Сыртқы жыныс мүшелерінің бейспецификалық қабыну аурулары

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 32 бет
Таңдаулыға:

Сыртқы жыныс мүшелерінің бейспецификалық қабыну аурулары.

Кіші жамбас мүшелерінің қабыну аурулары.

Гинекологиялық аурулардың ішінде ең жиі кездесетіндері қабыну процестері. Госпитализацияны қажет ететін, барлық гинекологиялық аурулардың 20-30%-ы әйелдердің жыныс мүшелерінің қабыну процестері болып табылады. әйелдер кеңес орнына көрінетін, гинекологиялық аурулардың арасынан 60-65%-ы қабыну процесі екенін анықтауға болады.

Қабыну процестері әйелдердің репродуктивті мүмкіншіліктерін төмендетеді және жұмысқа қабілетін нашарлатып, кәсібіне сай жұмыс істеуге мүмкіншіліктерін шектегендіктен еңбек жұмыс күндерін жояды, сондықтан бұл процесс көп экономикалық және әлеуметтік зиян келтіреді. Қабыну процестері бедеуліктің ең негізгі себептерінің бірі болып келеді.

Этиологиясы және патогенезі . Әйелдердің жыныс мүшелерінің қабыну процестерінің негізгі себебі - инфекция болып табылады. Сирек кездесетін себептері: механикалық, термиялық және химиялық факторлар. Инфекцияны қоздырушылардың ішінде жиі кездесетіндері: стафилококктар, стрептококктар, гонококктар, ішек таяқшалары, вирустар, туберкулез микобактериялары, саңырауқұлақтар, трихомонадтар, хламидиялар.

Жыныс аппаратына инфекцияның түсіп және таралуына қорғаныш ретінде биологиялық тосқауылдың мәні зор. Олардың келесідей түрлері бар:

Бірінші тосқауыл - жыныс саңылауының жабық жағдайы, қынаппен сыртқы ортаны бөледі.

Екінші тосқауыл - қынаптың өзін-өзі тазартуға қабілеттілігі, ол қасиет аналық бездердің функционалдық белсенділігіне тәуелді. Эстрогенді гормондардың әсерінен қынаптың көп қабатты жалпақ эпителийінде гликоген пайда болады. Қынаптың қалыпты микробтық флорасы - сүт қышқылы ашуының таяқшасы - гликогенді сүт қышқылына дейін ыдырауына ықпал жасайды. Қынап бөліндісі осы деңгейдегі қышқылдығы оның қалыпты микрофлорасының тіршілігіне ең қолайлы болып, патогендік микробтардың дамуын тежейді. Балалық шақ пен жас ұлғайған уақытта аналық бездердің функционалды жағдайына сай гликогеннің синтез мөлшері және қынаптың өзін-өзі тазарту қабілеті төмендейді. Сондықтан жыныстық жетілу кезеңінен гөрі, қыздардың бала кезі мен жасы ұлғайған әйелдерде қынапқа патогендік микробтардың түсуіне сай қынаптың қабынуының пайда болуы жиі кездеседі.

Үшінші биологиялық тосқауыл - жатырдың мойны болып табылады. Жатырға микробтардың түсуі жатыр мойнының физиологиялық және анатомиялық ерекшеліктерінің жиынтығымен тежеледі. Бұл ерекшеліктері болып жатыр мойнының ішкі және сыртқы ернеуінің тарлығы, мойын жолында сұйық секреттің болуы. Жатыр мойны бездерінің секреті сілтілі реакцияда болып, бактериоцидті қасиетке ие.

Төртінші тосқауыл - жатырдың шырышты қабатының ай сайын бөлінуі. Егер жатыр қуысына микробтар өтетін болса, ол микробтармен зақымдалған функционалды қабаттың етеккір кезінде бөлініп шығуы қабыну процесін ықшамдап тежейді.

Бесінші тосқауыл - түтіктің интерстициалды бөлігінде сфинктердің болуы, сосын түтіктер фимбрийлерінің жабысу қабілеттілігі.

Қоздырушының сипаттамасына қарай қабыну процестері спецификалық емес және спецификалық болып бөлінеді. Спецификалық емес түріне стафилококктар, стрептококктар, ішек таяқшаларының әсерінен болатын қабыну процестері жатады. Спецификалық қабыну процестеріне гонококктар, туберкулез микобактериялары, трихомонадтар, хламидиялар, кандидалар, вирустардың әсерінен пайда болған түрлері жатады.

Қабыну процестері орналасқан орнына қарай екіге бөлінеді:

Жыныс аппаратының төменгі бөлімінің қабыну процестерімен (сыртқы жыныс мүшелері, қынап және жатыр мойны) .
Жыныс аппаратының жоғарғы бөлімінің қабыну процестеріне (жатырдың шырышты және бұлшықет қабаты, жатыр маңындағы клетчаткалар, жатыр қосалқылары, кіші жамбастың іш пердесі немесе барлық іш перденің зақымдануы.

Қабыну процестерінің этиологиялық факторларына қарай жіктелуі.

Спецификалық емес

қоздырушылар:

1. Стафилококктар.

2. Стрептококктар.

3. Ішек таяқшалары.

4. Микробтардың ассоциациясы.

Спецификалық қоздырушылар:

1. Гонококктар.

2. Туберкулез микобактериясы.

3. Трихомонадтар.

4. Кандидалар.

5. Вирустар.

6. Микоплазмалар.

7. Хламидиялар.

Қабыну процестерінің орналасқан орнына қарай жіктелуі.

Жыныс аппаратының төменгі бөлімінің қабыну процестері:

1. Сыртқы жыныс мүшелерінің қабыну процестері (вульвит, бартолинит, үшкір кондиломалар) .

2. Қынаптың қабыну процестері (коль-питтер) .

3. Жатыр мойнының қабыну процес-тері (жатыр мойнының эрозиясы, эндоцервициттер) .

Жыныс аппаратының жоғарғы бөлімінің қабыну процестері:

1. Эндометрит.

2. Метроэндометрит.

3. Сальпингит.

4. Сальпингоофорит.

5. Параметрит.

6. Периметрит.

7. Пельвиоперитонит.

8. Перитонит.

Вульвит - сыртқы жыныс ағзаларының қабыну аурулары. Кей жағдайда қынаптың шырышты қабатының қабынуымен бірге пайда болады. Оны вульвовагинит деп атайды.

Этиологиясы : организмнің жалпы ауруы, мысалы, қант диабеті, инфекциялық қоздырғыштар, механикалық, химиялық, термиялық факторлар. Жиі қыз балаларда кездеседі. Кейде үлкен жаста кәрілік шақтада байқалады. Жыныстық жетілу кезеңінде аналық бездің гипофункциясынан пайда болуы да мүмкін.

Клиникасы : Сыртқы жыныс ағзаларында ауру сезімі, ашу, қышу, жүргенде және кіші дәретке шыққанда күшейеді. Бөліністер бөлінеді.

Диагнозы :

1. анамнез жинау, сұрастыру.

2. сыртқы жыныс ағзаларын қарау кезінде қызару, ісіну, майда іріңді ошақтарды көруге болады.

3. бактериологиялық және бактериоскопиялық зерттеулер.

Емі :

1. жеке бастың гигиенасын сақтау.

2. сыртқы жыныс ағзаларын жуу, 3% бор қышқылы, түймедақ ерітінідісіне отырықшы ванночкаларын жасау. Теріні жұмсақ салфеткамен құрғату.

3. анестезин мазын жағу.

4. валерианка, пустырник, димедрол қабылдауға да болады.

Бартолинит - бартолин безінің қабынуы. Стафилококк, стрептококк, ішек таяқшасы, гонококктармен қоздырылады. Бартолин безінің каналы ісінудің, секреттің іркіліп қалуы салдарынан, іріңдеуден, өзегі жабылып абсцесске айналуыда мүмкін.

Клиникасы : үлкен жыныс ернеулері аймағында отырғанда, жүргенде ауырғандық сезімі, дене температурасы жоғары, мазасының кетуі байқалады.

Диагнозы :

1. анамнез жинау, шағымдарына қарау.

2. сыртқы жыныс ағзаларын қарау, ісіну, қызару, іріңді анықтауға болады.

3. бартолин безін пальпациялау, іріңді ошақтың жұмсаруын, флюктуацияны анықтау.

4. жағынды алу.

Емі : іріңді процесс болмаса төсектік режим, мұзды мұйық қою, антибиотиктер, сульфаниламидтер тағайындау. Егер іріңді ошақ анықталса, хирургиялық ем жүргізіледі. Тілу, іріңді сыртқа шығару қажет. Асептикалық ерітінділермен жуу, дәкелі дренаж орнату керек. Антибиотиктермен таңғыш қойылады. Жалпы антибактериалды ем: витаминдер беріледі.

