Аңыз

Жоспар
Кіріспе

1 Адал . арамды азғын парықтамас
2 Отан . ұлыттың қара шаңырағы
3 Махаббатсыз дүние бос

Бір жолы жоңғар басқыншылары қазақ жеріне лап қойып, көктей жапырып келе жатады. Қамсыз жатқан ел бет-бетімен қашып, боса жөнеледі. Сонда бір үй ғана көшкен елден үзіліп, ескі жұртта қарайып қалып қояды. Жоңғар хонтайшысы оның не қылған үй екенін біліп келуге адамдарын жұмсайды. Олар едірендеп шауып келіп, Төледен:
- Елдің бәрі көшіп кеткенде, жалғыз үй жұртта қалған сен кімсің, нағып отырсың? - дейді. Сонда би:
- Жігіттер, сабыр етіңдер. Алдымен үлкенге беретін сәлем қайда? --- дейді. Дәстүрден сүрінген қалмақтар сасып қалып, сәлем беріседі.
- Онда тыңдаңдар! - деп, Теле би келгендердің, сұрағына жауап қайтарады. - Шаңырағыма қарлығаш ұя салып еді. Сол құс қашан сары ауыз балапандарын қанаттандырып, ұшырып әкеткенше, қонысымнан қозғалып, үйімді жықпаймын. Қарлығаш - қасиетті құс, адам баласының досы. Сендер білмейтім боларсыңдар: ертеде жер жүзін топан су басқанда, Нұх пайғамбардың кемесін батырмай, аман алым қалған -осы!Мен басымды сауғалаймын деп, үйімді жығып, оның ұясын бұзар, балапандарын шырылдатып, өлімге душар етер жайым жоқ! Сендердең де балашағаларың бар, сендерді жұмсап отырған ханның да балашағасы бар.

Пән: Әдебиет
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Адал – арамды азғын парықтамас
Бір жолы жоңғар басқыншылары қазақ жеріне лап қойып, көктей жапырып
келе жатады. Қамсыз жатқан ел бет-бетімен қашып, боса жөнеледі. Сонда бір
үй ғана көшкен елден үзіліп, ескі жұртта қарайып қалып қояды. Жоңғар
хонтайшысы оның не қылған үй екенін біліп келуге адамдарын жұмсайды. Олар
едірендеп шауып келіп, Төледен:
- Елдің бәрі көшіп кеткенде, жалғыз үй жұртта қалған сен кімсің, нағып
отырсың? - дейді. Сонда би:
- Жігіттер, сабыр етіңдер. Алдымен үлкенге беретін сәлем қайда? --- дейді.
Дәстүрден сүрінген қалмақтар сасып қалып, сәлем беріседі.
- Онда тыңдаңдар! - деп, Теле би келгендердің, сұрағына жауап қайтарады. -
Шаңырағыма қарлығаш ұя салып еді. Сол құс қашан сары ауыз балапандарын
қанаттандырып, ұшырып әкеткенше, қонысымнан қозғалып, үйімді жықпаймын.
Қарлығаш - қасиетті құс, адам баласының досы. Сендер білмейтім боларсыңдар:
ертеде жер жүзін топан су басқанда, Нұх пайғамбардың кемесін батырмай, аман
алым қалған -осы!Мен басымды сауғалаймын деп, үйімді жығып, оның ұясын
бұзар, балапандарын шырылдатып, өлімге душар етер жайым жоқ! Сендердең де
балашағаларың бар, сендерді жұмсап отырған ханның да балашағасы бар. Сонда
бала-шағаларыңды улатып-шулатып, қан жылатса, жақсы көрер ме едіңдер?
Қайтыңдар, хандарыңа осы сөзімді айтып барыңдар!
Төле бидің жауабын түгел тыңдаған хонтайшы:
- Ол бір әулие кісі екен, өзіне тимеңдер, төңірегіндегі елін де
қозғамаңдар! - депті.

Отан – ұлыттың қара шаңырағы

Қапияда жау қолына тұтқын боп түсіп, құлдыққа сатылғн бұға-
насы қатпаған жас бала, жылдар өте келе, кіндік қаны тамған
топырағын, әллепештеп өсірген ата-анасын ұмытуға айналады. Жат
өлкеге бауырбасып, жақсы-жаманды бастан кешіп, төзімі мен
ақыл, қайратының арқасында ақыры бөтен жұрттың билеушгісі
атанады. Жылдар жылжып өтіп, шау тартқан шағында ат ары-
тып, алыстан келген керуен туған жерінің бір түп жусаның
жеткізеді. Жұпар исі бұрқыраған жусан билеушінің есіне бала
күнгі болған бейкүнә дәуренін, туған жер төсінде қызғал-
дақ теріп өскен мұңсыз күндерін қайта түсіреді .Көзінен жасы
бұршақтап, санасында сары тап болып жатқан сағыныш сезімі
бұрқ етіп оянып, шыдас ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.