Әлеуметтік экология пәні баса ғылымдармен байланысы

Экологиялық түсініктің шығу тегі тарихта ежелгі адамдар өмірінің белгілі адамзаттың пайда болуымен қатар, олардың қоршаған ортамен қарым-қатынасы, табиғатты білуге, оны қоршауға, сақтауға үйретті. Адамдардың алғашқы, олардың сол ұйымға қатынасы қоршаған орта түсінгін молайта түсті. Себебі, адамзат өмірі табиғатпен байланысты. Мысалы, алғашқы қоғамда адамдар өмір сүру үшін аң аулаған, жеміс-жидек жинаған болса, олардың бәрі үшін қоршаған орта туралы аңдар жеміс-жидек туралы мәлімет береді. Жарты миллион жыл бұрын пайда болған адамзат ата-бабалары осы мәліметті жинау арқылы ойына сіңіріп отырған. Адамзат бірте-бірте табиғи материалдар мен оларды пайдалану тұралы мәліметтерді жинады. Алғашқы қауымдық құрылыстағы адамдар, жұмыс құралдары, олардың қоршаған орта түсініктері жеткілікті болғаны туралы хабар береді. 150 мың жыл бұрын олар от жағуды үйренді, үй құруды, табиғатты қолайсыз жағдайдан және өз жауынан сақтануды білген. Б.З.Д. 8 мыңыншы жылы Азия жер өңдеуді және шаруашылық өнімдерін өсіре білген. Ал орталық Еуропада аграрлық төңкеріліс б.з.д. 6-2 мың жыл болған. Осы төңкеріліс арқасында көптеген адамдар отырықшы өмірге өтті. Мұның бәрі адамзаттың табиғатты бақылауы, климат өзгеруін айта білуінің арқасында болды. Табиғатты білу процесін тәртіпке келтіру бірінші рет Егіпет, Қытай сияқты елдерде түсіндіру мен басталды. Мәліметтер көбейуі арқасында ежелгі билік өкілдері халықты оңай басқарып тұрған. Олар табиғат өзгерістері жайлы алдын ала айта білген. Бұл уақыттағы білім утилитарлық бағытта болды, шоғырландыру, қалаларда қысыл таяң көшелерді көбейту керектіп жайлы айтты.
Экологиялық бағытта XIX ғасырда неміс энциклопедисті, географ, саяхатшы Александр Фридрих Вильгельм Гумболып (1769-1859 ж.ж.) әрі қарай дамытты. Ол солтүстік жарты шарды зерттеп, климатын үйреніп, изотермиялық қарта жаратты. Климат пен өсімдіктердің байланысын байқап, осылар негізінде ботаникалық географиялық аймақтарга бөлді.