Қазақ фразеологиясының стильдік ерекшеліктері;.Қазақ фразеологизмдерінің қалыптасуындағы ұлттық мәдени маңызы бар түпдеректер;.Фразеологизмдердің көркем әдебиетте қолданылуы

Кіріспе
Қолданылған әдебиеттер

Қазақ тіл білімінде, түркологияда да фразеологияның жалпы проблемалары бұл күнге дейін түбегейлі зерттеліп, өзінің тиянақты шешімін тапқан жоқ деуге болады. Аталған категория дұрысы, лексикалық тұрғыдан зерттеліп келді.
Қазақ фразеологиясының тіл ғылымының бір саласы ретінде қалыптасып, дамуы және зерттелуі академик І.Кеңесбаевтың есімімен тығыз байланысты. Ол сонау 40-жылдардан кейін-ақ түркітануда фразеология, фразелогиялық тіркестер, табиғалы жөнінде ғылыми түсінік қалыптастырады. Оның көлемі зерттеулерінен соң, бірсыпыра түркі тілдес халықтар тіліндегі түрлі фразеологизмдерді талдап, даму бағытын саралау өзге ұлттардағы тілші ғалымдардың үлесіне тиді.
І.Кеңесбаевтың 1977 жылы «Қазақ тілінің фразеологиялық сөздігінің» шығуы тек қана қазақ тіліндегі үлкен жетістік қана емес, туыстас тілдер үшін де көш бастағанын атап кету керек.
І.Кеңесбаев фразеологияны тілді құрамды бөлшектерінен, тіл ярустарынан бөліп алмайды, тілдің сол бөлшектерінен түбірлі айырмасын, бас белгілерін анықтайды.
Фразеологиялық тұлғалар мағынасының эмоционалды компоненті – олардың семантикалық құрылымындағы негізгі коннотациялардың бірі. Образды метафоралық, экпрессивті және стилистикалық мағыналармен қатар бұл коннотация фразеологиялық тұлғалардың стилистикасында маңызды орын алады. Түсіндірме, фразеологиялық сөздіктерде фразеологизмдердің мағыналық құрамының маңызды бөлімі қамтылу керек. Шындығында, бұл мәселе жеріне жеткізіле берілмей жүр. А.И.Молотков «Орыс тілінің фразеологиялық сөздігіне» кіріспе мақаласында: «Сөздікте фразеологизмдердің эмоционалды-экспрессивті бағасы өте шектеулі түрде беріледі... Бұл шектеу әр фразеологизмнің айқын эмоционалды-экспрессивті сипаттамасы туралы айтылған негіз жоқтың қасы және осы қатынаста белгіні қалыптастырудың қиындығымен түсіндіріледі. Әйткенмен де, кейбір фразеологизмдер сөздікте әзіл, мысқыл, тұрпайы, жақтырмау, дөрекі т.б. белгілермен көрсетілген. Мұндай белгілердің қойылуы фразеологизмдердің эмоционалды-экспрессивті реңктері туралы мәселенің шешілуіне практикалық жақтан келуін ғана білдіреді»[1, 125б.].

1. Кеңесбаев І. Фразеологиялық сөздік. – Алматы: Арыс, 2007. – 800 б.
2.Болғанбаев Ә. Қазақ тілінің лексикологясы. – Алматы: Мектеп, 1988. – 218 б.
3.Смағұлова Г.Н. Мағыналас фразеологизмдердің ұлттық-мәдени аспектілер-Алматы Қазақ университеті,1998.-200 бет
4.Қалиев Ғ, Болғанбаев Ә. Қазіргі қазақ тілінің лексикологиясы мен фразеологиясы. Алматы: «Сөздік- Словарь»,2006.-264 бет
5 Аймауытов Ж. Шығармалар жинағы. Алматы: Жазушы, 1989. 560 б.
6 Майлин Б. Бес томдық шығармалар жинағы. Алматы: Жазушы, 1986.
7 Бөкей О. Таңдамалы шығармалар жинағы. Бірінші том. Алматы: Жазушы, 1994. 496 б.

Пән: Тілтану, Филология
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 12 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Бiлiм және ғылым министрлiгi

Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

CӨЖ

Тақырыбы: Қазақ фразеологиясының стильдік ерекшеліктері;.Қазақ
фразеологизмдерінің қалыптасуындағы ұлттық мәдени маңызы бар
түпдеректер;.Фразеологизмдердің көркем әдебиетте қолданылуы.

Орындаған: Қасымбекова А.А.

Тексерген:Қабылқақ А.А

Тобы:ФИ-403

Семей, 2015жыл

Қазақ тіл білімінде, түркологияда да фразеологияның жалпы проблемалары
бұл күнге дейін түбегейлі зерттеліп, өзінің тиянақты шешімін тапқан жоқ
деуге болады. Аталған категория дұрысы, лексикалық тұрғыдан зерттеліп
келді.
Қазақ фразеологиясының тіл ғылымының бір саласы ретінде қалыптасып,
дамуы және зерттелуі академик І.Кеңесбаевтың есімімен тығыз байланысты. Ол
сонау 40-жылдардан кейін-ақ түркітануда фразеология, фразелогиялық
тіркестер, табиғалы жөнінде ғылыми түсінік қалыптастырады. Оның көлемі
зерттеулерінен соң, бірсыпыра түркі тілдес халықтар тіліндегі түрлі
фразеологизмдерді талдап, даму бағытын саралау өзге ұлттардағы тілші
ғалымдардың үлесіне тиді.
І.Кеңесбаевтың 1977 жылы Қазақ тілінің фразеологиялық сөздігінің шығуы
тек қана қазақ тіліндегі үлкен жетістік қана емес, туыстас тілдер үшін де
көш бастағанын атап кету керек.
І.Кеңесбаев фразеологияны тілді құрамды бөлшектерінен, тіл ярустарынан
бөліп алмайды, тілдің сол бөлшектерінен түбірлі айырмасын, бас белгілерін
анықтайды.
Фразеологиялық тұлғалар мағынасының эмоционалды компоненті –
олардың семантикалық құрылымындағы негізгі коннотациялардың бірі. Образды
метафоралық, экпрессивті және стилистикалық мағыналармен қатар бұл
коннотация фразеологиялық тұлғалардың стилистикасында маңызды орын алады.
Түсіндірме, фразеологиялық сөздіктерде фразеологизмдердің мағыналық
құрамының маңызды бөлімі қамтылу керек. Шындығында, бұл мәселе жеріне
жеткізіле берілмей жүр. А.И.Молотков Орыс тілінің фразеологиялық
сөздігіне кіріспе мақаласында: Сөздікте фразеологизмдердің эмоционалды-
экспрессивті бағасы өте шектеулі түрде беріледі... Бұл шектеу әр
фразеологизмнің айқын эмоционалды-экспрессивті сипаттамасы туралы айтылған
негіз жоқтың қасы және осы қатынаста белгіні қалыптастырудың қиындығымен
түсіндіріледі. Әйткенмен де, кейбір фразеологизмдер сөздікте әзіл, мысқыл,
тұрпайы, жақтырмау, дөрекі т.б. белгілермен көрсетілген. Мұндай белгілердің
қойылуы фразеологизмдердің эмоционалды-экспрессивті реңктері туралы
мәселенің шешілуіне практикалық жақтан келуін ғана білдіреді[1, 125б.].
Тілімізде көкейге қонымды көркем, орамды алуан түрлі тұрақты сөз
тіркестері кездеседі. Тіл қатынасына жататын қат-қабат тіркес тіздектерді
халық орынды пайдаланады. Мақал-мәтелдер мен барабар жоғары бағалап оларды
қастерлей сақтап келеді.
Фразеологизмдер-кемінде екі сөздің тіркесуінен жасалған біртұтас, құрамы
мен құрылымы тұрақты, даяр қалпында қолданылатын тілдік единица. Олардың
қатарына мысалы, қас қаққанша, тайға таңба басқандай, ат үсті қарау,
үріпауызға салғандай, көзді ашып-жұмғанша тәрізді тұрақты сөз тіркестері
енеді. Бұл фразеологизмдердің әрқайсысы сөздердің бір-бірімен тіркес
жұмсалуынан жасалғанмен мағынасы жағынан біртұтас, құрамы мен құрылым
жағынан тұрақты единица ретінде ұғынылады. Қазақ тіл білімінде,
тюркологияда, фразеологияның жалпы проблемалары бұл күнге дейін түбегейлі
зерттеліп, өзінің тиянақты шешімін тапқан жоқ.
Фразеологизмдер-сөйлеу тілінде де, жазу тілінде де көп
қолданылатын қажетті құрылыс материалы. Ал оның бейнелегіш-
мәнерлегіштік сипаты әсіресе көркем және публицистикалық шығармаларда
айқын көрінеді. Фразеологизмдер- сөз шеберлері суреткердің көркем
образ жасу үшін қолданатын эмоционалды-экспрессивті құралы.
Ғылыми стильде тұрақты сөз тіркестері образдылық-мәнерлегіштік
қызмет атқармайды, олар көбінесе белгілі бір заттың , ұғымның аты
ретінде жұмсалады. Ал көркем шығармада, публицистикада,
фразеологизмдер белгілі стильдік мақсатта, жалпы халықтық формада
және өңдеумен қолданылады. [2, 56б.].
Қазақ тіліндегі тиянақты тіркестер-тіл ішінде өз заңдылықтарына сәйкес
өмір сүретін айрықша категория. Олардың әр алуан ірілі-ұсақты ерекшеліктері
мен айырым белгілерін зерттейтін дербес пән-фразеология. Фразеология
жөнінде филология ғылымының докторы К.Ахановтың пікірлері көңіл аударарлық.
Тіл біліміне кіріспе (Алматы, 1997) фразеологияны біраз қарастырады. Ол
жалпы фразеологияны негізінен екі топқа бөледі де, бірін-еркін сөз тіркесі,
екіншісін-тұрақты фразеологиялық тіркес деп атайды. Мұның алдыңғысын
синтаксистің құрамына талдап, кейінгісін лексиканың құрамында сөз етеді. [
3. 255]
Сөйтіп, фразеология деген терминнің екі түрлі мағынасын ашып көрсетеді.
Біріншіден белгілі бір тілдегі тұрақты фразеологиялық сөз тіркестерінің
жиынтығы дегенді білдірсе, екіншіден, сол тіркестер жиынтығын ғылыми түрде
зерттеп талдайтын ілім мағынасында түсініледі. Автор тұрақты тіркеспен
еркін тіркестердің айырмасын нақты талдайды. Фразеологизмдерге тән мынадай
нақты, басты ерекшеліктерді көрсетеді:
Тұрақты сөз тіркестерінің құрылымындағы сөздердің орнына қарағанда,
әлдеқайда тұрақты, бекем болады.
Фразеологизмдер – ұлттық тілдің айқындығын, дәлдігін, икемділігін,
бейнелегіштік күшін көрсететін фразеологиялық тұлғалар. Тілдегі мұндай
мағыналас тіркестерді пайдаланып, шығарманың көркем тілінің керегіне жарату
сөз шеберлерінің міндеті. Ал белгілі бір жазушы тіліндегі мағыналас
фраеологизмдерге талдау жасау – оның тұрақты тіркестерді талғап, таңдап
пайдалану принциптері мен озіндік стиліне тән сөз қолдау ерекшеліктерінен
көп мағлұмат береді. Мәселен, пародия, шымшыма шумақтар, әзіл-оспақ
төңірегінде мұндай өзгешеліктер бірден көзге шалынады. Мұндағы
фразеологиялық синонидер үлесі – ойдың тереңдігі мен ішкі қуатын күшейтуде
таптырмайтын тіркестер екендігі. Тегінде көркемдік тұрғысынан көркем
мәтіннің тілдік талдауларының ең сүбелі жері – фразеологизмдер. мәтін
ішінде мәтін болатын тұрақты тіркестер табиғаты, окказионалдық қолданыста
тым образддылыққа негізделім,сөйлеу стандартына сай келмей тұрғандай
болады. Бірақ мұнда мына ерекшеліктерге назар аудару керек. Фразеологизмдер
өз табиғатында қоршаған айналаны, дүниені қабылдауда адамның ұлттық мәдени
ойлау ерекшелігін аңғартып жүреді. Рухани әлемнің үзік-үзік бөліктері сол
ұлттың мәдениетінде сақталып қалады.
• Түйені түгімен жұтып, шелектеп арақ ішкен сенен гөрі иманды. Қартайса
да аттан түспей, көштен қалмай келеді (О.Бөкеев).
• Өліспей беріспек емес, тастай қатып, халықтың барша дәулеті құйылған
қазанның құлағынан айрылар сыңай танытпайды
Мұндағы қазаның құлағынан айрылмау соны образ, жаңа тіркес, авторлық
қолданыстың сәтті үлгісі. Қазан сөзінің коннатациясына орай, соңғы
уақытта қазақ тілінде тұрақталған тіркестер бар. Мысалы: қара қазанда
қайнап өсу, қазанның құлағын ұстау, қазанның құлағынан айырылмау. Абай
фразеологиясын зерттеген ғалым Р.Сыздық Фразеологизмдер – сандаған жылдар
мен ғасырлардың қазынасы, бұл бір жағынан, екінші жағынан, ол жеке
қаламгердің табысы, еңбегі, ізденісі - дейді. [3. 95].
Фразеологиялық материялдар үшін ұлттық мәдени маңызы бар түп деректер
төркінінің бірі – қазақтардың қазіргі интелектуалдық рухани мұрасы екенін
естен шығармау керек.
Авторлық қолданыста окказионал фразеологизмдердің мағыналарында ұлттық
мәдени ойлау ерекшеліктер, стереотиптер арқылы тұтастай ұлт менталдығын
айқындайтын тұрақты тіркестер тобы жиі корінеді. Уақыт өте келе олар
фразеологиялық қорға қосылуы мүмкін.
Тіл арқылы мәдениеттанудың ғылыми бағыттары туралы мынаны айтуға болады.
Ғалымдардың айтуына қарағанда, мәдениет сөзіне екі жүзден астам ғылыми
анықтама берілген екен. Әдетте материалдық және рухани деп екіге бөлінетін
бұл ұғымның соңғы жылдары жан-жақты зерттеле бастауы – ұлттың өркениет
заманынында өз орнын анықтауға, өз орнын алуға ұмтылуымен сипатталады.
Бұрынғы кеңестік дәуірдегі Кеңестік мәдениетке біріктірілген көп ұлттың
төл мәдениеті (ұлт мәдениеті) біртұтас идеологиядан құтылып, тіл арқылы өз
тамырын туған топырағынан іздестіруде.
Мәдениет көптеген пәндер жиынтығында қарастырылады. Мәселен, қазақ
мәдениеті туралы айтса, көшпелі қазақтың материалдық өндіріс жүйесі, оның
өткен өмірі – тарихымен, жер жағдайы – географиясыиен, дүниетанымы –
философиямен, ойлау жүйесі – психологиямен, өнері - әдебиетімен, т.б.
ғылыми салаларымен ұштасып жатады. [ 4.56]
Мәдениеттің рухани түрі ғасырлар бойы ұрпақтан ұрпаққа беріледі. Бұл
әдетте, дәстүр, дәстүр жалғастығы деп танылады. Соған орай, әр ұлттық
өзіндік бітім-болмысын, қадыр қасиетін, басқалардан ұлт ретінде
айырмашылықтарын, бүгінгі тілмен айтсақ, менталитетіне қарап ажыратады.
Мәдениет пен өркениет (цевилизация) кей тұста бірінің орнына бірі
ауыстырылып қолданыла береді. Тіпті мағыналас болып кеткендей. Алайда бұл
екі сөзді шатыртырмау керек. ХХ ғасыр өркениет ғасыры десек, бұл кездегі
мәдениет өзіндік ерекшеліктерімен басқалай дамыды. Өркениеттілікке тән
жағдай қоғамның жоғары әлеуметтік, материалдық дамуы десек, мәдениет ұғымы
бұл арада ұлттық рухани ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.