Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің халықаралық құқыққа әсері

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 85 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және ғылым министрлігі

«КАЗГЮУ Университеті» АҚ

Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің халықаралық құқыққа әсері

ДИПЛОМДЫҚ ЖОБАСЫ

мамандығы - «»

Астана, 2016

Қазақстан Республикасының Білім және ғылым министрлігі

«КАЗГЮУ Университеті» АҚ

«Қорғауға жіберілді»

Кафедра меңгерушісі

«__» 20__ ж.

ДИПЛОМДЫҚ ЖОБА

Тақырыбы: «Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің халықаралық құқыққа әсері»

мамандығы - «»

Орындаған:

Ғылыми жетекшісі:

Астана, 2016

Мазмұны

Кіріспе4

1 Аймақтық, мәдени және діни дәстүрлер халықаралық құқықтың нормалардың дамуының алғышарттары ретінде6

1. 1 Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің аймақтық құқықтың жүйелердің қалыптасуына әсері6

1. 2 Жаратылыстану құқықтық теория мен позитивизм теориясының қалыптасуында аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің ықпалы16

2 Адам құқықтары байынша халықаралық нормалардың қалыптасуына аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің әсері37

2. 1 Адам құқықтары бойынша халықаралық нормалардың қалыптасуының процедуралық мәселелері37

2. 2 Араб мемлекеттері мен Еуропа мемлекеттерінің адам құқықтары бойынша заңнамасына салыстырмалы талдау58

Қорытынды80

Қолданылған әдебиеттер тізімі84

Кіріспе

Қарапайым нормашығармашылық процеске қойылатын, нормативтік талаптардан тұратын халықаралық құқық нормаларының тобын шартты түрде дәстүрлердің құқығы деп атауға болады. Халықаралық-құқықтық қарапайым нормалардың пайда болу процестеріне жататын ортақ нормативтік жағдайға қарапайым әрекет етудің ережесіне алып келуші мемлекеттердің жалпы тәжірибесінің болу туралы талабын айтамыз, және осы әрекет ережесін құқықтық норма ретінде қабылдайды. Халықаралық құқықтың доктринасында бұл дәстүрдің екі элементінің болу қажеттілігімен көрсетілген - мемлекеттердің тәжірибесі және opinio juris.

Халықаралық қарапайым құқық халықаралық құқық субъектілерінің тәжірибесінен пайда болады. Тәжірибедегі қарапайым нормалардың пайда болуына алып келетін мемлекеттерден басқа, халықаралық ұйымдар да қатысады. Халықаралық ұйымдардың тәжірибесінің рөлін бағалауда екі жағдайды ескеру керек. Біріншіден, жай норманың пайда болуы үшін мәні бар халықаралық ұйымдардың тәжірибесі осы ұйымдар сәйкес құзыреттіліктерге ие болған облыстарда пайда бола алады. Екіншіден, мемлекеттердің өкілдерінен тұратын халықаралық ұйым органдарының тәжірибесі мемлекет тәжірибесінің формаларының біріне жатқызыла алынады, ол осы мемлекеттердің жақсы қарым-қатынастарын реттейтін дәстүрлерді жасайды.

Халықаралық қарапайым құқық нормасы сыртқы қарым-қатынастардың облысында құзыреттілікке ие болға органмен ғана қабылдана алынады. Сондықтан opinio juris болуын білікті тәжірибенің болған жағдайында ғана пайымдауға болады, ол басқа мемлекеттерге қатысты халықаралық қауымдастықтың мүшесі ретінде ұстанымын көрсете алатын мемлекет органдары тәжірибесінің нәтижесі болып табылады.

Халықаралық қарым-қатынас тәжірибесінде қарапайым нормалардың қалыптасуының әр түрлі әдістері бар. Осылайша, мысалға алғанда, норма пайдаболушылыққа халықаралық конференциялардағы мемлекеттердің мәлімдемелері ықпал етеді. Мәселе келісімнің жағдайы қарапайым-құқықтық бола алатындығына келіп тіреледі. Қарапайым құқық бір келісімдік тәжірибенің негізінде пайда бола алатын тұжырымдама бар. Бұл тұжырымдамаға бірдей екі тарапты келісімдердің топтамасы өз бетінше қарапайым құқықты құрайтындығы, барынша радикалды теория жатады, ол көп тарапты келісім өз бетінше дәстүр құруға қабілетті екендігіне бекітіледі.

