Бюрократия: шығу тегі және болмысы
КІРІСПЕ. 2
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ. 3
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері. 4
1.2.Бюрократия типологиясы және мәні. 7
ІІ. БЮРОКРАТИЯМЕН КҮРЕСУГЕ БОЛА МА? 9
ҚОРЫТЫНДЫ. 10
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ. 11
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ. 3
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері. 4
1.2.Бюрократия типологиясы және мәні. 7
ІІ. БЮРОКРАТИЯМЕН КҮРЕСУГЕ БОЛА МА? 9
ҚОРЫТЫНДЫ. 10
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ. 11
Бюрократия түсінігі. Бюрократия құбылысы жер-жерде өмір сүреді. Онымен кездеспейтін адам жоқ, бюрократтарды сынап-сөгеттемейтін, олармен күреспейтін қоғам жоқ. Алайда, күнделікті кешіп жүрген өмір аясында осы бюрократиялық бейнетиптердің өзіміздің қызметімізге, мінез-құлығымызға, ой-өрісімізге таратқан әсерінен біз еркінбіз бе, одан арыла аламыз ба? Қилы қатынастардан туындайтын бюрократизм құбылысының келбеті әрқашан өткен шақтың "көлеңкесін" ала жүреді, себебі, оның тамыры қоғамның жеке және ұжымдық санасында о бастан қатып-семіп қалған, сонда жатыр. Сондықтан, бұл феноменді түсіну үшін тарихқа оралу керек.
Тарих беттеріне үңілсек, бюрократия құбылысы мән-жайының ылғи да өзекті болғандығына, тақырыптық талғажайлығына қарамастан, қоғамның даму сатыларында бюрократия табиғатын қандырып түсіндіретұғын әлеуметтік ғылымдардың берік теориясы жоқ. Несіне таңқаламыз: оны қажет ететін тетіктердің барлығы жабық болған. Кеңес заманында әлеуметтік басқару мәселелерін қозғау басым болды, ал осы саладағы батыс теориялары сынға ілігетін. В.И. Ленин де бюрократияға баға бере отырып, оның "билікқұмарлығын" атап кеткен-ді. Ленин пікірі революцияға дейінгі кезеңге арналған, ол уақытта капиталистік қатынастар үстем, ал жаныштаумен айналысатын ескі мемлекеттік жүйе сол үстем қатынастардың құлы болатын. Ескі жүйе істен шыққанымен, бюрократия жойылмады, тек өңі өзгеріп шыға келді.
Осы салада жүргізілген зерттеу жұмыстары. Бюрократизм мәселесін ғылыми тұрғыдан зерттеу тек 1985 жалдан басталды. Ғылыми жұмыстардың басым көпшілігі өткен-кеткен көненің басын ашып, оны сараптауға бағытталды. Кейбір ғылыми басылымдарда бюрократияның тарихта да, біздің бүгінімізде де елеулі фактор екені айтылды. Бірталайлар Сталиннің 20-30 жылдардағы мемлекеттік төңкерісінен соң, Кеңестік мемлекет өз даму жолында, Ленин талап етпекші, жұртшылықтың "жүрек лүпілін" тыңдаған жоқ, ол партиялық-мемлекеттік бюрократияға сүйенді деп жазды.
Ғалымдар пікірі. Батыстық замандастарымыз әлеуметтік және саяси қарым-қатынастардың бюрократизациялануын қалыпты, заңды жағдай қатарына жатқызады. Ғасыр басында М. Вебердің: "Дамушы өркениет көкжиегінде ғылым мен техниканы жамылған көнемысырлық типтегі бюрократия қарауытып көрінеді!" дегені бар. Аталмыш феноменді зерттеген тағы бір адам - әйгілі ағылшын публицист-сатиригі, тарихшы-саясаттанушысы С.Н.Паркинсон. Оның ағылшын халқына тән қалжыңбастықпен жазылған ойлары бюрократияның "сәнсіз" бетін ашады.
Ғалым-ойшылдардың бюрократияға берген анықтамасы көбінесе бір жерден шығады. Дей тұра, бұл құбылыстың шығу тегін, онымен күресу әдістерін, мүмкіндіктерін анықтауда түрлі концепциялар бар.
Тарих беттеріне үңілсек, бюрократия құбылысы мән-жайының ылғи да өзекті болғандығына, тақырыптық талғажайлығына қарамастан, қоғамның даму сатыларында бюрократия табиғатын қандырып түсіндіретұғын әлеуметтік ғылымдардың берік теориясы жоқ. Несіне таңқаламыз: оны қажет ететін тетіктердің барлығы жабық болған. Кеңес заманында әлеуметтік басқару мәселелерін қозғау басым болды, ал осы саладағы батыс теориялары сынға ілігетін. В.И. Ленин де бюрократияға баға бере отырып, оның "билікқұмарлығын" атап кеткен-ді. Ленин пікірі революцияға дейінгі кезеңге арналған, ол уақытта капиталистік қатынастар үстем, ал жаныштаумен айналысатын ескі мемлекеттік жүйе сол үстем қатынастардың құлы болатын. Ескі жүйе істен шыққанымен, бюрократия жойылмады, тек өңі өзгеріп шыға келді.
Осы салада жүргізілген зерттеу жұмыстары. Бюрократизм мәселесін ғылыми тұрғыдан зерттеу тек 1985 жалдан басталды. Ғылыми жұмыстардың басым көпшілігі өткен-кеткен көненің басын ашып, оны сараптауға бағытталды. Кейбір ғылыми басылымдарда бюрократияның тарихта да, біздің бүгінімізде де елеулі фактор екені айтылды. Бірталайлар Сталиннің 20-30 жылдардағы мемлекеттік төңкерісінен соң, Кеңестік мемлекет өз даму жолында, Ленин талап етпекші, жұртшылықтың "жүрек лүпілін" тыңдаған жоқ, ол партиялық-мемлекеттік бюрократияға сүйенді деп жазды.
Ғалымдар пікірі. Батыстық замандастарымыз әлеуметтік және саяси қарым-қатынастардың бюрократизациялануын қалыпты, заңды жағдай қатарына жатқызады. Ғасыр басында М. Вебердің: "Дамушы өркениет көкжиегінде ғылым мен техниканы жамылған көнемысырлық типтегі бюрократия қарауытып көрінеді!" дегені бар. Аталмыш феноменді зерттеген тағы бір адам - әйгілі ағылшын публицист-сатиригі, тарихшы-саясаттанушысы С.Н.Паркинсон. Оның ағылшын халқына тән қалжыңбастықпен жазылған ойлары бюрократияның "сәнсіз" бетін ашады.
Ғалым-ойшылдардың бюрократияға берген анықтамасы көбінесе бір жерден шығады. Дей тұра, бұл құбылыстың шығу тегін, онымен күресу әдістерін, мүмкіндіктерін анықтауда түрлі концепциялар бар.
1. Ленин В.И. ПСС.
2. Маркс., Энгельс Ф. Соч. – 2-е изд.
3. Борисов В.К. Демократизатия общества и преодоление бюрократизма: социальныо-политический аспект. – М., 1990.
4. Бузгалин А.В. Анатомия бюрократизма. – М., 1988.
5. Бурлацкий Ф.М., Галкин А.А. Современный Левиафан.- М., 1985.
6. Бутенко А.П. Противоречия развития социализма как общественного строя.//Вопросы философии. 1987. #2.
7. Бутенко А.П. Теоретические проблемы совершенствования нового строя: о социально-экономической природе социализма. //Вопросы философии. 1987. #2.
8. БЭС. – М., 1994.
9. Бюрократизм и самоуправление.-Сыктывкар., 1990.
10. Бюрократия и общество.- М., 1991.
2. Маркс., Энгельс Ф. Соч. – 2-е изд.
3. Борисов В.К. Демократизатия общества и преодоление бюрократизма: социальныо-политический аспект. – М., 1990.
4. Бузгалин А.В. Анатомия бюрократизма. – М., 1988.
5. Бурлацкий Ф.М., Галкин А.А. Современный Левиафан.- М., 1985.
6. Бутенко А.П. Противоречия развития социализма как общественного строя.//Вопросы философии. 1987. #2.
7. Бутенко А.П. Теоретические проблемы совершенствования нового строя: о социально-экономической природе социализма. //Вопросы философии. 1987. #2.
8. БЭС. – М., 1994.
9. Бюрократизм и самоуправление.-Сыктывкар., 1990.
10. Бюрократия и общество.- М., 1991.
ЖОСПАР
КІРІСПЕ. 2
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ. 3
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері. 4
1.2.Бюрократия типологиясы және мәні. 7
ІІ. БЮРОКРАТИЯМЕН КҮРЕСУГЕ БОЛА МА? 9
ҚОРЫТЫНДЫ. 10
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ. 11
КІРІСПЕ.
Бюрократия түсінігі. Бюрократия құбылысы жер-жерде өмір сүреді. Онымен
кездеспейтін адам жоқ, бюрократтарды сынап-сөгеттемейтін, олармен
күреспейтін қоғам жоқ. Алайда, күнделікті кешіп жүрген өмір аясында осы
бюрократиялық бейнетиптердің өзіміздің қызметімізге, мінез-құлығымызға, ой-
өрісімізге таратқан әсерінен біз еркінбіз бе, одан арыла аламыз ба? Қилы
қатынастардан туындайтын бюрократизм құбылысының келбеті әрқашан өткен
шақтың "көлеңкесін" ала жүреді, себебі, оның тамыры қоғамның жеке және
ұжымдық санасында о бастан қатып-семіп қалған, сонда жатыр. Сондықтан, бұл
феноменді түсіну үшін тарихқа оралу керек.
Тарих беттеріне үңілсек, бюрократия құбылысы мән-жайының ылғи да өзекті
болғандығына, тақырыптық талғажайлығына қарамастан, қоғамның даму
сатыларында бюрократия табиғатын қандырып түсіндіретұғын әлеуметтік
ғылымдардың берік теориясы жоқ. Несіне таңқаламыз: оны қажет ететін
тетіктердің барлығы жабық болған. Кеңес заманында әлеуметтік басқару
мәселелерін қозғау басым болды, ал осы саладағы батыс теориялары сынға
ілігетін. В.И. Ленин де бюрократияға баға бере отырып, оның
"билікқұмарлығын" атап кеткен-ді. Ленин пікірі революцияға дейінгі кезеңге
арналған, ол уақытта капиталистік қатынастар үстем, ал жаныштаумен
айналысатын ескі мемлекеттік жүйе сол үстем қатынастардың құлы болатын.
Ескі жүйе істен шыққанымен, бюрократия жойылмады, тек өңі өзгеріп шыға
келді.
Осы салада жүргізілген зерттеу жұмыстары. Бюрократизм мәселесін ғылыми
тұрғыдан зерттеу тек 1985 жалдан басталды. Ғылыми жұмыстардың басым
көпшілігі өткен-кеткен көненің басын ашып, оны сараптауға бағытталды.
Кейбір ғылыми басылымдарда бюрократияның тарихта да, біздің бүгінімізде де
елеулі фактор екені айтылды. Бірталайлар Сталиннің 20-30 жылдардағы
мемлекеттік төңкерісінен соң, Кеңестік мемлекет өз даму жолында, Ленин
талап етпекші, жұртшылықтың "жүрек лүпілін" тыңдаған жоқ, ол партиялық-
мемлекеттік бюрократияға сүйенді деп жазды.
Ғалымдар пікірі. Батыстық замандастарымыз әлеуметтік және саяси қарым-
қатынастардың бюрократизациялануын қалыпты, заңды жағдай қатарына
жатқызады. Ғасыр басында М. Вебердің: "Дамушы өркениет көкжиегінде ғылым
мен техниканы жамылған көнемысырлық типтегі бюрократия қарауытып көрінеді!"
дегені бар. Аталмыш феноменді зерттеген тағы бір адам - әйгілі ағылшын
публицист-сатиригі, тарихшы-саясаттанушысы С.Н.Паркинсон. Оның ағылшын
халқына тән қалжыңбастықпен жазылған ойлары бюрократияның "сәнсіз" бетін
ашады.
Ғалым-ойшылдардың бюрократияға берген анықтамасы көбінесе бір жерден
шығады. Дей тұра, бұл құбылыстың шығу тегін, онымен күресу әдістерін,
мүмкіндіктерін анықтауда түрлі концепциялар бар.
Мақсат. Менің баяндамамның басты мақсаты мен міндеті - бюрократия
феноменін зерттеуші ғалымдардың алға тартқан көзқарастарын мүмкіндігімше
ашып көрсету, бюрократизмнің әлеуметтік және саяси мазмұнын сипаттау,
онымен күрес жолдарымен байланысты қазіргі таңдағы проблемаларды талқылау.
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ.
Атынан-ақ белгілі "Бюрократия" француз сөзі bureau - бюро, кеңсе
сөзінен басқарушы аппараттың билігін айтады. Өздігінен бұл сөз мағнасында
жамандық сызаты жоқ. Мемлекет аппаратының қызметкерлері рөлін атқаратын
түрлі мекемелер мен конторлар, ұйымдар мен кәсіпорындардың басқару
органдары өтіп жатқан қандай процестерге бас-көз болуға, қоғам өміріне
қатысушылар мен билік арасындағы байланысты ұйымдастыру үшін құрылады. Бұл
органдар енді өзінің ісі шеңберінде белгілі бір билікке ие болуы хақ заңды
да.
"Бюрократия" сөзі көп ретте административті басқарудың синонимі
ретінде қолданылады. Оған қоса, "бюрократия" терминімен лауазымды жұмыс
атқаратын маманданған қызметкерлердің рационалды ұйымдасқан басқару жүйесі
сипатталады. Бюрократия табиғатын осылайша түсіну дағдысы басқару
теориясында елеулі еңбек еткен неміс социологы Макс Вебердің (1864-1920)
жұмыстарымен байланысты.
Жиі қолданыстағы кең мазмұнда, саяси лексикада "бюрократия" термині
және оның туынды сөздерінің мәні негативті бояуға малынған, белгілі бір
"контрбасқару" мағынасында беріледі. Яғни, басқару формаларының әсіре
кейіпке енуін сипаттайды (мемлекеттік аппарат қызметінің шырмалануы,
қағазбайшылық, заңдарды бұрмалау, консерватизм, "кіру" тетігінің жабық
болуы, протекционизм, т.б.). Сондықтан, басқару принциптері мен олардың,
қоғамдық өмірде көрініс тапқанда, теріс белгілерін айыра білу үшін
"бюрократия" терминін түсіндіруде нақты дифференциация қажет.
“Бюрократизмді” кез-кезген қоғамға - оның әлеуметтік-саяси құрылысының
ерекшеліктеріне қарамастан – тән, басқарушы органдардың тумысынан біткен,
ауыр, емделмейтін дерті ретінде қабылдау керек. Бұл дерт жайламаған жер
жоқ. Басқару формалары өзгерсе де жойылмайтын, мутацияланатын бейімделгіш
науқас. Суға батпайтын, отқа жанбайтын бюрократизмнің өміршеңдігі оның
пайда болу шарттарымен байланысты, әлеуметтік, экономикалық, саяси
базасында.
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері.
Бұл құбылыстың тамырларын зерттей келе, кейде бір-біріне мүлде қарама-
қайшы пікірлердің барын байқаймыз. Оның генезисіне байланысты
көзқарастардағы айырмашылықтарды және онымен күресу мүмкіндігін сол
бастама көздерден іздеу керек.
Марксистік анықтамада бюрократия – әлеуметтік-кластық антагонизмдер мен
қайшылықтардың нәтижесі, саяси "бөтенсінудің" материализациясы және
әлеуметтік ағза-паразит. Ол экономикалық қатынастармен, саяси қдармен және
сананың иделогиялық формаларымен етене байланысты. Марксистік түсініктің
өзіндік ұғымдар жүйесі бар ("бюрократиялық қатынас – мемлекеттік формализм
– саяси ақыл") және талдаудың басты принциптері (бүтінділік, нақтылық,
монизм, кластылық, кластық қоғам мен мемлекетке деген революциялық
қатынас).
Бюрократиялық қатынастың экономикалық сипаты бар: ол индивидтің
мүдделеріне, санасына, ерік-жігеріне тәлелсіз. Бюрократиялық қатынас -
басқару аппараты мен азаматтар, мемлекет пен қоғам арасындағы әлеуметтік
қайшылықтардың көрініс табу формасы. Басқару жүйесіне қатысушы шенеуніктер
белгілі бір саяси ақыл мен мораль монополиясына ие, сол себепті әлеуметтік
қайшылықтар кінәсін әрқашан қоғам мен азаматтардың мойнына ілуге тырысады.
Бір қызығы – жоғарыдағылар төмендегілердің ақылы мен тәжірибесіне сенсе,
төмендегілер шешім іздеуді жоғарыдағыларға тапсырады. "Мемлекет режимінің
авторитарлануы басым болған сайын, бюрократизм соғұрлым өркендейді, ал
мемлекет демократиялылығы деңгейінің өсуі оны шектейді" деп қайырады
марксизм классиктері. Авторитарлы режим шеңберінде мемлекет "...адам
қоғамынан бөлінген, ерекше лауазымды мамандар билейтін басқару аппаратына..."
айналады. Осы тұрғыдан қарасақ, мемлекеттік аппарат енді өз күшіне сеніп,
қоғаммен қатынаста өздігінше дербес бола бастайды, қоғам болса, билік
құзыретін оның қолына тапсырады. Ал аталмыш дербестік бюрократияның
гүлденуіне алғышарт. Бюрократтың “мемлекеттік мүддесі өзінің жеке мүддесіне
айналады, лауазым қуалап, карьера жасаушы”, өзінің материалдық
қажеттіліктерін қанағаттандырушы құрал болып шығады.
Қоғамдық істерге деген немқұрайлы қатынас мемлекеттік формализмді
суреттейді, яғни, саяси мақсаттар кеңселі міндетке айналады, одан аспайды.
Мемлекеттік формализмнің әлеуметтік алғышарттары меншік (жеке және
мемлекеттік) қатынастары, материалдық және корпоративті мүдделерді
туғызатын еңбек бөлінісі. Осыларды қорғау қажеттілігі тұрақты ұйымдасқан
формалардың өсіп-өнуіне себепші болады. “Мемлекеттік аппарат қарапайым бола
алмайды. Осы аппаратты күрделендіріп, жұмбақ қылатын - небір пысықайлардың
ептілігі”.
Саяси ақыл (разум) дегеніміз- мемлекеттік формализм мен бюрократиялық
қатынастардың айнасы болып табылатын ойлау формасы. Саяси ақыл
индивидтердің, топтар мен кластардың табыс жағдайымен анықталады. Саясат
экономикадан неғұрылым басым болса, мемлекет соғұрылым бюрократиялана
түседі. Бюркратизм құлиеленушілік қоғамда пайда болған, шығыс
деспотияларында ерекше қанат жайған, себебі, К. Маркс терминологиясына
сәйкес, олар “өндірістің азиялық әдісін”, яғни, ирригациялық жұмыстарды
орталықтан басқару әдісін қолданумен сипатталады.
Бюрократизмнің даму жолы қандай? Басқару ісі қоғамдық қызметтің ерекше
түріне айналу процесінде аппараттың мамандануымен қатар, оған қажетті билік
жүргізу құзыреттері берілді. “Қазаншының өз еркі - қайдан құлақ шығарса”
демекші, гүлденген бюрократизмнің шырқау шегіне жетуі буржуазды
мемлекеттерден көрінеді. Әсіресе, капиталистік даму жолымен жүрсе-дағы
абсолютті монархия аппараттының дағдысын сақтап қалған мемлекеттер мысал.
К. Маркстың 19 ғ. 40-ж. Прусс бюрократизмін және В. И. Ленниннің 19-20 ғ.ғ.
Ресей бюрократизміне талдау жүргізу жұмыстары елімізде ұзақ уақыт бойы бұл
феномен табиғатына берілген жалғыз көзқарас болғаны кездейсоқ емес.
Марксистік парадигма тұрғысынан сөйлесек, сонымен, бюрократизмнің
әлеуметтік-саяси тамыры эксплуататорлық буржуазды қоғамнан келеді,
аппараттың қоғамнан бөлініп, аспандауын, шенеуніктер эгоцентризмінің
орнауын, билік қызметкерлерінің құзіретін пайдаланып топтық немесе
индивидуалды қалауларын орындауға арналған құрал жасауын бейнелейді.
М.Вебердің аяқтай алмаған “Шаруашылық және қоғам” еңбегінде
бюрократияның қоғамдық-саяси өмірде көрініс табуының өзге көздері
баяндалады. Вебер мен марксизм пікірлері бюрократияны үстемдік аппараты деп
тануында ғана қосылады. Марксистер бұл аппаратты әскери-саяси үстемдік ету
құралы деп қарастырса, М.Вебер бюрократия табиғаты бойынан: қоғам өмірінің
бүтіндігін қамтамасыз ететін, үстемдік етудің ұйымдастырушылық аспектісін
көреді. Оны “әлеуметтік құрылымдылық” (социальная структурированность) деп
білген Вебер, осы “құрылымдылықтың” тек қана билік жүйесіндегілер мен оны
консервациялауға ұмтылатындарға ғана емес, сондай-ақ, қоғамның барлық
мүшелеріне өте қажет дейді. Бұл арада үстемтап ақталады, аз топ күллі қоғам
мүддесі үшін тікелей күштей алу құқына ие болады. Қоғамдық өмірдің барлық
саласын қамтитын бюрократияның әрі қарай даму көзін М.Вебер басты
орындаушының (“өндірушінің”) өндіріс құралдарынан бөтенсінуімен
сипатталатын концентрация әлеуметтік, экономикалық, саяси, басқа
процестерінен табады. Екеуінің арасындағы үзілісті жалғау үшін ара кісі
қажет қой: М.Веберше, бюрократияның түп тамыры тереңде – тек экономикалық
қатынастар мен меншік мәселесі аясында ғана емес, адамның өз қауіпсіздігі
үшін әлеуметтік ұйымдасуға, құрылымдылыққа ұмтылған онтологиялық
қажеттілігінде жатыр. Сондықтан, М.Вебер бюрократияны “жеке меншік пен
эксплуататорлық қатынастардың” “надстройка”-сы деп санамайды. Ол меншіктің
мемлекеттенуі, қоғамның жалпы әлеуметтік ұйымдасуға талпынысы және
бюрократизация процестерінің арасында терең ішкі байланысты байқайды.
Марксизм классиктерінің ойынша, бюрократия социализмге өткенде өз
басты тірегін – капиталистік қоғамдық қатынастар жүйесін жоғалтады. Бірақ,
күнделікті тіршілікте бюрократия ешқандай тірексіз-ақ өмір сүретінін
көрсетті, оның тамыры мемлекеттің өзінен "нәр" алады. Кеңестік
бюрократияның жан-жақты талдауын экон. ғыл. кандидаты А.Г. Каратуев өз
жұмысында ежегей-тежегейлі жазады. Кеңес бюрократиясы өндірістің
"қорытындылау" әдістерін оп-оңай бейімделдіріп алды. Экономикалық салада
А.Г.Каратуев ... жалғасы
КІРІСПЕ. 2
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ. 3
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері. 4
1.2.Бюрократия типологиясы және мәні. 7
ІІ. БЮРОКРАТИЯМЕН КҮРЕСУГЕ БОЛА МА? 9
ҚОРЫТЫНДЫ. 10
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ. 11
КІРІСПЕ.
Бюрократия түсінігі. Бюрократия құбылысы жер-жерде өмір сүреді. Онымен
кездеспейтін адам жоқ, бюрократтарды сынап-сөгеттемейтін, олармен
күреспейтін қоғам жоқ. Алайда, күнделікті кешіп жүрген өмір аясында осы
бюрократиялық бейнетиптердің өзіміздің қызметімізге, мінез-құлығымызға, ой-
өрісімізге таратқан әсерінен біз еркінбіз бе, одан арыла аламыз ба? Қилы
қатынастардан туындайтын бюрократизм құбылысының келбеті әрқашан өткен
шақтың "көлеңкесін" ала жүреді, себебі, оның тамыры қоғамның жеке және
ұжымдық санасында о бастан қатып-семіп қалған, сонда жатыр. Сондықтан, бұл
феноменді түсіну үшін тарихқа оралу керек.
Тарих беттеріне үңілсек, бюрократия құбылысы мән-жайының ылғи да өзекті
болғандығына, тақырыптық талғажайлығына қарамастан, қоғамның даму
сатыларында бюрократия табиғатын қандырып түсіндіретұғын әлеуметтік
ғылымдардың берік теориясы жоқ. Несіне таңқаламыз: оны қажет ететін
тетіктердің барлығы жабық болған. Кеңес заманында әлеуметтік басқару
мәселелерін қозғау басым болды, ал осы саладағы батыс теориялары сынға
ілігетін. В.И. Ленин де бюрократияға баға бере отырып, оның
"билікқұмарлығын" атап кеткен-ді. Ленин пікірі революцияға дейінгі кезеңге
арналған, ол уақытта капиталистік қатынастар үстем, ал жаныштаумен
айналысатын ескі мемлекеттік жүйе сол үстем қатынастардың құлы болатын.
Ескі жүйе істен шыққанымен, бюрократия жойылмады, тек өңі өзгеріп шыға
келді.
Осы салада жүргізілген зерттеу жұмыстары. Бюрократизм мәселесін ғылыми
тұрғыдан зерттеу тек 1985 жалдан басталды. Ғылыми жұмыстардың басым
көпшілігі өткен-кеткен көненің басын ашып, оны сараптауға бағытталды.
Кейбір ғылыми басылымдарда бюрократияның тарихта да, біздің бүгінімізде де
елеулі фактор екені айтылды. Бірталайлар Сталиннің 20-30 жылдардағы
мемлекеттік төңкерісінен соң, Кеңестік мемлекет өз даму жолында, Ленин
талап етпекші, жұртшылықтың "жүрек лүпілін" тыңдаған жоқ, ол партиялық-
мемлекеттік бюрократияға сүйенді деп жазды.
Ғалымдар пікірі. Батыстық замандастарымыз әлеуметтік және саяси қарым-
қатынастардың бюрократизациялануын қалыпты, заңды жағдай қатарына
жатқызады. Ғасыр басында М. Вебердің: "Дамушы өркениет көкжиегінде ғылым
мен техниканы жамылған көнемысырлық типтегі бюрократия қарауытып көрінеді!"
дегені бар. Аталмыш феноменді зерттеген тағы бір адам - әйгілі ағылшын
публицист-сатиригі, тарихшы-саясаттанушысы С.Н.Паркинсон. Оның ағылшын
халқына тән қалжыңбастықпен жазылған ойлары бюрократияның "сәнсіз" бетін
ашады.
Ғалым-ойшылдардың бюрократияға берген анықтамасы көбінесе бір жерден
шығады. Дей тұра, бұл құбылыстың шығу тегін, онымен күресу әдістерін,
мүмкіндіктерін анықтауда түрлі концепциялар бар.
Мақсат. Менің баяндамамның басты мақсаты мен міндеті - бюрократия
феноменін зерттеуші ғалымдардың алға тартқан көзқарастарын мүмкіндігімше
ашып көрсету, бюрократизмнің әлеуметтік және саяси мазмұнын сипаттау,
онымен күрес жолдарымен байланысты қазіргі таңдағы проблемаларды талқылау.
І. БЮРОКРАТИЯ: ШЫҒУ ТЕГІ ЖӘНЕ БОЛМЫСЫ.
Атынан-ақ белгілі "Бюрократия" француз сөзі bureau - бюро, кеңсе
сөзінен басқарушы аппараттың билігін айтады. Өздігінен бұл сөз мағнасында
жамандық сызаты жоқ. Мемлекет аппаратының қызметкерлері рөлін атқаратын
түрлі мекемелер мен конторлар, ұйымдар мен кәсіпорындардың басқару
органдары өтіп жатқан қандай процестерге бас-көз болуға, қоғам өміріне
қатысушылар мен билік арасындағы байланысты ұйымдастыру үшін құрылады. Бұл
органдар енді өзінің ісі шеңберінде белгілі бір билікке ие болуы хақ заңды
да.
"Бюрократия" сөзі көп ретте административті басқарудың синонимі
ретінде қолданылады. Оған қоса, "бюрократия" терминімен лауазымды жұмыс
атқаратын маманданған қызметкерлердің рационалды ұйымдасқан басқару жүйесі
сипатталады. Бюрократия табиғатын осылайша түсіну дағдысы басқару
теориясында елеулі еңбек еткен неміс социологы Макс Вебердің (1864-1920)
жұмыстарымен байланысты.
Жиі қолданыстағы кең мазмұнда, саяси лексикада "бюрократия" термині
және оның туынды сөздерінің мәні негативті бояуға малынған, белгілі бір
"контрбасқару" мағынасында беріледі. Яғни, басқару формаларының әсіре
кейіпке енуін сипаттайды (мемлекеттік аппарат қызметінің шырмалануы,
қағазбайшылық, заңдарды бұрмалау, консерватизм, "кіру" тетігінің жабық
болуы, протекционизм, т.б.). Сондықтан, басқару принциптері мен олардың,
қоғамдық өмірде көрініс тапқанда, теріс белгілерін айыра білу үшін
"бюрократия" терминін түсіндіруде нақты дифференциация қажет.
“Бюрократизмді” кез-кезген қоғамға - оның әлеуметтік-саяси құрылысының
ерекшеліктеріне қарамастан – тән, басқарушы органдардың тумысынан біткен,
ауыр, емделмейтін дерті ретінде қабылдау керек. Бұл дерт жайламаған жер
жоқ. Басқару формалары өзгерсе де жойылмайтын, мутацияланатын бейімделгіш
науқас. Суға батпайтын, отқа жанбайтын бюрократизмнің өміршеңдігі оның
пайда болу шарттарымен байланысты, әлеуметтік, экономикалық, саяси
базасында.
1.1. Бюрократияның пайда болу көздері.
Бұл құбылыстың тамырларын зерттей келе, кейде бір-біріне мүлде қарама-
қайшы пікірлердің барын байқаймыз. Оның генезисіне байланысты
көзқарастардағы айырмашылықтарды және онымен күресу мүмкіндігін сол
бастама көздерден іздеу керек.
Марксистік анықтамада бюрократия – әлеуметтік-кластық антагонизмдер мен
қайшылықтардың нәтижесі, саяси "бөтенсінудің" материализациясы және
әлеуметтік ағза-паразит. Ол экономикалық қатынастармен, саяси қдармен және
сананың иделогиялық формаларымен етене байланысты. Марксистік түсініктің
өзіндік ұғымдар жүйесі бар ("бюрократиялық қатынас – мемлекеттік формализм
– саяси ақыл") және талдаудың басты принциптері (бүтінділік, нақтылық,
монизм, кластылық, кластық қоғам мен мемлекетке деген революциялық
қатынас).
Бюрократиялық қатынастың экономикалық сипаты бар: ол индивидтің
мүдделеріне, санасына, ерік-жігеріне тәлелсіз. Бюрократиялық қатынас -
басқару аппараты мен азаматтар, мемлекет пен қоғам арасындағы әлеуметтік
қайшылықтардың көрініс табу формасы. Басқару жүйесіне қатысушы шенеуніктер
белгілі бір саяси ақыл мен мораль монополиясына ие, сол себепті әлеуметтік
қайшылықтар кінәсін әрқашан қоғам мен азаматтардың мойнына ілуге тырысады.
Бір қызығы – жоғарыдағылар төмендегілердің ақылы мен тәжірибесіне сенсе,
төмендегілер шешім іздеуді жоғарыдағыларға тапсырады. "Мемлекет режимінің
авторитарлануы басым болған сайын, бюрократизм соғұрлым өркендейді, ал
мемлекет демократиялылығы деңгейінің өсуі оны шектейді" деп қайырады
марксизм классиктері. Авторитарлы режим шеңберінде мемлекет "...адам
қоғамынан бөлінген, ерекше лауазымды мамандар билейтін басқару аппаратына..."
айналады. Осы тұрғыдан қарасақ, мемлекеттік аппарат енді өз күшіне сеніп,
қоғаммен қатынаста өздігінше дербес бола бастайды, қоғам болса, билік
құзыретін оның қолына тапсырады. Ал аталмыш дербестік бюрократияның
гүлденуіне алғышарт. Бюрократтың “мемлекеттік мүддесі өзінің жеке мүддесіне
айналады, лауазым қуалап, карьера жасаушы”, өзінің материалдық
қажеттіліктерін қанағаттандырушы құрал болып шығады.
Қоғамдық істерге деген немқұрайлы қатынас мемлекеттік формализмді
суреттейді, яғни, саяси мақсаттар кеңселі міндетке айналады, одан аспайды.
Мемлекеттік формализмнің әлеуметтік алғышарттары меншік (жеке және
мемлекеттік) қатынастары, материалдық және корпоративті мүдделерді
туғызатын еңбек бөлінісі. Осыларды қорғау қажеттілігі тұрақты ұйымдасқан
формалардың өсіп-өнуіне себепші болады. “Мемлекеттік аппарат қарапайым бола
алмайды. Осы аппаратты күрделендіріп, жұмбақ қылатын - небір пысықайлардың
ептілігі”.
Саяси ақыл (разум) дегеніміз- мемлекеттік формализм мен бюрократиялық
қатынастардың айнасы болып табылатын ойлау формасы. Саяси ақыл
индивидтердің, топтар мен кластардың табыс жағдайымен анықталады. Саясат
экономикадан неғұрылым басым болса, мемлекет соғұрылым бюрократиялана
түседі. Бюркратизм құлиеленушілік қоғамда пайда болған, шығыс
деспотияларында ерекше қанат жайған, себебі, К. Маркс терминологиясына
сәйкес, олар “өндірістің азиялық әдісін”, яғни, ирригациялық жұмыстарды
орталықтан басқару әдісін қолданумен сипатталады.
Бюрократизмнің даму жолы қандай? Басқару ісі қоғамдық қызметтің ерекше
түріне айналу процесінде аппараттың мамандануымен қатар, оған қажетті билік
жүргізу құзыреттері берілді. “Қазаншының өз еркі - қайдан құлақ шығарса”
демекші, гүлденген бюрократизмнің шырқау шегіне жетуі буржуазды
мемлекеттерден көрінеді. Әсіресе, капиталистік даму жолымен жүрсе-дағы
абсолютті монархия аппараттының дағдысын сақтап қалған мемлекеттер мысал.
К. Маркстың 19 ғ. 40-ж. Прусс бюрократизмін және В. И. Ленниннің 19-20 ғ.ғ.
Ресей бюрократизміне талдау жүргізу жұмыстары елімізде ұзақ уақыт бойы бұл
феномен табиғатына берілген жалғыз көзқарас болғаны кездейсоқ емес.
Марксистік парадигма тұрғысынан сөйлесек, сонымен, бюрократизмнің
әлеуметтік-саяси тамыры эксплуататорлық буржуазды қоғамнан келеді,
аппараттың қоғамнан бөлініп, аспандауын, шенеуніктер эгоцентризмінің
орнауын, билік қызметкерлерінің құзіретін пайдаланып топтық немесе
индивидуалды қалауларын орындауға арналған құрал жасауын бейнелейді.
М.Вебердің аяқтай алмаған “Шаруашылық және қоғам” еңбегінде
бюрократияның қоғамдық-саяси өмірде көрініс табуының өзге көздері
баяндалады. Вебер мен марксизм пікірлері бюрократияны үстемдік аппараты деп
тануында ғана қосылады. Марксистер бұл аппаратты әскери-саяси үстемдік ету
құралы деп қарастырса, М.Вебер бюрократия табиғаты бойынан: қоғам өмірінің
бүтіндігін қамтамасыз ететін, үстемдік етудің ұйымдастырушылық аспектісін
көреді. Оны “әлеуметтік құрылымдылық” (социальная структурированность) деп
білген Вебер, осы “құрылымдылықтың” тек қана билік жүйесіндегілер мен оны
консервациялауға ұмтылатындарға ғана емес, сондай-ақ, қоғамның барлық
мүшелеріне өте қажет дейді. Бұл арада үстемтап ақталады, аз топ күллі қоғам
мүддесі үшін тікелей күштей алу құқына ие болады. Қоғамдық өмірдің барлық
саласын қамтитын бюрократияның әрі қарай даму көзін М.Вебер басты
орындаушының (“өндірушінің”) өндіріс құралдарынан бөтенсінуімен
сипатталатын концентрация әлеуметтік, экономикалық, саяси, басқа
процестерінен табады. Екеуінің арасындағы үзілісті жалғау үшін ара кісі
қажет қой: М.Веберше, бюрократияның түп тамыры тереңде – тек экономикалық
қатынастар мен меншік мәселесі аясында ғана емес, адамның өз қауіпсіздігі
үшін әлеуметтік ұйымдасуға, құрылымдылыққа ұмтылған онтологиялық
қажеттілігінде жатыр. Сондықтан, М.Вебер бюрократияны “жеке меншік пен
эксплуататорлық қатынастардың” “надстройка”-сы деп санамайды. Ол меншіктің
мемлекеттенуі, қоғамның жалпы әлеуметтік ұйымдасуға талпынысы және
бюрократизация процестерінің арасында терең ішкі байланысты байқайды.
Марксизм классиктерінің ойынша, бюрократия социализмге өткенде өз
басты тірегін – капиталистік қоғамдық қатынастар жүйесін жоғалтады. Бірақ,
күнделікті тіршілікте бюрократия ешқандай тірексіз-ақ өмір сүретінін
көрсетті, оның тамыры мемлекеттің өзінен "нәр" алады. Кеңестік
бюрократияның жан-жақты талдауын экон. ғыл. кандидаты А.Г. Каратуев өз
жұмысында ежегей-тежегейлі жазады. Кеңес бюрократиясы өндірістің
"қорытындылау" әдістерін оп-оңай бейімделдіріп алды. Экономикалық салада
А.Г.Каратуев ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz