Есенберлин романындағы алаш рухы



Халық ғұмыры – тарихи дамудың диалектикалық заңдылығын құрайтын жалғыз нысана. Дәуірлер сипатынан табиғи дамудың бел-белестерін, алған асу, шыққан биігін пайымдап, кешегі мен бүгіннің арақатынасын ажыратуға, өзгенің өресі жетпес жорамал деректердің жанды-жансыз жобасын жасауға болады.
Осы ретте көз жетер тарихын қаламен аттап, қағазға тақтап қойған елге қызыға да, қызғана да қарайсың. Хаттаулы тарих – халық болмысының рухани, мәдени өрісіне берілген төлқұжат. Ондай елдің әлемдік дамудағы кімнің-кім болғанын сарапқа салар тұста алдына жан салмай кететіні де сондықтан.
Қазақ қауымының қолына қалам алған санасы сардар азаматтарының қай-қайсысы болсын, әсіресе ХХ ғасырдың алғашқы шеңберінен бастап тарихи деректерге ден қоя бастауының себебін біз осы жайдармен байланыстыра қарауымыз керек. Өйткені «Алаш қозғалысына қатысып, «Алаш» партиясын құрысып, Алашорда үкіметін жасаған қайраткерлер ішінен қазақ әдебиетінің алтын діңгек, сом тұғырлары шықты. Отаршылдықпен шайқас, артта қалушылыққа қарсылық, надандықты мансұқ ету, азат, тәуелсіз демократиялық, дербес мемлекет құруды биік нысана ету, белгілі бір тап мүддесі емес, жалпы ұлт мақсаты үшін күресі, өркениетті нысана ету – бұл ағымда болған ұлылы-кішілі азаматтардың баршасының дүниетанымына ортақ, ерекше қасиет» [1,424-б] болды. Ұлт тарихының мәнді тұстары А.Байтұрсынов, Ә.Бөкейханов, М.Дулатов, Ж.Аймауытов, М.Жұмабаев, Ж.Досмұхамедов, С.Сейфуллин, М.Әуезов шығармаларында қамтыла бастаған. Қазақ елі тарихының әдебиеттегі көрінісі сол дәуірдегі қазақ әдебиеттануының көрнекті өкілдерінің еңбектерінде көрініс тауып, әр қырынан сөз болды. Бұл ежелден-ақ көркем әдебиет пен тарихтың арақатынасы сөз боп келе жатқан қазақ әдебиеттану ғылымында да түбірлі мәселе екенін көрсетеді. Алайда түбірі терең, түбегейлі шындықты жүйелеп, ұлттық ғұмырнаманың әлемдік дамудағы дара тұстарын ашып көрсетудің алғашқы талпыныстарына талағы тар заман тұсау салып бақты.
Ұлт тарихының шындығынан жасқанудың коммунистік идеологияның күшті қаруларының біріне айналуы да сол ХХ ғасырдың болмысындағы танымдык кереғарлықтың керемет мысалы болып қала бермек. Солай дегенмен халық зердесі бұғауға да, бұрауға да көнбейтін қуат. Халық зердесі ешқашан да ұмытшақтық кеселіне ұшыраған емес. Ал зерденің зерлі нұсқаларына зер сала қарап, қара қылды қақ жарар әділет биігінен пайымдау – сол халықтың қанатты перзенттерінің парызы болған.
1. Р.Нұрғали. Әуезов және алаш. – Алматы: Санат, 1997. – 432 б.
2. // Писатель. Личность. Человек. – Алматы: Атамұра – Қазақстан фонд имени Ильяса Есенберлина, 1993. – 88 стр.
3. І.Есенберлин. 10 томдық. 8-том. – Алматы: Жазушы, 1984.-304б.
4. // Жұлдыз, 1975, №1
5. І.Есенберлин. 10 томдық. 9-том. – Алматы: Жазушы, 1987. -544б.

Пән: Әдебиет
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:   
Құныпия Алпысбаев
Л.Н.Гумилев атындағы Еуразия
ұлттық университетнінің профессоры,
филология ғылымдарының докторы

І.ЕСЕНБЕРЛИН РОМАНЫНДАҒЫ АЛАШ РУХЫ

Халық ғұмыры – тарихи дамудың диалектикалық заңдылығын құрайтын жалғыз
нысана. Дәуірлер сипатынан табиғи дамудың бел-белестерін, алған асу, шыққан
биігін пайымдап, кешегі мен бүгіннің арақатынасын ажыратуға, өзгенің өресі
жетпес жорамал деректердің жанды-жансыз жобасын жасауға болады.
Осы ретте көз жетер тарихын қаламен аттап, қағазға тақтап қойған елге
қызыға да, қызғана да қарайсың. Хаттаулы тарих – халық болмысының рухани,
мәдени өрісіне берілген төлқұжат. Ондай елдің әлемдік дамудағы кімнің-кім
болғанын сарапқа салар тұста алдына жан салмай кететіні де сондықтан.
Қазақ қауымының қолына қалам алған санасы сардар азаматтарының қай-
қайсысы болсын, әсіресе ХХ ғасырдың алғашқы шеңберінен бастап тарихи
деректерге ден қоя бастауының себебін біз осы жайдармен байланыстыра
қарауымыз керек. Өйткені Алаш қозғалысына қатысып, Алаш партиясын
құрысып, Алашорда үкіметін жасаған қайраткерлер ішінен қазақ әдебиетінің
алтын діңгек, сом тұғырлары шықты. Отаршылдықпен шайқас, артта қалушылыққа
қарсылық, надандықты мансұқ ету, азат, тәуелсіз демократиялық, дербес
мемлекет құруды биік нысана ету, белгілі бір тап мүддесі емес, жалпы ұлт
мақсаты үшін күресі, өркениетті нысана ету – бұл ағымда болған ұлылы-кішілі
азаматтардың баршасының дүниетанымына ортақ, ерекше қасиет [1,424-б]
болды. Ұлт тарихының мәнді тұстары А.Байтұрсынов, Ә.Бөкейханов, М.Дулатов,
Ж.Аймауытов, М.Жұмабаев, Ж.Досмұхамедов, С.Сейфуллин, М.Әуезов
шығармаларында қамтыла бастаған. Қазақ елі тарихының әдебиеттегі көрінісі
сол дәуірдегі қазақ әдебиеттануының көрнекті өкілдерінің еңбектерінде
көрініс тауып, әр қырынан сөз болды. Бұл ежелден-ақ көркем әдебиет пен
тарихтың арақатынасы сөз боп келе жатқан қазақ әдебиеттану ғылымында да
түбірлі мәселе екенін көрсетеді. Алайда түбірі терең, түбегейлі шындықты
жүйелеп, ұлттық ғұмырнаманың әлемдік дамудағы дара тұстарын ашып көрсетудің
алғашқы талпыныстарына талағы тар заман тұсау салып бақты.
Ұлт тарихының шындығынан жасқанудың коммунистік идеологияның күшті
қаруларының біріне айналуы да сол ХХ ғасырдың болмысындағы танымдык
кереғарлықтың керемет мысалы болып қала бермек. Солай дегенмен халық
зердесі бұғауға да, бұрауға да көнбейтін қуат. Халық зердесі ешқашан да
ұмытшақтық кеселіне ұшыраған емес. Ал зерденің зерлі нұсқаларына зер сала
қарап, қара қылды қақ жарар әділет биігінен пайымдау – сол халықтың қанатты
перзенттерінің парызы болған.
Бізге тұстас дәуірде, алғашқылардың бірі болып, осы үдеден шыққан
жазушы Ілияс Есенберлин болды. Оның алты кітаптан тұратын тарихи эпопеясы
сөз өнерінің әлемдік нұсқасына қосылған тарихты көркемдік пайымдаудың,
әдебиеттегі алаштық мақсат пен ұлттық рух көрінісінің үздік үлгілерінің
бірі болып қала бермек.
Қазақстан Республикасының тұңғыш Президенті Нұрсұлтан Назарбаев
жазушының туғанына 80 жыл толуы қарсаңында Ақиқат шындық темір шымылдықтың
ар жағында тұтқындалып, ата тарихының ақтаңдақтарын зерттеу тыйым
салынған жылдары Ілекең қазақ қаламгерлерінің алғашқысы болып қиын да
күрделі тақырыпқа – Қазақ хандығының бостандық пен тәуелсіздік жолындағы
күресі тақырыбына қалам тартып қана қойған жоқ, өзінің эпикалық құлашы,
халық өмірінің сан алуан қырын кең қамтуы, қазақ тарихының кемеңгер
көсемдерінің қайталанбас бейнелерін сомдауы жағынан өзге туындылардан оқ
бойы алда тұрған талантты шығармасы – Көшпенділер тарихи трилогиясын
дүниеге әкелді. Бүгінде дүние жүзінің көптеген халықтарының тіліне
аударылып, әлденеше рет басылған жазушының осы еңбегін хандық дәуірдегі
қазақ өмірінің энциклопедиясы десек артық бола қоймас [2,3-б] - деп
жазғанындай бұл шығарманы қазақ халқының баға жетпес көркем туындысы әрі
ешқандай шығармамен теңестіруге болмайтын орны бөлек тарихи, ғылыми жағынан
кең қамтылған кесек дүние дегеніміз орынды.
Рас, Есенберлиннің тарихи тақырыпқа жазылған романдарынан бұрын да
одақ көлемінде фундаментальді тарихи шығармалар жарық көрген. Алексей
Толстойдың Бірінші Петр, Василий Янның Шыңғысхан, Г.Гамсахурдияның
Давид IV Строитель тағы басқа романдар сөз жоқ тарихта үлкен орны бар,
олардың авторлары да өте талантты танымал тұлғалар. Бірақ олар өз
шығармаларындағы кейіпкерлерін қай қырынан көрсетем десе де, ашығын
айтқанда жоқтан бар жасап, болмағанды болды десе де шек қойылмады. Роман
қалай жазылса, баспадан солай жарық көрді, барынша ерік берілді. Идеология
тарапынан ешқандай қысым, ешқандай кедергі болмады. Міне осыны жоғарыдағы
кітап авторлары қажетінше пайдаланды.
Ал Есенберлинде мұндай еркіндік жоқ екені белгілі. Қазақтан шыққан
батырларды, атақты хандарды, от ауыз, орақ тілді билер мен шешендерді
насихаттауға, олардың батырлығы мен ерлігін өнері мен өткірлігін,
ұйымшылдығы мен бірлігін қалың оқырманға жеткізуге партиялық цензура
тарапынан қатаң тыйым салынатын кез. Керек болса, партиялық идеология қазақ
халқының ғасырлар бойғы бай тарихын жылы жауып қойып, қазақ тарихы Ұлы
октябрь революциясынан бастау алады дегенге дейін барды. Ал коммунистік
партияның сол кездегі көшбасшысы Л.Брежнев бір сиезде Қазақстанда қайдағы
бір Кенесары Қасымов дегенді шығарып алды деп ашуланып, сес көрсеткені
бар.
І.Есенберлинің Көшпенділер трилогиясы партиялық идеологияның
қылышынан қан тамып тұрған уақытта дүниеге келген шығарма. Ол кезде мұндай
шығарманы жазбақ тұрмақ қазақ халқының ертеректе өмір сүрген артында мол
мұра қалдырған, елім деп еңіреген, ел үшін, жер үшін мерт болған
батырларының, хандарының, шешендерінің атын атаудың өзі, олар жөнінде
әңгіме қозғаудың өзі қиын еді, қауіпті еді. Ал Ілияс Есенберлин осының
бәрін біле тұрып қазақ халқының өткен тарихын бейнелейтін, тарихтан мол
мағлұмат беретін бір кітап емес, бірнеше роман жазып, оқырманға ұсынуы жай
ерлік қана емес, талантты жазушының, саяси жеңісі еді.
Көшпенділер ұлт тарихының бастау көзі беріде емес, әріде
жатқандығына жөн сілтеді. Бүкіл бір халықтың өмір-тарихы ұмытылып бара
жатқандығын еске сала отырып, оған кінәлі коммунистік саясат екендігін ашып
айтпаса да, өмір ағысы басқа арнамен ағылып бара жатқандығын, тарих беттері
бұрмалағандығын көркем тілмен бейнелеп берді.
Есенберлиннің осы трилогиясынан нәр алып, көп нәрседен мағлұмат алған
көпшілік оқырман ондаған жылдардан соң тоталитарлық жүйеге қарсылық
білдіргенін дүние жүзі біледі. Бірақ қылышынан қан тамған Горбачевтік-
Колбиндік баскесерлер әділдік іздеп, бой көрсеткен жастарды қалай қуғындап,
қалай түрмеге жапқанына тарих куә.
Қазақ халқының бұрмаланған тарихын зерделей білген
Есенберлин ұлт тағдырының дәуірлер бедеріндегі болмысын өнер тілімен
өрнектеп баяндау мақсатында қолына қалам алып, Көшпенділер трилогиясын
жазуға кірісті. Әсіресе Қазақстанның өз еркімен Ресейге қалай
қосылғандығын, оның пайдалы және зиянды тұстарын нақты дәлелдермен оқырман
алдына ұсынды. Әбілқайыр хан мен Абылай ханның әр кезеңдердегі осы
мәселелерге байланысты іс- әрекеттерін көрсетуге тырысты. Қазақ халқының
ержүректілігін, қандай жағдайда болсын елін, жерін сыртқы жаулардан қорғай
алатындығын көрсетіп берді.
Қазақ қандай халық, олар қашан және қалай қалыптасты, жеке ұлт ретінде
танылуға қандай мүмкіндіктері бар? Романда осы сұрақтарға нақты жауап
берілген. Бұл тоталитарлық жүйе билік құрған кезеңдегі ұлтты сақтап қалу
үшін жасалған бірден-бір қадам болатын.
Бүгінгі күнді сол өткеннің нәтижесі ретінде таныған Есенберлин
қоғамның түрлі қабаттарындағы жасырын қалған күрделі оқиғаларды, аса мәнді
тарихи кезеңдерді әлемдік тарихтағы ұлы оқиғалармен салыстыра отырып, небір
тар, қысылтаяң замандарда өз бойынан қуат тапқан халық күшінің құдыретін
көркем бейнелеуге ұмтылады. Ол көне тарихқа бүгінгі заман талғамы
тұрғысынан өлшеп үңіледі.
Негізгі өзегі сол кезең үшін аса маңызды болған нақты тарихи
тартыстарға құрылған І.Есенберлин романдарының сюжеттік желісінде тарихи-
документтік сипат пен романтикалық леп аралас келіп отырады.
I.Есенберлин – тарихи деректерді терең меңгерген сөз зергері әрі сол
заманға сай тарихи сипатты нақты көре білген зерделі қаламгер. Оның
шығармаларында суреттеліп отырған заманның ерекшеліктері мен өзіндік
келбетін танытатын поэтикалық қуат тарихи тұрғыдан нанымды. Есенберлин
қаһармандарының мінез ерекшеліктерінен қоршаған ортаның жағдайынан туындап
отыратын поэтикалық қиял, ойдан шығарған оқиғалар шынайы сипатқа ие
екендігін көреміз. Жазушылық қабілет пен үлкен зерттеушілік ізденістің
нәтижесінде дүниеге келген Көшпенділер мен Алтын Орда трилогиялары
ғылыми ой мен творчестволық қиялдың тамаша синтезі деуге болады.
Халықтың қай кезең болсын езгіге, бұғауға, қорлыққа шыдамай,
бостандық, теңдік, еркіндік үшін соңғы күшін сарқып күресе беретіндігін кең
тыныста суреттейтін трилогияда күрескерлік идея бой оздыра көрініп отырады,
оптимистік күрес жолы көркем хикаяланады.
Халықтың жеке ел болуындағы ең үлкен және соңғы қуатты тегеуріні қазақ
халқының жоңғардың жойқын шабуылына төтеп беріп, елдігі мен жерін сақтап
қалуы болды. Бұл нағыз Ұлы Отан соғысы, сол отан үшін шайқастағы тұтас
халықтың ерлігі еді. Бұл сипат, Отан іргесін сақтап қалу үшін болған ұлы
шайқас романда бар болмысымен жан-жақты көрінеді. Тарих оқулықтарында өз
еркімен қосылды деп түсіндіріліп келген Россия империясына қазақ даласының
бағындырылу процесінің қиын да күрделі сипаты Жанталас романында
Әбілқайыр, Барақ, Абылай сияқты әртүрлі көзқарастағы ел билеушілерінің іс-
әрекет, айла шарғылары арқылы көрініс табады. Қандай тығырықтан да халық
өзін-өзі шығарады. Трилогияның алтын желісі, негізгі өзегі – қазақ халқының
саясат бұғауы, шовинизм құрсауымен беймәлім болып келген тарихын өзіне
таныту. Адамзаттың нағыз шын тарихын тарихшы емес, суреткер жазады, -
дейді М.Горький. І.Есенберлин осы принципті ту етіп ұстап, ғылымда да осы
уақытқа дейін терең сараланып бітпеген тарихтың қос қыртыс қатпарларына
қазақ қаламгерлерінің ішінде тұңғыш рет қаламгер көзімен саяхат жасап,
оқырман назарын көне тарихтың әлі ашыла қоймаған тың беттеріне аударады.
Максим Горький Жазушылардың бүкілодақтық бірінші сиезінде сөйлеген сөзінде
тарихи тақырыпты терендете түсудің аса қиын екеніне баса назар аудара келе
былай деген болатын: Біз өткен заманның тарихын білмейміз. Удельдік-
князьдік және шекаралық қалалардың құрылғанынан бастап осы күнге дейінгі
тарихын жазуды ұйғарып отырмыз, бұл ішінара қолға да алына бастады. Бұл
жұмыс бізге очерк, әңгімелер арқылы феодалдық Россияның өмірін, Москва
князьдары мен патшаларының отарлық саясатын, сауда мен өнеркәсіптің дамуы,
князьдың, воеводаның, көпестің, ұсақ мешанның, шіркеудің шаруаларды қалай
қанап келгенін айқын көрсетіп беруге тиіс...
Біз одақтас республикалардың өткен кездегі тарихын білуіміз керек
[27].
Алайда бұл ойды жүзеге асыруға солақай саясаттың кесірінен Одақтас
республика жазушылары үшін дер кезінде мүмкіншілік тумады. Өйткені біржақты
саясат ұлт тарихына қатысты бұрынғының бәрінен бойды аулақ ұстауға мәжбүр
еткен еді. Бұл орайда Ілияс Есенберлин дәуір тынысын жіті бақылай отырып,
халық тарихының ең күрделі кезеңін бейнелейтін тарихи романдарды дүниеге
әкелді.
Авторын абыройға жеткізіп, жігер отына бөлеген Көшпенділердің
халықтың алау ықыласы мен кенен ілтипатына ілігу себебін шығарманың
көркемдік қасиетіне байланысты ғана қарау жеткіліксіз. Ілияс Есенберлин
қаламынан туған тарихи романдардың жылдар бойына әсері кемімей келе жату
сыры тереңіректе жатқан секілді. Тереңде жатқан сыр болмысына бойлай
қарасақ, тағы да уақыт өлшемі мен замана талабы деген ұғым айшықтала
береді. Ой, сана жазушы қаламының қыран қимылына, қиял қиянына бұрылады,
ашып айтуға сол замананың тар кезеңі тұсау болған тарихи шындықты көркемдік
үлгіде танып-білудің алғашқы талпынысына жетелейді.
Өйткені, өткеніміз туралы кешеге дейін там-тұмдап қана дерек біліп
келсек, Көшпенділер елдік дәстүріміз, ғасырларға созылған шытырманға толы
тарихымыз бар екенін көркем әдебиет әлемінде тұңғыш рет таныстыра алды. Ол
ол ма, бұл шығармадан тіпті тарихи еңбектерде шешімін тауып болмаған немесе
басы бірікпей шашыранды түрінде жатқан мағлұматтардың бір жүйеге түскен
желісін көреміз. Соншама көп фактілерді жазушы жалаң тізбей, роман
шарттарына лайықтап, қорытып, көркемдік қиялға бөлеп бере алуы шығарманың
тартымдылық қасиетін арттыра түсті. Міне, осындай тарих пен аңыздың, қиял
ауқымы мен шеберліктің бірлестік табуы трилогияның өзгеше бітімін
белгілеген еді. Сонымен қатар әдебиеттегі белгілі жанрлардың шартына сай
бағалау қиындығы да шығарманың материалы, жанры, көркемдік тәсілі мейлінше
тың болғандығын көрсетіп тұр.
Жаладан емес, жаладан шегер жападан қорыққан күйректік меңдеген
заманда бүгін бір халықтың қабыланға қарсы шауып, қарсақтан қаймыққан бала
мінез, барын бағалай алмай жатып, жортып жүріп жоғын іздеген ақ жүрек
жомарт халықтың тарихи зердесін оятуға тәуекел етуі ерлікке пара-пар қимыл
еді. Ол осы үдеден шыға білді.
Солақай сынның, алакөз пиғылдың, таным таяздығының алғашқы қадамға
тигізер кесірінен де қорықпады. Сенім салмағы алдымен халық парасатына
жүктелді. Ана-халық айтар ақырғы сөздің ақ боларына сенген жазушы қаламынан
қазақ тарихының, Дала ғұмырнамасының ғасырлар ғаламаты алмағайып күйге
салған көркем бейнесі туды.
Арғысын айтпағанның өзінде, бүгінгі ұлттық дүниетаным өресі деңгейінен
қараған оқырманға Ілияс Есенберлин ерлігіндегі біз пайымдаған үш арна сөз
өнерінің диалектикалық нысанасындағы биік талғамға жауап беріп тұрғаны
анық. Олар – аты мен затын аңыз желісі көмескілеп, іс-қимылын адам
психологиясындағы зандылықтардан бөліп әкеткен тарихи тұлғаларды қайтадан
жандандырып әкелуі, олардың болмыс-бітіміндегі тарихи таңбалардың ақ-
қарасын ажыратып беруі. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
КӨШПЕНДІЛЕР ТРИЛОГИЯСЫ - ТАРИХИ РОМАН ЖАНРЫНЫҢ ЖАНДЫ ҮЛГІСІ
І.есенберлиннің “көшпенділер” романындағы жылқы атауларының этнолингвистикалық мәні
ІЛИЯС ЕСЕНБЕРЛИН - ҚАЗАҚ ТАРИХЫНЫҢ ЖАРШЫСЫ
І. Есенберлиннің шығармасы тілінің көркемдік жүйесі мен көріктеу құралдарының тілдік табиғатын анықтау
Тарихи шындық бейнеленуінің көркемдік уақыт аясындағы қамтылуы
Қазақ әдебиетін дамытудағы еңбектері
Қазақ тарихы романдарындағы әйел бейнесі
Д. Досжанның романдарындағы тарихи образ жасау мәселесі
Реалиялар - лингвистикалық құбылыс ретінде
Дисфемизмдер және олардың зерттелуі
Пәндер