Эпидемиологиялық паротит

Кіріспе
1. Паротит деген не?
2. Себеп болатын факторлар.
3. Патогенезі.
4. Іріңді паротиттің формалары.
5. Эпидемиологиясы
6. Аурудың инкубациялық кезеңі.
7. Клиникалық көрінісі.
8. Асқынып кету.
9. Емі .
10. Пайдаланылған әдебиеттер.

Кіріспе

Эпидемиологиялық паротит(мысқыл, шошқамойын, свинка, құлақ маңы безінің қабынуы)
Гиппократ кездерінен бері белгілі(бұдан 2400 жыл бұрын Гиппократ шошқамойын ауруының эпидемиясы туралы жазған). Бұрын паротит ауруы әскерлер арасында жиі кездескен, сондықтан оны әскерлер ауруы деп атаған. Аурудың вирусты этиологиясын 1934 жылы K. Johnson және R. Goodpasture анықтаған. Бұл ауру желшешек және қызылша ауруларынан кейінгі 3-ші орын алады.
Бұл ауруды зерттегендер И. В. Троицкий(1883), Н. А. Бурцев(1885), А. Д. Романовский(1849) Н. Ф. Филатов(1891), И. Максимович(1880), француз әскери дәрігерлері-Hamilton(1761) және Mangor(1778). Совет үкіметі кезінде-А. К. Шубаладзе, А. А. Смородинцев, М. А. Салимов, Д. В. Виноградов және т. б.
1891 жылы Н. Ф. Филатов эпидемиялық паротиттің табиғатын жұқпалы екендігін анықтады.
Паротит деген не?

паротит -(лат. parotitis epidemica: свинка, заушница бұл шықшық «сілекей» безінің жедел іріңді қабынуы болып табылады. Ол көбінесе ауыз қуысының микробтардың шықшыт түтігі арқылы енуінен және лимфогенді немесе гемотагенді жолмен таралып дамиды.
Инфекция ауырған адамдан ауа арқылы «сөйлесу,түшкірі, жөтелу» жұғуы мүмкін. Вирустың мутациялық түрлеріде бар, олар жыныс жолдары арқылы беріледі.
Қоздырушы вирус аралас іріңді микрофлора Paramyxoviridae тұқымдастығы болып табылады.
Қоздырушы вирусты 1934 жылы Э.Гудпасчером және К.Джонсоном изолияциялаған.
Бұл шықшыт безінің (сілекей) безінің жедел іріңді қабынуы болып табылады.
Бұл аурумен 3 – 15 жас аралығындағы балалар жиі ауырады, ересек адамдарда сирек байқалады.
Вирус науқастың ауыз қуысында, мұрын-жұтқыншақтың шырышты қабаттарында, қақырығында, сілекейінде жиналып, науқас түшкіргенде, жөтелгенде, сөйлегенде ауаға таралады. Ауа-тамшы жолымен сау адамның тыныс жолдарына өтеді де, қанға еніп, қан арқылы сілекей, жыныс және ұйқы бездерін зақымдайды. Ауырғаннан кейін тұрақты иммунитет сақталады.

Пайдаланылған әдебиеттер
1. www.google.com
2. Қ.Д. Дұрманов Алматы 2006 ж
3. Хирургиялық аурулар Алматы «Санат» 1997
4. С.В.Петров “Лань”1999 жыл “Общая хирургия”
5. Рычагов Г.П. Гарелик П.В. “Общая хирургия”2009ж.
6. Стручков В.И., Стручков Ю.В. «Общая хирургия » 1988ж.

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе
1. Паротит деген не?
2. Себеп болатын факторлар.
3. Патогенезі.
4. Іріңді паротиттің формалары.
5. Эпидемиологиясы
6. Аурудың инкубациялық кезеңі.
7. Клиникалық көрінісі.
8. Асқынып кету.
9. Емі .
10. Пайдаланылған әдебиеттер.

Кіріспе

Эпидемиологиялық паротит(мысқыл, шошқамойын, свинка, құлақ маңы безінің қабынуы)
Гиппократ кездерінен бері белгілі(бұдан 2400 жыл бұрын Гиппократ шошқамойын ауруының эпидемиясы туралы жазған). Бұрын паротит ауруы әскерлер арасында жиі кездескен, сондықтан оны әскерлер ауруы деп атаған. Аурудың вирусты этиологиясын 1934 жылы K. Johnson және R. Goodpasture анықтаған. Бұл ауру желшешек және қызылша ауруларынан кейінгі 3-ші орын алады.
Бұл ауруды зерттегендер И. В. Троицкий(1883), Н. А. Бурцев(1885), А. Д. Романовский(1849) Н. Ф. Филатов(1891), И. Максимович(1880), француз әскери дәрігерлері-Hamilton(1761) және Mangor(1778). Совет үкіметі кезінде-А. К. Шубаладзе, А. А. Смородинцев, М. А. Салимов, Д. В. Виноградов және т. б.
1891 жылы Н. Ф. Филатов эпидемиялық паротиттің табиғатын жұқпалы екендігін анықтады.
Паротит деген не?

паротит -(лат. parotitis epidemica: свинка, заушница бұл шықшық сілекей безінің жедел іріңді қабынуы болып табылады. Ол көбінесе ауыз қуысының микробтардың шықшыт түтігі арқылы енуінен және лимфогенді немесе гемотагенді жолмен таралып дамиды.
Инфекция ауырған адамдан ауа арқылы сөйлесу,түшкірі, жөтелу жұғуы мүмкін. Вирустың мутациялық түрлеріде бар, олар жыныс жолдары арқылы беріледі.
Қоздырушы вирус аралас іріңді микрофлора Paramyxoviridae тұқымдастығы болып табылады.
Қоздырушы вирусты 1934 жылы Э.Гудпасчером және К.Джонсоном изолияциялаған.
Бұл шықшыт безінің (сілекей) безінің жедел іріңді қабынуы болып табылады.
Бұл аурумен 3 - 15 жас аралығындағы балалар жиі ауырады, ересек адамдарда сирек байқалады.
Вирус науқастың ауыз қуысында, мұрын-жұтқыншақтың шырышты қабаттарында, қақырығында, сілекейінде жиналып, науқас түшкіргенде, жөтелгенде, сөйлегенде ауаға таралады. Ауа-тамшы жолымен сау адамның тыныс жолдарына өтеді де, қанға еніп, қан арқылы сілекей, жыныс және ұйқы бездерін зақымдайды. Ауырғаннан кейін тұрақты иммунитет сақталады.

Себеп болатын факторлар
Ауыр іріңді интокцикация
Науқастың катты сусыздануы
Жүдеу
Ас қорыту ағзаларына операция жасалған науқастарда
Онкологиялық ауруларда дамуы мүмкін.
Қоздырғышы - паромиксовирус тобына жататын резоксирибонуклеин вирусы.
аралас іріңді микрофлора
Вирус ыстыққа, күнге, түрлі химиялық сұйықтыққа формалин, лизолтөзімсіз.

Патогенезі
Вирус адамның тыныс алу жүйесінің шырышты қабығы арқылы енеді.Тамыр арқылы сілекей безінде және нерв жүйесіне орнығады, қабындырады.
Ену қақпасы: ауыз қуысының, мұрынның, жұтқыншақ, көз конъюктивасының, бадамша бездердің шырышты қабаттары.
Вирус ауыз қуысынан сілекей бездерін зақымдайды, көбейеді, қанға түседі, вирусемия байқалады.
Қанмен айналып, аталық безді,қалқанша және ұйқы безді, миды зақымдайды.

Іріңді паротиттің формалары.
Катаральды форма секреттің талаураған гиперемиясымен, ісініп және қоюлануымен сипатталады.
Жиі кездесетін іріңді форма кезінде лейкоцитарлық паренхимасының инфильтрациясы (тканьге жасуша элементтерінің , биологиялық сұйықтардың (қан, лимфа) және әртүрлі химиялық заттардың өтуі мен жиналуы) байқалады, кей жерлерде оның қорытылуының іріңді ошағы анықталып, секрецияның айтарлықтай азаюы немесе тоқтатылуы байқалады. Аурудың осы формасы кезінде мойынға, самай маңайында іріңнің жайылуы байқалады. Гангренозды , яғни қағынды паротит паренхиманың некротикалық қорытылуын және бездердің толық жойылып кетуін тудырады.

Аурудың инкубациялық кезеңі
Аурудың инкубациялық кезеңі 11 күннен 23 күнге дейін созылады. Содан кейін аурудың белгісі аяқ астынан басталады. Науқастың дене қызуы көтеріліп, тамаққа зауқы болмай, әлсіздік пайда болады. Басы қатты ауырып, денесі тоңази бастайды. Кейде мұрыннан қан кетіп, құсады. 1 - 2 күннен кейін бір жағындағы құлақтың айналасында ісік пайда болады. Кейін бұл жағдай екінші жағына ауысады

Қабыну сипатына қарай
Созылмалы паренхиматозды паротит кезіндегі құлақ маңы безінің схемасы

Клиникалық көрінісі
:: Жергілікті белгілері:
oo Шықшыт безінің айналасында ауратын ісік пайда болады;
oo Уақыт өте үлкейе береді;
oo Ісіну;
oo Гипермия
oo Флюктуация байқалады (абцессті түрінде)
oo Науқас аузын аша алмайды
:: Жалпы белгілері:
oo Іріңді токсикоция белгілері
oo Негізгі аурудың ағымын қиындата түседі
Без орналасқан ауыз қуысының шырышты қабығы ісініп, сілекейдің шығатын тесігінің жан-жағы қызарады да, 3 -4 күн ірің тесіктің арнасында болып, сосын сыртқа шығады. Кейбір жағдайда тризм байқалады.
Іріңді паротит асқынған жағдайда қабыну үрдісі парафарингеальді кеңістікте жайылыды, содан кейін кеуде қуысына таралу мүмкін. Сонымен қатар, мойын веналарының және синусты кеңістіктің тромбозы пайда болады. Ол менингитке ұласуы мүмкін.
oo Іріңдің аймағы қызыл түсті,
oo шеқарасы анық,
oo тегіс емес гиперемия,
oo қатты ауыру сезімі (күйген тәріздес),
oo жергілікті гипертермия
oo Лимфа тамырларының зақымдалуының салдарынын ісінудің дамуы.
oo Тері асты шелмайы борпылдақ жерлерде (ен, жыныс еріндері, көздің қабақтары) айқын ісіну байқалады.

Асқынып кету
Аурудың бірінші аптасынан кейін үлкен адамдарда немесе 11 жастан асқан балаларда іштің төменгі жағы ауыруы немесе ер адамдарда аталық үрық безінің ісінуі мүмкін. мұндай ісіктері бар адамдар абыржымай, ауруды жеңілдетіп ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.