ҚОЖА АХМЕТ ЯСАУИДІҢ ДІНИ ІЛІМІН ЗЕРДЕЛЕУДЕГІ ҚОЛЖАЗБА МҰРАЛАРДЫҢ МӘНІ
1 А. Ясауи мен оның ізбасарларының рөлі
2 Түркілер арасында рухани.мәдени өрлеудің негізін салып берген ұлы тұлға
3 Қожа Ахмет Ясауи жолының ерекшеліктері
2 Түркілер арасында рухани.мәдени өрлеудің негізін салып берген ұлы тұлға
3 Қожа Ахмет Ясауи жолының ерекшеліктері
Қай халықтың ұлттық ерекшелігі, мәдениеті, діні мен дәстүрі болмасын, олардың барлығын сол халыққа қатысты қолжазба мұралардан танып білуге мүмкіндік бар. Ол, ең алдымен, сол кезеңдегі түрлі жағдайларды, оқиғаларды көрсетумен бірге сол кезеңде қалыптасқан қоғамдық сананы, дүниетанымды аңғарта алады. Көне қолжазбалар өзінің түп тамырын бағзы бастаулардан тартатын халықтардың, ұлттардың барлығының қорында түгел дерлік ұшырасады. Әсіресе тұтас бір дәуірге, кезеңге созылатын ұлттық сананың жаңғыруы, діни-рухани өрлеу сияқты қуатты құбылыстардың мәнін, маңызын айшықтайтын көне қолжазбалардың бүгінгі таңда зерттелуі қажеттілікті тудыратын іс болмақ.
Жалпы қолжазбаларды зерттеу неліктен қажет деген сұрақ туындайды. Біріншіден, жаһандану заманында ұлттық мәдениеттер мен әлемдік өркениеттердің шарпысуы кезінде өткенін ұмытпайтын, асыл тегінен нәр алып, дәстүрлі жолын дүниетаным діңгегіне айналдырған халықтар ғана өзінің шынайы болмысын сақтап қала алады. Ал мұндай басымдылыққа ие емес халықтар жер бетінде қалмайды, басқа жат мәдениеттердің ықпалына түсіп, негізгі құндылықтарын бөгде құндылықтарға айырбастауға мәжбүр болады. Екіншіден, қолжазбалардағы деректер арқылы халық өткен тарихын біліп қана қоймайды, оны жетілдіріп, өзі өмір сүріп отырған уақыттың талабына сәйкестендіріп, дамудың тұғырына айналдыра алады. Осы айтылған ерекшеліктердің бүгінгі Қазақстандағы діни-рухани ізденістер мен зерттеулердің жаңа салаларының қалыптасуы үшін тиімділігі барынша сезіліп отыр. Алайда тәуелсіздік алғанымызға жиырма жылдан аса уақыт өтсе де, рухани мұраларымызды іздеуге, зерттеуге деген талпыныс көңіл қуантарлық деңгейде болмай тұр. Мұның өзі «Сананың құлдықтан босауы» деп аталатын процестің жүруімен байланысты екендігі анық. Төл қолжазбалардағы деректерге, сонымен қатар халықтың тарихи санасында сақталған мәліметтерге емес, сырт елдің өзімізге қатысты берген бағасына жүгінетін дертіміз жөнінде тарихшы З.Жандарбек тереңінен талдай келе, былай деп қынжылыс білдіреді: «Қазақ халқының тарихына қайта талдау жасау үшін, халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі, атап айтқанда: шежірелер, жыр-дастандар, аңыз-әпсаналар, әулиелі жерлер туралы аңыздар, киелі тарихтар тарихи дерек көздері ретінде толығымен пайдаланылуы тиіс. өйткені, халық өз тарихын кұні кешеге дейін сол ауызша тараған шежірелер мен аңыз-әпсаналарды келешек ұрпаққа жеткізіп отырды. Халық өзінің өткен тарихын сол халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі арқылы танып білді: Олардағы айтылған мәліметтерді шын тарихымыз деп ұғынды, сол рухта тәрбиеленді.