Келісімдік тәжірибе мемлекеттердің тәжірибесінің басқа нормаларының болған жағдайында ғана қарапайым құқықтың жасалуына ықпал етеді.

Міне, сондықтан аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің халықаралық құқыққа әсерін зерттеу осы дипломдық жұмыстың өзектілігіне айналып отыр.

Зерттеудің мақсаты халықаралық құқықтың негіздерін қарастыра отырып, аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің оған әсерін қарастыру .

Көрсетілген мақсат келесідей міндеттер арқылы қол жеткізілді:

- Аймақтық, мәдени және діни дәстүрлер халықаралық құқықтың нормалардың дамуының алғышарттарын қарастыру;

- Жаратылыстық-құқықтық теория мен позитивизмнің теориясын зерттеу;

- Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің аймақтық құқықтың жүйелердің қалыптасуына әсерін зерттеу;

- Халықаралық құқықтың қалыптасуы мен дамуына дәстүрлердің әсер етуін зерттеу;

- Халықаралық құқыққа дәстүрлердің әсер етуінің эволюциясын айқындау;

- Заманауи сатыдағы халықаралық құқыққа аймақтық, мәдени және діни дәстүрлердің әсер етуінің ерекшеліктерін талдау.

Зерттеудің объектісі: халықаралық құқыққа аймақтық мәдени, діни дәстүрлер.

Зерттеудің пәні: аймақтық мәдени, діни дәстүрлердің ерекшеліктерін анықтай отырып, олардың халықаралық құқыққа тигізер әсері.

Зерттеу жұмысының құрылымы кіріспеден, екі бөлімнен, қорытындыдан, қолданылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

1 Аймақтық, мәдени және діни дәстүрлер халықаралық құқықтың нормалардың дамуының алғышарттары ретінде 1. 1 Аймақтық мәдени және діни дәстүрлердің аймақтық құқықтың жүйелердің қалыптасуына әсері

Ғасырлардың аралығында дін өзінің өмірлік күшін дәлелдеді. Оған біздің тарихымыз куә. Барлық қуғындаулар мен тоталитарлық атеизмге қарамастан ол тірі қалды. Дін үшін ең қиын жылдардың өзінде оның принциптеі мен адамгершілігі адамдардың санасы мен әрекеттеріне әсер етті.

Діннің саясат пен құқықпен тікелей байланысы бар. Қоғамның өмірінде оған маңызды рөл тиесілі болды. Халықаралық қатынастардың облысы шіркеудің назарын ерекше аудартатын. Ежелгі Шығыстың теократиялық мемлекеттерінде саясат, құқық ортақ болатын. Еуропада дін өзінің шыңына Орта ғасырда жетті, ол теологиялық тұжырымдаманың бекітілуімен қол жеткізілді. Император мен корольдер тәжді католиктік шіркеудің басшысының қолынан алатын. Ол үшін қарудың күшімен христиан дінін таратуға міндеттелетін. Католиктік шіркеу крест жорықтарының рух берушісі болды. Папа монархтардың арасындағы даулардың арбитры ретінде қызмет атқарды. Бір келісімдерді бекіту мадақталатын, басқаларының жолында кедергі тұратын. Келісімдер діни антпен бекітілетін. Папалар осындай антын бұзғаны үшін кінәларын кешіретін.

Шіркеу жеке соғыстар әкелетін қайғыларды шектеуге тырысты, яғни феодалдардың арасындағы қарулы қақтығыстармен шектеуге тырысты. «Құдай бітімі» (аптаның белгілі бір күндеріндегі соғыс әрекеттеріне тыйым салу) мен «Құдай тыныштығы» (шіркеу қызметкерлері мен кейбір басқа тұлғалардың қол сұғылмаушылығы) орнатылды.

Жаңа кезеңде діннің әсері төмендейді, сонда да мемлекеттердің маңызды құралы болып қала береді. Ұлы державалар - 1815 ж. Қасиетті одақтың қатысушылары халықаралық қатынастарда киелі діннің парыздарын жетекшілікке алуға батылдығын көрсетті. Діни аргументтеу кеңеске қарсы саясаттың негізделуі үшін өз кезінде қолданылған болатын.

