Клетка ядросы,оның құрылысы.химиялық құрамы және қасиеттері

І. Кіріспе.
І.1. Клетка ядросы, оның құрлысы.
Химиялық құрамы және қасиеттері.
ІІ. Негізгі бөлім.
ІІ.1. Клетка ядросында белоктар.
ІІ.2. Ядродағы минералды элементтер.
ІІ.3. Митохондриялардың химиялық құрамы.
ІІ.4. Хлоропластың мембраналары.
ІІІ. Қорытынды.
IV. Пайдаланылған әдебиеттер.

Клетка ядросын орхидея өсімдігінің жапырақтарындағы эпидермисінен 1833 жылы ағылшын ғалымы Роберт Браун тапты. Содан бері клетка ядросының құпия сырлары ашылуда. Ядро — клеткадағы ең басты органоидтардың бірі. Клетқа ядросын бояу арқылы онда бірнеше химиялық элементтердің болатыны анықталды. Ядродағы ең басты компоненттердің бі-рі — хроматин. Хроматиннің құрамында нуклеин қышқылы, ядрода дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНК) кездеседі.
Ядрода ядрошықтар, кариоплазма және ядро қышқылы бар. Ядрошықтарда және цитоплазмада рибонуклеин қышқылы болады. Клетка белогында ядролар өте үлкен роль атқарады. Ядролардық пішіні шар тәрізді, сопақша, жіп сияқты болып келеді.
Клетканың митозды және редукциялы бөліну сатысында нуклеопротеидтерден бірнеше қосылыстар шығады. Олардың ең бастысы — хромосомалар. Олар — 28, кейбір өсімдіктерде 42 және одан да көп кездеседі. Мәселен, жұмсақ бидай клеткалары митозды бөлінуі кезінде 42 хромосома түзетін болса, қатты бидайдың ядросында 28 хромосома болады.
Клетка ядросының химиялық құрамын анықтау үшін ядроны цитоплазмадан бөліп алады. Ядро неғұрлым таза түрінде цитоплазмадан бөлініп алынса, оның химиялық құрамы солғұрлым дұрыс анықталады. Сондықтан ядроның таза түрін бөліп алуға ғалымдар ерекше назар аударады. Эксперимент көбінесе сулы және сусыз ортада жүргізіледі. Ядроны сулы ортада бөліп алу әдісінде бірнеше кемшіліктер бар. Кемшіліктің ең бастысы — бұл кезде ядро тез белініп алынбайды. Сондықтан қазіргі кезде ядроны бөліп алуға дифференциалды әдіс пайдаланылады.

1. Ж. Жатқанбаев «Өсімдік физиологиясы» Алматы «мектеп» 1988ж
2. М. Закиров, К. Елемесов, Қ. Қайымов.

Пән: Биология
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 23 бет
Таңдаулыға:

КЛЕТКА ЯДРОСЫ,ОНЫҢ ҚҰРЫЛЫСЫ.ХИМИЯЛЫҚ ҚҰРАМЫ ЖӘНЕ ҚАСИЕТТЕРІ.
Клетка ядросын орхидея өсімдігінің жапырақтарындағы эпидермисінен
1833 жылы ағылшын ғалымы Роберт Браун тапты. Содан бері клетка ядросының
құпия сырлары ашылуда. Ядро — клеткадағы ең басты органоидтардың бірі.
Клетқа ядросын бояу арқылы онда бірнеше химиялық элементтердің болатыны
анықталды. Ядродағы ең басты компоненттердің бі-рі — хроматин. Хроматиннің
құрамында нуклеин қышқылы, ядрода дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНК)
кездеседі.
Ядрода ядрошықтар, кариоплазма және ядро қышқылы бар. Ядрошықтарда
және цитоплазмада рибонуклеин қышқылы болады. Клетка белогында ядролар өте
үлкен роль атқарады. Ядролардық пішіні шар тәрізді, сопақша, жіп сияқты
болып келеді.