Жалпы қолжазбаларды зерттеу неліктен қажет деген сұрақ туындайды. Біріншіден, жаһандану заманында ұлттық мәдениеттер мен әлемдік өркениеттердің шарпысуы кезінде өткенін ұмытпайтын, асыл тегінен нәр алып, дәстүрлі жолын дүниетаным діңгегіне айналдырған халықтар ғана өзінің шынайы болмысын сақтап қала алады. Ал мұндай басымдылыққа ие емес халықтар жер бетінде қалмайды, басқа жат мәдениеттердің ықпалына түсіп, негізгі құндылықтарын бөгде құндылықтарға айырбастауға мәжбүр болады. Екіншіден, қолжазбалардағы деректер арқылы халық өткен тарихын біліп қана қоймайды, оны жетілдіріп, өзі өмір сүріп отырған уақыттың талабына сәйкестендіріп, дамудың тұғырына айналдыра алады. Осы айтылған ерекшеліктердің бүгінгі Қазақстандағы діни-рухани ізденістер мен зерттеулердің жаңа салаларының қалыптасуы үшін тиімділігі барынша сезіліп отыр. Алайда тәуелсіздік алғанымызға жиырма жылдан аса уақыт өтсе де, рухани мұраларымызды іздеуге, зерттеуге деген талпыныс көңіл қуантарлық деңгейде болмай тұр. Мұның өзі «Сананың құлдықтан босауы» деп аталатын процестің жүруімен байланысты екендігі анық. Төл қолжазбалардағы деректерге, сонымен қатар халықтың тарихи санасында сақталған мәліметтерге емес, сырт елдің өзімізге қатысты берген бағасына жүгінетін дертіміз жөнінде тарихшы З.Жандарбек тереңінен талдай келе, былай деп қынжылыс білдіреді: «Қазақ халқының тарихына қайта талдау жасау үшін, халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі, атап айтқанда: шежірелер, жыр-дастандар, аңыз-әпсаналар, әулиелі жерлер туралы аңыздар, киелі тарихтар тарихи дерек көздері ретінде толығымен пайдаланылуы тиіс. өйткені, халық өз тарихын кұні кешеге дейін сол ауызша тараған шежірелер мен аңыз-әпсаналарды келешек ұрпаққа жеткізіп отырды. Халық өзінің өткен тарихын сол халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі арқылы танып білді: Олардағы айтылған мәліметтерді шын тарихымыз деп ұғынды, сол рухта тәрбиеленді.
1. Жандарбек З.З. Маулана Сафи ад-дин Орұң Қойлақының «Насаб-намасы» - түріктердің VIII-ХІІ ғасырлардағы тарихы жөнінде. Тар.ғыл.канд.ғыл.дәр.алу үшін жазылған диссертация. – Алматы, 2000.
2. Кенжетаев Д.Т. Қожа Ахмет Ясауи философиясы және оның түркі дүниетанымы тарихындағы орны. Фил.ғыл.док.ғыл.дәр алу үшін жазылған диссертация. – Алматы, 2007.
3. Toğan Z.V. Yesevіlіğe Daіr Yenі Malumat. “Fuat Köprülü Armağanı”. İstanbul. 1953.
4. Tosun N., Ahmed Yesevі’nіn Menakіbі. ІLAm Araştırma Dergіsі C.ІІІ, Sayı.1 (Ocak-Hazіran 1998).
5. Жүнісбаев Ұ. Бустан ал-мухиббин еңбегі. Түркістан газеті. Әзірет Сұлтан қосымшасы. 2010. №10.
2. Кенжетаев Д.Т. Қожа Ахмет Ясауи философиясы және оның түркі дүниетанымы тарихындағы орны. Фил.ғыл.док.ғыл.дәр алу үшін жазылған диссертация. – Алматы, 2007.
3. Toğan Z.V. Yesevіlіğe Daіr Yenі Malumat. “Fuat Köprülü Armağanı”. İstanbul. 1953.
4. Tosun N., Ahmed Yesevі’nіn Menakіbі. ІLAm Araştırma Dergіsі C.ІІІ, Sayı.1 (Ocak-Hazіran 1998).
5. Жүнісбаев Ұ. Бустан ал-мухиббин еңбегі. Түркістан газеті. Әзірет Сұлтан қосымшасы. 2010. №10.
Әділбек ШАФИҚ,
Қ.А.Ясауи атындағы ХҚТУ І курс магистранты.
ҚОЖА АХМЕТ ЯСАУИДІҢ ДІНИ ІЛІМІН ЗЕРДЕЛЕУДЕГІ ҚОЛЖАЗБА МҰРАЛАРДЫҢ МӘНІ
Қай халықтың ұлттық ерекшелігі, мәдениеті, діні мен дәстүрі болмасын,
олардың барлығын сол халыққа қатысты қолжазба мұралардан танып білуге
мүмкіндік бар. Ол, ең алдымен, сол кезеңдегі түрлі жағдайларды, оқиғаларды
көрсетумен бірге сол кезеңде қалыптасқан қоғамдық сананы, дүниетанымды
аңғарта алады. Көне қолжазбалар өзінің түп тамырын бағзы бастаулардан
тартатын халықтардың, ұлттардың барлығының қорында түгел дерлік ұшырасады.
Әсіресе тұтас бір дәуірге, кезеңге созылатын ұлттық сананың жаңғыруы, діни-
рухани өрлеу сияқты қуатты құбылыстардың мәнін, маңызын айшықтайтын көне
қолжазбалардың бүгінгі таңда зерттелуі қажеттілікті тудыратын іс болмақ.
Жалпы қолжазбаларды зерттеу неліктен қажет деген сұрақ туындайды.
Біріншіден, жаһандану заманында ұлттық мәдениеттер мен әлемдік
өркениеттердің шарпысуы кезінде өткенін ұмытпайтын, асыл тегінен нәр алып,
дәстүрлі жолын дүниетаным діңгегіне айналдырған халықтар ғана өзінің шынайы
болмысын сақтап қала алады. Ал мұндай басымдылыққа ие емес халықтар жер
бетінде қалмайды, басқа жат мәдениеттердің ықпалына түсіп, негізгі
құндылықтарын бөгде құндылықтарға айырбастауға мәжбүр болады. Екіншіден,
қолжазбалардағы деректер арқылы халық өткен тарихын біліп қана қоймайды,
оны жетілдіріп, өзі өмір сүріп отырған уақыттың талабына сәйкестендіріп,
дамудың тұғырына айналдыра алады. Осы айтылған ерекшеліктердің бүгінгі
Қазақстандағы діни-рухани ізденістер мен зерттеулердің жаңа салаларының
қалыптасуы үшін тиімділігі барынша сезіліп отыр. Алайда тәуелсіздік
алғанымызға жиырма жылдан аса уақыт өтсе де, рухани мұраларымызды іздеуге,
зерттеуге деген талпыныс көңіл қуантарлық деңгейде болмай тұр. Мұның өзі
Сананың құлдықтан босауы деп аталатын процестің жүруімен байланысты
екендігі анық. Төл қолжазбалардағы деректерге, сонымен қатар халықтың
тарихи санасында сақталған мәліметтерге емес, сырт елдің өзімізге қатысты
берген бағасына жүгінетін дертіміз жөнінде тарихшы З.Жандарбек тереңінен
талдай келе, былай деп қынжылыс білдіреді: Қазақ халқының тарихына қайта
талдау жасау үшін, халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі, атап айтқанда:
шежірелер, жыр-дастандар, аңыз-әпсаналар, әулиелі жерлер туралы аңыздар,
киелі тарихтар тарихи дерек көздері ретінде толығымен пайдаланылуы тиіс.
өйткені, халық өз тарихын кұні кешеге дейін сол ауызша тараған шежірелер
мен аңыз-әпсаналарды келешек ұрпаққа жеткізіп отырды. Халық өзінің өткен
тарихын сол халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі арқылы танып білді:
Олардағы айтылған мәліметтерді шын тарихымыз деп ұғынды, сол рухта
тәрбиеленді. Ал, бұгінгі тарих сол халықтың өзінің ғасырлар бойына
қалыптасқан тарихи жадын есепке алмай отыр [1, 5 б.]. Демек, бұл біздің
қолжазбалармен қатар тағы бір байлығымыз – халықтың ауызша дерек жеткізу
қасиеті бар екендігінен хабардар етеді. Дегенмен біздің мақалада сөз
ететініміз – қазақ даласындағы діни сабақтастықты танытатын қолжазбалар
болмақ.
Түркі-ислам өркениетінің Темірқазығына айналған қазақ даласындағы
даналық дәстүрі, ойшылдық үрдісі, шартты түрде алғанда, IX ғасырдан
басталып, өткен ғасырдың соңғы жылдарына дейін жалғасып келді. Осы уақыт
аралығында қаншама ғұламалар, дін ғалымдары, діни дәреже бойынша барлық
құрметті атақты иеленген тұлғалар өмір кешті. Олардың ғұмырлық мүдделері
мен мақсаттары шынайылыққа негізделген, яғни Ақиқатты іздеуге деген
талпыныстан тұрады. Әл-Фараби мен Қожа Ахмет Ясауи, Сүлеймен Бақырғани,
Данышманд Зарнұқи, Хусамеддин Сығнақи т.б. сынды араб-парсы-түркі үштігін
құрайтын орасан зор діни-рухани кеңістіктің бай, сарқылмас мәдениетінен
емін-еркін пайдалана отырып, діннің өшпейтін, өзгермейтін моральдық
қазыналарын келер ұрпаққа қалдырған ғұламалардың төлтума еңбектерін, немесе
олардың ұстанымдарына, ойларына, мектептеріне қатысты қолжазбаларды
сараптай келе, байырғы асыл тегімізді танытатын еңбектер екеніне көз
жеткіземіз.
Арабтардың жаулап алу әрекеттері Орта Азияның дәстүрлі мәдениетіне
ықпал еткенімен, жергілікті мәдениеттің кейбір элементтері толық жойылып
кетпеді. Ислам жергілікті халықтың көне әдет-ғұрыптарымен бірігіп, осы
аймақтағы әлеуметтік қарым-қатынастарға бейімделіп, олармен толық үндесе
білді. Нәтижеде Орта Азия халықтарының этникалық ерекшеліктеріне қаныққан
өзіндік діни түсініктері қалыптасты. Ал, оның қалыптасуында А. Ясауи мен
оның ізбасарларының рөлі үлкен болатын. Ясауи ілімі мен шығармашылығы түркі
халықтары рухани мәдениетінің барлық саласында – әдебиетінде, тарихында,
салт-дәстүрінде, дүниетанымында, ойлау жүйесінде өзіндік із қалдырды.
Сондықтан ойшыл ақын мұрасын зерттеп-зерделеу ұлтымыздың төл болмысын, түп
негізін тану болып табылады. Қазіргі таңда Ясауи мұрасы философиялық,
тарихи, әдеби, мәдениеттанушылық, этнопедагогикалық, тілдік тұрғыдан
зерттеу нысанына айналуда. Қожа Ахмет Ясауи есімін тарихта қалдырған әрі
оның сопылық ілімінен хабар беретін негізгі дерек көзі – Диуани хикмет
атты поэзиялық туындысы болғандықтан, отандық ғылымда ақын шығармашылығы
өзге қырынан гөрі әдеби тұрғыдан көбірек зерттелді. Диуани хикмет
шығармасының мәтіні біздің дәуірімізге дейін сегіз ғасырдан астам уақыттың
сүзгісінен өтті. Туындының ғылымға белгілі ең көне қолжазбасы ХVII ғасырға
тән деп есептеледі.
Түркілер арасында рухани-мәдени өрлеудің негізін салып берген ұлы
тұлға Қожа Ахмет Ясауидің хәл ілімі, хикмет дәстүрі жөнінде талай
зерттеулер, сол кездің өзінде қолжазбалар жазылды. Ясауитанушы ғалым
Д.Кенжетайдың айтуы бойынша Осындай рухани мұраның басында күллі түркі
әлемінің пірі Қожа Ахмет Ясауи және оның ілімі, мәдениеті мен ... жалғасы
Қ.А.Ясауи атындағы ХҚТУ І курс магистранты.
ҚОЖА АХМЕТ ЯСАУИДІҢ ДІНИ ІЛІМІН ЗЕРДЕЛЕУДЕГІ ҚОЛЖАЗБА МҰРАЛАРДЫҢ МӘНІ
Қай халықтың ұлттық ерекшелігі, мәдениеті, діні мен дәстүрі болмасын,
олардың барлығын сол халыққа қатысты қолжазба мұралардан танып білуге
мүмкіндік бар. Ол, ең алдымен, сол кезеңдегі түрлі жағдайларды, оқиғаларды
көрсетумен бірге сол кезеңде қалыптасқан қоғамдық сананы, дүниетанымды
аңғарта алады. Көне қолжазбалар өзінің түп тамырын бағзы бастаулардан
тартатын халықтардың, ұлттардың барлығының қорында түгел дерлік ұшырасады.
Әсіресе тұтас бір дәуірге, кезеңге созылатын ұлттық сананың жаңғыруы, діни-
рухани өрлеу сияқты қуатты құбылыстардың мәнін, маңызын айшықтайтын көне
қолжазбалардың бүгінгі таңда зерттелуі қажеттілікті тудыратын іс болмақ.
Жалпы қолжазбаларды зерттеу неліктен қажет деген сұрақ туындайды.
Біріншіден, жаһандану заманында ұлттық мәдениеттер мен әлемдік
өркениеттердің шарпысуы кезінде өткенін ұмытпайтын, асыл тегінен нәр алып,
дәстүрлі жолын дүниетаным діңгегіне айналдырған халықтар ғана өзінің шынайы
болмысын сақтап қала алады. Ал мұндай басымдылыққа ие емес халықтар жер
бетінде қалмайды, басқа жат мәдениеттердің ықпалына түсіп, негізгі
құндылықтарын бөгде құндылықтарға айырбастауға мәжбүр болады. Екіншіден,
қолжазбалардағы деректер арқылы халық өткен тарихын біліп қана қоймайды,
оны жетілдіріп, өзі өмір сүріп отырған уақыттың талабына сәйкестендіріп,
дамудың тұғырына айналдыра алады. Осы айтылған ерекшеліктердің бүгінгі
Қазақстандағы діни-рухани ізденістер мен зерттеулердің жаңа салаларының
қалыптасуы үшін тиімділігі барынша сезіліп отыр. Алайда тәуелсіздік
алғанымызға жиырма жылдан аса уақыт өтсе де, рухани мұраларымызды іздеуге,
зерттеуге деген талпыныс көңіл қуантарлық деңгейде болмай тұр. Мұның өзі
Сананың құлдықтан босауы деп аталатын процестің жүруімен байланысты
екендігі анық. Төл қолжазбалардағы деректерге, сонымен қатар халықтың
тарихи санасында сақталған мәліметтерге емес, сырт елдің өзімізге қатысты
берген бағасына жүгінетін дертіміз жөнінде тарихшы З.Жандарбек тереңінен
талдай келе, былай деп қынжылыс білдіреді: Қазақ халқының тарихына қайта
талдау жасау үшін, халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі, атап айтқанда:
шежірелер, жыр-дастандар, аңыз-әпсаналар, әулиелі жерлер туралы аңыздар,
киелі тарихтар тарихи дерек көздері ретінде толығымен пайдаланылуы тиіс.
өйткені, халық өз тарихын кұні кешеге дейін сол ауызша тараған шежірелер
мен аңыз-әпсаналарды келешек ұрпаққа жеткізіп отырды. Халық өзінің өткен
тарихын сол халықтың тарихи жадты сақтау дәстүрі арқылы танып білді:
Олардағы айтылған мәліметтерді шын тарихымыз деп ұғынды, сол рухта
тәрбиеленді. Ал, бұгінгі тарих сол халықтың өзінің ғасырлар бойына
қалыптасқан тарихи жадын есепке алмай отыр [1, 5 б.]. Демек, бұл біздің
қолжазбалармен қатар тағы бір байлығымыз – халықтың ауызша дерек жеткізу
қасиеті бар екендігінен хабардар етеді. Дегенмен біздің мақалада сөз
ететініміз – қазақ даласындағы діни сабақтастықты танытатын қолжазбалар
болмақ.
Түркі-ислам өркениетінің Темірқазығына айналған қазақ даласындағы
даналық дәстүрі, ойшылдық үрдісі, шартты түрде алғанда, IX ғасырдан
басталып, өткен ғасырдың соңғы жылдарына дейін жалғасып келді. Осы уақыт
аралығында қаншама ғұламалар, дін ғалымдары, діни дәреже бойынша барлық
құрметті атақты иеленген тұлғалар өмір кешті. Олардың ғұмырлық мүдделері
мен мақсаттары шынайылыққа негізделген, яғни Ақиқатты іздеуге деген
талпыныстан тұрады. Әл-Фараби мен Қожа Ахмет Ясауи, Сүлеймен Бақырғани,
Данышманд Зарнұқи, Хусамеддин Сығнақи т.б. сынды араб-парсы-түркі үштігін
құрайтын орасан зор діни-рухани кеңістіктің бай, сарқылмас мәдениетінен
емін-еркін пайдалана отырып, діннің өшпейтін, өзгермейтін моральдық
қазыналарын келер ұрпаққа қалдырған ғұламалардың төлтума еңбектерін, немесе
олардың ұстанымдарына, ойларына, мектептеріне қатысты қолжазбаларды
сараптай келе, байырғы асыл тегімізді танытатын еңбектер екеніне көз
жеткіземіз.
Арабтардың жаулап алу әрекеттері Орта Азияның дәстүрлі мәдениетіне
ықпал еткенімен, жергілікті мәдениеттің кейбір элементтері толық жойылып
кетпеді. Ислам жергілікті халықтың көне әдет-ғұрыптарымен бірігіп, осы
аймақтағы әлеуметтік қарым-қатынастарға бейімделіп, олармен толық үндесе
білді. Нәтижеде Орта Азия халықтарының этникалық ерекшеліктеріне қаныққан
өзіндік діни түсініктері қалыптасты. Ал, оның қалыптасуында А. Ясауи мен
оның ізбасарларының рөлі үлкен болатын. Ясауи ілімі мен шығармашылығы түркі
халықтары рухани мәдениетінің барлық саласында – әдебиетінде, тарихында,
салт-дәстүрінде, дүниетанымында, ойлау жүйесінде өзіндік із қалдырды.
Сондықтан ойшыл ақын мұрасын зерттеп-зерделеу ұлтымыздың төл болмысын, түп
негізін тану болып табылады. Қазіргі таңда Ясауи мұрасы философиялық,
тарихи, әдеби, мәдениеттанушылық, этнопедагогикалық, тілдік тұрғыдан
зерттеу нысанына айналуда. Қожа Ахмет Ясауи есімін тарихта қалдырған әрі
оның сопылық ілімінен хабар беретін негізгі дерек көзі – Диуани хикмет
атты поэзиялық туындысы болғандықтан, отандық ғылымда ақын шығармашылығы
өзге қырынан гөрі әдеби тұрғыдан көбірек зерттелді. Диуани хикмет
шығармасының мәтіні біздің дәуірімізге дейін сегіз ғасырдан астам уақыттың
сүзгісінен өтті. Туындының ғылымға белгілі ең көне қолжазбасы ХVII ғасырға
тән деп есептеледі.
Түркілер арасында рухани-мәдени өрлеудің негізін салып берген ұлы
тұлға Қожа Ахмет Ясауидің хәл ілімі, хикмет дәстүрі жөнінде талай
зерттеулер, сол кездің өзінде қолжазбалар жазылды. Ясауитанушы ғалым
Д.Кенжетайдың айтуы бойынша Осындай рухани мұраның басында күллі түркі
әлемінің пірі Қожа Ахмет Ясауи және оның ілімі, мәдениеті мен ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz