Даралық – іс-әрекеттің әр түрлі түрлерінде шығармашылық субьектісі ретінде

1. Даралық психологиясы
2. Даралық іс.әрекеті

Даралық психологиясы - адамдардың даралық психологиялық және қылықтық айырмашылықтарын сипаттайтын, түсіндіретін және зерттейтін психология ғылымының саласы. Даралық психологиясы фрейдизмнен тармақталған, А. Адлер талдап-белгілеген психоанализ бағыттарының бірі. Даралық психологиясы тұлғаның құрылымы ерекше "өмір стилі" бес жасқа дейінгі бала кезден негізі қаланады дегенді негізге алады. Осының өзі оның одан кейінгі бүкіл дамуын анықтайды. Өзінің дене мүшелері жете дамымағандығы себепті балада кемсіну сезімі болады, оның оны ескеріп, өзін-өзі көрсету әрекетінде мақсат қалыптасады. Бұл мақсат шынайы болса, тұлға дұрыс қалыптасады, ал жалған болса, неврозды, әлеуметтікке қарсы болып қалыптасады. Ерте жаста туа біткен әлеуметтік сезім мен толыспағандық сезімі арасында қақтығыс пайда болып, өтем және астамдық өтем механизмдерін іске қосады. Осыдан барып жеке билік жүргізуге, басқалардан үстем болуға тырысушыпық, мінез-құлықтың әлеуметтік құндылық нормаларынан ауытқушылық туындайды. Психотерапияның міндеті — невроздық субъектінің өз мақсаттары мен түрткілерінің болмысқа сай емес екенін ұғынуына көмектесу, өзінің толыспағандығының есесін өтеуге тырысуы шығармашылыққа бағытталуына бағдарлау. Даралық психологиясы идеялары көптеген елдерде тұлға психологиясында ғана емес, әлеуметтік психологияда да тарап, топтық терапия әдістерінде пайдаланылды. Даралық психологиясы неофрейдизмді жақтаушыларға ықпал етті. Даралық психологиясының әдістемелік шектеулігі, ең алдымен, психикалық дамудың күн ілгері мәлімдігі туралы тұжырымдаманы қорғайды; бұл даму телеологиялық тұрғыда әу бастан терең негізделген мақсаттарды жүзеге асыратын даму деп ұғынылады. Даралық, жекелік, өзіндік қасиет (бір адамды басқа адамнан айырмашылығын көрсететін қасиеттер жиынтығы); Адамның индивидтік қасиеттерінің өзіндік бейнесі бар, басқа адамдардан ерекшелігі. Даралық психологиясы қазіргі кездегі бір тармағы даралық психотерапия — практикалық психология мен психотерапияның аумағы; әр клиентпен психологтің (психотерапевтің) жеке жұмыс жүргізуіне арналған психотерапиялық (психокорреакциялық) әдістердің жүйесі. Келесі тармағы дифференциалдық диагностика әр түрлі іс-әрекеттер мен құбылыстардан туындайтын нәтижелерді болжап, олардың мән-жайын танып білу
Даралық іс-әрекетінің стилі проблемасының зерттелуі ХХ ғасырдың 50-60 жылдарынан бастау алады. Ол әсіресе 80-ші жылдары қоғамның әлеуметтік саяси талаптарына байланысты дами бастады. Кез-келген ғылыми тұжырымдама сияқты іс-әрекеттің дара стиль тұжырымдамасы да өзінің қалыптасу даму сатыларынан өтті. Алдымен тұлғаның өмірлік жол стилі қарастырылды, одан кейін стиль адам тұлғасының сипаты ретінде дамыды.

1.Барабанщиков Л.В. Проблемы педагогической культуры преподавателя. - М., 1980.
2.Есарева З.Ф. Взаимодействие научной и педагогической деятельности преподавателя университета. - Л., 1975.
3.Кан-Калик В.А. Педагогическая деятельность как творческий процесс. - Л., 1981.
4.Косогова А.С. Становление педагога. Иркутск 2001 г.
5. Столяренко Л.Д. Педагогическая психология. – Ростов-на-Дону, 2000.