Алтын адамға тереңірек үңілсек.



“Мәдени мұра” бағдарламасы шеңберінде Есік қорық-мұра¬жа¬йын ашуға байланысты былтыр күз¬де Президент Әкімшілігі Бас¬шысының орынбасары, “Мәдени мұра” бағдарламасын іске асыру жөніндегі Қоғамдық кеңес төр¬аға¬сы Мәулен Әшімбаевтың ар¬на¬йы келіп, Алтын адам табыл¬ған өңірде отырыс өткізіп, жер жағдайын өз көзімен көріп қайт-қанын біліп, шынымды айтсам, аса қатты қуандым. Бұл мәселе, меніңше, әлдеқашан көтерілуі керек еді. “Мәдени мұра” бағ¬дар¬ламасына байланысты Пре¬зидент Н.Ә.Назарбаев: “Тарихи ескерт¬кіш¬терді жаңғырту жұ¬мысы ерек¬ше ыждаһаттылықты талап етеді. Бұл – құрылыс емес, ғылыми жұмыс... Ол жұмыстар¬дың біт¬кен¬¬нен кейінгі тағдыры қандай бол-мақ? Отырар сияқты ашық аспан астында ашық-ша¬шық тас¬тап кетеміз бе?”, – деп, қын¬жыла ескерткен болатын.

Президенттің бұл сөзінен, жасыратыны жоқ, бұған дейін жүр¬гізілген археологиялық жұ¬мыс¬¬тарға көңілі толмайтыны ай¬қын аңғарылады. Алайда Елба¬сы¬ның сол ескертпесін қатаң бас¬шы¬лыққа алған-алмағанымыз әлі белгісіз. Академик Досмұха¬мед Кішібеков: “1969 жылы Ал¬маты облысының Есік қаласы¬на жа¬қын жерден бұдан екі жарым мың жыл бұрын өмір сүрген “Ал¬тын адам” табылды. Бұл, әлем ғалымдарының пікірінше, Еги¬пет¬тегі Тутанхамоннан кейін¬гі екінші үлкен ғылыми жетістікке жататын жаңалық еді”, – дейді (“ЕҚ”. 31.10.07). Бірақ, өкінішке қарай, біз әлі күнге дейін сол “екін¬ші үлкен ғылыми жаңалық¬қа” лайық ұлттық шара жасай ал¬ған жоқ едік. Енді, міне, “Мә¬дени мұраның” шарапаты бұған да тиіп, ол шара екі жыл көле¬мінде жүзеге асатын болып жатса және газет: “Бұл істе әрбір ұсақ-түйекке дейін мән берілуі тиіс”, – деп, қамқор болып жатса, қалай қуанбассың!

Бірақ, соның жақсы бітуін де осы бастан жан-жақты ойлас¬тыр¬ған жөн. Ол үшін ең әуелі, ме¬ніңше, Президент айтқандай, мұ¬ның “құрылыс емес, ғылыми жұ¬мыс” екенін есте ұстау қажет. Сон¬дықтан, қорық-мұражайды са¬лу жұмысымен қабат оның ғы¬лы¬ми-зерттеу жағын да тереңде¬туге тиіспіз. Сонда ғана әлемдік мәні бар тарихи мұражайымызды өзгелерге лайықты дәрежеде таны¬тып, өз деңгейінде дәріптей аламыз. Сол іске азды-көпті кө¬мегі тие ме деген ниетпен бірер пікір айтпақпыз.

Президент “Мәдени мұраға” қатысты Отырарды мысалға кел¬тірсе, мен Бесшатырды мысалға келтірмекпін. Алтын адам Іленің бір жағалауынан табылса, Бес¬шатыр келесі жағында жатыр. Қа¬зір ғалымдар екеуін де сақ дәуі¬рі¬нің ескерткіші дейді. Бес¬ша¬тырда ғалым К.Ақышевтың ай¬туынша, 26 шаршы километр жерді алып жатқан 31 оба бар. Соның он сегізін 1957-1961 жыл ара¬лығында ғалым Кемал Ақы¬шев қазып, зерттеген. “Бесшатыр қабірі өз заманында ағаштан салынған күрделі құрылыстардың бірінен саналған. Ол үш бөлімнен тұра¬ды: дәліз, ауызғы бөлме, қа¬бір”, – дей келіп ( “Ертедегі ес¬керт¬¬кіштер елесі”. Алматы, 1976. 31-бет)., “Бесшатыр ескерткіші Іле аңғарын мекендеген сак-тиг¬ра¬хаудалар тобына жататын тай¬па¬лардың қасиетті герросы бол¬ған¬дығына (патшалары мен кө¬сем¬дерін жерлейтін арнайы орын – Б.Н.) ешқандай дау жоқ”, – деп тұжырымдайды (Сонда, 38-бет). Алайда, ол обаларда зерт¬тейтін қазір ешқандай кейіп те, зат та жоқ, тек ашық-шашық жат¬қан тастар мен топырақ қана қалған. К.Ақышев айтқан 6-оба¬ның түбіндегі “жалпы жиынтығы 55 метр” жер асты жолын қазір еш¬кім көрсете де, түсіндіре де ал¬майды, өйткені ол арада обаның өңкиген сыртқы үйіндісінен өзге ештеңе де қалмаған. Ал студент кезінде сол Бесшатыр обаларын қазуға қатысқан, кейін Есік ма¬ңы¬¬нан Алтын адамды тапқан Бе¬кен Нұрмұханбетовтің диплом жұ¬мысында сол 6-обаның ішкі жа¬ғын көрсететін фотосуреттер сақталған.

Ал енді өзі көрмеген, білме¬ген адам обаның ішкі құрылысын дәл осындай етіп қазір қалпына келтіре ала ма? Келтірген күнде де, көне бөренелерді қайдан таба¬ды? К.Ақышев бұл обаларды б.д.д.VІІ-V ғасырдан ертеректе салынған деп ұйғарады (Сонда, 43-бет). “Сақтардың тастан, то¬пы¬рақтан тұрғызылған кішігірім обаларының Іле аңғарындағы толып жатқан үйсіндердің оба¬ларынан айырмашылығы жоқ”, – деп тұжырымдайды.

Осы тұжырым адамды терең ойға қалдырады. Біріншіден, бұл екі тайпаның обаларында неге айырмашылық болмайды? Оның себебі не? Екіншіден, сонда бұл обалардың қайсысы сақтікі, қай¬сысы үйсіндікі екенін қалай, қандай ғылыми жолмен ажыратамыз?

Пән: Журналистика
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 13 бет
Таңдаулыға:   
(Алтын адамға( тереңірек үңілсек...

“Мәдени мұра” бағдарламасы шеңберінде Есік қорық-мұражайын ашуға
байланысты былтыр күзде Президент Әкімшілігі Басшысының орынбасары, “Мәдени
мұра” бағдарламасын іске асыру жөніндегі Қоғамдық кеңес төрағасы Мәулен
Әшімбаевтың арнайы келіп, Алтын адам табылған өңірде отырыс өткізіп, жер
жағдайын өз көзімен көріп қайтқанын біліп, шынымды айтсам, аса қатты
қуандым. Бұл мәселе, меніңше, әлдеқашан көтерілуі керек еді. “Мәдени мұра”
бағдарламасына байланысты Президент Н.Ә.Назарбаев: “Тарихи ескерткіштерді
жаңғырту жұмысы ерекше ыждаһаттылықты талап етеді. Бұл – құрылыс емес,
ғылыми жұмыс... Ол жұмыстардың біткеннен кейінгі тағдыры қандай болмақ?
Отырар сияқты ашық аспан астында ашық-шашық тастап кетеміз бе?”, – деп,
қынжыла ескерткен болатын.

Президенттің бұл сөзінен, жасыратыны жоқ, бұған дейін жүргізілген
археологиялық жұмыстарға көңілі толмайтыны айқын аңғарылады. Алайда
Елбасының сол ескертпесін қатаң басшылыққа алған-алмағанымыз әлі белгісіз.
Академик Досмұхамед Кішібеков: “1969 жылы Алматы облысының Есік қаласына
жақын жерден бұдан екі жарым мың жыл бұрын өмір сүрген “Алтын адам”
табылды. Бұл, әлем ғалымдарының пікірінше, Египеттегі Тутанхамоннан кейінгі
екінші үлкен ғылыми жетістікке жататын жаңалық еді”, – дейді (“ЕҚ”.
31.10.07). Бірақ, өкінішке қарай, біз әлі күнге дейін сол “екінші үлкен
ғылыми жаңалыққа” лайық ұлттық шара жасай алған жоқ едік. Енді, міне,
“Мәдени мұраның” шарапаты бұған да тиіп, ол шара екі жыл көлемінде жүзеге
асатын болып жатса және газет: “Бұл істе әрбір ұсақ-түйекке дейін мән
берілуі тиіс”, – деп, қамқор болып жатса, қалай қуанбассың!