Клетканың митозды және редукциялы бөліну сатысында
нуклеопротеидтерден бірнеше қосылыстар шығады. Олардың ең бастысы —
хромосомалар. Олар — 28, кейбір өсімдіктерде 42 және одан да көп кездеседі.
Мәселен, жұмсақ бидай клеткалары митозды бөлінуі кезінде 42 хромосома
түзетін болса, қатты бидайдың ядросында 28 хромосома болады.
Клетка ядросының химиялық құрамын анықтау үшін ядроны цитоплазмадан
бөліп алады. Ядро неғұрлым таза түрінде цитоплазмадан бөлініп алынса, оның
химиялық құрамы солғұрлым дұрыс анықталады. Сондықтан ядроның таза түрін
бөліп алуға ғалымдар ерекше назар аударады. Эксперимент көбінесе сулы және
сусыз ортада жүргізіледі. Ядроны сулы ортада бөліп алу әдісінде бірнеше
кемшіліктер бар. Кемшіліктің ең бастысы — бұл кезде ядро тез белініп
алынбайды. Сондықтан қазіргі кезде ядроны бөліп алуға дифференциалды әдіс
пайдаланылады.
Ядроны цитоплазмадан бөліп алған кезде, оның химиялық құрамы, әсіресе
ферменттер күрт өзгереді. Ядроның химиялық құрамы әлі толық зерттеліп
болған жоқ.
Клетка ядросында белоктар мол болады. Көп уақыт бойы ядрода қор
ретінде жиналатын белоктар бар деп ойлап келген. Ол белоктардың бастысы —
протеминдер мен гистондар, А. Н. Збарский (1961) ядрода белоктардың бірнеше
фракциясы бар екенін (Олар — глобулиндер, девоксинуклеопротендтер). 1936
жылы. А. Н. Белозерский өсімдік клеткасының ядросында қышқылды белок
кездесетінін анықтады.
Нуклеин қышқылдары өсімдіктер мен жануарлар клеткаларының ядросында
міндетті түрде кездеседі. Жануарлар мен өсімдіктер клеткалары ядросындағы
РНК мен ДНҚ-ның химиялық құрамы ұқсас.
Электрондық микроскоппен қарағанда ядроның қабықшасы көрінеді.
Ядродағы қабықша екі мембранадан (ішкі және сыртқы) тұрады. Ядроның сыртқы
қабаты ядроны цитоплазмадан бөліп тұрады. Сыртқы мембраналарда көптеген
саңылаулар болады. Олардың саны 10000-ға жетеді. Бұл саңылаулардан зат
алмасу процесі етеді. Көптеген ғалымдар ядрода, цито-плазмадағы сияқты,
құрылымды мембраналар кездеспейді деп есептейді. Оны анықтау үшін көптеген
жетілдірілген әдістер мен аспаптар қажет, жалпы алғанда ядроның сыртында
мембрана болуы анық.
Ядрода екі, үш, ал кейбіреулерінде 4, 8, 16 ядрошық бар. Ядрошықтар
түйіршіктерден құралады. Кейінгі зерттеулер нәтижесінде ДНҚ-ның тұқым
қуалауға қатысатыны анықталды.
Клеткадағы ядроның физиологиялық рөлін жан-жақты зерттеген
ғалымдардың бірі — И. И. Герасимов. Ол бөлініп келе жатқан балдыр
клеткасына эфирді аздап тамыза отырып, ядросы жоқ клетка алды. Екі ядролы
клетка алуға да болады.
Ядросы жоқ клетка тіршілік еткенмен де өсе алмайды. Ядросы жоқ
клеткаларда зат алмасу процесі дұрыс өтпейді, яғни ядро клетканың зат
алмасу процесін реттеп тұратынын көрсетеді. Егер клеткалардан ядроны бөліп
алатын болсақ, онда клетка ұзақ уақыт тіршілік ете алмайды.
Кейбір өсімдіктердің клеткаларында ядро жоқ. Мысалы, жасыл және көк
балдырлардың клеткаларында нағыз ядро кездеспейді. Бірақ олардьң
клеткаларында диффузиялық ядро болады.
Өсімдіктердің тыныштық күйінде ядросындағы ДНК азайып кетеді. Ал ДНҚ
аз болса, онда реакция жүрмейді. Ядро мен цитоплазма арасында үнемі зат
алмасу процесі болып тұрады. Зат алмасу процесі ядродағы саңлаулар арқылы
өтіп отыратыны белгілі. Егер клетканы механикалық жолмен жарақаттандыратын
болсақ, онда ядро өзінің құрылымын өзгертеді. Сол сияқты клетканы
тітіркендіріп, ядроның құралымын күрт өзгертеді. Құрылымы өзгерген ядролар
ұзақ өмір сүре алмайды, мұндай ядроларды паранекритикалық ядро деп атайды.
Ядроларда бөлінбейтін интеркинетикалық құрылым да болады. Онда
физиологиялық процестер әсіресе зат алмасу процестері жүреді.
Клеткаларда ядро сұйық золь түрінде кездеседі. Осының нәтижесінде ол
протоплазманың жалпы массасында болады. Ал кейбір клеткаларда ядро гель
түрінде кездеседі. Егер клетканың қабықшасы бұзылса, онда бір клеткадан
екінші клеткаға плазмадесма арқылы өтіп кетеді. Егер ядрода зат алмасу
қарқынды өтсе, ядронық химиялық құрамы үздіксіз өзгеріп отырады. Мұның бәрі
ядроньң химиялық құрамьшың күрделі коллоидтардан тұратынын көрсетеді.
Ядро ферменттері Ж. Леб пен Э. Вильсон (1940) ядро — клетканың зат
синтездейтін мүшесі деп көрсетті. Кейінгі кезде жүргізілген зерттеулер
ядрода көптеген ферменттердің болатынын дәлелдеді. Бірақ клеткалардан
ядроны бөліп алатын болсақ, ондағы ферменттер, жоғарыда айтылғандай күрт
өзгеріп кетеді. Кейбір жағдайларда ферменттердің ешқандай ізі қал-майды,
осының нәтижесінде ядрода сукциндегидраза мен цито-хромоксилазалар болмайды
деген пікір пайда болды. Бірақ ядрода сукциндегидраза және цитохромоксидаза
ферменттері көп. Бұлардың ядрода синтезделінуі ядродағы бұзылған заттардан
немесе кейбір органойдтардан деп есептейді.
Құстардың қанындағы эритроциттерде цитохромоксидаза және
сукциндегидраза ферменті болғанмен де митохондриялары жоқ. Ядрода
ферменттермен бірге алма қышқылы болады. Кребс циклінің бір бөлігін алма
қышқылы атқарады.
Ядро митохондриялармен тығыз байланысты. Митохондриялардан энергия
алады, өйткені онда энергия түзіледі. Митохондриялардан энергия ядроға АТФ-
тан келеді.
Бөлініп алынған ядрода альдолаза, энолаза, дегидраза және т. б.
ферменттер болатыны анықталды. Бұл ферменттердің ядроны гликолиздейтінін
ғалымдар ерте кезден-ақ байқады. Энергиялық жағынан алғанда ядро —
энергиясы мол жалғыз органоид. Ол өзіндегі энергияны бөліп шығарады,
сонымен қатар ядрода глютамин және аспарагин қышқылдары болады.
Ядрода фосфатаза, аденозиндезаминаза және нуклеозидфосфорилаза
ферменттерінің болатынын ғалымдар толығымен анықтады. Осы ферменттердің
қатысуымен ядрода нуклеин қышқылдары синтезделетіні белгілі. Ядрода амин
қышқылдарын (аланин, аспарагин, цистин, глютамин, гистин, изолейцин,
лейцин, лизин, метеонин, пролин, серин, треонин, триптофан) ыдырататын және
синтездейтін ферменттер болады.
Ядродағы минералды элементтер. Кейінгі кездегі зерттеулер ядрода'0,5
проценттен 10 процентке дейін күл қалдыратын элементтер натрий, темір, мыс,
мырыш, кобальт және т. б. бар екенін анықтады.
Хромосомалар. Ұзақ уақыт бойы тыныштық күйіндегі ядрода
хромосомалардың сақталуы күні бүгінге дейін белгісіз. Ядродағы хромосомалар
жіп тәрізді, олардың саны және құрылысы өсімдіктердің жүйелілік түрлеріне
байланысты. Хромосомолардың ұзындығы 400А, ені 200А. Олар корпускуляр
құрайды, оны кальций және магний элементі біріктіріп тұрады, соның
нәтижесінде хроматин жібі құрылады. (Грекше: хроматин, хромос бояулы немесе
боялатын зат деген мағынада). Хроматин жібі нуклеопротеидтерден тұрады.
Олардың құрамында ДНҚ кездеседі. Хромосомалар құрамы әлі одан әрі
зерттелуде. Хромосомада мөлшері 7—14% РНК бар.
Ядрошықтар. Ядрошықтардың субмикроскоптық құрылымы өте нәзік
болғандықтан, жарықтың көмегімен көрсететін микроскоптан көрінбейді.
Сондықтан оларды электрондық микроскоппен қарайды. Электрондық микроскоппен
ядрошықтарды қарағанда бірнеше түйіршіктер бар екені байқалады. Ядрошықтар
липоидты белоктік жиынтықтан тұрады. Ядрошықтар үнемі қозғалыста болады,
сондықтан онда зат алмасу процесі қарқынды өтеді. Ядрошықтардағы басты
компоненттердің бірі — жіп тәрізді нуклеопротеидтер. Ядрошықтарда аморфты
заттар да бар. Оларда әртүрлі диаметрі 100—150 түйіршік және нуклеотидтер
кездеседі. Ядрошықтарда 3—5 проценттей РНК болады, оның құрамындағы РНК,
ядродағыға қарағанда өзгеше келеді. Ядрошықтардағы белоктар өте күрделі.
Сонымен бірге онда глобулин типтес белоктар, қышқылды фосфатаза ферменті
және нуклеозидфосфорилаза ферменттері болады.
Ядро шырыны дегеніміз құрылымы жоқ сұйық масса, ол ядро плазмасы
болып табылады. Ядро шырынында РНҚ, белоктар және глюкопротеидтер бар
болады. Ядро шырынында дипептидаза; пелипептидаза, рибонуклеаза ферменттері
кездеседі.
Митохондриялар. Митохондрияларды 1898 жылы Бенда ашты. Митохондриялар
немесе хондриосомалар — клетканың цитоплазмасындағы ең басты.
органоидтардың бірі. Оның ұзындығы 2,5—5, ені — 0,5—1 мк. Олардың пішіндері
шар және жіп тәрізді.
Митохондриялар үнемі құрт сияқты жиырылып қозғалыста болады. Сонымен
бірге митохондрия цитоплазма қозғалысымен де жылжиды. Күндіз митохондриялар
хлоропластқа қарай қозғалса, түнде керісінше қозғалады. Митохондриялар
парциалды қысым көп болған жерге жиналады. Оларды центрифугалық тәсілмен
өсімдік клеткаларынан бөліп алуға болады.
Тынысалу процесін зертеуді де осы митохондриялар атқарады. Тынысалу
ферменттері цитохромоксидазада митохондрияларда мол болады. Пептидтердің
синтезделінуі де митохондрияға тығыз байланысты. Митохондриялар май және
тұзалмасу процестерін де реттейді. Өсімдіктерге судың сіңірілуі де
митохондриялармен байланысты екені жөнінде ғылыми деректер бар. Кальций
иондары митохондриялардың құрамына кіріп, онда өте үлкен роль атқарады.
Митохондриялардың синтезделуінде кальций элементінің маңызы зор.
Электрондық микроскоппен митохондрияны зерттегенде, оның сыртқы
қабатында мембраналар аз, ал ішкі ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.