Қоғамдық мәдениеттің тәрбие кеңістігі

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі болім
Педагогика тарихындағы ой.тұжырымдардағы тәрбие мақсатының мәселесі.
2. Тәрбие және жеке түлғаны әлеуметтендіру.
З. Қоғамдық мәдениеттің тәрбие кеңістігі ретінде
қалыптасуы.
ІІІ. Қорытынды

IV. Пайдаланылған әдебиеттер

Педагогика тарихындағы ой-тұжырымдардағы тәрбие мақсатының мәселесі. Тәрбие мақсаты төңірегіндегі пікір-талас ежелгі дәуірдің өзінде-ақ басталған. Ежелгі ойшылдар тәрбиенің мақсаты ізгі, рақымшыл азаматтарды тәрбиелеу деп түсінді. Ал, "рақым" туралы пікірде олардың ойлары бір жерден шықпады. Сократтың түсінігінше, тәрбиенің мақсаты - заттардың табиғатын зерттеу емес, өз-өзінді тану, аса құлықтылықты жетілдіру. Сократтың шәкірті Платон ақыл-ой, ерік және сезімді тәрбиелеуге көп ықылас білдірді. Ол тәрбиені өкмеітің өзі ұйымдастыру керек, ұстемдік етуші топтар — философтар мен жауынгерлердің талап-тілегіне сай жұмыс істеу деп тусінді. Платонның шәкірті Аристотель, тәрбиенің мақсаты жан рақымы - ақыл-ес пен ерік-жігерді дамыту деп білді.
Я.А. Коменский тәрбиенің күшіне сенді, оның ойынша тәрбие үш мақсатқа жетуге бағытталуы қажет: өзіңді және қоршаған ортаны тану (ақыл-ой тәрбиесі) және құдайға сиыну (діни тәрбие). Дж. Локтың ойынша, тәрбиенің негізгі мақсаты (азаматты қалыптастыру).
-"өз істерін ақылмен және байыппен жүргізетін адам". Ж.Ж. Руссо қоғамдық құндылықтарды қалыптастыруға тәрбие мақсаттарының бағыт-ұстанымынан айныған емес.
Пестолоццвдың тәрбие мақсаты, адамның табиғи күш-қуаты мен қабілеттілігін дамытуға негізделуді, сонымен қатар, бұл даму жан-жақты және үйлесімді болуының биігінен көрінуі қажеттілігіне тоқталса, ал И. Гербарттың ойынша, тәрбие мақсаты, рақымды адамды қалыптастыруға, қалыптасқан қарым-қатынастарға бейімделе алатын, қоғамдағы белгіленген тәртіпті сыйлайтын, оған бой ұсынатын адамдар деген түйінге келеді. Тәрбиенің ең жоғарғы мақсатын А.Дистерверг "ақиқат, сұлулық және мейірімділікке өз ынтасымен қызмет" ету деп анықтаған И. Герцен тәрбие мақсаты - қоғамдағы әділетсіздікпен күресетін еркін ойлы, адамгершілігі мол, қайраткер, жан-жақты дамыған тұлғаны дайындау деп санады.

1.Василькова Ю.В., Василькова Т.А. педагогика: Курс лекций. М.,
1999.
2.Мудрик А.В. Социальная педагогика. М., 1999.
З.Муканова В.И. Педагогическое руководство формированием
социальной активности подростков. Алма-Ата, 1990. .
4.Ушинский К.Д. Человек как предмет воспитания опыт
педагогической антропологии. Пед. соч. В.2 т.т. Т.1. М., 1974. 122
5.Хмель Н.Д. Теоретические основы профессиональной подготовки
учителя. Алматы, 1998.

Пән: Педагогика
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі болім
Педагогика тарихындағы ой-тұжырымдардағы тәрбие мақсатының мәселесі.
2. Тәрбие және жеке түлғаны әлеуметтендіру.
З. Қоғамдық мәдениеттің тәрбие кеңістігі ретінде
қалыптасуы.
ІІІ. Қорытынды

IV. Пайдаланылған әдебиеттер

Педагогика тарихындағы ой-тұжырымдардағы тәрбие мақсатының мәселесі.
Тәрбие мақсаты төңірегіндегі пікір-талас ежелгі дәуірдің өзінде-ақ
басталған. Ежелгі ойшылдар тәрбиенің мақсаты ізгі, рақымшыл азаматтарды
тәрбиелеу деп түсінді. Ал, "рақым" туралы пікірде олардың ойлары бір
жерден шықпады. Сократтың түсінігінше, тәрбиенің мақсаты - заттардың
табиғатын зерттеу емес, өз-өзінді тану, аса құлықтылықты жетілдіру.
Сократтың шәкірті Платон ақыл-ой, ерік және сезімді тәрбиелеуге көп ықылас
білдірді. Ол тәрбиені өкмеітің өзі ұйымдастыру керек, ұстемдік етуші топтар
— философтар мен жауынгерлердің талап-тілегіне сай жұмыс істеу деп тусінді.
Платонның шәкірті Аристотель, тәрбиенің мақсаты жан рақымы - ақыл-ес пен
ерік-жігерді дамыту деп білді.
Я.А. Коменский тәрбиенің күшіне сенді, оның ойынша тәрбие үш мақсатқа
жетуге бағытталуы қажет: өзіңді және қоршаған ортаны тану (ақыл-ой
тәрбиесі) және құдайға сиыну (діни тәрбие). Дж. Локтың ойынша, тәрбиенің
негізгі мақсаты (азаматты қалыптастыру).
-"өз істерін ақылмен және байыппен жүргізетін адам". Ж.Ж. Руссо
қоғамдық құндылықтарды қалыптастыруға тәрбие мақсаттарының бағыт-
ұстанымынан айныған емес.
Пестолоццвдың тәрбие мақсаты, адамның табиғи күш-қуаты мен
қабілеттілігін дамытуға негізделуді, сонымен қатар, бұл даму жан-жақты және
үйлесімді болуының биігінен көрінуі қажеттілігіне тоқталса, ал И.
Гербарттың ойынша, тәрбие мақсаты, рақымды адамды қалыптастыруға,
қалыптасқан қарым-қатынастарға бейімделе алатын, қоғамдағы белгіленген
тәртіпті сыйлайтын, оған бой ұсынатын адамдар деген түйінге келеді.
Тәрбиенің ең жоғарғы мақсатын А.Дистерверг "ақиқат, сұлулық және
мейірімділікке өз ынтасымен қызмет" ету деп анықтаған И. Герцен тәрбие
мақсаты - қоғамдағы әділетсіздікпен күресетін еркін ойлы, адамгершілігі
мол, қайраткер, жан-жақты дамыған тұлғаны дайындау деп санады. "Біз ақыл-
ойдың дамуына таныммен қатар адамгершілік тәрбиенің міндеті анағұрлым
маңызды"- деп, К.Д. Ушинский жазды. Тәрбие мақсаты - ол педагогикалық
процесс пен, қоғамның қажеттілігіне қарай өзгеріп отырады. Тәрбие мақсаты
қоғамның әлеуметтік сұранысына қарай және оның табысты орындалуы ұстаздың
кәсіби дайындығына байланысты келеді. Ұстаздың қызметі мақсаттылығынан
басталса, ал оқушылар оқу іс-әрекетінің мақсатын нақты ұғына отырып,
тапсырманы орындайды.
Тәрбие мақсаты-бұл қоғамның бетбұрысына, қандай мұраттарына
қолжеткізуіне бағытталған. Тәрбие мақсаты — педагогиканың ең маңызды
мәселесі. Мақсат-тәрбиенің жалпы мақсаттылығынан, тәрбие жүйесінің сипзгын
айқындаушы ретінде көрінеді. Мақсат пен міндет бүтін және. Тәрбие мақсаты
жалпы және жекеленіп келеді.
Тәрбиенің мақсаты жалпы болып келгенде, яғни барлық азаматтарда
сапалы құндылықтардың, ал жекеленіп келуі, яғни жеке тұлғаның қалыптасуын
көздейді. Қазіргі заманда тәрбие жүйесіне қарай тәрбие мақсаты әр алуан
болып келеді.
Тәрбие мақсатының әр алуандығы тәрбиенің өте күрделілігін көрсетеді.
Мақсаттылыққа объективтік себептер әсер етеді. Олар. дененің физиологиялық
жетілу заңдылығы адамның психикалық дамуы, философия мен педагогикалық
ойдың жетістігі органың үнемі қоғамның мүддесіне орай өзгеріп отыруы.
Негізгі мақсатқа ұмтылу, ұстазға айқын мақсаттар белгілеп, кәсіптік іс-
әрекеттерінің нәтижелерін-оқушылардың тәрбиеге бой ұсынуынан, құлшынысына.
байқауға болады. Нақты мақсаттар туралы сөз қозғаған олардың анықтамасының
негізгілерін бөліп алу қажет.
Ең алғашқы әлеуметтік негізі әрбір индивидтің дамуы табиғаттың адамға
генетикалық тұрғыдан берген әлеует мүмкіншілігін дамытумен қатар, оның
даралығын қалыптастырумен байланысты. Тәрбиенің нысанасы тұлға болса, бірақ
өз бойларында қажетті сапаның дамуы оқушылардың өздерінің белсенд іс-
әрекеті мен оларға тәрбие субъектісі ретінде қарап педагогикалық басшылық
жасау. Ақыл-ой, адамгершілік еңбек, эстетикалық және дене тәрбиесі тұтас
педагогикальлқ жүйе шеңберінде қарастырылады
(К.Д. Хмель).
Жеке тұлғаның әлеуметтік тәжірибені игеруі саналы ұтымды іс-
әрекетіне, онда шешуші рөл білім жүйесі не эмпирикалық дәстүрлі қалыптағы
қоғамдық психология байланысты. Бұл жерде көзқарастар мен позицияларға
құнды бағыттарға, дүниетанымға қоғамдық психологи басым ықпал етеді. Тәрбие
мақсатының негізгі бөліктері философиялық категориялардың тізбегімен
сипаттау болады: мотивқажеттілік-қызығушылық мақсат.
Тәрбие және жеке тұлғаны әлеуметтендіру.
Әлеуметтік ұғым, психология, философия және педагогикалық еңбектерде
кеңінен қолданылады.
"Әлеуметтендіру" ұғымы адамды әлеуметтік қарым-қатынастар жүйесінде
әр түрлі әлеуметтік бірліктердің (топтар институт, ұйымдар) түрлеріне
интеграциялау, одақтық қауымдастыру.
Әлеуметтендіру — мәдени элементтерді түсіндіру, әлеуметтік мұраттар
мен құндылықты игеру негізінде жеке тұлға қасиеттерін қалыптастыру.
Сөз жоқ, әлеуметтендіру жүйесінің мазмұны қоғам талабымен
айқындалады, яғни оның мүшелері қоғамның маңызды салаларын білу, өндірістік
қызметке қатысу, берік үйелмен, заңды басшылыққа алатын азамат болуы қажет.
Адамдардың мінез-құлқы әлеуметтендірудің объектісі ретінде қалады. Бірақ,
адам бұл процестің ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.