Жапониядағы самурайлардың салт – дәстүрінің өзектілігі
Кіріспе
Негізгі бөлім.
1.Жапониядағы әскери дворяндар
2. Жапонияның қоғамдық.саяси дамуы
3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
салт . дәстүрі
Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі
Сілтемелер тізімі.
Қосымша материал (карта)
Негізгі бөлім.
1.Жапониядағы әскери дворяндар
2. Жапонияның қоғамдық.саяси дамуы
3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
салт . дәстүрі
Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі
Сілтемелер тізімі.
Қосымша материал (карта)
Самурай (жапония самурай-қызмет ету)- Жапониядағы ірі князьдар мен ұсақ дварияндары қамтитын феодалдық топ, Самурайдың шағын және әрдайым жиі қолданылатын мағнасы – ұсақ дворяндардың әскери феодалдық сословиесі. Самурайдың ерекше сословие ретінде бөлінуі Жапонияда Минамото феодалдардың үйі билік құрған (1192-1867) кезіне саяды. Саловейдің сословиесі өзінің нақты анықтамасын Жопонияда Токугава феодалдар үйі сегундары билеген кезде алды. Феодалдар өзара соғыстар тоқталғаннан соң Самурайдың әскери отряды негізінен шаруалар көтерілісін басуға пайдаланды. Самурай Сословиесінің ыдырауы 18 ғасырдың орта шеніненде елең алады. Самурайлар сословиесі 1872 жылы таратылады.
Басқарушы феодал класы Токугавада бірнеше топқа бөлінеді. Ерекше топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы Киото тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын алғанымен өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді олар сегундардан еңбек ақы алып отырды. Әскери дворяндық өкілдер «әскери үйге» қатысты «букэ» самурай сословиесін құрады. Самурайдың негізгі массаның сегуанның достығы, даме және хатамота құрады. Самурайладың көбінде өз жерлері болмаған. Самурай ерекше рухта тәрбиеленеді. Олардың бағыты самурай намысының ерекше кодексісен регламентацияланған.
Самурай Сословиесінің ыдырауы 18 ғасырдың орта шеніненде елең алады. Самурайлар сословиесі 1872 жылы таратылады. ХІХ ғасыр олардың өз өзіне қол жұмсау ұлттық ерекшелігі сэппуку, харакпри толық дамып қаза тапқан мырзасының соңынан өз еркімен аттану модаға айналған.
Басқарушы феодал класы Токугавада бірнеше топқа бөлінеді. Ерекше топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы Киото тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын алғанымен өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді олар сегундардан еңбек ақы алып отырды. Әскери дворяндық өкілдер «әскери үйге» қатысты «букэ» самурай сословиесін құрады. Самурайдың негізгі массаның сегуанның достығы, даме және хатамота құрады. Самурайладың көбінде өз жерлері болмаған. Самурай ерекше рухта тәрбиеленеді. Олардың бағыты самурай намысының ерекше кодексісен регламентацияланған.
Самурай Сословиесінің ыдырауы 18 ғасырдың орта шеніненде елең алады. Самурайлар сословиесі 1872 жылы таратылады. ХІХ ғасыр олардың өз өзіне қол жұмсау ұлттық ерекшелігі сэппуку, харакпри толық дамып қаза тапқан мырзасының соңынан өз еркімен аттану модаға айналған.
1. С.Ә. Тортаев «Орта ғасырлардағы шығыс елдерінің тарихы»
Алматы 2000 жыл.
2. Г.К.Көкебаева., Ж.Н.Салпынов «Қазіргі заман тарихы»
Алматы 2004 жыл.
3. Кутаков А.Н. «Очерки новейшей историй Японии» М-1965 г.
4. История стран Азии и Африки в средние века. – М., 1957г.
5. Губер .А.А. «Новая история стран Азии и Африки» М-1975 г.
6. История стран зарубежного Востока в средние века. – М.,
Восточная литература РАН, 1995г.
7. Васильев “История Востока” Москва 2001г.
8. Колесницкий “История средних веков” Москва 1986г.
9. Жуков Е.М. “История Японии” Москва 1939г.
10. Пасков С.С. “Япония в средне-вековье” Москва 1987г.
11. История Японии в середине века – Москва 1968г
Сілтемелер тізімі:
1. С.Ә. Тортаев «Орта ғасырлардағы шығыс елдерінің тарихы» Алматы 2000
2. 2. Васильев Л.С. “История Востока” Москва 2001г.Г.К.
3. Жуков Е.М. “История Японии” Москва 1939г.
4. История стран Азии и Африки в средние века. – М., 1957г.
5. Кутаков А.Н. «Очерки новейшей историй Японии» М-1965 г.
6. Пасков С.С. “Япония в средне-вековье” Москва 1987г.
7. Көкебаева., Ж.Н.Салпынов «Қазіргі заман тарихы»
Алматы 2004 жыл.
8. Колесницкий “История средних веков” Москва 1986г.
9. Губер .А.А. «Новая история стран Азии и Африки» М-1975 г.
10. История стран зарубежного Востока в средние века. – М., Восточная литература РАН, 1995г.
11. “История стран зарубежнего Востока в средние века” Москва 1986г.
12. В.М. Константинова “Документы по истории Японской деревни.” Москва 1966г.
13. Антонова К.А. “История Японии” Москва 1979г.
Алматы 2000 жыл.
2. Г.К.Көкебаева., Ж.Н.Салпынов «Қазіргі заман тарихы»
Алматы 2004 жыл.
3. Кутаков А.Н. «Очерки новейшей историй Японии» М-1965 г.
4. История стран Азии и Африки в средние века. – М., 1957г.
5. Губер .А.А. «Новая история стран Азии и Африки» М-1975 г.
6. История стран зарубежного Востока в средние века. – М.,
Восточная литература РАН, 1995г.
7. Васильев “История Востока” Москва 2001г.
8. Колесницкий “История средних веков” Москва 1986г.
9. Жуков Е.М. “История Японии” Москва 1939г.
10. Пасков С.С. “Япония в средне-вековье” Москва 1987г.
11. История Японии в середине века – Москва 1968г
Сілтемелер тізімі:
1. С.Ә. Тортаев «Орта ғасырлардағы шығыс елдерінің тарихы» Алматы 2000
2. 2. Васильев Л.С. “История Востока” Москва 2001г.Г.К.
3. Жуков Е.М. “История Японии” Москва 1939г.
4. История стран Азии и Африки в средние века. – М., 1957г.
5. Кутаков А.Н. «Очерки новейшей историй Японии» М-1965 г.
6. Пасков С.С. “Япония в средне-вековье” Москва 1987г.
7. Көкебаева., Ж.Н.Салпынов «Қазіргі заман тарихы»
Алматы 2004 жыл.
8. Колесницкий “История средних веков” Москва 1986г.
9. Губер .А.А. «Новая история стран Азии и Африки» М-1975 г.
10. История стран зарубежного Востока в средние века. – М., Восточная литература РАН, 1995г.
11. “История стран зарубежнего Востока в средние века” Москва 1986г.
12. В.М. Константинова “Документы по истории Японской деревни.” Москва 1966г.
13. Антонова К.А. “История Японии” Москва 1979г.
Мазмұны:
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ...
Негізгі бөлім.
1.Жапониядағы әскери
дворяндар ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ...
2. Жапонияның қоғамдық-саяси
дамуы ... ... ... ... ... ... ... .. ... ... ...
3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
салт –
дәстүрі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... .
Қорытынды
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ..
Пайдаланылған әдебиеттер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ..
Сілтемелер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .
... ... ...
Қосымша материал
(карта) ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .
Жоспар:
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
2.1. Жапониядағы әскери дворяндар.
2.2. Жапонияның қоғамдық-саяси дамуы.
2.3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі
және салт – дәстүрі
ІІІ. Қорытынды
ІV. Пайдаланған әдебиеттер тізімі
V. Сітемелер тізімі
Мақсаты: Жапониядағы самурайлардың салт – дәстүрінің өзектілігін ашу.
Міндеті: а) Жапониядағы әскери дворияндардың структурасымен таныстыру.
б) Жапонияның қоғамдық-саяси дамуының мәнін ашу.
в)Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
самурайлардың салт–дәстүрінің маңызын көрсету.
Түйін.
Жапониядағы әскери феодалдық қатынастар орнап, бұл орнығу үстем таптың
жеке топтары арасындағы бүлік үшін күреспен қатар жүрді. Жапониядағы
феодализімнің орнығуы құл иеленушілікті толық жойған жоқ. ХІ-ХІІ
ғасырларда Жапонияда феодалдық қатынастың жаңа түрі қалыптасты. Ірі жер
иеленушілерден қорғаныс сұраған кіші феодалдар өздерін әскери күш ретінде
ірі жер иеленушінің қызметінде тапты. Жер қатынастарындағы бұл өзгерістер
елдің саяси жағдайына да әсер етті.
Өзектілігі.
Үстемдік етуші феодалдар табы – әскери поместьелік дворяндар (буси
самурай) елдің негізгі жер қорын қолында ұстап, өзінің мемлекеттік
аппаратын құрды. Двориянның ең силы тобын гокяниндер құрды. Бұл
самурайлардың жоғары сюзерен- сегунге вассал болып келетін тобы. Олар
Минамото үйінің билікті жеңіп алуына атсалысқан самурайлардың ұрпақтары
болатын.
Зерттелу дәрежесі.
Жапонияда құлдық қоғам болған жоқ. Шығыстағы феодалдық қатынастардың
дамуындағы тағы бір ерекшелік – үстем таптың жерге жеке емес мемлекеттік
меншік орнатуы болды. Жапониядағы самурайлардың салт – дәстүрлерін,
Жапониядағы самурай этикасының кодексі және Жапониядағы феодализмнің дамуы
жайлы бірқатар ғалымдардың еңбектерінде атап өтілген. Атап айтсақ, С.Ә.
Тортаев, Л.С. Василев, М.Н. Колесницкий, А.Н. Кутаков т.б.
Курстық жұмыстың құрылымы:
Курстық жұмыс мазмұн, жоспар, кіріспе, негізгі бөлім, пайдаланған
әдебиеттер тізімі және сілтемелер тізімінен құралған.
ХҚТУ ШИ Тарих факультетінің
“Бүкіл әлем тарихы” кафедрасының
аға оқытушысы Исламбеков
Қазыбектің Тарих факультетінің
ІІ курс студенті Искакова Жазираның
орта ғасырлар тарихынан жазған
курстық жұмысына
Пікір
Мен, Искакова Жазираның орта ғасырлар тарихында ойып орын алатын
Жапониядағы самурай этикасының кодексі және самурайлардың салт – дәстүрі
туралы жазған курстық жұмысын жақсы деген баға бере аламын. Өйткені ол
барлық материалдарды пайдалана отырып жазған курстық жұмысында
самурайлардың салт – дәстүрі туралы жақсы көрсете білген. Осының өзі
айтарлықтай тарихқа үлес қосатыны сөзсіз.
Ғылыми жетекші: Исламбеков Қ.
Кіріспе.
Самурай (жапония самурай-қызмет ету)- Жапониядағы ірі князьдар мен
ұсақ дварияндары қамтитын феодалдық топ, Самурайдың шағын
және әрдайым жиі қолданылатын мағнасы – ұсақ дворяндардың әскери
феодалдық сословиесі. Самурайдың ерекше сословие ретінде бөлінуі
Жапонияда Минамото феодалдардың үйі билік құрған (1192-1867) кезіне
саяды. Саловейдің сословиесі өзінің нақты анықтамасын Жопонияда
Токугава феодалдар үйі сегундары билеген кезде алды. Феодалдар өзара
соғыстар тоқталғаннан соң Самурайдың әскери отряды негізінен шаруалар
көтерілісін басуға пайдаланды. Самурай Сословиесінің ыдырауы 18
ғасырдың орта шеніненде елең алады. Самурайлар сословиесі 1872 жылы
таратылады.
Басқарушы феодал класы Токугавада бірнеше топқа бөлінеді. Ерекше
топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы Киото
тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын алғанымен
өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді олар
сегундардан еңбек ақы алып отырды. Әскери дворяндық өкілдер әскери
үйге қатысты букэ самурай сословиесін құрады. Самурайдың негізгі
массаның сегуанның достығы, даме және хатамота құрады. Самурайладың
көбінде өз жерлері болмаған. Самурай ерекше рухта тәрбиеленеді.
Олардың бағыты самурай намысының ерекше кодексісен регламентацияланған.
Самурай Сословиесінің ыдырауы 18 ғасырдың орта шеніненде елең алады.
Самурайлар сословиесі 1872 жылы таратылады. ХІХ ғасыр олардың өз өзіне
қол жұмсау ұлттық ерекшелігі сэппуку, харакпри толық дамып қаза тапқан
мырзасының соңынан өз еркімен аттану модаға айналған. Ерлікпен із қалдыру
доктрині бойынша қимылдаған самурайлар сонымен қатар ұрпақтарын
аталарының даңқына дақ келтірмейтіндей етіп тәрбиелеп отырған. Самурайлар
құдайға сеніп, соғыстағы жолының болып болмауы солардың қолдарында деп
түсінген. Удзигами құдайы ұрпақты қолдайтын құдай ретінде жоғары
саналған.
2.1. Жапониядағы әскери дворяндар.
ІХ – Х ғасырларда жекелеген адамдарға берілген мемлекеттік жерлердің
сол адамдардың жеке меншігіне айналу процесі кең өріс алды. Ол жерлердегі
шаруалар жекелеген феодалдардың басыбайлы шаруаларына айнала бастады. VIII
ғасырдан бастап үсктем таптың ішінде үш топқа бөлінушілік байқала бастайды.
Бірінші топқа астаналық үлкен қызметтегі феодалдар кірсе, екінші топқа –
аймақтардағы (провинция) мемлекеттік аппараттта үлкен қызмет атқаратын
феодалдар кірді. Үшінші топ провинциядан ешқашан шығып көрмеген
пжергілікті, төменгі ақсүйектерден шыққан феодалдардан тұрды.
Біріншілері сонау VII ғасырда Сумэреги үйінің жеңісіне үлес қосқандар
болатын. Олардың ішіндегі ең ықпалдысы Накатоми әулеті болды. Бұл әулет
атам заманнан бері діни басшылықпен байланысты болатын, сол себепті бүкіл
елдің алдында беделі өте жоғары болатын. Бұл әулиеттің басшысы Каматари VII
ғасырдың ортасында үкіметтің саясатын жүзеге асырушы белсенді, елдегі ең
беделді адам болды. Фудзивара деп атанған оның ұрпақтары бұл бедел мен
ықпалды сақтап қалып, үкімет билігіндегі ең көрнекті қызметтерді өз
қолдарында ұстады.[1]
Астаналық ақсүйектер материалдық базасы – жер иеленудегі артықшылықтар
болды. Олар рангысы үшін берілген жерлерден табыс тауып тұрды. Сондай – ақ
олар қазынадан да маусымдық қаржы алып отырды. Бұл әскери жеңістерді ірі
жер иеліктері мен үлкен саяси қызметтті алып қалуға пайдаланып отырған топ
болды. Өткен жүз жылдықта, жай болса да, өндіргіш күштері, қалалар өсті.
Крестьян көтерілісі феодалдарды өздерінің күштерін қосуға итермеледі.
Орталық тенденцияның ңығаюына еуропалық колондатор жағынан қауып қатер
мүмкіндігін туғызды.
Феодалдық Жапонияда император күшінің өзіне қарасты жайы болды.
Класстық қоғамға көшу периодта пайда болған Жапон императорының
династиясы Микадо немесе Тенно титулын алған және де өткен
жүзжылдықта өзінің ресми жағдайын сақтап қалған синтоизм (синто-құдай
жолдары)- микадонның құдай тегі туралы сенімді қосты. Олар Аматерасу
күн құдайының жақын тектері деп есептелді. Бірақ император күші
таза номиналдық характер болды.[2]
Феодалдардың екінші тобы жергілікті әкімшілікте шоғырланды. Олар
губернаторлар мен олардың орынбасарлары көмекшілері болды. Алғаш бұл топ
бірінші топпен тығыз байланыст ыболып еді. өйткені жергілікті әкімшілікке
де сол астаналық аристократияның өкілдері тағайындалатын. Жергілікті
әкімдердің күшейіп кетпеуі үшін оларды әрбір 3 жыл сайын ауыстырып отырды.
Бірте – бірте жергілікті әкімдер өз орындарында көбірек отырып қала беретін
болды. Тіпті өз қызметтерін әкеден балаға мұра ретінде қалдыра бастады.
ХVІІ ғасырдың басында Иэясу Токугава барлық Жапониядағы дербес
елдерді басқарып тұрған князьдарды өзіне қаратты және сегунның
мұрагерлік титулын-басқармашылық бүтін титіл; тайсегун – ұлы қолбасшы -
алды.
Сол уақыттан бастап 250 жылдай Жапония Токугава сегунаты династиясымен
басқарылып отырды.[3]
Сегун елдің шексіз қолбасшысы болды. Сегун мемлекеттік
міндеттердің барлығын шығарып отырды және оған мемлекеттік жұмысты
атқару үшін императордың разышылығы керек емес. Токугава былай деді:
Төрт көлдің арасындағы жер тыныш болмаса, оған кінәлі сегундар
Үшінші сегунда құралған сегуната режимі, Имэлишу Токугава (1623-1651)
біршама феодалодық мемлекетті бір орталыққа шоғырландыру болып
қалды.
Ерекше топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы
Киото тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын
алғанымен өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді
олар сегундардан еңбек ақы алып отырды.
Әскери дворяндық өкілдер әскери үйге қатысты букэ самурай
сословиесін құрады. Самурайдың негізгі массаның сегуанның достығы, даме
және хатамота құрады. Самурайладың көбінде өз жерлері болмаған. Самурай
ерекше рухта тәрбиеленеді. Олардың бағыты самурай намысының ерекше
кодексісен регламентацияланды, - бусидо (Самурайдың соқпағы) оларға
бірнәрсемен шұғылдануға тиым салынды, тек қана әскери жұмыстармен
ғана айналысты. Самурай бұл кодексті бұзғаны үшін өзінің өмірін өлтіру
керек болды. (Харахири қылды).[4]
Токугава кезіндегі самурайдың төмен қабатты материалдық жағдайы
едәуір нашарлады. Соғыс ішкі феодал араздық себептерден тұрақты
құбылыс болып тоқтады. Князьдарға енді самурайдың достығы керек
болмай қалды. Самурайдың көбісі ронин (қаңғырма адамдар) айналып,
қайыршылық күйге түсті. Олар тез-тез емші болып қалды. Сонымен
қатар мұғалім саудагер де болып тұрды.
Сегундар, князьдар самурайлар крестьяндік эксплуатациясы арқылы
өмір сүрді. Князьдарға беретін крестьяндардың рект-салық азық-
түліктерінің мөлшері астықтың жартысының көбі болды.
Токугава сегунатының негізгі мәселесі крестьяндік феодал
эксплуатациясының сақталуы мен өнімі болып табылады. Феодалдық
жекеменшік жерден шыққан экономикалық еріксіздік формасымен
толықтырылды. Крестьян семьяларының шаруашылығы мен тұрмасына
әрқашан Токугава күшінің күрделі әкімшілік-полициялық регламинтация
жүйелерімен араласты. Токугава режимі крестьяндарды кедейлік жағдайда
аштық жағдай да ұстап, олардың қарсыласу сезімін арылту мақсатымен
әрекеттенді. Жапон тарихшысы Токугава кезіндегі крестьян жағдайлары
туралы былай деп жазды; Бұл халық қол мен аяқпен шырмалған, барлық
жағынан да шектелмеген, тек қана өмір бойы салық төлеуі керек
сияқты деген. Үкімет крестьяндарға тек қана құнарсыз тамақ жеуі
керек, мақтадан шығарылған киім киюі керек деп үкім шығарды. Одан
бөлек оларға кең ыңғайлы үй салуды, тойларда косилкамен жүруді,
кілемді ерге төсеуді, өнім болмаған жағдай да сакэ қолдануды,
сатуды (макарон, нан, ұн) тиым салды. Крестьяндар күріш жеуге
қорқатын, себебі күріш бағалы астық болып есептелді.[6]
Бұл жағдайлар Жапон крестьяндардың кедейшілікке аштыққа
апарды. Токугава периодында Жапонияда 200 ден астам қалалар мен
аудандар бар еді. Олардың негізгілері –Эдо, Осака, Киото т.б. 100
мыңнан астам адам бар тұрғын. Жапон қалалары дамыған өнеркәсіп
орталығы болып табылған. ХVII ғасырда капилистік типтің бөлек
мануфактуралары пайда боа бастаған. Жапония Такугава экономикасында
сауда ең зор роль атқарды. Ол тек қана қалаларды емес, ауылдарды да
басып алды. Өте күшті саудагерлер князьдардан күріш сатып алатын
болған.
Жапонияда ХVII ғасырдың басында ақ капиталистік тәртіп құрылған, сауда
буржуазиясы пайда болды. Токугава сегунаты Жапониядағы феодалдық
қатынас кризисының басындағы периодта, өмір сүрген. Ол ары қарай
крестьян эксплуатациясының күшеюін сипаттады. Бұл жағдай күшті класс
күресі периодында және Жапон крестьяндарының феодал ашуына және
Токугава режиміне қарсы күрес уақытында ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ...
Негізгі бөлім.
1.Жапониядағы әскери
дворяндар ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ...
2. Жапонияның қоғамдық-саяси
дамуы ... ... ... ... ... ... ... .. ... ... ...
3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
салт –
дәстүрі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... .
Қорытынды
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ..
Пайдаланылған әдебиеттер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ..
Сілтемелер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .
... ... ...
Қосымша материал
(карта) ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .
Жоспар:
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
2.1. Жапониядағы әскери дворяндар.
2.2. Жапонияның қоғамдық-саяси дамуы.
2.3. Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі
және салт – дәстүрі
ІІІ. Қорытынды
ІV. Пайдаланған әдебиеттер тізімі
V. Сітемелер тізімі
Мақсаты: Жапониядағы самурайлардың салт – дәстүрінің өзектілігін ашу.
Міндеті: а) Жапониядағы әскери дворияндардың структурасымен таныстыру.
б) Жапонияның қоғамдық-саяси дамуының мәнін ашу.
в)Жапониядағы самурайлар этикасының кодексі және
самурайлардың салт–дәстүрінің маңызын көрсету.
Түйін.
Жапониядағы әскери феодалдық қатынастар орнап, бұл орнығу үстем таптың
жеке топтары арасындағы бүлік үшін күреспен қатар жүрді. Жапониядағы
феодализімнің орнығуы құл иеленушілікті толық жойған жоқ. ХІ-ХІІ
ғасырларда Жапонияда феодалдық қатынастың жаңа түрі қалыптасты. Ірі жер
иеленушілерден қорғаныс сұраған кіші феодалдар өздерін әскери күш ретінде
ірі жер иеленушінің қызметінде тапты. Жер қатынастарындағы бұл өзгерістер
елдің саяси жағдайына да әсер етті.
Өзектілігі.
Үстемдік етуші феодалдар табы – әскери поместьелік дворяндар (буси
самурай) елдің негізгі жер қорын қолында ұстап, өзінің мемлекеттік
аппаратын құрды. Двориянның ең силы тобын гокяниндер құрды. Бұл
самурайлардың жоғары сюзерен- сегунге вассал болып келетін тобы. Олар
Минамото үйінің билікті жеңіп алуына атсалысқан самурайлардың ұрпақтары
болатын.
Зерттелу дәрежесі.
Жапонияда құлдық қоғам болған жоқ. Шығыстағы феодалдық қатынастардың
дамуындағы тағы бір ерекшелік – үстем таптың жерге жеке емес мемлекеттік
меншік орнатуы болды. Жапониядағы самурайлардың салт – дәстүрлерін,
Жапониядағы самурай этикасының кодексі және Жапониядағы феодализмнің дамуы
жайлы бірқатар ғалымдардың еңбектерінде атап өтілген. Атап айтсақ, С.Ә.
Тортаев, Л.С. Василев, М.Н. Колесницкий, А.Н. Кутаков т.б.
Курстық жұмыстың құрылымы:
Курстық жұмыс мазмұн, жоспар, кіріспе, негізгі бөлім, пайдаланған
әдебиеттер тізімі және сілтемелер тізімінен құралған.
ХҚТУ ШИ Тарих факультетінің
“Бүкіл әлем тарихы” кафедрасының
аға оқытушысы Исламбеков
Қазыбектің Тарих факультетінің
ІІ курс студенті Искакова Жазираның
орта ғасырлар тарихынан жазған
курстық жұмысына
Пікір
Мен, Искакова Жазираның орта ғасырлар тарихында ойып орын алатын
Жапониядағы самурай этикасының кодексі және самурайлардың салт – дәстүрі
туралы жазған курстық жұмысын жақсы деген баға бере аламын. Өйткені ол
барлық материалдарды пайдалана отырып жазған курстық жұмысында
самурайлардың салт – дәстүрі туралы жақсы көрсете білген. Осының өзі
айтарлықтай тарихқа үлес қосатыны сөзсіз.
Ғылыми жетекші: Исламбеков Қ.
Кіріспе.
Самурай (жапония самурай-қызмет ету)- Жапониядағы ірі князьдар мен
ұсақ дварияндары қамтитын феодалдық топ, Самурайдың шағын
және әрдайым жиі қолданылатын мағнасы – ұсақ дворяндардың әскери
феодалдық сословиесі. Самурайдың ерекше сословие ретінде бөлінуі
Жапонияда Минамото феодалдардың үйі билік құрған (1192-1867) кезіне
саяды. Саловейдің сословиесі өзінің нақты анықтамасын Жопонияда
Токугава феодалдар үйі сегундары билеген кезде алды. Феодалдар өзара
соғыстар тоқталғаннан соң Самурайдың әскери отряды негізінен шаруалар
көтерілісін басуға пайдаланды. Самурай Сословиесінің ыдырауы 18
ғасырдың орта шеніненде елең алады. Самурайлар сословиесі 1872 жылы
таратылады.
Басқарушы феодал класы Токугавада бірнеше топқа бөлінеді. Ерекше
топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы Киото
тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын алғанымен
өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді олар
сегундардан еңбек ақы алып отырды. Әскери дворяндық өкілдер әскери
үйге қатысты букэ самурай сословиесін құрады. Самурайдың негізгі
массаның сегуанның достығы, даме және хатамота құрады. Самурайладың
көбінде өз жерлері болмаған. Самурай ерекше рухта тәрбиеленеді.
Олардың бағыты самурай намысының ерекше кодексісен регламентацияланған.
Самурай Сословиесінің ыдырауы 18 ғасырдың орта шеніненде елең алады.
Самурайлар сословиесі 1872 жылы таратылады. ХІХ ғасыр олардың өз өзіне
қол жұмсау ұлттық ерекшелігі сэппуку, харакпри толық дамып қаза тапқан
мырзасының соңынан өз еркімен аттану модаға айналған. Ерлікпен із қалдыру
доктрині бойынша қимылдаған самурайлар сонымен қатар ұрпақтарын
аталарының даңқына дақ келтірмейтіндей етіп тәрбиелеп отырған. Самурайлар
құдайға сеніп, соғыстағы жолының болып болмауы солардың қолдарында деп
түсінген. Удзигами құдайы ұрпақты қолдайтын құдай ретінде жоғары
саналған.
2.1. Жапониядағы әскери дворяндар.
ІХ – Х ғасырларда жекелеген адамдарға берілген мемлекеттік жерлердің
сол адамдардың жеке меншігіне айналу процесі кең өріс алды. Ол жерлердегі
шаруалар жекелеген феодалдардың басыбайлы шаруаларына айнала бастады. VIII
ғасырдан бастап үсктем таптың ішінде үш топқа бөлінушілік байқала бастайды.
Бірінші топқа астаналық үлкен қызметтегі феодалдар кірсе, екінші топқа –
аймақтардағы (провинция) мемлекеттік аппараттта үлкен қызмет атқаратын
феодалдар кірді. Үшінші топ провинциядан ешқашан шығып көрмеген
пжергілікті, төменгі ақсүйектерден шыққан феодалдардан тұрды.
Біріншілері сонау VII ғасырда Сумэреги үйінің жеңісіне үлес қосқандар
болатын. Олардың ішіндегі ең ықпалдысы Накатоми әулеті болды. Бұл әулет
атам заманнан бері діни басшылықпен байланысты болатын, сол себепті бүкіл
елдің алдында беделі өте жоғары болатын. Бұл әулиеттің басшысы Каматари VII
ғасырдың ортасында үкіметтің саясатын жүзеге асырушы белсенді, елдегі ең
беделді адам болды. Фудзивара деп атанған оның ұрпақтары бұл бедел мен
ықпалды сақтап қалып, үкімет билігіндегі ең көрнекті қызметтерді өз
қолдарында ұстады.[1]
Астаналық ақсүйектер материалдық базасы – жер иеленудегі артықшылықтар
болды. Олар рангысы үшін берілген жерлерден табыс тауып тұрды. Сондай – ақ
олар қазынадан да маусымдық қаржы алып отырды. Бұл әскери жеңістерді ірі
жер иеліктері мен үлкен саяси қызметтті алып қалуға пайдаланып отырған топ
болды. Өткен жүз жылдықта, жай болса да, өндіргіш күштері, қалалар өсті.
Крестьян көтерілісі феодалдарды өздерінің күштерін қосуға итермеледі.
Орталық тенденцияның ңығаюына еуропалық колондатор жағынан қауып қатер
мүмкіндігін туғызды.
Феодалдық Жапонияда император күшінің өзіне қарасты жайы болды.
Класстық қоғамға көшу периодта пайда болған Жапон императорының
династиясы Микадо немесе Тенно титулын алған және де өткен
жүзжылдықта өзінің ресми жағдайын сақтап қалған синтоизм (синто-құдай
жолдары)- микадонның құдай тегі туралы сенімді қосты. Олар Аматерасу
күн құдайының жақын тектері деп есептелді. Бірақ император күші
таза номиналдық характер болды.[2]
Феодалдардың екінші тобы жергілікті әкімшілікте шоғырланды. Олар
губернаторлар мен олардың орынбасарлары көмекшілері болды. Алғаш бұл топ
бірінші топпен тығыз байланыст ыболып еді. өйткені жергілікті әкімшілікке
де сол астаналық аристократияның өкілдері тағайындалатын. Жергілікті
әкімдердің күшейіп кетпеуі үшін оларды әрбір 3 жыл сайын ауыстырып отырды.
Бірте – бірте жергілікті әкімдер өз орындарында көбірек отырып қала беретін
болды. Тіпті өз қызметтерін әкеден балаға мұра ретінде қалдыра бастады.
ХVІІ ғасырдың басында Иэясу Токугава барлық Жапониядағы дербес
елдерді басқарып тұрған князьдарды өзіне қаратты және сегунның
мұрагерлік титулын-басқармашылық бүтін титіл; тайсегун – ұлы қолбасшы -
алды.
Сол уақыттан бастап 250 жылдай Жапония Токугава сегунаты династиясымен
басқарылып отырды.[3]
Сегун елдің шексіз қолбасшысы болды. Сегун мемлекеттік
міндеттердің барлығын шығарып отырды және оған мемлекеттік жұмысты
атқару үшін императордың разышылығы керек емес. Токугава былай деді:
Төрт көлдің арасындағы жер тыныш болмаса, оған кінәлі сегундар
Үшінші сегунда құралған сегуната режимі, Имэлишу Токугава (1623-1651)
біршама феодалодық мемлекетті бір орталыққа шоғырландыру болып
қалды.
Ерекше топ-кугэсарай маңындағы ақсүйектер, император астанасы
Киото тұтастырды. Кугә формалды түрде ерекше пұрсатты жағдай орын
алғанымен өздерінің жеке меншік жерлері болмады. Император секілді
олар сегундардан еңбек ақы алып отырды.
Әскери дворяндық өкілдер әскери үйге қатысты букэ самурай
сословиесін құрады. Самурайдың негізгі массаның сегуанның достығы, даме
және хатамота құрады. Самурайладың көбінде өз жерлері болмаған. Самурай
ерекше рухта тәрбиеленеді. Олардың бағыты самурай намысының ерекше
кодексісен регламентацияланды, - бусидо (Самурайдың соқпағы) оларға
бірнәрсемен шұғылдануға тиым салынды, тек қана әскери жұмыстармен
ғана айналысты. Самурай бұл кодексті бұзғаны үшін өзінің өмірін өлтіру
керек болды. (Харахири қылды).[4]
Токугава кезіндегі самурайдың төмен қабатты материалдық жағдайы
едәуір нашарлады. Соғыс ішкі феодал араздық себептерден тұрақты
құбылыс болып тоқтады. Князьдарға енді самурайдың достығы керек
болмай қалды. Самурайдың көбісі ронин (қаңғырма адамдар) айналып,
қайыршылық күйге түсті. Олар тез-тез емші болып қалды. Сонымен
қатар мұғалім саудагер де болып тұрды.
Сегундар, князьдар самурайлар крестьяндік эксплуатациясы арқылы
өмір сүрді. Князьдарға беретін крестьяндардың рект-салық азық-
түліктерінің мөлшері астықтың жартысының көбі болды.
Токугава сегунатының негізгі мәселесі крестьяндік феодал
эксплуатациясының сақталуы мен өнімі болып табылады. Феодалдық
жекеменшік жерден шыққан экономикалық еріксіздік формасымен
толықтырылды. Крестьян семьяларының шаруашылығы мен тұрмасына
әрқашан Токугава күшінің күрделі әкімшілік-полициялық регламинтация
жүйелерімен араласты. Токугава режимі крестьяндарды кедейлік жағдайда
аштық жағдай да ұстап, олардың қарсыласу сезімін арылту мақсатымен
әрекеттенді. Жапон тарихшысы Токугава кезіндегі крестьян жағдайлары
туралы былай деп жазды; Бұл халық қол мен аяқпен шырмалған, барлық
жағынан да шектелмеген, тек қана өмір бойы салық төлеуі керек
сияқты деген. Үкімет крестьяндарға тек қана құнарсыз тамақ жеуі
керек, мақтадан шығарылған киім киюі керек деп үкім шығарды. Одан
бөлек оларға кең ыңғайлы үй салуды, тойларда косилкамен жүруді,
кілемді ерге төсеуді, өнім болмаған жағдай да сакэ қолдануды,
сатуды (макарон, нан, ұн) тиым салды. Крестьяндар күріш жеуге
қорқатын, себебі күріш бағалы астық болып есептелді.[6]
Бұл жағдайлар Жапон крестьяндардың кедейшілікке аштыққа
апарды. Токугава периодында Жапонияда 200 ден астам қалалар мен
аудандар бар еді. Олардың негізгілері –Эдо, Осака, Киото т.б. 100
мыңнан астам адам бар тұрғын. Жапон қалалары дамыған өнеркәсіп
орталығы болып табылған. ХVII ғасырда капилистік типтің бөлек
мануфактуралары пайда боа бастаған. Жапония Такугава экономикасында
сауда ең зор роль атқарды. Ол тек қана қалаларды емес, ауылдарды да
басып алды. Өте күшті саудагерлер князьдардан күріш сатып алатын
болған.
Жапонияда ХVII ғасырдың басында ақ капиталистік тәртіп құрылған, сауда
буржуазиясы пайда болды. Токугава сегунаты Жапониядағы феодалдық
қатынас кризисының басындағы периодта, өмір сүрген. Ол ары қарай
крестьян эксплуатациясының күшеюін сипаттады. Бұл жағдай күшті класс
күресі периодында және Жапон крестьяндарының феодал ашуына және
Токугава режиміне қарсы күрес уақытында ... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz