Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары

Пән: Мемлекеттік басқару
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 36 бет
Таңдаулыға:

Мазмұны:

Кіріспе3

1 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың негіздері6

1. 1 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың мәні мен маңызы6

1. 2 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары және олардың қаржы-экономикалық негіздері7

1. 3 Шетелдік тәжірибедегі мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың өзгешеліктері9

2 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының қызметін құқықтық реттеу13

2. 1 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары қызметінің пайда болу тәртібі, құзыреттілігі13

2. 2 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының қызметтері мен құрылымы19

2. 3 Маслихат депутаттарының конституциялық-құқықтық дәрежесі21

2. 4 Атқарушы биліктің жергілікті органдарының жүйесі, құрылымы, қалыптасу тәртібі, құзыреттілігі және олардың қабылдайтын актілері26

2. 5 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының Қазақстан Республикасында жетілдірілуі29

Қорытынды33

Қолданылған әдебиеттер тізімі36

Кіріспе

Мемлекеттік билікті орталықсыздандыру мен қоғамды демократияландыру аясында жергілікті мемлекеттік басқаруды жаңартуды саясаттанулық тұрғыда зерттеу бүгінгі күннің өскелең талабы.

Саяси жаңарудың барлық кешенінің шешімі жағдайдың тұрақсыздануына, азаматтық жанжалдар мен сілкіністерге жол берілмеуіне негізделген. Еліміздің Президенті Н. Назарбаев саяси реформаларды жүзеге асыру жолындағы асығыстыққа өзінің қарсы екендігін үнемі ескерте отырып, саяси реформаларды іске асыру кезінде көпэтностық қоғамда рухани келісім мен тұрақтылықты сақтап қалу қажет екендігін түсіндіреді. «Мен эволюциялық дамудың, яғни қоғамды бірте-бірте, объективті жағынан даярланған реформалаудың жақтаушысымын» - дейді Н. Назарбаев. дербес дамудың жиырма үш жылында Қазақстан өзінің ұлттық мүдделерін, сыртқы саяси бағдарлары мен іс-әрекеттерінің және ішкі саяси бағдарламасын белгілей алды.

Қазақстан барлық Орталық Азия өңірінде маңызды тұрақтандырушы факторға айналып отыр. Ендігі жерде біздің өркендеуіміз көршілес елдердің дамуымен тығыз байланысты. Президент болашақтағы ұлттық демократиялық даму жолында көршілес елдер арасындағы достық қатынасты дұрыс, бірқалыпты ұстап отыр. Саяси салада нысанаға алған мақсаттарды тиімді іске асыруға қажетті, барлық қолайлы жағдайлар жасалған. Міне, сондықтан да, елімізде әкімшілік реформалау ауқымында әкімдерді сайлау институтын енгізуге байланысты үкімет тарапынан саяси және экономикалық эксперименттер басталды және жуық арада, билік органдары саяси жаңаруды жеделдету үшін бірқатар шаралар қолдануға ниет білдіріп отыр.

Демократиялық таңдаудың біржола жасалғаны жөнінде Президент Назарбаев былай деп мәлімдеді: «Біздің таңдауымыз айқындалды, мақсат белгіленді. Дегенмен де, біздің алдымызда демократиялық дамудың үлгісін таңдау проблемасы тұр».

Стратегиялық мақсатымыз - дербес, экономикалық тәуелсіз, өркениетті мемлекет құру. Оған ішкі саяси тұрақтылық пен көпэтностық қоғамды іштей топтастыруды қамтамасыз етпей, қол жеткізу мүмкін емес. Бейімделген біздің жаңару жолымыз біздегі жағдайларға ыңғайлы.

Қазақстандағы дамудың жаңа үлгілерін іздестіру тұрақтылық, әлеуметтік қауіпсіздік, тәртіп сақтау, әлеуметтік жағынан бағдарланған жүйелі реформаларды жүргізуде, орталықсыздандырылған нұсқаулар идеясын бірінші орынға қойды. Бұл жерде, біздің ойымызша, орталықсызданду мен демократияландыру процестері, еліміздің саяси басшылығы арқасында оңтайлы демократияны кезең-кезеңмен жылжытуға қажетті алғышарттарға байланысты басталып кеткен.

Шынында да, Қазақстандағы мемлекеттік басқару жүйесінің бұрынғы жағдайы, оның орталыққа тәуелділігінің жоғары деңгейімен сипатталады. Орталықтандыру бұрынғы кеңес дәуірі кеңістігінде түбегейлі қанат жайған, мемлекеттік және саяси жүйе қалыптасуының ақиқатты шарты болып табылатын. Алайда, тәуелсіз Қазақстандағы әлеуметтік-экономикалық және саяси процестердің келешектегі дамуы мен тереңдетілуінің қажеттілігі мемлекеттік басқарудың тиімділігін арттыруды және республикада жергілікті өзін-өзі басқарудың қалыптасуын қажет етеді.

Осы замандағы ғылыми әдебиеттерде, ғалымдардың мемлекеттік басқаруды жаңарту проблемасының тарихи, экономикалық, заңи тұрғысынан зерттеулер жүргізуге қызығушылығы күшейіп келеді. Ресей ғалымдары В. Д. Гражданның «Басқару теориясы» және В. В. Лобановтың «Мемлекеттік басқару және қоғамдық саясат» атты оқу құралдарында мемлекеттік басқарудың жалпы теориялық сипаттамасы беріліп, басқару субъектісі мен объектісі талданады. А. В. Кружковтың, Ю. Б. Корчунюктің, А. В. Васильчиковтің, А. Д. Градовский мен В. Д. Нечаевтың зерттеулері, Ресейдегі жергілікті мемлекеттік басқару институтын қалыптастыру проблемаларына, орыс және шет елдік земстволық және қоғамдық мекемелердің тәжірибесіне, Батыс Еуропа мен Ресейдегі жергілікті өзін-өзі басқару жүйелерінің салыстырмалы талдамаларына арналған.

Ал Қазақстанға тоқталатын болсақ, онда Қазақстан Республикасының Президенті Н. Назарбаевтың еңбектерінде мемлекеттік басқару жүйесін орталықсыздандыру және саяси жаңару проблемаларын зерттеудің белгілі бір ғылыми-теориялық және практикалық негізі бар. Мұндай күрделі де қиын проблема жалпы түрде Т. Парсонс, Истон Давид, Г. Холлис, А. Плоккер, Дж. Эхдай, Р. Эвель және тағы басқа батыс ғалымдарының еңбектерінде зерттелген.

Біртұтас унитарлық мемлекеттегі жергілікті мемлекеттік басқару және өзін-өзі басқарудың конституциялық, құқықтық және саясаттанулық негіздері Қазақстан авторлары А. К. Котовтың, Ж. Мұрзалин мен Е. Кариннің, А. Жаманбаевтың, А. Аянбаевтың, Г. Т. Телебаевтың, А. Чеботаревтың, Р. С. Сакиеваның, А. Тарановтың, А. М. Беліспаевтың, О. О. Оқанбаевтың, М. Лукьяненко мен В. Мамоновтың, К. Е. Кубаевтың, У. Құдайбергеновтің, Б. Құрманғалиевтің, Ж. медиеваның және тағы басқалардың еңбектерінде қарастырылады.

Курстық жұмыстың мақсаты мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының Қазақстандағы қызметтерін анықтау және шет елдердің мемлекеттік басқару жүйесімен салыстыру.

Аталған мaқcaтқa табысты қοл жeткiзy үшiн келесі мiндeттepдi шeшy кepeк:

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың негіздерін анықтау;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың мәні мен маңызын зерттеу;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары және олардың қаржы-экономикалық негіздерін қарастыру;

- шетелдік тәжірибедегі мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың өзгешеліктерін зерттеу;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының қызметін құқықтық реттеу;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары қызметінің пайда болу тәртібі, құзыреттілігін зерттеу;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының қызметтері мен құрылымын зерделеу;

- маслихат депутаттарының конституциялық-құқықтық дәрежесін анықтау;

- атқарушы биліктің жергілікті органдарының жүйесі, құрылымы, қалыптасу тәртібі, құзыреттілігі және олардың қабылдайтын актілерін қарастыру;

- мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының Қазақстан Республикасында жетілдірілуін зерттеу. .

Зepттey жұмыcының пәнi. Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының қызметін зерттеу.

Жұмыc‬тың құpылымы зepттeyдiң мaқcaты мeн мiндeтi apқылы aнықтaлaды. Жұмыc кipicпeдeн, екі бөлiмнeн, қοpытындыдaн, қοлдaнылғaн әдeбиeттepдeн тұpaды.

1 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың негіздері 1. 1 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың мәні мен маңызы

Қазақстан Республикасындағы қазіргі заманғы демократиялық жаңарулар жүйесіндегі жаңа экономикалық қатынастарға өту кезеңінде жергілікті өзін - өзі басқару реформасы маңызды роль атқарады.

Жергілікті өзін-өзі басқару - «… шешім қабылдауды неғұрлым адамдарға жақындату, олардың сөзсіз жүзеге асуына мүмкіндік береді, өйткені барлық үдерісте оны орындағанға дейін олар өздері қатысады».

Еуропалық Хартияға сәйкес, жергілікті өзін-өзі басқару мемлекеттік істердің мардымды бөлігін регламенттеу және де оны басқару құқығы мен нақты қабілеті деп түсініледі.

Жергілікті өзін-өзі басқару Еуропалық Хартиясының негізінде субсидиарлық принципі жатыр. Оның басты мәні: төменгі (жергілікті) деңгейлерде шешуге болатын мәселелерді биліктің жоғарғы деңгейлеріне жеткізбей-ақ шешу. Қазіргі кездегі әлем елдерінде жергілікті өзін өзі басқару органының екі түрі бар; тиісті әкімшілік-аумақтық, бірліктік тұрғындарымен сайланатын және аса маңызды мәселелер бойынша шешім қабылдайтын жергілікті өкілді орган, екіншісі - әдетте оперативтік басқаруды жүргізетін атқару органы. Дегенмен, оған кейбір жалпымемлекеттік функцияларды да жүктеуі мүмкін.

Жергілікті өзін - өзі басқару органдары өздерінің билік (компотенция) шегінде шешім қабылдайды, ол шешімді сол территорияда тұратын азаматтар орындауға міндетті.

Қазақстан Республикасының жергілікті және өзін - өзі басқару мемлекеттік басқарудың обьектісі бола отырып, өзін - өзі басқару функциясын кеңейте отырып, мемлекеттік билікті қалаларда, аудандарда, ауылдарда жүргізу құқығына ие болды. Облыстағы барлық әлеуметтік - экономикалық процестерді тиімді басқару үшін оның экономикалық - географиялық жағдайын, оның шекарасын, табиғат жағдайы мен ресурстарын барлық демографиялық прцесстерін басқаруы тиіс.

Жергілікті өзін - өзі басқарудың құрылымдарына - азаматтардың тұрақты тұратын аумақтық құрылымдарда жеке өздері тұрғындар тобы жинақы тұратын және де тарихи, ұлттық және басқа да жергілікті мүдделерін ескере отырып, жергілікті деңгейдегі мәселелерге байланысты шешімдерін қабылдауға шақырылған, билікті жүзеге асыратын ұйымдастырылған нысан.

Жергілікті өзін - өзі басқаруды тұрғын халық тікелей сайлау жолымен, сондай -ақ халық топтары жинақы тұратын аумақты қамтитын селолық және қалалық жергілікті қауымдастықтардағы сайланбалы және басқа жергілікті өзін - өзі басқару органдары арқылы жүзеге асырады [1, б. 64] .

Жергілікті өзін - өзі басқару органдарын ұйымдастыру мен олардың қызмет тәртібін заңмен белгіленген шекте азаматтардың өздері белгілейді.

Жергілікті өзін - өзі басқару органдарының дербестігіне олардың заңмен белгіленген өкілеттігі шегінде кепілдік беріледі.

Облыстық жергілікті өзін-өзі басқаруды жүзеге асыру нысандарына: тікелей сайлаулар, азаматтардың жалпы жиналыстары, азаматтардың конференциялары жатады.

1. 2 Мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары және олардың қаржы-экономикалық негіздері

Қоғамда жиі кездесетін әлеуметтік-экономикалық үрдістерді басқару жүйесінде олардың бағыттары мен динамикасын реттеу, нарықтың барлық субъектілерінің дұрыс қызмет етуін қамтамасыз етуде жоспарлау маңызды қызмет атқарады.

Жоспарлау, экономикада - нақты нысанның (мемлекеттің, кәсіпорынның, ұжымның, т. б. ) экономикалық және әлеуметтік дамуының белгілі бір мерзімге арналған жоспарын, сондай-ақ оны жүзеге асыруға бағытталған нақтылы іс-шаралар кешенін талдап жасау.

Микроэкономикалық деңгейдегі Жоспарлау өңдіріс ішілік, фирма ішілік көрсеткіштерді қамтыса, макроэкономикалық деңгейдегі Жоспарлау қоғамды басқару жүйесінің маңызды құрамдас бөлігі, мемлекеттің әлеуметтік-экономика саясатын жүзеге асыруының негізгі құралы болып табылады. Макроэкономикалық жоспарлау белгілі бір кезеңде елдің экономика және әлеуметтік даму жоспарын жасауды, оны жүзеге асыруды ұйымдастыру мен орындалуын бақылауды қамтиды. Макроэкономикалық жоспарлау директивалық (нұсқаулық) жоспарлау және индикативтік жоспарлау болып бөлінеді. Директивалық (нұсқаулық) жоспарлау - тоталитарлық қоғамдағы халық шаруашылығын мемлекет басқарудың орталық буыны болып табылды. КСРО-дағы, т. б. елдердегі директивалық, яғни бір орталықтандырылған жоспарлауды жүзеге асыру тәжірибесіндегі мемлекет тапсырыстардың, разнарядкалардың, ресурстарды жинақтаудың, т. б. қатаң белгіленген жүйесі өнім өндірушіні еркіндіктен, дамуға деген ынталылықтан айырып, экономика өсу қарқынының баяулауына, сөйтіп, халық шаруашылығындағы дағдарысқа әкеліп соқты. Жоспарлаудың бұл түрінің зиянды салдарлары Қазақстанда да анық байқалды (қ. Бесжылдықтар, Жоспарлы экономика) .

Қазақстан Республикасы дербес мемлекетке айналып, нарықтық экономикаға көше бастаған кезден бастап (1991), елдегі экономика және әлеуметтік өзгерістерді индикативтік жоспарлау үлгісі қолданылды.

Индикативтік жоспарлау немесе экономикалық бағдарламалау - ел экономикасын мемлекеттік реттеудің құрамдас бөлігі болып табылады. Ол - елдегі қоғамдық өндірістің дамуы мен әлеуметтік-экономика саясаттың стратегиялық тұжырымдамаларының ең оңтайлы нұсқасы таңдап алынған кешенді жалпы экономика бағдарламалар негізінде экономиканы реттеп отыру жүйесі саналады және индикативтік, яғни ұсыныстық сипатқа ие. Ондағы жоспарлы көрсеткіштер ел дамуының жалпы бағдарлары түрінде болады. Жоспарлаудың бұл түрі 2-дүниежүзүзілік соғыстан соң Францияда, Нидерландта, Норвегияда, Жапонияда қолданылды, 20 ғасырдың 50 - 60-жылдары Швецияда, Финляндияда, Ұлыбританияда, Италияда, Бельгияда, Германияда, Испанияда, 70-жылдары АҚШ пен Канадада кең таралды. Қазақстанда нарықтық экономикаға көшудің өтпелі кезеңінде (1991-98) индикативтік жоспарлау елдің эконмика және әлеуметтік дамуының стратегиялық бағыттарын айқындауға, неғұрлым ірі ғылыми-техника және құрылымдық бағдарламаларды жүзеге асыруға, экономиканы ырықсыздандыруға және кәсіпорындарды жекешелендіруге, нарықтық инфрақұрылымдар жасауға, салық және несие-қаржы жүйесін жетілдіруге, тұрақты ақша айналысын қамтамасыз етуге, т. б. бағытталды. Онда халықты әлеум. қорғау жүйелерін жетілдіру мәселелері де қамтылды. Әсіресе, Қазақстан Республикасының тұңғыш Президенті Н. Ә. Назарбаевтың таяу болашақтағы ел дамуының негізгі стратегиялық бағыттарын айқындаған “Қазақстан-2030” Жолдауының маңызы зор болды. 2000 жылдан бастап Қазақстанда ел дамуының таяу болашақтағы негізгі көрсеткіштерін айқындауға бағытталған 3, 5, 10 жылдық индикативті жоспарлау ісі қолға алынды.

Сонымен қатар, қазіргі нарық жағдайында кез-келген кәсіпорын мен ұйымға ұзақ мерзімді мақсаттарының бар болуы, узқ уақытты перспективадағы мақсатты дамуды жоспарлау маңызды болып саналады.

Қазіргі уақытта жоспарлау түрлері сан қилы. Оларды мына себептер бойынша ажыратады:

а) жоспарлау деңгейі бойынша: мемлекет аралық, ортақ мемлекеттік, салалық және аймақтық;

б) жоспарлау горизонты бойынша: ұзақ мерзімді, орта мерзімді және ағымдық;

в) шешілетін мәселелер бойынша: стратегиялық және тактикалық.

Жоспарлау басқару жүйесінің алғашқы элементі бола тұра мемлекеттің, оның жеке субъектілерінің саясатын іске асырудың басты құралы болып саналады.

Қоғамда жиі кездесетін экономикалық және әлеуметтік үрдістердің динамикасының өсуіне байланысты, ішкі және сыртқы нарықтағы коньюнктураның тез өзгеруі және ұзақ мерзімді перспективада қоғамның тұрақты дамуын қамтамасыз ету қажеттілігіне байланысты макро эәне аймақтық деңгейдегі стратегиялық жоспарлаудың рөлі күрт өсіп отыр.

Стратегия дегеніміз бөлшекті жан-жақты кешендік жоспар, ол ұйымның миссияларын орындауға және оның мақсаттарына жетуді қамтамасыз етіп отырады [2, б. 45] .

Стратегиялық жоспар ұзақ мерзім аралығында тұтас болып қалу үшін емес, сонымен қатар керек жағдайда оның модефикациясы мен қайта бейімделуін қамтамаыз ету үшін иілгіш болып келу керек. ортақ стратегиялық жоспарды бағдарлама ретінде қарастыру керек, яғни ол ұзақ мерзімдік кезен аралығында ұйым қызметін бағыттап отырады, және де әр кез ауысып отыратын іскерлік және әлеуметтік жағдайлар тұрақты өзгертулерден ауытқып кетудің мүмкін есестігін көрсететіне есеп беріп отырады.

1. 3 Шетелдік тәжірибедегі мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқарудың өзгешеліктері

Екінші дүниежүзілік соғыста Жапония тізе бүккеннен кейін елдегі жоғарғы билікті, одақтастықтардың келісімі бойынша, Америка әскери әкімшілігі жүзеге асырды, оның басты міндеттерінің бірі - елді демиоитаризациялау мен демократияландыру болды. Осы процестің аясында Жапонияда жаңа конституция жасалды, ол 1946 жылы қазанда қабылданып, 1947 жылғы мамырда күшіне енді.

Конституция ел тарихында алғаш рет Ұлттық тәуелсіздік принциптің және негізгі демократиялық еркіндікті жариялады, жалпыға бірдей концепциясы ретінде құқықтық мемлекет концепциясы қабылданды және классикалық демократияның тұғырлы принциптерінің бірі - биліктерді: заңдылық, атқарушы және соттық деп бөлу принципі жария етілді.

Конституция жапон дара билеушісінің мәртебесін түбірінен өзгертті. «Ғаламат, әулие» тұрғыдан ол «мемлекет пен халық бірлігінің» символына айналды. Дегенмен конституцияда, императордың тәжі мұра ретінде әкеден ұлдың үлкеніне көшірілді талассыз болса да, елдегі билеу түрінің қандай екендігі туралы анықтама жоқ. Бұл жөнінде, Жапон және шетел заңгерлерінің арасында әр қилы тұжырымдар бар. Біреулері императордың тәжі дара, билеуші басқаратын ел деп есептейді. Басқалары жеке билеуші деген жоқ, Жапония - тек сырт көзге ғана сондай мағынаға ие болатын, дара билеушісінің әміршілері бар республика деп дәлелдейді.

Конституцияда мемлекет басшысы туралы ережелер жоқ. Сол себепті император мемлекет басшысы бола ма деген мәселе төңірегінде бірқатар концепциялар пайда болды, кейбір теорияларға сәйкес, мемлекет басшысы болып тек қана император есептелуі тиіс, басқаларына сүйенсек, мемлекет басшысы премьер-министр болу керек. Жапония - парламентарлық дара билеушісінің өзіндік түріне негізделген, император мемлекет басшысы болып есептелмейтін, тек дара билеудің символы ретінде ғана көрінетінін дәлелдейтін територияларда кең жайылған. Тұтастай алғанда басқару түрі жағынан Жапония дара билеудің елесі ғана бар, толыққанды шынайы Республикалық мазмұндағы принциптер құрылымы мен мемлекеттік институттар қалыптасуының жиынтығы деуге болады.

Конституцияға сәйкес, император «Халықтың атынан» парламентті шақырады, төменгі палатаны тарату туралы хабарлай алады, конституцияға түзету енгізеді, заңдар, келісімшарттар, үкімет жарлықтарын шығарады, парламенттің ұсынысымен премьер-министрді тағайындайды, ордендермен марапаттайды, шетелдік дипломатиялық өкілдерді қабылдайды, басқа да бірқатар міндеттерді атқарады, шындап келгенде, оның өкілеттігі үстіртін сипатқа ғана ие, өйткені жүзеге асыруда оның ықпалы жүрмейді.

Сонымен император мемлекеттік билікті жүзеге асыруға байланысты өкілеттікке ие емес, мемлекеттің ісіне қатысты әрекеттерді сол үшін жауап беретін министрлер кабинетінің кеңесімен және қабылдауымен ғана іске асыра алады.

Атқару биліктің жоғарғы органы - Жапогияда министрлер кабинеті деп аталатын үкімет болып табылады. Оның қызметі конституцияның, Министрлер кабинеті туралы заңның, мемлекеттік басқаруды ұйымдастыру туралы заңның негізінде жүзеге асырылады.

Премьер - министр басқаратын кабинеттің құрамына премьердің орынбасарлары, министрлер және мемлекеттік министрлер, кабинеттің бас хатшысы және заңдылық бюросының бастығы енеді.

Жапониядағы барлық министрліктер жалпы алғанда бір жүйемен құрылған. Олардың әрқайсысы департаменттерге, ал олар - бөлімдер мен секцияларға бөлінеді. Жапонияның әкімгершілік жүйесінде министрлер кабинетін де, ешқандай министрлікке де бағынбайтын қаржылық тексеру кеңесі ерекше орынға ие. Кеңес елдегі барлық әкімгершілік мекемелердегі қаржылық жағдайды қадағалаумен айналысады. Бұл тексерушілер кеңес басқарады.

Елде аймақтық-әкімшілік құрылымның кассалық-иерарзиялық жүйесі бар: жоғарғы сала - префектураларды, төменгі - муниципалитеттерді құрайды, оларға қалалар, елді-мекендер, ауылдық общиналар кіреді. Елде 47 префектура, үш қала (Токио, Киото, Осаок) ерекше қалалық префектураларға айналған, ал Хоккайдо аралық округтерге бөлінген провинцияны құрайды. Муниципалитеттердің саны 3200 үстінде.

Жергілікті заңдылық биліктің негізгі салалары - префектуралық, қалалық кенттік және жиналыстар болып есептеледі. Олардың сандық құраамы тиісті әкімгершілік бірліктегі халықтың санына байланысты. Жиналыстарды төрағалар басқарады.

ЖӨӨБ органдарында атқарушы билік басшылығын: префектураларда - губернаторлар, қалаларда - мэрлер, ал кенттер мен қыстақтарда - старосталар жүзеге асырады [3, б. 56] .

Британия конституциясы негізгі заң деп арнайы жарияланғаан акт болып есептелінеді. Ұлыбританияның жазылмаған конституциясы үш санттан тұрады:

Құқықтық норма статусы.
Президенттік құқық
Норма, конституциялық салты болып табылады.

Британия мемлекеті, Ұлыбритания құрама патшалығы мен солтүстік Ирландия арнайы атауы - унтарлық мемлекет. Бұл мемлекеттің құрамына төрт географиялық тарихи басқару жүйесінде маңызы бар аудандар бар. Олар: Англия, Уэльс, Шотландия және Солтүстік Ирландия.

Ұлыбритания - конституциялық дара билеуші, мемлекет басшысы патша (патшайым) болып табылады. Патша тағы Ұлыбританияда әкеден үлкен ұлына, егер де ұлдары болмаса, тақ патшаның үлкен қызына мұра болып қалады. Патшайымның күйеуі патшаның билігін ала алмайды, ол ханзада лауазымын консарт болады. Қазіргі кезде Британия тағын 2 Елизаветаның билігінде.

Патшайым парламент шақырады және таратады, министрлерді және жоғарғы лауазым иелерін қызметінен босатады, атқарушы өкіметтің басшысы, қарулы күштері жоғарғы бас қолбасшысы, ағылшын шіркеуінің басшысы болып табылады, Халықаралық шарттарды жасайды және реттейді, рақымшылық құқығын жүзеге асырады т. б.

Ұлыбританияда орталық атқарушы билік министрлерден құралатын орган Премьер-министр басқарған Ұлы мәртебенің үкіметі арқылы атқарылады. Шын мәнінде мемлекетті басқаруда басты рөлді Үкімет пен Премьер-министр атқарады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.