Туризм тарихын географиялық түрғыдан оқу

Кіріспе
І. Туризм тарихын географиялық түрғыдан оку ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...1.2
1. Туризм географиясының зереттеу облысы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...3.5
2. Туризмнің даму тарихы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..5.6
ІІ. Рекреациялық география мен туризм географиясының қатынасы туралы түсінік ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .7.10
1. Демалыс пен туризм мақсатында территорияны аудандастыру ...10.13
2. Туристік сұраныстың географиялық мәні мен ерекшклігі ... ... ... ...13.17
ІІІ. Туристік сұраныстың қазіргі географиясы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 17.20

Демалыс ұшін сапалардың сынының артуы урбандалу процесінің өсуі мен ХІХ ғасырда темір жол көлігінің демалуына байлансты болды. Бұл туристік қасиеттерді, әсіресе демаалыс ұшін жайлы территорияларға деген қасиеттілікті арттырды.
ХІХ ғасырда медицинаның дамуы климаттың емдік қасиеттері мен теңіз суының жоғары дәрежеде бағалануына (таулы және теңіз маңы ) әкеліп соқты. Темір жолдардыңсалынуы мұндай қаситтері бар аудандарды туристік сұраныс територияларына жақындатты. Ал техниканың дамуы улкен масштабы туристік инвестицияларға мұмкіндік берді. Бұл кішігірім және белгісіз қоныстардың үлкен теңіз жағалауларындағы демалыс орталығына немесе таулы демалыс орталығына айналуына себепкер болды.
Демалыс пен туризмді географиялық тұрғыдан зереттеу ХІХ жылдықтың екінші жартысына жатады.ХІХ және ХХ ғасырда үлкен қарқынға ие болған қалалардың дамуы географтарды урбандалу мен туристік, куроттық қоныстардың пайда болып, кеңею процестерінің арасындағы тәуелділікті анықтау мәселесін қарастыруға итермеленеді.
География туризмі деген терминді ең алғаш 1905жылы Д. Страднер қолданды. Оның ойынша, бұл ғылым тұристік қөзғалыс пен оның шаруашлық іс - әрекетін зереттеумен айналысуы керек. Сонымен қаттар, туристік лайықтылығы мен сол дердің аттракивті қасиетін анықтау керек.Туристік құбылыстардың экономикалық аспектісіне географтар ХІХ ғасырдың өзінде – ақ көңіл болген, алайда бұл мәселенің нақты талдауын тек Қ. Шпютцтың еңбегінде табуға болады.
Автор еңбегінде туристерды қабылдаушы елдермен аимақтардың экономикалық, қоғамдық және мәдени қатынастардың өзгеруіндегі туризмнің үлкен ролн атап корсеткен.
Шпютц еңбегінде қөнақ ұй кәсібінің дамуының әсерінен жүзеге асқан туристік қатынастардың кеңістік мамуына және қоныстардың турінің өзгеруіне коп орын бөлген. Сонымен қатар, ол туристік қөзғалыстың әсерінен болатын табиғи, мәдени ландшафтыдағы өзгерістерді зереттеу қасиеттілігіне назар аударды.

1. Туризмология негіздері
Ж. Н. Алиева.
2. История туризм
Ердавлетов С. Р.
3. Экономика туризма
Папирян Г. А.
4. Международный туризм
Александрова А. Ю.

Пән: Туризм
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 22 бет
Таңдаулыға:

Туризм тарихын географиялық түрғыдан оқу
Демалыс ұшін сапалардың сынының артуы урбандалу процесінің өсуі мен ХІХ ғасырда темір жол көлігінің демалуына байлансты болды. Бұл туристік қасиеттерді, әсіресе демаалыс ұшін жайлы территорияларға деген қасиеттілікті арттырды.
ХІХ ғасырда медицинаның дамуы климаттың емдік қасиеттері мен теңіз суының жоғары дәрежеде бағалануына (таулы және теңіз маңы ) әкеліп соқты. Темір жолдардыңсалынуы мұндай қаситтері бар аудандарды туристік сұраныс територияларына жақындатты. Ал техниканың дамуы улкен масштабы туристік инвестицияларға мұмкіндік берді. Бұл кішігірім және белгісіз қоныстардың үлкен теңіз жағалауларындағы демалыс орталығына немесе таулы демалыс орталығына айналуына себепкер болды.
Демалыс пен туризмді географиялық тұрғыдан зереттеу ХІХ жылдықтың екінші жартысына жатады.ХІХ және ХХ ғасырда үлкен қарқынға ие болған қалалардың дамуы географтарды урбандалу мен туристік, куроттық қоныстардың пайда болып, кеңею процестерінің арасындағы тәуелділікті анықтау мәселесін қарастыруға итермеленеді.
География туризмі деген терминді ең алғаш 1905жылы Д. Страднер қолданды. Оның ойынша, бұл ғылым тұристік қөзғалыс пен оның шаруашлық іс - әрекетін зереттеумен айналысуы керек. Сонымен қаттар, туристік лайықтылығы мен сол дердің аттракивті қасиетін анықтау керек.Туристік құбылыстардың экономикалық аспектісіне географтар ХІХ ғасырдың өзінде – ақ көңіл болген, алайда бұл мәселенің нақты талдауын тек Қ. Шпютцтың еңбегінде табуға болады.
Автор еңбегінде туристерды қабылдаушы елдермен аимақтардың экономикалық, қоғамдық және мәдени қатынастардың өзгеруіндегі туризмнің үлкен ролн атап корсеткен.
Шпютц еңбегінде қөнақ ұй кәсібінің дамуының әсерінен жүзеге асқан туристік қатынастардың кеңістік мамуына және қоныстардың турінің өзгеруіне коп орын бөлген. Сонымен қатар, ол туристік қөзғалыстың әсерінен болатын табиғи, мәдени ландшафтыдағы өзгерістерді зереттеу қасиеттілігіне назар аударды.
Демалыс пен туризмді географиялық тұрғыдан зереттегенде, негізінен, ең алдымен ішкі, әсіресе халқаралық туристік ағымға көңіл аударды, сонымен қаттар жергілікті жерді туристік жағынан игеруге де көңіл қойылды.
Отызыншы жылдары туризм географиясының әлем бойынша қатты дамуына мұмкіншіліктер туады, Әсіресе Германияда, Францияда, Швейцарияда, сондай – ақ АҚШ –та.
Сонымен зереттеулерге байлансты Берлинде 1929 – 1934 жылдары туризмді зереттеу Институты ашылады.
Дәл сонда С. Лещицкийдің алғаш туристік географиямен туризм географиясы дейтін түсінікті ғылыми түрде дәлелдейтін теориялық жұмыстары жарық көрді, ол географиялық әдебиеттердің өміріне туризм деген термин енгізді. Сол кезде туризм географиясының дамуына туризм деген түсінік үлкен рол атқарды. Ол теориялық, шаруашылық, географиялық, статисикалық, құқықтық, мәдени және қоғамдық мәселердың жинағы ретінде туристік қозғалыспен байлансты.
Кеңістік туризм географиясында туризмді бүкіл ел немесе бөлек аймақтар масштабына жобалаумен байлансты мәселер көп орын алуда. Олар болашақ туртстік тұристік сұранысты туристік базаның дамуын жоспарлауға және туристік қозғалыстың өзін жоспарлауға қатысты.
Қазақстандағы демалыс пен туризм географиясы обылысындағы зереттеулер ХХ ғасырдың 70- ші жылдарында басталады деп те айтсақ болады. Ғылыми – зереттеу және жобалық жүмыстар жүргізуді алғашқы болып Мемілекеттік жобалау институты – Казгипроград бастады. Олкездері онда мамандалған сәулетшілер, географтар, экономистер, инже – нерлер мен басқа маман өкілдерінің ұжымы қалыптасып үлгерген еді.
Туризмнің барлық елдерде қарқынды дамуы бұл құбылыста географиялық талдау қажеттілігінің артуына себеп болды.

Туризм географиясның зерттеу облысы
Туризм географтард ертеден-ақ өзіне тартты, себебі ол табиғи ортамен, қоғаммен және оның әлеуметтік-шаруашылық іс-әрекеттерімен тығыз байлансты болды.
Екінші Дүниежүзілік соғыстан кейін туристік қозғалыстың қауырт даму әр түрлі географиялық пәндердің зертттеу жұмыстарын едәуір жылдамдатты. Бұл география ғылымының жаңа пәні-туризм географиясынң өз алдна бөлініп шығуына әсерін тигізді.
Туризм мен рекрация бір түсінік еместігін ескерсек, туризм географиясын қоғамдық география пәні жағынан қарау керек, оның оқу объектісі туризм болады. Рекрациялық география демалыс пен туризм мәселелірн ғылыми географиялқ негізінде түсіндіретін жаңа бағыт болы, ол елімізде XX ғасырдың 60-шы жылдарының аяғында, 70-ші жылдардың баснда ғана география ғылымынан туындаған. Бұрынғы КСРО-да география ғылымында оның негізін қалаушы профессор В.С.Преображенский болды. Кеңістікте болатын туристік құбылыстардың түрі мен оның қатынасын талдау және соған байланысты кеңістікті өзгертетін және қайта жасайтын процестер оның оқу пәнін құрайды. Туризм, басқа да халық шаруашылығы сияқты бірнеше салалардан тұрады: емде, сауықтыру-спорт, танымдық; сондай-ақ ішкі және халықаралық туризмге бөлінеді. Бірнеше басқару оргондарының болуыда осыған байланысты; бұрынғы КСРО-да бұлар – орталқ курорттарды басқару кеңесі, орталқ туризм және экскурсия кеңесі, халықаралық жастар туризмінің бюросы- Спутник, бүкілодақтық акционерлік қоғам-Интурист және басқалары. Осындай конструктивті ғылым, кешенді зерттеулерге сүйенетін жаратлыс, техникалық, экономикалық және әлеуметтік, табиғи мәселелерді қамтуға туризм географиясының ғана шамасы келеді.
Демек, туризм географиясының зерттеу мақсаты – туристік қозғалысты басқарудың теориялық негізін жасау, олардың табиғи, экономикалық, әлеуметтік және басқа да аспектілерін ескеріп отруы.
Сонымен, туристік география келесі мәселелрді қамтиды: туризмнің түрі мен мезгілдігін ескере отырып, территорияның туризмді дамытуға жарамдылығн; туризмнің территорияға және оның шаруашылық кешенінің қалыптасуына әсерін; территорияда болатын құбылыстар мен процестер туризмнің дамуынан туындайтын және қоғамның шаруашылық іс-әрекетіне тигізетін әсерін. Міне, соған байланысты, тризм географиясының алдында біртұтас маңызды міндеттер тұр. Солардың ішінен ең бастысын, біздің көзқараымызша, 1971ж. Б.Б.Родоман дәл тауып айтқан: Географтардың мақсат – басқа мамандармен қатар рекреациялық ресурстарды анықтау, бағалау және картаға түсіру бойынша әдістемелерді жасау, территорияны үнемді пайдалану, табиғатты және ланшафттардың рекреация үшін сұлулығын қорғау жөнінде ұсыныстар беру, сонымен қатар демалыс аудандарының типтік модельдерін салу, негізгітүсініктер мен ережелерді құрастыру, рекреациялық география зонасын табу.
Рекреациялық баға беруге табиғи ресурстардан басқа әлеуметтік-экономикалық (тарихи-мәдени объектілер мен құбылыстар, қаржы, қаражат, еңбек және басқалар) ресурстарда жатады.
Практикалық көзбен қарағанда жоспарлап реттеуде туризм географияснда ең маңыздысы – оның жорамалдық функцияс. Туризмді дамту облысында ең негізгісі туристік қозғалысқа жорамал жасау. Егер де теорияны онан әрі дамытпаса және туризм географиясының зерттеу әдістерін жетілдіре түспесе, практикалық мәселелерді шешу мүмкін еес. Теорияның даму міндеттерін екі басты бағытта жүргізуге болады.
а) туристік қзмет көрсетуді территориялық ұйымдасыру заңдылығын халық шаруашылығының саласы ретінде территориялық-жүйелік құрылымдардың таксономиялық деңгейінде анықтау;
б) туристік-рекреациялық аудандастыруды онан әрі жетілдіру, шарттар мен факторларды зерттеудің заңдылығын және аудандастырудың принциптерін, туристік-рекреациялық білім берудің таксономиялық жүйесін жаңарту.
Бұндайда айрықша атап көрсететін жағдай, туризм географиясының теориялық және әдістемелік мәселелерін құрайтын туристік аудандастыру территориялық классификацияда анықтаушы түрі ретінде болып қарастырылады.

Туризмнің даму тарихы
Туризм қоғамдқ, шаруашлық және кеңістіктік құдылыс ретінде ежелгі замандарға трең кең тамыр жайған мол дәтүрге ие. Туристік әдебиеттерде туризмнің дамуын кезеңдрге бөлу жайында көптеп айтылады, әсіресе В.Унцикер мен Дж.Мериотти секілді ғылымдардың ортақ еңбегінде.
Бұл еңбекте К.Пшеславскийдің (1973) бөлген кезеңдері келтірілген, оның келесідей кезңдері бар:
XVIII ғасырдың соңына дейінгі туризм:
а) ежелгі туризм;
б) орта ғасырлар мен қайта өрлеу дәуірі кезіндегі туризм;
в) XVII және XVIII ғасырлардағы туризм.
2. XIX және XX ғасырлардағы – II Дүниежүзіліксоғысқа дейінгі туризм.
3. Қазіргі заманғы туризм.
Туристік саяхаттар, сауда-саттық сапарлар өзінің мәнін жоғалтқанда басталды деп санайды. Біздің заманға дейінгі VI мың жылдықта ескі Египетте аталынып жүрген, осындай алғашқы көшіп-қонушылыққа жататыны – діни негізіндгі саяхаттар. Біздің заманға дейінгі VI ғасырда Египет фароны Нехао Африка төңірегінде атақты 3 жлдық саяхат құрған.
Ертеректе туристік саяхаттар қалаларды көріп, жасанд көлдер, шипалы бұлқтарға барумен байланысты болды; кейініректе жиілеп слына бастаған пирамидалар саяхаттаушылардң назарын аудара бастад. Алайда, жақсы дамыған жол торлары мен сапал түнеу үйлері және арзан асханалардың тек қана ежелгі Греция иен Римде пайда болу бұл саяхаттарды белгілі мөлшерде тежеді. Туризм ол кездері ешқандай табыс көзін әкелмд.
Жол тораптарының маңызын тек қана парсылар айтарлықтьай ұғынп, өз мемлекеттірінің территориясында қатынасу жолдарының жүйесін құрады. Бұл қатынас жолдары дегеніміз жақсы қалыптағы патшалық жолдар болды. Бұл жолдар Вавилон, Сузы және Экбатан қалаларын мемлекеттің шеткей аймақтарымен байланыстырып тұрдды. Әрбір 30 мильден кейін парсы жолдары бойында саяхатшыларға демалыс жағдайларын қамтамасыз ететін тұрақтар (керуен-сарайлар) орналастрылды. Көрсетілген қызметке төленетін ақы байлар мен кедейлерге бірдей болды.
Алайда, антикалқ тризмнің гүлденуі ежелгі Греция және Риммен байланысьы болды. Аталмш мемлекеттерде туризмнің экономикалық жағына көп көңіл бөлінді.
Шамамен осында 2300 жыл бұрін Ксенофонт грек порты Пирейде сауда қатарлар мен мемлекеттік керуен сарайладың салыну керек екендігіне назар аударды. Оның ойынша, бұлар пайданың маңызды көзі болуы керек еді. Гректер секілді римдіктер де үлкен қашықтықтарға сапар шегіп отырды, гректер құрған жолдар торабының әлсіз дамуына байланысты бұл сапарларын теңіз жолдары арқылы іске асырып отырған.
Ежелгі Грецияда курортология мен емдік туризм пайда бола бастайды. Римдіктер өздерін сауықтыру үшін жлы су көздеріне және курорттарға ьарып тұруд жақсы көрді. Емдеу құдайы Асклепийдің храмдары көне замандарда құрла бастайд, классикалық кезеңде (V-VI ғғ. б.з.д.) олардың саны 60-тан астам болад. Олар қаладан қашық, қрауттау, жақсы климаты бар жерді салынды. Швейцариядағ курорт Сент моритц әйгілі ерекшелігімен пайдаланылды.
Біздің заманға дейінгі VIII ғасырда ртедгі ректер саяхаттар жасады. Олар арғы көне олимпиадаларға көрушілер немесе қатнасушылар ретінде қанытасты. Мысалы, ертедегі Грецияда Олимпиялық ойындарға өнерсүйгіштер мен спорт адамдары көптеп келушілер болды.

Рекреациялық география мен туризм географиясының қатыснасы туралы түсінік.
Бұрынғы кеңес одағында рекреациялық география мен туризм географиясына түсінік әртүрлі ғылыс пәні сияқты қабылданды. Уақыты жағынан ТМД елдерінде ең алдымен рекреациялық география (В.С. Преображенскийдің теориясы, 1975) пайда болды. Туризс географиясы кейінірек дами бастады. Бұл екеуін қатыснасы жағынан қарасақ: рекреациялық география – бұл мәні жағынан демалыс пен туризм географиясы. География ғылымдарының ішіндеде бұлардың алатын орны туралы пікірлер әртүрлі болды. Кейбіреулері оларды ғылыми пәндер арасына жатқызса ал басқалары оларды қоғамдық-география ғылымына жатқызды. Сондықтанда, бұл туралы тоолық түсінік алу жағын қарастыралық.
Көп ғалымдар ол екеуін бір мағынлы емес деседе, бұл екі түрлі ғылым пән, бірақ бір-бірімен тығыз байланысты. Бұл пікірдегі ғалымдардың басқалардан айырмашылғы – олар бұл екі ғылымды қоғамдық география пәнінің саласына жатқызады. Олардң айтуынша аталмыш ғылмдар халық шаруашылығының екі саласы – рекреациялық саламен туризм жүйесін оқытып түсіндіреді. Өйткені, бұл екі сала өндірістік заттар шығармайтн сфераға жатады. Олардың негізгі өнімі – рекреациялық және туристік қызметтер, халықтың әлеуметтік – мәдени қажеттерін демалыс кездернде өтей отырып, елге әлеуметтік және эканомикалық табыстар әкеледі. Осыған орай бұл ғылмдардың объектісі мен пәндерін қоғамдық географияның зерттеу объектісі мен пәнінен бастағаны жөн. Э.Б.Алаевтің айтуынша (1983), Қоғамдық географияның объектісі ретінде қарастрылатын ойкумена - қонстанған, игерілген немесе, былай айтқанда, қоғамдқ өмірдің орбитасына қаратылған жердің географиялық қабығының бір бөлігі. Ойкумена деген түсінік қоғамд ғна емес, қоршаған ортаны да қамтид. Қоғамдық географияның объектісі ретінде ол қоғамдық өмір мен оның айналасындағы барлық экономикалық (өндірістік), әлеусеттік, саяси, демографиялық, рекреациялық және басқа де сфераларды өамтид.
Ойкуменаның әрбір сферасында күрделі кеңістік территориялық ұйымдары болады. Мысалы, экономикалық сферасы кеңістікте әр түрлі деңгейдегі әлеуметтік-экономикалық аудандар түрнде ұйымдастрлға, демографиялық сферасы – халықтың территориялық орналасу жүйесі ретінде, әлеуметтік сферасы- мемлекеттік түрде және т.с.с. Осындай барлық кеңістік сфералардың өзінің қоршаған ортасы болады және үнемі байланыста тұрады.
Территориялық қоғамдық жүйе (ТҚЖ) қоғамдық (әлеуметтік-экономикалық) географияның пәні болады.
Террориялық қоғамдық жүйе дегеніміз – ол ойкуменаның кеңістік – уақыт бөлігі, онда барлық қоғамдық өмір сфералары өзара байланысты болып және бірін –бірі толықтырып тұратын кезіндегі қоғамдық өндірістер. Зерттеу пәні мен обьектісін түсініп, қоғамдық гографияға анықтама беруге болады. Экономикалық және әлеуметтік география біртұтас интегралдық-синтетикалық ғылым ретінде қоғамды кеңістікке ұйдастыруды, нақты жағдайда табиғи ортаны оқып үйретеді
Рекреациялық география – туризм географиясында қоғамдық (әлеуметтік-экономикалық) география пәнінің саласы болып, ло да осындай жағдайларға жауап береді.
XX-шы ғасырдың 70-ші жылдарының соңында және 80-ші жылдардың басында демалыс, рекреация, туризм, экскурция деген түсініктер қабылджанды. Н. С .Мироненко мен И.Т. Тверодохлебовтың айтуынша: демалыс – бұл күнделікті қажеттіліктерді қанағаттандыруға бағытталмаған қандай да болмасын адамның іс-әрекеті ; рекреация – бұл халықтың тұрақты жерінен тыс жердегі арнайы мамандырылған терреториядағы тәуліктік, апталық және жылдық өмір циклдеріндегі, адамның бос уақытын пайдалану кезінде іске асатын сауықтыру, танымдық, спорттық және мәдени көңіл көтеру үшін қатнастар мен құбылыстар жиынтығы ; туризм деген – бос уақытты тұрақты жерінен тыс жерлдерде өткізудің бір түрі. Рекреацияға немесе демалысқа қарағанда, туризм деген өте қысқа түсінік. Қазіргі ғылыми әдебиетер бойынша, туризм деген бұл адамдардың тұрақты жерінен тыс жерге саяхаттау және тұрақтау барысында пайда болатын қатнастар мен құьылыстар жиынтығы. Әрине, егер де бұл тұрақтау ұзақ уақыттық қоныстану немесе ақша табу мақсатымен уақытша қоныстануға айналып кетпесе. Сонымен, туризм деген түсінік – ол тұрақты жнрінен тыс жердегі 24 немесе онан артық уақыт ішіндегі болатын рекреацияның барлық түрі; экскурция – танымдық, ағартушылық, ғылыми, спорттық немесе ойын-сауықтық мақсатты көзлейтін, 24 сағаттан аспайтын түнеуге тоқтамай саяхаттау немесе серуендеу .
Рекреациялық география деген түмнік бұрынғы Кеңес Одағының әдебиетіне, қазіргі ТМД елдерінің, 1971 ж. В.С.Преображенский мен Ю.А.Веденин енгізді, ол соңғы жылдары біраз эволюциялық өзгерістерге ұшырады. Қазіргі көз қарас бойынша, рекреациялық география дегеніміз – бұл география пәні, оның мақсаты территориялық және су шаруашылық рекреациялық жүйелерінің пайда болуын, орналасуын, тиімді жұмыс істеу заңдылықтарын оқуға бағытталған. Сондай –ақ тұрақты жерден тыс жердегі қоғамның жұмыстан бос уақтындағы іс-әрекетерінің география табиғи орта мен демалыс ортасындағы өзара әсер ету мақсатын анықтайды, олардың өзара байланысын, сондай-ақ басқа да геожүйенің түрлерімен болжамдау және әдістеу мінездемелері туралы жұмыстар жүргізу, осылар арқылы территориялық-рекреациялық жүйенің кеңістік және функциялық ұйымдастыруын қамтамасыз етуі.
Туризм геграфиясы экономикалық дисциплинаға жатады. Оның зерттеу пәніне келесілер жатады:
шаруашылық кешеннің қалыптасуындағы туризм мен туристік әрекетердің рөлі;
территориялық шаруашылық істердің түрлері туристік қозғалыстармен байланысы.
Осыдан мынадай қорытынды жасауға болады: зерттеу обьектісі мен рекреациялық география және туризм географиясы рекреациялық шағын жүйе ойкуменасы арқылы ілгері шығады.
Рекреациялық географияның пәні халықтың рекреациялық іс-әрекетін территориялық ұйымдастыру болып табылады, ал туризм географиясының пәні – туристік іс-әрекетердің территориялық ұйымдастырылуы болады.
Заңды түрде мынадай сұрақ туады, олай болса демалыс және экскурсия дегеніміз не? Біздің көзқарасымызша, бұл екі түсінік рекреациялық іс-әрекеттің бір бөлігі, рекреайияның зерттеу шеңберіне кіреді.
Туризм де рекреацияның бір бөлігі, бірақ өзінің бұқаралық сипатына байланысты ерекшеленеді.
Былай айтқанда, рекреациялық география – бұл туризм мен демалыс географиясы, ал туризм географиясы – бұл тек қана туристік қозғалыс географиясы.
Сонымен, рекреация деген түсінік туризм деген түсінік пен қаншалықты кең болса, рекреациялық география да өзінің зерттеу кеңділігінен туризм географиясынан соншалықты асып түседі.

Демалыс пен туризм мақсатында территорияны аудандастыру

Аудандастыруға тікелей байланысты халық шаруашылығық салаларын территориялық ұйымдастыру мен жоспарлды реттеудің жетістіктері ғылыми дәлелденген.
Туризмнің дамуы, оның материалдық- техникалық базаларын салу мен ұлғайту, туризмнің мақсаты үшін табиғи және мәдени-тарихи элементерді тығыз пайдалану, олардың аймақтық әлеуметтік-экономикалық өміріне әсерінің өсуі, міне, осылардың барлдығы территорияны туристік мақсатпен аудандастыру үшін арнайы зерттеулерді қажет етеді.
Көптеген авторлар мен ғылыми ұйымдар рекреайиялық мақсат үшін аудандастырудың әдістемесі мен қағидаларын еліміздің көлемінде, сондай-ақ жеке аймақтарда да жасау үшін күш салып келеді.
КСРО-да ең алғаш рекреациялық аудандастыру жөнінде ұсыныс жасағандар Ь.Н Лиханов пен В.С. Преображенский болды. Аудандастырудың шешуші шарты – бұл рекреациялық кәсіпорындардың орналасу тығыздығы мен олардың елдің негізгі қажеттіліктерін қамтамасыз етудегі рөлі болып табылады. Авторлар елді төрт рекреациялық зонаға, ал зоналарды тағы да шағын рекреациялық аудандарға бөледі.
Көптеген елдерде туристик аудандастыру рекреациялық және табиғи аудандастырумен шатастырады. Туризм – бұл құьылыс таным процесімен байланысты әлеуметтік –экономикалық құбылыс, туризмні бұл аспектісі келешекте кеңейіп ұлғаятын түрі бар. Туристік аудандардың шекрасы әкімшілік аудандардың шекарасы болады.
Әкімшілік аудан дегеніміз не? Бұл төменгі әкімшіліктік шаруашылық аудан,яғни бастауыш ұйым біздің елде территорияны аудандастыруда қабылданған.
География әдебиеттерінде туристік аудан мен туризм ауданы деген түсінікті жиі шатастырады. Туристік аудан дегеніміз белгілі бір территорияда жұмыс істеп тұрған бір туристік обьект, ал туризм ауданы – туризмнің жайылуы шеңберін көрсетеді. Туристік аудан экономикалық географтың зерттеу обьектісіне жатады. Туризм ауданы – сәулеткер мен жоспарлаушылардың зерттеу обьектіне кіреді.
Туристік аудан – туризмнің дамуына арналған бірнеше табиғи, тарихи-мәдени және әлеуметтік-экономикалық жағдайлары бар экономикалық салады аудан. Осыларға байланысты ауданда туристік іс-әрекеттер басымды болып келеді. Сонымен, туристік аудан – бұл әлеуметтік-экономикалық категория.
Туристік аудандардың бір қатар ерекшеліктері болады.
Туристік аудан – сипаты бойынша әлеуметтік болса, соңғы шектеулі ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.