Генетика пәні бойынша дәріс кешені

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 48 бет
Таңдаулыға:

ГЕНЕТИКА ПӘНІ БОЙЫНША ДӘРІС КЕШЕНІ

1 бөлім.

Глоссарий:

Аберрация - хромосоманың немесе хроматидтің өзгерген құрылымы. аберрация хромосомалар мен хроматидтердің үзілуі және онан соң үзілген ұштарының жаңа үйлесімде қайтадан қосылуы нәтижесінде пайда болады.

Аллеломорф - гомологтық хромосомалардың гомологиялық учаскелерінде орналасқан гендердің жұп аллельдерінің бірі.

Аллель - гомологтық хромосомалардың гомологиялық учаскілерінде орналасқан геннің әртүрлі күйі. Мысалы, А -геннің доминантты күйі , а -сол геннің рецессивті күйі.

Бивалент - диплоидты организмнің мейоздық бөлінуі кезіндегі конъюгацияланушы екі гомологтық хромосомалар. Қалыпты жағдайда биваленттердің саны хромосомалардың гаплоидты жиынтығы санына тең болады. Мысал: адамда 2n=46, n=23, демек 23 бивалент түзеді.

Ген - организмнің белгілері мен қасиеттеріне өзіне тән ерекшелікпен әсер етуші, белгілі бір функциясы бар, хромосоманың кішіректеу учаскесі.

Генетика - тұқым қуалаушылық пен өзгергіштік құбылыстарын зерттейттін биологиялық ғылым.

Геном- өздерінде орналасқан гендерімен қоса хромосомалардың гаплоидтық жиынтығы.

Генотип - организмнің хромосомаларында орналасқан барлық гендердің жиынтығы.

Гомогаметалы жыныс- мейоздық бөліну барысында бірдей жыныс клеткаларын түзетін жыныс.

Гомозигота - гомологтық хромосомалардың дәл сол локусында екі бірдей аллеьдері болатын клетка немесе организм.

Гендер дрейфі - немесе генетикалық автоматтық процесстер. Кездейсоқ себептердің, мысалы, популяциялар көлемінің азырақтау болуынан популяциядағы гендер немесе аллельдер жиілігінің өзгеруі.

Кариотип - жануарлар мен өсімдіктердің систематикалық тобының дене клеткаларындағы хромосомалардың диплоидты жиынтығы.

Кариокинез - ядроның тікелей жолмен бөлінуі немесе митоз

Комплементалы гендер - өз алдына жеке-жеке тұрғанда ешқандай әсер көрсете алмайтын, ал бірақ қосылып бірге тұрғанда белгілі бір белгінің дамуын туғызатын доминанты екі гендер.

Тіркесу тобы - бір хромосомада тіркесе орналасқан барлық гендердің жиынтығы.

Фенотип - морфологиялық, физиологиялық тағы сол сияқты әдістермен суреттерге және зерттеуге болатын организмнің сыртқы және ішкі белгілерінің барлық жиынтығы.

Локус - хромосомадағы геннің орналасқан орны.

Тіркесу - бір хромосомада орналасқан ата-ана гендерінің ұрпағына бірге берілуі және сондықтанда тіркесудің бір тобын құруы. Тіркескен екі гендердің ара қашықтығы особьтардағы кроссоверлік гаметалардың проценттік санымен генетикалық карталарда көрсетіледі.

1 дәріс - Генетика пәнi. Генетиканың зерттелу тарихы мен даму кезеңдері.

Дәрістің мақсаты: Генетика пәнiнің мақсат міндеттерімен танысу. Генетиканың зерттелу тарихы мен даму кезеңдерін қарастыру .

Сұрақтар:

Генетика және оның биология ғылымындағы орны.
Кіріспе.
Генетика пәні.
Генетка ғылымының негізгі мәселелері және олардың практикалық маңызы.
Генетиканың зерттеу әдістері.
Генетиканың басқа ғылымдармен байланысы.

Кіріспе. Генетика пәні. Генетика барлық тірі организмдерге тән негізгі екі қасиеті - тұқым қуалаушылық пен өзгергіштік ті зерттейтін биология ғылымының басты бір саласы.

Тұқым қуалау - тірі организмдердің аса маңызды ерекшеліктерінің қатарына жатады. Тұқым қуалаушылық деп - ата-аналарымен олардың арғы тектері белгілерінің ұрпақтарына берілуін және ұрпақ пен ұрпақтың арасындағы жалғастықты қамтамасыз ететін қасиетті атайды.

Өзгергіштік деп - организмнің бойындағы белгілер мен қасиеттердің әртүрлі фактордың әсерлерінен өзгеруін айтады. Соған байланысты организмде жаңа белгілер, қасиеттер пайда болады немесе бұрынғылары өзгеріп, кейде тіпті жойылып та кетеді.

Тұқым қуалаушылық пен өзгергіштік бірімен-бірі қатар жүретін, бір жағынан бір-біріне қарама-қайшы, сөйте тұра өзара тығыз байланысты процестер. Тұқым қуалаушылық пен өзгергіштік туралы ілім жер бетіндегі тіршіліктің пайда болу заңдылықтарын терең де толық зерттеуге мүмкіндік береді.

Белгілердің бірнеше ұрпақ бойы тұрақты сақталуы тұқым қуалаушылықтың бір жағы ғана, оның екінші жағы - онтогенезде белгілі түрдің дамып жетілуімен зат алмасу ерекшілігін қамтамасыз етуі. Организмнің жетілуі үшін оның сатылары мен фазалары қажет.

Мысалы, адам зиготасының жетілуі ұрық жолында басталады, ал ұрықтанудан кейін 5-6 күнде имплантация жүреді, бұдан кейін жеке тканьдер жетіледі ( дифференцияцияланады ), ал сонан соң ғана органдар қалыптаса бастайды. Бұлардың бәрі клеткада жазылған арнайы бағдарламаларға сәйкес жүреді, яғни тұқым қуалаушылық арқылы іске асып отырады.

Ата-аналарының ұрпақтарымен байланысы негізінен жынысты көбею арқылы жүзеге асады. Клетканың бөлінуі алдында әрбір хромосома екі еселенеді. Бөліну процесінде олар жаңадан түзілген жеке келтеаларға ажырап кетеді. клетканың бөлінуіне дейінгі хромосома жиынтығы қанша болса, жаңа түзілген клетканың ядросындағы толық хромосома жиынтығы да сонша болады. Басқа клеткалар мен салыстырғанда жыныс клеткаларындағы хромомсомалар саны екі есе кем болады. Ал түрге тән хромосоманың толық саны ұрықтанған клеткада қайтадан қалпына келеді. Зигота хромосоманың әр жұбының бір сыңарын-әкесінің, екіншісі - анасының қаситеттерін береді. Организм белгілері мен қаситеттерінің дамуы хромосоманың белгілі-бір бөлігі - геннің әсер етуіне байланысты болады.

Генетка ғылымының негізгі мәселелері және олардың практикалық маңызы. Генетика тұқым қуалаушылық пен өзгергіштіктің заңдылықтарын жан-жақты зерттеп, олардың жетістіктерін қоғамды дамыту үшін пайдаланудың жолдарын шешуде үлкен роль атқарады. Сондықтан да ол биология ғылымдарының басқа салалары ішінде өте маңызды орын алады.

Генетика ғылымы зерттейтін төрт негізгі проблеманы ажыратуға болады:

Генетикалық ақпараттың сақталу пролблемасы. Мұнда генетикалық ақпараттың клетканың қандай құрылымдарында болатындығы және оның қалайша сақталатындығы зерттеледі.
Генетикалық ақпараттың берілу проблемасы. Генетикалық ақпараттың бір клеткадан екінші клеткаға және ұрпақтан ұрпаққа берілу заңдылықтары мен механизмдері зерттелед.
Генетикалық ақпараттың жүзеге асу проблемасы. Генетикалық ақпараттың дамып келе жатқан организмнің нақты белгілерінің қалыптасуына қалай әсер ететіндігі және бұл жағдайда сыртқы қоршаған ортамен қандай қарым-қатынаста болатындығы зерттеледі.
Генетикалық ақпараттың өзгеру проблемасы. Генетикалық құбылыстардың типтері мен өзгеру себептері зерттеледі.

Қазіргі генетиканың міндеттері тек осы аталған теориялық проблемаларды зерттеумен ғана шектелмейді. Сонымен қатар генетика ғылымының алдында көптеген практикалық мақсаттарға қол жеткізуді көздейтін мәселелер де бар. Генетиканың аса маңызды мәселерінің бірі ауылшаруашылық жануарлары мен мәдени өсімдіктердің өнімдерін арттыратын әдістерді іздестіру. Тұқым қуалаушылық пен өзгергішітктің заңдылықатырына сүйене отырып селекционерлер жануарлардың жаңа тұқымдарын, өсімдіктердің сорттарын және микроорганизмдердің штаммдарын шығару үшін қажетті бастапқы материалды таңдай алады. Содан кейін будандастырудың әртүрлі жүйесін, индукциялық мутация, гибридологиялық талдау т. б. әдістерді қолданады.

Мендель заңдылыұтарына сүйене отырып селекционерлер терілерінің түстері мен реңі әртүрлі болып келетін бағалы аңдардың жаңа тұқымдарын шығарды. Генетиканың әдістері балық пен құс шаруашылығында да қолданылады.

Мутациялық селекция микробиологиялық өндірістің дамуында үлкен роль атқаралды. Атап айтқанда ашытқы саңырау құлақтарының белокты-витаминді концентраттарға бай штаммдары және төменгі сатыдағы саңырауқұлақтар мен бактериялардың құрамында антибиотиктері, витаминдері мен аминқышқылдары т. б. биологиялық активті заттары көп түрлері шығарылады.

Медициналық гентика мәселері қазіргі кезде генетиканың басты проблемаларының бірі болып табылады. Адамда болатын мыңнан астам әртүрлі тұқым қуалайтын арулар анықталған.

Тұқым қуалайтын ауруларды алдын ала анықтау және дұрыс ем қолдану адамды кеміс болудан немесе өлімнен сақтандырады. Мысалы, галоктоземия (сүт қантын сіңіре алмау) немесе ароматты амин қышқылдарының өте сезімтал - фенилкетонурия ауруымен ауыратын, жаңа туған сәбилерді қауіпті жағдайлардан сақтандыру үшін олардың тамақ рационынан жағымсыз заттарды алып тастау керек.

Тұқым қуалайтын ауруалрды бала туғанға дейін алдын ала болжау немесе гендік және хромосомалық ауытқулардың гетерозиготалық жағдайын анықтау от басын құрған кезде сәтсіздіктерді болдырмауға мүмкіндік туғызады. Мұндай жағдайда халыққа медицина-генетикалық кеңес берудің орны ерекше.

Соңғы кездерге дейін тұқым қуалайтын емдеп жазу мүмкін болмай келді. Қазір ген инженериясының жедел дамуына байланысты медицинаның жаңа саласы - генотерапия қалыптасып тоыр, соның көмегімен генетикалық материалдың бөлінген бөлігін жөндеуге немесе алмастыруға мүмкіндік тумақ.

Микроорганизмдер генетикасының дамуына және көптеген антибиотиктердің ашылуына байланысты генетика дәрі-дәрмек өндірісінде де ерекше орын алады. Мыңдаған адамдардың өмірін аман алып қалған антибиотиктердің кең қолданысқа ие болуы олардың продуценттерінде тұқым қуалайтын өзгерістердің қолдан жасалуына байланысты болады. Ондай мутациялар ультракүлгін сәулелері, химиялық агенттер және рентген сәулелерімен әсер ету арқылы алынады.

Экологиялық генетиканың маңызды бір мәселесі - адам пайдаланатын әртүрлі физикалық және химиялық факторлардың мутагендік әсерлерін зерттей білу. Мутагендердің таралуы аномальды гендерді көбейтеді, соның салдарынан тұқым қуалайтын аурулардың саны артады. Сондықтан медицинада, ауыл шаруашылығында және тамақ өнеркәсібінде қолдануға арналған әрбір жаңа әсер етуші зат генетикалық тұрғыдан зерттелуге тиісті.

Генетиканың қысқаша даму тарихы мен негізгі даму кезеңдері. Тұқым қуалаушылық туралы алғашқы түсініктерді тіпті ертедегі грек ғалымдары да берген болатын. Грек дәрігері Гиппократ (біздің эрамызға дейінгі 400 жылдары) әкесінің де, шешесінің де «тұқымы» организм клеткаларының экстрактыларынан тұрады, бұл экстракт өзінің таңбасын жаңа особъқа жеткізеді және оның белгілі бағытта дамуын басқарады деген болжау ұсынады. Генетиканың дамуына Ч. Дарвиннің «Түрлердің пайда болуы» деген еңбегі өте үлкен әсер етті. Өз еңбектерінде Ч. Дарвин пайдалы өзгергіштікке негізделген қолдан сұрыптаудың творчесвоалық мәнін ашып берді. Тұқым қуалау құбылысын түсіндірмекші болып 1868 жылы өзінің пангенезис гипотезасын ұсынды. Ол гипотеза бойынша эмбриондар мен организмнің барлық клеткаларында, тканьдерінде өте ұсақ бөлшектер геммулалар түзіледі; ол геммулалар өсімдіктер мен жануарларың тамыр жүйелері арқылы қозғала отырып жыныс клеткаларына жетеді

Сол кзеңдегі бірқатар ғалымдар (Англияда - Т. Найт, Германияда - А. Гертнер, Францияда - Ш. Ноден т. б. ) тұқым қуалау заңдылықтарын ашуға тырысты. Бірақ, генетика үшін аса маңызды ғылыми деректер жинақталғанымен тұқымқуалаушылықтың негізгі заңдылықтары анықталмады.

1865 жылы чех жаратылыстану зерттеушісі Грегор Мендельдің «Өсімдік будандарымен тәжірибелер» атты еңбегі жарық көрді. 1865 жылы Брно (Словекия) қаласы табиғат зерттеушілер қоғамының отырысында баяндалды. 1900 жылы Г. Д. Фриз (Голландия), К. Корренс (Германия), Э. Чермах (Австрия) бір-бірімен байланыссыз, әртүрлә объектілер мен жұмыс жасап, Мендель тапқан белгілердің тұқым қуалау заңдылықтарын қайтадан ашты, сондықтан осы 1900 жыл генетиканың дүниеге келген жылы деп есептелінеді.

Генетиканың даму тарихын шартты түрде негізгі бес кезеңге бөлуге болады.

Бірінші кезең 1900-1912 жылдар аралығы. Бұл жылдар Мендель ашқан тұқым қуалау заңдылықтарының беку жылдары болды. Әр түрлі елдерде, түрлі объектілер мен жасалған гибридологиялық тәжірибелерден орасан көп мәліметтер алынды. аз жыл ішінде генетика жеке ғылым болып қалыптасты. 1906 жылы жаңа ғылымның атын У. Бэтсон -генетика(латынның генео-шығу тегіне, тууға қатысты) деп атауды ұсынды. 1909 жылы Дания ғалымы В. Иогансенген, генотип, фенотиптерминдерін ұсынып оларды ғылыми биологиялық әдебиетке енгізді. Голландия ғалымы Г. Де Фриз 1901 жылы мутациялық өзгергішітк теориясын ұсынды, ол теория бойынша организмдердің тұқым қуалайтын қасиеттері мен белгілері кенеттен өзгереді деген ұғым қалыптасты.
Генетиканың дамуының келесі кзеңінде (шамамен 1912 жылдан 1925 жылға дейін) тұқым қуалау факторлары хромосомалармен байланысты екендігі анықталды. Тұқым қуалаудың хромосоамлық теориясын жасуда америка ғалымы Т. Г. Морганның және оның шәкірттеріні (А. Стертевант, Г. Меллер, К. Брижес) жұмыстары маңызды роль атқарды. Бұл авторлар кейіннен генетиканың жұмыс объектісі болып саналған жеміс шыбыны дрозофиламен жасаған тәжірибелерінде, гендердің бірінен соң бірі хромосомада тізбектеле орналасатындығын, әр геннің белгілі бір орны болатындығын және әр геннің келесі геннен белгілі бір ара қашықтықта орналасатындығын анықтады
Генетиканың дамуының үшінші кезеңінің (шамамен 1925-1940 жылдары) ең басты ерекшелігі - мутацияларды қолдан алу мүмкіндігінің ашылуы. 1925 жылы орыс ғалымдары Г. А:Надсон мен Г. С. Филлипов саңырауқұлақтармен, ал 1927 жылы АҚШ ғалымы Г. Меллер дрозофиламен жасаған тәжірибелерінде рентген сәулелерінің тұқым қуалайтын өзгергіштіктердің пайда болуына себепкер екендігі туралы мәліметтералды. Кейінірек 30-40 жылдары химиялық қосылыстардың да мутациялар тудыратыны анықталды (В. В. Сахаров, М. Е. Лобаше, И. А. Рапопорт) . Бұл кезеңде эволюцияның генетикалық негіздерін зерттеу бағытыедағы жұмыстарда дамыды (С. С. Четвериков, Р. Фишер, Дж. Холдейн, С. Райт) .
Төртінші кезең шамамен 40-шы жылдардан 1955 жылға дейінгі уақытты қамтиды. Бұл кезең биохимиялық және физиологиялық белгілергенетикасы бойынша ғылыми жұмыстардың дамуымен сипатталады. Әртүрлі организмдердің, соның ішінде дрозофила мен нейроспораның тұқым қуалайтын белгі-қасиеттерінің қалыптасуы негізінде биохимиялық процестердің жататындығы зерттеу геннің әрекетін түсіндіруге мүмкіндік туғызды. Дж Бидл және Э. Тетум қандай болмасын ген организмде бір ғана ферменттің түзілуін анықтайды деген қорытындыға келді. Содан келіп «бір ген- бір фермент», кейін келіп «бір ген- бір белок, бір ген-бір полипептид» деген қағидаға ұласты. микроорганизмдер гендерінің құрылымын молекулалық деңгейде талдауға мүмкіндік беретін бірсыпыра жаңа генетикалық құбылыстар ашылды.
Қарастырылып отырған кезеңнің басында бұрынғы Кеңес Одағында генетикалық зерттеулер біршама қарқынды дамып, дүние жүзіндегі алғашқы орындардың біріне ие болды. Бірақ, 40-шы жылдардың соңында КСРО-да Мендель заңдарын, тұқымқуалаушылықтың хромосомдық теориясының негізгі қағидаларын толық жоққа шығарған Т. Д. Лысенконың көзқарасы кең етек алды.

1948 жылдың тамыз айында ВАСХНИЛ-дің (Бүкілодақтық ауылшаруашылық академиясы) ғылыми сессиясы болып, әртүрлі ғылыми мекемелерде жүргізіліп жатқан генетикалық зерттеулер лысенкошілдер тұрғысынан қатаң сынға алынды. Соның салдарынан генетикалық ғылыми мекемелер мүлдем жабылып жабылып атақта генетик-ғалым, академик Н:Вавилов бастаған белгілі оқымыстылар қуғынға ұшырап, көпшілігі абақтыға жабылды. Бұл Кеңес Одағы генетикасы тарихындағы ең ауыр кезең болды.

Т. Д. Лысенкомен оның жолын ұстаған оқымыстылардың көзқарастарының уақытша қолдау табуы олардың берген ұсыныстарының негізінде ауылшаруашылық өсімдіктері мен жануарларының өнімі күрт артады деген құрғақ уәдеге байланысты болды. Өмір ол ұсыныстардың қате екендігін және Т:Д. Лысенконың жүре пайда болған белгілердің тұқым қуалау туралы антигенетикалық концепциясының дұрыс еместігін көрсетті. Бірақ, бұндай өзгерістер болғанға дейін бұрынғы Кеңес Одағында генетикалық зерттеулер жоғарыда айтылғандай тоқтап қалды. жоғары оқу орындарында генетика пәні оқытылмады және генетикалық әдебиеттердің баспадан салынуына тыйым салынды.

КСРОда генетиканық қайта жаңғыруы кеңестік биология ғылымы Т. Д. Лысенконың теріс көзқарастарынан құтылғаннан кейін, тек 60-шы жылдардың бас кезінде ғана болды.

Генетиканың қазіргі даму кезеңі (1955 жылдан осы уақытқа дейін) тұқым қуалау құбылыстарын молекулалық деңгейде зерттеумен сипатталады. Генетиканың дамуының осы кезеңінде ашылған жаңалықтарды жай ғана санап айтудың өзі көп орын алар еді, дегенмен осы жетістіктердің кейбіреулерін атап өтейік, олар:
Генетикалық кодтың анықталуы;
Геннің химиялық синтезі;
Кері транскрипция құбылысының табылуы;
Гендердің экзон - интрон құрыоымының ашылуы;
Рекомбинанттық ДНҚ технологиясы;
Генетикалық және клеткалық инженерия бойынша жұмыстардың дамуы.

Қазіргі уақытта клеткалық және генетикалық инженерияның көптеген әдістері биотехнологияның практикалық мақсаттары үшін пайдаланыла бастады. Жоғарыда аталған тізімнің генетиканың жас ғылым бола тұрғанда да өте зор жетістіктерге жеткен ғылым екендігні көрсетеді. Генетика ғылымының дамуына Қазақстандық ғалымдардың қосқан үлесі де көп. Қазақстанда генетикалық зерттеулер30-40 жылдары басталды. Республикада бидай, арпа, сұлы, жүгері, қант қызылшасы және басқа да пуылшаруашылық дақылдарының (К. Мынбаев, Г. З. Бияшев, А. М. Ғаббасов, Н. Л. Удольская, І. Ә. Әбуғалиев, Р. А. Уразалиев т. б. ) раушан, сирень, астра гүлдерінің және ағаш, бұта, шөптесін өсімдіктердің (Е. Х. Узенбаев, М. В. Бессчетнова, А. Ж. Жангалиев т. б. ) мол өнімді сорттары шығарылды. қазақстан ғалымдарының алшақ будандастыру жөніндегі еңбектері бүкіл елімізде, сондай-ақ шет елдерде де танымал болды. Алшақ будандастыру әдісімен мол өнімді мал тұқымдары шығарылды. Мысалы, жабайы арқарды пайдаланып қойдың арқар меринос тұқымы алынды (Н. С. Бутарин, Ә. Ы. Жандеркин, Ә. Е. Есенжолов) биязы және биязылау жүнді, кроссберд қой тұқымдарын алудың генетикалық-селекциялық негіздері салынды (В. А. Бальмонт, М. Ә. Ермеков, А. Е. Елеманов, Ф. М. Мұхаметқалиев, Қ. Медеубеков, М. К. Кройтер т. б. ) .

Республика селекционерлері тұқым таңдау, жұптастыру, аса бағалы генотиптерді іріктеп, селекцияда пайдалану тәсілдерін қолдана отырып, қазақтың ақбас сиырын, алатау, әулиеата сиырларын, қазақтың биязы жүнді қойын, оңтүстік қазақтың мериносын, биязылау жүнді дегерес қойын, жүндес ешкіні, қостанай жылқыларын, жетіву шошқасын шығарды.

Қазақстанда молекулалық биология және гендік инженерия саласындағы зерттеулер 60-шы жылдар аяғында басталы. Бұл зерттеулер ҚР ҰҒА-ның құрамына молекулалық биология және биохимия институты ашылғаннан кейін (1983) үдей түсті. Өсімдік клеткасындағы информосомалар зерттеліп, олардың бидай эмбриогенезі кезінде белоқ құрастыруға, бұл процесті реттеуге қатысатыны анықталды. өсімдік геномының молекулалық құрылы мен оның экспрессиясы, клеткалық инжененрия мен биотехнология мәселелері зерттелді. Академик М. Ә. Айтхожиннің басқаруымен жүргізілген бұл жұмыстар бүкіл дүние жүзіне танымал болды. Осы еңбектеріүшін М. Ә. Айтхожин бұрынғы Кеңес Одағындағы ғылым мен техника саласындағы ең жоғары Ленин сыйлығының лауреаты (1986) болды.

Микрооргнизмдер селекциясының генетикалық негіздері кеңінен зерттелді және мутагендік факторлардың тигізетін әсерлері зерттеліп, микроорганизмдердің практикаға қажетті мутагенді формалары алынды. (М. Х. Шығаева) . вирустар генетикасы және экологиялық генетика саласында да маңызды зерттулер жүргізілді (Н. Б. Ахматуллина) . Соңғы уақытта Республикада молекулалық генетика (Р. І. Берсімбаев), радиациялық генетика (Қ. Қ. Мұхамбетжанов, А. Т. Сейсебаев) салалары бойынша ғылыми зерттеулер жүргізілуде. 1995 жылы ҚР ҰҒА қрамында жалпы генетика және цитология институты ашылып, генетиканың жаңа салаларында да ғылыми зерттеулер жүргізу жолға қойылды.

Генетиканың басқа ғылымдармен байланысы. Тұқым қуалаушылық пен өзгергіштікті зерттеудегі генетиканың қысқаша даму тарихынан оның басқа биологиялық ғылымдармен, ең алдымен эволюциялық іліммен байланыстылығын көреміз.

Гентиканың дамуында цитолгия ғылымы үлкен орын алады. Хромосомалардың құрылысы және олардың қозғалу сипаттары жөніндегі классикалық зерттеулер нәтижесінде табылған негізі факітлер мен заңдылықтар, сол сияқты қазіргі цитологиялық әдістер мен (электрондық микорскопия, цитофотометрия, радиоавтография) зерттеуден алынған жаңа мәліметтер, тұқым қуалау мен өзгергіштіктің цитолгиялық негзідері жөніндегі біздің түсінігімізді едәуір кеңейтті.

Вирустар мен бактерияларды зерттеу объектілері ретінде пайдалану генетиканың микробиология және вирусологиямен өзара тығыз байланысын қамтамасыз етеді. Плазмидтердің генетикалық құрылымын, олардың рекомбинациялану процестерін, гентикалық реттеу мехаизмдері мен фенотиптік көріністері, ауыспалы генетикалық эелементтермен эксперименттер, ДНҚ-ның гибридті млекулаларын конструкциялау әдістері, фагтардың, плазмидтер және бактериялардың нуклейн қышқылдарымен жүргізіліп жатқан зерттеулер қазіргі микроорганизмдер генетикасының барлық бағыттарда дамуына мүмкіндік туғызады. Генетиканың дамуына басқа да көптеген биология ғылымының салалалары - физиология, эмбриология, иммунология т. б. үлкен әсер етті.

Жоғарыда көрсетілгендей, генетиканың алдында тұрған көптеген мақсаттар мен міндеттерді шешу физиканың, химияның, математиканың қазіргі жетістіктерін пайдаланбайынша ешқандай да мүмкін емес.

Генетиканың зерттеу әдістері. Тұқым қуалау мен өзгергіштікті зерттеуде бірқатар әдістер қолданылады. Олардың ең негізгісі генетикалық талдау болып табылады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.