Осыған орай, келісім мен серіктестіктен бас тарту саясаты тек халықаралық құқыққа қарама-қайшы келіп қоймай, сонымен бірге христиандық канондарға қарсы келеді. Бұл шіркеулік қызметкерлермен аталып өтетін.

Ғасырлардың аралығында дін мамандары басқа дінгерлермен келісімге келу мүмкіндігі туралы талқылаулар жүргізген болатын. Халықаралық құқықтың әкесі Г. Гроций 17 ғ. өзінде оған жағымды жауап берді. Оның еңбегінде халықаралық қауымдастықтың және жалпы халықаралық құқықтың идеясы көрініс тапты. Библияға сүйене отырып, Гроций саясат пен діндегі айырмашылық ортақ халықаралық құқықтың тіршілік етуіне кедергі болмайтындығын дәлелдеді. Алайда еуропалық мемлекеттердің саясатында өзінің көрінісін таппады, олар христиандық канондардың бұзылуында 18-19 ғғ. Христиандық мемлекеттердің халықаралық құқық тұжырымдамасына дискриминациясын жасады. 1

Дін мен халықаралық құқықтың арасындағы өзара әрекеттестік барлық тарихтың аралығында болды. Халықаралық құқықтың пайда болғанына дейін дін халықаралық қатынастардағы маңызды нормативті фактор болды. Өз алдына, өзінің қалыптасу барысында халықаралық құқық дінге сүйене алмады, ол оның принциптері мен нормаларын алды, соның ішіндегі бейбітшілік идеясын алды: «Әлемді Жаратушылар бақыт нұрына бөленген, себебі олар Құдайдың балалары болуға кесілген». Алайда Шіркеу қызметкерлерінің саясаты уағыздалатын қағидаларға үнемі сәйкес келе бермеді. Шығысты басып алу мақсатындағы ниеттелген крест жорықтарын, сонымен бірге көптеген джихадтарды еске алу жеткілікті (мұсылмандардың киелі соғыстары) . Халықаралық құқық идеясының өзі белгілі бір деңгейде діннің бейбіт халықаралық қарым-қатынастарды, діни соғыстарды келтірудегі оның рөлін қамтамасыз ете алмаушы қабілет ретінде пайда болды. Өкінішке орай, әлі күнге дейін әр түрлі діндер ортақ тіл тауып, ортақ бейбітшілік үшін серіктестікке келе алмай отыр. Достоевскийдің «Жындар» деген романындағы Шатовтың сөздері ойымызға келеді: «Әр халықтың өз құдайы бар, ол басқаларын болдырмайды».

Діндер мен діни ұйымдар қазіргі кезде саясат пен құқыққа біршама әсер етеді. Әлем мемлекеттерінің қырықтан астам конституциялары белгілі бір діннің артықшылық жағдайын бекітеді. Мемлекеттік дін ретінде бірінші орынға ислам ие, ол мұсылман мемлекеттерінің халықаралық-құқықтық актілерінде көрініс табады.

Халықаралық қатынастарда діннің рөлі туралы 2001 ж. Дипломатикалық академияда жүргізілген «Дін мен дипломатия» атты ғылыми-практикалық конференция дәлел болады. Конференцияда сөз сөйлеген И. С. Иванов мәселенің өзекті екендігін атай отырып, діни көшбасшылар расында да берік, әділетті әлемнің қалыптасуына үлкен үлес қосады, егер олардың сөздері мен істері халықтар мен мемлекеттердің жалпылануы мен қарама-қайшы келінуіне емес, ал шыдамдылықтың уағызына, жоғарғы құндылық - адам өмірінің құрметтелуін тәрбиелеуге бағытталған болса.

Халықаралық салада католиктік шіркеудің қызметі белсенді.

Әлемдегі заманауи діни жағдайдың ерекше белгісі діндер мен діни ұйымдардың қоғамдық пәнінің біршама өсімі, әлеуметтік саладағы барлық конфессиялардың қызметінің белсенділенуі болды. Діни ұйымдар әлеуметтік мәселелердің кең шеңберін шешуде өзінің қатысуының заңдылығына, соның ішінде қоғамдық өмірдің барлық салаларында өзінің қатысуына үміттенеді. Діни саланы реттеудің халықаралық тәжірибесі әр түрлі әдістермен ұсынылған. Біреулері конституцияларда нақты діннің мемлекеттік статусын (ресми) бекітеді, мысалы, отызға жуық мұсылман мемлекеттерінде мемлекеттік дін ретінде ислам танылған. Басқа мемлекеттер діннің мемлекеттік статусын бекітпей отырып, конституцияларда немесе заңнамаларда оның қолдауы туралы ережелерден тұрады. Діни саланы реттеудің халықаралық тәжірибесін қарастыруда билік пен діни ұйымдардың келесідей статустарына, механизмдеріне, нормативтеріне және институттарына назар аудару қажет:

- діни ұйымдардың статустары мен мемлекетпен келісім механизмдері;

- мемлекеттік материалдық көмектің мүмкіндігі мен діни ұйымдарға салық салудың ерекшеліктері;

- әскери, түрмелік және ауруханалық капелландардың институттары;

- діни білімнің мүмкіндігі, діни мектептердің қызметтері мен рухани білім мекемелерінің дипломдарының статустары;

- бұқаралық ақпарат құралдаарымен діни ұйымдардың өзара әрекеттесуі.

Шындыққа айналып, өзінің қызметтерін табысты орындау үшін құқық сыртқы түріне ие болуы тиіс, оны бір ғалымдар құқықтың формасы деп атаса, екіншілері - көздері, үшіншілері - формалары мен көздері деп бір уақытта айтады.

Құқық көзінің барынша маңызды, анықтаушы сипаттамасы оның мемлекеттік қажеттіліктің күшімен қамтамасыз ету болып табылады. Ешқандай дәстүр, прецедент, нормативті акт, келісім, басқа құқықтың көзі мемлекеттің араласуынсыз болмады және жалпы міндетті мәніне ие болмады.

Жағымды құқықтың көздері құзыретті мемлекеттік органдардың нәтижесінде, яғни мемлекеттік қоғамдық байланыстардың, дәстүрлердің және нормалардың мемлекеттік мәжбүрлеу күшімен бекітудің және қамтамасыз етудің нәтижесінде пайда болады. Мемлекет қоғамдық қатынастардың реттелуі мен унификациясының, қоғамдық, халықтың мүдденің әділеттілігі мен жүзеге асырылуының құралы ретінде пайда болды және дамыды. Бостандықты шектеуді тәртіп пен қауіпсіздіктің пайдасына қабылдай отырып, қоғам мемлекеттік еріктің жағымды құқығының көзі деп таниды, ол тура және жанама түрінде көрсетіледі.

Құқық көздері әр түрлі болса да, оның ішіндегі негізгілерін, ең мәнділерін бөліп көрсетуге болады. құқықтың үш негізгі көзіне ерекше назар аударуға болады: құқықтық дәстүр; құқықтық прецедент; нормативтік-құқықтық акт. Дәл соларды таңдау заманауи құқықтық жүйелердегі осы құқық көздерінің мәніне негізделген.

Құқықтық дәстүр түсінігін анықтауды дәстүр деген сөздің анықтамасынан бастаған жөн. «Дәстүр» - бұл көпшілікпен танылған тәртіп, ол дәстүрлі түрде қоғамдық әрекеттерді қалыптастырады. Мұндай анықтаманы осы сөздің заңды мағынасын айтқанда да сәйкес келеді деп санауға болады.

Батыс әдебиетінде дәстүр деп адамдардың әрекетіндегі қалыптасқан стереотиптер мен тенденцияларды айтады, ол танымдық, автоматты сипатқа ие. Осылайша, құқықтық дәстүр - бұл тұрақты қайталанудың нәтижесінде қалыптасқан әрекеттің ережесі және мемлекетпен мінез-құлық нормасының міндеттісі ретінде қабылданған. Құқықтық емес дәстүр, мемлекетпен санкционирленбеген күйінде құқық көзі ретінде бола алмайды, өйткені тек қоғамдық көзқараспен қолданады.

Құқықтық дәстүр демек, барынша ескі құқықтың көзі. Оның қалыптасу процесі қоғамның дамуымен тығыз байланысты. Дәстүрлер мақсатт және адамдардың мінезіне қажетті болып пайда болады.

Қоғам белгілі бір тәртіпсіз тіршілік ете алмайды, сондықтан алғашқы қоғам үшін оның мүшелері арасындағы барынша органикалық реттеуші діни және этикалық түсініктермен тығыз байланысты дәстүрлер болып табылады. Адамдардың рационалдық және қайталанатын мінез-құлықтары қарапайым құқықтық нормаларды қалыптастырады. Осы дәстүрлерден соң мәжбүрлеудің алдындағы немесе әсер етудің басқа формаларынан қорқудан емес, өңделген әдеттің және адамның табиғи қажеттілігінің есебінен дәстүрлер сақталады. 2

Өте жай дами отырып, дәстүрлер біраз уақыттан кейін мақсатты және рационалды адамдардың мінез-құлығына сәйкес келуден қалды, бірақ дәстүрлердің күшіне орай сақталына берді. Кейбір дәстүрлер қолданылу сиректігіне, қолданылу қиындығына, басқа дәстүрлермен ығыстырылуына немесе реттеу пәнінің өзінің жоғалуына байланысты біртіндеп жойыла бастады.

Мемлекеттің қалыптасуында оның жаратылыстық тірегі дәстүрлер болды, олар құқықтық дәстүрлердің қасиеттеріне, яғни мінез-құлық нормаларының қасиеттеріне ие болды, олар мемлекеттік мәжбүрлеумен қамтамасыз етіледі. Дәстүрлер мемлекеттік биліктің ең күшті серіктестіктері болып қала береді. Адамдарға және олардың арасындағы қоғамдық қатынастарға әсер ете отырып, дәстүрлер әр түрлі мемлекеттік ұстанымдарды жарықтандырады.

Алайда қазіргі замандағы дәстүрлердің мәні біртіндеп азаюда, бірақ әлі де болса жалпы маңызды болып келеді. Жердің біршама бөлігі, Азия мен Африканың модернизацияланушы бөлігі мыңжылдықтарда қалыптасқан дәстүрлерге сәйкес әлі күнге дейін күн көріп келеді. Тіпті Ұлыбритания сынды мемлекеттерде қоғамның өмірінде дәстүрлердің атқаратын рөлі маңызды болып қала береді.

Романдық-германдық құқықтық отбасыдағы құқықтық дәстүрлердің рөлі. Роман - германдық құқықтық жүйе дегеніміз тарихи даму барысында рим құқығы және оның рецепциясын жасау негізінде нормативтік құқықтық келісімдердің қабылдануы. Бұл құқықтық жүйенің қалыптасып және дамуына VI ғасырда дүниеге келген. Византияның императоры Юстинианың « Corpus iuris civilis» деп аталатын құқықтық құжаты ерекше рөл атқарады. XVIII - XIX ғасырдың бас кезеңінде континенталдық Европа мен АҚШ - та Конституциялар мен салық қатынастарын реттейтін кодекстер пайда болды. Мысалы, АҚШ-тың 1789 жылы, Францияның 1791 жылғы Конституциялары 1804 жылы Францияда қабылданған Наполеонның азаматтық кодексі. Роман - германдық құқықтық жүйенің өзіне тән мынадай ерекшеліктері бар:

1. Мемлекетте міндетті түрде ең жоғарғы күші бар Конституцияның болуы.

2. Құқықтық жүйенің жариялылық (мемлекттік, әкімшілік, қаржы, қылмыстық және қылмыстық - процессуалдық) және жеке болып бөлінуі (азаматтық, неке, сауда) .

3. Мемлекетте парламент қабылдаған заңдарды іс жүзіне асыру үшін заңға сәйкес нормативтік кесімдердің қабылдануы (жарлық, қаулы, ереже, шешім және т. б. ), заңнаманың делегациялануы.

4. Қоғамдық қатынастардың құқықпен реттелінетін негізгі салаларды Кодекспен реттеледі.

5. Құқықтың қайнар көздері ретінде нормативтік құқықтық кесім болып саналады, құқықтық әдет ғұрыпты пайдалану жоққа тән немесе мүлдем қолданылмайды.

6. Судьялар мемлект қабылдаған нормативтік құқықтық кесім негізінде ғана шешім, үкім шығарады.

7. Сот прецеденті құқықтық қайнар көзі бола алмайды және сот тәжірибесінде қолданылмайды.

Р. Давид айтқандай: «роман - герман қазіргі әлемде кездестірген бірінші отбасы» болып табылады. Роман - германдық құқықтық жүйе Африка елін, Латын Америкасын, Шығыс және Жапония, сонымен қатар Еуропа елдерінің көп бөлігін басқан. Бұл құқықтық жүйе өзінің белгілеріне қарай екі топқа бөледі: романдық және германдық болып. Бірінші топқа Франция, Италия, Бельгия, Люксембург және Нидерландия елдерінің құқықтық жүйесі жатады. Ал, екінші топқа Германия, Австралия, Швейцария және т. б. елдерінің құқықтық жүйесін жатқызуға болады. Роман - герман құқықтық жүйе өз бастауын Ежелгі Рим елінен алады. Оның негізгі қайнар көзі Рим құқығы болып табылады. Сондықтан, бұл құқықтық жүйенің басқа құқықтық жүйелерден айырмашылығы бар. 3

Өзінің даму барысында роман - германдық құқықтық жүйе көп жолдардан өтті. Зерттелу нәтижесінде үш негізгі эволюциялық кезеңдерден тұрды.

Бірінші кезең - Роман - германдық құқықтық жүйенің дамуы мен құрылуы оның эволюциясына XIII ғасырға дейінгі кезеңді қамтиды. Заңгер ғалымдардың пікір бойынша XIII ғасырда «Роман - герман құқықтық жүйенің дамыған уақытты» - деп білуге болад. Бұл кезеңнің құқықтық қайнар көзңнен айырмашылығы қандай? Осы кезге дейін қандай бір материалдың жинақталу үлгісін мен оны континентік құқықтың роман - германдық құқықтық жүйге біріктірумен негізделді.

Роман - германдық құқықтық жүйенің дамуының екінші кезеңі ХІІІ - XVIII ғасыр аралығында жатады. Ол басында ХІІІ - XIV ғасырда Италияда, ал кейінірек бүкіл Батыс Еуропаға таралған Ренессанспен немесе Қайта Өрлеу дәуірімен теңестіріліп қарастырылады.

Антикалық мәдени мұрасына мойынсусынуды бейнелейтін Қайта Өрлеу, өзін көптеген салалардан соның ішінде заң саласында да көрсетті. Өз кезегіде бүкіл Батыс Еуропаға, Африканың және Қиыр Шығыстың кейбір елдерінде таралған ұлы ерте кезде мойынсыну соның ішінде Ежелгі Римнің құқықтық дәстүрлері мен құқықтық жүйені қарату идеиясы қоғамның құқықтық мәдениетінің жаңа жағдайларда дамуына және құқықтық өмір сүруінің қажеттілігін түсінуге үлесін тигізді.

Роман - германдық құқықтық жүйесінің дамуының осы кезеңін сипаттай отырып, Рене Давид «жаңа қоғам құқық қажеттілігін қайта орнатты» деп жазды. Ол «Құдай талап ететін және прогресске қажетті реттілік пен қауіпсіздікті тек құқық қана қамтамсыз ете алатынын түсіндірді. Бұл кезде қайырымдылыққа негізделген христиан қоғамының идеясын кейінге қалдырды. Жер бетіндегі «құдай қаласын» тұрғызу идеясын бас барта бастауы. Шіркеудің өзі мұны танып, сенішілердің қоғамы - дінге қоғамды және зайырлы қоғамды, ар - намыс сотын және сот төрелігін айқын ажырата бастады. XVIII ғасырда дін мен моральді азматтық тәртіп пен құқыққа араластыруды қойды. Құқыққа қоғамдағы маңыздылығы, өз ролі мен белгілі бір автономдық берілді. Қоғамның алдыңғы деңгейлері бірінші орында заңгерлер мен философтар билік иеленушілерден бүкіл қоғамдық қарым - қатынастар тек құқыққа негізделіп жасауына жәнеөткен көптеген ғасырлар бойы билік еткен монархия мен өктемділікке шек қойылуын талап етті.

Роман - германдық құқықтық отбасының қалыптасуы мен дамуының ерекшеліктері жөнінде айта отырып, англо - саксондық құқықтық жүйесіне қарағанда ол Король немесе өзге де биліктің кеңеюі мен күшеюінің, олардың орталықтануының нәтижесі емес. Роман - германдық құқықтық жүйесі Еуропа континентінде елдердің бір - бірімен берілгені ғана емес бұл бірігу идеясының өзі болмайтындай көрінген кезде пайда болды. 4

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.