Cәкен Сейфуллин және фольклор

Пән: Әдебиет
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 56 бет
Таңдаулыға:

әл - Фараби атындағы Қазақ Ұлттық Университеті.

Дипломдық жұмыс.

Тақырыбы: Cәкен Сейфуллин және фольклор.

Кафедра : Әдебиет теориясы.

Жетекші : Анарбай Бұлдыбай.

Студент : Сариева Айгуль.

Реферат.

Мақсаты :

Міндеті :

Глоссарий.

Мазмұны :

1. Кіріспе . . .

2. Негізгі бөлім.

а) С. Сейфуллин және фольклор . . .

ә) С. Сейфуллин шығармаларындағы фольклорлық

сарындар . . .

3. Қорытынды . . .

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі.

Кіріспе.

Негізгі бөлім.

I. Сәкен (Садуақас) Сейфуллиннің туып, өскен жері - өзі сан рет ең тәтті жырларымен әлпештеп суреттеген сұлу Сарыарқаның сүбелі шүйгін бір арнасы Нұра, Есіл өзендерінің құбылаға қарай бет алған өрісінде Аба деген таудың бауыры. «Туған жер», «Жазғы кеш», «Нұра» атты өлеңдерде және «Тар жол, тайғақ кешу», «Сол жылдарда» атты прозалық шығармаларында Сәкен балалық, жігіттігінің ең бір ұмытылмас қызық шақтарын еске түсіріп, Есіл, Нұра өзендерінің сол жердегі елдік жайын суреттеп отырады.

Сәкеннің ата тегіне келетін болсақ, ол Орта жүз Алтай - Қарпық, Қарпықтан тараған Тоқа руынан. Сейфолладан жеті бала туған. Төртеуі ұл, төртеуі қыз. Ұлдар: Садуақас (Сәкен), Мәлік, Әбен, Мәжит. Қыздар: Рахима, Рахила, Сәлима. Қыздары мен Әбен ертеде өлген.

Сейфолланың әкесі Оспан, оның әкесі Жәнібек сөзге жүйрік, мықты, қайратты адам болса керек.

Сәкеннің бала кезінде Сейфолланың үй шаруашылығы жүдеу - жадаулы, бірде аш, бірде тоқ отыратын халде екен. Дәулетті жақын ағайындары қол ұшын беріп қарайласпаған. Кейін Сәкен Ақмола, Омбы қалаларына барып оқығанда қарайласатын ешкімі болмағандықтан жеке адамдарға сабақ беріп, күн көрерлік қосымша қаражат тауып отырған.

Міне, осындай отбасында (1894 жылы Ақмола уезі, Нілді болысының - қазіргі Қарағанды облысы, Жаңаарқа ауданының бірінші ауылында) туып өскен.

Сәкен ауылында күміс көмей, жез таңдай ақындар көп болыпты. Сәкеннің өмірді танып - білуінің, ақындыққа алғаш бой ұруының негізгі факторлары - өзі өскен ортаның ақыны мен әншілері, яғни халықтың теңіздей мол поэзиясы. Ақынның өз айтуына қарағанда әкесі Сейфолла он саусағынан өнер тамған домбырашы, ән құмар, сауыққой, көңілді адам болса керек. Анасы Жамал да ертекшіл, әңгімешіл кісі екен. Қазақ даласында ұрпақтан ұрпаққа тарап келе жатқан «Қыз Жібек», «Қозы Көрпеш - Баян сұлу», «Ертарғын», «Қобыланды», «Алпамыс»дастандарын, Алдар көсе жайындағы қызықты ертегілерді жасында сол ана аузынан естиді. Әке мен шеше айналасынан басқа Сәкенге ерекше әсер еткен Құлмамбет деген өлеңші, гармоншы өнерпаз ақын болған. Өз ауылындағы Әзімхан деген Сәкеннің ең жақын досының бірі; кедейден шыққан сері, әзілқой, сауықшыл, қиссаларды жатқа айтатын Сатай, Сүйіндік деген жігіттер де Сәкеннің ел аралап, аң аулап, саятшылық құрғандығы өнерпаз, балуан, сері достары. Жыршы - жырау, айтыскер майталман саңлақтар өнер жарыстырып, қызықшылық думанға кенелген, кербез даланың керім табиғаты мен халық поэзиясының романтикасына бөленген сол бір тіршілік тынысы Сәкенді де бала жастан баурап алған, оның балапан жырларына қанат қақтырған.

Нілді заводының ұстасы, жұмысшылар арасында әнші жігіт Ыбырайдан естіп құмарта тыңдайды. Тама еліндегі Сапалай, Мүсейіп деген

ақын - әншілер де Сәкеннің жақын достары болған. Онан басқа сол елге келіп - кетіп жүргенде сөзі таралған Әшек, Бітімбай деген ақын - әншілер болған.

Ал Ақмолада сөзі мен әнінен үлгі алған атақты Ғазиз әншімен, ел арасында аты жайылған Иман Жүсіппен де жақын болыпты.

Қазақ ортасында неше түрлі айтқыш ақындарды, сері әншілерді Сәкен Қарқаралы, Көкшетау, Баянауыл, Атбасар төңірегіндегі елдерден де көп кездестіреді.

Сәкен орыс мектебіне түскеннен бастап, орыстың ақын, жазушыларын, орыс тілі арқылы басқа елдердің классиктерінің шығармаларын оқи бастайды. Сәкеннің орыс поэзиясына айрықша ынта қойып оқуына оның мұғалімдері мен оқытушылары айрықша әсер еткен көрінеді. Сәкен шәкірт кезінде Пушкин, Лермонтов, Надсон, Блок шығармаларын қызыға оқыған. Сонымен қатар Сәкен сол кездерде шығып тұрған қазақ, татар тіліндегі газет, журналдарды, жеке кітаптарды да ынта қойып оқып отырған. Мәжиттің айтуынша, Сәкен жаз демалысқа елге келгенде жүгінің ең ауыры толып жатқан кітаптар болған, көбі орыс тіліндегі кітаптар. Сол әкелген кітаптарының ішінде ауыл жастары түсініп, қызығып оқығандары «Қыз Жібек», «Алпамыс», «Қобыланды», «Мұңлық - Зарлық», «Көрұғылы» дастандары, Абай өлеңдері және «Айқап» журналы болған.

Ауылда өтетін ойын - сауықтарда Сәкеннің өзі де домбыра тартып, ел жастарының салты бойынша ән салып, өлеңмен жеңіл айтыстарға да араласып жүрген. Сәкен домбырада «Саржайлау», «Дайрабай», «Қосбасар» сияқты Тәттімбеттің майда, нәзік күйлерін тартады екен. Сәкен өзінің жаны сүйетін жақсы күйлерін шебер тартатын Әбікен Хасеновпен өте жақын достасып кеткен. ( 2)

Ақынның замандастары Сәкеннің қаршадайынан қызғалдақты қырмызы бел, жауқазынды жазық далаға, оның күн нұрына шомған сағымына, тізіліп ұшқан тырнасы мен топтана қонған бозторғайының тамылжыған әуеніне, бәйшешегі мен жусанының хош иісіне құштарлығын айтады.

Батырлар жайындағы жырларға еліктегіш, ер көңілді баланың да атқа мініп шабуға, аңшылыққа, айдалада алаулаған қойшының отына, замғар көкте жымың қаққан жұлдызға жасынан жаны құмар болды.

Сәкен Сейфуллин - өлең жазумен он жеті - он сегіз жасынан көбінше 1913 - 1916 жылдары Омбыдағы оқытушылар семинариясында оқып жүрген кезінде айналысқан сияқты. Оның бірді - екілі өлеңі сол кезде «Айқап» журналында жарияланады, 1914 жылы Қазанда «Өткен күндер» деген алғашқы өлеңдерінің жинағы басылып шығады.

Ақын өзінің тырнақалды өлеңдерінде қалада оқып жүрген жастардың, қала шәкіртерінің жайын, білім алу жөніндегі талап, арманын, туған, өскен жері, ата - анасы, ел - жұрты, табиғат көріністері жөніндегі ойын, жастық, махаббат сезімін, көңіл - күйін білдіреді. Осының бәрін жас ақын нағыз жасша: балалық сезіммен, балалық тілмен баяндайды; күрделі, қоғамдық мәселелерді онша елемейді; ой - пікірін албырт, аумалы - төкпелі буалдыр етіп айтады.

Семинарияның соңғы курстарында жүргенде, әсіресе 1916 жылы, қазақ халқының сол жылғы ұлт - азаттық көтерілісіне байланысты Сәкеннің ақыл -

ойы өседі, есейеді. Ол оқушылардың мәдени - ағарту жұмыстар жүргізу мақсатымен құрылған «Бірлік» ұйымының жұмысына белсене қатынасады; халықтың хал - жайына, мұң - мұқтажына, қоғамдық мәселелерге көңіл аударады, заман жайын түсіне бастайды.

Сәкен 1915 - 1916 жылдары жазған өлеңдерінің көбінде қазақ халін, қоғам өмірін, заман жайын қозғайды; оларды өзінше байқап, өзінше ұғып жырлайды; демократтық - ағартушылық тұрғыдын талдап, бағалайды, қазақ халқына патша үкіметінің істеп отырған отаршылдық өктемдігін, қазақ кедейлерінің ауыр тұрмысын, оларға байлар мен феодалдардың істеп отырған зорлық - зомбылығын көреді; халыққа, кедейге жаны ашиды; қазақтың ұлт - азаттық көтерілісіне іш тартады. ( 12 )

Қазақ мәдениетіне, әсіресе оның музыкалық өнеріне өлшеусіз жанашырлық жасап, мұхиттай мол ән - күйлерінен « Қазақ халқының 1000 әнін » 1925 жылы жарыққа шығарған Александр Викторович Затаевичтің қасиетті есімін құрметтеп атаған абзал. Қазақтың « әу » деп аузын ашқандарын емес, шын мәніндегі өнерпаздарының көбімен кездесіп, ән жазып алғаны кітабында сайрап тұр. Қазақстан Халық Комиссарлары Советінің председателі қызметін атқарып, қызу еңбекпен жүрген Сәкен Сейфуллинді Александр Викторовичтің қалай « қолға түсіріп алғанына » қайран қалмасқа болмайды. Фольклор тілімен айтқанда, Сәкеннің ықтиятты, ынталы информатор ( білгенін айтып, тартып беруші ) болғанына қуанамыз.

А. Затаевич Сәкеннен 7 ән мен күй жазып алған. Әрбір информатор бойынша А. В. Затаевич Сәкенді « әнші мен күйші, Ақмола өңірінің әндерін жақсы біледі » деп санайды. Егер А. Затаевичтен мұндай баға алатын болса, қарапайым қазақ ортасында Сәкеннің өнердің өр биігіне қол созар мүмкіндігі бары айқын ғой. Сәкен айтқан әндер мен күйлердің сыр - сыйпаты да, оңай - ауырлығы да, мазмұны да ойланып - тоғануға тұрарлық. Соңғы жылдарды көбірек ойнала бастаған шертпе күйлердің ішінен Сәкен ең бір өзектісін А. Затаевичке тартып берген. Ол - «Тоқа» мен «Терісқақпай». Бұларды тарту үшін нағыз өнерпаздық керек. Ой түбінде жатқан әр алуан сезімді шертіп оятатын сазды да пәлсафалы күйлердің тартылу машығы да бөлек. Осыған қарағанда Сәкен күйшіліктің біраз биігін алған өнерпазға ұқсайды. Ал « Күн мен ай », « Шаш сипар »( халық арасында кейде « Келіншек », « Танбай » не « Бір қылшық » деп те аталады ) мен « Толғануды » айтқаннан кейін А. Затаевичтің көңілін көтеру үшін емес, Арқа әндерінің әр қилысы кездесетініне дәлел болсын деп «Сауытбектің зарын» айтып берген. Оған Александр Викторович айрықша көңіл бөліп, үлкен түсіндірме жасаған. «Мен осы әннің қалай туғаны жайындағы әңгімені әдейі келтіріп отырмын. Бұл тәсіл - қазақ ән творчествосы үшін машықты тәсіл болып табылады. Әнді жазып алып жүргенімде ол әннің кімге арналғаны, қай жерде, қай жылы, қандай ортада орындалғаны жайындағы әрі тартымды, әрі сезімге әсер

етер сырлы әңгімелерді көп естідім. Әнді шығарған авторлардың көбі өз

атымен аталмағанына ( сорлы шал, соқыр қыз, т. б. ) қарамастан, олардың қай - қайсысы да болмасын ән шығаруға қабілетті екені анық байқалады, ал оны тыңдаушылар бір естігеннен - ақ жаттауға, қағып алуға, басқаларға жеткізуге

әбден машықтанғанын көреміз», - деп қазақтың ән құмарлығының ішкі сырына үңіледі.

«Тау ішінде» әнінің жан тебірентерлік ойнақы мақамы Сәкен бойында композиторлық дарын бастау алып, әрі қарай дамымай қалғандығы өкіндірері сөзсіз. Сәкен бойында басқа дарындар болмаса, осы әндерімен - ақ Сәкен әнші - ақындар қатарына қосылып, сал - серілігімен аты шығары сөзсіз еді ғой. ( 18) Бұл - үлкен таланттың жарқ еткен бір ұшқыны ғана. Сол ұшқыннан сәуле алған тағы бір өмірлік машығы бар, ол, қазақ түсінігімен айтса, сал - серілік, ал европаша - мәдениеттің ең биігіне көтерілгендердің дағдысы. Сырт келбеттің сұлулығы мен ішкі мазмұнның бірлігі Сәкеннің қарақан басын басқалардан айрықша ерекшелендірді.

«Енді бір жиырма жылдың ішінде қазақ өнерлі халықтардың қатарына кіру керек. Қазаққа оқу бұрын бір мәртебе керек болса, енді мың мәртебе керек. Оқусыз қазақтың болашақтағы күні қараңғы», - деген берік түсінігі бар Сәкеннің: «Елдің атқа мінген бастықтары оқу ісіне қарамай кетсе, ел балалары оқусыз жүрсе, қазақтың келешек жас буынының мың лағнаты артылады.

Әр азаматтың бір көзі оқу ісінде болсын, соған қолынан келген жәрдемін тигізіп отыруы мойнына артылған парыз. Ісіңмен, күшіңмен, тіліңмен болса да, оқу ісіне жәрдем қылмасаң - кейінгі жас буынның қолы жағаңда кетеді», - деген жан сөздері қоғамдық қайраткерлігінің биік өресін танытса керек. Сол үшін де елі, халқы оны ардақ тұтады, қадірлейді, құрметтейді.

Сәкен сөзі, Сәкен ойы қайраткер тілегі ретінде қалып қоймай, советтік тамаша заманда нақты жүзеге асырып отырды. Қол ұшын, ақыл - сана қайратын жұмсағандардың алдында Сәкеннің өзі жүрді. Қазақстан Халық Комиссарлары Советінің Председателі болғандығы ғана емес, қайнаған өмірдің қай басқышында жүргеніне қарамастан, мемлекеттік парасатын әрқашан танытып отырды. Сәкендей адамның жаңа заман орнап, социалистік мәдениет қарышты қадаммен алға басар шақта үкімет басшысы болуының өзі зор бақыт еді. Осының бәрі - жау жүрек революционерлік, терең ойлы қоғам қайраткері, алымы мен тыңдырары мол мемлекеттік парасат - Сәкен тұлғасының өрелене түсуіне мүмкіндік берген адами қасиеттер.

Табиғат Сәкенге осы қасиеттерді еселендіре, жайната, жарқырата түсіретін керемет өнерпаздықты берген. Жаңа заман әдебиетінің мазмұны мүлде соныланып, суреттер кейіпкер өзгергендігін жыға түсінген драматург Сәкен «Қызыл сұңқарларымен» тұңғыш революционер Еркебұланды қазақ сахнасына шығарды. Ғасырлар бойы поэзияға үйреніп қалған халыққа қара сөзден нәр, ләззат алдыру әдебиетті өсірудің ұлы шарты екенін әбден ұққанда, бүгінгі күннің шындығын жарқырата көрсеткен «Тар жол, тайғақ кешуді» дүниеге келтірді. (3 ) . «Тар жол тайғақ кешу» романы ұлы күндерден

кейін іле - шала, оның ізі суымай жазылған шын мәніндегі күрес шежіресі есепті аса бағалы, құнды еңбек. Роман деп те, тарих деп те, зерттеу деп те кесу айту қиын осы бір кітапты тұтас оқып шыққаныңда одан романға тән қат - қабат терең суреттеулер мен неше алуан адамдар тағдырын, тарихқа тән ақиқат шындық оқиғалар, зертеуге тән үлкен байыптылық әділдікті көріп таң қаласың, таңырқайсың, әдебиетіміздің сонау таң сәрісінде осындай сан қасиеттерді бойына жинаған кесек туындының туғанына таң қаласың, қуанасың. ( ) . Қалың бұқара оны оқымауы, одан үлгі алмауы мүмкін емес еді, өйткені онда бар қазақтың жаңа заманындағы қауырт қимыл - тірлігі шар айнадай көрсетілді. Әркім өзін көркем шығармадан көруге ынтығып, дәуір энциклопедиясын қолына алды, құныға оқыды.

Өз қолынан шыққанға ғана емес, өзгелердің де туындыларына көңіл бөліп, артық-кемін байқайтын қырағылық халықтың әдеби мұрасын айрықша қастерлеу қасиетімен толысқан тұста, сыншы ғалым Сәкен жоғары оқу орындарына арналған тұңғыш оқулық жасап («Қазақ әдебиеті», 1932), қазақ әдебиеттану ғылымының қарышты өркендеуіне негіз дайындады, тұсауын кесті.

Қолына қалам ұстаған ақын - жазушының бәрі де өзі өмір сүрген заманның бейнесін жасауға, тыныс - тіршілігін кейінгі ұрпаққа жеткізуге талаптанады. Алайда ондай бақытқа бәрі бірдей жете бермейді, ілуде біреуі ғана жарып шығып, өзінің адуын үніне, алғыр пікіріне, асқан шеберлігіне назар аудартады да, ел - жұртты қуаныш - шаттыққа бөлейді. Әуезовше айтсақ, «Сәкен шығармаларына біткен сезімнің барлығы да айқын, ашық, жалқы емес, тұтас бітімді, жоталы тұлғадан туатын, бүтіндігі бар сезімдер. Шыны қайда, өзі қайда екенін білдірмейтін, жаза баспайтын, кедір - бұдырсыз тақтақ жолдың ақыны - Сәкен емес. Оның шыншылдығы қозып - жанып отыратын, буы білініп тұрған барынша шын сезім, шын жүрек шыншылдығы. Ылдиы бар, өрі бар шын өмір жолы, ыстық қанды Нағыз Ақын жолы. Тегінде, мағыналы, өрісті көш бастар, белге шығар үлкен еңбек туса, осында қайнар көзден шығуға лайық», - дегеннің өзіндік сипаты бар.

Сейфуллиннің жаңалығы халықтық сипатқа негізделді. Ауыз әдебиетін сүюші және жинаушы ақын одан сюжет пен әуен іздеумен ғана шектелмей, образдар мен теңеулерді, бейнелі сөз маржандарын терді. Ол халықтың сиқырлы тіл байлығын жоғары бағалады, одан үнемі үйренумен болды. (5)

Тіл атаулының бәрі де тура мағынасымен емес, бейнелі мағынасымен сөйлеуге бейім. Қандай қарапайым адаммен кеңессең де, шама - шарқынша әдемі сөйлеуге тырысады, сондағы қолданатыны - бейнелеп сөйлеу. Ал, жазушы немесе ақынды алсаң, оның шығармалары тек қана бейнелі сөздерден құралады. Бұлай жазу, әсіресе ақындарға қажет, өйткені поэзиялық шығармалардың, әсірісе қысқа өлеңдердің көлемі аз, кей өлеңде оқиға болмай, тек ақынның сезімін аңғартады, ондай шығармалар бейнеленген көркем сөзден құралмаса ешкім де оқымайды.

Барлық халықтың тілі, көркем әдебиеттің тілі осылай құрылуға бейім

бола тұра, бейнелеудің әр халықтың тіршілігінен туған өзгешеліктері бар. Мысалы, қазақ халқы революциядан бұрын көшпелі өмір сүрді, мал шаруашылығымен кәсіп етті. Осы шаруашылық оның ауыз әдебиетіне де әсерін тигізді. Мәселен, қазақ әйелі баласын «құлыным», «ботам», «қозым» деп, төлдерге теңеп жақсы көреді. Біржан сал өзін «Қара көк арғымақпын тұмарлаған» деп жақсы жылқыға теңесе, Сара «Қамысты терең көлдің сұқсырымын» деп үйрекке теңеді. Бұлай теңеулердің, ертеден отырықшы болған елдерде біреуі де жоқ. Бағы заманнан егіншілікпен кәсіп еткен Грек эпосында, әйелдің әдемі көзін өгіздің көзіне теңейді ( «Волоокая Гера» ), өйткені отырықшы гректің көп баққан малы сиыр, ал, қазақтар әйелдің әдемі көзін ботаның көзіне теңейді, өйткені көшпелі қазақтың көп ұстаған малы түйе.

Жылқыны көлік есебінде ғана ұстайтын отырықшы орыс елінің ұғымында, адамды жылқыға теңеу қорлау, сондықтан да ол тілде, кемісінген кісіге « жылқы емес екеніңді дәлелде» деген сөйлем бар.

Ең алдымен « фольклор » деген сөздің өзіне азадп тоқталайық. Революциядан бұрынғы мағынасында, ол біріншіден, ауызша жасалған әдебиет, екіншіден, шығарушысы кім екені белгісіз, халық аузында ғана жүрген, сондықтан халықтық аталып кеткен әдебиет. Бірақ, бұдан «халықтық» поэзияны, көп адам бірігіп отырып жасады деген мағына шықпайды. Фольклорлық шығарманың қайсысының болса да арғы түбінде нақты шығарушысы бар, бірақ елдің сауатсыздығынан ол шығарушының аты жазылмаған, сондықтан уақыт озғаннан кейін ұмытылып, ауыздан ауызға көшеді де, иесі халық болып қалады.

Бұл түрлі әдебиетке қазақ халқының бай екндігін дәлелдеудің қажеті жоқ. Ол табиғи іс, өйткені қазақ халқы ел болған күннен бастап, социалистік Октябрь революциясына дейін түгелге жақын сауытсыз болып келді. Сауатсыз елде туған ақындық дарыны бар адамға, бойдағы қасиетін ауызша шығарудан басқа мүмкіндік жоқ.

Әртінгі заманнан « халықтық » болып келген қазақ фольклорыныңғ әсіресе фольклорлық поэзияның « қаймағы » XVIII ғасырдан бастап бұзылды. Сол ғасырдың екінші жартысынан бастап фольклорлық поэзияның әлемінде, кейбір шығарушылардың аты мәлім бола бастады. Мысалы, Бұқар, Махамбет, Шортанбай, Базар тағы тағылар. Оладың жалғасы, біздің заманда жасаған Жамбыл, Доспей, Нұрпейіс, тағы басқалар . . .

Бұларға байланысты шығармалардың да фольклор болатын себебі, біріншіден, ауызша жасалған шығармалар, екіншіден, екіншіден фольклорлық стиль сақталады. Ол не?

Ең алдымен, фольклорлық шығармада, әсіресе, поэзияда пікір өрісі жазба әдебиеттей, оның ішінде жазба поэзиядай жүйелі жентектеліп, бірыңғай келмейді, онда ( фольклорда ) :

Базардан алып келген жезді құман,

Пәлеге ұшырайды сөзді қуған,

Бал шайнап, шекер жұтқан беу қарағым,

Көзіңнен айналайын жаудыраған, -

деген сияқты, біріне бірінің байланысы жоқ мазмұндар араласып жатады. Мысалға алған бұл өлеңде шығарушының айтайын дегені, « көзіңнен айналайын жаудыраған » деген соңғы жолы ғана. Соны айту үшін, ол неге, бұл пікіріне байланысы жоқ, әр түрлі мазмұны бар өзге жолдарды әкеп тықпалайды ?

Бұл сұрауға жауап беруден бұрын, фольклордың екінші түріне тоқталайық : кейбір фольклорлық өлең - жырда, жоғарыда келтірілген бір ауыз өлеңдей, біріне - бірі мазмұн жағынан жанаспай жататын жолдар жоқ, бірақ оның орнына, айтайын деген пікірін шығарушы тұжырымдап, дәлдеп айтпай, шұбалаңқы көп сөзге салынушылық бар. Неліктен бұлай ?

Үшінші, кейбір фольклорлық шығармада, одан басқа фольклорлық шығармалардың шумақтары, жолдары, сөздері кесек - кесегімен жүреді. Неліктен бұлай ?

Ең алдымен осы үш сұрауға жауап беріп алайық.

Фольклорлық өлең - жырды шығарушының көпшілігі, бұл қызметін, көбінесе, жеке немесе топ адамның алдында орындайды. Табан астында тыңнан сөз, тыңнан үйлес таба беруге шығарушының мүмкіндігі жоқ, өйткені, ойланып отыруға уақыты жоқ, жағдай ойын тез айтуды тілейді. Сондықтан ол, тың пікірлер, тың сөздер, тың ырғақ - үйлестер табу үшін, бұрын білетін өлең - жырларынан шумақтарды, жолдарды, даяр сөз образдарын араластыра айтып отырады, сондағы мақсаты, мәлім сөзді айтып отырып, жаңа сөздер іздеу, оларды табу үшін бұрынғы сөздерді қолдану арқылы тыныс алу. Осылай тыныстауды біз бұрынғы фольклор өкілдерінен ғана емес, совет фольклорының өкілдерінен де көп кездестіреміз.

Фольклорлық поэзияның стиль өзгешелігі бұлар ғана емес. Оның және бірнеше өзгешеліктері бар.

Бірінші, фольклорда терең қамтылған нақты ой образын жасаудың орнына :

Қара жерге қар жауар,

Қарды көр де етім көр,

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.