жатады.
Ұжымдық өндіріс ғайыптан қайта пайда болғандай көрінгенімен оның болмысы оған құндық қатынастардың әсер етуінен мүлдем басқа түрге айналған формада жүзеге асты. Осылайша, тауарлы өндіріске түбірлі себеп болған қоғамдық еңбек бөлінісі келесі формаға көше отырып, шаруашылық жүргізудің мүлдем қарама – қайшы түрі ұжымдық өндіріске ұйытқы бола бастайды. Шаруашылық жүргізудің жаңа жүйесінің қалыптасуы айналымнан түбірлі айырмашылығы бар айырбастың жаңа әдісін талап етті.
1. С. Әкімбеков, А.С. Баймұхаметова, У.А. Жанайдаров. Экономикалық теория. Оқу құралы. Жалпы редакция С. Әкімбековтікі. – Астана: 2002. – 464 б.
2. Жалпы экономикалық теория. Оқулық. Ө.Қ. Шеденов, Е.Н. Сағындықов, Б.А. Жүнісов, Ү.С. Байжомартов, Б.И. Комягин. /Жалпы редакциясын басқарған Ө.Қ. Шеденов – Ақтөбе, «А – Полиграфия», 2004 – 455 бет.
3. Я. Әубәкіров, К. Нәрібаев, М. Есқалиев, Е. Жатқанбаев, т.б. Экономикалық теория негіздері. Оқулық. – Алматы, «Санат», 1998. – 479 бет.
4. Ғабит Ж.Х. Экономикалық теория: оқу – әдістемелік кешен. – Астана: 2006., 248 б.
5. Нарматов С.Р., Нарматова А.С. Экономикалық теория. Лекциялар курсы. (Оқу құралы). – Алматы: «Эверо», 2009. – 516 бет.
2. Жалпы экономикалық теория. Оқулық. Ө.Қ. Шеденов, Е.Н. Сағындықов, Б.А. Жүнісов, Ү.С. Байжомартов, Б.И. Комягин. /Жалпы редакциясын басқарған Ө.Қ. Шеденов – Ақтөбе, «А – Полиграфия», 2004 – 455 бет.
3. Я. Әубәкіров, К. Нәрібаев, М. Есқалиев, Е. Жатқанбаев, т.б. Экономикалық теория негіздері. Оқулық. – Алматы, «Санат», 1998. – 479 бет.
4. Ғабит Ж.Х. Экономикалық теория: оқу – әдістемелік кешен. – Астана: 2006., 248 б.
5. Нарматов С.Р., Нарматова А.С. Экономикалық теория. Лекциялар курсы. (Оқу құралы). – Алматы: «Эверо», 2009. – 516 бет.
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ
СЕМЕЙ қаласының ШӘКӘРІМ атындағы МЕМЛЕКЕТТІК УНИВЕРСИТЕТІ
СӨЖ № 2
Тақырыбы: Қоғамдық өндірісті ұйымдастыру формалары
Орындаған: Хаметова. М. Ж
Е - 415 топ
Тексерген: Габдуллина. Л. Б.
Жоспар:
1. Қоғамдық ұйымдастырудың негізгі формалары
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
5. Бәсеке ұғымы түрлері модельдері жетілген және жетілмеген
1. Қоғамдық ұйымдастырудың негізгі формалары
Қазіргі қоғамның экономикалық өмірінің шындығы кәсіпорындарда шығарлыған өнімдер жоспарлы түрде тауар формасына айналуында. Қазіргі шынайы өмір фактілері адамзат қоғамының бүгінгі таңдағы экономикалық өмірінде әрі қарай даму жолын айқындау үшін теориялық тұрғыдан ой елегінен өткізілуі қажет. Саяси жүйеге, мемлекет құрылысына тәуелді емес әр түрлі қоғамдық өндіріс формалары бар екенін көрсетіп отыр. Қоғамдық өндірістің жалпыға танылған формаларымен қатар тікелей қоғамдық өндіріс, сондай - ақ жоспарлы шаруашылықтар туралы да айтылады. Натуралдық шаруашылық түсінігіне жеке тұтынуға қажетті өнімді өз қолымен жасау жатады. Ол өндіргіш күштердің әлсіз дамуымен, өндірілген өнімде қосымша еңбек үлесінің жоғары еместігімен сипатталады. Еңбектің қандай түріне болсын жеке меншік немесе қоғамдық, жеке немесе бірлескен еңбекке негізделсе, натуралдық шаруашылық артық өніммен өзара айырбас жүргізбейді.
Натуралдық өзгерудегі қайта өндіру өндірілген өнімнің жалпы санына байланысты. Натуралдық өндірістегі еңбек өнімдерімен алмасу тікелей натуралдық, заттық өлшем бірлігі бойынша қауым мүшелерінің тірлік етуіне, қажеттілігіне қарай жасалды. Мұнда бөліс теңдестіру сипатына жүреді, ал топтар арасындағы өнім алмасу болмады. Алғашқы қауымдық қоғамның басты кезеңінде жеке меншік, қоғамдық еңбек бөлінісі дегенді білмеді, ал өнімді өздері тұтынды. Әрі қарай, натуралдық өндіріс заңдылықтары өз - өзінше қайшы келді де қауымдық шаруашылық заңдылықтары емес, еңбек құралдары мен жерді меншіктеу заңдылықтарына тәуелді болды. Көп жағдайда еңбекшілер экономикалық заңдылықтарға емес құл иеленішінің, яғни феодалдың еркі мен көңіліне тәуелді болып отырады.
Қоғамдық және ұжымдық өндірістегі тікелей қоғамдық сипаттың өз айырмашылығы бар, біріншісінде адамдар нені жасай алатын, қанша керек екенін өздері білді. Екінші жағдайда ұжымның мүмкін болар тұтынымы, тауарлар өндірісінің технологиясымен анықталады. Ортақ сипаттармен қатар бұл екі жағдайдың айырмашлық ерекшеліктері, яғни арнайы бейімдік формасы ретінде көрініс берер қарама - қайшылғы бар. Натуралдық шаруашылықтың мұндай сипатына тұйықтық, түрлі топтар, аймақтар арасындағы алмасудың, айырбастың жоқтығы жатады.
Ұжымдық өндіріс ғайыптан қайта пайда болғандай көрінгенімен оның болмысы оған құндық қатынастардың әсер етуінен мүлдем басқа түрге айналған формада жүзеге асты. Осылайша, тауарлы өндіріске түбірлі себеп болған қоғамдық еңбек бөлінісі келесі формаға көше отырып, шаруашылық жүргізудің мүлдем қарама - қайшы түрі ұжымдық өндіріске ұйытқы бола бастайды. Шаруашылық жүргізудің жаңа жүйесінің қалыптасуы айналымнан түбірлі айырмашылығы бар айырбастың жаңа әдісін талап етті.
Қоғамдық өндіріс мәселесі экономикалық теорияның бастапқы негізін құрайды. Адамзат баласының тіршілігінің негізін қалайтында қоғамдық өндіріс. Ол материалдық игіліктерді өндіру, бөлу, айырбас және тұтыну процесін қамтиды. Өндіріс процесінің қоғамдық формасы қандай болса да, ол әйтеуір үздіксіз процесс болуға, яғни оқтын - оқтын сол бір сатылардан қайта - қайта өтіп отыруға тиіс. Қоғамның тұтынбай отыра алмайтыны сияқты, ол өндірмей де отыра алмайды.
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
Тауар өндірісінің өзекті категориясы -- тауар болып табылады. Оның мәнін әртүрлі түсіндіреді. Солардың ішіндегі басты екеуіне тоқтайық.
I. Маркстік теорияда, тауар -- сатуға арналған, адамға пайдалы еңбек өнімі ретінде қарастырылады. Бұл анықтамадан туындайтын салдарлар:
а)тауар деп адамның белгілі бір қажеттіктерін қанағаттандыратын заттарды айтады;
б) тауар деп еңбек жұмсалған заттарды айтады. Мысалы, ормандағы жидектер оларды жинаушылар үшін тауар болмайды, бірақ оларды жинауға еңбек жұмсалған соң, олар тауарға айналады.
в) тауар деп сатуға арналған заттарды айтады.
II. Австрияның экономикалық мектебі (оның көрнекті өкілі К.Менгер) тауар айырбасқа арналған игіліктердің ерекше түрі деп анықтама береді.
Экономикалық игіліктерге, К.Менгер, шектеулі мөлшерде кездесетін - экономикалық қызметтің объектілері мен нәтижелерін де жатқызды.
Бұл анықтаманың екеуіне де ортақ тұжырым бар, олар тауарды еңбек өнімі ретінде қарастырады. Ерекшелігі, екінші анықтамада шектеулі игіліктер мен шексіз қажеттіктердің арақатынасы ескеріледі, ал бірінші анықтамада бұл мәселе қарастырылмайдыБұл концепцияларда әртүрлі көзқарастардың болуына қарамастан, олар тауар - еңбек арқылы жасалған өнімдер және адамның нысаналы мақсатты еңбегі жұмсалған дайын табиғи заттар, сонымен бірге түрлі қызмет көрсетулер де тауарға айналатынын дәлелдейді. Әрбір тауардың тұтыну құны болады. Ол өндірушінің емес, басқа адамдардың қажеттіктерін өтейді, яғни оның қоғамдық тұтыну құны бар. Тауар өндірушіге ең қажетті нәрсе өз тауарының басқа тауарларға айырбасталу қабілетінің болуы.
Тауардың өзінен басқа тауарларға белгілі пропорциялық мөлшермен айырбасталу қабілетін оның айырбас құны деп атайды.
Қызмет көрсетулердің ерекшелігі, олардың өздеріне тән натуралды - заттай формасы болмайды, бірақ пайдалы әсерлері бар және адам қызметінің нәтижесі болып табылады.
Тауарлардың материалдық және материалдық емес сипаттары болады. Тауардың екі қасиеті бар:
а) адамның белгілі бір қажеттіктерін қанағаттандыру қабілетін оныңтұтыну кұны деп атайды.
б) әрбір тауардың жалпылай айырбастау құны
Бір тауар өзінен басқа тауарларға айырбасталу кезінде, олардың өзара пропорциялық мөлшерде алмасуына себепші болатын мәселенің шешімін табуды алғашқы рет Аристотель ұсынды. Бұдан кейінгі кезендерде түрлі экономистер бұл мәселеге өздерінше жауап іздеді.
Құнның еңбек теориясын жақтаушылар, тауарлардың құнын жасауға жұмсалған еңбек шығындары, олардың өзара айырбасталуына ортақ, жалпылама негіз болады деген пікірді айтады.
Шектеулі пайдалылық теориясын жақтаушылар -- айырбастың негізін пайдалылық құрайды деген пікірді ұсынады. Шығындар тұжырымдамасының өкілдері тек шығындар арқылы ғана құнды анықтауды қолдайды.
