Гемоблостоздар

Пән: Ветеринария
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы білім және ғылым министрлігі

Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ

Тақырыбы: Гемоблостоздар

Тобы: ВМ - 305

Дайындаған: Қилашев Е. Ж

Тексерген: Оразалиева С. Б

Семей 2016

Жоспар

1. Гемоблостоздар

2. Жіктелуі

3. Лейкоздың этиологиясы

4. Қолданылған әдебиеттер

Гемобластоздар - қан түзу тіні клеткаларынан өсетін ісіктер. Олар екі топқа бөлінеді: 1) лейкоздар - ісік бірінші ретті сүйек миы клеткаларын зақымдайтын гемобластоздар; 2) гематосаркомалар - ісік бірінші ретті сүйек миынан тыс орналасқан қан түзу клеткаларын зақымдайтын гематобластоздар.

Гемобластоздардың екі тобына да ортақ белгілер - алғашқы аналық клеткалардың туыстығы мен олардың бір-біріне ауыса алатыны. Мысалы, лейкоздар өзінің белгілі бір даму сатысында сүйектен тыс ісік ретінде өсіп-өрбиді (лейкоздың саркоматизациясы), ал гематосаркоманың диссеминациясы сүйек миын зақымдауы мүмкін (гематосаркомалардың лейкемизациясы) .

Лейкоздар жедел және созылмалы лейкоздар болып бөлінеді. Олардың жедел және созылмалы лейкоздар болып бөлінуінің негізін сүйек миында лейкоздардың субстраты болып табылатын ісік клеткаларының морфологиялық сипаттамасы құрайды. Жедел лейкоздардың гематологиялық негізін екшеленуге (дифференциация) қабілеті жоқ бласт клеткалар құрайды. Созылмалы лейкоздағы ісіктің морфологиялық субстраты пісіп-жетілген немесе жетіле келген клеткалардан тұрады.

Гематосаркомалар лимфогранулематоз және лимфогранулематоз емес лимфомалар болып бөлінеді.

Гемобластоздармен ауыру жиілігі 10:100 000 адам құрайды, барлық ісік ауруларының 6-7% гемобластоздардың үлесіне тиеді және барлық ісік ауруларының ішінде олар 6-8-ші орын алады.

Лейкоздарда патологиялық процесс алғашында сүйек миын зақымдайды, бірақ ісік клеткаларының басқа органдарға метастаз беруі (тарауы) және шеткі қанға енуі ерте болады.

Этиологиясы. Бүгінгі кезде лейкоздардың этиологиясы толық анықталмаған, барлық патогенездік тізбектері шешілмеген, болжамы өте қолайсыз, ал аурушылдығы жылдан-жылға өсуде. Сондықтан лейкоздар - осы замандағы медицинаның өзекті мәселелерінің бірі. Науқастардың басым көпшілігінде лейкозға алып келген себепті анықтау мүмкін емес. Қазіргі кезде лейкоздардың этиологиясында келесі мутагендік факторлардың атқаратын қызметі туралы болжамдар талқылануда.

Иондаушы радиация

Лейкоздардың дамуына иондаушы радиацияның әсері анықталған деп есептеледі. Иондаушы сәуленің 1 Дж/кг не 100 рад жоғары мөлшері лимфомалармен салыстырғанда жедел және созылмалы лейкоздардың пайда болуын жиілетеді.
Жапонның Хиросима мен Нагасаки қалаларындағы атомдық жарылыстардан кейін 5-7 жыл өткен соң, Қазақстанда Семей полигоны маңындағы тұрғындар арасында жедел миелобласты лейкоздардың, сондай-ақ әр жерде орналасқан қатерлі ісіктер, лимфогранулематоз, көптеген миеломаның жиі кездесуі; анкилоздаушы спондилоартритке байланысты сәулемен емделген науқастар арасында созылмалы лейкоздардың едәуір жиіленуі иондаушы радиацияның лейкоздың дамуына әсерін дәлелдейді. Сонымен қатар, кәсібіне байланысты иондаушы радиациямен жұмыс істейтін адамдар арасында лейкоз жиі кездесед екен.

Химиялық заттар

«Лейкоздардың дамуына бензол және құрамында хош иісті көмірсулары бар миелотоксикалық химиялық заттар әсер етеді», - деген болжамға жетекші мән берілген. Хлор ерітіндісі, сыр (эмальданған бояу), метилэтилкетонмен жұмыс істеген жұмысшылардың балалары арасында лейкозбен аурудың жоғарғы қаупі анықталған. Сондай-ақ тағам құрамында жоғары концентрациядағы пестицидтер, гербицидтер қатерлі ісіктердің пайда болуына әсер етеді.
Қатерлі ісіктерді емдеуінде қолданылатын химиотерапиялық, әсіресе мелфалан, хлорамбуцин, нитрозомочевина, циклофосфамид, миелосан, азатиоприн екіншілік лейкоздың дамуына себеп бола алады.

Вирустық инфекциялар

Қазіргі кезде ірі қара малдың, құстардың, тышқандардың, атжалмандардың лейкозын шақыратын вирустар табылған. Адам лейкозын туындататын вирустардың ішінде Беркитт лимфомасына алып келетін Эбштейн-Баррдың вирусы, герпес-вирусы (ұшық) және Т-жасушалы лимфолейкозды шақыратын HTLV (Human T-cell lymphotropic virus) қызметі дәлелденген. Соның ішінде ретровирусқа назарды көп аударуда. Себебі бұл вирустың геномында қалыпты гемопоэздік жасушаның лейкозға айналып кетуіне жауап беретін спецификалық гені бар. Осы гендерді «онкогендер» деп атайды. Олар адамның, сондай-ақ, гемопоэздік жасушасының генетикалық локусына ұқсас болады екен.

Гендік, хромосомдық ақаулар және тұқым қуалаушылық

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.