Студенттердің ғылыми-зерттеу жұмыстары бойынша конкурсқа баяндамалар

1. Сүт өнімдеріне байланысты қазақтың ұлттық тағамдар атауларының этнолингвистикалық сипаты
2. Ым, ишараттар жүйесі: балалар мен ересектер ишараттарының қолданылуы
3. Мақал.мәтелдердің мағыналық.құрылымдық топтары
4. Ғылыми зерттеуді қолдану туралы құжаттар жиынтығы (ия, жоқ): жоқ

Лингвистикалық сөздіктерде паралингвистикаға беріліп жүрген анықтамалар бірізді, бір-біріне ұқсас болып келеді. Г.В. Колшанский паралингвистика туралы: “Под парадвижения, сопровождающие речевое высказывание и несущие к его содержанию дополнительную информацию лингвистическими явлениями понимаются свойства звуковой фонаций, а так же мимика, жесты и другие выразительные движения, сопровождающие речевое высказывание и несущие к его содержанию дополнительную информацию”, – дейді [1, с. 33].
Ал кинесика дене қимылдарының семиотикасын зерттеп, тексеретін пән десек, онда бейвербалды емес дене қимылдары осы атаудың аясында қарастырылған болар еді.
Кинесика да, паратілдік құралдар да, бұлар табиғи тілдік элементтер қатарына жатпайды. Бірақ, қалай болғанда да, бұлардың бәрі сөйленіс кезінде іске қосылатын сөйленістің көмекші амалдары.
Көмекші амалдар екіншілік деңгейлі коммуникативтік жүйені құрайды. Бірақ олар шығу тегіне қарамастан тіл арқылы түсіндіріледі, тілдік жүйе оларды керегіне жаратады, тіл оларды жарыққа шығарады, сөйтіп барып тіл оларды декодтайды, мән-мағынасын ашып береді, түсіндіреді, түсінісуге мүмкіндік туғызады.
Дегенмен де, ым мен ишараттардың бәрі бірдей, бірқалыпты, біртекті емес, олар бір-бірінен функциясы, қолданыс аясы, білдіретін мағынасы, контексті қажетсінуі немесе қажетсінбеуі жағынан, стиль түрлерінде жиі кездесуіне қарай және әлеуметтік топтардың қолданысына қарай ерекшеленеді.

1 Колшанский Г.В. Паралингвистика. – М.: Наука, 1974. – 81 с.
2 Крейдлин Г.Е. Невербальная семиотика: Язык тела и естественный язык. – М.: Новое литературное обозрение, 2002. – 592 с.
3 Бейсембаева С.Б. Невербальные компоненты коммуникации в казахском языке: Дис. канд. филол. наук: 10.02.02. – Алматы: КазНУ, 2003. – 119 с.
4 Нұрсұлтанқызы Ж. О. Бөкеев шығармаларындағы бейвербалды амалдар: Филол. ғыл. канд. дис.: 10.02.02. – Алматы, 2004. – 140 б.
5 Ешимов М.П. Ым семантикасы: универсалды және ұлттық табиғаты: Филол. ғыл. канд. дис.: 10.02.02. – Алматы, 2004. – 127 б.
6 Момынова Б. Лидерлер имиджін қалыптастырудағы бейвербалды элементтер мен бағалауыштық лексиканың рөлі // Тілтаным. – 2003. – №1. – 14-20 бб.
7 Николаева Т.М. Интерференция языковых и неязыковых коммуникативных средств в человеческом общении. – М.: Высшая школа, 1973. – 79 с.
8 Галичев А.И. Кинесический и проксемический компоненты речевого общения. – М.: Наука, 1987. – 122 с.
9 Қобыланова А. Қазақ сөз этикеті. – Алматы: Жоғары Аттестациялық Комиссияның баспа орталығы. – 2001. – 119 б.
10 Галичев А.И. Кинесический и проксемический компоненты речевого общения. – М.: Наука, 1987. – 246 с.
11 Хайдеметс М. Пространственный фактор в межличностных отношениях // Человек, среда, пространство. – Тарту: Изд. Тартусского унив., 1979. – С. 120-135.
12 Бгажноков Б.Х. Очерки этнографии адыгов. – Нальчик: Эльбрус, 1983. – 229 с.
13 Татубаев С.С. Жесты как компоненты искусства. – Алматы: Наука, 1979. – 109 с.
14 Галичев А.И. Кинесический и проксемический компоненты речевого общения. – М.: Наука, 1987. – 122 с.
15 Сатенова С. Қазақ тіліндегі қос тағанды фразеологизмдердің тілдік және поэтикалық табиғаты: Филол. ғыл. д-ры дис.: 10.02.02. – Алматы: А. Байтұрсынұлы атындағы тіл білімі институты, 1997. – 260 б.