Бірақ, соның жақсы бітуін де осы бастан жан-жақты ойластырған жөн. Ол
үшін ең әуелі, меніңше, Президент айтқандай, мұның “құрылыс емес, ғылыми
жұмыс” екенін есте ұстау қажет. Сондықтан, қорық-мұражайды салу жұмысымен
қабат оның ғылыми-зерттеу жағын да тереңдетуге тиіспіз. Сонда ғана әлемдік
мәні бар тарихи мұражайымызды өзгелерге лайықты дәрежеде танытып, өз
деңгейінде дәріптей аламыз. Сол іске азды-көпті көмегі тие ме деген ниетпен
бірер пікір айтпақпыз.

Президент “Мәдени мұраға” қатысты Отырарды мысалға келтірсе, мен
Бесшатырды мысалға келтірмекпін. Алтын адам Іленің бір жағалауынан табылса,
Бесшатыр келесі жағында жатыр. Қазір ғалымдар екеуін де сақ дәуірінің
ескерткіші дейді. Бесшатырда ғалым К.Ақышевтың айтуынша, 26 шаршы километр
жерді алып жатқан 31 оба бар. Соның он сегізін 1957-1961 жыл аралығында
ғалым Кемал Ақышев қазып, зерттеген. “Бесшатыр қабірі өз заманында ағаштан
салынған күрделі құрылыстардың бірінен саналған. Ол үш бөлімнен тұрады:
дәліз, ауызғы бөлме, қабір”, – дей келіп ( “Ертедегі ескерткіштер елесі”.
Алматы, 1976. 31-бет)., “Бесшатыр ескерткіші Іле аңғарын мекендеген сак-
тиграхаудалар тобына жататын тайпалардың қасиетті герросы болғандығына
(патшалары мен көсемдерін жерлейтін арнайы орын – Б.Н.) ешқандай дау жоқ”,
– деп тұжырымдайды (Сонда, 38-бет). Алайда, ол обаларда зерттейтін қазір
ешқандай кейіп те, зат та жоқ, тек ашық-шашық жатқан тастар мен топырақ
қана қалған. К.Ақышев айтқан 6-обаның түбіндегі “жалпы жиынтығы 55 метр”
жер асты жолын қазір ешкім көрсете де, түсіндіре де алмайды, өйткені ол
арада обаның өңкиген сыртқы үйіндісінен өзге ештеңе де қалмаған. Ал студент
кезінде сол Бесшатыр обаларын қазуға қатысқан, кейін Есік маңынан Алтын
адамды тапқан Бекен Нұрмұханбетовтің диплом жұмысында сол 6-обаның ішкі
жағын көрсететін фотосуреттер сақталған.

Ал енді өзі көрмеген, білмеген адам обаның ішкі құрылысын дәл осындай
етіп қазір қалпына келтіре ала ма? Келтірген күнде де, көне бөренелерді
қайдан табады? К.Ақышев бұл обаларды б.д.д.VІІ-V ғасырдан ертеректе
салынған деп ұйғарады (Сонда, 43-бет). “Сақтардың тастан, топырақтан
тұрғызылған кішігірім обаларының Іле аңғарындағы толып жатқан үйсіндердің
обаларынан айырмашылығы жоқ”, – деп тұжырымдайды.

Осы тұжырым адамды терең ойға қалдырады. Біріншіден, бұл екі тайпаның
обаларында неге айырмашылық болмайды? Оның себебі не? Екіншіден, сонда бұл
обалардың қайсысы сақтікі, қайсысы үйсіндікі екенін қалай, қандай ғылыми
жолмен ажыратамыз?

Біріншіден, Қытайдың “Тарихи жазбалары” мен “Ханнамада” сақтар аз
айтылады да, күндер мен үйсіндер жайы біраз баяндалады. “Ханнаманың” соңғы
аудармасында: “Үйсін елі ұлы күнбидің ордасы Чекүк ( бұған дейін “Шығу”,
“Чигу” деп оқитын – Б.Н.) қаласында... Шығысы Ғұнмен, солтүстік батысы
Қаңлы, батысы Дад-уан (бұған дейін “Даван”, “Дауан” деп оқитын, қазіргі
Перғана – Б.Н.), оңтүстігі қала-мемлекеттермен іргелес. Бұл, тегінде,
сақтардың ата қонысы еді, кейін ұлы нүкістер (бұрын “ұлы йуежы”, “ұлы
йозы”, “ұлы йүзі” деп оқитын – Б.Н.) сақтарды талқандап, олардың ханын қуып
жіберді. Сақтардың ханы оңтүстікке кетіп, Болор тауларынан әрі асып кеткен
соң, бұл жерге ұлы нүкістер орын теуіп алды. Кейін кезек айналып, Үйсіннің
күнбиі ұлы нүкістерді талқандады. Ұлы нүкістер батыстағы Бактрия еліне
қарай жосып, Бактрия ханын бажағына айналдырды. Сонымен, Үйсін күнбиі ол
жерлерді қайта басып қалды. Үйсіндердің арасында сақтар мен ұлы нүкістердің
нәсілі болатындығының себебі, міне, осы”, – делініпті (“Қытай
жылнамаларындағы қазақ тарихының деректері”. “Ханнама. Батыс өңір” (2)
тарауы. “Өнер” баспасы, 2006. 158-бет).

Осында тағы былай делінген: “Сақтар бытыраңқы қоныстанды да,
бөлшектеніп, бірнеше мемлекет болып кетті” (сонда, 152, 153-бет).

Бұл оқиғалардың орын алып отырған уақыты – біздің дәуірімізге дейінгі
заман. Демек, б.д.д. екінші ғасырдан бері бұл араны үйсіндер, ал оған дейін
сақтар мен йүзілер, яғни нүкістер мекендеген.

Енді одан әрі тереңдеп көрелік. Қазақтың алты Арыстан тұратын халық
екенін екінің бірі біледі десек, қателеспейміз. Тек, өкініштісі, сол
Арыстың не қылған Арыс екенін екінің бірі біле бермейді. Білгісі келген
кісіге ол соншалық қиын да емес. Себебі, кез келген шежіреші шалдан
сұрасаң, Ақарыстан анау, Жанарыстан бәленше, Бекарыстан түгенше тарайды деп
заулата жөнеледі. Ал оның дұрысы Ақ Арыс, Жан Арыс, Бек Арыс екеніне соны
ата-бабасынан бері айтып келе жатқан шалдардың өзі де, оны естіген біз де
мән бермей қайталап келеміз. Өйткені, қазақта ежелгі тарих та, деректі
тарих та жоқ, бәрі аңыз деп, аузымызды қу шөппен сүртіп үйреніп кеткеміз.
Және солай деп үйреткендер де молшылық. Ал енді Арыс жөнінде тарихи
деректер не дейді?

Тарихи деректер Арыстың шын мәнінде тарихи тұлға екенін толық және еш
күмән қалдырмай дәлелдейді. Тек “сақ” дегенді еуропалықтардың “скиф”
дейтінін, ал кей ғалымның сақ пен скифті екі басқа тайпа деп санайтынын
санада ұстаған жөн.
Түркі халықтарының түпкі тарихы жазылып қалған Қытайдан басқа тағы бір
ел – Грекия. Олар негізінен сақ-скифтер туралы аса мол тарихи дерек
қалдырған. Ондағы алдымен жүгінетініміз – “тарихтың атасы” деп әлем таныған
Геродот. Ол былай дейді: “Скифтер де басқа халықтар тәрізді жатжерлік салт-
дәстүрді қабылдамауға тырысады әрі олар өзге халықтардан гөрі эллиндер
дәстүрінен барынша қашқақтайды. Бұл Анахарсис пен Скил тағдырынан анық
байқалады. Анахарсис көптеген елді аралап, өзінің керемет ақылдылығымен
көзге түсті. Қайтар жолда ол Геллеспонт арқылы жүзіп келе жатып, Кизикке
тоқтайды. Нақ осы күні кизиктіктер Құдай-Ананың құрметіне салтанатты мереке
өткізіп жатқан болатын. Анахарсис әйел құдайға, егер ол үйіне аман-есен
жетсе, оның құрметіне кизиктіктерден көрген діни жоралардың бәрін жасап
құрбандық беретіндігін және салтанатты мереке өткізетіндігін айтып ант
береді. Скифияға келген соң Анахарсис құпия түрде Гилеяға барып (бұл жер
Ахиллес ат ойнату алаңында орналасқан, әрқилы ағаш түрлеріне бай қалың
орманды мекен), өзі Кизикте көрген діни жора салтанатын түгел жасайды...
Мұны көріп қойған бір скиф дереу Савлий патшаға жеткізді. Осы жерге келіп,
Анахарсистің не істеп жүргенін көзімен көрген патша оны садақпен атып
өлтірді... Анахарсис скиф патшасы Иданфирстің немере ағасы, Гнурдың ұлы,
Ликтің немересі, Спаргапифтің шөбересі болған. Егерде Анахарсис шынында осы
патшаның әулетінен шыққан болса, оны туған ағасының өлтіргендігін бәрі
біліп қойсын. Өйткені, Иданфирс Савлийдің ұлы, ал Анахарсисті Савлий
өлтірген (“Қазақ тарихынан”. Геродот. Алматы, 2004. 108-бет).
“Скиф немесе жат жердегі дос” атты шығармасында Лукиан былай дейді:
“Скифиядан Афиныға эллин мәдениетін аңсап келген алғашқы адам Анахарсис
емес, одан бұрын келген Токсарид ақылды әрі әдемілікті ұнататын, ең жақсы
мінез-құлық пен әдеп-ғұрыпты үйренуге құштар жан болатын. Өз отанында
Токсарид киіз қалпақты “мұрақтылар” атты патша руынан емес, қарапайым
халықтан, яғни екі өгізі мен киіз үйі ғана бар адамдар қатарынан шыққан.
Бұл Токсарид аяғында Скифияға қайтып орала алмай, Афиныда өлді” (“Қазақ
тарихынан”. Лукиан “Таңдамалы” кітабынан. Алматы, 2004. 133-бет). Лукиан
одан ары былай дейді: “Жат жерге келген әрі өзі варвар Анахарсис, әрине,
алғашқы кезде ештеңеге түсінбегендіктен,.. не істерін білмеді: ...өз тілін
түсінетін ешкімді кездестіре алмай, енді тек Афиныны бір көріп шығып,
кемеге қайта мініп, Боспорға кері жүзіп кетуге, одан әрі онша алыс емес
Скифиясына, үйіне оралуға нық шешім қабылдаған болатын. Осындай жағдайда
жүрген Анахарсис кенет қаланың “құмырашылар” бөлігінде, нақ бір қолтығынан
демеуге келген құдайдай, осы Токсаридке тап келеді. Токсаридті ең алдымен
өзінің отандық пішіміндегі киім елең еткізді; содан кейін әрине, ол
Анахарсистің өзін таныды, өйткені ол текті әулеттен шыққан және атағы жер
жарған скиф болатын” (сонда, 134-бет). “Токсарид Анахарсиске скифше былай
деп тіл қатты:
– Жаңылмасам, сен Даукет ұлы Анахарсис боларсың?..
– Ал сен, бейтаныс жан, мені қайдан білесің?
– Мен де сол өңірден шыққанмын, – деп жауап берді ол, – менің атым
Токсарид. Алайда сен танитындай текті тұқымнан емеспін.
– Неге білмеймін, мен Токсарид туралы естігенмін, – деді Анахарсис...
– Ендеше, біліп қой, – деді Анахарсис, – мен сені ұстаз тұтып, сенің
Грекияға деген құштарлығыңнан от алып, оны көруге құмарттым” (сонда, 135-
бет).
Ал Диоген Лаэртский “Атақты философтардың өмірі, ілімдері мен нақыл
сөздері туралы” кітабының “Анахарсис” деген тарауында былай депті:
“Анахарсис – скиф, Гнурдың ұлы және скиф патшасы Кадуидің бауыры, анасы
жағынан эллин, сондықтан екі тілді біледі. Ол скифтер мен эллиндердің
қарапайым тұрмыстағы және соғыс кезіндегі салты туралы 800 жол өлең жазған.
Жат жерді кезген Анахарсис скифтерге оралды, туғандарын эллинше өмір сүруге
үйретпек боп,.. алайда дегеніне жете алмай, қауырсын жебеден ажал тауып,
өзі өлсе де, сөзі қалды мәңгілік” (сонда,168-бет). “Кеме табанындағы тақтай
қалыңдығы төрт-ақ елі екенін естігенде, ол: “Кемедегілер мен өлімнің арасы
төрт-ақ елі”, – депті... Тірілер мен өлілердің қайсысы көп деген сұраққа
ол: “Теңізде жүзіп жүргендерді қай жағына қосамыз?” – деп, қарсы сұрақпен
жауап қайтарыпты” (сонда, 169-бет).
Геродот б.д.д. 484 жылы, яғни Анахарсистен кейін бір жарым ғасырдан
соң дүниеге келген, ал Лукиан біздің дәуіріміздің ІІ ғасырында, Диоген
ғылымға VІІ ғасырда ғана белгілі болған адам, сондықтан олардың да жазуында
азды-көпті ауытқулар болуы заңды. Мәселен, Геродот пен Диоген Анахарсисті
Гнурдың ұлы десе, Лукиан Даукет ұлы дейді. Алайда, гректердің Анахарсисті
соншама заман бойы бірінен кейін бірі жазып, айтып, үлгі етіп құрметтеп
келгеніне таң қаласың.
Геродот айтып отырған Геллеспонт қазіргі Дарданел бұғазы, Кизик сол
теңіз жағасындағы қала, ал Гилея дегені қазіргі Полесие, Днестрдің бойы
болса, онда Геродот өмір сүрген біздің дәуірімізге дейінгі V ғасырда
скифтер Қара теңіз бойында өмір сүріп жатқан болып шығады. Олай болса, олар
бұл араға одан да ертеректе, б.д.д. V ғасырдан бұрынырақ келуі де
мүмкін.Сонда сақтар б.д.д. V ғасырдан бұрын Қара теңіз бойын да, Жетісуды
да бірдей мекендеп келген бе? Қытай жылнамалары сақтардың бір кезде
шығыстан батысқа және оңтүстік-батысқа қарай жылжығанын жазады да, сол
жылжудың дәл қай кезден қай кезге дейін жүзеге асқанын анықтап айтпайды. Ал
мына грек оқымыстыларының жазғаны сол олқылықтың орнын толтырып тұр ғой.
Ендеше, Жетісудағы б.д.д. V ғасырға жататын обаны сақ көсемінің обасы деу
күмәнді емес пе?
Енді осы сақтар мен Анахарсис туралы өзіміздің қазақ шежіресінен де
пікір қаузап көрелік. Алдымен Қазыбек бек Тауасарұлының атасы Матай жазып
кеткен Ата шежіреге жүгінейік.
“Арыстың өз аты Анарыс болған деседі. Шешесі еркелетіп Арыс атап
кетіпті. Ол ілімді Еуропа елдерінде алып, көп ғұмырын өткізіп, өз еліне
келгенде, он екі-ақ жыл тұрыпты. Ол артына пәлсафа қалдырған. Жазба Майқы
заманына дейін келген екен. Сол замандағы бір жер сілкіністе ол топырақ
астында қалған. Арыс ақын да, ахун да адам болған. Еуропада көрген
өнегесінің жақсы жақтарын өздерінің патшалығына кіргізуге ұмтылған. Ол
өзінің туған ағасымен осы жөнінде келісе алмай мерт болған... Оның көп
өлеңі сақталған екен, ол да жер сілкінгенде құрыған. Арыс Еуропаны өз
туысқаны Тоқсары диуанамен бірге аралаған. Патшаның қандай болуы керектігін
айтамын деп, туысқанына жақпаған” ( “Түп-тұқианнан өзіме шейін”. Алматы,
1993. 36-бет).
Осы салыстырулардың өзінен де гректердің Анахарсис деп отырғаны біздің
Арыс бабамыз екені аңғарылады. Дегенмен, анықтай түсу үшін тағы бір қосымша
дерек келтіргеннің артықтығы болмас. 2004 жылы ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Қазақтың ұлттық ағаш ою-өрнегінің этно-мәдени қызметі
Наурыз мейрамының тарихи түп-тамырына үңілсек. .
Алтын адам батыс Қазақстанның мәдени ескерткіші
Наурыз мейрамы туралы
Ұлыстың ұлы күні наурыз жайлы
Дәстүрлі өнердегі діни нанымдар мен сенімдердің көріністері
Ертегілерді оқыту барысыңда оқушыларды қайырымдылыққа тәрбиелеудің теориялық негізі
Дәстүрлі өнердегі діни нанымдар мен сенімдер
Ғаламтор желісінің пайдасы мен зияны
Қырғызстандағы қазақтар
Пәндер