Ислам Құран Ғылым

Ислам діні бүгінгі таңда жер шары тұрғындарының шамамен төрттен бірі ұстанып, биік бағалап, аялап, қастерлеп отырған соңғы иләһи дін. Оның адам ба¬ласын үнемі тазалыққа, адалдыққа ша¬қы¬ратыны, Алла тағала мен Пайғам¬ба¬ры¬мызға (с.ғ.с.) және дүниедегі бүкіл жа¬ра¬ты¬лыстарға опалы болуға үн¬дейтіні анық.
Сан ғасырдан бері тып-тыныш, бейбіт өмірді насихаттап келген асыл дінімізді соңғы жыл¬дарда лаңкестік, экс¬¬тремистік секілді небір жағымсыз ұғымдармен бай¬лବныстыратын пікірлер пайда бо¬луы жүрегімізге ауыр тиетіні рас. Негізінде, Ислам еш уа¬қытта адамдарды бүлікке, бұза¬қы¬лық¬¬¬қа, тәртіпсіз¬дік¬ке немесе біреудің жазықсыз қанын төгуге шақырған емес. Керісінше, ол өзгенің ақысына қылдай қиянат жа¬самауға үйрететін үлкен тәр¬бие қайнары.
VІІ ғасырдың алғашқы жартысында Таяу Шығыс пен Орта Шығыс ха¬лық-тары үшін өте маңызды екі үлкен оқиға көзге ұрып тұрғандай айқын көрініп жатты. Біріншісі, адамзат баласына екі дүние бақытымен сүйіншілей келген Ис¬ламның пайда болуы, ал екіншісі, тары¬дай шашылып, өзара жанжалдан көз ашпай келген араб ру-тайпалары жұды-рық¬тай жұмылып, жаңа Араб мемлекетінің негізін қалап жатуы еді. Исламның илә¬һи діндерді тәмамдаушы мөрдей болып ең соңынан түсуі және жекелеген қау¬ым¬дарға ғана емес, барша адамзат бала¬сына келуі оның хақтығын білдіретін бұл¬тартпас анық дәлелдерге жатады. Демек, бұл діннің йаһудилік пен христиан¬дыққа қарағанда әлеуметтік сипаты басым.
Араб түбегінде аса қуатты діни мем¬лекеттің орнауы араб елі тарихына ғана емес, жер жаһанның тынысына бұрын-соңды болмаған жаңа леп алып келді. Бұл елдің бұрыннан табынып келген жалған құдайлары мен пұттарын тастап, мұсылмандықты қабылдап, жалғыз Ал¬ла¬ға ғана құлшылық етуінің игі әсері еді. Осы тұрғыдан қарағанда, Ислам діні¬нің құндылығын араб елінің Исламға дейінгі және Исламнан кейінгі жай-күйін салыстыру арқылы да оп-оңай ба¬ғамдай алмақпыз.
Ежелгі араб ру-тайпаларының әрқай¬сысы өз алдына жеке жасанды құдай-ларға көзсіз табынып келді. Тіпті халық санасында «тайпалық-рулық құдай» деген де ұғым болды. Адамдар жасанды құдайлар тек өзіне қатысты рулар мен тайпаларды ғана сақтап-қорғайды деп сенді. Осылайша, әрбір рудың өкілі өзі табынып жүргендерінен «өзге де пұттар бар, олар өзара таласып, жауласуы да мүмкін» деген оймен өмір сүрді. Пұттар тастардан, ағаштардан, тіпті кейде нан, құрма секілді азық-түлік түрлерінен де жасалды. Әркім өз тайпасының пұтта¬рына құрбандық шалды. Тіпті жаңа туылған қыз балалардың тірідей жерге көмілуін тек экономикалық себеппен немесе намыстың тапталуымен ғана емес, «құрбандық» деген түсінікпен де байланыстыратын ғалымдар бар.
Десек те, араб елінің қым-қуыт та¬ри¬хына үңілсек, сол кездің өзінде жер беті дүниесінен әлдеқайда жоғары тұратын аса ұлы бір Құдіреттің бар екендігіне бұ¬лыңғыр болса да сенім болғанын жоқ¬қа шығара алмаймыз. Әлгі пұттар сол Құдіретке жақындаудың бір дәнекері деп саналған сыңайлы. Кейбір арабтар ол Құдіретті қасиетті Қағбаның иесі деп ұқты. Сондықтан, өз пұттарын сол қа¬сиетті қара тастың үстіне немесе маңы¬на орнатуға тырысты. Ислам діні келгенге дейін, Қағба маңында пұттардың 360 түрі болды деген дерек кездеседі. Мұ¬ның өзі араб дүниесінің Исламға дейінгі рухани өмірінің қай деңгейде бол¬ған¬дығын көрсететін біраз шындықтың өзегін аршыса керек.
Арабтар әдебиетке жақын халық болғандықтан, өз пұттарына арнап өлең-қиссалар жазумен де айналысты. Олар¬дың сол дәуірдегі әдебиеттерінің негізгі тақырыбы осы желіге құрылды десек, ақиқатты айналып өткендік болмас. Көп құдайға сеніп келген араб дүниесінің тарих сахнасындағы бұрынғы бет-бейнесі осындай күйде еді.