Енді осы аталған тұжырымдамаларға арнайы тоқталайық. Құнның еңбек теориясы XVIII және XIX ғғ. аралығында қалыптасты. Оның іргетасы саяси экономия классиктерінің еңбектерінде қаланған, олар құнды тауарды өндіруге жұмсалған еңбек арқылы анықтайды. К.Маркс пен Ф.Энгельс қоғамдық абстракті еңбек, құнның негізін құрайды дейді. Маркстің пікір бойынша, тауар өндіруші еңбегінің екі сипаты болады. Бір жағынан, бұл еңбектің нақты түрі. Ол жұмыскердін кәсіпқой біліктілігіне, қажетті еңбек құралдарын пайдалануына байланысты болады және нақты нәтижеге қолы жетуімен, яғни белгілі бір тұтыну құнының жасалуымен сипатталады. Осылайша жұмсалған еңбекті нақты еңбек деп атайды. Екінші жағынан, бұл еңбек өзінің нақты жұмсалу формасы болмайтын, жиынтық қоғамдық еңбектің құрамдас бір бөлігі, яғни ол жалпы жұмыс күшінің жалпылама жұмсалу процесі болып табылады. Мұндай еңбекті абстракты еңбек деп атайды. Ол құнды жасайды, өйткені ол сан алуан мамандардың еңбектерінен құралады және әртүрлі тұтыну құндарын бір-бірімен, өзара теңестіруге мүмкіндік беретін жалпылама категория.
Құн мөлшерін анықтауға байланысты әртүрлі көзқарастар қалыптасты. А.Смит құн мөлшерін жұмыс уақытымен анықтады. Ал Д.Рикардо нашар өндірістік жағдайдағы тауарды өндіруге жұмсалған жұмыс уақыты арқылы құн мөлшерін іскерлік пен еңбек интенсивтілігінің орташа деңгейіне негізделген, қоғамдық өндірістің қалыпты жағдайында өнімді өндіруге жұмсалған қоғамдық қажетті жұмыс уақыты арқылы анықтады.
Пайдалылық теориясының іргетасын қалаған австрия мектебінің өкілдері (К.Менгер, Е.Бем - Баверк, Л.Вальрас, У.Джевонс және т.б) құнның мөлшерін сатып алушының субъективті баға беруі арқылы анықтайды. Тауарға субъективті баға беру екі факторға, яғни: қолдағы бар игіліктер қорының көлеміне және оған деген қажеттіктердің қанығу дәрежесіне тәуелді болады.
Мысалы, шөл жерде қалдыңыз және өте шөлдедіңіз делік. Бұл жағдайда ең қымбат, әрі сирек зат, сіз үшін өте пайдалы, әрі тәтті - су, бірақ суды ішіп, шөліңіз басылғаннан соң, сіз үшін судың пайдалылығы кеми береді. Ең соңғы ішкен бір шыны судың сіз үшін пайдалылығы бірінші шыныдан төмен.
Сонымен, шектеулі пайдалылық деп - тауарлар мен қызмет көрсетулердің әрбір келесі кезектегі үстеме мөлшерінен тұтынушының алатын қосымша пайдалылығын айтады. Ол - жалпы пайдалылықтың көлемін тұтынудың өзгерген мөлшеріне бөлу арқылы анықталады.
Шығындар тұжырымдамасы Джеймс Милльдің, Мак - Кулохтың еңбектерінде орын алған. Олар өндіріс шығындарын, яғни өндіріс құрал - жабдықтары мен еңбекке ақы төлеуге жұмсалған шығындар арқылы құн мөлшерін анықтауды ұсынды. Осы аталған үш теорияны біріктіруге А.Маршалл. Дж.Кларк, П.Самуэльсон ұмтылыстар жасады.
Олардың ішінде А.Маршалдың концепциясы сәтті шықты, ол құнды жасаудың тек жалғыз ғана себебін іздестіруден бас тартты, ол алдымен шектеулі пайдалылық теориясы және сұраныс пен ұсыныс теориясын өзара біріктірді және оларға өндірістік шығындар теориясын қосты. Осылайша жасалған оның зерттеу әдісінде - пайдалылықтың, сұраныс пен ұсыныстың, шығындар мен бағалардың өзара әрекеттесу нәтижелері арқылы - бағаны анықтау проблемасы өз шешімдерін тапты.
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
Ақша тауар өндірісінің дамуындағы бірден - бір шарт және өнім болып табылады. Тауар - бұл сату немесе айырбастау үшін жасалынған еңбек өнімі.
Ақша құн өлшемі қызметін идеалды, оймен ойлау арқылы орындайды. Яғни, тауардың құнын өлшеу ақшаға айырбасталғанына дейін орындалады, сонымен құнның тауар формасынан ақша формасына айналуы үшін тауардың бағасын белгілесек жеткілікті.
Тауар бағасын өлшеу үшін қолма - қол ақшаның болуы қажет емес, себебі еңбек өнімін теңестіру ойша орындалады. Тауарларды ақшаның көмегімен өлшеуге болады, өйткені олар адам еңбегінің өнімі.
Ақша төлем құралы тауар айналысы ақша қозғалысымен байланысты. Бірақ ақша қозғалысы міндетті түрде тауар қозғалысымен бір уақытта тоғысуы тиіс емес. Ақша құнның еркін формасында көрінеді. Олар өткізу процесін еркін аяқтайды. Ақшаның қозғалысы тауар қозғалысынан ерте немесе кеш жүруі мүмкін. Егер тауар мен ақшаның қарама - қарсы қозғалысы болмаса, яғни тауар төлем ақы түскенге дейін сатып алынған немесе керісінше болса, онда бұл жағдайда ақшалар төлем құралы қызметін атқарады.
Ақшалар төлем құралы ретінде тек қана тауар айналысына ғана емес, сонымен қатар қаржы - несие қатынастарына да қызмет етеді.
Ақша белгілері әр түрлі жағдайда қамтамасыз етіледі. Қолма - қол тұтыну заттары жәнне қызметтер жиынтығымен қамтамасыз етіледі. Егер нағыз ақшалар айналыста өзінің меншікті құнының арқасында жүрсе, ал қағаз ақшалар айналыс процесінде нарықтық құнға ие болады. Мемлекет сол елдің шеңберінде ғана оларға еріксіз өзіндік құн белгілейді. Бұл жерде ол ерікті түрде ақша бірлігінің номиналды құнын белгілеп, кез келген купюраларды шығаруы мүмкін.
Ақшалар ешқашан да алтынға ауыстырылмаған. Бірақ кейбір жағдайларда мемлекет айналысқа шығарылған қағаз ақшаларды толық номиналдық бағасы бойынша алтынға ауыстырған кездері болған.
Қағаз ақшалардың өздерінің меншікті құны болмағандықтан да, олар айналыс саласындағы ақшаның қызметтерін толық құнды ақшалардың қызметтері арқылы атқарады. Жалпы алғанда қағаз ақшалардың құнсыздануы тұрақсыз экономикаға тән.
Ақша өзінің дамуы барысында екі түрге бөлінеді:
* толық құнды ақшалар (нағыз ақшалар);
* толық құнсыз ақшалар (құндық белгілері).
Толық құнды ақшалар (нағыз ақшалар) - номиналдық құны оны дайындауға кеткен нақты құнымен сәйкес келетін ақшалар.
Металл ақшаларға: мыстан, күмістен және алтыннан жасалғандары жатады. Металл ақшалар әр түрлі нысанда болған. Монета түріндегі нысаны - бұл олардың соңғы нысаны. Монетаның бет жағы - аверс, артқы жағы - р еверс және жаны - гурт деп аталады.
Толыққұнсыз ақшалар (құнның белгілері) - номиналдық құны нақты құнынан, яғни олардың өндірісіне кеткен қоғамдық еңбектен жоғары болып келетін ақшалар.
Оларға мыналар жатады:
* құнның металдық белгілері - арзан бағалы металдардан жасалған ұсақ монеталар, мысалға жез, алюминий т.б. монеталар;
* құнның қағаздан жасалған белгілері.
Құнның қағаздай белгілері екіге бөлінді: қағаз ақшалар және несиелік ақшаларға.
Ақша экономикадағы рөлін өзінің атқаратын негізгі қызметтері арқылы орындайды. Ақшаның әр қызметі тауар айырбасы үдерісінен туындайтын тауар өндірушілердің нысаны ретінде ақшаның әлеуметтік және экономикалық мазмұнының белгілі бір жақтарын сипаттайды.
Ақшаның қазіргі экономикадағы атқаратын қызметтеріне мыналар жатады:
1. құн өлшемі және баға масштабы;
2. айналыс (айырбас) құралы;
3. төлем құралы;
4. қорлану және қор жинау құралы;
5. дүниежүзілік ақша.
Ақша жүйесі - белгілі бір елде қалыптасып, әдетте заңмен бекітілетін ақша айналымын ұйымдастыру түрі. Елдегі жалпыға бірдей балама ретінде қабылданған асыл металға және ақша айналысының негізіне қарай ақша жүйесі екі түрге бөлінеді.
Ақша жүйесінің өзіне тән типтері және элементері болады. Ақша жүйесінің типі - бұл ақшаның қандай нысаны болуын сипаттайды. Осыған байланысты, ақша жүйесінің төмендегідей типтерін бөліп қарайды.
* металл ақша айналысы, яғни мұндай ақша тауары тікелей айналыста бола отырып, ақшаның барлық қызметтерін атқарады, ал несиелік ақшалар металға ауыстырылады;
* несиелік және қағаз ақшалар жүйесі, яғни алтын айналыстан алынып тасталып, оның орнына несиелік және қағаз ақшалар айналысқа түседі.
Металл ақша айналысы екіге бөлінеді:
* Биметализм;
* Монометаллизм.
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
Нарық - тауар айналымының процесінде жүзеге асатын тауар ақшаға және керісінше ақша тауарға айналатын экономиканың саласы, АӨК - гі өндірілген өнімді сатып алу - сатудың өзара байланысты актілерінің жиынтығы.
Нарық өзара байланысты бірнеше қызмет атқарады.
- реттеушілік қызметі - нарық арқылы өнімді өндіруге кеткен шығындарға есептеу жүргізіледі;
- ынталандырушылық - баға төмендеген кезде өндірушілер өнім өндіруді қысқартып жаңа техниканы, технологияны енгізу, еңбекті ұйымдастыру жетілдіру арқылы шығындарды азайту мүмкіндігін іздей бастайды;
- баға белгілеу - сұраныс пен ұсыныс әсерінен баға ауытқып отырады;
- делдалдық - нарық арқылы өндірушілер мен тұтынушылар арасында байланыс орнайды;
- ақпараттық - баға арқылы тауарды өндірудің технологиялық дәрежесі мен шығындары шаруашылық әрекеттің неғұрлым тиімді бағыттары туралы экономикалық ақпарат беріп отырады.
Нарықтың субъектілері: үй шаруашылығы, фирмалар (кәсіпорныдар) және мемлекет.
Нарық объектілері: тауарлар мен қызмет көрсету, өндіріс факторлары, ақша, бағалы қағаздар.
Инфрақұрылым - қалыпты жұмыс істеуді, қоғамдық еңбек бөлімі процесінде пайда болатын технологиялық, өндірістік, экономикалық және ұйымдық байланыстарды жүзеге асыратын халық шаруашылық салаларының жиынтығы. Оларға: транспорт; байланыс; электрмен, газбен, жылумен қамтамасыз ету желілері; коммуникациялар; материалдық-техникалық жабдықтау; сауда дайындау; ақпараттық қызмет көрсету.
Нарықтың инфрақұрылымы.
Нарықтың артықшылықтары:
- ресурстардың тиімді орналастырылуы,
- ҒТП жетістіктерін шығындарды төмендету мақсатында пайдалану,
- бағаны төмендету мақсатындағы бәсекенің дамуы,
- қажетті мөлшерде және жоғары сапамен түрлі талаптарды қанағаттандыру қабілеттілігі;
кемшіліктері:
- қоғамдық проблемаларды шешпейді,
- жұмыспен қамтамасыз етпейді,
- бағаның тұрақтылығы мен табыстың алынуына кепілдік бермейді.
Сұраныс - адамдардың белгілі бір уақыт аралығында, тиімді бағаға тауарларды сатып алуға талабы мен қабілеттілігін айтамыз.
Ұсыныс - сатушылардың нарықта тауарларды сату үшін ұсынуындағы талабы мен қабілеттілігі.
Сұранысқа әсер ететін бағадан тыс факторлар:
- тұтынушылар табысы,
- тұтынушылардың талғамы,
- жарнамаға жұмсалатын шығындардың ауытқуы,
- бағаны және тапшылықты күту,
- сатып алушылар саны.
Ұсынысқа әсер ететін факторлар:
- ресурстар бағасы,
- технология,
- бағаны және тапшылықты ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
СЕМЕЙ қаласының ШӘКӘРІМ атындағы МЕМЛЕКЕТТІК УНИВЕРСИТЕТІ
СӨЖ № 2
Тақырыбы: Қоғамдық өндірісті ұйымдастыру формалары
Орындаған: Хаметова. М. Ж
Е - 415 топ
Тексерген: Габдуллина. Л. Б.
Жоспар:
1. Қоғамдық ұйымдастырудың негізгі формалары
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
5. Бәсеке ұғымы түрлері модельдері жетілген және жетілмеген
1. Қоғамдық ұйымдастырудың негізгі формалары
Қазіргі қоғамның экономикалық өмірінің шындығы кәсіпорындарда шығарлыған өнімдер жоспарлы түрде тауар формасына айналуында. Қазіргі шынайы өмір фактілері адамзат қоғамының бүгінгі таңдағы экономикалық өмірінде әрі қарай даму жолын айқындау үшін теориялық тұрғыдан ой елегінен өткізілуі қажет. Саяси жүйеге, мемлекет құрылысына тәуелді емес әр түрлі қоғамдық өндіріс формалары бар екенін көрсетіп отыр. Қоғамдық өндірістің жалпыға танылған формаларымен қатар тікелей қоғамдық өндіріс, сондай - ақ жоспарлы шаруашылықтар туралы да айтылады. Натуралдық шаруашылық түсінігіне жеке тұтынуға қажетті өнімді өз қолымен жасау жатады. Ол өндіргіш күштердің әлсіз дамуымен, өндірілген өнімде қосымша еңбек үлесінің жоғары еместігімен сипатталады. Еңбектің қандай түріне болсын жеке меншік немесе қоғамдық, жеке немесе бірлескен еңбекке негізделсе, натуралдық шаруашылық артық өніммен өзара айырбас жүргізбейді.
Натуралдық өзгерудегі қайта өндіру өндірілген өнімнің жалпы санына байланысты. Натуралдық өндірістегі еңбек өнімдерімен алмасу тікелей натуралдық, заттық өлшем бірлігі бойынша қауым мүшелерінің тірлік етуіне, қажеттілігіне қарай жасалды. Мұнда бөліс теңдестіру сипатына жүреді, ал топтар арасындағы өнім алмасу болмады. Алғашқы қауымдық қоғамның басты кезеңінде жеке меншік, қоғамдық еңбек бөлінісі дегенді білмеді, ал өнімді өздері тұтынды. Әрі қарай, натуралдық өндіріс заңдылықтары өз - өзінше қайшы келді де қауымдық шаруашылық заңдылықтары емес, еңбек құралдары мен жерді меншіктеу заңдылықтарына тәуелді болды. Көп жағдайда еңбекшілер экономикалық заңдылықтарға емес құл иеленішінің, яғни феодалдың еркі мен көңіліне тәуелді болып отырады.
Қоғамдық және ұжымдық өндірістегі тікелей қоғамдық сипаттың өз айырмашылығы бар, біріншісінде адамдар нені жасай алатын, қанша керек екенін өздері білді. Екінші жағдайда ұжымның мүмкін болар тұтынымы, тауарлар өндірісінің технологиясымен анықталады. Ортақ сипаттармен қатар бұл екі жағдайдың айырмашлық ерекшеліктері, яғни арнайы бейімдік формасы ретінде көрініс берер қарама - қайшылғы бар. Натуралдық шаруашылықтың мұндай сипатына тұйықтық, түрлі топтар, аймақтар арасындағы алмасудың, айырбастың жоқтығы жатады.
Ұжымдық өндіріс ғайыптан қайта пайда болғандай көрінгенімен оның болмысы оған құндық қатынастардың әсер етуінен мүлдем басқа түрге айналған формада жүзеге асты. Осылайша, тауарлы өндіріске түбірлі себеп болған қоғамдық еңбек бөлінісі келесі формаға көше отырып, шаруашылық жүргізудің мүлдем қарама - қайшы түрі ұжымдық өндіріске ұйытқы бола бастайды. Шаруашылық жүргізудің жаңа жүйесінің қалыптасуы айналымнан түбірлі айырмашылығы бар айырбастың жаңа әдісін талап етті.
Қоғамдық өндіріс мәселесі экономикалық теорияның бастапқы негізін құрайды. Адамзат баласының тіршілігінің негізін қалайтында қоғамдық өндіріс. Ол материалдық игіліктерді өндіру, бөлу, айырбас және тұтыну процесін қамтиды. Өндіріс процесінің қоғамдық формасы қандай болса да, ол әйтеуір үздіксіз процесс болуға, яғни оқтын - оқтын сол бір сатылардан қайта - қайта өтіп отыруға тиіс. Қоғамның тұтынбай отыра алмайтыны сияқты, ол өндірмей де отыра алмайды.
2. Тауар ұғымы. Оның қасиеті құн және баға ұғымдарына сипаттама
Тауар өндірісінің өзекті категориясы -- тауар болып табылады. Оның мәнін әртүрлі түсіндіреді. Солардың ішіндегі басты екеуіне тоқтайық.
I. Маркстік теорияда, тауар -- сатуға арналған, адамға пайдалы еңбек өнімі ретінде қарастырылады. Бұл анықтамадан туындайтын салдарлар:
а)тауар деп адамның белгілі бір қажеттіктерін қанағаттандыратын заттарды айтады;
б) тауар деп еңбек жұмсалған заттарды айтады. Мысалы, ормандағы жидектер оларды жинаушылар үшін тауар болмайды, бірақ оларды жинауға еңбек жұмсалған соң, олар тауарға айналады.
в) тауар деп сатуға арналған заттарды айтады.
II. Австрияның экономикалық мектебі (оның көрнекті өкілі К.Менгер) тауар айырбасқа арналған игіліктердің ерекше түрі деп анықтама береді.
Экономикалық игіліктерге, К.Менгер, шектеулі мөлшерде кездесетін - экономикалық қызметтің объектілері мен нәтижелерін де жатқызды.
Бұл анықтаманың екеуіне де ортақ тұжырым бар, олар тауарды еңбек өнімі ретінде қарастырады. Ерекшелігі, екінші анықтамада шектеулі игіліктер мен шексіз қажеттіктердің арақатынасы ескеріледі, ал бірінші анықтамада бұл мәселе қарастырылмайдыБұл концепцияларда әртүрлі көзқарастардың болуына қарамастан, олар тауар - еңбек арқылы жасалған өнімдер және адамның нысаналы мақсатты еңбегі жұмсалған дайын табиғи заттар, сонымен бірге түрлі қызмет көрсетулер де тауарға айналатынын дәлелдейді. Әрбір тауардың тұтыну құны болады. Ол өндірушінің емес, басқа адамдардың қажеттіктерін өтейді, яғни оның қоғамдық тұтыну құны бар. Тауар өндірушіге ең қажетті нәрсе өз тауарының басқа тауарларға айырбасталу қабілетінің болуы.
Тауардың өзінен басқа тауарларға белгілі пропорциялық мөлшермен айырбасталу қабілетін оның айырбас құны деп атайды.
Қызмет көрсетулердің ерекшелігі, олардың өздеріне тән натуралды - заттай формасы болмайды, бірақ пайдалы әсерлері бар және адам қызметінің нәтижесі болып табылады.
Тауарлардың материалдық және материалдық емес сипаттары болады. Тауардың екі қасиеті бар:
а) адамның белгілі бір қажеттіктерін қанағаттандыру қабілетін оныңтұтыну кұны деп атайды.
б) әрбір тауардың жалпылай айырбастау құны
Бір тауар өзінен басқа тауарларға айырбасталу кезінде, олардың өзара пропорциялық мөлшерде алмасуына себепші болатын мәселенің шешімін табуды алғашқы рет Аристотель ұсынды. Бұдан кейінгі кезендерде түрлі экономистер бұл мәселеге өздерінше жауап іздеді.
Құнның еңбек теориясын жақтаушылар, тауарлардың құнын жасауға жұмсалған еңбек шығындары, олардың өзара айырбасталуына ортақ, жалпылама негіз болады деген пікірді айтады.
Шектеулі пайдалылық теориясын жақтаушылар -- айырбастың негізін пайдалылық құрайды деген пікірді ұсынады. Шығындар тұжырымдамасының өкілдері тек шығындар арқылы ғана құнды анықтауды қолдайды.
Енді осы аталған тұжырымдамаларға арнайы тоқталайық. Құнның еңбек теориясы XVIII және XIX ғғ. аралығында қалыптасты. Оның іргетасы саяси экономия классиктерінің еңбектерінде қаланған, олар құнды тауарды өндіруге жұмсалған еңбек арқылы анықтайды. К.Маркс пен Ф.Энгельс қоғамдық абстракті еңбек, құнның негізін құрайды дейді. Маркстің пікір бойынша, тауар өндіруші еңбегінің екі сипаты болады. Бір жағынан, бұл еңбектің нақты түрі. Ол жұмыскердін кәсіпқой біліктілігіне, қажетті еңбек құралдарын пайдалануына байланысты болады және нақты нәтижеге қолы жетуімен, яғни белгілі бір тұтыну құнының жасалуымен сипатталады. Осылайша жұмсалған еңбекті нақты еңбек деп атайды. Екінші жағынан, бұл еңбек өзінің нақты жұмсалу формасы болмайтын, жиынтық қоғамдық еңбектің құрамдас бір бөлігі, яғни ол жалпы жұмыс күшінің жалпылама жұмсалу процесі болып табылады. Мұндай еңбекті абстракты еңбек деп атайды. Ол құнды жасайды, өйткені ол сан алуан мамандардың еңбектерінен құралады және әртүрлі тұтыну құндарын бір-бірімен, өзара теңестіруге мүмкіндік беретін жалпылама категория.
Құн мөлшерін анықтауға байланысты әртүрлі көзқарастар қалыптасты. А.Смит құн мөлшерін жұмыс уақытымен анықтады. Ал Д.Рикардо нашар өндірістік жағдайдағы тауарды өндіруге жұмсалған жұмыс уақыты арқылы құн мөлшерін іскерлік пен еңбек интенсивтілігінің орташа деңгейіне негізделген, қоғамдық өндірістің қалыпты жағдайында өнімді өндіруге жұмсалған қоғамдық қажетті жұмыс уақыты арқылы анықтады.
Пайдалылық теориясының іргетасын қалаған австрия мектебінің өкілдері (К.Менгер, Е.Бем - Баверк, Л.Вальрас, У.Джевонс және т.б) құнның мөлшерін сатып алушының субъективті баға беруі арқылы анықтайды. Тауарға субъективті баға беру екі факторға, яғни: қолдағы бар игіліктер қорының көлеміне және оған деген қажеттіктердің қанығу дәрежесіне тәуелді болады.
Мысалы, шөл жерде қалдыңыз және өте шөлдедіңіз делік. Бұл жағдайда ең қымбат, әрі сирек зат, сіз үшін өте пайдалы, әрі тәтті - су, бірақ суды ішіп, шөліңіз басылғаннан соң, сіз үшін судың пайдалылығы кеми береді. Ең соңғы ішкен бір шыны судың сіз үшін пайдалылығы бірінші шыныдан төмен.
Сонымен, шектеулі пайдалылық деп - тауарлар мен қызмет көрсетулердің әрбір келесі кезектегі үстеме мөлшерінен тұтынушының алатын қосымша пайдалылығын айтады. Ол - жалпы пайдалылықтың көлемін тұтынудың өзгерген мөлшеріне бөлу арқылы анықталады.
Шығындар тұжырымдамасы Джеймс Милльдің, Мак - Кулохтың еңбектерінде орын алған. Олар өндіріс шығындарын, яғни өндіріс құрал - жабдықтары мен еңбекке ақы төлеуге жұмсалған шығындар арқылы құн мөлшерін анықтауды ұсынды. Осы аталған үш теорияны біріктіруге А.Маршалл. Дж.Кларк, П.Самуэльсон ұмтылыстар жасады.
Олардың ішінде А.Маршалдың концепциясы сәтті шықты, ол құнды жасаудың тек жалғыз ғана себебін іздестіруден бас тартты, ол алдымен шектеулі пайдалылық теориясы және сұраныс пен ұсыныс теориясын өзара біріктірді және оларға өндірістік шығындар теориясын қосты. Осылайша жасалған оның зерттеу әдісінде - пайдалылықтың, сұраныс пен ұсыныстың, шығындар мен бағалардың өзара әрекеттесу нәтижелері арқылы - бағаны анықтау проблемасы өз шешімдерін тапты.
3. Ақша және оның түрлері қызметтері. Ақша жүйесінің даму тарихи кезеңі
Ақша тауар өндірісінің дамуындағы бірден - бір шарт және өнім болып табылады. Тауар - бұл сату немесе айырбастау үшін жасалынған еңбек өнімі.
Ақша құн өлшемі қызметін идеалды, оймен ойлау арқылы орындайды. Яғни, тауардың құнын өлшеу ақшаға айырбасталғанына дейін орындалады, сонымен құнның тауар формасынан ақша формасына айналуы үшін тауардың бағасын белгілесек жеткілікті.
Тауар бағасын өлшеу үшін қолма - қол ақшаның болуы қажет емес, себебі еңбек өнімін теңестіру ойша орындалады. Тауарларды ақшаның көмегімен өлшеуге болады, өйткені олар адам еңбегінің өнімі.
Ақша төлем құралы тауар айналысы ақша қозғалысымен байланысты. Бірақ ақша қозғалысы міндетті түрде тауар қозғалысымен бір уақытта тоғысуы тиіс емес. Ақша құнның еркін формасында көрінеді. Олар өткізу процесін еркін аяқтайды. Ақшаның қозғалысы тауар қозғалысынан ерте немесе кеш жүруі мүмкін. Егер тауар мен ақшаның қарама - қарсы қозғалысы болмаса, яғни тауар төлем ақы түскенге дейін сатып алынған немесе керісінше болса, онда бұл жағдайда ақшалар төлем құралы қызметін атқарады.
Ақшалар төлем құралы ретінде тек қана тауар айналысына ғана емес, сонымен қатар қаржы - несие қатынастарына да қызмет етеді.
Ақша белгілері әр түрлі жағдайда қамтамасыз етіледі. Қолма - қол тұтыну заттары жәнне қызметтер жиынтығымен қамтамасыз етіледі. Егер нағыз ақшалар айналыста өзінің меншікті құнының арқасында жүрсе, ал қағаз ақшалар айналыс процесінде нарықтық құнға ие болады. Мемлекет сол елдің шеңберінде ғана оларға еріксіз өзіндік құн белгілейді. Бұл жерде ол ерікті түрде ақша бірлігінің номиналды құнын белгілеп, кез келген купюраларды шығаруы мүмкін.
Ақшалар ешқашан да алтынға ауыстырылмаған. Бірақ кейбір жағдайларда мемлекет айналысқа шығарылған қағаз ақшаларды толық номиналдық бағасы бойынша алтынға ауыстырған кездері болған.
Қағаз ақшалардың өздерінің меншікті құны болмағандықтан да, олар айналыс саласындағы ақшаның қызметтерін толық құнды ақшалардың қызметтері арқылы атқарады. Жалпы алғанда қағаз ақшалардың құнсыздануы тұрақсыз экономикаға тән.
Ақша өзінің дамуы барысында екі түрге бөлінеді:
* толық құнды ақшалар (нағыз ақшалар);
* толық құнсыз ақшалар (құндық белгілері).
Толық құнды ақшалар (нағыз ақшалар) - номиналдық құны оны дайындауға кеткен нақты құнымен сәйкес келетін ақшалар.
Металл ақшаларға: мыстан, күмістен және алтыннан жасалғандары жатады. Металл ақшалар әр түрлі нысанда болған. Монета түріндегі нысаны - бұл олардың соңғы нысаны. Монетаның бет жағы - аверс, артқы жағы - р еверс және жаны - гурт деп аталады.
Толыққұнсыз ақшалар (құнның белгілері) - номиналдық құны нақты құнынан, яғни олардың өндірісіне кеткен қоғамдық еңбектен жоғары болып келетін ақшалар.
Оларға мыналар жатады:
* құнның металдық белгілері - арзан бағалы металдардан жасалған ұсақ монеталар, мысалға жез, алюминий т.б. монеталар;
* құнның қағаздан жасалған белгілері.
Құнның қағаздай белгілері екіге бөлінді: қағаз ақшалар және несиелік ақшаларға.
Ақша экономикадағы рөлін өзінің атқаратын негізгі қызметтері арқылы орындайды. Ақшаның әр қызметі тауар айырбасы үдерісінен туындайтын тауар өндірушілердің нысаны ретінде ақшаның әлеуметтік және экономикалық мазмұнының белгілі бір жақтарын сипаттайды.
Ақшаның қазіргі экономикадағы атқаратын қызметтеріне мыналар жатады:
1. құн өлшемі және баға масштабы;
2. айналыс (айырбас) құралы;
3. төлем құралы;
4. қорлану және қор жинау құралы;
5. дүниежүзілік ақша.
Ақша жүйесі - белгілі бір елде қалыптасып, әдетте заңмен бекітілетін ақша айналымын ұйымдастыру түрі. Елдегі жалпыға бірдей балама ретінде қабылданған асыл металға және ақша айналысының негізіне қарай ақша жүйесі екі түрге бөлінеді.
Ақша жүйесінің өзіне тән типтері және элементері болады. Ақша жүйесінің типі - бұл ақшаның қандай нысаны болуын сипаттайды. Осыған байланысты, ақша жүйесінің төмендегідей типтерін бөліп қарайды.
* металл ақша айналысы, яғни мұндай ақша тауары тікелей айналыста бола отырып, ақшаның барлық қызметтерін атқарады, ал несиелік ақшалар металға ауыстырылады;
* несиелік және қағаз ақшалар жүйесі, яғни алтын айналыстан алынып тасталып, оның орнына несиелік және қағаз ақшалар айналысқа түседі.
Металл ақша айналысы екіге бөлінеді:
* Биметализм;
* Монометаллизм.
4. Нарық ұғымы жіктелуі нарықтық экономиканың артықшылығы мен кемшіліктері
Нарық - тауар айналымының процесінде жүзеге асатын тауар ақшаға және керісінше ақша тауарға айналатын экономиканың саласы, АӨК - гі өндірілген өнімді сатып алу - сатудың өзара байланысты актілерінің жиынтығы.
Нарық өзара байланысты бірнеше қызмет атқарады.
- реттеушілік қызметі - нарық арқылы өнімді өндіруге кеткен шығындарға есептеу жүргізіледі;
- ынталандырушылық - баға төмендеген кезде өндірушілер өнім өндіруді қысқартып жаңа техниканы, технологияны енгізу, еңбекті ұйымдастыру жетілдіру арқылы шығындарды азайту мүмкіндігін іздей бастайды;
- баға белгілеу - сұраныс пен ұсыныс әсерінен баға ауытқып отырады;
- делдалдық - нарық арқылы өндірушілер мен тұтынушылар арасында байланыс орнайды;
- ақпараттық - баға арқылы тауарды өндірудің технологиялық дәрежесі мен шығындары шаруашылық әрекеттің неғұрлым тиімді бағыттары туралы экономикалық ақпарат беріп отырады.
Нарықтың субъектілері: үй шаруашылығы, фирмалар (кәсіпорныдар) және мемлекет.
Нарық объектілері: тауарлар мен қызмет көрсету, өндіріс факторлары, ақша, бағалы қағаздар.
Инфрақұрылым - қалыпты жұмыс істеуді, қоғамдық еңбек бөлімі процесінде пайда болатын технологиялық, өндірістік, экономикалық және ұйымдық байланыстарды жүзеге асыратын халық шаруашылық салаларының жиынтығы. Оларға: транспорт; байланыс; электрмен, газбен, жылумен қамтамасыз ету желілері; коммуникациялар; материалдық-техникалық жабдықтау; сауда дайындау; ақпараттық қызмет көрсету.
Нарықтың инфрақұрылымы.
Нарықтың артықшылықтары:
- ресурстардың тиімді орналастырылуы,
- ҒТП жетістіктерін шығындарды төмендету мақсатында пайдалану,
- бағаны төмендету мақсатындағы бәсекенің дамуы,
- қажетті мөлшерде және жоғары сапамен түрлі талаптарды қанағаттандыру қабілеттілігі;
кемшіліктері:
- қоғамдық проблемаларды шешпейді,
- жұмыспен қамтамасыз етпейді,
- бағаның тұрақтылығы мен табыстың алынуына кепілдік бермейді.
Сұраныс - адамдардың белгілі бір уақыт аралығында, тиімді бағаға тауарларды сатып алуға талабы мен қабілеттілігін айтамыз.
Ұсыныс - сатушылардың нарықта тауарларды сату үшін ұсынуындағы талабы мен қабілеттілігі.
Сұранысқа әсер ететін бағадан тыс факторлар:
- тұтынушылар табысы,
- тұтынушылардың талғамы,
- жарнамаға жұмсалатын шығындардың ауытқуы,
- бағаны және тапшылықты күту,
- сатып алушылар саны.
Ұсынысқа әсер ететін факторлар:
- ресурстар бағасы,
- технология,
- бағаны және тапшылықты ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz