Төлдер ауруларының алдын алу қағидалары жайлы

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі бөлім

1. Иммуноглобулиндердің төл организміне әсері
2. Бұзау диспепсиясы
3. Төлдердегі рахит ауруы

ІІІ. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

Соңғы жылдары төлдердің организмінде дамитын иммундық жетіспеушілікке деген қызығушылық теориялық және тәжірибелік жағынан ветеринария саласында маңызды орын алуда. Ондай жағдай көптеген әдеби деректерде иммундық дефицит деп бағалануда.
Алғашқыарнайыантиденені Беринг пен Китозато 1890ж. ашты. Антиденелеркөбінесе гамма-глобулин фракциясындаорналасады. Иммуноглобулин молекуласы 2 ауыр (Н) және 2 жеңілтізбектентұрады. Оларөзарадисульфидтібайланыспенбайланысқан. Жеңілтізбектің – каппа және лямбда, 2 ауыртізбектің – альфа, гамма, мю, эпсилон, дельта түрлеріболады. Иммуноглобулинніңгетерогенділігікостанттыбөлігіменбайланысты. Олариммуноглобулиндердіңкласстарын, түрін, қызметтерінанықтайды. Ig-н молекуласыыдырағанда 3 фрагмент пайдаболады: 2Fab – фрагмент, бірҒс-фрагмент түзіледі. Вариабельдік 2 Fab-фрагментпенбайланысады. Fab-фрагменттіңаяғындагипервариабельдібөліктерорналасады. Оларантигендібайланыстыратынактивті орта түзеді. Ғс-фрагмент лейкоциттердіңҒс-рецепторыменбайланысады.
IgM – пентамер, барлықIg-ніңішінде 5-10% құрайды, еңтөменгідәрежеліарнайылығыменсипатталады. В-клетканыңбетіндеантигенменбайланысуғамүмкіндікбереді. Оларбіріншіиммундыжауаптүзеді, ағзаныңантибактериалдықорғанысынақатысадыжәнекейбіраутоиммундыаурулардакомплементтібелсендіреді. Қалыптыжағдайдаадамсарысуында 1-2 г/л болады. комплементтіңклассикалықжолыменэффективті активатор болыптабылады.
IgG-дің молекулалық массасы өте төмен, сарысулық иммуноглобюулиндердің негізгісі. Барлық иммуноглобулиннің ішінде 75-85% құрайды. IgG-дің белсенді орталықтары антигенге аса биік авидтілігімен сипатталады.Олар екіншілік антигендік стимуляциядан кейін түзіледі. Сондықтан олардың мөлшері бактериалды инфекцияда жоғарылайды; плацента арқылы өтеді және ісікке қарсы иммунитетке, трансплантатты қабылдамауына қатысады және макрофагтарды опсонирлеуге, аллергиялық реакцияда комплементті байланыстырады. Қалыпты жағдайда адам сарысуында 7-16,8 г/л болады.

1. М.А. Молдағулов, А.Н. Ермаханов, Ө.К. Есқожаев, А.З. Дюсембаева т.б. Жануарлар ауруларының клиникалық диагностика. оқу құрал – Алматы, 2007
2. Д.Т. Рахимжанова Ветеринариялық клиникалық диагностика. Оқулық- Астана, 2008
3. А.М. Смирнов, П.Я. Конопелько, Р.П. Пушкарев, В.С. Постников, Н.А. Уразаев, И.М. Беляков, Г.Л. Дугин, В.С. Кондратьев Клиническая диагностика внутренних незаразных болезней животных. Москва ВО «Агропроминиздат» 1988
4. Учебник под рекадцией А.М. Смирнов. Клиническая диагностика внутренних болезней седьскохозяйственных животных. – М..: Колос, 1991
5. В.М. Данилевский Внутренние незаразные болезни сельскохозяйственных животных М. «Колос» 1992 г. , с. 22- 43.
6. В.М. Данилевский Практикум по внутренним незаразным болезням сельскохозяйственных животных М. «Колос» 1992 г. , с. 188- 209, с. 234 - 251.
7. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, VIII том.
8. Бес жүз бес сөз.— Алматы: Рауан, 1994 жыл. ISBN 5-625-02459-6
9. Шаңырақ : Үй-тұрмыстық энциклопедиясы. Алматы : Қаз.Сов.энцикл.Бас ред., 1990 ISBN 5-89800-008-9