Стиль және шығармашылық ерекшеліктері жайлы

І. Кіріспе.
ІІ. Негізгі бөлім.
А) Стилистика ғылымындағы функционалды белгісі жағынан қаралған стильдердің бес түрі.
Ә)Қазақ әдебиеттануындағы стиль мәселесі.
ІІІ.Қорытынды.

«Стиль» — стилистиканың негізгі орталық ұғымы. Стилистика ғылымында оның көптеген түсінігі бар. Олай болу себебі, біріншіден, стилистика ғылымының тарихи даму жағдайымен түсіндірілсе, екіншіден, «стиль» ұғымының күрделілігінен туындайды.
Дәстүрлі практикалық стилистикада «стиль» термині тілдің нормативті-стилистикалық ережелеріне сәйкес келу дәрежесін білдіреді (мысалы, «жақсы стиль», «жаман стиль»). Стиль терминінің кең мағынасы — сөйлеу мәнерін білдіріп келсе, тар мағынасы - жеке шығарманың немесе жазушы шығармашылығының тілдік ерекшелігі (көркем әдебиет стилистикасы тұрғысынан алғанда) дегенді білдіреді. Соңғы мағынасында «стиль» термині әдебиеттік стилистикада да қолданылады.
Барлық жағдайда да «стиль» термині тілдік қолданымға байланысты айтылады. Стильді тілдің стилистикалық бояуға ие құралдарының жиынтығы ретінде түсіну тілдік құрылымның стилистикалық белгілеріне арнайы назар аударудан туған түсінік.
Ғылымда «тіл стилі», сөйлеу стилі» ұғымдары да бар. Тіл стильдері мен сөйлеу стильдерінің ерекшеліктері тіл мен сөйлеудің ерекшеліктеріне сәйкес келеді. Тіл — қатынас құралы, сөйлеу — сол құралдың іске асуы, яғни белгілі бір қызметтегі көрінісі. Сондықтан сөйлеу стильдері дегенді тіл стильдерінің іске асуының нәтижесі, іс жүзіндегі көрінісі деп қарауға болады. Сөйлеу стилъдері әр уақытта жанрлармен байланысты болып келеді.
Тіл стильдері, сөйлеу стильдері, сөйлеу жанрлары арасындағы тәуелділікті мынадан байқауға болады. Тіл стильдері сөйлеу стильдерімен сәйкесті болса, соңғыларының нақты көрінісі сөйлеудің әртүрлі композициялық формаларында немесе жанрларында жүзеге асады. Стиль тілді қолданудың нақты үлгісі болғандықтан, онда ұлттық тілдің ерекшеліктері де көрініс табады.
Көне дәуірлерде-ақ шешендер, жазушылар, ғалымдар мынаны байқаған: тілдік құралдардың қайсы бір түрін таңдау қарым-қатынастың шартына, сипатына, тақырыбына, міндетіне байланысты туындап отырған. Тіл құралдары бұл тұрғыдан грамматика заңдарына ғана сәйкес болмай, қарым-қатынастың жағдайлары мен мақсатына да сәйкес болып келуі керек. Соған байланысты тіл құрамында бірте-бірте қолданыстың мақсаты мен саласына сәйкес туындайтын ерекшеліктер қалыптаса бастайды.

1. Борев Ю. Б. Эстетика. – Ростов н/Д., 2004. – 704 с.
2. Гегель В. Ф. Эстетика. – М: Искусство, 1968, в 4-х т. 1 т. – 676 с.
3. Нұрғалиев Р. Арқау. 2 т. – Алматы: Жазушы, 1991. – 576 б.
4. Виноградов В. Стилистика. Теория поэтической речи. Поэтика. – М., 1963. – 255с.
5. Байтұрсынов А. Ақ жол. – Алматы: Жалын, 1991. – 464 б.
6. Жұмалиев Қ. Стиль – өнер ерекшелігі. – Алматы, 1966. – 384 б.
7. Мәшһүр-Жүсіпов Қ. Қазақ лирикасындағы стиль және бейнелілік. – Павлодар: Павлодар университеті баспасы, 1999. – 384 б.
8. Әбдірахманова Т. Қасым Аманжоловтың поэтикасы. – Алматы, 1976. – 298 б., Кәрібаева Б. Қара өлең және лирика. – Алматы, 2001. – 173 б.
9. Лармин О. В. Художественный метод и стиль. – М.: МГУ, 1964. – 271 с.
10. Майтанов Б. Сөз сыны. – Алматы, 2002. – 344 б.
11. Әбдіраштың Жарасқаны. Құлпытас. – Алматы: Атамұра, 2001. – 360 б.
12. Мырзабеков К. Менің мұңым – махаббат. – Алматы, 2003. – 192 б.