Тәрбиесі қиын оқушыларға жүргізілетін психопрофилактикалық жұмыс туралы

Жоспары:
Кіріспе
Негізгі бөлім
Психогигиена мен психопрофилактика тарихы.

Кіріспе
Психогигиена,психопрофилактика -медициналық психологияның іс-әрекет түрлері ретінде. Психогигиена түрлері. Психопрофилактика деңгейлері. Қорытынды Глоссари. Кіріспе Қазіргі кезеңдегі психология қалыптасудың әр түрлі сатысында тұрған және тәжірибенің түрлі салаларымен байланысқан ғылыми пәндердің тармақталған жүйесін білдіреді. Әдетте, психология салаларын жіктеудің негізгі принципі деп әрекеттегі психиканың даму прингципін айтады. Сондықтан психология салаларын жіктеудің негізі ретінде адамның іс әрекетінің сан алуан түрлерін пайдаланады. Медициналық психология дәрігердің іс әрекетнің және аурудың мінез ¬ құлқының аспектілерін зерттейді. Ол мынадай бөлімдерден тұрады: психикалық құбылыстардың мидың физиологиялық құрылымдарына қатынасын зерттейтін нейропсихологиядан; Адамның психикалық әрекетіне дәрілердің әсер етуін зерттейтін психофармологиядан; Адамның денсаулығы мен оны нығайтуға арналған шараларды жүзегеи асыру жүйесін, оның әдіс тәсілдерін айқындатын психопрофилактика және психогигиенадан; Адамның психикалық ауытқушылықтарын зерттейтін пстопсихологиядан; Психикалық ауытқушылықтары бар адамдардың өзіндік психикалық ерекшеліктерін зерттеп, психотерапевтикалық көмек көрсететін клиникалық психологиядан; Психогигиена (психо... және гр.hygienos — емдік) — дені сау адамдарды психикалық жүйке ауытқушылығынан, психикалық зақымнан сақтандыру үшін арнайы көмек көрсететін медициналық психология саласы. Адамның психикалық дамуына және күйіне, жұмыс қабілетіне, өмірінің ұзақтығына оң және теріс әсер ететін әлеуметтік, тұрмыстық, өндірістік, психологиялық және т.б. жағдайларды зерттейді. Психогигиенаның мақсаты — қиыншынық кезде және күнделікті әурешілікте адамның жүикесін жұқартатын, психикалық ауытқушылыққа ұшырататын психоз бен невроздан сақтандыру. Психогигиена мен психопрофилактика тарихы. Психогигиена(гигнейя – көне гректердің денсаулық құдайы) – дегеніміз адамның психикалық қызметіне қолайлы жағдай жасайтын, оның психикалық денсаулығын сақтап және нығайтатын шаралар комплексі. Психопрофилактика дегеніміз – психикалық аурулардың, невроздардың алдын алу, оларды үдетпеу. Көне заманның дәрігерлері ми мен дене қызметін қамтитын жалпы гигиена. Өткен замандағы шетелдік психиатрлар Эскироль, Морель Крепелин психогигиена мен психопрофилактиканы дамытуда көп еңбек сіңірді. Жиырмасыншы ғасырдың екінші жартысында Ресейде психогигиена сұрақтарымен шұғылдана бастайды. 1881 жылы Петербургте И.В.Маляревский мектептегі психогигиеналықтәрбие туралы психиатрлар қоғамында баяндады. 1887 жылы Ресейдің психиатрлардың бірінші съездінде психогигиена мен психопрафилактика туралы мәселе толығынан талқыланды. Психогигиена мен психопрофилактика сұрақтарына XIX – XX ғасырларда Ресей психиатрлары Н.П.Мержеевский., И.А.Сикорский., С.С.Корсаков., артынан В.М.Бехтерев көп назар аударды. Совет денсаулық сақтау мекемелері алғашқы жылдардан бастап психогигиена мен психопрофилактикаға үлкен мән берді. Жалпы мемлекеттік психогигиеналық және психо-профилактикалық шаралар бізде де, шет елдерде де Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымының нұсқауы бойынша өткізіледі. Жиырмасыншы ғасырдың белсенді нерв- психикалық аурулар мен инфекцияға қарсы күрестердегі жетістіктерге жетуге болады деген тұжырым жасалды. Психогигиена жалпы гигиенаның бір бөлігі бола тұра, айналадағы ортаның әлеуметтік, өндірістік, тұрмыстық себептердің адам психикасына ететін әсерін тексерді. Жер жүзінде кең талқыланып жатқан экология проблемалары жалпы гигиеналық және психогигиеналық сұрақтармен байланысты. Психогигиена еңбек пен педагогикалық психологиямен , еңбекті, тұрмыс, отбасы, некені, жүкті және бала емізетін әйелдерді, жыныстық тәрбиені, кәрілікті қорғауға әсер етеді. Психогигиена мен профилактика өзара тығыз байланысты, сондықтан бұлардың объектілерін ажырату қиындыққа түседі. Психогигиена және психопрофилактика мәселелерімен барлық дәрігерлер шұғылданады, әсіресе псхиатрлар, педиатрлар, гигиенистер. Бұл мәселелердің көбі тек емдеу ғана емес әлеуметтік – реабилитациялық көмек , сау өмірді насихаттайтын диспансерлік (психоневрологиялық , наркологиялық, онкологиялық, туберкулез және тағыда басқа) мекемелерде шешіледі. Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы бірінші, екінші және үшінші дәрежедегі психопрофилактиканы бөліп шығарды. Біріншісіне психикалық сау адамдарда нерв – психикалақ аурулар дамуының алдын алу шаралары. Екіншісіне – басталған құбылысты үзуге, аурудың қайталауына қарсы шаралары жатады. Үшіншісі мүгедек болудың алдын алу шаралары. Бұларды реттеуші - психикалық денсаулық сақтау орталық мекемелері. Тұқым қуалауышылықта кемшілігі болғандықтан кемтер балалардың тууының , нерв – психикалық және басқа аурулардың алдын алуда медико – генетикалық лабораториялар мен кабинеттердің алатын орны зор. Психогигиена,психопрофилактика -медициналық психологияның іс-әрекет түрлері ретінде. Медициналық психологияның салалары, жүйке психикалық және психосоматикалық аурулардың алдын алу, сондай-ақ психо-жарақаттық шұғыл реакцияларды жеңілдету мақсатында, іс жүзінде сау адамдарғамамандандырылған көмек көрсету міндетін атқарады. Психогигиена және психопрофилактиканың әдістеріне консультациялық орталықтар, сенім телефондары және сау адамдарға психологиялық көмек көрсетуге бағдарланған басқа да ұйымдардың шеңберінде жүргізілетін психокоррекциялық жұмыс, тәуекел топтары деп аталатындарды анықтау және олармен профилактикалық жұмыс жүргізу мақсатындағы жаппай қараулар, тұрғындарға ақпарат беру және т.б. қамтылады.

Пайдаланылған әдебиеттер: 1. Абрамова Г.С. Введение в практическую психологию. Брест, 1993. 2. Блейхер В.М., Крук И.В., Боков С.И. Практическая патопсихология: Руководство для врачей и медицинских психологов. Ростов-н/Д.: Феникс, 1996. 3. Блейхер В.М., Боков С.Н. О психологическом образовании врачей // Психологический журнал. 1997. Т. 18. № 3. С. 173-175. 4. Бурлачук Л.Ф, Морозов С.М. Словарь-справочник по психодиагностике. СПб.: Питер Ком, 1999. 5. Гульдан В.В., Назаренко Ю.В. Психологическая служба в системе здравоохранения: состояние и перспективы // Вопросы психологии. 1991. № 3. С. 5-9. 9. Карвасарский Б.Д. Медицинская психология. Л.: Медицина, 1982. 10. Карвасарский Б.Д. (общая редакция) Психотерапевтическая энциклопедия. СПб.: Питер Ком, 1998. 11. Кречмер Э. Медицинская психология. СПб.: Союз, 1998. 12. Лакосина Н.Д., Ушаков Г.К. Медицинская психология. М., 1984. 13. Лебединский М.С., Мясищев В.Н. Введение в медицинскую психологию. Л.: Медицина. Ленингр. отд., 1966. 14. Меновщиков В.Ю. Введение в психологическое консультирование. М.: Смысл, 1998. 15. Рожнов В.Е. (ред.) Руководство по психотерапии. 2-е изд. М.: Медицина, 1979. 16. Спиркина Е.А. Подготовка психотерапевтов и психологов-консультантов (проблемы адаптации западного опыта) // Психологический журнал. 1994. Т. 15. № 6. С. 121-127. 17. Томэ X., Кэхеле X. Современный психоанализ: В 2 т. Т. 1. Теория/ Общ.ред. А.В. Казанской. М.: Издательская группа "Прогресс" — "Литера", Издательство Агентства "Яхтсмен", 1996. 18. Щедрина Е.В. Состояние и перспективы развития психологической службы в системе здравоохранения // Вопросы психологии. 1991. № 2. С. 177-179.

Источник: http://reftrend.ru/157887.html