Клиникалық практикадағы реография

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Ф КГМА 4/3-04/02

ИП № 6 УМС при КазГМА

от 14 июня 2007 г.

Қарағанды мемлекеттік медицина академиясы

Физиология кафедрасы

Д Ә Р І С

«Клиникалық практикадағы реография» тақырыбы

«Функционалды диагностика негіздері» пәні

051301 «Жалпы медицина» мамандығы

3 курс

Уақыты 1 сағат

Қарағанды 2009 ж.

Кафедра мәжілісінде талқыланып және бекітілген

№ 11 а Хаттама 01. 04. 2009 ж.

Кафедра меңгерушісі Ф. А. Миндубаева

Тақырыбы:Клиникалық практикадағы реография
Мақсаты:реографияның негізгі принциптерімен, реографиялық қисықтарды оқып және анализ жасау әдістерін үйрету.
Дәрістің жоспары:

Реографияға кіріспе.
Импеданстты плетизмографияның биофизикалық негіздер.

Тірі ұлпа импедансы.

Реоплетизмограмма құрылымының табиғаты.

Реографияның техникалық негіздері.
Импедансты өлшеудің негізгі схемалары.
Реограмманы тіркеу.
Реографиялық қисықтардың анализі.
Мидың қанайналымының ерекшеліктері.

Реографияға кіріспе

Реографиялық әдістер дамыған коллатеральді тамырлар тарапынана мушелер мен ұлпалардың суммарлық қанғатолуын бағалауға мүмкіндік береді. негізгі артықшылығы, бір неше тамырлы аймақтағы қанайналымдым зерттеп, симметриялық тамырлардағы қанайналымының бұзылысын, анақтауға болады. Реографиялық әдістер, практикады кері көрсеткіштері жоқ және ұзақ уақыттық зерттеулер мен мониторлауды жүргізуге болады.

Импеданстты плетизмографияның биофизикалық негіздер

Тірі ұлпа импедансы

Тірі ұлпаның электрлік өткізгіштігі еріген тұздардың ионды зарядтарды көшірумен анықталады, сондықтан оны иондық өткізгіш ретінде қарастырамыз. Тірі ұлпа арқылы электр тогын өткізгенде, ол активті (омдық) және реактивті (көлемдік) компоненттен тұратын, коплексті қарсылықтық өзгеріске ұшырайды. Сол себепті ұлпалардың электрлық қарсы тұқруы табиғаты резистивті-көлемдік болып табылады.

Ұлпалардың толық электрлік қарсы тұруы - импеданс - электрлық қарсы тұрудың активті және реактивті компаненттің орташа квадрадтық мөлшері болып табылады:

Z=R ² +X ² , мұндағы Z- импеданс; R - резистивті қарсылық көрсету; Х - көлемдік қарсылық көрсету.

Ұлпалардың активті компоненті көбіне иондық өткізгіштікпен, реактивті - көлемдік компонентпен сипатталынады. Бұл құбылыс ұлпалардың біртексіздігімен, жасушалық мембраналардың көптігімен сипатталынатын, ұлпа арқылы ток өткенде ондағы көлемдік поляризацияның пайда болуымен түсіндіріледі.

Ұлпалық импеданс токтың өту жиілігіне тәуелді, токтың жиілігі неғұрлым көп, соғұрлым импеданс төмен болады. Активті (омдық) қарсы тұру белгілі бір деңгейге төмендеп, ұлпалардың қарсы тұруы практикалық тұрғыда өзгерісін тоқтатады.

Реоплетизмограмма құрылымының табиғаты

Тірі ағзаның мүшелері мен ұлпаларының қызыметі олардың ішкі ортасының көлемінің өзгеруімен қосарланады. Өзгерістер әр түрлі, көлемі жағынан да, жылдамдығы жағынан да. Тамырлық жүйенің және ондағы қан ағымының көлемі әр систоладан кейін өзгеріп отырады, ал басқа ұлпалар өзгермейді немесе шамалы ғана өзгеріске ұшырайды. Пульстық толқынның систолиялық көтерілуінен электрлық қарсы тұруы төмендейді, ал дистолиялық көтерілуде электрлық өткізгіштік төмендейді.

Импеданстың ауытқулық құрамында қан ағысының жылдамдығының өзгеруімен шақыртылған қарсы тұру басты орын алады. Қан ағысының жылдамдығы артқанда қанның электр тоғынөткізкі де артады. Систола кезінде тамырлардың көлемі қана артпай, сонымен қатар оның өткізу қабілетіде жоғарлайды. Ұлпалардың қанға толуы неғұрлым артса, импеданс төмендеиді. Қан ағысының әр түрлі жылдамдығы қанның пульстық көлемі арғылы импедансқа әсерін тигізеді.

Импедансты (реограмма) қолдану зерттелінетін объектінің көлемінің пульстық ауытқуына негізделген электр өтімділігін сипаттауға мүмкіндік береді.

Реографияның техникалық негіздері

Импедансты зерттеу әдістерінде қолданылатын жиілік диапазоны 1-ден 1000 кГц дейін ауытқиды. 1-ден 30 кГц-дейін және 200-ден 1000 кГц дейінгі жиіліктер ағзаның сұйықтық мөлшерін бағалау үшін қолданылады.

Х. Х. Яруллин көзқарасы бойынша, біршама сапалы РЭГ таспалары 100-ден 175 кГц жиілік диапазонында жасалынады, дененің интегралды реографиясы (РГТ) үшін 25-тен 40 кГц дейін.

Импедансты өлшеудің негізгі схемалары.

Қазіргі уақытта импедансты өлшеудің негізгі 2 тәсілі қолданылады: көпірлі - биполярлы тәсіл және төртэлектродты - тетраполярлы тәсіл.

Көпірлі схеманың тиімді жағы - дрейф пен шудың аз деңгейі және күшейт-кішке шығудағы сигнал (дабыл) модуляциясының үлкен коэффициенті болып табылады.

РЭГ тіркеудің төртэлектродты тәсілі өлшеу дәлдігіне әсер ететін көшу қарсылығын толық жойып, ұлпаларда токтың таралуының біршама біркелкі болуын қамтамасыз етеді.

Реография қисықтарды талдау

Реография қисықтары артериялды сфигмограммамен ұқсас. РГ сандық талдауы көбінесе жиірек мына көрсеткіштермен есептеледі:

1. Р-қ индекс (РИ) - систолалық толқын амплитудасын РГ (ом, мм) каллибрлік сигнал бұл көрсеткіш зерттелетін облысқа қанның систолалық құйылуның жылдамдығы мен сипаттайды. Амплитуда қисығы изолиниядан РГ жоғары нүктесіне дейін өлшенеді.

2. Амплитудалық - жиіліктік көрсеткіш - РИ -ң жүрек циклының ұзақтығына қатынасы. РИ/РР уақыт өлшем бірлігінде зерттелетін облысқа көлемді қан айналысының мөлшерімен сипатталады.

3. Тамырдың максималды систолалық қан толу уақыты - РГ басына оның биіктігіне дейінгі интервал. Бұл фаза тез және жай толу кезеңдеріне бөлінеді.

4. Тез толу уақыты- бұл көрсеткіш тамырлы қарғасының тонус жағдайымен және көлемді жүрек соғысының мөлшерімен байланысты.

5. Баяу толу уақыты (ТУ _баяу ) максималды толу уақыты (ТУ _макс ) мен тез толу уақытының (ТУ _тез ) айырмасына тең.

6. Жалпы толу уақыты (ТУ _жалпы ) РГ-ның көтеріле басталған интервалынан инцизураға дейін - осы қантамырлық аймаққа систолалық қан ағысының жалпы уақытын көрсетеді.

7. Тез толу уақыты мен баяу толу уақытының жалпы толу уақытына қатынасын коэффициенттерді анықтайды. ТУ _тез / ТУ _жалпы және ТУ _баяу / ТУ _жалпы. Кей жағдайда ТУ _тез бен ТУ _баяу және ТУ _макс -ның механикалық систола ұзақтығына қатынасын есептейді.

8. А _с /А _д коэффициенті, мұнда А _с - систолалық толқын амплитудасы, А _д - диастолалық толқын амплитудасы (артериялық және веналық қанайналымның қатынасын көрсетеді)

9. Толқынның (β) төмендеген бөлігінің секундтардағы ұзақтығы (РГ қисығының жоғарғы нүктесінен изолиниямен қиылысу нүктесіне дейін)

10. Жоғарылаған бөлік уақытының төмендеген бөлік уақытына қатынасы. (α/β%)

11. РГ жоғарылаған бөлік уақытының сүрек айналымының ұзақтығына (α/ RR х 100%) немесе α+β=T мәніне қатынасы - қантамырлардың тонусы мен серпімділігінің көрсеткіші ретінде.

12. РГ толқынының таралу уақыты - ЭКГ Q тісшесінің басталуынан РГ көтеріле бастағанына дейінгі секундтардағы интервал. РГ толқынның нақты таралу уақыты Q тісшесінің басы мен РГ көтеріле бастағанына дейінгі интервал мен сол жақ қарынша жиырылу уақытының (аорта РГ-сі бойынша есептелген) айырмашылығын көрсетеді.

13. Дикротикалық индекс(инцизураның изолиния үстінен биіктігінің РГ систолалық толқынының биіктігіне қатынасы)

14. Дикротикалық интервал (РГ шыңы мен инцизураның ара қашықтығы) секундтарда

15. Систолалық және диастолалық толқындардың секундтардағы ұзақтығы.

Мидағы қанайналым ерекшеліктері

Бас миы ми тіндерінің глюкозаны қажет ететін үзіліссіз энергиялық процестермен сипатталады. Жүйке тінінде анаэробты тотығу процестері үшін субстрат та, оттегі қоры да болмайтыны белгілі, демек, мидың қалыпты қызмет атқаруы үшін қанайналымының жоғары интенсивтілігі қажет. Осыған орай, бас миы орташа салмағы 1400-1500 г. болып табылатын, қызметтік тыныштық кезінде шамамен 750мл/мин қан келеді, бұл жүрек лақтыруының шамамен 15%-ін қамтиды. Бұл жағдайлардағы қанайналымның көлемдік жылдамдығы 50-60 мл/100 г/мин тең. Сұр зат ақ затқа қарағанда қанмен қарқынды қамтамасыз етіледі, бұл жоғары жасушалық белсенділікке ие. Балалардың алғашқы өмір сүру жасында ересектерге қарағанда қанайналым көлемі 50-55%-ке көбірек, ал кәрілік шақта шамамен 20% азырақ. Бас миының қанмен қамтамасыз етілуінің төмендеуі оттек пен глюкозаның ми тінінде жеткіліксіздігімен қосалқы жүреді, бұл ми қызметінің бұзылысына әкелуі мүмкін. Сау ағзада ми қанайналымыынң ауторегуляциялық механизмінің арқасында ми қоректенуі жуйелік АҚ-ның 50 мм. сын. бағ. -на дейін төмендесе де өзгеріссіз қалады.

Ми қанайналымының реттелісі. Ми ригидті сүйектік түзіліс - бас қаңқасында ( омыраудағы балалардың бас қаңқасының қабырғаларына қозғалғыштық беріп тұратын еңбектерінің болуы ғана саналмайды) орналасатыны белгілі. Бас қаңқасының қуысында милық заттан басқа аз сығылмалы сұйықтық болып табылатын қан мен цереброспинальді сұйықтықтың болуына орай, жалпы көлемі тұрақты болып келеді. Қан айналымның артылуы кезінде өмірлік маңызды орталықтармен сәйкессіз ми ісігі мен бұзылыстарының дамуына әкелетін ми тінінің артық диградациясы болуы мүмкін. Бас миының қанмен қамтамсыз етілуінің артылуының негізгі себебі жүйелік АҚ-ның көбеюі болуы мүмкін, алайда қалыпты жағдайда ауторегуляторлық қантамырлық реакцияларының қатысуымен қысымның 160-170 мм. сын. бағ. дейін көтерілсе де мидың артық қан толуынан сақтап тұрады. Қанайналымның ауторегуциясынан басқа жүрекке жақн орналасқан мүше ретіндегі бас миының жоғарғы қан қысымы мен пульсациядан сақтануы мидың қан тамырлық құрылымының ерекшелігіне байланысты болып келеді. Негізінен бұл қызметті қан тамыр бойымен таралған көптеген жүлгелер (сифондар) атқарады, олар қысымның жақсы түсуін және пульсациялайтын қан ағысының түзелуін қамтамасыз етеді.

Белсенді жұмыс