Сыртқы жыныс ағзаларының қышуы . Қант диабеті, гепатит, аллергияның пайда болуы кезінде байқалады. Ұзақ уақыт антибиотиктер қабылдаған жағдайда туындайды. Посткастрациялық және климактериялық синдромда кездеседі.

Емі:

1. негізгі себептерін тауып соны жою.

2. гормоналды бұзылыс болса орын басушы ем.

3. жергілікті эстроген гормоны бар маздарды тағайындау.

4. седативті дәрілер.

Кольпит - қынаптың шырышты қабатының қабынуы. Қалыпты жағдайда қынап іші қынаптық бациллалар арқылы тазаланып тұрады. Гормоналдық бұзылыстар аналық бездің гипофункциясында кездеседі де, аналық безді алып тастауға пайда болатын мүмкіндік. Эстроген гормонының өндірілуі төмендегенде қынаптың эпителий қабатында гликоген азаяды. Бұл қынаптық бациллалар үшін қажет. Соның әсерінен организмнің патогенезі микрофлораға қарсы тұруы төмендейді. Жеке бастың гигиенасы және жыныстық қатынас гигиенасы сақталмаса ұзақ уақыт антибиотиктерді қолданғанда пайда болады. Жиі стафилококк, стрептококк, гонококк, трихомонада, саңырауқұлақтар қоздырады.

Клиникасы : көп мөлшерде іріңді сарғыш немесе жасыл түсті жағымсыз иісті бөлініс бөлінеді. Сыртқы жыныс ағзаларында, қынапта қышу, ашу сезімі болады, саңырауқұлақты этиологиялы қабынуда ірімшік тәрізді ақ түсті бөлінділер бөлінеді.

Диагностика:

1. анамнез жинау, шағымы.

2. қынаптық айналармен тексеру кезінде қынаптың қызару, ісіну, майда ашық қызыл түсті ошақтар, дәкелі тампонмен сүрткенде тез қанағыш, кәрілік шақта аналық бездің қызыметінің төмендеуінен атрофиялық кольпитті анықтауға болады.

3. бактериологиялық және бактериоскопиялық зерттеулер.

Емі : Жалпы және жергілікті емнен тұрады. Саңырауқұлақты этиологияда нистатин, леварин таблеткасын қабылдау - 1 таб күніне 3 рет тағайындалады. Нистатин мазын жағу, 1 шәй қасық натрий гидрокарбонатын 1 л суға дайындап қынапты жуу қажет.

Қынап жуу үшін: фурациллин, түймедақ ерітіндісін қолдануға болады. Трихомонадты этиологияда трихопол, метронидазол таблеткаларын ішу - 1 таб күніне 2 рет. Қынапқа балауыз енгізуге болады: тержинан, клион, клотримазол. Қынапқа мазды тампондар енгізу, жеке бастың гигиенасын сақтау керек.

Э ндоцервицит - цервикалды каналдың шырышты қабатының қабынуы. Бұл патология стафилококк, стрептококк, гонококк, ішек таяқшалары арқылы қоздырылып немесе түсік жасату, жатырдың шырышты қабатының диагностикалық қыру нәтижесінде пайда болады.

Клиникасы : іштің төменгі жағында ауырсыну сезімі, дене температурасының жоғарылауы, көп мөлшерде қою, іріңді бөліністің бөлінуі пайда болады. Эндоцервициттен кейін екіншілік вульвит, вульваның қышуы пайда болуы мүмкін.

Диагностикасы :

1. анамнез жинау, шағымдары.

2. қынаптық айналармен тексеру кезінде жатыр мойнының сыртқы өзегінің шырышты қабаты қызарған, ісінген, іріңді бөлініс бөлініп тұрады.

3. бактериоскопиялық зерттеу.

4. кольпоскопиялық зерттеу.

5. цитологиялық зерттеу.

Емі :

1. антибиотиктер, сульфаниламидтер.

2. ауырсыздандыру.

3. жеделдеу және созылмалы сатысында қынапты жуу.

4. жатыр мойнына мазды тампон енгізу.

Эндометрит - жатырдың шырышты қабатының қабынуы. Қоздырғыштары жиі: стафилококк, стрептококк, гонококк, ішек таяқшалары. Эндометрит аборттан кейін, босанғаннан кейінгі кезеңде жатыр қуысына емдік және диагностикалық мақсатта манипуляциялар жасалғанда асептика шаралары сақталмағанда дамиды.

Клиникасы :

Жедел сатыда іштің төменгі жағы үнемі ауырып тұрады. Ол бел аймағына беріледі. Дене температурасы жоғарылауы мүмкін. Іріңді бөліністер бөлінеді. Созылмалы сатыда симптомдар айқын емес, ациклды қан кетулер байқалады.

Диагностикасы :

1. Анамнез сұрастыру, шағымдары.

2. Бимануальды зерттеуде жатырдың көлемінің ұлғаюы, консистенциясының жұмсаруы, ауырсыну сезімі анықталады. Жағымсыз иісті, іріңді бөлініс болады.

3. Бактериологиялық, бактериоскопиялық зерттеулер.

4. Жалпы қан анализінде ЭТЖ-ның жоғарылауы, лейкоцитоз болады.

5. УДЗ.

Емі :

1. Комплексті. Төсектік режим, іштің төменгі жағына мұзды мұйық қою.

2. Қоздырғыштарына қарай антибиотиктер, сульфаниламидтер тағайындалады, жедел сатыда 2-3 түрлі антибиотиктер қолдануға болады.

3. Дезинтоксикациялық ем: реополиглюкин, полиглюкин, физиологиялық ерітінді.

4. Десенсебилизациялық ем - антигистаминдер: тавегил, супрастин, димедрол.

5. В, С тобының витаминдері.

6. Жедел сатысы басылған соң созылмалы сатысында физиоем тағайындау керек.

Сальпингоофорит (аднексит) - жатыр қосалқыларының қабынуы (жатыр түтіктері мен аналық бездің қабынуы) . Қабынуды спецификалық емес (стафилококк, стрептококк, ішек тяқшасы) және спецификалық (гонококк, туберкулез микобактериялары) қоздырғыштар туындатады. Сальпингоофорит жатыр жақтан немесе іш пердеден лимфогенді жолмен тік ішек, сигма тәрізді ішек, құрт тәрізді өсіндінің қабынуынан кейін гематогенді жолмен пайда болады. Қабынудың әсерінен тін ісініп оның қуысы жабылады, сұйықтық жиналады. Оны сактосалпинкс, ірің жиналғанда пиосальпинкс, аналық безде ісіну, іріңдеу болса пиовар пайда болады. Кей жағдайда қабынудың салдарынан аналық безде, жатыр түтікшелерінде іріңді процесс тіннің бүтіндігін бұзып, бір-біріне жабысып қалады. Оны тубоовариалды түзіліс деп атайды. Инфекцияның таралуы аборттан соң гидротубация, пертубация, зерттеулерден, диагностикалық қырудан кейін пайда болады.

Пиосальпинкс. Лапароскопия. Гидросальпинкс. Лапароскопия.

Пиовар. Лапароскопия. Тубоовариалды абсцесс. Лапароскопия.

Клиникасы : аурудың сатысына, қабынудың таралу дәрежесіне байланысты және қоздырғыштың түріне, жалпы науқастың организмінің реактивтілігіне де байланысты болады. Іштің төменгі жағында, мықын аймағында ауырсыну сезімі, бөліністің бөлінуі, етеккір циклінде бұзылыстар, қан кетулер, бедеулік, іріңді қапшық жарылғанда пышақ сұққандай ауырсыну сезімі, оның мықын аймағына және сегізкөз аймағына берілуі болады. Кейде тік ішекке, қуыққа қарай беріледі. Созылмалы сатысында үнемі тұйық ауырсыну сезімі болады, ол етеккір кезінде күшейеді. Жыныстық қатынастағы, гинекологиялық зерттеу кезіндегі ауырсынуға шағымданады. Сыртқы жыныс мүшелерінде екіншілік вульвит, қышу, етеккір аз мөлшерлі, бірақ ұзақ уақыт келуі болады. Созылмалы сатысында меноррагия байқалады. Аналық бездің гормоналды бұзылыстары бедеуліктің дамуына алып келеді. Дене қызуының жоғарылауы, қалтырау, бас ауру, лоқсу, құсу, ауыз қуысының құрғауы байқалады.

Диагностикасы :

1. Анамнез жинау, сұрастыру, шағымдары.

2. Бимануальды зерттеу. Зерттеуде жатыр мойны және жатыр пальпацияда ауырсынады. Жатырдың бүйіріне ұлғаюы, ауырсыну сезімі, яғни қосалқылар аймағынан анықталады. Кейде ұлғайған, жұмсақ, қалыңдаған ісік тәріздес конгламерат (тубоовариалды түзіліс) анықтауға болады.

3. Жалпы қан анализінде ЭТЖ-ң жоғарылауы, лейкоцитоз, С-реактивті белок анықталады.

4. Бактериоскопиялық және бактериологиялық зерттеу.

5. Іріңді қабынуда қынаптың артқы күмбезін пункциялау.

6. УДЗ.

Сальпингоофоритті міндетті түрде аппендицитпен, тубоовариалды түзілісті аналық бездің ісігінен ажырату үшін лапароскопиялық зерттеу жасауға болады.

Емі :

1. Консервативті ем. Антибиотиктер, сульфаниламидтер.

2. Дезинтоксикациялық ем.

3. Десенсибилизациялық ем.

4. Сорылушы (рассасывающий) ем: алоэ, ФиБС, стекловидное тело. Ферменттер: трипсин, химотрипсин.

5. Витаминдер.

6. Физиоем.

7. Сактосальпинкс, пиосальпинкс, пиовар, тубоовариалды түзіліс кезінде хирургиялық ем жасалады.

Пельвиоперитонит. Пельвиоперитонит - кіші жамбас іш пердесінің қабынуы - стафилококктармен, ішек таяқшасымен, стрептококтармен, гонококктармен және басқа аэробты және анаэробты микробтармен немесе аралас инфекциямен қоздырылуы мүмкін. Пельвиоперитониттің пайда болуына организмнің қорғану қызметі бейімдейді. Кіші жамбас іш пердесінің қабынуы - жатыр және қосалқылардың қабынуынан, пиосальпинкс, пиовардан кейінгі асқыну ретінде екіншілік қабыну процесі ретінде дамиды. Экссудаттың түріне байланысты серозды-фиброзды және іріңді жамбастық перитонитті ажыратады. Серозды-фиброзды түріне жабысқақ процесі дамуы және ол қабынудың салыстырмалы шектелуі тән. Іріңді пельвиоперитонитте ірің жатырдың артқы бұрышында жиналады.

Пельвиоперитонит. Лапароскопия. Диффузды перитонит. Лапароскопия.

Клиникасы . Ауру жедел басталады, дене қызуы 39 ⁰ С-қа дейін көтеріледі, пульстің жиілейді, іштің төменгі бөлігіндегі қатты ауырсыну пайда болады, Щеткин-Блюмберг симптомы оң мәнді болады. Жиі жүрек айну, құсу, зәрге шыққанда және дефекацияда ауырсыну пайда болады. Қанда лейкоцитоз, лейкоцитарлы формула солға ығысады, ЭТЖ жоғарылайды. Қынап арқылы зерттегенде қатты ауырсынуға байланысты және алдыңғы іш перденің кернелуінен зерттеу қиындық тудырады. Қынаптың артқы күмбезі арқылы томпайып шығып тұратын кіші жамбастағы жатыр артында инфильтрат анықталады.

Диагностикасы . Аурудың клиникалық көріністеріне және қынаптың артқы күмбезін томпайтып тұратын жатыр артындағы инфильтраттың болуына негізделеді. Пельвиоперитониттің қоздырғышын анықтау үшін қынаптың артық күмбезі арқылы жасалған іш қуысының пункциясы арқылы алынған сұйықтықты микроскопиялық зерттейді.

Емі . Уақытында және дұрыс жүргізілген емде жоғарыдағы симптомдар тез арада бәсеңдейді немесе біртіндеп жойылады. Процесс үдегенде жалпы жағдайы нашарлайды да, перитонит дамуы мүмкін.

Болжамы : көп жағдайда пельвиоперитонит сауығумен аяқталады. Сирек жағдайда инфекция вирулентті болғанда және организмнің қорғаныштық қасиеті төмендегенде диффузды перитонит дамуы мүмкін. Пельвиоперитониттің ерекше түрі пиосальпинкс, пиовар тесілгенде, ауруханалық емес аборт кезіндегі жатыр перфорациясы кезінде, түтіктік жүктілік кезінде гематома іріңдеуінен дамитын іш перденің тік ішек-жатырлық қалтасының абсцессі болып табылады.

Параметрит. Параметрит - жатыр маңындағы клетчатканың қабынуы. Параметрит қоздырғышы стафилококктар, ішек таяқшалары, анаэробты инфекция болып табылады. Параметрит дамуына бейімдеуші факторға (жүктіліктен тыс) жатыр мойнын диагностикалық қыру, жатыр мойнына операциялар, жатыр ішілік спираль енгізу, жатыр қабырғасының зақымдалуы мен асқынуы, интралигаментарлы орналасқан ісікті алып тастаудың барлығы инфекцияның параметральды клетчаткаға өтуіне қолайлы жағдай туғызады. Микробтар оған әртүрлі жолдармен енуі мүмкін, бірақ ең жиі жатырдан лимфа тамырлары арқылы енеді.

Клиникасы . Параметриттің ерте клиникалық белгісі іштің төменгі бөлігіндегі ауырсыну, инфильтрат пайда болғаннан кейін: ауырсыну тұрақты түрде болып, сегізкөзбен белге тарайды. Кейін дене қызуы 38-39 ⁰ С-қа дейін көтеріледі, пульстің жиілеуі, бас ауруы, шөлдеу, ауыз қуысының құрғауы анықталады. Қынап арқылы тексергенде жатырдың қатты ауырсынуы анықталады. 3-4-ші күні жатырдың солға немесе жоғарыға көтерілуі анықталады. Жатырды инфильтраттан ажырату мүмкін емес. Ол тығыз, қозғалмайтын болады, сегізкөз-жатырлық байлам анықталмайды. Процесс таралған кезде науқас мәжбүр қалыпта болады.

Параметральды клетчатка іріңдегенде жалпы жағдайы нашарлайды, дене қызуы септикалық сипатта, қалтырау пайда болады. Қанда лейкоцитоз, нейтрофильдердің солға ығысуы, ЭТЖ-ң бірден жоғарылауы болады. Параметральды инфильтраттың іріңдеуі және іріңдіктің қуыққа тесілуі зәрді зерттеу мен цистоскопия көмегімен диагностикаланады. Іріңдіктің тік ішекке жарылуында нәжісте ірің анықталуы мен ректоскопия мәліметтеріне сүйеніп қойылады.

Диагностикасы . Анамнез мәліметтеріне (түсіктің болуы, босануы, жатыр ішілік араласу, гинекологиялық операциялар) және ректовагинальды зерттеулерге негізделеді. Жиі параметритті экссудативті пельвиоперитониттен ажырату қажет.

Емі . Инфильтрат іріңдегенде іріңдіктің ең төменгі тесігінен қынап күмбезі арқылы пункция жасалады. Іріңнің шығуы абсцессті ашуға және параметрийді дренаждауға көрсеткіш болады.

Болжамы . Қолайлы.

Қабыну процестерін емдеу . Пельвиоперитонит пен параметриттің емі комплексті және индивидуальды болуы тиіс. Ем негізгі жалпы әлдендіргіш, антибактериалды, десенсибилизациялық, дезинтоксикациялық және симптоматикалық заттар, сонымен қатар, физиотерапиялық процедуралардан тұрады; кейде хирургиялық операциялар жасалады. Емді стационарлық жағдайда жүргізеді, аурудың басында ем қабыну процессін тез тұрақтандыруға, пульсін, артериялық қан қысымын, ішек қызметін қалыпқа келтіруге бағытталады. Ішек перистальтикасын қоздыруға гипертониялық клизмалар, прозерин және басқа заттар қолданылады. Ішек парезін тоқтатқаннан кейін бөлшек дозадағы жоғары калориялы тағамдар (тәулігіне 5-6 рет), қышқыл сусындар (клюквалық морс, лимонмен шай), бауыр қызметі бұзылғанда творог тағайындалады. Ауыз қуысын санациялап тұру қажет. Анемия кезінде темір препараттарын қолданады.

Антибактериалды терапия . Қоздырғышқа әсер ету мақсатында антибиотиктер, сульфаниламидтер, нитрофурандар қолданылады. Тәуліктік және курстық дозалар процесс ауырлығына, препараттарды көтере алушылығына антибиотикограммаға қаралып тағайындалады. Алғашында кең спектрлі антибиотиктер қолданылады, кейін микробтық флораның антибиотиктерге сезімталдығын анықтағаннан кейін ең эффективті препарат тағайындалады. Ем эффективті болмаған кезде немесе 5-7 күн ішінде эффект болмаса, антибиотикті ауыстырады. Аурудың ауыр түрінде аэробты және анаэробты инфекцияларға әсер ететін антибактериалды перпараттар қолданған тиімді (гентамицинді пенициллинмен немесе метронидазолмен бірге, ұзақтығы 15-20 күндей) . Дисбактериоз бен кандидоздың алдын алу үшін нистатин тағайындалады (25 Б-тен тәулігіне 4 рет) немесе леворин (2 Б-тен тәулігіне 4 рет) .

Десенсибилизациялаушы заттар . Қабыну процесі ұзаққа созылса, антигистаминді препараттар тағайындалады: димедрол (0, 05 г-нан тәулігіне 2 рет), супрастин (0, 025 г-нан тәулігіне 2-3 рет) .

Дезинтоксикациялық терапия . Интоксикациямен күресу үшін интоксикация айқындылығын, диурезін, ісіктер болуын қандағы электролиттер (калий, натрий) бақылауымен 2-3 литр көлемде сұйықтық құю (гемодез, реополиглюкин, глюкозоновокаин қосындысы, глюкоза, натрий хлоридінің изотониялық ерітіндісі) тағайындалады.

Симптоматикалық ем . Ауырсыну болған кезде белладонна мен анальгин балауызын тағайындайды. Қабынудың жедел сатысында және іш перденің тітіркену белгілері болған кезде іштің төменгі бөлігіне мұзды мұйық қойылады (3 күн бойы, тәулігіне 2 сағаттан 1 сағаттық үзіліспен) .

Физиотерапиялық ем . Аурудың жеделдеу сатысында қолданылады (мыс, мырыш, калиймен электрофорез) . Созылмалы сатысында парафин, озокерит, балшықтар және бальнеотерапия тағайындалады.

Хирургиялық ем . Экссудат түрін және кейінгі оперативтік араласуды шешу үшін қынаптың артқы күмбезінің пункциясын жүргізеді. Ірің анықталғанда оны шприцпен сорып алғаннан кейін антибиотиктер жібереді. Мұндай емдер жатыр артындағы абсцессте және артқы параметрит іріңдегенде жүзеге асырылады. Артқы күмбездің, кейде қынаптың артқы қабырғасының ығысып тұруында шұғыл түрде артқы күмбезді ашып, дренаж қою керек. Бұл әдіс жақсы нәтиже береді. Процесс жеделдеу сатыға өткенде физикалық факторлармен әсер етуді бастайды (УФ сәуле, УВЧ) . Созылмалы сатыда мыспен мырышпен электрофорез, балшықпен емдеу қолданылады. Пиосальпикс, пиовар, тубовариалды іріңді қабынудың тесілуі нәтижесінде дамитын перитонитте, сонымен қатар жиі өршитін, консервативті емге көнбейтін қабыну процессінде хирургиялық емге көрсеткіш болады. Оперативтік араласудың (зақымдалған қосалқыларды, жатырды қосалқыларымен алып тастау) аурудың сатысына байланысты.

Қабыну ауруларының профилактикасы . Күресу кезінде ауруханадан тыс аборттармен күресу жатыр. әйелдер арасындағы күнделікті санитарлы-ағарту жұмысын жүргізудің маңызы зор. Сыртқы жыныс мүшелерінің және қынаптың қабыну процестерінде жедел белгілер толық жойылғанша жұмыстан босату қажет, бірақ емді толық жазылғанша амбулаторлық жағдайда жүргізу қажет.

Әйел жыныс мүшелерінің спецификалық қабыну аурулары

Гонорея (соз) - спецификалық қоздырғышпен (гонококк) шақырылатын және көбінесе зәр-жыныс жүйесінің шырышты қабатының зақымдалуымен сипатталатын венериялық ауру. Көбінесе жыныс жолымен, кейде (балаларда) жыныстан тыс жолмен іш киімдер, губкалар, сүлгілер арқылы беріледі.

Гонококктар диплококктар тобына жатады (кокктар жұптарымен орналасады), формасы ас бұршақ тәрізді болады, клетка ішінде (лейкоцит ішінде) орналасады және грам теріс, яғни Грам әдісімен қызғыш түске боялады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.