1950 жылдардағы Азиядағы дағдарыс

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 35 бет
Таңдаулыға:

СОДЕРЖАНИЕ

1. 1950 жылдардағы Азиядағы дағдарыс1

1. 1 1950 - 1953 жылғы Корея соғысының алғышарттары1

1. 2 Корея жарты аралы - бейбітшілік пен соғыс арасында8

2. 1950 -1953 жылдардағы Корея соғысы19

2. 1. Корея мәселесін әскери жолмен шешу әрекеті19

1. 1950 жылдардағы Азиядағы дағдарыс

1. 1 1950 - 1953 жылғы Корея соғысының алғышарттары

Кореяның қазіргі кезде екі бөлек мемлекет болып өмір сүріп келе жатқаны, екінші дүниежүзілік соғыстан кейін пайда болды. КХДР үкіметі мен Корей Республикасының үкіметтері де Корей жарты түбегіндегі жалғыз заңды үкіметке айналғысы келді. Халықаралық келісөздер арқылы елді бейбіт біріктіру мүмкін болмағаннан кейін, ары қарай не істеу керек деген мәселелер туды. Ал Корей жарты түбегінен кеңестік және американдық армиялардың әкетілуі, екі жақ үшін де мәселені түпкілікті шешуге итермеледі.

БҰҰ - ның көмегімен құрылған Оңтүстік Корей үкіметі өзін Корей түбегіндегі заңды үкімет деп бар әлемге жар салды. Бұдан көргеніміздей БҰҰ Оңтүстіктің Солтүстікке билік жүргізе алатынын заңды түрде мақұлдағанын көруге болады. Өйткені 1948 жылдың 12 қыркүйегінде БҰҰ шешіміне сәйкес, Оңтүстік Корея Республикасы Корей жарты түбегі мен оған тиісті аудандардың заңды үкіметі деп танылды. Осы шешімге сәйкес Солтүстікті “коммунистік тап” заңсыз басып алған, сондықтан да Оңтүстік Кореядағы билік басындағылар Солтүстік Кореяны олардан азат ету керек деген пікірге келіп тоқталды. Оңтүстік Корея премъер - министрі Ли Сын Ман Солтүстіктегі территорияны тез арада қосып алу жөнінде талай рет мәлімдемелер жасады. “Территорияларды қосып алу бейбіт жолмен емес, Солтүстікке жасалатын шабуыл арқылы болу керек” - деді Ли Сын Ман. Осыны желеу етіп Оңтүстік Корейлік үкімет Солтүстік барлық келіссөздерден бас тартып, тек қана АҚШ - тың арағайындығы нәтижесінде ғана бас қосуға болады деген сенімде болды. Оңтүстік Корея сондай - ақ БҰҰ - ның бақылауымен бүкіл Кореяда сайлау ұйымдастырмақ болды. Сондай - ақ, сол кезде Оңтүстік Кореяның ішкі жағдайы да нашарлап кетті. Айта кететін болсақ, елде Ли Сын Манның билігіне қарсы бас көтерулер, оның ішінде армияда да партизандық көтерілістер болып тұрды. Оңтүстік Кореядағы билік басындағылардың бір бөлігі де Ли Сын Манның жүргізіп отырған саясатына наразы болды. 1950 жылдың мамырында болған Оңтүстік Кореяның Ұлттық жиналысында Ли Сын Ман мен оның жақтастары 44 орыннан айырылып, “тәуелсіз” кандидаттар 210 орынның 128- ін алды. Осының өзі көрсеткендей, Оңтүстік Кореядағы Ли Сын Ман билігі қаншалықты тұрақсыз екені сол кезде - ақ көрінді. Сонымен қатар, Оңтүстік Кореяның жаңа сайланған Ұлттық жиналысы Солтүстік Кореямен келіссөздер жүргізіп, бейбіт бірігу жолдарын табу керек деген пікірде болды. Бірақта Оңтүстік Корея басшысы Ли Сын Ман бұған өте қарсы болды. Өйткені ол бұдан ертеректе - ақ Солтүстікпен бірігудің әскери жолын таңдап, сол жолдан тайғысы келген жоқ еді. Өйткені оны бұған АҚШ итермелеп, жан - жағынан дем беріп отырды. Осы саясатқа байланысты Ли Сын Ман Оңтүстік Кореяда коммунистерді репрессиялап, қудалауды күшейтті. Сонымен қатар, Оңтүстік Кореяда коммунистерді елде заңсыз тұлғалар ретінде санайтын, Ұлттық қауіпсіздік туралы заң шығарылды.

Антикоммунизм бағыты Ли Сын Манның саясатының басты бөлігі болып жарияланды. Сонымен қатар Оңтүстік Корея жеріндегі партизандармен күресті Ли Сын Ман асқан жанкештілікпен жүргізді. Елдің әскери қуаттылығы арта түсті. АҚШ Оңтүстік Корея армиясына техника мен қару жарақты үсті - үстіне үйіп төкті. Сонымен қатар АҚШ экономикалық жағына да, Оңтүстікке көмегін аямады.

Бірақ та, АҚШ әлемде атомдық қару иелігі жөнінен монополиядан айырылуы және Қытай Халық Републикасы құрылғаннан кейін, Сеулмен ашықтан - ашық әскери одақ құрудан алшақтана бастады. 1950 жылдың 12 қаңтарында АҚШ - тың сол кездегі мемлекеттік хатшысы Д. Ачесон, “АҚШ - тың қорғаныс міндеттемелері тек Жапонияға дейін тарайды, ” - дегенді айтты. Бұдан біз көретініміздей АҚШ, Оңтүстік Корея мен Тайваньды өз қорғаныс бағдарламасынан қалыс қалтырғанын байқаймыз. АҚШ-тың мемлекеттік хатшысының бұл сөзі, Оңтүстік Кореяның одан әрі әскери қуаттылығын арттыруға мұрындық болды. Сонымен қатар Оңтүстік Корея аймағында антикоммунистік елдердің қорғаныс ұйымын құруға талаптанды. Оның негізінде НАТО ұйымы алынды. Бірақ та АҚШ халықаралық жағдайдың өзгеруіне байланысты, Сеулдің антикоммунистік елдердің қорғаныс ұйымын құруына қарсы шықты. АҚШ - тың кейбір саяси тұлғалары Оңтүстік Кореяның бұл қадамын АҚШ - қа жасалған тікелей бейбастақтық ретінде қарады.

Ал енді КХДР - ға келетін болсақ, Пхеньян өзін Корей жарты түбегіндегі халық заңды үкімет, халық сайлаған үкімет ретінде әлемге жариялағанын жоғарыда айтып кеттік. КХДР жақ Сеулді біріккен Кореяның астанасы деп жариялап, Пхеньянды “революциялық Корея астанасы” деп таныды. Солтүстік Кореялық үкіметін социалистік елдер “заңды” деп таныды. Ал КСРО болса, Солтүстік Кореямен 1948 жылы 12 қазанында - ақ дипломатиялық қарым - қатынас орнатқан еді. 1950 жылдың басына дейін әлемнің барлық социалистік елдері КХДР - мен дипломатиялық қарым - қатынас орнатты. КХДР социалистік елдермен дипломатиялық қарым - қатынас орнатқанын желеу етіп, өзін заңды түрде оңтүстікті азат ету мәселесін талқылау жолдарын іздестіре бастады. Сонымен қатар КХДР - дың Жоғарғы жиналысы КСРО мен АҚШ - қа жіберген ашық хаттарында, Кореядан әкетілгелі жатқан шетелдік әскерлерден кейін де, біртұтас Корея жерінде тыныштық орнатамыз делінді.

Бірақта Корея жарты түбегіндегі жағдай қиындай түсті. 38-параллель маңында әскери қатығыс бірінен кеін бірі орын алып, аяғы үлкен соғысқа алып келгенін біз білеміз. Бұл жағдайдың соғысқа ұласуы кездейсоқтық емес, әдейілеп жасалған жайт екені қазір көруге болады.

КХДР - дың сол кездегі мәліметтері бойынша, 1949 жылдың қаңтары мен сәуірі аралығында Оңтүсті Корея жақ 38 параллельді 1274 рет бұзған. Ал Оңтүстік Кореяның әскери кемелері Солтүстік жақта орналасқан аудандарды 42 рет атқылаған, ал әскери әуе күштері 71 рет Солтүстік Корея жақтың нысаналарын атқылаған. Сонымен қатар 38 параллельге жақын орналасқан Окгдис, Кэсон және Янын аудандарын соғыс басталмай жатып - ақ, басып алу әрекеттерін Оңтүстік Корея жасады. Бұл жағдайлардың барлығын Оңтүстік Корея әскері, американдық әскери кеңесшілердің рұқсатымен жасады. Өйткені олардың басты мақсаты КХДР - ды ашық соғысқа итермелеу еді. Бірақ - та 1949 жылдың жазына белгіленген шабуылда Оңтүстік жақтың шегінуіне тура келді. Мұның басты себептері:

- Соғысқа жеткілікті мөлшерде дайындықтың болмауы;

- Ішкі тылдың тұрақсыздығы;

- Оңтүстік Кореядағы халық демонстрациялары;

- Солтүстік Кореяның бірінші болып соғыс ашуын тосу.

Оңтүстік Кореядағы партизандық қозғалыстың біршама өсуі мен үкімет әскерлері мен қарулы қақтығыстардың жилеуі және тағы басқа жағдайлар.

Осының нәтижесінде Оңтүстік Кореяға тиесілі Чечжудо аралында халық комунистері құрылып, алғашқы азат етілген аудан болды.

Жоғарыда айтып кеткеніміздей, жер шарында қақтығыстарға бейім аймақтар кездеседі. Корея жарты түбегі, негізінен таулы және орманды жарты арал. Солтүстігінде Корея жарты түбегі - Қытайдың Манчжуриясымен және Ресеймен шектеседі. Оңтүстікте Корей жарты түбегі - Жапониямен су арқылы шектеседі. Корейліктер өз елін “Таңғы тыныштық елі” деп атайды. Бірақ та бұл атаудың қаншалықты Кореяға сай еместігін біршама жағдайлардан көруге болады. Корея жарты түбегінің стратегиялық жағынан орналасқан жері, оның бай табиғи байлықтары көрші елдердің мазасын алды, қызығушылығын арттырды. Бұл жайт, біздің дәуіріміздің екінші жүзжылдығынан басталады. Негізінен қуатты Қытай мәдениеті Корея арқылы Жапонияға жетті. Сонымен қатар, корейліктер шашыраңқы және әлсіз ел болғандықтан, оның көршілері бұл жағдайды өз пайдаларына шешіп, кеңінен пайдаланған. Бірақ та шет ел басқыншыларымен күресте Корея халқы шыңдалып, өздерін біртұтас халық ретінде сезініп, өз мәдениеті мен әдет - ғұрыптарын мақтан ететін елге айналды. Жаңа тарихта Кореяға қарсы ол елге бақылау жүргізу үшін үш соғыс болды. Олар: бірінші, 1894 - 1895 жылдар аралығында болған жапон - қытай соғысы. Бұл соғыс жапондықтардың жеңілісімен аяқталды. ХІХ ғасырдың аяғында Кореяны өзіне бағындырмақ болған мемлекеттердің қатарына Ресей де қосылды. Сондықтан да, екінші соғыс 1905 жылы болған орыс - жапон соғысы. Бұл соғыста да жапондықтар жеңіске жетті де, Кореяға соңғы 40 жыл ішінде өз билігін жүргізіп келді. Бірақ та жапондықтардың езгісіне қарамастан, корея халқы оларға қарыс қуатты, ұлттық, азаттық үшін қозғалыс ұйымдастырды. Бұл жоғарыда айтылған екі соғыс та, әсіресе орыс - жапон соғысы халықаралық жағдайға өз әсерін тигізді. Бұл соғыс негізінде 1950 - 1953 жылдардағы Корей соғысының басталуына, белгілі дәрежеде әсер етті. Өйткені Ресей қайтсе де Кореяны өз бақылауында ұстағысы келді. Ресей бұл арманына Кореяны екінші дүниежүзілік соғыста Жапониядан азат еткенде жете алды. Сонымен қатар, біртұтас Кореяны, Солтүстік және Оңтүстік Кореяға бөлінуіне басты себепкерлердің қатарында болды. 1943 жылы Каирде болып өткен одақтастар конференциясында АҚШ, Қытай, КСРО және Ұлыбритания біртұтас және тәуелсіз Корей мемлекетін құруға сөз байласты. Бірақ та Корея мемлекеті біраз уақыт одақтастар бақылауында болуы керек болды. Өйткені одақтастар корейлердің өз мемлекетін басқару мүмкіндігіне сене қоймады. 1945 жылдың 8 тамызында КСРО Жапониямен соғысқа кіріскеннен кейін Корея жарты түбегінде өз саясатын жүргізгісі келген бұрынғы бір мемлекет пайда болды. Ол КСРО еді. Жапонияның сөзсіз тізе бүгуінен кейін Корей жерінде жапондықтардың үлкен армиясы қалып қойды. Осы жылы 12 тамызда кеңес әскерлері Корея жарты түбегіне Солтүстіктен басып кірді. Ал американдықтар болса, Корея жарты түбегіне тек үш аптадан кейін ғана келіп жетті. Осы уақыт ішінде корейлік коммунистер мен ұлтшылдар бірге жұмыс істей жүріп және де оларға болашақта елдің тәуелсіздігін алып береміз деп КСРО жағы өздеріне бағынышты Кореяда біртұтас өкімет құра алды. Негізінен Кеңес әскерлері Кореяға жапондық армияны талқандаймыз деген желеумен ғана келген еді. 1945 жылдың 6 қыркүйегінде Корея Халық Республикасы құрылғаны туралы әлемге жар салды. Сонымен қатар, Корея жарты түбегінің оңтүстігінде орналасқан американдық әскер 8- қыркүйек күні уақытша Корея өкіметін құрды. Осылайша, біртұтас Корея Оңтүстік және Солтүстік Кореяға бөлінді. Уақытша Корея үкіметін АҚШ, Гоминдань қолдады. Негізінен Кореяның екіге бөлінуі атап айтқанда, 38-параллельдің солтүстігі кеңес әскерінің бақылауында болса, оңтүстігі америка әскерінің бақылауында болуы уақытша деп танылған. Ал шындап келгенде, екі Кореяның халқы да өздерінің тағдырын шеше алатын жағдайға жете алмады. Жарты ғасырдан астам уақыт өтсе де, Корея екі жаққа бөлінген мемлекет қатарында.

Корея да Германия сияқты екіге бөлініп, екі үлкен мемлекеттің бақылауында болды. Уақытша әскери шекаралар, мемлекеттік шекараға айналды. Бұл екі елде де КСРО қуатты Коммунистік үкімет құра алды. Кореяның өз бөлігінде американдықтар да өздеріне бағынышты үкімет құрды. Осылайша, КСРО мен АҚШ өздері бақылау жүргізетін территорияларында кеңестік және батыстық аймақ құрып алып, содан кейін ғана елді өздерінің шарты бойынша біріктіргісі келді. Бірақ та корейліктер, әсіресе оңтүстік жақ негізінен елдің көп халқы бар бөлігі бұл жағдайға көнгісі келмеді.

Енді Корей соғысының алғашартына әсер еткен корейлік оңтүстік бөлігінің саясаткерлері арасында Ли Сын Ман оңшыл консерватор болды. Он нағыз антикоммунист және ұлтшыл адам болды. Оның бар мақсаты - Тәуелсіз Корея мемлекетін құру болды. Ешкіммен келіспейтін және қатыгез адам ретінде ол өз өмірінің көп бөлігін, атап айтқанда 1912 жыл мен 1945 жылдар аралығында АҚШ та өмір сүрді. Ол жақта жүріп Ли Сын Ман Корея тәуелсіздігі үшін күресті. Жапондықтар талқандалғаннан кейін өз елін тез арада орыстардан да, американдықтардан да тазартып, одан кейін солтүстік корейлік коммунистерді талқандағысы келді. Оның ойынша, американдықтар мен орыстар Корея болашағы туралы бір- бірімен келісіп қойғандай көрінді. Бірақта бәрі де оның ойындағыдай болмады. Американдықтар Ли Сын Манның экстремизмдігі қолданылса да, онсыз өз саясаттарын жүзеге асыра алмады

Енді, Сталиннің Солтүстік Кореяға байланысты мақсаттарының орындалғаны туралы айта кетейік. 1945 - 1950 жылдар аралығында КСРО Солтүстік Корея мемлекеттерінің қуатын жан - жақты арттырып күшейте түсті. Олар елдің оңтүстігін, партизандық соғыс арқылы тұрақсыздандырмақ болды.

Егер де азаматтық соғыс бастала қалған жағдайда, солтүстік жақ өзінің әскери дайындығы арқасында оңтүстікті жеңу керек деген саясат басты мақсат етіп қойылды.

Бірақ та Сталин Корея мәселелеріне тікелей араласпады. Ол Солтүстік Корея өкіметінің басына беделді комунистік басшы Ким Ир Сенді қойды. Ким Ир Сен Кореяда « корейлік социализмді» орнатқысы келді. Осылайша, ол өзін марксизм - ленинизм ілімін жалғастырушы ретінде көрсеткісі келді. Негізінен Ким Ир Сен, Сталинмен Маоға еліктейтін.

1949 жылдың желтоқсанында кеңес әскерлері Солтүстік Кореядан әкетілді. Солтүстік Кореяда тек қана әскери кеңесшілер қалдырылды. Ендігі кезек американдықтарда болды. Негізінен американдықтар Оңтүстік Кореядан өздері де кеткісі келді. Өйткені олар онда өздерін келеңсіз жағдайда сезінді .

Американдық әскери кеңесшілер Кореяның стратегиялық жағдайын сараптай келе, мынандай шешімге келді: Оңтүстік Корея Тынық мұхиты аймағында батыстық Сенат жүргізілетін аймақ ретінде танылды. Олардың ойынша бұл жағдайда Жапонияны Филиппиннің және тағы да басқа Тынық мұхиттың аралды елдерінің территорияларын пайдалану керек деп шешілді. Кореяның екіге бөлінуі, оның оңтүстік бөлігінің батыс жаққа қарайлағаны американдықтар үшін ең дұрыс шешім ретінде қалды. Бірақ та біртұтас Корея туралы АҚШ-пен КСРО арасында келісім шарт бар еді. Ал қытайлықтармен орыстар біртұтас Кореяны коммунистік, ал американдықтар антикоммунистік мемлекет ретінде көргісі келді. Сондықтан да орыстар мен американдақтар Кореяны әрқайсысы өз мақсатында пайдаланғысы келді. Орыстардың ойынша, “егер де Корея территориясында ашық сайлау өткізілсе, оның нәтижесі оңтүстіктегі антикоммунистік күштердің пайдасына шешіледі» - деп қорықты. Дәл сол уақытта американдық уақытша әкімшілік Онтүстік Корейлік саясаткерлік жағынан қатты сынға ұшырады. Олар негізінен елді бақылауды өз қолына алғысы келді. Бірақта американдықтар елді бақылауды олардың қолына бергісі келмеді.

1997 жылдың аяғында Корея мәселесін шешуде Біріккен Ұлттар Ұйымы атсалыса бастады. Бірақта бұл ұйымда да батыстық көзқарас көп жақты болды. Біріккен Ұлттар Ұйымы бүкіл Корея территориясында Бүкіл халықтық сайлау өткізу керек деген ұсыныс жасалды. Бұл ұсыныс сол кезде орындала қалатын іс емес еді. Бірақ та 1948 жылы елдің онтүстігінде сайлау болып өтіп, оның нәтижесі заңсыз деп саналды. Өйткені Ли Сын Манның саяси қарсыластары оның бұйрығы бойынша қамауға алынған еді. Бұған қарамастан батыс Ли Сын Манды Корея республиканың бірінші президенті ретінде тануға келісім берді.

1949 жылдың маусымында американдық әскерлер Корея жарты түбегінен әкетілді. Корея солтүстігінде құрылған солтүстік Корея Халық Демократиялық Республикасын Қытай, КСРО және тағы да басқа коммунистік республикалар таныды. КХДР - дің біріншісі басшысы болып Ким Ир Сен тағайындалды. Орыс және американдық әскерлер әкетілгеннен кейін, Корея жарты аралында Корей соғысының бірінші алғышарты ашылды.

1950 жылдың жазына дейін екі Корея мемлекеті бірін-бірі сөз жүзінде айыптап отырды.

1948 - 1950 жылдар аралығында батыс пен шығыс арасындағы Азаматтық күшке байланысты теңдік бұзылды. Негізінен күштердің ара-салмағы шығыс жақта болды. Осы уақытта Берлиндік мәселе шиеленісті. Орыстар мен американдықтар жағдайды шиеленістірмеуге бар күшін салды. Өйткені жағдайдың шиеленісуі үшінші дүниежүзілік соғысқа әкеліп соқтыратын еді.

1950 жылдың маусымында дүниежүзінің назары Корея емес, Қытай жақта болды. Өйткені Қытайдағы Чан Кайши биліктен құлатылған еді. Негізінен оның билігі коррупцияланған еді. Сондықтан да американдықтар оның билігін сақтап қалуға көмектесе алмады. Сонымен қатар, Үнді Қытайдағы АҚШ мүдделері өз жемісін бермеді.

1950 жылдың басына қарай АҚШ президенті Трумэннің әкімшілігі азиялық елдерде демрократияны орнату және оны қорғау туралы бағдарлама шығарды. Осылайша, американдықтар Қытайлық және Кеңестік коммунистерге Азиядағы өз мүдделерін қалай қорғайтыны туралы көрсеткісі келді. Негізінен бұл уақыт екінші дүниежүзілік соғыстан кейін әлемдік істерде кімнің - кім екенін көрсеткен уақыт еді. Американдықтар мен орыстар үшін ең басты мақсат - Еуропада өз мақсаттарын жүзеге асыру арқылы бақылауда ұстау еді.

Ал, Азия континенті АҚШ пен КСРО үшін екінші орында болды. Азиялық елдердің отаршылдық жағдайдан, тәуелсіздікке қол жеткізулері батыс үшін ешқандай жақсылық әкелмейтіндігі белгілі еді. Сондықтан да батыс әлемі КСРО- ға қарағанда біршама әлсіз болды. Өйткені әлемнің көп жеріне сотцалистік және комунистік қозғалыстар етек алып жатқанда, КСРО беделі өсе түсті.

Оңтүстік - Шығыс Азияның болашағы бұлыңғыр болғандықтан, Батыс Еуропа елдері өз мүдделерінен айырылғысы келген жоқ. Негізінен АҚШ - тықтарға соғыстан қалған олжа реттінде Жапонияға бақылау жұргізу мүмкіндігі тиді. АҚШ президенті Трумэн, Қытайлық коммунистердің Мәскеуден бөлек саясат жүргізуіне кедергі болмау керектігін түсінді. Осылайша, 1949 жылы қазанда құрылған Қытай Халық Республикасын таныды. Бірақ та АҚШ пен Қытай арасында Тайвань мәселесі кесе-көлденең тұрды. Өйткені Тайваньға Чан Кайши өзінің жарты миллион солдатымен орныққан еді. ҚХР басшысы Мао Цзэдун Тайваньды Қытайдың бөлінбейтін бөлігі ретінде болып қалатыны туралы мәлімдеме жасады. Бірақ та АҚШ Чай Кайшиге қолдауын көрсете берді. Алайда, кезінде Гоминдань басшысына көмекке әскер жібермей қойған болатын.

Осы мәселеге байланысты, 1980 жылдың 5 қаңтарында сөйлеген сөзінде Трумэн былай дейді: « АҚШ Қытайдың ішкі істеріне араласпайды және де Тайваньның Қытай территориясы екеніне күмәні жоқ. Егерде Мао күшті болса Тайваньға шабуыл жасар еді. Ал американдықтар, ол іске араласпайтын еді» .

Бірақ АҚШ Маоның олай істей алмайтынын білген еді. Өйткені ол кезде ҚХР әлі әлсіз мемлекет еді.

1949 жылдың қаңтарында АҚШ мемлекет хатшысы Дин Атчисон АҚШ Тынық мұхиттағы өз қорғаныс сызығын Аляска, Жапония, Филиппинге созатынын мәлімдеді. Сонымен қатар, Атчисон бұл қорғаныс сызығында Қытайдың жоқ екенін баса айта кетті. Осы арада айта кететін бір жайт, не Тайвань, не Корея туралы еш сөз қозғаған жоқ. АҚШ- тың Тайваньға ашық қолдау көрсетуі Маоның ашу - ызасын келтірді. Сонымен қатар АҚШ, Қытай Халық Республикасын заң жолымен танымағандықтан БҰҰ - да белгілі орынсыз қалды.

1971 жылға дейін БҰҰ - дағы Қытай орнын Тайвань иеленген болатын.

1950 жылдың ақпанында Кеңес - Қытай достық және бірлесе жұмыс атқару келісімі, АҚШ басшылығы үшін күтпеген жағдай еді. АҚШ - тың өзінде Трумэннің әкімшілігінде Қытайдан айырылып қалғандар деген айып тағыла бастады. Сонымен қатар, Солтүстік Кореяның оңтүстікке басып кіруі, АҚШ мемлекет хатшысы Атчисонның мәлімдемесінде қорғаныс сызығы бойында Оңтүстік Кореяның жоқ болуы бірден - бір себеп болды. Негізінен айтқанда, Солтүстік Корейлік басшылардың жоспары Кеңес және Қытай басшылығына алдын - ала белгілі болған еді.

Мәскеу үшін тек соғыстың басталған күні таңқаларлық болды. Ал АҚШ үшін Корея соғысының басталуы жай түскендей әсер етті. Өйткені американдық барлау қызметтері соғыстың болар - болмасы жайында ешқандай мәліметтері болған жоқ еді.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.