Ежелгі Русь мәдениеті

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 26 бет
Таңдаулыға:

Киевтік Русь

«Ежелгі Русь мәдениеті»

Едәуір өзгешеліктерімен ерекшеленетін ежелгі орыс рухани мәдениеті қалыптасты. Ол христиандықтың қабылдануымеен Руське енуге жол ашқан мәдениеттің славяндық пұтқа табынушылық мәдениетпен синтезделуі нәтижесінде пайда болды. Және де бұл мәдениеттің қабылдануы, халыққа түсінікті славян тіліндегі жазулар арқылы іске асты. ІХ ғ. ІІ-жартысында византиялық монарх-миссионерлер Кирилл мен Мефодий жасаған славяндық жазулар христиандықтың шығыс нұсқасы бойынша тәубе етіп құлшылық ететін славяндық мемлекеттерде: Русьте, Болгария және Сербияда дамыды. Батыстық, христиандықтың католиктік нұсқасы және Құдайға құлшылық ету тілі нығая түскен. Батыс Европа елдері және славяндық мемлекеттер Польша мен Чехияда ерте ортағасырлық әдебиеттер латын тілінде жазылды, проваславмелік славяндық мемлекеттерде шіркеулік қызмет славян тілінде болды. Осының арқасында Рус ьте христиан діні қабылданғаннан кейін (ІХ ғ ІІ жартысының өзінде христиандық елге айналған Болгариядан) мол көлемді славян тілді, ең бастысы шіркеулік еңбектер келіп түсті. Ол арқылы, бір жағынан Руське аударылған грек кітаптары негізінде ел әр түрлі мәдениетке: антикалық, таяу шығыстық, ежелгі христиандық, византиялық, славяндық христиандық араласты.

Халық арасында сауаттылық кең етек алды. Бұған берест (қайынның сыртқы қабығы) жазулары-бересттегі грамоталар сияқты көптеген табылған олжалар дәлел бола алады. Қазіргі таңда олар тоғыз қаладан табылып отыр. Олар : Новгород, Старый Русь, Смоленск, Псков, Тверь, Звенигород, Пашицк, Витебск, Мстистав және Мәскеу. Берестік грамоталардың көпшілігі Новгородта табылды.

ХІ ғасырда-ақ өзіндік орыс әдебиеті қалыптасты. Ол нақты өзінің жетістігі бойынша ежелгі орыс мәдениетінің саласы (бұтағы) болды. Оның көптеген тарихи мұралары еуропалық ортағасырдағы ең үздік әдеби шығармалар қатарынан көрінді. Бізге дейін жеткен Ежелгі Русытің өзіндік әдеби шығармаларының ең көнесі- митрополит Илорионның (ХІ ғ. ортасы) «Заң және береке туралы жыр» («Слово озаконе и блогодати») еңбегі болып табылады. ХІ ғ. Жылнамалар жанры туындады. Ежелгі орыс жылнамасының ең атақты тарихи нұсқасы «уақытша жылдар повесті» (повест времменных лет) (ХІІ ғ. басы) . Бұл шығармады Русь жерінің тарихы жалпы славяндық тарихтың контекстік берілген, өз кезегінде әлемдік тарихқа жазылды ( сол кездегі түсінік бойынша, библиялық және грек-римдік тарих саналды) . Кейінгі жүзжылдықта «уақытша жылдар повесі» көптеген жылнамалар жинағына бастапқы бөлім ретінде еңгізілді. ХІІ-ХІІІ ғ. Басында дербес княздік жерлердің пайда болуымен, оның ішінде басым бөлігі (Киев, Новгород, Черниговск, Переяславск, Владимир-Суздаль, Галицк-Волынск сияқты Смоленск, Полоцк) өзінің жеке шежіресін жүргізе бастады.

Русьте алғашқы орыс әулиелеріне арналған өзіндік әулиелер өмірі жанырындағы шығармалар ХІ ғ жатады. ХІ ғ ІІжарт-ХІІ ғ басында пайда болған князь Борис монастырының (1074ж) «Феодосийдің өмірі белгілі болды. Торы Киев-печерлік монах Нестар болып саналады, зерттеушілердің көпшілігі, оның есімін» Уқытша жылдар повестімен байланыстырды.

Өзінің коркем құндылығы бойынша, монғолдық уқытқа дейінгі Русь әдебиетінің ең керемет тарихи мұрасы - «Игорь полкі туралы жыр» (ХІІ ғ соңы) поэтикалық шығармасы болып табылады. Бұл щығарма солтүстік- Новгород князі Игорь Святославичтің (Черниговтың князьдар Ольговичтер тармағынан) 1185 жылғы половецтерге қарсы сәтсіз жорықтарына арналған. «Игорь полкі туралы жырдың» авторы (есімі әлі күнге дейін белгісіз, осы мәселе бойынша айтылған көптеген гипотез және болжамдарға қарамастан) бұл оқиғадан алшақтап орыс жерінен өткен және қазіргісін ойлай отырып, орыс князьдарын бірігіп, сыртқы қауіптілікке бетпе - бет шығуға үндейтін поэма жасады.

ХІІ ғ соңында келесі тамаша шығарма - «Данил Заточник жыры» пайда болды. Ол томенгі топтың қуғынға ұшыраған өкілінің ақсүйек князьға үндеуі формасында жазылған, «Данил Заточник жырының» ерекше белгісі афористік формуладағы толықтығы ьолып табылады.

Монғол кезеңіне дейінгі Русь әдебиетінің өзгеше эпилогы «Орыс жерінің опат болуы туралы жыр» болып есептеледі. Шамасы 1238 жылы, Батыйдың солтүстік - шығыс Руське шапқыншылығы кезінде жазылған. Бұл шығармада (аяқталмаған күйде қалып қойған) орыс жерінің сұлулығы суреттеліп, бұрынғы князьдар тұсындағы (Владимир Монамах, Юрий Долгорукий, Всеволод Большое гнездо) оның күш-қуаттылығы мадақталды, кейінгі мүшкіл халіне қарама - қарсы айтылады.

Халықтық ауызекі шығармашылығы өзінің айрықша көрінісі орыс батарларының ерлігі туралы сөз қозғайтын эпикалық өлеңдер батырлар жырында да кездеседі. Батырлар жыры бұкіл ортағасыр дәуірінде жарыққы шығып отырды, алайда батырлық жырдағы сюжеттің едәуір бөлігі (соның ішінде И. Муровец, Д. Никитич, А. Попович, Вольг, Волх Всеславич, Садька туралы батырлар жырының кезеңдері) орыс тарихының моңғолдарға дейінгі оқиғалармен байланысты. Осы сюжеттердің басым бөлігі көрсетілген орыс батырлар жырының «эпикалық уақыты» Киевтік Русьтің негізі қаланып аяқталған кезеңі, Владимир Святославич заманы болып табылады.

Русьте тас сәулетшілігі мен шірекулік кескіндеме жоғарғы деңгейге жетті. Біздің заманымызға дейін сақталып келген архитектуралық ескерткіштің ең көнесі - Киев және Новгородтағы Әулие София соборы, Черниговтағы Спасский соборы (ХІ ғ. 30-40 ж. ж салынған) болып табылады. ХІІ ғ. ІІ жартысы -ХІІІ ғ. Басында тас сәулетшілігі Владимир-Суздаль княздігінде гүлдене түсті. Мұндағы ең танымал ескерткіштер Владимирдегі Успенский және Дмитриевкий соборы, Юрыв-Полскідегі Георгиевский соборы және Нерлидегі Покров шірекуі. ХІІ ғ. Новгород архитектуралық ескерткіштерінің ішінде Юрыв монастырының Георгиевский соборы және Нередицадағы Спасск шірекуі ерекше атап айтуға болады.

ХІІІ ғасырдың ортасы - XV ғасыр аралығындағы орыс жерлері

Мәдениеті.

ХІІІ ғ. ІІ жартысы- XV ғ. Русьтің көптеген аймақтарында жергілікті шежіренің (жылнама) дамуы жалғасты. Солтүстік-шығыс Русьте Ростов, Тверь, Новгород секілді жаңа шежірелік орталықтар пайда болды. Оңтүстік-батыс Русьтегі шежіренің үздік ескерткіші ХІІІ ғ. ІІ жартысы жастатын Галицк-Волын деп аталатын шежіре саналады. Моңғол-татар шапқыншылығынан кейінгі алғашқы жылдары шежірелердің ой-өрісі тарылғандығы байқалады: олардың басым бөлігі басқа княздіктерде болып жатқан оқиғаларға қызығушылықты тоқтатты. XIV ғ. соңынан-XVғ. Басына дейінгі Ұлы Мәскеу княздігіне бірігу процестердің басталуымен жалпы орыстық сипаттағы шежірелік еңбектер пайда бола бастады, ежелгі заманнан бастап бүкіл Русь тарихын қамту міндеті енген жылнамалар заңы сипаттады.

ХІІІ ғ. ІІ жартысы - XV ғ. өмір жанрындағы шығармалардың ең көрнектісі - «Ордадағы князь Михаил Тверскийдің өлімі туралы повесті» (1319-1320ж. ж), «Александр Невский өмірі» (ХІІІ ғ. 60 ж. ортасы), оған қоса, XIVғ. соңы - XVғ. Басы талантты жазушы Епифания Премудрый жазған сергей Радоженский (Троц-Сергеев монастрының негізін қалаушы) және Стефан пермскийдің өмірбаяндары (қиыр солтүстік-шығыс Еуропа халқының арасында христиандықты уағыздаушы), кейін XV ғ. Ортасында Пахомий Серб қайта өңдеп жазды.

1380 жылғы Куликовап шайқасы әдебиетте ерекше бейнеленді. Кейін осы оқиғадан соң, орыс әскерінің Мамайды жеңген жеңісі жайлы мажақтаған «Задонщина» поэтикалық шығарма жарық көрді. «Задонщина» авторы «Игорь полкі туралы жырдың» мәтінін шығармашылық жағынан қайта өңдей отырып, пайдаланды. 200 жыл өткен соң, «Жырда» жауға қарсы шақырған секілді. Кейінірек, (XVғ. соңы) Куликовадағы жеңіс туралы айрықша көпшілікке әйгілі «Мамай қырғыны туралы аңыз» жарық көрді.

XIV-XV ғ. ғ. «сапар-шегу»- саяхатты сипаттау жанры кең етек алды. Мұндай шығармаларға тверь көпесі Афанасий Никитиннің Үндістан өмірі мен тұрмыс-тіршілігін сипаттаған «Үш теңіздің ар жағына сапар» еңбегі жатады.

Көптеген көрнекті ескерткіштер кескіндеме және архитектура саласында жасалынды. XIV-XV ғ. ғ. орыс суретшілерінің ішінде айрықша даңққа ие болған Феофан грек (XIVғ. ІІ жарт) . Ұлы Новгород, Мәскеу және төменгі Новгород храмдарын көрнекті суретімен: Андрей Рублев (1360-1430ж. ж) атақта «Троицк» иконының авторы және Владимирдегі Успенск соборын көрнекті суретімен, бірқатар Мәсекудегі шірекулер мен Троицк-Сергеев монастрын көрекм суретімен, Диониский (XIVғ. соңы-XVғ. басы) Мәскеудегі бірқатар соборларды және Солтүстік-шығыс Русьтегі монастырларды әшекейлеп безендірді. Жаңа Ресейлік Мемлекеттің құрылуының өзіндік символы XIVғ. соңы-XV ғ. басында салынған Мәскеулік Кремль архитектураның ерекше белгісі болды. Ол итальяндық шеберлердің басшылығымен, соның ішінде Дмитрий Донскойдың ақтас Кремлінің орнына шебердер ішінде Аристотель Фиоравантидің жетекшілігімен салынды. Үйлесімділік тапқан өзіне жаңа қуатты қабырғаларды (орыс митрополитінің кафедралы храмы саналды), Граовитті қырлы зал (салтанатты жиындар үшін), оған қоса Архангельск, Благовещенск соборы енді.

Осылайша, ХVІ ғ. дейінгі Русьтегі дамуы екі үлкен кезеңнен тұрады. Бірінші кезеңде, ХІІІ ғ. ортасына дейін, ел негізінен феодалдық қоғамның жалпы еуропалық даму жолы бойынша жүрді: мемлекеттік-феодалдық формадан сеньориалдыққа, біріккен мемлекетпен саяси бытыраңқылыққа ХІІІ ғ. ортасынан ең басты сыртқы факторлар әсерімен әлеуметтік өзгеріс (алға басу) басталды. Ол феодализмнің мүлде басқа айрықша түрінің орнауына әкелді. Оның маңызды белгілері нақты XVІ ғ. қалыптасып бітті, олар туралы кейініректе айтылады.

Тақырыбы; XVІ ғ Ресей

Орыс мәдениеті.

XVІ ғ Орыс мәдениеті, дегенмен Батыс және Шығыстың жат шетінен алып пайдаланбай, негізінен өткен кезеңдегі салт-дәстүрін дамытты. Кеңестік тарихнама Еуропа тарихындағы Қайта өрлеу және Реформация сияқты аса күрделі құбылыстаржан орыстардың үйлестілігін (ұқсастық) іздеп, біраз іс атқарды. Алайда, мұндай ізденістің алғышарттарының астарында тұрған, мәдени артта қалушылық белгісі ретінде аталған феномендердің жоқтығын ерікті не еріксіз түрде дәлелдеп түсіндіру-күмәнді. Орыстың ортағасырлық мәдениеті өзінің қалыптасу ерекшелік күшімен еуропалық мәдениеттің жай ғана қарапайым аймақтық нұсқасы болған жоқ. Бұл православмелікке негізделген басқа мәдениет болды. Иә, Ресейде Қайта өрлеу де, Реформацияда болған жоқ, тек олардың жеке элементтері ғана орыс мәдениетіне енді. Алайда, Реформацчя тіпті христиандықты жоққа шығаруға емес, тек оның католиктік нұсқасын жоққа шығаруға бағытталды. Соның ішінде тіпті Қайта өрлеуде дәл католизмнің қағида-ережелерінен алшақ мәдениетпен байланысты болды.

XVІ ғ орыс мәдениеті көбінесе дәстүрлер жанрлар шеңберінде дамыды. XVІ ғ Іжарт. ортасында, орыс тарихын ежелгі кезеңдерден баяндайтын біршама ірі жылнамалық жинақтар жарық көрді - Никоновский және Воскресенский жылнамалары, Беттік жинақтар, Степендік кітап. XVІ ғ басында орыс «Хронографы» пайда болды. Онда орыс тарихы жөнінде мәліметтер еңгізілген әлемдік тарих жинағы болды. XVІ ғ ортасында митрополит Макарий ортасымен кітаптардың әр түрлі жанрындағы «Ұлы Четьи-Миней» жинағын жарыққа шығарды. Бұл жинақ белгілі айларда, әулиелерді еске алу күндері оқу үшін арналды. Осы кезде Сильвестрдің қатысуымен «Домострой» атты үйді басқару және үй шаруашылығы жөніндегі кеңестер мен тұрмыстық ережелер жинағы дайындалды.

XVІ ғ ресейлік публицистика туында, Мәселен, Федор Карпов және Иван Пересветов сияқты ойшылдардың еңбектерінде, діни көзқарастың қатаң қағида-ережелерінен босатылған, рационализмнің алғашқы жасқаншақ белгілері байқалады, Көрнекті публицистер Максим Грек, Ермолай Еразм, сонымен қатар 1564 ж. өзінің Литваға қашуынан кейін, ІV Иванмен қақпайлы хат алмасқан князь Андрей Курбский де енді. Патша өз дәуіріндегі ең ерекше шүбәсіз, дарынды жазушылардың бірі болды. Ол Курбскийге өзінің жазбаша хатында патшаның қол астындағы барлығы дерлік іс жүзінде оның басыбайлы құлдары рөлінде болатын деспоттық монария қажеттілігін дәлелдейді. Курбский патша қол астындағылардың құқығымен санасу қажет деп санап, раданың таңдалған рухани ерекшелігімен мемлекетті орталықтандыруды жақтады. (Шынында Курбский өз тәжірибесінде өзінің қол астындағы қатаңдық танытты. Осы әрекетімен кейін Речь Поспалита одан қарсы қылмыстық іс қозғады) .

XVІ ғ. орыс жерлерінде кітап басып шығару басталды. Алғашқы орыс кітабы 1517 ж. Прагада туып өскен Полоцк Франциск Скоринмен басып шығарылды. Ресейде кітаптың басылуы XVІ ғ ортасына жатады. 1564 хатшы Иван Федоров Петр Мстиславецпен бірге «Апостол» атты алғашқы басылған кітабын жариялады. Бірақ, көп кешікпей, олар діннен азғырды, күпір деген айып тағылған соң, Литваға қашуға мәжбүр болды. 1574 ж. Львовте Федоров алғашқы орыс әліппесін жарыққа шығарды. Дегенмен, XVІІІ ғ шейін Ресейде қолжазба кітаптар басымдау болды.

Архитектурада ұлттық мотивтер айқын байқалды. Олар ағаштан жасалған архитектурадан тас құрылысына көшкен XVІ ғ таралған шатыр тәрізді стильмен байланысты. Сәулет өнерінің үздік туындылары Каломенский селосындағы (1532ж) Вознесения шіркеуі және Рвадағы Покорва храмы (Василий Блаженный соборы) болды, бұлар Мәскеудегі Қызыл алаңда архитекторлар Бармо, Постникпен Қазанның алынуы құрметіне (1561ж) салынды.

XVІ ғ қарқынды түрде әскери бекіністер тұрғызылды. Мәскеулік Кремльге Қытай қаласының қабырғалары жалғаса салынды және Төменгі Новгородта, Тулада, Калоленада, Зарайскі және басқа қалаларда кремльдер салынды. Көрнекті сәулетші Федор Конь Смоленскіде мықты кремль салды, Мәкеуде Ақ қала бекінісін тұрғызды. 90 жылдары Мәскеуде мәселен, Содовый будақ (дөңгелек) бойынша сәйкес келетін, жер (топырақ) дуалындағы ағаш қабырғалардан құралған соңғы бекіністің төтінші бойы салынды. Оңтүстік шекараларды Қырым шапқыншылығынан қорғау ұшін, XVІ ғ ортасында Тула және Рязань арқылы өтетін Засечная бекінісі тұрғызылды.

Ортағасырлық орыс қоғамының эволюциясына қысқаша қорытынды жасайық. Ерте ортағасырда, Шығыс славяндарда мемлекеттік феодалдық формадан сеньориалдыққа, біріккен мемлекеттің саяси бытыраңқылыққа көшуге, пұтқа табынушылықтан христиандықты қабылдауға өтудің, жалпы дамудың еуропалық типіндегі сиптаы байқалды. Русьтің аймақтық ерекшелігі - сеньориалдық (вотчиналық) меншіктің біршама дамуы бәсеңсіді және мемлекеттік дін ретінде христиандықтың шығыстық (византиялық) нұсқасы бекітілді. ХІІ ғ. басқа еуропалық елдермен бірге Русь саяси бытыраңқылық дәуіріне өтті.

ХІІ ғ. ортасы - XVІ ғ бастапқыда айрықша дамуы және Руське моңғол-татар езгісінің күшті әсерінен, классикалық батысеуропалыққа қарағанда, қоғамдық дамуға азырақ мүмкіндік туғызатын феодализмнің басқа түріне өтті. Ресейдегі феодализм түрінің ерекше белгілері самодержавие, басыбайлы құқық және қоғамдық қатынастағы мемлекет рөлі шамадан тыс ұлғайды. Ресейлік феодализмді шартты түрде аеуропалық және шығыстығ арасындағы аралық ретінде атауға болады. (егер, әрине, «феодализм» термині шығыс қоғамында іске асырылса) .

Жаңа заман қайнар көзі (XVІІ ғ) .

Жаңа заман қарсаңындағы Ресейлік ой және мәдениет.

Бөлшектенгенге дейін мемлекет, 1453 ж. Константинопольдің құлауынан кейін, оған жүктелген православиелік діншілдік нанымды таза түрде сақтаудың қасиетті міндетті ісі туралы оймен өмір сүрді. «Қасиетті Русь», «Мәскеу - үшінші Рим»- бұл көпірмелі (демагогикалық) ұран емес, өткен жүхжылдықта жұртшылықпен негізі қаланған самодержавиелік үкіметтер және Русьтік православиелік шірекудің шынайы дүниені танып білу жөніндегі түсінік.

Рухани және ақсүйек билігінің ағылып келіп қосылуындағы негізгі сенім, жерде Жаратушының патшалығы құрылуы, қалған бүкіл әлемге ақиқат жарығын жеткізетін Ресей туралы ой- мұның барлығы жалпы халық және бүтін елдің еншісіне тиген қиыншылық пен ауыртпалықты көз алдына келтірген көптеген ойшылдарды рухтандырды. Шірекудің бөлшектнеуі және оның самодержавие билігіне бағына бастауы бұл жалған қиялдың қирауына әкелді. Идеологиялық дағдарыстан шығуды іздеу үш бағыт бойынша жүргізілді.

Ескі дәстүрлік жерде Жаратушының Патшалығын іздеу жолындағы бұрынғы дәстүрін жалғастырды, іріткі салушылардың пікірінше, олар қауіп төнген жағдайдан жасырынды деп санайды. Басқаша айтқанда, ескі дәстүрлер күнделікті өмір және Ресейге қарсы естен танарлық идеяларға қарсы күресті. Олардың қалаған мұраты жарқын әлемдік дін тәртібінің күшін құру болды. Бұл идеологиялық тұйыққа сыртқы дүние ықпалынан қоршалған халықтың біршама шағын бөлігі ұмтылды.

Канондық (қағида) православиелік дін ілімі, Қасиетті Русь туралы арманды, мұрат ретінде сақтай отырып, мемлекеттік өмірдің құлдырауын өлім қауіп-қатері деп санамады. Ол ақсүйек билігімен тартыста шіркеудің жеңілгендігін мойындады. Дін ілімі өзіне жақынырақсюжетті өңдеумен айналысты, соның ішінде күшпен мойындата отырып, индивидуализмді жеңіп және собордың туын көтерген әулие әкейлердің және т. б адамдардың ойын дәлелдеу ұшін мүмкін ізденістермен айналысты. Бұл жолдың теориялық және проктикалық қиындықтарынан бұл жолмен тек азғана кейбірулер ілесті.

Екішіден, ең белсенді идеялық тасқын секуляризациялық ой болды. Кейінірек, XVІІІ ғ, ол, өз кезегінде, бірнеше бағыттарға бөлінді, бірақ, XVІІ ғ ол тек алғашқы жасқаншақтық қадамын бастайды. Қасиетті Русь туралы арманның орнына бірте-бірте Ұлы Ресей идеясы пісіп жетілді, ал әдебиеттерде және кескіндемелерде жекелік бастамалар пайда болды. Суретшілер (әйтседе, әр кезеңде сәтті емес), канон көзінен зытылып шығып, нақты адамдардың тағдыры жайлы сыр ашуға ұмтылады.

Симсон Полоцкий (әлемге Самуил Еельянович Петровский-Ситнианович) бірінші болып орыс әдебиетіне поэзия және драмматургия жанрын еігізді. Алайда, тұрмыстық әңгімелер, әшкерелеуші және сатиралық (сықақ) шығармалар әдуір дами түсті. Соның ішінде өткір ой-пікірталасын тудыратын «Жития протоп Аввакума, им самим написанное», «Повесть о Ериме Ершовиче», «Повесть о Горе-Злосчастим», «Повесть о Шилиякином суде», «Каллезиянская челобитная» және т. б баса айтуға болады. Қиял кейіпкерлердің жанды сөйлеуі бұл шығармаларды өткен замандағы әдебиеттерден ерекшелендіре түсті. Алайда, ондағы жаңа формада патриархалдық мазмұн байқалды.

Орыс философы В. В. Зеньковский айтқандай ресейлік ой-пікір барлық үш бағыты өзінің бастапқы ерекшелігн сақтады: адамға, оның тағдырына, әлеуметтік проблематикасына және әсіресе тарихи философияға, өнегелі бастама, рухани мақсаттың басым болуына жоғары назар аударды.

Белгілі өзгерістер сәулетшілікте орын алды. Мұнда обмирщинияға тенденция белгілі болды. Ғибадат құрылыстарында әр түрлі әшекейлер кеңінен қолданылып, олар азаматтылыққа жақындай түсті. Жаңа материалдар (изрзецтер және фигуралы кірпіштер) жаңа стильдердің пайда болуына мүмкіндік берді.

Шатырлы храмдар ең ұнамды формалардың бірі ретінде қалды, алайда көп кешікпей, қиратылған канон секілді тыйым салынды. Ғасыр соңында сәнді және пропорционалды жасауды тудырған мәскеулік және нарышкиндік барокко пайда болды. Бұл стильдің айрықша жарқын үлгісі Филядағы Покрова шіркеуі. Ағаш сәулет өнерінің жоғарғы сатысы Коломенск патша сарайының жарасымдылығы болып табылады. Оған қоса Бұрынға дәстүрдің мұрасы адамзаттың жоғарғы шіркеулік және монастырлық сәулетшілікте басым болды.

Шіркеудің бөлшектенуі икон жазудың дамуына әсер етті. Жаңа ғаым басында осы кезеңнің үздік суретшісі Симон Ушаков тұрды. Ол дәстүрлі икон жазуға, ең алдымен оның көркемдік, эстетикалық жағын ашып көрсетіп, икондарды белгілеп, өзінің көзқарасын еңгізді. Оның ең танымал икондары «Спас Нерукотворный» және «Насажления» древо государство российского». Оларда Христостың бейнесін адам- айналу жолы, тарихи материалдың қоса еңгізудің өзіндік тенденцичсы байқалды. Мұндай тенденцияның дамуы - ақсүйек кескіндемесінің пайда болуына әкеледі, ең бастысы икон жазудағы ерекше көркемділікті толықтыратын парсун-суреттердің пайда болуына мүмкіндік туғызды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.