Саңырауқұлақтардың физиологиясы

Пән: Биология
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Әл-Фараби атындағы Қазақ Ұлттық Университеті

РЕФЕРАТ

Тақырыбы:Саңырауқұлақтардың физиологиясы

Орындаған:Абдығапарова Гүлшат

Қабылдаған:Назарбекова С. Т

Алматы 2016

Жоспар:

1. Саңырауқұлақтар патшалығы

2. Саңырауқұлақтарға ферменттер, антибиотиктер және гормондардың әсері

3. Саңырауқұлақтардың адам өміріндегі маңызы

Саңырауқұлақтар патшалығы - Mycota (Fungi) . Бұл патшалықтың организмдері әртүрлі топтардан тұрады, оларға клеткалық қабықтың вегетативтік күйде қозғалмау, сору арқылы (адсорбция) қоректенудің гетеротрофты типі және шектеусіз өсу тән. Саңырауқұлақтардың 1-ға жуық түрі бар, олар құрылысы, мөлшері, мекендеу ортасы бойынша да, сол сияқты физиологиялық қызметі бойынша да алуан түрлілігімен сипатталады. Саңырауқұлақтардың өсуі үшін оңтайлы температура 20-26°С-қа тең. Барлық географиялық аймақтарда мекендейді, суда (тұщы және теңіз) және топырақта, өлі органикалық материалда кездеседі, көптеген түрлері өсімдіктер мен жануарлардың, адамды қоса, ұлпаларында паразитті тіршілік етеді, паразитизм деңгейі өте алуан түрлі.

Бұл патшалық организмдерінің арасында бірклеткалы да (микроскопиялық) немесе төменгі сатыдағы, сол сияқты көпклеткалы (жоғары сатыдағы) саңырауқұлақтарда кездеседі. Саңырауқұлақтар Нағыз саңырауқұлақтар, Оомицеттер және Қыналар бөлімдеріне жіктеледі. Нағыз саңырауқұлақтар арасынан Хитридиялы саңырауқұлақтар, Зигомицеттер, Аскомицеттер (Қалталы саңырауқұлақтар), Базидиомицеттер және Жетілмеген саңырауқұлақтар (Дейтеромицеттер) кластарын ажыратады.

Саңырауқұлақтар табиғатта маңызды рөл атқарады. Соның ішінде олар бүлдіруші-организмдер болып саналады. Көптеген экологиялық жүйелердің құрамына еніп, олар өсімдіктектес орга-никалық материалды бұзуға жауапты, өйткені целлюлозаға, лигнин және өсімдік клеткаларының басқа заттарына әсер ететін ферменттер өндіреді. Олар ірімшіктің көптеген танымал сорттарын өндіру үшін ірімшік пісіру өнеркәсібінде кең қолданылады. Көптеген метаболизм жолдарын түсінуде экспериментальды нысан ретінде Neurospora crassa саңырауқұлағы маңызды рөл атқаратынын да атап өтпеуге болмайды.

Антибиотиктер микроорганизмдердің өсуіне, өсімдіктер мен жануарларға және кейбір қатерлі ісіктерге әсер етіп, олардың дамуын тежейді немесе жойып жібереді.

15-16 ғасырларда халық медицинасында іріңді қабыну ауруларына қарсы көгерткіш саңырауқұлақ пайдаланатын. 1929 жылы антибиотик туралы ғылымның негізін қалап, алғаш көгерткіш саңырауқұлақтан пенициллин бөліп алған ағылшын ғалымы А. Флеминг.

Кейін пенициллин таза түрінде алынды, мұны алғаш рет 1940 жылы ағылшын ғалымдары Флори мен Э. Чейн, ал кейін бұлардан бөлек 1942 жылы совет ғалымдары В. Ермолаева мен Т. И. Балезина зерттеген. Антибиотиктердің пайда болуымен қатар микробтардан туындайтын белгілі ауруларды нәтижелі емдеу мүмкіндігі пайда болды.

Көптеген халық арасында бұл антибиотиктер әмбебап (жан-жақты) болып табылмайды, өйткені олардың әрқайсысы өзіне белгіленген, өзіне сезімтал микроорганизмдерге ғана әсер береді.

Антибиотиктерге өсімдік, жануар және микробтық тегі бар заттар жатады. Антимикробтық препараттардың шығу тегі 1928 жылдан, А. Флеминг алғаш рет пенициллинді ашқан кезден бері басталды. Тірі табиғатта басқа микроорганизмдерден қорғану мақсатында, оны микроскопиялық саңырауқұлақтар Penicillium өндіреді.

Шығу тегі бойынша антибиотиктердің жіктелуі: Табиғи ( өсімдіктер мен жануарлар тіндерінен пайда болады) Жартылай синтетикалық ( табиғи молекула модификациясы арқылы алады) Синтетикалық (жасанды түрде өндіріледі) Әсер ету бағыты бойынша антибиотиктердің жіктелуі: Антибактериальды (ішек және нейрохирургиялық инфекция, тыныс және зәр шығару жолдарының инфекциялары кезінде, эндокардит, менингит) Саңырауқұлаққа қарсы (тері инфекциялары, ауыз және жұтқыншақ инфекциялары, микоз) Ісікке қарсы ( онкологиялық аурулар мен қатесіз ісіктер үшін қолданылады)

Микроорганизмдер клеткасында және олардың тіршілік ететін ортасында күрделі биохимиялық өзгерістер болады. Мүнда бактериялар осы процестерді тездететін ерекше заттар - фермепттерді жасап шығарады. Қейде оларды энзимдер деп те атайды. Бір сәзбеіг айтқанда, ферменттер-биологиялық катализаторлар. Ферменттерді тұңғыш рет орыс ғалымы К. СКирхгофф XIX ғасырдың бас кезінде ашқан. Ферменттер химиялық активтігі күіиті заттар. Мәселен, мәйек ферментінің (химозин) бір бәлігі 800 мың-дай бөлік сүтті ұйыта алады. Ферменттер тек тірі клеткада ғана емес, сонымен бірге клеткадан тыс ортада да өз күшін жоймай реакцияны тездетеді. Мүның үлкен практикалық маңызы бар. Олардың әрқайсысы заттардың белгілі бір түріне әсер ете алады. Мәселен, сүт қантын ыдырататын фермент оған үқсас басқа қанттарға (мальтоза, сахароза) әсер етпейді. Ал кейбір ферменттер белоктарды, майларды, углеводтарды қүрам бөліктеріне ыдыратып қана коймай, сол заттардың клеткада синтезделуіне қатысады. Ауыр металл тұздары цианид ‘қосылыстары және формальдегид ферменттердің қызметін нашарлатады. Мүндай заттарды ингибиторлар деп атайды. Ферменттер кейбір улы заттардың әсеріне тәзімді келеді. Мәселен, клеткаға хлороформ, тимол, толуол сияқты заттар енсе, олардың тіршілігі бірден тоқталады, бірақ кейбір ферменттер әз күшін жоймай сақталып қалады. Ферменттердің бұл қасиетін бактериологиялық лабораторияларда қоректік орталар үшін пайдаланады. Ферменттер суда, спиртте және глицерин мен түрлі түз араласкан ортада ериді. Сонымен қатар ферменттер белгілі бір жағдайда ғана әсер ете алады. Ферменттердің әсер етуі үшін қолайлы температура, клеткалар тіршілігі үшін қажетті температурадан, әлдеқайда жоғары болады. Мәселен, көптеген бактериялардың көбейіп, өсіп дамуы үшін колайлы температура +25-30° болса, ферменттердің көпшілігі +45-50°-та, ал кейбіреулері тіпті +60°-та жақсы әсер етеді. Температура +80-100°-қа жеткенде ферменттердің әсері мүлде жойылады. Ортаның реакциясы да ферменттердің күшіне үлкен әсер етеді. Кейбір ферменттер кышқылды ортада (рН 2-2, 5), қалғаидары сілтілі немесе нейтралды ортада жақсы эсер етеді. Ферменттер тек тірі клеткаларда түзіледі және цитоплазмамен тығыз байланысты болады. Дегенмен оларды клеткадан бөліп алуға да мүмкіндік бар. Осындай қасиетіне сүйене отырып, фермеиттерді эктоферменттер, яғни тірі клеткалардың сыртқы ортаға беліп шығаратын ферменттері және эндоферменттер, яғни клетка ішіндеәсер ететін ферменттер деп бөледі. Эктоферменттер көбінесе ортадағы күрделі органикалық заттарды құрылысы қарапайым заттарға дейін ыдыратады да тірі клеткаға қоректік заттар даярлайды. Ал эндоферменттер, қоректену процесімен бірге, энергияны бөліп шығару реакциясына да белсене қатысады. Сондықтан бұл фер-менттерді бөліп шығаратын микроорганизмдер қоректік ортадағы барлық күрделі заттарға бір мезгілде әсер ете алады. Организмде кездесетін ферменттердің саны мыңға жуық. Олар-дың молекуласы

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.