Файзолла ақын және алаш қайраткерлері
Қазақ әдебиетінің тарихындағы ақтаңдақ беттердің бірі – ХІХ ғасырдың соңы мен ХХ ғасырдың алғашқы ширегінде Торғай өңірінде қалыптасқан ақындық мектеп. Өзіндік дәстүр ерекшеліктері бар бұл ақындық мектеп өкілдерінің шығармашылығы жөнінде кеңес заманында сөз қозғау өте қиын болды. Олардың шығармалары ел арасында жасырын түрде ғана айтылып жүрді. Мұның себебі – бұл ақындық мектептің ұстаздары Уақ Жұмабай Шалабайұлы, Есенжол Жанұзақұлы, Сейдахмет Бейсенұлы, Әбіқай Нұртазаұлы сияқты ақындар Ахмет Байтұрсынұлы мен Міржақып Дулатовтың ақындық жолындағы алғашқы ұстаздары еді. Сонымен бірге бұл ақындардың шығармалары да идеялық жағынан кеңестік қоғамға жат болатын. Торғай ақындық мектебінің тағы бір топ өкілдері – Құбаша Шалбайұлы, Файзолла Сатыбалдыұлы, Әлмұхаммед Оспанұлы сияқты ақындар Ахмет Байтұрсынұлымен, Міржақып Дулатұлымен, Ахметсапа Юсуповпен «Алаш» қозғалысының басқа да мүшелерімен аралас-құралас, ниеттес, пікірлес болған. Сол себепті де «халық жауы» атанып сотталған, жер аударылған. Тәуелсіздігімізді алып, 1937 жылдары жазықсыз атылған, қуғын-сүргін көрген арыстарымыз ақталғаннан кейін жоғарыда аталған ақындық мектеп өкілдерінің есімдері қайта оралып, олардың әдеби мұрасымен қайта қауыша бастадық. 1916 жылы 25 маусымда Николай патша Орта Азия, Қазақстан және тағы бірқатар өлкеден 19 бен 43 жас араларындағыларды «қорғаныс бекіністерін және әскери шептерін» жасауға жұмысқа алу туралы жарлыққа қол қойды. Осы жылдың 28 маусым күні ішкі істер министрлігі мен қорғаныс министрінің «бұратана халықтарды» тыл жұмыстарына «реквизициялау» (мүлікті мемлекет қарамағына еріксіз алу) туралы бұйрығы Қазақстанға телеграф арқылы жетіп үлгерді [1].
Қазіргі кезде тарихшыларымыз бен ғалымдарымыздың ашық айтқанындай, 1916 жылғы көтерілісті зерттеуде әдейі бүркемеленген оқиғалар көп екені рас. Ол әсіресе торғайлықтарға аян. Шынына келсек сол көтерілістің ең пәрменді әрі берік ұйымдасқан жері Торғай даласы еді. Көтерілісті бастап шыққан арғындардан Оспан Шолақұлы, қыпшақтан Әбдіғапар Жанбосынұлы болатын. Көтерілісшілер оларды хан сайлады. Осы атау кейін аталған екі адамды да тарихтан сызып тастауға себепші болды. Бұл қиямет әлі де түзетілген жоқ. Алайда алғашқы тарихты жасаушылар М.Тынышбайұлы, С.Асфендияров, Ә.Бөкейханов сынды зиялылар шындықты айтпай кеткен жоқ. Ә.Бөкейханов пен Шестаковтың «1916 жыл» еңбегінде [2] «Қысқа қарсы Торғай елі Әбдіғапарды хан сайлап, патшаға қарсы соғыс ашады» деп әділін ашық жазады [3].
Қазіргі кезде тарихшыларымыз бен ғалымдарымыздың ашық айтқанындай, 1916 жылғы көтерілісті зерттеуде әдейі бүркемеленген оқиғалар көп екені рас. Ол әсіресе торғайлықтарға аян. Шынына келсек сол көтерілістің ең пәрменді әрі берік ұйымдасқан жері Торғай даласы еді. Көтерілісті бастап шыққан арғындардан Оспан Шолақұлы, қыпшақтан Әбдіғапар Жанбосынұлы болатын. Көтерілісшілер оларды хан сайлады. Осы атау кейін аталған екі адамды да тарихтан сызып тастауға себепші болды. Бұл қиямет әлі де түзетілген жоқ. Алайда алғашқы тарихты жасаушылар М.Тынышбайұлы, С.Асфендияров, Ә.Бөкейханов сынды зиялылар шындықты айтпай кеткен жоқ. Ә.Бөкейханов пен Шестаковтың «1916 жыл» еңбегінде [2] «Қысқа қарсы Торғай елі Әбдіғапарды хан сайлап, патшаға қарсы соғыс ашады» деп әділін ашық жазады [3].
1. Қозыбаев М. Әмір Әбдіғапар. // Торғай таңы, 1994, 11-маусым.
2. Бөкейханов Ә. 1916 жыл. // Қазақ әдебиеті, 1990, 3-тамыз.
3. Кенжеахметов С. Туған жерге ту тіккен. // Торғай таңы, 1991, 12-шілде.
4. Сүлейменов М. Әбдіғапар хан. - Арқалық: 1996, 250 б.
2. Бөкейханов Ә. 1916 жыл. // Қазақ әдебиеті, 1990, 3-тамыз.
3. Кенжеахметов С. Туған жерге ту тіккен. // Торғай таңы, 1991, 12-шілде.
4. Сүлейменов М. Әбдіғапар хан. - Арқалық: 1996, 250 б.
Айбек ҚАЛИЕВ
Л.Н.Гумилев атындағы Еуразия ұлттық
университеті қазақ әдебиеті кафедрасының аға
оқытушысы, филология ғылымдарының кандидаты
ФАЙЗОЛЛА АҚЫН ЖӘНЕ АЛАШ ҚАЙРАТКЕРЛЕРІ
Қазақ әдебиетінің тарихындағы ақтаңдақ беттердің бірі – ХІХ ғасырдың
соңы мен ХХ ғасырдың алғашқы ширегінде Торғай өңірінде қалыптасқан ақындық
мектеп. Өзіндік дәстүр ерекшеліктері бар бұл ақындық мектеп өкілдерінің
шығармашылығы жөнінде кеңес заманында сөз қозғау өте қиын болды. Олардың
шығармалары ел арасында жасырын түрде ғана айтылып жүрді. Мұның себебі –
бұл ақындық мектептің ұстаздары Уақ Жұмабай Шалабайұлы, Есенжол Жанұзақұлы,
Сейдахмет Бейсенұлы, Әбіқай Нұртазаұлы сияқты ақындар Ахмет Байтұрсынұлы
мен Міржақып Дулатовтың ақындық жолындағы алғашқы ұстаздары еді. Сонымен
бірге бұл ақындардың шығармалары да идеялық жағынан кеңестік қоғамға жат
болатын. Торғай ақындық мектебінің тағы бір топ өкілдері – Құбаша
Шалбайұлы, Файзолла Сатыбалдыұлы, Әлмұхаммед Оспанұлы сияқты ақындар Ахмет
Байтұрсынұлымен, Міржақып Дулатұлымен, Ахметсапа Юсуповпен Алаш
қозғалысының басқа да мүшелерімен аралас-құралас, ниеттес, пікірлес болған.
Сол себепті де халық жауы атанып сотталған, жер аударылған.
Тәуелсіздігімізді алып, 1937 жылдары жазықсыз атылған, қуғын-сүргін көрген
арыстарымыз ақталғаннан кейін жоғарыда аталған ақындық мектеп өкілдерінің
есімдері қайта оралып, олардың әдеби мұрасымен қайта қауыша бастадық. 1916
жылы 25 маусымда Николай патша Орта Азия, Қазақстан және тағы бірқатар
өлкеден 19 бен 43 жас араларындағыларды қорғаныс бекіністерін және әскери
шептерін жасауға жұмысқа алу туралы жарлыққа қол қойды. Осы жылдың 28
маусым күні ішкі істер министрлігі мен қорғаныс министрінің бұратана
халықтарды тыл жұмыстарына реквизициялау (мүлікті мемлекет қарамағына
еріксіз алу) туралы бұйрығы Қазақстанға телеграф арқылы жетіп үлгерді [1].
Қазіргі кезде тарихшыларымыз бен ғалымдарымыздың ашық айтқанындай,
1916 жылғы көтерілісті зерттеуде әдейі бүркемеленген оқиғалар көп екені
рас. Ол әсіресе торғайлықтарға аян. Шынына келсек сол көтерілістің ең
пәрменді әрі берік ұйымдасқан жері Торғай даласы еді. Көтерілісті бастап
шыққан арғындардан Оспан Шолақұлы, қыпшақтан Әбдіғапар Жанбосынұлы болатын.
Көтерілісшілер оларды хан сайлады. Осы атау кейін аталған екі адамды да
тарихтан сызып тастауға себепші болды. Бұл қиямет әлі де түзетілген жоқ.
Алайда алғашқы тарихты жасаушылар М.Тынышбайұлы, С.Асфендияров,
Ә.Бөкейханов сынды зиялылар шындықты айтпай кеткен жоқ. Ә.Бөкейханов пен
Шестаковтың 1916 жыл еңбегінде [2] Қысқа қарсы Торғай елі Әбдіғапарды
хан сайлап, патшаға қарсы соғыс ашады деп әділін ашық жазады [3].
Кеңес заманында ақиқаты ашылмай, жалған жазылған 1916 жылғы Ұлт-
азаттық көтеріліс туралы тарихшы ғалымдардың пікірі осындай. Қазақстан
жеріндегі бұл көтерілістің негізгі екі ошағы болды. Олар: Жетісу және
Торғай. Торғайдағы көтеріліс ошағы туралы сөз болғанда Амангелді Иманов пен
Әліби Жангелдиннің есімі ғана айтылып келді. Ал, көтерілістің
ұйымдастырушылары Оспан Шолақұлы мен Әбдіғапар Жанбосынұлы, Кейкі
Көкембайұлы сияқты батырлар тарихтың тасасында қалып қойды. Тіпті кеңес
заманында жазылған кейбір шығармаларда жағымсыз кейіпкерлер ретінде
көрсетілді. Тек қана жазушы Ақан Нұрмановтың Құланның ажалы романында
Кейкі батырдың нағыз шынайы бейнесі көрсетілді. Кеңес заманында 1916 жылғы
көтерілісті шаруалар көтерілісі етіп көрсетіп, Ресейдегі Азамат соғысымен,
қазан төңкерісімен сабақтастыру көзделді. Ал, шын мәнінде бұл көтеріліс
патша өкіметіне қарсы Ұлтты азат ету жолындағы көтеріліс болатын.
Тарихшылар арасында Торғайдағы көтерілістің көсемдері Амангелді Иманов,
Әліби Жангелдин мен Әбдіғапар Жанбосынұлы арасындағы жағдайлар туралы
әртүрлі пікірлер бар.
Егер Амангелді шапшаң, өткір, ұшқыр жан болса, Әбдіғапар байсалды,
ойшыл жан еді. Амангелді қалың топтың алдында ешбір жаннан сескенбейтін
жүрек жұтқан қас батыр болса, Әбдіғапар мәселені тереңнен ойлап, алыстан
толғап, ел азаматтарымен ақылдасып шешуді қалайтын кемеңгерлігі басым.
Ресей мемлекетінің астанасынан келген Әліби болса, қозғалысқа идеялық
сарын, болашаққа көз салар болжамдық дарытты. Қалай болғанда да бұл үш
тарихи тұлғаның одағы Торғай өңіріндегі Ұлт-азаттық көтерілістің
төңкерістік дәрежеге көтерілуіне әкелді [1].
Кеңестік кезеңде 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс туралы көптеген
шығармалар, оның ішінде проза, поэзия, драма жанрларындағы шығармалар
жазылды. Бұл шығармалар авторларының арасында Торғай ақындық мектебінің
өкілдері де баршылық. Атап айтқанда, Омар Шипин, Нұрхан Ахметбеков, Күдері
Жолдыбаев, Сәт Есенбаев, Қарсақ Қопабаевтар Торғайдағы көтерілістің
куәгерлері ретінде бұл тақырыпқа көбірек қалам сілтеді. Алайда кеңестік
цензура олардың тарихи шындықтан ауытқуына әсер етпей қойған жоқ. Аталған
ақындар шығармаларында Амангелді мен Әлібидің бейнесі ғана сомдалып,
көтеріліс көсемі Әбдіғапар мен Оспан бейнелері жағымсыз етіп көрсетіледі
немесе мүлде аталмайды. Біздің қолымызға 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс
тақырыбына арналған Сатыбалдыұлы Файзолланың Әбдіғапар хан деп аталатын
поэмасы тиді. Бұл поэма біздің шамалауымызша Файзолла Сатыбалдыұлы
сотталмай тұрғанда – 20-жылдардың аяғында жазылған. Поэма негізгі төрт
бөлімнен тұрады. Бірінші бөлім кіріспе, екінші бөлімде көтерілістің
ұйымдасуы, үшінші бөлімде көтерілістің шарықтау шегі – Күйік, Доғал, Татыр
шайқастары туралы айтылады. Ал төртінші бөлімде қорытынды берілген.
Ақынның бұл шығармасы сол кезеңде 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс
тарихын бұрмалап көрсетушілерге жауап ретінде жазылған. Кеңес өкіметі
орнағаннан кейін Амангелді өліміне Әбдіғапарды кінәлі етіп тауып, оған және
Кейкі батыр Көкембайұлына жалалы қара күйе аямай жағылған болатын. Жалған
жалаға шыдамаған ақын ақиқатын айту үшін қолына еріксіз қалам алған.
Кіріспе бөлім негізінен оқырманға арналған.
Бұл заман – байқасаңыз жұмбақ сапар,
Айламен жақсыларды болды матар.
Ел ұстап, тұлпар мініп, ту көтерген,
Есімнен кетпей қойды Әбдіғапар.
Патшаға екі ғасыр болдық отар,
Дәміміз осы болар әлі татар.
Хан болған 13 болыс, үш Торғайға,
Жігіттің сұлтаны еді-ау Әбдіғапар.
Еске алсам елжірейді жүрек, бауыр,
Дүниеге сирек келер ондай тәуір.
Сабырлы ақыл иесі, білімге бай,
Ерекше бір белгісі – мінезі ауыр.
Кісі еді тұратұғын ішін бермей,
Жұпыны жүретұғын кеуде кермей.
Жан еді хан да болса, қарапайым,
Күн кешкен ұсақ-түйек, жел сөзге ермей...
- деп басталатын кіріспе бөлімде Әбдіғапардың жан дүниесі көрсетіледі.
Терең ойлы, кемеңгер тұлғаның қарапайымдылығы жөнінде тарихшы ғалым
М.Қозыбаевтың Әмір Әбдіғапар атты мақаласында да айтылып, мысалдар
келтірілген.
46 жастағы Әбдіғапар ағаштан түйін түйетін. Ел оны жадына халық
шежіресін хаттаған, байсалды, аз сөйлеп, көп іс тындыратын, еліне елеулі,
халқына қалаулы азаматы деп танитын. Ендеше Әбдіғапардың есімі аталып, ақ
киізге көтеріліп, хан сайлануының осындай негіздері де бар-ды. Әбдіғапар
хан деген атақты Шыңғыс әулетінен шыққандарға ғана тән дәреже екенін
жақсы білетін. Сондықтан да қарадан шығып хан болғанына ризашылығын
білдірді де, өзін әмір атауды жөн көрді [1].
Алайда қарапайым халық Әбдіғапарды әмір деп емес, хан деп атап
кетті. Ақын Әбдіғапар өлгеннен кейін кей есуастардың шындыққа көз
жеткізбей, жазықсыз күйе жағып, бекер кіналап жүргендігін айта келіп, бұл
дастанда тек өз көзімен көрген ақиқатты келер ұрпаққа жазып қалдырып бара
жатқанын мәлімдейді :
... Жазамын көзімменен көргенімді,
Тексеріп анық сөзін, білгенімді.
Ғазал ғып қалдырайын ақ қағазға,
Біреулер қарар бір күн еңбегімді.
Қоспаймын өтірік сөз арасына,
Әр істің көшкен сауап – расына.
Тарихтың тегеріші айнымалы,
Қарасын кім де болсын шамасына...
... Туыс деп мен бұларға бұра алмаймын,
Ақиқатты және айтпай тұра алмаймын.
Өтіріктің құйрығы бір-ақ тұтам,
Дәлелсіз жалған сөзге көне алмаймын.
Қулықпен келген байлық – білсең арзан,
Ал, шындық су түбінде жатқан маржан.
Көрсетті көп тарихты боямалап,
Қарамай обалына Ыбырай, Әлжан.
Кешер ме қос арыстың аруағы,
Білінер о дүниеде кімнің ағы.
Үндемей өтірік сөзді қостап кетті,
Жанкүйер туысыңыз Әли-дағы...
Мұндағы Ыбырай, Әлжан дегендер – Торғай тарихынан мақала, әңгімелер жазған
Ыбырай Атамбеков пен Әлжан Қарабаев. Ал Әли деп отырғаны – Әліби Жангелдин.
Алланың ақ жолында жүрген құранқари Файзолла ақын жалған сөз бен өтіріктің
үлкен күнә екенін шариғат және хадис қағидаларымен дәлелдеп, жұртты
ақиқатқа жүгінуге шақырып, кіріспе бөлімді мына шумақпен аяқтайды:
...Артқы жас кетпес үшін тегінде азып,
Бірліксіз, берекесіз шілдей тозып.
Көзбен көрген жайларды білгенімше,
Ақ қағазға белгі ғып кеттім жазып.
Екінші тарауда ақын 1916 жылғы патша жарлығы туралы, оны Торғай
қазақтарының қалай қабылдағаны жайлы сыр шертеді. Патша жарлығынан кейін ел
ішінде толқу басталады. Торғайдағы жеті баулы арғын рулары – Ақташы,
Тағышы, Байтәжі, Таз, Қараман, Қырықмылтық, Төлектің атқамінерлері бас
қосып, тығырықтан шығудың лажын қарастырады. Мәжіліс патшаға әскер
бермейміз деп шешім шығарады. Сонымен бірге қоңсы отырған қыпшақ руларымен
хабарласып, маңайдағы он үш болыс елдің бәрін жиып, тізе қосып қимылдауға
бел буысады. Бұл кезде Торғайдың батыс жағындағы арғын рулары да бас қосып
Оспан Шолақұлын хан сайлап, көтеріліске дайын отырған болатын. Жан-жаққа
хабаршылар аттанып Торғайдағы арғын, қыпшақ, найманның баскөтерер
азаматтары жиналып Жалдама өзенінің бойында жиын өткізеді.
Патша өкіметінен түңілген халық тығырыққа ... жалғасы
Л.Н.Гумилев атындағы Еуразия ұлттық
университеті қазақ әдебиеті кафедрасының аға
оқытушысы, филология ғылымдарының кандидаты
ФАЙЗОЛЛА АҚЫН ЖӘНЕ АЛАШ ҚАЙРАТКЕРЛЕРІ
Қазақ әдебиетінің тарихындағы ақтаңдақ беттердің бірі – ХІХ ғасырдың
соңы мен ХХ ғасырдың алғашқы ширегінде Торғай өңірінде қалыптасқан ақындық
мектеп. Өзіндік дәстүр ерекшеліктері бар бұл ақындық мектеп өкілдерінің
шығармашылығы жөнінде кеңес заманында сөз қозғау өте қиын болды. Олардың
шығармалары ел арасында жасырын түрде ғана айтылып жүрді. Мұның себебі –
бұл ақындық мектептің ұстаздары Уақ Жұмабай Шалабайұлы, Есенжол Жанұзақұлы,
Сейдахмет Бейсенұлы, Әбіқай Нұртазаұлы сияқты ақындар Ахмет Байтұрсынұлы
мен Міржақып Дулатовтың ақындық жолындағы алғашқы ұстаздары еді. Сонымен
бірге бұл ақындардың шығармалары да идеялық жағынан кеңестік қоғамға жат
болатын. Торғай ақындық мектебінің тағы бір топ өкілдері – Құбаша
Шалбайұлы, Файзолла Сатыбалдыұлы, Әлмұхаммед Оспанұлы сияқты ақындар Ахмет
Байтұрсынұлымен, Міржақып Дулатұлымен, Ахметсапа Юсуповпен Алаш
қозғалысының басқа да мүшелерімен аралас-құралас, ниеттес, пікірлес болған.
Сол себепті де халық жауы атанып сотталған, жер аударылған.
Тәуелсіздігімізді алып, 1937 жылдары жазықсыз атылған, қуғын-сүргін көрген
арыстарымыз ақталғаннан кейін жоғарыда аталған ақындық мектеп өкілдерінің
есімдері қайта оралып, олардың әдеби мұрасымен қайта қауыша бастадық. 1916
жылы 25 маусымда Николай патша Орта Азия, Қазақстан және тағы бірқатар
өлкеден 19 бен 43 жас араларындағыларды қорғаныс бекіністерін және әскери
шептерін жасауға жұмысқа алу туралы жарлыққа қол қойды. Осы жылдың 28
маусым күні ішкі істер министрлігі мен қорғаныс министрінің бұратана
халықтарды тыл жұмыстарына реквизициялау (мүлікті мемлекет қарамағына
еріксіз алу) туралы бұйрығы Қазақстанға телеграф арқылы жетіп үлгерді [1].
Қазіргі кезде тарихшыларымыз бен ғалымдарымыздың ашық айтқанындай,
1916 жылғы көтерілісті зерттеуде әдейі бүркемеленген оқиғалар көп екені
рас. Ол әсіресе торғайлықтарға аян. Шынына келсек сол көтерілістің ең
пәрменді әрі берік ұйымдасқан жері Торғай даласы еді. Көтерілісті бастап
шыққан арғындардан Оспан Шолақұлы, қыпшақтан Әбдіғапар Жанбосынұлы болатын.
Көтерілісшілер оларды хан сайлады. Осы атау кейін аталған екі адамды да
тарихтан сызып тастауға себепші болды. Бұл қиямет әлі де түзетілген жоқ.
Алайда алғашқы тарихты жасаушылар М.Тынышбайұлы, С.Асфендияров,
Ә.Бөкейханов сынды зиялылар шындықты айтпай кеткен жоқ. Ә.Бөкейханов пен
Шестаковтың 1916 жыл еңбегінде [2] Қысқа қарсы Торғай елі Әбдіғапарды
хан сайлап, патшаға қарсы соғыс ашады деп әділін ашық жазады [3].
Кеңес заманында ақиқаты ашылмай, жалған жазылған 1916 жылғы Ұлт-
азаттық көтеріліс туралы тарихшы ғалымдардың пікірі осындай. Қазақстан
жеріндегі бұл көтерілістің негізгі екі ошағы болды. Олар: Жетісу және
Торғай. Торғайдағы көтеріліс ошағы туралы сөз болғанда Амангелді Иманов пен
Әліби Жангелдиннің есімі ғана айтылып келді. Ал, көтерілістің
ұйымдастырушылары Оспан Шолақұлы мен Әбдіғапар Жанбосынұлы, Кейкі
Көкембайұлы сияқты батырлар тарихтың тасасында қалып қойды. Тіпті кеңес
заманында жазылған кейбір шығармаларда жағымсыз кейіпкерлер ретінде
көрсетілді. Тек қана жазушы Ақан Нұрмановтың Құланның ажалы романында
Кейкі батырдың нағыз шынайы бейнесі көрсетілді. Кеңес заманында 1916 жылғы
көтерілісті шаруалар көтерілісі етіп көрсетіп, Ресейдегі Азамат соғысымен,
қазан төңкерісімен сабақтастыру көзделді. Ал, шын мәнінде бұл көтеріліс
патша өкіметіне қарсы Ұлтты азат ету жолындағы көтеріліс болатын.
Тарихшылар арасында Торғайдағы көтерілістің көсемдері Амангелді Иманов,
Әліби Жангелдин мен Әбдіғапар Жанбосынұлы арасындағы жағдайлар туралы
әртүрлі пікірлер бар.
Егер Амангелді шапшаң, өткір, ұшқыр жан болса, Әбдіғапар байсалды,
ойшыл жан еді. Амангелді қалың топтың алдында ешбір жаннан сескенбейтін
жүрек жұтқан қас батыр болса, Әбдіғапар мәселені тереңнен ойлап, алыстан
толғап, ел азаматтарымен ақылдасып шешуді қалайтын кемеңгерлігі басым.
Ресей мемлекетінің астанасынан келген Әліби болса, қозғалысқа идеялық
сарын, болашаққа көз салар болжамдық дарытты. Қалай болғанда да бұл үш
тарихи тұлғаның одағы Торғай өңіріндегі Ұлт-азаттық көтерілістің
төңкерістік дәрежеге көтерілуіне әкелді [1].
Кеңестік кезеңде 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс туралы көптеген
шығармалар, оның ішінде проза, поэзия, драма жанрларындағы шығармалар
жазылды. Бұл шығармалар авторларының арасында Торғай ақындық мектебінің
өкілдері де баршылық. Атап айтқанда, Омар Шипин, Нұрхан Ахметбеков, Күдері
Жолдыбаев, Сәт Есенбаев, Қарсақ Қопабаевтар Торғайдағы көтерілістің
куәгерлері ретінде бұл тақырыпқа көбірек қалам сілтеді. Алайда кеңестік
цензура олардың тарихи шындықтан ауытқуына әсер етпей қойған жоқ. Аталған
ақындар шығармаларында Амангелді мен Әлібидің бейнесі ғана сомдалып,
көтеріліс көсемі Әбдіғапар мен Оспан бейнелері жағымсыз етіп көрсетіледі
немесе мүлде аталмайды. Біздің қолымызға 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс
тақырыбына арналған Сатыбалдыұлы Файзолланың Әбдіғапар хан деп аталатын
поэмасы тиді. Бұл поэма біздің шамалауымызша Файзолла Сатыбалдыұлы
сотталмай тұрғанда – 20-жылдардың аяғында жазылған. Поэма негізгі төрт
бөлімнен тұрады. Бірінші бөлім кіріспе, екінші бөлімде көтерілістің
ұйымдасуы, үшінші бөлімде көтерілістің шарықтау шегі – Күйік, Доғал, Татыр
шайқастары туралы айтылады. Ал төртінші бөлімде қорытынды берілген.
Ақынның бұл шығармасы сол кезеңде 1916 жылғы Ұлт-азаттық көтеріліс
тарихын бұрмалап көрсетушілерге жауап ретінде жазылған. Кеңес өкіметі
орнағаннан кейін Амангелді өліміне Әбдіғапарды кінәлі етіп тауып, оған және
Кейкі батыр Көкембайұлына жалалы қара күйе аямай жағылған болатын. Жалған
жалаға шыдамаған ақын ақиқатын айту үшін қолына еріксіз қалам алған.
Кіріспе бөлім негізінен оқырманға арналған.
Бұл заман – байқасаңыз жұмбақ сапар,
Айламен жақсыларды болды матар.
Ел ұстап, тұлпар мініп, ту көтерген,
Есімнен кетпей қойды Әбдіғапар.
Патшаға екі ғасыр болдық отар,
Дәміміз осы болар әлі татар.
Хан болған 13 болыс, үш Торғайға,
Жігіттің сұлтаны еді-ау Әбдіғапар.
Еске алсам елжірейді жүрек, бауыр,
Дүниеге сирек келер ондай тәуір.
Сабырлы ақыл иесі, білімге бай,
Ерекше бір белгісі – мінезі ауыр.
Кісі еді тұратұғын ішін бермей,
Жұпыны жүретұғын кеуде кермей.
Жан еді хан да болса, қарапайым,
Күн кешкен ұсақ-түйек, жел сөзге ермей...
- деп басталатын кіріспе бөлімде Әбдіғапардың жан дүниесі көрсетіледі.
Терең ойлы, кемеңгер тұлғаның қарапайымдылығы жөнінде тарихшы ғалым
М.Қозыбаевтың Әмір Әбдіғапар атты мақаласында да айтылып, мысалдар
келтірілген.
46 жастағы Әбдіғапар ағаштан түйін түйетін. Ел оны жадына халық
шежіресін хаттаған, байсалды, аз сөйлеп, көп іс тындыратын, еліне елеулі,
халқына қалаулы азаматы деп танитын. Ендеше Әбдіғапардың есімі аталып, ақ
киізге көтеріліп, хан сайлануының осындай негіздері де бар-ды. Әбдіғапар
хан деген атақты Шыңғыс әулетінен шыққандарға ғана тән дәреже екенін
жақсы білетін. Сондықтан да қарадан шығып хан болғанына ризашылығын
білдірді де, өзін әмір атауды жөн көрді [1].
Алайда қарапайым халық Әбдіғапарды әмір деп емес, хан деп атап
кетті. Ақын Әбдіғапар өлгеннен кейін кей есуастардың шындыққа көз
жеткізбей, жазықсыз күйе жағып, бекер кіналап жүргендігін айта келіп, бұл
дастанда тек өз көзімен көрген ақиқатты келер ұрпаққа жазып қалдырып бара
жатқанын мәлімдейді :
... Жазамын көзімменен көргенімді,
Тексеріп анық сөзін, білгенімді.
Ғазал ғып қалдырайын ақ қағазға,
Біреулер қарар бір күн еңбегімді.
Қоспаймын өтірік сөз арасына,
Әр істің көшкен сауап – расына.
Тарихтың тегеріші айнымалы,
Қарасын кім де болсын шамасына...
... Туыс деп мен бұларға бұра алмаймын,
Ақиқатты және айтпай тұра алмаймын.
Өтіріктің құйрығы бір-ақ тұтам,
Дәлелсіз жалған сөзге көне алмаймын.
Қулықпен келген байлық – білсең арзан,
Ал, шындық су түбінде жатқан маржан.
Көрсетті көп тарихты боямалап,
Қарамай обалына Ыбырай, Әлжан.
Кешер ме қос арыстың аруағы,
Білінер о дүниеде кімнің ағы.
Үндемей өтірік сөзді қостап кетті,
Жанкүйер туысыңыз Әли-дағы...
Мұндағы Ыбырай, Әлжан дегендер – Торғай тарихынан мақала, әңгімелер жазған
Ыбырай Атамбеков пен Әлжан Қарабаев. Ал Әли деп отырғаны – Әліби Жангелдин.
Алланың ақ жолында жүрген құранқари Файзолла ақын жалған сөз бен өтіріктің
үлкен күнә екенін шариғат және хадис қағидаларымен дәлелдеп, жұртты
ақиқатқа жүгінуге шақырып, кіріспе бөлімді мына шумақпен аяқтайды:
...Артқы жас кетпес үшін тегінде азып,
Бірліксіз, берекесіз шілдей тозып.
Көзбен көрген жайларды білгенімше,
Ақ қағазға белгі ғып кеттім жазып.
Екінші тарауда ақын 1916 жылғы патша жарлығы туралы, оны Торғай
қазақтарының қалай қабылдағаны жайлы сыр шертеді. Патша жарлығынан кейін ел
ішінде толқу басталады. Торғайдағы жеті баулы арғын рулары – Ақташы,
Тағышы, Байтәжі, Таз, Қараман, Қырықмылтық, Төлектің атқамінерлері бас
қосып, тығырықтан шығудың лажын қарастырады. Мәжіліс патшаға әскер
бермейміз деп шешім шығарады. Сонымен бірге қоңсы отырған қыпшақ руларымен
хабарласып, маңайдағы он үш болыс елдің бәрін жиып, тізе қосып қимылдауға
бел буысады. Бұл кезде Торғайдың батыс жағындағы арғын рулары да бас қосып
Оспан Шолақұлын хан сайлап, көтеріліске дайын отырған болатын. Жан-жаққа
хабаршылар аттанып Торғайдағы арғын, қыпшақ, найманның баскөтерер
азаматтары жиналып Жалдама өзенінің бойында жиын өткізеді.
Патша өкіметінен түңілген халық тығырыққа ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz