Қазақ сөзінің бапкері

1 Рәбиға Сәтіғалиқызы өмір баяны
2 Рәбиға Сәтіғалиқызы қызмет жолы
3 Рәбиға Сәтіғалиқызының жеке өмірі
4 Ғалымның ұстаздық қызметі

Рәбиға Сәтіғалиқызы Ақтөбе об¬лысына қа¬расты Ойыл қала¬шы¬ғында дүниеге келген. Зады, “Ұяда не көр¬сең, ұшқанда соны іле¬сің” деп қазе¬кем тегін айтпаса керек. Рекең өскен ұяның игі жақсы адам өсіру¬дегі, аза¬мат тәрбиелеудегі өнегесі өзгеше бол¬ған. Оның үстіне сол кезең¬нің ауырт¬палығы, заман¬ның қиыншы¬лы¬ғы да жас қыздың жанын болаттай етіп, шыңдауға өз үлесін қо¬сып жат¬ты. Кіші жұттар отызыншы жыл¬дар¬дағы ұлы жұтқа ұласып, елді есең¬гі¬ре¬тіп тастағаны белгілі. Бұл аз бол¬ған¬дай, халқы¬мыз¬дың ардақты азаматтарын қудалау бас¬тал¬ды. Әкесі Сәтіғали “Алаш” құрамында бол-ғандықтан ұсталып, “халық жауы” ата¬лып, 1937 жылы атылған кезде ол бар-жоғы он үш жаста еді. Жақсы адамның балалары да әлбетте жақсы болуға тиісті ғой. Осы бір айтуға жеңіл болғанмен, жүзеге асырылуы оңайлыққа түспейтін ақиқатты жүзеге асыруды ойлап, аманат жүгін арқа¬ла¬ған жас бала өзінің әкесі тәрізді ай¬ту¬лы азамат болуға бекінген еді. Рекеңнің ата-анасынан кейін пір тұтқан адамы – өзінен екі жас үлкен ағасы Хамит болатын. Бо¬йын-дағы бекзаттық жаратылысы көз¬ге ұрып, айқын байқалып тұратын адам еді. Қарын¬дасына жанашыр, медеу бо¬ла білген ағаны апайдың ерекше құрмет тұ¬та¬тындығы байқалады. Ол кісінің әлі күнге ағасының атын аузынан тас¬та-май, “мен барлық атақ, лауа¬зым¬дары¬мнан “Хамиттің қа¬рын¬дасы” деген сөзді биік қоямын” деуі тегін бол¬маса керек. Ағайын арасындағы қимас сезім, аға-қа¬рындастың өзара сый¬лас¬тығы исі қазаққа үлгі болар¬лық¬тай. Ойлай білген адамға осының өзі бір өнеге.